Bloggang.com : แม่ไก่ - ~ บุหลันไร้ใจ : โศกนาฏกรรมของความรัก โดย "เฝยหว่อซือฉุน" (มิราทิพย์ /แปล) ~

เฝยหว่อซือฉุน เขียน /มิราทิพย์ แปล

สนพ.อรุณ

337 หน้า ราคา 285 บาท

เรื่องย่อๆ(จากคำโปรย)

-- นางมิได้กลัวตาย หากแต่กลัวว่าความตายจะทำให้นางไม่ได้แก้แค้น --

เขามองนางด้วยความรู้สึกติดค้างในใจ...ติดค้างสตรีอีกผู้หนึ่ง

นางมองเขาด้วยความรู้สึกเคียดแค้นเต็มอก...เคียดแค้นที่ผู้เป็นฮ่องเต้เช่นเขา

ประกาศราชโองการสังหารทุกคนในตระกูลมู่ของนาง!!

'อี้ชินอ๋องติ้งฉุน' รับ 'มู่หรูซวง' เข้าวังด้วยความรู้สึกโหยหาอาวรณ์

เพราะดวงหน้าของนางที่ละม้ายคล้าย 'หวงกุ้ยเฟย' จนน่าตกใจ

ด้วยเหตุนี้จึงโปรดปรานนางเหนือผู้ใด ยอมอ่อนข้อและตามใจนางทุกอย่าง

เพราะเขาติดค้างตระกูลนาง ดังนั้นไม่ว่าอย่างไร เขาจะต้องชดใช้อย่างสาสม

ภายใต้รูปโฉมอันงดงามเฉกเช่นมนตร์สะกดอันเย้ายวน

หากทว่าสุดท้ายก็กลับกลายเป็นอาวุธแห่งการแก้แค้น

ท่ามกลางความรักลึกซึ้ง กลับถูกขวางกั้นด้วยหนี้เลือดอันฝังรากหยั่งลึก

ในที่สุด มู่หรูซวงก็ก้าวขึ้นมาเป็นใหญ่เหนือทุกคนในฝ่ายใน

กลอุบาย ความริษยา การยุแยง ทำให้นางกำจัดศัตรูทั้งในตำหนักใน

และในราชสำนักไปทีละคน!

สุดท้ายแล้วความรักความแค้นนี้จะลงเอยเช่นไร

หลังอ่าน...

เป็นแนวจีนโบราณแนวแย่งชิงบัลลังก์อีกเล่ม

ที่อ่านแล้วให้อารมณ์หม่นทึมได้ใจทีเดียวค่ะ

จริงๆแล้ว พล็อตแย่งชิงบัลลังก์นั่นถือเป็นพล็อตรองมากกว่า

เพราะพล็อตหลักจริงๆของเรื่องคือ...

ความแค้นของหญิงสาว ซึ่งก็...ตามชื่อเรื่องนั่นเลย

ผู้เขียนเปรียบเปรยหญิงสาวเป็นเช่นดวงบุหลันที่งดงามสูงส่ง

ทว่าถูกบดบังด้วยความแค้นมืดดำในหัวใจ

เรื่องย่อๆ ก็ประมาณปกหลัง...เพิ่มเติมนิดหน่อย

***

มู่หรูซวงรอดพ้นจากการถูกฆ่าล้างตระกูลเพราะนางอายุไม่ถึงเกณฑ์

นางถูกส่งมาเป็นทาสอยู่ในจวนของรุ่ยชินอ๋อง...

และเมื่อเขาเห็นหน้านาง เขาก็วางแผนใช้นางเป็นเครื่องมือ

ที่จะแย่งชิงบัลลังก์จากฮ่องเต้...

ซึ่งก็สอดคล้องกันพอดีกับความแค้นที่แน่นในอกหรูซวง

เมื่อเข้าไปอยู่ในวังได้ นางก็ไม่ได้เจียมเนื้อเจียมตัวเยี่ยงนางกำนัลทั่วไป

นางแผลงฤทธิ์แบบไม่กลัวตาย กระทั่งแข็งขืนเย็นชากับฮ่องเต้

แต่ฮ่องเต้กลับโอนอ่อนผ่อนปรนและตามใจนางทุกอย่าง

เพียงเพราะนางหน้าตาเหมือนสนมรักที่จากไป...

ผู้คนต่างเรียกนางว่าเป็นนางมาร แต่ก็ไม่มีใครสามารถกำจัดนางได้

ในทางกลับกัน นางแทบไม่ต้องออกแรงทำอะไรมากมาย

แค่ใช้มารยาเล็กๆน้อยๆ ก็สามารถกำจัดพระสนมออกไปได้ทีละคนสองคน...

***

จะว่าไปเรื่องราวก็คล้ายๆ นิยายจีนแนววังหน้าวังหลังทั่วๆไปอยู่หรอกค่ะ

มีการแก่งแย่งชิงดี มีการสกัดดาวรุ่ง วางแผนถึงขั้นฆ่ากันตาย

กระทั่งกับเด็กเล็กก็ไม่เว้น ...

ซึ่งปกติจะไม่ค่อยชอบอ่านอะไรแนวนี้เท่าไหร่

แต่เล่มนี้ที่อ่านเรื่อยๆ จนจบได้เพราะชอบการเล่าเรื่อง

ชอบสำนวนการบรรยายที่แม้หลายจุดจะออกแนวตอกย้ำซ้ำซากสักนิด

แต่ก็ไม่เป็นปัญหาค่ะ

ชอบภาษาสัญลักษณ์หลายตอนที่นักเขียนใช้

และรู้สึกว่าผู้แปลเค้าก็แปลได้ดีทีเดียว

นับตั้งแต่การตั้งชื่อเรื่องนั่นเลยค่ะ...

เห็นชื่อเราก็ไม่ได้คาดหวังความสุขสมหวังในเรื่องราวอยู่แล้ว

เพียงแต่ก็ไม่ได้คาดคิดว่ามันจะหม่นทึมและดาร์กได้ใจขนาดนี้

(สารภาพเลยว่า...อ่านจบไปพักใหญ่ๆ

แต่ดองรีวิวจนลืมเลือนจุดที่อยากพูดถึงไปเกือบหมดแล้ว งือ...:(

จำได้แต่ความรู้สึกที่...หน่วง...อึน)