กรี๊ดๆๆพี่ลีลีอัพบล็อคแล้ว ตามอ่านอยู่ค่า
อยากมีคนเม้าเรื่องทินเด้อ ไม่กล้าเม้ากับใครในชีวติจริงเลยอายค่ะ555
หนูก็ชอบค่ะเอเชียที่เก่งอิ้งๆ หนูไม่เคยถามเหมือนกันว่ามีแฟนมั้ย เพราะตัวเราก็ไม่ได้หาแฟนอะไรเบอร์นั้น อยากได้เพื่อน ถ้าพัฒนาได้ค่อยว่ากัน เคยเจอเอเชียบางคนเค้าก็ถามเลยนะคะว่ายูต้องการอะไรจากทินเด้อ ก็รู้สึกตรงจัง ค่อยๆคุยไม่ได้หรอ555

ไอพวกถามคำตอบคำหนูก็ไม่คุยค่ะ ไม่เคยทักใครก่อนเหมือนกันปกติ จะรอเค้าทักมา ก็ถามกลับแต่ถ้าถามคำตอบคำหล่อขนาดไหนก็ไม่คุยค่าเลิก

หนูกรองเหมือนพี่ลิลิเลยค่ะ แบบมีเป็นสิบๆ เหลือมาคุยในไลนได้ไม่กี่คน ที่คุยเเล้วโอเคนัดเจอน้อยมากกก ขนาดบางทีนัดเจอก็ยังมีเซงๆอีก5555

แล้วบางทีเค้ากลับประเทศไปเราก็ไม่ได้อะไร เคยเจอกันรู้จักกันก็จบ หนุ่มบางคนแบบทักมาทุกวัน บางทีหนูแอบรำคาญนิดนึงค่ะ5555 คือชาตินี้ไม่รู้จะได้เจอกันอีกเมื่อไร ไม่ต้องถามเราทุกวันก็ได้มั้งว่ากินข้าวยังแล้วกินอะไร5555 รอจะมาไทยอีกทีค่อยทักก็ได้5555

หนูเหมือนพี่ลิลิมาก จะเลือกคนแบบศีลห้า ไม่เอาปาร์ตี แต่ก็หายากนะคะ ส่วนใหญ่แนวดื่มเยอะมากกว่า ขนาดเราอุตส่าเขียนว่าเราไม่ดื่ม

มาเม้าเพลินคอมเม้นยาวเลยค่ะ 555 รออ่านบล็อคถัดไปอยู่นะค้า ชอบๆค่ะ มีคนคิดเหมือนกัน

สวัสดีค่ะน้อง Punch :)
เพิ่งกลับมาจากเที่ยวค่ะ
สนุกดี เจอหนุ่ม ๆ สาว ๆ หลายคนเกือบทุกวันเลย ฮา ๆ
ทุกคนก็มีเรื่องเล่าดีนะ ไว้ถ้ามีเวลาว่างจริง ๆ จะมาเขียนเล่าให้ฟังทีละคนเลยว่าได้อะไรจากการคุยกับหนุ่ม ๆ และสาว ๆ ที่นั่นบ้าง
แต่ยังไม่มีเวลาเลย กลัวเริ่มพิมพ์แล้วจะเพลินแล้วจะไม่ได้นอน ก๊าก ๆ

เฮ้ย
การที่เค้ากลับประเทศไปแล้วแต่ยังทักมาทุกวันมันเป็นนิมิตรหมายที่ดีนะจ๊ะ
ของเจ้ไม่เห็นมีงี้มั่งเลย กลับประเทศแล้วก็หายกันไป
อาจจะคุยกันนิดหน่อยอาทิตย์แรก แล้วก็อ่านแล้วหาย
จะกลับมาคุยกันใหม่อีกทีก็ตอนเราจะไปอีกรอบ หรือเค้าจะมาบ้านเรานั่นแหละ

คิดซะว่าเป็นเรื่องที่ดี ที่เกิดขึ้นได้ยากที่ผู้ชายจะยังติดต่อเราทุกวันทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่
การรำคาญมันก็เป็นส่วนนึงของมนุษย์แหละ
อารมณ์เรามีขึ้นมีลง แต่รักษาไว้ก็ดี มิตรภาพแบบนี้หายากจ้ะ

เออ ขอเม้า
ไอ้หนุ่มเวียดที่หล่อ ๆ น่ะ เจ้ไปเจอมาละนะ
หล่อจริง แต่สูงแค่ 170 หรือเตี้ยกว่านั้น
แล้วไม่แปลกใจเลยที่เค้าไม่ตอบหรือถามกลับ
เพราะเจอตัวจริง ฮีก็เป็นอย่างนั้นแหละ
เจอแล้วก็ไม่ค่อยมีเรื่องคุย เราต้องคอยถาม ๆ เค้าถึงจะตอบ แต่เค้าก็ไม่ค่อยถามกลับ ไม่ค่อยคุย
เหมือนไม่ค่อยรู้จักวิธีการคุยกับเรา แต่เค้าก็ตอบทุกอย่างที่เราถามอยู่นะ
ก็โอเคเลย มันเป็นสไตล์เค้า
มีของจากไทยไปฝากเค้า ทำให้เค้าประทับใจมากด้วย

คิดว่าอาจจะได้เจอกันอีกในเอเชีย เพราะฮีจะย้ายมาเอเชียอยู่ อิอิ

บล็อคถัดไปคงนานหน่อยนะจ๊ะ เพราะเขียนบล็อคแต่ละที ไม่ต่ำกว่า 5-6 ชั่วโมง หรือทั้งวันทุกที รวมทั้งพิมพ์และเลือกรูป จัดรูป ฯลฯ
การเขียนบล็อคมันใช้เวลาจริง ๆ โดยเฉพาะบล็อคท่องเที่ยว

ถ้าบล็อคเม้าชาวบ้านก็ง่ายหน่อย ตัวหนังสือล้วน ๆ รูปไปเอาของชาวบ้านได้
แต่เที่ยวเอง รูปก็ต้องรูปที่เราถ่ายเอง
ถ้ายังอินอยู่และอยากเขียน จะอัพนะจ๊ะ แต่ตอนนี้ มีแต่ความอินอยากเล่า แต่ความขี้เกียจพิมพ์มีสูงมาก

ขอบคุณที่ติดตามบล็อคและคอมเม้นท์ให้รู้นะคะ
มีกำลังใจขึ้นเป็นกองเลยค่ะ
รักคนอ่านนะคะ

กรี๊ดๆ พี่ลีลีมาตอบคอมเม้นแล้วอิอิ
รออ่านอยู่เลยค่ะ

คนที่เค้าทักมาบ่อยๆหนูแบบหลังๆยุ่ง แอบรำคาญเลยไม่ค่อยได้ตอบค่ะ (อาจจะเป็นเพราะเราไมไ่ด้ชอบเค้าด้วยมั้งคะ แค่รู้สึกว่าเค้าเป็นคนดีเฉยๆค่ะ แต่บางมุมเค้าก็จะมีแบบแอบเหยียดคนอื่นเพราะเค้าคิดว่าเค้าฉลาด เก่งหนูเลยไม่ค่อยชอบค่ะ) จนเค้าบอกจะมาไทยอีกที ตอนนั้นหนูเข้าใจว่าเค้าจะมาเที่ยว เลยไม่ได้อะไร พอใกล้ๆหนูรู้สึกไม่อยากเจอ ไม่ชอบที่บางทีเค้าชอบดูถูกคนอื่น เลยบอก ไอไปเจอยูไม่ได้นะ นางใส่มาเป็นชุดเลยค่ะพี่ลีลี555 สรุปคือนางตั้งใจมาเจอหนู แต่หนูแค่รู้สึกว่าทำไมเค้าต้องทำขนาดนั้น เหมือนมาโยนความรับผิดชอบให้เรามากเกินไป ทั้งๆที่เพิ่งเจอกันครั้งเดียว ไม่ได้เป็นอะไรกัน เหมือนเค้ามาโทษว่าหนูผิดที่ไม่ออกไปเจอ หนูเลยแบบตัดขาดเลยค่ะ5555 รู้สึกผิดแต่ก็ไม่อยากรับผิดชอบใคร


กรี๊ดๆๆ ตื่นเต้นเรื่องหนุ่มเวียดนาม เค้าก็คงอยากเห็นพี่ลีลีนะคะ ไม่งั้นคงไม่ออกมาเจอ ถ้ามีโอกาสได้เจอกันอีกก็คงดีนะคะ

รออ่านบล็อคพี่ลีลีอยู่ตลอดเลยค่ะ หนูหลุดเข้ามาอ่านเพราะตอนนั้นมีคุยกับคนสิงค์โปรอยู่ แล้วเพิ่งคุยกับคนสิงค์โปรครั้งเเรกค่ะ ไม่เคยรู้จักมาก่อนเลยว่าเค้าเป็นไง จนสุดท้ายเลิกคุยเพราะเค้าศาสนาเงินเกินไปจริงๆ แบบคุยกันครั้งเเรก ถามเงินเดือนหนูเฉยเลย งงมาก5555 ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดไรมาก เค้าแบบพูดจาดูเป็นคนดี พอโทรศัพท์คุยกัน อื้อหือออ หยาบคายมากกกค่ะ ไม่ได้หยาบคายกับหนูนะคะ แต่เรื่องที่เค้าเล่าเกี่ยวกับคนอื่น มันหยาบคายมากค่ะ หลังจากนั้นเลยไม่ได้คุยกับคนสิงค์เลยค่ะ

จนอาทิตย์ที่เเล้วหนูเพิ่งไปเจอคนสิงค์มาครั้งเเรกในชีวิต คือไม่เคยเจอเลย คนเเรกที่คุยคือไม่เคยเจอกัน จนเลิกคุยไป คนนี้แบบนัดเจอกันรวดเร็วมาก ตอนนั้นไม่คิดว่าจะไปเจอด้วยค่ะ เพราะหนูไม่ชอบแบบเพิ่งคุยจะนัดเจอเลย แต่อยากได้เพื่อนไปนั่งกินจิ้มจุ่มข้างทาง แล้วเค้าชวนพอดี เลยพาไปกินร้านที่มีหนูเดิน5555 ก็คุยกันดีนะคะ อายุเท่ากัน เลยเหมือนเพื่อนดีค่ะ แล้วเค้าก็กลับไปค่ะ ก็ไลน์คุยกัน หนูกำลังสมัครแอร์อยู่ค่ะ ทำงานไปด้วย ภาษาอังกฤษหนูธรรมดา ไม่ถนัดแกรมม่าค่ะ ก็คุยกะเค้าว่าจะไปสมัคร เค้าเป็นผชคนแรกที่อาสาช่วยหนูแก้แกรมม่าให้ เเอบประทับใจค่ะ 555 ปกติคือไม่เคยมีใครอาสาช่วยเลย หนูไม่ค่อยได้บอกคนที่คุยด้วยว่าสมัครแอร คือจะบอกแค่ว่ากำลังสมัครงานใหม่ใช้ภาษาอังกฤษสัมภาษณ์ ผชปกติก็จะแบบเออคุณทำได้อยู่เเล้ว พยามเข้านะ จบ คนนี้เป็นคนแรก ที่อาสาช่วย บอกคำถามมาเลย เดี่ยวช่วยคิดให้ จากที่คุยมาหลายสิบคน55555

มาเวิ่นเว้อในบล็อคพี่ลีลียาวเลยค่ะ555 รออ่านตอนต่อไปอยู๋นะคะ^^

หรือว่าหนุ่มเวียดเค้าคุยไม่เก่งป่ะคะ แบบเขินๆ ปกติไม่ค่อยได้คุยกับผญหรือเปล่า ไม่รู็หนูคิดไปเองมั้ย ว่าถ้าคนเอเชียเค้าก็อยากคุยกับเอเชียด้วยกัน แต่ที่นั่นอาจจะไม่ค่อยมี เลยไม่ค่อยได้คุยกับผญ พอเจอผญเลยทำตัวไม่ถูก ถามคำตอบคำป่ะคะ