~ หอมเอย...หอมกลิ่นกล้วยไม้ ~
ใครอย่าว่าข้าพเจ้าเชยเลยนะ...
พอดีหลงวันน่ะ เพิ่งจะมารำลึกได้ว่าวันครูผ่านไปแล้วเมื่อวานนี้...
เคยค้าง ๆ อยู่ในความทรงจำว่าวันครูคือวันพฤหัสบดี...ก็เลยกะว่าจะยืดเอาวันนี้ ซึ่งเป็นวันพฤหัสว่าเป็นวันครู จะอัพบล็อกหนังสือที่เกี่ยวกับคุณครู...
แต่มาเปิดเน็ตดู...เอ๋...ทำไมใคร ๆ เขารำลึกวันครูกันเมื่อวานหว่า...แหะ ๆ เปิดปฏิทินดูอีกที อ้อ...วันนี้วันที่ ๑๗ แล้ว วันครูตรงกะวันที่ ๑๖ มกราคมนิ...
กราบคุณครูทั่วประเทศในความเฟอะฟะของแม่ไก่แล้วกันนะคะ 
ขออนุญาตแนะนำหนังสือของนักการศึกษาที่น่าบูชายิ่งท่านหนึ่ง ในฐานะ "ครู" ที่แม่ไก่ให้ความเคารพศรัทธามาโดยตลอด
หอมกลิ่นกล้วยไม้ : ปรัชญาที่งดงามกับพันธุ์กล้วยไม้ที่งอกเงย
ศจ.ดร.ระพี สาคริก / เขียน
(ปกนี้)พิมพ์โดย สนพ.มูลนิธิ โกมลคีมทอง
(แต่ที่จขบ.ครอบครองอยู่พิมพ์โดย เนชั่นบุกส์ค่ะ)
เป็นบทความที่เป็นประหนึ่งความในใจที่อยากจะบอกผ่านถึงสังคมไทยและคนรุ่นหลังให้เก็บไปครุ่นคิด เพื่อรับช่วงภารกิจทางสังคมต่อไป
ความรู้แท้ที่ท่านผู้เขียนได้เรียนรู้จากธรรมชาติมาจนตลอดชีวิต ไม่ได้ถูกจำกัดคับแคบเพียงคำว่า 'คนแก่คนหนึ่ง' หรือเพียงผู้เชี่ยวชาญแต่เรื่องกล้วยไม้ เพียงเท่านั้น...
หากเป็นหยดน้ำจากใจที่เจือด้วยความรักล้วนๆ ที่บริสุทธิ์เสียยิ่งกว่ากลิ่นหอมอันรวยรินของกล้วยไม้ป่า ยิ่งเมื่อท่านได้อาศัยความเชี่ยวชาญในเชิงชีวิตมาอธิบายสังคมก็ยิ่งน่าทึ่ง น่าเก็บไปครุ่นคิดว่า เมื่อปลูกกล้วยไม้ก็ย่อมได้เห็นดอกกล้วยไม้อย่างไม่ต้องสงสัย
แม้ว่ากล้วยไม้ดอกหนึ่ง กว่าจะได้ชื่นชมกลิ่นหอมและกลีบงามของมันก็อาจจะกินเวลาเนิ่นนาน
และแม้ว่า...ในโลกนี้อาจจะมีกล้วยไม้อยู่หลากหลายสายพันธุ์ หากแต่กล้วยไม้ของท่านผู้เขียนกลับมีอยู่เพียงหนึ่งเดียวที่ท่านเฝ้ารักและทุ่มเทพลังชีวิตเพื่อฟูมฟักให้งอกงามขึ้นมาในใจคน เพราะมันเป็นกล้วยไม้แห่งความรัก ซึ่งปรากฏอยู่แล้วใน "หอมกลิ่นกล้วยไม้ " เล่มนี้ของท่าน
กับความหมายของ "ครู" ...
"ครู" หาใช่รูปแบบอันเป็นเพียงสิ่งซึ่งถูกสมมติขึ้นมาใช้เป็นเครื่องมือเพื่อแสวงหาประโยชน์ แต่ "ครู" อุดมการณ์ซึ่งธรรมชาติได้มอบให้มากับวิถีชีวิตมนุษย์ทุกคนผู้มีโอกาสเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่
"ครู" ผู้คู่ควรแก่การยอมรับจากความรู้สึกเคารพรัก ศรัทธา หมายถึงทุกคนผู้ปฏิบัติอย่างรู้เหตุ รู้ผลสอนชนรุ่นหลังให้ได้ลึกซึ้งถึงรากฐาน
"ครู" ที่ดีจึงหมายถึงผู้ที่อุทิศตนสอนคนจากสัจธรรมซึ่งปรากฏเป็นความจริงแก่วิถีชีวิตตนเท่าที่ผ่านพ้นมาแล้วแต่อดีตอย่างปราศจากการปิดบังอำพรางใด ๆ ทั้งสิ้น
ดอกไม้ประจำวันครู ได้แก่ ดอกกล้วยไม้ เนื่องจากมีลักษณะคล้ายคลึงกับการจัด การศึกษาและสภาพชีวิต ของครู ดังคำโคลงบทนี้ของ หม่อมหลวงปิ่น มาลากุล ที่ว่า
"กล้วยไม้มีดอกช้า ฉันใด
การศึกษาเป็นไป เช่นนั้น
แต่ออกดอกคราวใด งามเด่น
งานสั่งสอนปลูกปั้น เสร็จแล้วแสนงาม"
ขอมอบกล้วยไม้ช่อนี้แด่คุณครูทั่วประเทศด้วยความเคารพยิ่งค่ะ
(เครดิตภาพ เจ้นกแห่งห้องต้นไม้ จตุจักรค่ะ)
**เชิญอ่าน~เรื่องของ"พ่อ" ตอน ๑๔ (ตอน...ขอนไม้กับเห็ด) ~ค่ะ 
| Create Date : 17 มกราคม 2551 |
| Last Update : 17 มกราคม 2551 15:10:09 น. |
|
14 comments
|
| Counter : 1746 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [
อัพบล๊อกได้แระ
ได้เวลา ลัลลาแว๊วว
ตามหาตั้งนาน นึกว่าหายไปไหน ไม่ยอมเข้ามาเลย
ไปแระ รู้ว่ามาแว๊ววว...