|
ประตูที่ปิดตาย
ผู้เขียน กฤษณา อโศกสิน
สนพ.ประพันธสาสน์ (ครั้งที่ ๕/๒๕๔๓)
โปรยปก :
เธอคิดว่าเธอกับเขารักกัน
และเชื่อมั่นว่าเขาจะเป็นผู้นำที่ดี
เธอจึงแต่งงานกับเขา
แต่ทว่า...เธอกลับค้นพบ
ความลับบางอย่าง ของเขากับเขา...
เรื่องย่อ :
จิลลาแต่งงานกับนพี ชายหนุ่มใหญ่วัยสามสิบกว่าที่มีฐานะดี มีตำแน่งหน้าที่การงานระดับสูง
เธอวูบไหวและหวาดหวั่นเหมือนกับผู้หญิงทั่ว ๆ ไปเกี่ยวกับคืนแรกของการแต่งงาน
แต่เธอก็งุนงงและผิดหวัง เมื่อสามีของเธอไม่ได้หวานและโรแมนติกอย่างที่เธอวาดหวัง...
เธอเฝ้าถามตัวเองว่าเธอบกพร่องตรงไหนหรือเปล่า...
แต่อย่างไรก็ดี...หลังวันวิวาห์คืนที่สามนพีก็ให้แบบฝึกหัดของชีวิตคู่กับเธออย่างซาบซึ้งน่าประทับใจ
นั่นจึงช่วยกลบความหวาดระแวงที่ก่อขึ้นในใจจิลลาลงไปได้บ้าง...
แล้วจิลลาก็ท้อง...นพีตื่นเต้นดีใจมาก เขาเฝ้าเอาอกเอาใจ ประคับประคองเธอไม่ห่าง...
แต่พร้อม ๆ กันก็ห่างหายจากการทำหน้าที่สามี...โดยอ้างลูกในท้องเป็นเหตุ...
แต่...เพียงไม่นาน จิลลาก็อดรนทนไม่ไหวเธอจึงเอ่ยปากถามเขาตรง ๆ
แล้วคำตอบที่ได้รับก็ทำให้เธออึ้ง...
จิลลาจะทำอย่างไรเมื่อรับรู้ว่าสามีตัวเองเป็นไบเซ็กช่วล...
ในช่วงเวลานั้น ระบิลก็ก้าวเข้ามาแทรกกลางชีวิตคู่ของเธอกับสามี
เขามีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับชายหนุ่มรุ่นน้อง และหาโอกาสแวะเวียนไปยังสถานที่เฉพาะกลุ่มอยู่บ่อย ๆ
เธอเคยคิดว่าถ้าเธอรักเขามากพอเธออาจจะสามารถยอมรับสภาพและอาจเปลี่ยนแปลงเขาได้...
แต่เธอก็ตระหนัก(และตระหนก)ในเวลาต่อมาว่า...
เขาไม่มีวันเปลี่ยนได้เพราะ...โรคนี้เป็นแล้วไม่มีวันหาย...
.....
ประตูที่กั้นอยู่ระหว่างห้องเขาและห้องหล่อน จะปิดหรือเปิดเมื่อใด หล่อนมิได้สนใจอีกแล้ว
เพราะจิลลารู้ดีว่า แม้มันจะปิดหรือเปิดก็ตาม แต่บัดนี้มันได้ปิดไปแล้วเกือบจะเด็ดขาด....
สองเดือนแล้วสิที่เขาไม่ได้แตะต้องหล่อนเลย!
...............
คำประกาศิตและการตีตราของธรรมชาตินั้น
บริสุทธิ์ยุติธรรมแน่วแน่ มั่นคงอย่างที่กาลเวลาไม่อาจลบล้าง
และที่ร้ายยิ่งกว่านั้นก็คือ หากผู้ใดละเมิดการปรุงแต่งเหล่านี้...
เพื่อทำมันให้กลายเป็นอะไรอย่างไหนก็ตาม
ก็ดูเหมือนจะไม่มีใครหลุดจากความทุกข์ทรมานไปได้
................
นิยายเรื่องนี้ เขียนขึ้นและได้รับการตีพิมพ์ในนิตยสาร"สตรีสาร" ตั้งแต่ปีพ.ศ. ๒๕๑๗-๒๕๑๘ แน่ะค่ะ
แต่เมื่อหยิบมาอ่านในตอนนี้ บริบททางสังคมเปลี่ยนแปลงไปแล้วเกือบจะสิ้นเชิง ทว่า...อารมณ์ ความรู้สึกของตัวละครแต่ละตัวที่ผู้เขียนบอกเล่า บรรยายผ่านนิยายเรื่องนี้ ยังคงสด ใหม่และร่วมสมัยได้อย่างไม่มีความแตกต่างใด ๆ เลย...
อ่านแล้วต้องร้องว่า...โอย...นิยายอะไรเนี่ย อ่านแล้วอึดอัดมาก ๆ ค่ะ มันอึดอัดคับข้องใจ...
ด้วยความสงสาร สงสารตัวละครทุกตัวเลย...
โดยเฉพาะจิลลา (ที่แอบคิดว่า...ถ้าเป็นเรา คง"เลิก!" สถานเดียว)
สงสารนพี...ที่รู้สึกว่า "เห็นแก่ตัว" แต่ก็น่าเห็นใจพอ ๆ กัน
และแม้กระทั่งนายระบิลตัวร้ายนั่น...ถ้าเลือกได้ เขาจะเป็น จะทำเช่นนั้นหรือ...?
กับอีกหลาย ๆ ตัวละครที่...ต่างมีชีวิตที่ต้องดำเนินไป...ในวิถีที่...ไม่อาจเลือก...
ดูเหมือนว่าประตูของพวกเขามันเป็นประตูที่ปิดตายจริง ๆ เลย...
ผู้เขียนได้เกริ่นกล่าวไว้ในหน้าคำนำของเธอว่า...
"...นวนิยายเรื่องนี้จบลงด้วยความพะอืดพะอมของผู้เขียนเป็นอย่างยิ่ง..." ด้วยถูกคาดคั้นจากเพื่อนร่วมวงการว่า...อย่าเขียนในเชิงสนับสนุนให้มี"เกย"เพิ่มขึ้นเลย...
"โถ...ก็ผู้เขียนตระหนักแน่ใน"หน้าที่"นักเขียนอยู่แล้วทุกลมหายใจ หากก็เห็นใจคนที่เป็น...ไม่ว่าจะเป็นโดย "เกิดมาเป็น" หรือเป็นโดยการเลี้ยงดู โดยสิ่งแวดล้อม ...ผู้เขียนยอมรับพฤติกรรมส่วนบุคคลของเขาผู้นั้น ตราบเท่าที่เขายังเป็นคนดี มีประโยชน์ทั้งส่วนครอบครัวและส่วนรวม...คือสามารถรัก นับถือ เอ็นดูเขาทั้งหลายอย่างสนิทใจ
แต่งานก็เป็นส่วนหนึ่งที่นักเขียนจำต้องเคารพและมีสัจจะ เพราะหมายถึงส่วนรวม มิใช่ส่วนตัว..."
เรื่องราวในนิยายเรื่องนี้ จึงออกมาแบบมีชีวิตจิตวิญญาณสมจริง
แม้...ไม่ให้ดี แต่ก็ไม่ให้ร้ายแก่เพศที่สาม...
มีแต่ส่งความเข้าใจและเห็นใจผ่านเรื่องราวและตัวละครเท่านั้น...
*หนังสือเล่มนี้อ่านเพื่อใช้ตอบโจทย์"เหมันต์ขยันอ่าน"ข้อที่ว่า...
ให้อ่านหนังสือจากนักเขียนคนโปรดของเพื่อนร่วมเกม...
"กฤษณา อโศกสิน" เป็นนักเขียนคนโปรดคุณ"อุณากรรณ"ค่ะ
**เชิญเลือกอ่านหนังสือเล่มอื่น ๆ ในบล็อกนี้ได้ที่...~ สารบัญหนังสือในบล็อก ~ ค่ะ   
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [
