น่าทานมากกกกกกกกกกเลยพี่ฝน แง่มๆๆๆ

ต้องไปม่างแย๊วววววววววว

ช่วงนี้เจอแต่เพื่อนๆ ยัดเยียดชาบูอ่ะพี่ (แต่ก็อร่อยยยยย)

555

แบบว่าเดือนนี้นี่กินทุกอาทิตย์เลย เห็นย่างๆ แล้วอยากกินบ้างงงง

เออ พี่ฝนนนนน



อยากทานเลยอ่า



นั่งทานได้กี่ชั่วโมงอ่าครับ จะไปทานบ้าง ไม่ไกลด้วยครับ

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย

เนื้อลายยยยยยยยยย

แซลม่อน เนื้อหนามากกกกกกกกกก(แอบไปดูทู้นู้นมา อิอิอิ)

กิมจิ กิมจิน่ากินมากกกกกกก


เปิดเพลงเอาใจน้องมากกกกกกกกก ชอบเพลงนี้ที่สุด^^

ว้าวๆๆๆ คุณฝนคะ...พรุ่งนี้แตมีนัดกินอาหารปิ้งย่าง ที่ยูเรสเทอรองพอดีเลยค่ะ...


มาเห็นมื้อนี้ของคุณฝนก่อน....ง่าๆๆๆ อดทนไว้ๆๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ได้กินกับเค้าบ้างแล้ว 555!!

น้องอ๊อบ -- แอบเชียร์ให้ไปลองเลยจ้าน้องอ๊อบ พี่ยังอยากไปกินอีกเลยเนี่ย

คุณ Ab Psy ReinDEAR++ -- ยุให้ไปเลยค่า อร่อยคุ้มค่าจริงๆ ค่ะ

น้องเปิ้ล -- พี่กำลังแพลนจะไปหาชาบูหม่ำอยู่เลยเนี่ย เห็นมีร้านเปิดใหม่อยู่ร้านนึง แต่ถ้าอยากลองแบบปิ้งๆ ลองร้านนี้ดูนะจ๊ะ พี่เชียร์

น้องกอฟท์ -- ลืมบอกไว้เลยว่าทานได้ 2 ชม. จ้า ยังไงพี่ว่าโทรจองหน่อยก็ดีนะ เพราะเห็นห้องก้นครัวกำลังฮิตเชียว เบอร์ก็ 02-2545177 จ้า

นุ้งเล็กกี้ -- ไปแอบดูปลาแซลมอนด้วย..อิอิ เอาเพลงนี้มาลงเพื่อตะเองกะฝ้ายจังเลยนะนี่ พี่ก็โปรดน้าเพลงนี้อ่ะ น่าร้ากกกกกกกกก

คุณแต -- ร้านยูก็อร่อยค่ะ พรุ่งนี้ไปทานแล้วอย่าลืมเอารูปมายั่วน้ำลายกันนะคะคุณแต

สะเทือนใจอย่างแรง คือ...คิสไม่กินเนื้อคะพี่สาว แต่เคยกิน ๕๕ คือรู้ว่ามันอร่อยมากกกกกกกกกกกกกกกก(แย่นะเนี้ย ก๊ากก) แต่ที่บ้านเค้าไม่ให้กิน ก็เลยต้องสงบเสงียมเจียมตัว

อย่างอื่นก็น่ากินเน๊าะ ดูเนื้อเป็นเนื้อ(แหง่สิ!!) คือดูสดจริงๆ ราคาก็ไม่แพงอีก จะลองบิ้วท์ที่บ้านดู แต่ไม่น่าจะผ่านงะ งืดดด

ปล.เพลงเพราะมากๆคะ ชอบ ^^

อยากกินเนื้อย่าง ของชอบ

น่าอร่อยมากๆเลยค่ะ

น่าหม่ำทุกสิ่งอย่างเลยจ้าน้องฝน โดยเฉพาะถั่วแดงเย็นนี่ของโปรดของพี่หญิงเลยจ้า



ป.ล.คิดถึงน๊าน้องฝน จ๊วบบบบ

เพิ่งอ่านรีวิวพวกหมูทอดทงคัตซึจนอยากทำกินเอง ไปจากห้องก้นครัว มาเจอของย่างอีก (ดีนะเป๋อไม่กินเนื้อ ไม่งั้นลำบาก ทำกินเองไม่ได้ อิอิ) หมูทอดนั่นก็ยังไม่ได้ทำเยย เพราะไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่ อีกอย่างซอสที่ซื้อมาตอนทำโอโคโนมิยากิยังไม่หมดเลย ตู้เย็นไม่มีที่ใส่แว้วว

ตอนนี้อยากกินอาหารไทยแซ่บๆด้วย ปกติเป๋อชอบกินยำมากๆ มาอยู่นี่ไม่ค่อยได้กินเลย

ปล. บ่นไรเยอะแยะไปหน่อย เพิ่งสอบมา เครียดอ่ะพี่ฝน แหะแหะ วันรืนสอบต่อ

น่าทานอีกแล้วนะ อยู่แถวออฟฟิศเค้าเลยล่ะ ไว้วันหลังลองชวนเพื่อนไปลองดีกว่า

เค้าหิวนะตัวเองงงงงงงงงงงงงงง

คุณฝนใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยย เอามายั่วกันอีกแล้ว T_T

อะไรเนี๊ย ทำไมช่วงนี้มีแต่คนเอาของกินมาล่อเนี๊ยะ

พี่ฝนก็อีกคน ใจร้ายๆๆ กะลังลดน้ำหนักอยู่ ฮื่อๆ โป้งแล้ว

อูย.....ตามเข้ามาดูแล้วหิวขึ้นมาทันทีเลยค่ะพี่ฝน!!! แกล้งกันนี่นา อยากกินเนื้อย่างมากมาย

อ่านไปดูรูปไปกลืนน้ำลายไป ทรมานมากมายเลยคุณฝน อิอิ

โห ขนาดตอนนี้อิ่มมากๆ ยังอยากกินเลยพี่

ข้าวกระเทียมกับแฮม ไม่ไหวแล้ว พี่ฝนไม่ชอบไก่ไม่เป็นไร ให้รุ้งแทนได้ เพราะรุ้งไม่ทานเนื้ออ่ะค่า

โห....... พี่ฝน
เปิดมาก็หิวเลยคับ
น่าทานทั้งนั้นเลยคับ

ช่วงนี้เห็นพี่ฝนหาย ๆ ไปคับ
เป้นไงบ้างคับ
คิดถึง ๆๆๆ

ไปลองมาแล้วครับ ความเห็น ผมๆว่า ร้านนี้ไม่ได้เรื่องครับ ... พนง ก้อค่อยข้างบริการไม่ไหวเลยครับ ..
ขอโทษถ้าความคิดไม่เหมือน คุณฝน

เอาล่ะคร้าทุกคน ไหนๆก้อ review กันมาแล้ว ขอเรา reviewบ้างนะ

ล่าสุดพฤหัสที่ 7 พฤษภาคม 2552 ที่ผ่านมา เรากับพี่ๆที่ทำงานนัดกันจะไปทานร้านนี้ก้อทราบว่าเค้าไม่รับจองหลังห้าโมง ต้อง walk in เข้ามาเอง เราไปถึง 20.00 กว่าๆนิดส์หน่อย ก้อไม่มีใครทำท่าทางจะมาสนใจสักนิด ต้องเดินเข้าไปเองว่าเออ "ขอจองครับผม"

เงียบ .... ไม่มีคำตอบ จนต้องบอกอีกครั้ง

"ขอจองครับ"
"เขียนชื่อเองเลยค่ะ" พนักงานเสิร์ฟหญิงตอบ

จริงๆแล้วจะมี Manager ร้านที่เป็นพี่ผู้ชายใส่แว่นนะ แต่คราวนี้พี่เค้าคงยุ่งรับ order อยู่
เราก้อบอกว่าเออพี่เขียนสิจะให้เขียนเองเรยก้อกะไรอยู่

"คิวที่ 7นะคะ"
"พี่คับ คิวที่ 7 อีกนานเท่าไหร่"
ไม่นานพี่ managerร้านผู้ชายใส่แว้นเดินเข้ามาดูๆๆแล้วก้อแบบว่ามองที่จอซึ่งทีคิดอยู่ว่าเออโต๊ะไหนกินออกกี่โมง (คือค้าสามารถบอกได้แค่ว่าคิวจะออกกี่โมง เพราะที่นี่เค้า limit คนทานได้ 2 ชั่วโมงเท่านั้น"

"คิวน้องได้ตอยประมาณสี่ทุ่มครึ่งครับ"
"หา .. อะรไรนะพี่สี่ทุ่มครึ่งเลยเหรอ"
"ครับผม"

แล้วพี่เค้าก็แบบไม่ยแสอ่ะ ประมาณว่าเออ จะกินก้อต้องรอ .... เราก้อถามว่าอืมแล้วถ้าโต๊ะว่างแล้วคนจองไม่มาจะทำไง แทรกได้ไหม (แอบโกงนะ แต่ก้ออยากรู้ว่าเออ รอสองชั่วโมงมันก้อเยอะอยู่) เค้าก้อบอกว่า "ไม่ได้ยังไงก้อตามคิว" เราก้อโอเคแฟร์ ทีนี้มีคนเดอนมาบอกว่าเออรอมาตั้งแต่ 5 โมงแล้วนี่สองทุ่มยังไม่ได้กินเรย เราก้อแบบเฮ็ย... เยอะไปป่าวววววววฃ

เราก้อออกมารอหน้าร้านอ่ะนะ เพราะเค้าไม่สนใจคนที่รอตริงๆอ่ะ แล้วก้อมีมาอีกเคสที่หน้าร้านเรนปนะมาณว่ามาจองแล้ว ร้านโทรไปไม่รับ ร้านเลยปล่อยคิดให้คนอื่นออะไรแบบนี้ (คือถึงมาห้าโมงนะยังไงก้อได้ทานตอนทุ่มเพราะว่ามันเป็นรอบๆไง คนที่จองเค้าเลยไปเดิยเซ็นทรัลชิดลมก่อนอะไรประมาณนั้น) เค้าก้อโวยดิ แบบอุตส่าห์พาแฟนมาก้อคงหิวอ่ะนะ พี่ manager ร้านก้อมาช่วยจัดแจงให้แต่ก้อแบบนานพอควยอ่ะแบบเกิน 30 นาทีกว่าเค้าจะได้เข้าร้าย

ส่วนเรารอด้านนอกก้อเม้ากันว่าเออ ร้านใจแอนท์ เค้าให้จองได้ คือเราเองก้อบอกว่าร้านนี้ของเริ่ดมากกกก อร่อยชอบๆๆ แนะนำให้คนอืนๆกินกัน เว้นแต่ว่าพอนานเข้าคนมาเยอะแล้วจองไม้ได้ เราเคยแบบว่าพาพ่อแม่มาทานแล้วเจอแบบนี้อ่ะเซ็งไปเรย แล้วพี่ชายกะพี่สะใภ้ส่งเรามาจองก่อน แล้ววนรถไปน้างบน เชื่อมะพอเรารู้ว่าไม่ได้ เราเลยโทรบอกพี่ชายเราให้ขับลงมันรับเลย แล้วจะได้ไปทานร้านอื่น (ซึ่งก้อ end up ที่ร้าน Triple Two ๒๒๒ ข้างโรงแรมนารายณ์ซึ่งเพิ่มทำครัวใหม่ เริ่ดมากกก อร่อยมากกกก ไม่จำกัดเวลาด้วยยยยยยย) เอ้ามาต่อ ... พี่เราต้องเสียค่าวนรถไม่เกิน 5 นาทีในตึกไป 500 บาท เจ้าหน้าที่บอกว่าถ้าไม่มีรอย stamp ก้อต้องจ่าย เราแบบว่าเอ่อ ..... เอาเปรียบกันมากไปป่าว

เอ้าเรื่องเราต่อนะ เราก้อมานั่งคิดว่าเออ ถ้าได้กินสี่ทุ่ม ร้านปิด 2300-2330 แล้วเราไม่คุ้มดิ เพราะว่าเราได้ สองชั่วโมง เราก้อเดินไปถามว่าเออพี่ ยังงี้ก้อไม่คุ้มดิ เพราะแบบนี้ๆๆๆๆ พี่ manager ร้านที่ใส่แว่นก้อแบบ "ก้อ... ครับไม่คุ้ม ก้อกินได้ถึงเวลาที่ร้านปิดเท่านั้น" เราแบบ เอ่ออออ ไรวะ งงเรยยย ทีนี้เพื่อนเราก้อจะเริ่มวีนเพราะหิว (ก้อยังรอนะมันจะกิน จะหาว่าง่ก้อไ ด้แต่แบบมันตั้งใจมาแว้ว) เพื่อนเราก้อบอกว่า "เออ ทำบบนี้ service ร้านไม่โดนว่าเหรอ อะไรต่างๆนานา"

พี่ manager ร้านก้อแบบว่า "อ๋อ ... ชินแ ล้วครับ"

อึ้งค่ะอึ้งง

เอาเป็นว่าสุดท้ายเพื่อนสาวมานั่งเม้าส์ค่าเวลาพอสามทุ้มสี่สิบพี่ manager ร้านออกมาบอกว่า "โอเค ได้ละรออีก 7 นาทีให้สั่งอาหารก่อน" เรากับเพื่อนๆก้อแบบ อืมๆๆๆ สั่งๆๆๆๆ แล้วแอบดีใจไงว่ารอมาชั่วโมงครึ่งก่าๆแว้ว ได้สักที

15 นาทีผ่านไปเราเดินไปหาพี่ manager ร้านว่า "พี่เกิน 7 นาทีแล้วนะ" พี่เค้าตอบมาว่า "ใจเย็นๆคร้ับ ได้กินแน่นอน" เราแบบเฮ็ออออออ มันถอดใจแล้ว รอซัดกินอย่างเดียววววววว

สุดท้ายใช้เวลารอ 1.57 นาทีเพื่อที่จะได้กินที่นี่ค่ะในวันที่ 7 พฤษภาคม 2552

คือเราทราบร้านนี้จาก review ใน pantip.com แล้วเราก้อมากับเพื่อคือมาตั้งแต่ promotion Beer Buffet จนเปลี่ยนเป็นเบียร์ขวดอ่ะ แบบว่าอืมแระทับใจมากครั้งแรงจนบอกต่อๆๆๆๆๆๆ จนตอนนี้แบบว่าเสียความรู้สึกมาก

ที่เราเขียนเมลล์นี้นะ เราอยากให้เจ้าของร้านเค้ามีคิวจัดการที่ดีๆ คือจะได้มีแขกไปร้านเค้าอีก คือถ้าหลายคนเจอแบบนี้ก้อเสียความรู้สึกมากๆๆๆๆๆๆๆอ่ะ ไม่เอาแล้วแบบนี้ จ่ายแพงกว่าดีก่าาาาาาาาาา แต่ร้านเค้าอร่อยจริงๆนะขอบอก


ถ้าเมลล์นี้ forward ถึงเจ้าของร้าน เราก้อต้องบอกตามตรงว่าอยากให้ปรับร้านหน่อยนะจ๊ะ เราชอบร้านนี้แต่พอเจอประสบการณ์แบบนี้ก้อ ไม่ไหวว่ะ คือเรา prefer กับการที่แบบโทรจองก่อนล่วงหน้ากว่าที่แบบ walk-in คือมันจะอะไรมากมายขนาดนี้อ่ะ????????

ถ้าเมลล์นี้ offended ใครเราก้อขออภัยนะ เรพาะเราอยาก share ความรู้สึกที่ดีที่สุดกับต่ำที่สุดกับการไปกินร้านนี้ เราเชื่อว่าถ้าเจ้าของร้านมาอ่านเค้าก้ออยากที่จะปรับปรุงร้านให้ดียึ้น เพื่อให้ผู้คนเข้ามาใช้บริการอีก .... ถ้าเ็ป็ยแบบนี้ต่้อไป .... ก้อไงดีล่ะ .... ไม่รู้อ่ะคับ แฮะๆๆๆๆๆ

เดี๋ยวนี้ร้านอาหารมากมายเกิดจาก pantip.com หรือปากบอกต่อ เช่นร้าน กุ๊กชม ซึ่งตอนนี้ก้่อไม่ได้ออกหน้าร้านเองทุกครั้ง การรักษา quality มันสำคัญอ่ะ ยิ่งรู้ัว่าร้าน King Kong เป็น sub ของร้านอาหารญี่ปุ่น Nami เราก้อแบบประทับใจ แต่การทำแบบนี้กับลูกค้า ..... ไม่ดีเน้อคร้าาา

เดินได้ทาง internet ก้อล่มได้ทาง internet เช่นเดียวกันเนอะ ... สุกท้ายขอให้เจ้าของร้านปรับปรุงระบบจัดการ แล้วเราก้่อจะไปทาน ไปอุดหนุนอีกนะคร้าาาา

แนะนำร้านอาหาร พัทยา ชื่อ ร้านอาหาร ป.มีชีวิต (นามสมมุติ)
ชายหาด จอมเทียน

มีคนแนะนำมา ว่าเป็นร้านอาหารชื่อดัง ของหาดจอมเทียน ไหนๆก็มาพัทยาแล้ว เลยขอแวะ ก่อนกลับสักหน่อย

สั่งอาหารไปมากมาย อาหารจานแรกก็ถูกยกมาเสริฟ เมนู พนักงานเสริฟแนะนำ เมี่ยงปลา เป็นอาหารขึ้นชื่อ ของร้าน เขียนในเมนูด้วยว่า อาหารคนรักสุขภาพ

แต่กินไปสามสี่คำ กลายเป็นเมี่ยงแมลงวัน เพราะ แมลงวันเยอะมากๆ ต้องคอยใช้มือโบกไล่แมลงวันตลอดเวลา ถามพนักงาน ว่าทำไมแมลงวันเยอะขนาดนี้ เค้าบอกว่า “นี่เป็นหน้าแมลงวัน นะคะ ให้ทำใจ”

ทำใจ กินไปมือปัดเป็นพัลวัน ปัดไปได้สักพัก อาหารที่สั่งทยอยมาวาง กองทัพแมลงวันก็เริ่มมาก ขึ้นเรื่อยๆจนน่ากลัว เริ่มรู้สึกว่ามือเดียวปัดไม่พอ ปัดทางซ้าย ทางขวาก็มา ปัดไม่ทัน สู้กับมันไม่ไหว ปัดกันจนเหนื่อย ก็ไร้ประโยชน์

ต้องใช้ใบผักกาดขาวที่ให้มาเป็นกาบๆมาโบกไล่ พอหยุดปัด จะหันมากินบ้าง แมลงวันก็พร้อมใจกัน เข้าไปตอม ในอาหารอยู่ดี นึกถึงหนอนแมลงวัน เลยต้องปลง รับประทานไม่ลง เดินไปคุยกับเจ้าของร้าน ว่าเรากินไม่ได้เลยแมลงวันร้านคุณเยอะมากๆๆ

เจ้าของร้านบอกว่า “คุณต้องทำใจ คนไทยกับแมลงวันเป็นของคู่กันไม่มีใครเอาชนะธรรมชาติได้ ”???? ตกใจมากที่ได้ยินคำตอบแบบนี้

แล้วร้านเรามันเป็นแบบ open นะถ้าไม่อยากให้มีเลย คุณต้องไปกินในห้าง

(ประเด็น คือ มันเยอะเกินเหตุ ค่ะ )

“คุณดู ทำไมโต๊ะอื่นเค้ายังกินกันได้ ไม่เห็นมีปัญหาเลย ผมเปิดร้านมา สามสิบกว่าปีแล้ว”

เออจริง ด้วย … เราเริ่มสงสัย ว่าเราผิดปกติหรือป่าว

หันไป มองโต๊ะอื่นเขา กินกันอย่างเอร็ดอร่อย เอ๊ะ! ทำไมมันบุกมา
ตอมแต่โต๊ะเรา เราลอง เดินเข้าไปดูใกล้ๆ

พระเจ้าช่วย !!! เห็นชัดๆว่า เค้านั่งกินกัน ท่ามกลางหมู่แมลงวันที่ตอมอาหาร เราลืมตัว เอามือไปโบกที่อาหารเค้า ฝูงแมลงวันก็บินฮือ ออกมาจากอาหารที่เค้ากำลังกินกันอยู่

บางตัวก็ ไต่ตอมอยู่ที่ปากหลอดดูดน้ำ บางกลุ่มก็ไต่ตอม อาหารในจานของโต๊ะนั้น เห็นเขานั่งกินไปปัดไป

ตกลงนี่ เราบ้า หรือ พวกเขา เมา กันแน่ เนี่ย

คงเป็นเพราะตอนนั้นมีกันอยู่แค่ สอง สาม โต๊ะ แมลงวันเลยรุมกันเป็นพิเศษ ถ้าเราโชคดี มาในวันที่มี ลูกค้าหลายๆโต๊ะ คงจะช่วยแชร์ๆ แมลงวัน กันไป คนละ สิบ ยี่สิบตัว

แต่ที่แน่ๆ เราไม่กล้ากินอาหารที่มีแมลงวันตอมมากมายขนาดนั้น ถ้าคุณ คิดว่าสี่ห้าตัว คุณกำลังคิดผิด เพราะมันมีเป็นร้อย แล้วในครัวจะขนาดไหนเนี่ย
เจ้าของร้านบอกว่า
“คุณช่วยบอกวิธีกำจัดแมลงวันให้ผมหน่อย ถ้าตอบได้ ผมให้แสนนึง”
แหม อย่างกับเล่นเกมโชว์….

เราตอบได้โดยไม่ต้องขอใช้ตัวช่วย ว่า คุณต้องรักษาความสะอาด ให้มากที่สุด ปิดถังขยะให้มิดชิด พยามกำจัดทุกวิถีทาง ให้มันเหลือน้อยที่สุด ไม่ใช่ปล่อยให้ มันอาละวาด จนน่าเกลียด แบบนี้

เค้ากลับไม่ฟังและบอกว่า “ทำไม่ได้ เป็นไปไม่ได้มันต้องมี มันมาของมันเอง ผม ห้ามไม่ได้ ไม่ได้สั่งให้มันมาตอมอาหารคุณ มันมาเอง มันเป็นธรรมชาติ เหมือนคุณห้ามไม่ให้เมืองไทยมียุงคุณทำได้ไหม”

เราบอก นี่มันอาหารนะ ลูกค้าต้องอดทนเหรอ เค้าบอกว่า “คุณเข้าใจมั้ยผมไม่ได้แกล้ง” (ตอบไม่ตรงคำถามเลย แล้วที่สำคัญเราแกล้งคุณเหรอ ที่กินไม่ได้) “ผมไม่สามารถ สั่งห้ามแมลงวันไม่ให้มาตอมอาหารคุณได้”

(แต่เราก็ไม่สามารถกินอาหารที่มีแมลงวันตอมได้เหมือนกัน คุณครูสอนมาตั้งแต่อนุบาล) เจ้าของร้านบอกว่า “คุณจะให้ผมทำยังไง ไหนคุณลองบอกผมสิ” เราพูดว่า ถ้างั้นคุณบอกลูกค้าสิว่าแมลงวันร้านคุณเยอะมากๆๆนะครับ รับกันได้มั้ย

( แต่จริงๆในใจเราอยากพูดว่า ให้ ติดป้าย บอกลูกค้าไปเลย
ว่า ร้านนี้แมลงวันเยอะมากๆ อยู่คู่กับครัวเรามานาน
บอกก่อนเข้าร้าน ลูกค้าจะได้ทำใจล่วงหน้า หรือ เตรียมตัวรับมือกับแมลงวันร้านคุณ
เช่น หัดกินข้าวเคล้ากับแมลงวัน มาล่วงหน้า ให้ชิน หรือเตรียม ซื้อมุ้งมาคลุมโต๊ะ ซื้อไม้เทนนิส ช๊อตแมลงวัน อะไร ก็ว่าไป)

เจ้าของร้านบอกว่า “ แล้วถ้าคุณเป็นผมหล่ะ คุณจะบอกลูกค้ามั้ย”

(เราได้แต่เถียงในใจว่า…อ้าว แล้วนี่คุณหลอกให้เราสั่งอาหารมากมาย แนะนำ ให้เราสั่งอาหารมาหลายเมนู วางเต็มโต๊ะให้แมลงวันร้านคุณ มารุมแย่งกิน หรอเนี่ย เวรกรรม)

เราเชื่อว่าถ้าคุณบริหารจัดการให้ดีกว่านี้ แมลงวันจะต้องน้อยลง จนเราพอกินอาหารได้บ้าง อย่างแน่นอน เราลองหา ในgoogle มีวิธีกำจัดแมลงวันมากมาย ถ้าคุณพยายามมันต้องลดลงบ้าง เพราะเท่าที่เคยทานร้านอาหารทะเลมาก็ยังไม่เคยเจออะไรแบบนี้

แต่นี่ดูเหมือนคุณชินและทำใจรับสภาพ ว่าแมลงวันมันคู่กันกับอาหารทะเล ทั้งๆที่ความสะอาด สำคัญกว่ารสชาติของอาหาร คุณกลับไม่ยอมให้ความสำคัญ ไม่ยอมจัดการอะไรเลย

ลูกค้าต้องทนรับสภาพอย่างเดียว ถ้าคุณทำใจให้เป็นธรรม เห็นใจลูกค้าบ้าง คุณจะเข้าใจสิ่งที่เราต้องการสื่อคืออะไร

เจ้าของร้านบอก “คุณโกรธอะไรมาใช่ไหม แล้วมาลงที่ผมใช่ไหม”

จะบ้าตายนี่เราหยุดงาน มาเที่ยวพักร้อน เพิ่งตื่นนอนมาหาไรกิน อารมณ์ดีๆอยู่แท้ๆ เพิ่งจะมาอารมณ์บูดกัน ตอนรัวมือปัดแมลงวันจน จะเป็นเชียร์หลีดเดอร์ ที่ร้านคุณ เนี่ยล่ะ

แสดงว่าคุณเจ้าของร้านไม่ได้ รู้สึกเลยสินะว่ามันสกปรกมาก กลายเป็นเราที่เป็นคนแปลก ประหลาด ในสายตาคุณ

สุดท้ายเราทนเถียงกับคนแบบนี้ไม่ไหว ต้องยอมจ่ายเงินทั้งๆที่ไม่ได้กินอาหารเลย เจ้าของร้านดูบิลแล้วบอกว่า “เงินแค่นี้คุณมีปัญหาทำไม” พร้อมเอามือชี้ที่หัว พลางพูดว่า “คิดให้ดีก่อนมีปัญหานะ คิดให้ดีๆ” …..

อืม..ก็นั่นน่ะสิ เงินแค่นี้ จะมีปัญหาทำไม แต่เราคิดว่าคำพูดนี้น่าจะเป็นคำพูดของเรา ที่ใช้พูดกับคุณมากกว่า อีกอย่าง เงินไม่ใช่ปัญหาหลัก เพราะบ้านเราไม่ได้ยากจน เรามีงานทำ เราหยุดงานมาเที่ยว มีเงินมาจ่าย เราไม่ใช่คนเร่ร่อน มา หลอกกินอาหารฟรี ( เราเพิ่งกิน เมี่ยงปลา อาหารจานแรก ไป สองสามคำเองด้วยซ้ำ หลังจากนั้น ก็ ปัดแมลงวัน จนไม่ได้กินอีกเลย)
และ เราก็ไม่ได้อยากหาเรื่องขอส่วนลดใดๆทั้งสิ้น

แต่เราแค่รู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมต่างหากที่ถูกคุณเอาเปรียบกันแบบนี้ เจ้าของร้านบอกว่า “คุณเข้าใจมั้ยของผมทำออกมาแล้ว ผมลงทุนไปแล้ว” เราพยักหน้าบอก ค่ะเราเข้าใจ
เจ้าของร้าน กลับพูดว่า
“คุณไม่เข้าใจหรอก คุณคิดถึงแต่ตัวเอง” ( อ้าว แล้วทีคุณหล่ะจะให้เรากินอาหารที่มีแมลงวันบ้าเลือด ตั้งหน้าตั้งตากินอาหารแข่งกับเราหล่ะ ถ้าเราท้องเสีย ท้องร่วง เข้า โรงพยาบาล หล่ะ ใครๆก็รู้เข้า นอนโรงพยาบาล ที ไม่ต่ำกว่าหมื่น )

คุณก็ไม่เข้าใจเราเหมือนกัน เพราะคุณคิดถึงแต่ตัวเอง รู้แต่ว่าของคุณทำออกมาแล้ว เป็นตายยังไง ลูกค้าไม่พอใจ ยังไง คุณก็ไม่แคร์ ไม่สนใจความรู้สึกของลูกค้า เพราะ คุณคิดแค่ว่า จะไม่ยอมขาดทุนเด็ดขาด แม้เรื่องเล็กน้อย

ถ้าเป็นเมืองนอก ร้านคุณโดนสั่งปิดแน่

แต่จนใจ นี่เป็นประเทศไทย Thailand only T_T


อยากถามว่า ถ้าคุณซื้อแอร์มาใช้ที่บ้าน เกิดมันไม่เย็นขึ้นมา พอคุณถามคนขาย คนขายบอกว่า คุณต้องทำใจ เมืองไทยมันเป็นเมืองร้อน เปิดไปก็ไม่เย็นหรอก ผมไม่สามารถเปลี่ยนอุณหภูมิโลกได้ คุณจะรู้สึกยังไง คุณจะถามเค้ามั้ย ก็ในเมื่อคุณรู้ว่าแอร์เปิดแล้วมันไม่เย็น แล้วทำไมไม่บอกกันก่อน เราเสียเงินซื้อไปแล้วก็ใช้ประโยชน์ไม่ได้ คุณจะมาแนะนำ จะหลอกขายมาทำไม ให้เสียความรู้สึกกัน ให้บาดหมางกัน เปล่าๆ

อาหารที่ทำออกมาแล้ว มีแมลงวันมาตอมอาหารมากมาย จนลูกค้ากินไม่ได้ก็ไม่ต่างกัน

เข้าใจว่าคุณลงทุนทำอาหารออกมาแล้ว แต่แมลงวันร้านคุณมันตอม จนสกปรกไปหมด กินก็กินไม่ได้ คุณยังจะกล้าขายให้เราอีกหรอ ทางร้านอ้างว่าเป็นความผิดเรา ที่เราเข้ามาสั่งอาหารเอง ถ้าเราไม่สั่งเขาก็ไม่ทำออกมาวาง และแมลงวันก็จะไม่มาตอม อาหารเรา

สรุป คือ เรา อยากมาสั่งเอง ทำมาวางให้แล้ว กินกันไม่ได้เอง ก็ช่วยไม่ได้

เฮอะ!!…. ป่วยการจะเถียงกับคนแบบนี้

ถ้าเจ้าของร้าน อยากจะขายอาหาร อย่างเดียว คิดว่าสภาพแวดล้อมบรรยากาศ ความสะอาด ในระหว่างการทานอาหารในร้าน ไม่สำคัญ หรือ ไม่มีปัญญาจัดการกับแมลงวัน พาหะนำโรค แล้วล่ะก็ อย่าเปิดร้าน ให้คนนั่งทานจะดีกว่า ควรจะให้ลูกค้าซื้อกลับบ้านอย่างเดียว ไม่ใช่ปล่อยให้นั่งกินท่ามกลางฝูงแมลงวันแบบนั้น น่าจะมีจรรยาบรรณ สงสารสุขภาพลูกค้าบ้าง

ตอนแรกเราโกรธจนไม่อยากจ่ายเงินอยากแจ้งความมากกว่า แต่ คิดดูอีกทีคุณคงจะขาดทุนมากมาย อย่างที่คุณว่า เลยยอมจ่ายเงินไป อาหารเรา ก็ต้องทิ้งไปทั้งหมดแบบนั้น เพราะไม่รู้จะเอาไปทำอะไร หรือ ห่อกลับไปฝากใครได้ แมลงวันมันรุมตอมอย่างบ้าคลั่ง ขนาดตัวเรา ยังไม่กล้ากิน

ก่อนกลับเราถ่ายรูปป้ายร้าน เจ้าของร้านมีการขู่เรา ว่าถ้าเอาเรื่องนี้ไปโพสลง Internet เขาจะฟ้องเราแน่ ( เขาจบทนาย มา -_-!)

เราเลยย้อนไปว่า

ไหน คุณ บอกว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติ ไง?!?

คุณเจ้าของร้าน คุณบอกเราเอง ว่า ร้านคุณต้องมีแมลงวัน และ เป็นธรรมดาที่ลูกค้าต้องทนนั่งกินอาหารท่ามกลางฝูงแมลงวัน แมลงวันกับคนไทยเป็นของคู่กัน แล้วคุณจะกลัวอะไร คุณ บอก ว่า มันเป็นเรื่องธรรมชาติ ไม่ใช่เรื่องเสียหายไม่ใช่หรอ จะกลัวความจริงไปทำไม ในเมื่อคุณคิดว่า เรางี่เง่าเองที่กินข้าวท่ามกลางแมลงวันตอมเหมือนโต๊ะอื่นเขาไม่ได้

ถ้าคุณ คิดว่า ไม่ใช่ความผิดของร้านคุณ ถึงเราโพสไปคนอื่นก็ต้องเข้าใจร้านคุณ ถูกไหมคะ

จะมากลัว มาห้ามไม่ให้เราโพส ทำไม

( หรือ ที่ห้ามเรา ไม่ให้โพส แปลว่า ลึกๆแล้ว ในใจคุณเจ้าของร้าน คุณรู้ดี ว่าอะไรถูก อะไร ผิด ใช่ไหม )

เฮ้อ…คนเรา พูดมาแต่ละอย่าง เห็นแก่ตัว จนเราล่ะอึ้งจริงๆ

เข็ดจนตายจริงๆ เสียความรู้สึก มากๆ ต่อไปนี้ ก่อนไปทานอาหาร คงต้องระวังอย่างมาก หาข้อมูลให้ดีๆ ว่าร้านสะอาดไหม ใส่ใจความรู้สึกของลูกค้าแค่ไหน ไม่ใช่ใช้มารยาทแย่ๆ คำพูดแย่ๆ แบบนี้

งานร้านอาหาร เป็นงานบริการ วันหยุดพักผ่อน มาเจอเรื่องแบบนี้ เรารู้สึกแย่กันอยู่แล้ว ยิ่งมาพูดจาไม่ดี ไม่มีมารยาท ไร้เหตุผล ข่มขู่เราอย่างไม่ให้เกียรติ ไม่แคร์ความรู้สึกลูกค้า สนแต่เรื่องเงินทอง เรื่องกำไร ขาดทุน อย่างเดียว เราจึงไม่หลงเหลือ ความรู้สึกที่ดี กับร้าน ป.มีชีวิต และ เจ้าของร้านนี้เลย แม้แต่นิดเดียว ทั้งๆที่คนรู้จักแนะนำมาให้มากินแท้ๆ (เดี๋ยวเราจะกลับไปด่ามัน)

ขอเลือกร้าน ที่สะอาด นิสัยดี เป็นหลัก อร่อยน้อยหน่อย ไม่เป็นไร ดีกว่า จะได้กินแบบสบายใจ ไม่ต้องคอยไล่แมลงวัน

ปล ชื่อร้านอาหารเป็นนามสมมุติ นะคะ กรุณาอย่ามาเดาให้ถูก นะค่ะ เจ้าของร้านเขากลัวคนอื่นรู้ ค่ะ เขาขู่ ไว้ เดี๋ยว ดิฉันจะเดือดร้อน
แต่ดิฉัน อยาก เสี่ยงตาย พลีชีพ มาเตือนพวกคุณ ไว้ก่อนค่ะ ส่วนจะคิดเห็นกันประการใด ก็แล้วแต่ วิจารณญาณ ของแต่ละบุคคลนะคะ

ส่วนคุณเจ้าของร้านคุณต้องรู้ตัวแน่ว่าเป็นคุณ คุณควรใช้วิกฤตินี้ให้เป็นโอกาส ปรับปรุง พัฒนาร้าน ให้สะอาดนะคะ แมลงวันจะได้น้อยลง
ไม่ใช่นั่งเอ้อระเหย ไปวันๆ นั่งนิ่งดู แมลงวันบุกร้าน ปล่อยให้ลูกค้า เผชิญกับฝูงแมลงวันนับร้อย ระหว่างนั่งทานอาหาร ภายในร้านของคุณเอง แบบนี้

เผื่อเจอลูกค้า รักสะอาด งี่เง่า กินอาหารที่มีฝูงแมลงวันตอมไม่ได้ แบบเรา คุณจะได้ ไม่ต้อง มีปัญหาอีก


(หรือถ้าหมดปัญญาจริงๆ เราแนะนำ ให้คุณเจ้าของร้าน มายืนปัดแมลงวัน จนกว่าจะลูกค้าจะกินเสร็จ มือเราจะได้ว่าง ทานอาหารได้บ้าง รับรอง คุณจะเข็ด จนไม่ยอมปล่อย ให้ฝูงแมลงวันบุกร้าน อีกเลย^^)


**เราขอสาบาน ว่า เรื่องที่กล่าวมานี้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงทุกประการ
ที่นำเรื่องมาเสนอ มีจุดประสงค์ ให้เจ้าของร้าน ได้รับทราบความคิดเห็น ของลูกค้า ทุกท่านที่เข้ามาคอมเม้นท์ต่อ ไม่ใช่คิดถึงแต่ตัวเองแบบนี้ **

นำเสนอเรื่องจริงโดย คุณ วอนนอนคุก

ใครจะไปทาวน์อินทาวน์ก็ระวังเรื่องจอดรถด้วยล่ะกันครับเพิ่งโดนมากับตัวเองเลยครับโดนทุบซะงั้นครับแต่อาหารอร่อยพนักงานบริการดีแต่ระวังเรื่องที่จอดรถอย่างเดียวครับ