ความน่าอับอายและการเสียหน้านั้นเกิดขึ้นกับมนุษย์ทุกค
น มันขึ้นอยู่กับแต่ล่ะคนว่าจะรับเรื่องพวกนั้นได้มากแค่ไหน
คนที่ยอมรับในความอับอายของตนไม่ได้ก็มีแต่จะจมอยู่กับเรื่องราวเหล่านั้นไปตลอด
ไม่ว่าจะทำอะไรก็จะมีช่วงที่รับการกระทำของตัวเองไม่ได้ขึ้นมาเสมอๆ

แต่สำหรับคนที่รับในความอับอายเหล่านั้นได้ เรื่องที่เคยเกิดขึ้นนั้น
มันก็จะไม่ต่างอะไรกับเรื่องตลกที่นำมาเล่าในเวลาว่างก็เท่านั้น
เหมือนกับเจ้าของเรื่องราวความน่าอับอายทั้ง 8 เรื่องต่อไปนี้นั่นเอง

ในตอนที่ฉันทำงานอยู่ที่ธนาคาร มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาขอขึ้นเงินจากเช็คเงินสด
ในเช็คนั้นมีค่าอยู่ที่ 150,000 ดอลลาร์สหรัฐ (ราวๆ 4,676,100 บาท)
 และระหว่างที่กำลังขึ้นเงินอยู่พวกเราก็เริ่มที่จะคุยกันไปเรื่อยเปื่อย อะไรประมาณว่า
"ฉันอยากได้เช็คเงินแบบนี้บ้างจัง"

หญิงสาวยิ้มเจื่อนๆ ให้กับฉัน และบอกว่า
"อย่าเลยค่ะ มันเป็นเงินจากประกันชีวิต
ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากให้คนคนนั้นยังอยู่กับฉันมากกว่าเช็คใบนี้นะคะ"

พวกคุณเข้าใจความรู้สึกของแม่ที่ไม่อยากให้ลูกแต่งตัวโชว์สะดือไหม
แม่ของฉันเห็นฉันใจเสื้อโชว์สะดือก็เลยดึงชุดเกาะอกของฉันลงไปปิด
มันปิดสะดือได้ก็จริงอยู่

แต่หน้าอกของฉันโผล่ออกมาโชว์ความเด่นเป็นสง่าให้คนทั้งห้องเห็นเลย…

ฉันเบื่อที่จะเป็นคนเตี้ยแล้วอ่ะ คุณไม่รู้หรอกว่ามันน่าอายแค่ไหน
ตอนที่พวกเราย้ายบ้านแล้วมีเด็กในละแวกนั้นมาเคาะประตูถามคุณพ่อฉันว่า ฉันอยู่ไหม
และชวนไปเล่นที่สนามเด็กเล่นด้วยกันน่ะ

อีกสองเดือนฉันก็จะ 22 แล้วด้วย

ผมขึ้นลิฟท์ไปที่ทำงานกับคนที่ไม่รู้จัก พวกเราไปชั้นเดียวกันผมเล่นพูดเล่นๆ ไปว่า
นี่เราเป็น "เพื่อนร่วมชั้น" กันสินะ… หลังจากนั้นลิฟท์ก็เงียบไปเลย

ใครก็ได้แนะนำที่ทำงานดีๆ ที่อื่นให้ผมที

เมื่อวานนี้ฉันไปเจอสาวคนหนึ่งร้องไห้อยู่ในห้องน้ำ
ดูเหมือนว่าแฟนของเธอจะนอกใจไปนอนกับสาวคนอื่น แถมยังทำเธอท้องอีกต่างหาก
 ด้วยความที่อยากให้เธอสบายใจฉันเลยเข้าไปปลอบเธอ โดยบอกว่า
"คิดในแง่ดีสิ อย่างน้อยนั่นก็ไม่ใช่ลูกของเธอ เด็กๆ มันน่ารำคาญจะตาย เธอไม่อยากมีลูกหรอก"

เธอมองมาที่ฉันด้วยสายตาเย็นชาและบอกว่า "ฉันลูกสองแล้ว…"

มันมีการเปลี่ยนประตูขึ้นเครื่องบิน
ฉันก็เลยไปถามพนักงานว่าประตูขึ้นเครื่องเปลี่ยนไปเป็นประตูไหน
 พอพนักงานถามหาหมายเลขการจอง ฉันก็ยืนมือถือไปให้เธอดู
 พอเธอเห็นภาพในมือถือเธอก็มองฉันด้วยสายตาสงสัยและถามว่าฉันจะเดินทางไปที่ไหนนะ

ในตอนนั้นเองฉันก็รู้ตัวว่าฉันเอารูปนี้ให้เธอดู

วันนั้นโทรศัพท์เครื่องโปรดของฉันพัง ฉันก็เลยกำลังค่อนข้างเศร้า
และในระหว่างที่ฉันกำลังจะเดินทางกลับจากการซื้อมือถือเครื่องใหม่นั่นเอง
ก็มีข้อความเข้ามาหาฉันว่า

A: ผมมาถึงแล้วนะ

ฉัน: ขอบคุณมากเลย ช่วงนี้มันมีแต่เรื่องแย่ๆ
เพราะงั้นการที่คุณมาเยี่ยมมันเลยมีความหมายมากเลย…
เดี๋ยวฉันก็ถึงบ้านแล้ว รอแป๊บนะ…
ว่าแต่รายชื่อเพื่อนฉันหายไปหมดเลย
เพราะงั้นถามหน่อยสิว่าคุณเป็นใคร

A: ผมเป็นคนขับรถที่คุณจ้างครับ

ฉัน: โอ้….

เป็นการนั่งรถที่เงียบที่สุดในชีวิตของฉันเลย

พวกเรารับนักเรียนต่างชาติมาโฮมสเตย์ที่บ้าน
ในวันแรกที่เจอกันพวกเราก็แนะนำตัวกันตามปกติ
แต่พอฉันขึ้นไปอาบน้ำ ลบเครื่องสำอาง และกลับลงมาจากห้องน้ำ
พวกนักเรียนที่มาโฮมสเตย์ก็แนะนำตัวกับฉันอีกครั้ง

ชีวิตมันเศร้า