เสียงเพลง goodbye my love ล่องลอยมาตามลม ความเสนาะของตัวโน๊ตแต่ละตัวทำให้นึกไปถึงสายลมเย็นและกิ่งหลิวที่ลู่สบัดพริ้วเหมือนกับจะร่ายรำตามท่วงทำนอง ชิพในสมองฉายภาพเก่าๆถึงกลีบดอกเหมยฮัวที่ลมพัดพากลีบดอกร่วงหล่นตามพื้นดิน .....
ดินแดนที่มีประวัติศาสตร์มากมาย ทั้งรัก ทั้งแค้น ขมขื่น ฆ่าฟันและพลัดพราก ที่ๆมีแต่จินตนาการให้ถวิลหา ความสวยงามอลังการของศิลปะ ความปรานีตในชั้นเชิงการทำอาหารที่ยากจะยากจะหาชนชาติใดในโลกเสมอเหมือน ความอัจฉริยะในทางคำนวนอันเป็นเลิศ แต่สิ่งเหล่านี้ไม่อาจเอาชนะวงล้อแห่งกาลเวลา ซึ่งปรมาจารย์เล่าจื้อศาสดาแห่งเต๋ากล่าวว่า มนุษย์หมุนตามสรรพสิ่ง สรรพสิ่งหมุนตามโลก โลกหมุนตามจักรวาล จักวาลหมุนตามเต๋า ทุกสรรพสิ่งไม่มีการหยุดนิ่ง.....
สายตาที่คนนอกมองเข้าไปในรั้วต้องห้ามดูช่างงดงามศิวิไล แล้วคนในรั้วนั้นเล่า เค้าจะคิดอย่างไรกันบ้างหนอ จะรักรั้วต้องห้ามกำแพงเหล็กยักษ์ หรือเศร้าโศกสลดหดหู่อยู่ข้างใน ไม่มีใครรู้ได้ เพราะชีวิตที่นั่นคนไม่อาจกำหนดชะตาชีวิตของตัวเองได้ทั้งหมด ทุกอย่างมีกฎระเบียบแบบแผน ทุกคนต้องรักชาติ และเสียสละทำงานเพื่ออชาติอันเป็นที่รักไม่ใช่ทำเพื่อตัวเองหรือครอบครัว แล้วอย่างนั้น จะยังเหลือร่องรอยภาพตาแปะกับอาซิ่มแก่ๆนั่งเจี้ยะแต้ทอดสายตาฟ่าฟางสีเทามองย้อนกลับไปยังอดีตได้อีกหรือ?
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ถ้วยใส่ข้าวสวยน่ากินเนอะ