Group Blog All Blog
|
บทที่ j157 นวนิยายเรื่องบ้านอานองเต j157 ผมฟังเพลงอ่านและดูภาพ Art: music & painting - Van Gogh on Caggiano, Floridia, Boito, Mahler and Bramhs' music Mozart: Symphony KV 19 - Allegro (Musica Poetica) Mozart Serenade No 9 K 320 Posthorn Colin Davis BRSO Wassily Kandinsky cover by Mozart Piano concerto No.23 A major 1st. movement Cubism - Overview from Phil Hansen Realism - Overview from Phil Hansen Romanticism - Overview from Phil Hansen Impressionism - Overview from Phil Hansen Music for reading - Chopin, Beethoven, Mozart, Bach, Debussy, Liszt, Schumann Música para escribir 5 "Romantic Epic Music" Relaxing Music Mix | BEAUTIFUL PIANO Liszt - Complete Hungarian Rhapsodies ผมพบแล้วแม่และพ่อตายลงเร็วกว่าที่ควรจะเป็น แม่โดนหนักหน่อย ผมไม่กล้าแสดงบทพระเอกในเรื่องนี้ เพราะมันจะทำให้ผมร้องให้ กล่าวคือผมไม่อยากเห็นน้ำตาผมไหล ว่าอย่างนั้นงั้น อนึ่งผมเป็นพระเอกในเรื่องนวนิยายบ้านอานองเตนี้ ผมมุ่งมันทำเรื่องนี้ให้เป็นสุนิยม หรือคือ สทรรศนคตินิยม หรือคือ สุทรรศน์นิยม คือมองโลกในแง่ดีเสนมอเสมอ หรือคือว่าชื่อ่า ผมต้องการเห็นรอยยิ้ม เมื่อได้พบกัน มากกว่ารอยร้องไห้ เพราะว่าปัญหาที่ไหนมันก็มีทั้งนั้น และไปมองโลกในแง่ร้ายทำไม ในเมื่อชีวิตคนเรานั้นนั้นน้อยนิด กำหนดเป็นลี้ได้ ว่าวันตายเมื่อไหร่ควรจะมาถึง เอาชนิดคิดออกมาอย่างง่าย ถ้าคิดตัวนี้ไม่ออก บริษัทประกันชีวิตคง ไม่เกิดขึ้นมาในโลกให้เราเห็นได้เป็นแน่ ผมว่าอย่างงั้น และด้วยเหตุผลเชิงตรรกะนี้ผมจึง รอให้ผมอารมณ์ดีแล้ว ผมจะค่อยๆขุดและค่อยๆเล่า ถ้าผมอยู่ทันที่จะเล่า เพราะผมรู้สึกว่าจะเป็นรายต่อไปที่ถูกตรอมใจ ผมโดนหนักหน่อยเพราะรู้มาก และมีปริญญาสองใบ เท่ากับว่าปริญญาบัตรสองใบนี้ทำให้ผม หนักแน่นขึ้นไม่บันดาลโทสะ และเก็บกดวิเคราะห์เก่ง เผ่ากิยองตินรู้ดีเรื่องนี้ ผมจึงพบว่าเผ่ากิยองตินมิใช้แกล้งและอิจฉาคนอื่น เพื่อปากท้องเท่านั้นแต่มันเป็นการเมืองด้วย แต่ว่าเผ่ากิยองตินนี้เป็นเผ่าในมโนคติ ไม่มีอยู่จริง แต่ถ้าบังเอิญมีอยู่จิงขึ้นมาทำอย่างไร คำตอบคือถ้าพบเผ่านี้จริงมีพฤติกรรมดังกล่าว สังคมควรลงโทษอย่างที่หนักๆก็พึงควร แต่ถ้าพบว่าไม่มีพฤติกรรมไม่ดีอะไรเช่นเผ่าดิบองจิ ก็ควรจะให้รางวัลที่ชอบและควร อันนี้รางวัลก็ควรจะมีแก่เผ่ากิยองตินด้วย ถ้าหากพบว่า กล่าวคือชื่อว่า ถ้าหากเขากลับตัวมาเป็นมีพฤติกรรมแบบเผ่าดิบองจิได้เมื่อไหร่ ทราบแล้วว่าเผ่าดิบองจิเป็นเผ่าฝ่ายดี ส่วนเผ่ากิยองตินนั้นเป็นเผ่าที่ไม่ดีและอยู่ตรงกันข้ามกับเผ่าดิบองจิดังกล่าว มันเป็นอย่างไรเมื่อผมตีความและนำมาคิดสอดดูส่วนปม ที่ผมจับได้แล้วผมจะเผยออกมา ผมจะไม้ใส่ร้ายคามจริงหรือความไม่จริงใดๆ เพราะผมอยู่เหนือการเมืองและอมตะ ฉะนั้นผมจะมิให้มันผืดพลาด เพราะถ้าพลาดมันจะเป็นบาปธรรม ที่ทำบัญชีไม่ได้ในเมืองมนษย์ แต่ว่าเผ่ากิยองตินในนวนิยายเรื่องบ้านอานองเตนี้ เป็นเผ่าในมโนคติของผม ที่ไม่มีอยู่จริง มีคำถามตามมาว่า ถ้าไม่ม่ีอยูู่จริงแล้วเอ่ยพฤติกรรมเลวทรามของเผ่ากิยองตินมันขึ้นมาทำไม คำตอยมันคือนวนิยาย และจบ และของดถามต่อ ผมว่าอย่างนั้น อนึ่งผมพบว่า งานที่ส่งขึ้นแท่น มีการสะกดการันต์ตัวหนังสือผิดพลาด เมื่อผมพบแล้วแก้ทันที แม่จะนานมามากแล้วก็ตาม แม้ในภาคหนึ่งโน้น เพราะผมมีจิตสำนึกจุดนี้ และข้อชี้แจงว่า สาเหตุผืดเพราะ ผมเลินเล่อเอง สองคอมมันรวน มันไม่ทำงานตามคำสั่งผม ทำไมเพาะว่าถ้าผมเลินเล่อ รู้ว่าทำอะไรแล้วมันผิดมันไม่สมบูรณ์ ผมคิดว่าเลิก และอย่าทำดีกว่า ทำไปเสียป่าวๆ แม้ความคลาดเคลื่อน มาตรฐานมันกำหนดให้มีว่า ศูนย์จุดห้าเปอร์เซ็นต็ที่ผิดได้ ในการเขียนนิพนธ์ของนักศึกษาชั้นสูงก็ตาม แต่นวนิยายเรื่องบ้านอานองเตนี้ ไม่ให้ผิดเลยดั่งเจตนาไว้ แต่หากผิดไปบ้าง ก็เชื่อว่าไม่มากกว่าศูนย์จุดห้าเปอร์เซ็นต์ ถ้าปล่อยไปมันะสื่อให้เข้าใจผิด และสื่อกันไม่รู้เรื่อง ต้องสื่อกับแมวที่แมวชอบกินแต่ปลาเป็นชีวิตจิตใจ และสื่อกับสนัขหมาที่ชอบกินเนื้อเช่นกัน คือสัตว์สองชนิดนี้ ไม่กินสิ่งอืนอกจากที่ผมกล่าว เฉกเช่นปลาชอบกินน้ำอยู่กับน้ำขาดน้ำไม่ได้ ปลาไม่มีอะไรจะกินแต่อยู่ในน้ำมันสามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ สำหรับผมและบ้านอานองเตโดยสภาพ มิใช่สัตว์สามประเภทนี้ คือแมว หมา และปลาดังที่อุทาหร์มา แต่เป็นมนุษย์ ที่สามารถเลือกกินเลืออยู่เลือกคิดเลือกตัดสิน ได้ตามใจชอบ เท่าที่มันเป็น และผมพบอีกว่าตอนที่การสืบค้น ทางที่เร็วและดีที่สุดคือ ถ้าจะพพบผม ห้พิมพ์ นวนนิยาบ้าอานองเต ทันทีที่กดกเกิลสิบค้น พบผมทันที เพราะผมพบว่าบางครั้งเนตและคอมมันรวน จะพบกันทีเลยทะเลาะกันไปเลย ฉุนและหยุดทำอะไรต่อไปทันที มิตรกลายเป็นศัตรู แมวกลายเป็นหมา หมากลายเป็นแมวไปเลย ผมพบว่าอย่างนั้น เพราะอะไรโลกปัจจุบันสิ่งสำคัญที่สุดคือเวลา ด้วยเหตุนี้เอง ในลอนดอน (The greater city London,England) มีหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง ท่านเขาตั้งชื่อหนังสือพิมพ์มาตรฐานฉบับหนึ่งของอังกฤษฉบับนี้ว่า "เดอะ ไทมส์" เดอะไทมส์ (อังกฤษ: The Times) เป็นหนังสือพิมพ์รายวันภาษาอังกฤษ ที่ตีพิมพ์ในสหราชอาณาจักรตั้งแต่ ค.ศ. 1785 เดิมใช้ชื่อว่า The Daily Universal Register ก่อตั้งโดยจอห์น วอลเทอร์ ตีพิมพ์ฉบับแรกวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1785 และเปลี่ยนชื่อเป็น The Times ตั้งแต่ฉบับที่ 941 วันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1788 ในปี ค.ศ. 1931 เดอะไทมส์ได้มอบหมายให้สแตนลีย์ มอร์ริสัน นักออกแบบตัวอักษรชาวอังกฤษ เป็นผู้ออกแบบไทป์เฟซชื่อ ไทมส์นิวโรมัน (Times New Roman) ร่วมกับบริษัทโมโนไทพ์ เพื่อใช้กับหนังสือพิมพ์มาจนถึงปัจจุบัน [1]
 อ้างอิงจาก: https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B8%AD%E0%B8%B0%E0%B9%84%E0%B8%97%E0%B8%A1%E0%B8%AA%E0%B9%8C
|
สมาชิกหมายเลข 3538694
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] จึงจือหยาง (jjy) จบไฮสกูล ได้ปริญญาสองใบในไทย เคยเป็นนักเรียนเก่าในอังกฤษและฝรั่งเศส สอบได้ Dip-in-JourจากLondon School of Journalism,MIOJ.ในประเทศอังกฤษ สอบได้นักวาด ว.อ.(แนวนามธรรม)... เป็นสมาชิกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย..มีสัญชาติไทย (แซ่แต้) พ่อมาจากมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
Friends Blog MY VIP Friends  |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
