จาก ภูลังกาทะเลหมอก 360 องศา มาตอนสาย ๆ ราว 9 โมงวิ่งมาตามทางจากภูลังกาไปยังเส้นทาง อช.สะเกิน
แต่รายทางที่รายล้อมด้วยพื้นที่เขียวสดนั้นนั้น.. หลังลงเขาจากภูลังกาเราผ่าน "เขาเดียวดาย" (เรียกเอง) ในระดับสายตาที่แทบมองไม่ออกว่าคือ ม่อนนั้นที่เด่นสง่ายามอยู่บนภูลังกามองลงมา..
จากข้อมูที่ทำการบ้านมาบ้าง จขบ.เอาลิสต์ที่อยากเที่ยวให้คนขับ พอเขาเห็นป้าย อช.สะเกินก็เลี้ยวตาม พลางบอกว่า.. "ผมก็ไม่เคยมาที่นี่เหมือนกัน" ดีค่ะไปลุยด้วยกัน








ซึ่งก็เจอถ้ำสะเกิน.. แต่ขอไม่ปีนค่ะ
เห็นป้ายบอกทางขึ้น 400 เมตรยังไม่ใช่วิสัยที่จะลองในวันนี้ "ผ่าน"

พิกัด 47 Q 0660812 E 2144682 N

เข้ามาถึงจุดบริการ อช.ด้านในค่ะจากตรงนี้ขับไปอีกประมาณ 2 กม.จะเจอลานจอดเพื่อเดินอีก 300 เมตรเพื่อเข้าไปยังน้ำตกผาธาร.. และคงเป็นอีกผ่านที่เราไม่ได้แวะ... คือเข้าใจไหมเด็ก 4 คนชรา 1 ลำพังคงโดนไปแล้วล่ะ





........

ายมากแล้วเราวิ่งไปบนทางหลวงชนบท หมายเลข 1148
(กูเกิ้ลใช้คำว่าทางหลวงแผ่นดิน)
เพื่อเข้าสู่อำเภอท่าวังผา จ.น่านกันค่ะ นั่งรถประมาณชั่วโมงกว่า ๆ ก็ถึงน่าน
จังหวัดที่ไปบ่อยในวัยเด็กแต่กลับจำอะไรไม่ได้เลยในความทรงจำ
จะมีก็เพียงสายน้ำและทุ่งนาเท่านั้นที่พอจะจำได้


.........

จริง ๆ กะจะมาหลายปีแต่พับแผนไปลุยที่ลาวก็หลายหน
ปีนี้.. ได้ทีงดลาวมาลุยน่าน อารมณ์ก็ใกล้เคียงกันดีนะคะ ผิดกันที่ถนนและความสะดวกสบาย ^^
หลังนั่งเก็บคอ-งอเข่าในรถมานานที่แรกที่แวะเพราะอยู่บนทางผ่านของเรานั้นคือวัดดัง อย่างวัดนี้ "วัดศรีมงคล" หรือ "วัดก๋ง" ตามชื่อที่ชาวบ้านเรียกค่ะ

ซึ่งไฮไลท์ก็คงเป็นสะพานไม้ไผ่ที่ทอดยาวไปในท้องทุ่ง และในบริเวณเดียวกันนั้นมีทั้งคาเฟ่ ร้านอาหาร และมุมถ่ายรูปสวย ๆ หลายมุม
คือชอบที่นี่อย่างนึง มี "ร่ม" ไว้บริการได้ทั้งพร๊อพถ่ายรูปและกันแดดแบบเกร๋ ๆ อย่างไทยเหนือด้วยเน๊อะ

หอศิลป์บนพื้นที่กว่า 13 ไร่อันเกิดจากความมุ่งมั่นของคุณวินัย ปราบริปู ศิลปินชาวน่าน ที่ต้องการสร้างสรรค์บ้านเกิดของตัวเองให้เป็นเมืองแห่งศิลปะอย่างแท้จริง หอศิลป์แห่งนี้ประกอบด้วย อาคารหอศิลป์ สตูดิโอ และบ้านพักรับรอง โดยเก็บรวบรวมงานศิลปะจากมันสมองของศิลปินไทยร่วมสมัยที่มีผลงานการสร้างสรรค์และมีเอกลักษณ์โดดเด่นเป็นที่ยอมรับโดยทั่วไป อีกทั้งยังมีการแสดงผลงานจิตรกรรมและประติมากรรมของคุณวินัยเกือบ 200 ชิ้น ในรูปแบบกึ่งนิทรรศการถาวรให้คุณได้ชมเกือบตลอดปี 

เปิดให้เข้าชมเวลา 10.00-17.30 น. ทุกวันพุธ-อาทิตย์ และวันนักขัตฤกษ์

เครดิต : https://thai.tourismthailand.org

ที่อยู่และเบอร์ติดต่อ

วัดหลวงเก่าแก่ที่มีอายุกว่า 400 ปีที่มีชื่อเสียงที่สุดของเมืองน่าน ด้วยลักษณะสถาปัตยกรรมที่โดดเด่นและ มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ทั้งนี้ประวัติการสร้างวัดภูมินทร์ตามพงศาวดารเมืองน่าน ได้กล่าวไว้ว่า พระเจ้าเจตบุตรพรหมมินทร์เจ้าผู้ครองนครน่านได้สร้างวัดภูมินทร์ขึ้นมา หลังจากที่ครองนครน่านได้ 6 ปี เมื่อปี พ.ศ. 2139 อีกทั้งยังมีปรากฏในคัมภีร์เมืองเหนือว่า วัดแห่งนี้เดิมชื่อ “วัดพรหมมินทร์” และต่อมาในภายหลัง ชื่อวัดได้เพี้ยนไปกลายเป็นวัดภูมินทร์
 

สถานที่ท่องเที่ยว ได้แก่

• อาคารทรงจตุรมุขหนึ่งเดียวในประเทศไทย ที่ดูคล้ายตั้งอยู่บนหลังพญานาค 2 ตัว อาคารนี้เป็นทั้งพระอุโบสถ พระวิหาร และพระเจดีย์ประธาน โดยใช้อาคารในแนวตะวันออก-ตะวันตกเป็นพระวิหาร และอาคารแนวเหนือ-ใต้เป็นพระอุโบสถ                                     
• ธนบัตรใบละ 1 บาท ที่รัฐบาลไทยเคยพิมพ์รูปวัดภูมินทร์ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2

• จิตรกรรมฝาผนังภายในวิหารที่เรียกกันว่า “ฮูปแต้ม” ซึ่งได้เขียนขึ้นในช่วงที่วัดภูมินทร์ได้รับการบูรณะครั้งใหญ่ สมัยเจ้าอนันตวรฤทธิเดช เมื่อ พ.ศ.2410 (ปลายสมัยรัชกาลที่ 4) และใช้เวลาซ่อมนานถึง 7 ปี โดยมีภาพ “ปู่ม่านย่าม่าน” อันลือเลื่อง ซึ่งได้รับยกย่องว่าเป็นภาพงามเยี่ยมของวัดภูมินทร์ ทั้งยังได้รับฉายาว่า “ภาพกระซิบรักบรรลือโลก”    นอกจากนี้ยังมีภาพน่าสนใจอยู่หลายภาพ เช่น ภาพธรรมเนียมการอยู่ข่วงของชาวไทลื้อ ภาพชาวพื้นเมือง ซึ่งอาจเป็นชาวเขา “เป๊อะ” ของป่าบนศีรษะ เพื่อนำมาแลกเปลี่ยนกับคนเมือง ภาพวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของคนเมืองน่าน ที่แสดงให้เห็นอิทธิพลตะวันตกที่เข้ามาผสมผสานในวิถีพื้นเมือง ภาพชาวต่างประเทศที่เข้ามาเมืองน่านช่วงรัชกาลที่ 5 โดยทรงผมและเครื่องแต่งกายของผู้หญิง เป็นรูปแบบเดียวกับที่กำลังเป็นที่นิยมในยุโรปขณะนั้น

ก่อนเข้าวัดแวะทัวร์นรกกันก่อนเนาะหนู
เพราะทางบังคับให้เดินอ้อม