Bloggang.com : maczy : Autumn breeze 1 จากพี่อ้อด

Autumn breeze 1 จากพี่อ้อด

***** Autumn breeze ตอนที่ 1 บทประพันธ์ของพี่อ้อดจาก"โรสแมรี่" *****

ผมขับรถจิปคู่ใจมุ่งหน้าสู่ป่าเมเปิ้ลในฤดูใบไม้ร่วงเพื่อจะหนีเพื่อนฝูง หนีสังคม หนีครอบครัว หรือแม้แต่หนีตัวเอง ผมทำงานหนักทุ่มเทกายใจให้กับงาน จนครอบครัวของผมต้องแตกแยก แต่ในที่สุดสิ่งที่ผมได้รับคือการไม่ได้รับเลื่อนให้เป็นตำแหน่งรองประธานบริษัท

ผมอยากลืมมัน ผมคว้าเป้คู่ชีพ ถุงนอน เสื้อผ้า มีดสวีส ยา ข้าวของยังชีพจำเป็นและอาหาร มุ่งหน้าสู่ป่าเปลี่ยวแห่งนี้ครับ ระหว่างทางที่ผมขับมาเรื่อยๆ ผมก็พบกับป้ายเตือนให้ระวัง ใจของผมหายแว๊บ ทั้งที่เรามักจะเห็นป้ายแบบนี้อยู่ทั่วไปเวลาเราไปแคมป์ แต่...คราวนี้ "ผมขนลุกซู่ไปทั้งตัวครับ!!!!"

เค้าว่ากันว่าการได้เดินป่าอยู่ท่ามกลางความเงียบสงัดคนเดียว มันทำให้คนเราได้หวลคิดและกลับคืนสู่ชีวิตพื้นฐานของตัวเอง
ในป่าที่โดดเดี่ยวอ้างว้างแบบนี้ หันไปทางไหนก็เจอแต่ต้นไม้ ผมไม่มีอะไรติดตัวมามากนัก มีแค่แผนที่ ยานพาหนะที่ต้องใช้น้ำมัน GPS ที่นาฬิกาข้อมือผม และโทรศัพท์เท่านั้นเอง แล้วผมจะเอาตัวรอดได้หรือ?

ผมขับรถช้าๆผ่านป้ายอันตรายป้ายเชิงเขานั้นมาไกลพอดู ล้อรถยิ่งเคลื่อนที่ไปข้างหน้า แต่ใจของผมเริ่มถอยกลับไปข้างหลัง มาถึงตอนนี้ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า ที่ตัวผมมาที่นี่โดนเขียนโน้ตสั้นๆไว้บนโต๊ะทำงานว่าไม่อยู่ ผมทำถูกแล้วหรือ ผมคิด

แต่คนอย่างผมเมื่อตัดสินใจทำอะไรลงไปแล้ว การถอยหลังแล้ววิ่งหนีจ้ำอ้าวกลับ คงไม่ใช่ตัวผมเป็นแน่แท้ ตอนนี้ผมขับรถผ่านโค้งแล้วโค้งเล่าจนตัวผมโคลงไปมาตามแรงเหวี่ยง หนทางลำบากและกันดาลมากขึ้นทุกที ความหนาวเย็นเข้ามาภายในรถ ผมไม่ได้เปิดฮิทเตอร์เพราะต้องถนอมพลังงานเอาไว้ใช้ให้นานที่สุด จนกว่าจะถึงสถานีน้ำมันข้างหน้า

ตอนนี้ก็คิดอยู่แต่ว่า เย็นนี้ผมจะต้องต้องขับไปให้ถึงจุดที่พัก 1 ให้จงได้ ไม่อย่างนั้นผมอาจจะกลายเป็นอาหารของสัตว์ร้ายเช่นเสือ ไฮยีน่าหรือสิงโตเป็นแน่
ตอนนี้รู้สึกว่าอากาศเย็นลงมากขึ้นทุกที อุณหภูมิที่นาฬิกาข้อมือผมชี้ที่เลขศูนย์องศา ผมเริ่มรู้สึกอ่อนเพลียจากการขับรถที่กระแทกกระทั้น เหมือนถูกมือยักษ์จับตัวผมเขย่าไม่หยุดมาเป็นเวลาหลายชั่วโมง เย็นมากแล้ว แต่ดูเหมือนว่าผมจะขับวนเวียนอยู่ที่เดิม เอ๊ะ! หรือว่าผมหลงทาง นาฬิกา GPS ของผมบ่งบอกว่าถูกต้อง ผมควรไปต่อ แต่พระเจ้าก็ผมจำต้นไม้แถวนี้ได้นี่นา ทำไมผมขับไกลเท่าไหร่ๆผมก็ไม่สามารถพ้นป่าแห่งนี้ไปได้ซักที

ผมรู้สึกกระวนกระวาย น้ำมันแต่ละหยดที่ใช้ไปผมเสียดายมันมากกว่าที่ ผมเสียเงินไปในบ่อนการพนันเสียอีก หนทางต้องใช้เกียร์สโลว์มาตลอดทาง ยิ่งเพิ่มอัตราการสูบน้ำมัน ให้รถต้องการใช้มากขึ้นไปอีก ผมตัดสินใจแล้วครับ ทางข้างหน้าถ้ามีที่โล่งพอ ผมจะปักแคมป์ทันที เพราะเริ่มรู้สึกหิวและผมยังไม่อยากทำบุญบริจาคทานอุทิศร่างให้หมีกริซลี่ ที่ต้องเตรียมตัวสะสมไขมันไว้ตอนจำศีลหน้าหนาว

แล้วก็ถึงโชคของผมบ้างละ ผมเจอทำเลเหมาะเจาะเข้าแล้ว เป็นที่โล่งมีต้นไม้ใหญ่ต้นเดียว ใช้ตั้งแคมป์นอนคืนนี้แล้วกัน ผมคิด
ผมค่อยๆผ่อนเท้าขวาจากคันน้ำมัน แล้วชะลอแตะเบรค รถหยุดกึก ผมชะโงกหน้าเล็กน้อย เมื่อใส่เบรกมือเรียบร้อยผมก็เปิดประตูรถก้าวลงไปยืดเส้นยืดสาย

ผมเดินไปยังใต้ต้นเมเปิ้ลใหญ่ ใช้มือลูบคลำลำต้นที่แตกหยาบด้วยอายุแล้วแหงนขึ้นไปมองจนคอตั้งป่า นกตัวใหญ่ที่เกาะอยู่บนกิ่งด้านบนตกใจเมื่อเห็นผม มันกระพือปีกพรึ่บพรั่บส่งเสียงร้องโหยหวลดังลั่นสนั่น คล้ายดังจะร้องเตือนเพื่อนของมันว่า บัดนี้ ได้มีผู้บุกรุกมายังถิ่นของพวกมันแล้ว!

หลังจากที่ผมปักแคมป์กางเต้นท์เสร็จ ผมก็ออกมายืนกวาดสายตาไปรอบๆครู่หนึ่ง เอ๊ะนั่นไกลออกไปผมเห็นสิ่งของบางอย่างวางอยู่เกลื่อนกราด ผมอดใจไม่ไหวสาวเท้าเดินไปดูทันที พระเจ้า! ฟักทอง ใครเอาฟักทองมาวางเกลื่อนกราดแถวนี้นะ ฟักทองบางลูกโตขนาดใช้นั่งแทนเก้าอี้เด็กได้เลย ต้องมีสิ่งมีชีวิตอยู่แถวๆนี้แน่ๆ ก็ผมขับรถมา บนเขาลูกนี้ไม่มีใครเลยแม้แต่คนเดียว
แล้วนี่ ฟักทองที่มีรอยตัดขั้วจากฝีมือมนุษย์มันมาจากไหนกัน ผมงงๆ แล้วก็เดินกลับมายังแคมป์ เดินไปหยิบตะกร้าอาหารลงมาจากรถ วันนี้ผมจะกินของที่มีอยู่นี่แหละ

ผมเตรียมกาแฟมากระติกนึง รอดตัวไปมื้อไม่ต้องต้ม มีขนมปังโรลดินเนอร์ก้อนโตเท่าฝ่ามือ เนยและแอปเปิ้ล ผมหยิบข้าวของจนเต็มกอด แล้ววางลงหน้าเต๊นท์ นั่งลงจัดแจงหยิบมีดมาปาดเนยทาลงบนขนมปังอย่างขมักขเม้น รินกาแฟดำลงในฝากระติก ผมดื่มมันอย่างหิวโหยและหนาวสั่น ตามด้วยก้อนขนมปังที่กำลังส่งป้อนเข้าปาก ทันใดนั้นผมก็สะดุ้งเฮือก ก้อนขนมปังแทบร่วงลงพื้น
โธ่..พระเจ้า นี่มันอะไรกัน ผมกลายเป็นคนขวัญอ่อนไปแต่เมื่อไหร่ ก็นาฬิกาปลุกที่ข้อมือผมส่งเสียงปลุกเตือนเวลานั่นเอง……

หลังจากที่ผมกินอาหารมื้อนั้นจนอิ่ม ผมเดินไปหยิบน้ำในแกลลอนเทลงในอ่างพลาสติก ใช้ผ้าขนหนู้เช็ดตามใบหน้าและตัวจนสะอาดพอใช้ผมเหน็บเต้นท์จนแน่นหนาดับไฟฉายเข้านอน

Autumn breeze 2

Create Date : 22 เมษายน 2549

Last Update : 23 เมษายน 2549 15:02:59 น.

15 comments

Counter : 1038 Pageviews.

หวัดดีค่าคุงหมอแมะ

พี่อ้อดเค้าเขียนกะถ่ายรูปเองเหรอคะ...รูปสวยจังเลย..

ชิดชอบหมีโคล่า อยากได้ๆๆๆ เคยบอกกิ๊กเก่าให้เอามาฝากจากออสเตรเลีย แต่ไหงไม่ยอมทำตามซะทีไม่รุ เลยเลิกคบเลย

โดย: ชิด-ชิด เข้ามาอีกหน่อย

วันที่: 22 เมษายน 2549 เวลา:9:35:51 น.

ทีแรกนึกว่าจาน่ากลัวมากๆอะค่ะ แต่พออ่านไปแล้วก็ แฮ้ปปี้เอ็นดิ้ง
แล้วเจ้าจ๋อพอกระโดดลงจากรถ ไมแปลงร่างเป็น หมีโคอาล่าอ่า

เนื้อเรื่องสนุกดีค่ะ ภาพสวย น่ารวมเล่มนะคะ

โดย: อินทรีทองคำ

วันที่: 22 เมษายน 2549 เวลา:9:51:20 น.

ภาพสวยนะ น่าจะเอาเจ้าจ๋อมาลง กับภาพที่เดินไปสดุดเข้าจนล้มอ่ะ

หมีคัวล่าก็น่ารักนะ

โดย: สนิฟ&สเคอร์รี่

วันที่: 22 เมษายน 2549 เวลา:10:24:35 น.

เอาภาพที่โรสแมรี่มาแปะนะ

โดย: สนิฟ&สเคอร์รี่

วันที่: 22 เมษายน 2549 เวลา:10:28:06 น.

คุณพี่อ้อด นอกจากจะเขียนกลอนได้ไพเราะแสนหวาน แล้วเขียนเรื่องได้สนุกน่าตื่นเต้น ยังถ่ายรูปสวยอีกต่างหาก เก่งจัง

ขอบคุณคนเขียนสำหรับเรื่องสนุกๆและภาพสวยๆ อ่านเพลินดีแท้ ขอบคุณคุณแม็กซ์ที่นำแบ่งปัน กะเพลงเพราะที่เอามาให้ฟังค่ะ

สุขสันต์วันศุกร์ค่ะ

โดย: SevenDaffodils (SevenDaffodils

) วันที่: 22 เมษายน 2549 เวลา:11:19:00 น.

คนถ่ายภาพเค้าเข้าใจสรรหาอะไรต่อมิอะไรมาถ่ายนะ ภาพธรรมดาๆใบไม้ลอยน้ำก็ยังถ่ายเลย การถ่ายภาพนี่ทำให้มีมุมมองที่แตกต่างจากคนทั่วไปนะ ทีหลังต้องหัดถ่ายรูปบ้างแล้ว

โดย: DheKim

วันที่: 22 เมษายน 2549 เวลา:12:18:36 น.

เป็นเรื่องผจญภัยระทึกขวัญที่สุดท้ายก็จบลง
อย่าง happy ending นะคะ

เรื่องนี้มีตอน 1 ด้วยรึเปล่าคะ
เรื่องราวเกี่ยวกับมิตรภาพต่างสายพันธุ์
ระหว่างลิงกับคนน่ารักมากค่ะ
อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกชื่นชอบความแสนรู้
และความน่ารักของเจ้าจ๋อตัวนี้มากๆ เลย
ถึงแม้ว่าออกจะเก่งและแสนรู้เกินเหตุ
ไปสักหน่อยก็ตาม

เป็นความจริงนะคะที่ในยามยากไร้ลำบาก
มนุษย์เราจะรู้สึก appreciate มิตรภาพ
หรือความช่วยเหลือต่างๆ ที่มีผู้หยิบยื่นมาให้
เป็นอย่างมาก

บล็อกสวย ภาพสวย และเรื่องราวตื่นเต้น
สนุกสนานน่าติดตาม
ขอบคุณคุณหมอแมกซ์ที่นำมาให้อ่านกันนะคะ

โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight

) วันที่: 22 เมษายน 2549 เวลา:13:36:51 น.

2 ภาพแรกลึกลับจังค่ะ ถ้าหลงอยู่ในนั้นแย่เลย เหอๆ ...
เจ้าจ๋อแสนรู้น่ารักจังค่ะ และเป็นมิตรภาพที่ประทับใจ ...
ตอนจบเจ้าจ๋อเค้าก็รักบ้านรักป่าของเค้าเนอะ
ขอบคุณที่เอาเรื่องดีๆ มาฝากค่ะคุณหมอแม๊กซ์

โดย: ตะกร้าหวายสีขาว

วันที่: 22 เมษายน 2549 เวลา:13:50:32 น.

หุหุ สนุกจังค่ะ

ภาพก็สวย . . .

โดย: SEEGAME

วันที่: 22 เมษายน 2549 เวลา:13:57:04 น.

โอ้ววววว....ตะกรี้ แอบเห็นคุณหมอ กี๊ดดด...ที่บ้านคุณตะก้า อะ

โดย: อินทรีทองคำ

วันที่: 22 เมษายน 2549 เวลา:20:59:47 น.

สไตล์ลึกลับดูน่าค้นหา ผสมกับน่ากลัวนะคะคุณแม๊ก
เห็นองุ่นนึกถึงตอนอยู่ญี่ปุ่น อาจารย์พาไปสวยองุ่นแบบนี้เลยค่ะมีตะกร้ากับกรรไกรให้ พร้อมน้ำล้างองุ่นมีม้านั่งเป็นระยะ ๆ ธรรมชาติของคนเราคือถ้ามีน้อย ๆ แล้วจะอร่อย แต่ถ้าเห็นเยอะ ๆ แล้วทานไม่ลง คือไม่รู้จะทานพวงไหนดีเดินจนอิ่มค่ะ เหอะๆ ๆๆ

โดย: แม่บ้าน Uk

วันที่: 23 เมษายน 2549 เวลา:1:22:18 น.

ผมสลับเอาตอนที่ 1 มาไว้ด้านหน้าครับ แล้วเอาตอน 2 ไปไว้ด้านหลัง

comment เดิมยังอยู่ครบนะครับ

โดย: maczy

วันที่: 23 เมษายน 2549 เวลา:7:08:47 น.

ภาพตอนนี้สวยกว่าตอนจบนะ ภาพแรกเหมือนมีแสงส่องลงมาเลย

in the forest there’s no sound
and leaves are falling on the ground

โดย: สนิฟ&สเคอร์รี่

วันที่: 23 เมษายน 2549 เวลา:10:12:23 น.

แวะมาทักทายค่ะ มีความสุขมากๆน่ะค่ะ
แล้วจะคิดถึงน่ะ จุ๊บ จุ๊บ

โดย: หนูอุ๋ม (tenno_jung

) วันที่: 23 เมษายน 2549 เวลา:17:10:46 น.

แวะมาทักทายค่ะคุณแม๊กซ์ ยังไม่ได้อัพบ๊อกอยู่ดี

มาช้าก็ดีเหมือนกันเนอะ ได้อ่านทีเดียวจบเลยไม่ต้องรอ

โดย: jeab&michelle IP: 62.195.13.219 วันที่: 23 เมษายน 2549 เวลา:19:40:39 น.