Group Blog All Blog
|
j152มีอ้างอิง j152 ผมฟังเพลง และมองภาพวาด ทำให้ผมสบายใจขึ้นเสมอ Martha Argerich - Chopin: Piano Concerto No. 1 in E minor, Op. 11 (2010) Strauss II - Waltzes, Polkas & Operettas | Classical Music Collection Pierre Auguste Renoir ... 255 painting & music Pierre Auguste Renoir: A collection of 1549 paintings (HD) Renoir TRAILER 1 (2013) - French Painter Pierre-Auguste Renoir Movie HD Paul Cézanne, Still Lifes - Origins of Modern Art 4 Paul Cézanne (1839 - 1906) - Artworks from 1891 to 1900 Paul Cezanne: A collection of 645 works (HD) Top 10 Most Expensive Picassos Paintings 10 Most Expensive Paintings Ever Sold Top 10 Iconic Paintings Top 10 Most Expensive Paintings Top 10 Most Famous Paintings In The World 50 Greatest Paintings" "History Masterpieces" "Famous Artists" "Expensive Pieces" The 100 Best Paintings by Painters posted in 2016 | LearnFromMaster (HD) Jean François Millet: A collection of 106 paintings (HD) Jean-François Millet Au delà de l'Angélus de Eric Delacour 1/3 มาที่เรื่องบ้านอานองเตนวนิยายเชิงสารคดี งานเขียนนี้เป้นงานเขียนลมราเตียงนอนของคนใกล้จะตาย แต่ผมภูมิใจที่ได้ทำ เพราะรู้สึกว่าตนเองทำอะไรไปน้อยมาก ขณะมีชีวิตแบบลิงโลดเต้นที่ไม่มีโอกาศได้นับลมหายใจ แต่เมื่มีโอกาศได้นับลมหายใจได้ อย่างมีสมาธิ ผมจึงอยากทำอะไรไว้ ภาพวาด ภาพปั้น งานเขียน ปลูกต้นไม้ทำสนครัวเล็กน้อย เมื่อแรงไหว ผมได้สปิริตนี้ขณะที่อย่พักอาศัยกับแม่บุญธรรมทีเมืองอ้อกซ์ฟอร์ด ตอนนั้นผมก้มีสปิดริตนี้เช่นกันจนคิดทำและทำ สวนครัวปล(กสตรออเบอรี่่ ที่เทศบาลจัดให้คนชอบทำทำ และผมได้ทำ ผมไม่เคยคิดว่าจะได้กลับ้านอานองเต คิดว่าจะตายเสียก่อน แต่ผมได้กลับจนได้ และเมื่อกลับมาแล้ว ผมได้ทำในสิ่งท่่คิดชอบทำและได้โอกาศทำ ผมทำ วันนี้ผมมีข่าวดีจะบอก คือหนึ่งผมเป็นลม และสองพบว่า ลูกปืนที่รถลากเสียสันิษานว่ามีมือดีมาเปลี่ยนหรือลักเอาไป รอตรวจวงจรปิดจึงรู้ เมื่อมีเวลาผมจะเปิดดู เป้นลมอากาศร้อนและเหนื่อย แน่นอนเบาหวานและอาหารและเลือดที่วิ่งไปสมองไม่ทัน ผมรีบนอนลงก่อนที่มันจะหัวฟาดพื้นพบว่า สักงีบหนึ่งที่ากาศถ่ายเทได้สะดวก ถ้ามีงูตรงป่าหญ้าที่ผมล้มมันคงจะได้พยายาบาล ผมหรื่อวิ่งเลื้อยหนีผมไปเพราะมันตกใจ สรุปผมยังไม่ตายสุสานหินอ่อนผมคาดว่าจะทำไว้ให้ผมเองก่อนตาย ตามที่ผมพอใจผมยังไม่ทำ สุสานพ่อและแม่จริงมิใช่บุญธรรม ของตาความตั้งใจผม ยังไม่แล้วเสร็จดังที่คิด งานเยี่ยมสุสานพ่อและแม่บุญธรรมผมที่อังกฤษยังไม่ได้ไป Lydia Leonidovna Pasternak (Russian: Лидия Леонидовна Пастернак; March 8, 1902 May 4, 1989), married name Lydia Pasternak Slater, was a Russian research chemist, poet and translator.[1] เกิดเมื่อ: 8 มีนาคม 2445, มอสโก, รัสเซีย เสียชีวิตเมื่อ: 4 พฤษภาคม 2532, Park Town, Oxford, อ๊อกซฟอร์ด, สหราชอาณาจักร พี่น้อง: บอริส เพสเตอร์นาค, อเล็กซานเดอร์ เพสเตอร์นาค อ้างจาก:https://www.google.co.th/search?newwindow=1&ei=BIMRWp3TGMKDvQTVwK7IBw&q=lydia+pASTERNEK+&oq=lydia+pASTERNEK+&gs หมายเหตุ ผมมาเจอทีหลังจึงเอาภาพท่านมาลงเอาไว้ ทราบว่าตอนนี้สุสานท่านอยู่ที่เมืองตามที่อ้างนั้นในอังกฤษ Life[edit]https://en.wikipedia.org/wiki/Boris_PasternakShe was born in Moscow, then the capital of the Russian Empire, the daughter of the Russian impressionist painter Leonid Pasternak and of Rozalia Isodorovna Kofman, a concert pianist. She was the sister of the poet and novelist Boris Pasternak, the author of Doctor Zhivago, and of the architect Alexander Pasternak.[2][3]อ้างจาก:https://en.wikipedia.org/wiki/Lydia_Pasternak_Slater เพราะผมหารูปไม่เจอ ผมเคยถ่ายแต่หายไปภาพที่ท่านเคยถ่ายให้ผมยังค้นไม่พบ จึงเอาพี่ชายท่านมาลงไว้อ้างอิงว่าใครอะไรที่ไหนอย่างไร ผมแทรกนิดที่ผมจำได้ ช่วงผมใช้ชีวิตกับท่านท่านเขียนกวีกลอนลงหนังสือมีคนขอมา ท่านมีลูกสาวเป็นหมอ และอีกคนเป็นครูในหาลัย อยู่ในแคนาดาประเทศเป็นชาย ผมไม่กล้าถามอะไรท่านมาก เพราะผมไม่ชอบรู้เรื่องราวของคนอื่น ท่านเคยให้เงินผมกินขนมประจำ เพราะท่านเมตตาและสงสารคงจะ จำได้เคยขับรถพาท่านไปซื้อกับข้าวในเมืองหนึ่งครั้ง นอกนั้นไม่เคยใช้อะไรผมอีกเลย ท่านสั่งว่าให้ดูหนังสืออย่าขี้เกียจ เคยจำได้ว่าท่านเคยมาปลุกผมไปกินข้าวหนึ้งครั้งเพราะผมลืม ท่านเคยหอมแก้มผมหนึ่งครั้งก่อนอนตอนผมไม่สบาย ท่านไม่ชอบสังคม ท่านชอบดื่มน้ำชาถ่านชาร์โคล ถ้าไม่ผิดผมไม่กล้าถามว่าอะไร แต่ท่านนอนตื่นเช้าทุกวันและไม่เคยป่วย ท่านเป็นคนเจ้าระเบียบและไม่ชอบพูดมาก แต่ยิ้มสวยใส่แว่นตา ไม่เคยเล่าเรื่องรัสเซียให้ผมฟังสักคำเดียว ท่านชอบใช้ห้องครัวเป็นห้องรับแขกและทำธุระทุกอย่าง ที่ห้องใต้ดิน ที่ติดไฟถ่านชาร์โคลกันหนาว แม้ท่านจะมีห้องรับแขกห้องสมุดห้องเปียโน และสนามหญ้านั่งคุย ท่านไม่เคยใช้ผม ผมคิดว่าท่านเป็นคนดีน่าเอาแบบอย่างตนหนึ่งในสังคมโลก และเป็นเพศแม่ที่ดีของมนุษย์ ผมนำพี่ชายของท่านพร้อมรูปด้วยจากสารานุกรมวิกิพีเดีย ด้วยเจตนาดีมิได้หวังอะไรนอกจากการอ้างอิงเชิงสารคดีเท่านั้น ผู้เขียนนวนิยายเชิงสารคดีเรื่อง"บ้านอานองเต"
Outside Russia, Pasternak is best known as the author of Doctor Zhivago (1957), a novel which takes place between the Russian Revolution of 1905 and the First World War. Doctor Zhivago was rejected for publication in the USSR. At the instigation of Giangiacomo Feltrinelli, Doctor Zhivago was smuggled to Milan and published in 1957 and distributed with the help of the CIA in the rest of Europe.[3] Pasternak was awarded the Nobel Prize for Literature in 1958, an event which both humiliated and enraged the Communist Party of the Soviet Union, which forced him to decline the prize, though his descendants were later to accept it in his name in 1988. https://en.wikipedia.org/wiki/Boris_Pasternak
งานทั้งหมดตัวนี้ผมสั่งให้ทนายความทำให้ผมตามพินัยกรรม อาหารมื้ออร่อยก่อนตายผมยังไม่ได้กิน อีกหลายวินาทีต่อมา ผมพบตัวเองว่า ไหว ผมตัดสินใจทำต่อ มาวันนี้ที่บ้าน แต่ผมลุกขึ้นมาได้ และทำงานต่อหลังสี่ขั่วโมงผ่านไป แม้ฝนหนาตั้งเค้ากลางเดือนพฤษศจิกายน มืดมาห้าโมงเย็น ผมทำสร็ตามเป้าที่ตั้งไว้ คาดว่าคงตายหลังทำเสร็จ แต่ไม่ตายผมจึงทำเรื่องขึ้นบล็อกนี้ดังที่ปรากฏ ข้ามเรื่องที่คาใจที่รอทนายตรวจ อะไรที่บ้างที่ผมทำเมื้อตะกี้ รั้วลวดหนามซ้อมกันวัวของเผ่ากิยองติน ที่กง่ายต่อผม เขามาทพำลายสิทธิ์ผม ตัดแต่งพลูกินหมากให้แม่พร้อมผ้ากรองแสงแดดคลุม ชื่ออะไรผมจำไม่ได้ เก้บหญ้าชพืชมิมีนาที่ผมจำบ้าง รดน้ำบ้างที่ตรงไหนมันดูขาดความสดชื่น ขนขยะเตรียมเผาและรอแห้งสนิท อมรถลากพบว่าลกปืนที่ล้อหายไป มันจึงแล่นิ่งลากไปเหมือนรถขาคือล้อมันเป๋ ปลูกมันสำปะหลังบ้าง ปลกผักสวนครัวว่านที่แม่ชอบพ่อชอบบ้าง และซ่อมหลังคาจับจาก ที่บานอานองเตสี่ที่เริ่มทำ เพื่อชีวิตอีกมิติหนึ่งช่วงก่อนตาย ให้อาหารปลานกยูง ดูบัวหลวง บัวสายและบัวประดับที่ผมซื้อมาลง เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตคนช้ทางหลวงสายนี้ ผมหวังว่า หน้าบ้านอานองเตสี่ติดถนนใหญ่ ผมถ้ามีอารมณ์ผมจะ ไปก่อฟืนต้มยาที่บ้านนี้ จากเศษไม้ข้างทางหลงที่หล่นตลอดเวลา ที่เผ่ากิยองตินผ่านมาแต่เมินเฉย ผมเก็บเกลี้ยงถนนข้างทางจะได้สะอาดตาไปด้วย ไม่พบมีใครเอาอย่าง ผมสงสัย สักวันหนึ่งเขาต้องเอาอย่างผม ผมเชื่อเหลือเกิน ผมเชื่อเหลือเกิน ผมเชื่อเหลือเกิน ทุกเวลาที่อยาก ใบอินทนิลน้ำข้างทางหลวง มันเป็นยาแก้เบาหวานได้ ผมทราบจากหมอยามาจากทางไกล ไม่เสียที่ท่ี่ตอนสร้างทางผมเสนอให้ชุมชนปลูกต้นไม้สองข้างมง เพราะผมคิดใจในถนนในเมืองชนบทในฝรั่งเศสที่ ผมเคยไปเที่ยวและอยู่กินระยะหนึ่ง
|
สมาชิกหมายเลข 3538694
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] จึงจือหยาง (jjy) จบไฮสกูล ได้ปริญญาสองใบในไทย เคยเป็นนักเรียนเก่าในอังกฤษและฝรั่งเศส สอบได้ Dip-in-JourจากLondon School of Journalism,MIOJ.ในประเทศอังกฤษ สอบได้นักวาด ว.อ.(แนวนามธรรม)... เป็นสมาชิกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย..มีสัญชาติไทย (แซ่แต้) พ่อมาจากมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
Friends Blog MY VIP Friends  |
|||||||||||||||||||||||||||||
