แมวที่บ้านเลี้ยงแบบกึ่งปิด จะไม่ให้เค้าออกไปไหนเอง อย่างมากก็แค่เอาไปผูกไว้หน้าบ้านให้เค้าได้มีโอกาสชมนกชมไม้บ้าง (บางครั้งชมอย่างเดียวไม่พอมีการคาบนกมาให้ด้วย) แต่ทุกวันหยุดของผมจะพาเค้าออกไปเดินตอนช่วงเช้ามืด ช่วงที่คนยังไม่ตื่น ยังไม่พลุกพล่าน รู้สึกว่าเค้าจะร่าเริงและดูมีชีวิตชีวากว่าตอนที่ถูกกักอยู่ในบ้าน ที่แปลกคือเหมือนเค้าจะมีบ้านประจำที่เมื่อออกมาทีไรต้องไปนั่งอยู่หน้าบ้านนี้ มองเข้าไปในบ้าน ทั้งที่บ้านก็ปิดไฟมืด ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม และที่ผมทึ่งสุดคือเจ้าแมวผมก็ช่างแสนรู้ วันหยุดผมที่ไรมันจะร้องเรียกให้ผมพาออกไปทุกที เหมือนมันดูปฏิทินเป็นเลย

แมวเด็กมีชีวิตชีวา แมวโตมีวิถีของมันเอง แมววัยไหนก็น่ารักหมดค่ะ