Bloggang.com : แม่ไก่ - ~ ฉันไม่ชอบทั้งโลก ฉันชอบแค่เธอคนเดียว : บันทึกรัก(ไม่)ประจำวัน โดย "เฉียวยี" ~

ฉันไม่ชอบทั้งโลก ฉันชอบแค่เธอคนเดียว

ผู้เขียน: เฉียวยี/ ผู้แปล: ภิรมณ ประพฤติประยูร

ผู้พิมพ์: สนพ.วารา

263 หน้า ราคา 250 บาท

(เรื่องย่อยาวๆ)จากปกหลัง

ตอนฉันเพิ่งเป็นแฟนกับนาย F นั้น

ฉันไม่รู้ว่าควรจะทําอย่างไรเมื่อมีเรื่องบาดหมางกัน

ส่วนเขาก็เป็นคนหัวรั้น ทุกครั้งที่เราทะเลาะกัน

ฉันจะเป็นฝ่ายยอมรับผิดก่อนเสมอเพื่อขอคืนดี

มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เราทะเลาะกัน เขาเมินเฉยใส่ฉันไป หนึ่งอาทิตย์เต็ม ๆ

ฉันทําเป็นแกล้งตีสีหน้ายิ้มแย้มทักทายเขา แต่เขาก็ยังทําเป็นเมินฉัน

ดีที่วันนั้นในรถเปิดเพลง “Baby ” ของจางซวน เนื้อเพลงท่อนหนึ่งร้องว่า

“เด็กน้อย เด็กน้อยของฉัน อยากจะเล่นกับเธอ ให้เธอชอบโลกใบนี้...”

ฉันเลยพูดขึ้นว่า “ฟังสิ เนื้อหาในเพลงนี้หมายถึงนายไม่ใช่หรือไง

ทําเหมือนกับว่าโลกทั้งโลกนี้เป็นของนายเพียงคนเดียวอย่างกับเด็ก ๆ”

ฉันพล่ามคนเดียวอยู่นานมาก เสียงเบาลงเรื่อย ๆ

และตะกุกตะกักมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนั้นฉันเสียใจมาก

คิดว่าอยากจะเมินก็เมินไปเถอะอย่างมากก็แค่เลิกกัน

พวกเรานิ่งเงียบกันไปจนตลอดทาง เมื่อรถหยุดตรงหน้าตึกที่ฉันทํางานอยู่

ฉันเปิดประตูรถเตรียมจะลง แต่เขากลับจับมือฉันไว้ แล้วพูดว่า

“แต่...ฉันไม่ชอบทั้งโลก ฉันชอบแค่เธอคนเดียว”

ฉันนํ้าตาไหลพราก

นิยายชื่อเก๋(และยาว)เล่มนี้เป็นโรแมนติกคอเมดี้ร่วมสมัย

ที่ผู้เขียนบอกว่าเขียนขึ้นจากเรื่องจริง...

ซึ่งขณะอ่านคนอ่านก็รู้สึกสัมผัสได้ถึงความสมจริงของเรื่องราวในนั้นจริงๆ

จนไม่อยากจะเรียกว่านิยาย หากแต่เป็นประหนึ่งบันทึก(ไม่)ประจำวัน

ของผู้เขียน ที่เล่าถึงเรื่องราวความรักของเธอเองกับสามี

ที่เธอตั้งชื่อว่านาย F

ผ่านสรรพนามบุรุษที่ 1 'ฉัน' และใช้ชื่อที่เป็นนามปากกาด้วยเลย

ในนิยาย(เฉียวยี)

ชีวิตคู่ของทั้งสองคนดำเนินไปอย่างราบรื่นเรียบง่าย

ไม่ได้มีอะไรชวนตื่นเต้นหวือหวาเลย

แต่ๆๆๆๆ ทำไมเราอ่านแล้วชอบจัง ชอบในการเล่าเรื่องแบบสะเปะสะปะ

ซื่อๆทื่อๆของคนเขียน ที่เหมือนเป็นการเก็บเล็กผสมน้อย

นึกอะไรได้ก็เขียนออกมา

(แต่ในแต่ละบทแต่ละตอนของเค้าก็มีประเด็น

มีเป้าหมายชัดเจนไม่เวิ่นเว้อ)

แม้สำนวนการเล่าเรื่องจะธรรมดามาก

แต่คนอ่านจะสามารถสัมผัสได้ถึงบรรยากาศ

ของความรักความผูกพันในเรื่องที่เธอเขียน

ซึ่งไม่เพียงแต่เฉพาะส่วนที่เล่าถึงนาย F เท่านั้น

แม้ในเรื่องของผู้คนรอบตัวที่เธอพาดพิงไปถึง

อย่างพี่ชาย เพื่อนๆ ใครต่อใคร...

เรารู้สึกได้ถึงความรักและทัศนคติที่ดีของผู้เขียน

แม้บางเรื่องจะออกแนวเสียดสีจิกกัดเบาๆก็ตาม

(ชอบมากเป็นพิเศษตอนที่เธอเล่าถึงเพื่อนที่เป็นบ.ก.

หนังสือแล้วต้องตรวจต้นฉบับนิยาย

แล้วพวกเธอก็เม้าท์มอยกันถึงเรื่องนั้นเรื่องนี้..

.มีเสียดสีเหน็บแนมแกมจิกกัดนักเขียนกันสนุกสนาน อ่านแล้วฮาดีอะ)

เรื่องเล่าของเธอเต็มไปด้วยอารมณ์ขันที่ทำให้คนอ่านอ่านไปอมยิ้มไป

บางบทบางตอนก็ถึงกับหลุดหัวเราะกิ๊กกั๊กออกมา...

และในบางบทยังแฝงไว้ด้วยสาระข้อคิด แง่มุมที่ว่าด้วยการใช้ชีวิตคู่

ความสัมพันธ์และทัศนคติในการมองโลก

การทำความเข้าใจการปรับตัวเข้าหากัน ฯลฯ ที่ลึกซึ้งคมคายไม่น้อย

ชอบมากค่ะ