Bloggang.com : Lady Oscar - ตอนที่ 26(1) ฉันอยากเจออัศวินดำ! (I want to see the Black Knight!)

ตอนที่ 26(1) ฉันอยากเจออัศวินดำ! (I want to see the Black Knight!)

ณ งานเลี้ยงเต้นรำที่คฤหาสน์ของขุนนางท่านหนึ่ง ระหว่างที่ทุกคนกำลังพบปะสังสรรค์กันอยู่บริเวณห้องโถงชั้นล่างได้มีบุรุษลึกลับผู้หนึ่ง เขาแต่งกายด้วยชุดคล้ายอัศวินสีดำ สวมหน้ากากสีดำ ใช้เชือกและตะขอเกี่ยวปีนขึ้นไปชั้นบนของคฤหาสน์ที่เปิดหน้าต่างทิ้งไว้ เขาปีนเข้าไปขโมยเครื่องเพชรแล้วหลบหนีไป ไม่ใช่เพียงแต่ของมีค่าภายในคฤหาสน์เท่านั้นที่หายไป แต่ของมีค่าที่อยู่กับตัวของเหล่าคนที่มาร่วมงานเต้นรำก็หายไปด้วยเช่นกัน
“โอ้สร้อยคอของฉัน...” “เข็มกลัดเพชรของฉันด้วย!”“อัศวินดำ! มันคืออัศวินดำ!” ผู้คนต่างขนานนามขโมยผู้นั้นว่า อัศวินดำ
อัศวินดำเอาของมีค่าที่เขาขโมยมาได้นำมาแจกจ่ายให้กับชาวบ้านที่กำลังเดือดร้อน เช่นบ้านของหญิงชาวบ้านรายหนึ่งที่สามีของเธอป่วยหนัก แต่ไม่มีเงินที่จะพาไปหาหมอ อัศวินดำได้ทิ้งเหรียญทองพร้อมแหวนทองเอาไว้ให้พวกเขา
หญิงชาวบ้าน:"ดูนี่สิ ที่รัก! เหรียญทอง! กับแหวนเพชร! ตอนนี้เราสามารถจ่ายค่ารักษาให้คุณและซื้อขนมปังให้ลูกได้ด้วย!"
ชายป่วย : "ขอให้พระเจ้าอวยพรเขา อัศวินดำคงจะเมตตาเรา ช่างมีเมตตาอะไรเช่นนี้...”!

ที่คฤหาสน์ของออสการ์ แนนนี่เดินไปเดินมาคอยปิดประตูหน้าต่างบ้านอย่างมิดชิด
แนนนี่: “เออ ใช่สิ ประตูหลังบ้าน"
ออสการ์กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่หน้าเตาผิง จึงเอ่ยถามแนนนี่
ออสการ์ : "มีอะไรหรอแนนนี่ ทำไมถึงต้องล็อคบ้านอย่าแน่นหนาขนาดนี้?"
แนนนี่ : “ก็แน่สิคะคุณหนู ทุกวันนี้มันไม่ปลอดภัย...”
ออสการ์ : "แม่นมหมายถึงอัศวินดำน่ะหรอ?"
แนนนี่ยังคงเดินไปเดินมาและบ่นพึมพำอยู่อย่างนั้น
แนนนี่ : "ใช่ ใช่ เขาลือกันว่า มันจะพุ่งเป้ามาที่บ้านของขุนนาง ช่างอุกอาจจริงๆ โลกของเรากลายเป็นสถานที่ที่น่ากลัว!"
ออสการ์ :“อังเดรไปไหนหรอ? ฉันไม่เห็นเขาเลย” ออสการ์ถามขึ้น
แนนนี่ : "โอ้ คืนนี้เขาออกไปข้างนอกอีกแล้วหรอ? เขามีปัญหาอะไรรึเปล่า? เขาออกไปข้างนอกตอนกลางคืนบ่อยๆ”
ในคืนนั้น ขณะที่ออสการ์กำลังจะขึ้นนอน อังเดรก็กลับมาพอดี ออสการ์จึงถามอังเดร
ออสการ์ : “อังเดร! เธอออกไปทำอะไรตอนดึกๆดื่นๆแบบนี้?”
อังเดร : “ฉันออกไปขี่ม้าน่ะ”
ออสการ์ : “กลางคืนที่อากาศเย็นๆแบบนี้เนี่ยนะ?”
อังเดร : “มันทำให้จิตใจสงบ” ทันใดนั้นออสการ์ก็สังเกตเห็นสร้อยมุกเส้นหนึ่งโผล่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อของอังเดร ออสการ์รู้สึกตกใจ แต่ก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้
อังเดร : “ราตรีสวัสดิ์นะ ออสการ์”
ออสการ์ : “ราตรีสวัสดิ์...”
เช้าวันต่อมาเมื่อออสการ์เข้าไปในพระราชวังแวร์ซายส์ เธอก็ได้ยินเหล่าขุนนางทั้งชายและหญิงต่างพากันพูดถึงเรื่องของอัศวินดำ
ผู้หญิง:“เขาปรากฏตัวในงานเต้นรำของมาดามลามาคูเมื่อคืนก่อน”“ เขาใส่ชุดสีดำและสวมหน้ากากสีดำ ฉันได้ยืนมาว่าเขาว่องไวมาก”
ผู้ชาย:“ฉันไม่สามารถหลับสนิทในตอนกลางคืนได้เลย!” “ใครจะไปหลับลงล่ะ? ในบรรดาขุนนางทั้งหมดใครจะตกเป็นเป้ารายต่อไป?” “มันอาจจะเป็นคนธรรมดาก็ได้ ใครซักคนที่ถูกจ้างมา อย่างเช่น คนรับใช้หรือคนเลี้ยงม้า” “เป็นไปไม่ได้พวกเขาคงไม่มีปัญญาและความกล้าหาญพอที่จะทำแบบนั้นหรอก” เมื่อออสการ์ได้ยินคำพูดเหล่านั้นก็ทำให้นึกถึงเหตุการณ์เมื่อเช้า ที่อังเดรนำสร้อยมุกที่เขาเจอมาให้ออสการ์
อังเดร:“เออใช่ ออสการ์ ฉันเจอนี่เมื่อคืนก่อน ตอนที่ฉันออกไปขี่ม้า ฉันคิดว่าอาจจะเป็นของมาดามแลมเบล มันมีชื่อสลักอยู่ตรงนี้”
ออสการ์:“อ๋อหรอ ฉันจะเอาไปคืนให้เธอเอง” แต่ถึงอย่างไรออสการ์ก็ยังคงสงสัยในตัวอังเดรอยู่ดี
ระหว่างที่ออสการ์และอังเดรกำลังขี่ม้ากลับบ้าน ออสการ์ได้สั่งให้อังเดรทำตารางงานเต้นรำของขุนนางทั้งหมดขึ้นมา
อังเดร : “อะไรนะ? ทำตารางงานเต้นรำของขุนนางหรอ?”
ออสการ์ : “ใช่ จากวันนี้ไป ฉันจะไปทุกงานเลี้ยงเต้นรำ”
อังเดร : “ทำไมถึงกะทันหันแบบนี้ล่ะ?”
ออสการ์ : “ฉันจะรออัศวินดำปรากฏตัว งานเต้นรำงานใดงานหนึ่งอาจจะเป็นเป้าหมายของเขาก็ได้”
อังเดร : “อ๋อ ฉันจะรีบทำตารางทันที แต่ออสการ์ ตำรวจก็อาจจะติดตามเรื่องอัศวินดำอยู่ก็ได้”
ออสการ์ : “ทำตารางมาเถอะ ฉันจะเริ่มเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้”
อังเดร : “ได้”
คืนแล้วคืนเล่าที่ออสการ์และอังเดรออกไปงานเลี้ยงเต้นรำตามคฤหาสน์ของขุนนางเพื่อที่จะดักเจออัศวินดำ แต่เขาก็ไม่เคยปรากฏตัวให้เห็นเลย
ออสการ์ : “อัศวินดำไม่ปรากฏตัวเลย...หรือเขาจะรู้ว่าฉันตามเขาอยู่” ออสการ์พูดกับอังเดร แต่อังเดรไม่ทันได้ฟัง
อังเดร : “ฮะ? เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ?” อังเดรถามกลับอย่างงงๆ
ในเช้าวันหนึ่ง ออสการ์นั่งดื่มชาอยู่ที่ระเบียง ในมือถือกระดาษตารางงานเต้นรำของขุนนางที่ให้อังเดรทำขึ้นโดยที่อังเดรนั้นก็ยืนบิดขี้เกียจอยู่ริมระเบียงด้วย
อังเดร : “ฉันไม่อยากไปงานเต้นรำเลย ทุกคืนทุกคืนฉันก็เริ่มเหนื่อย” อังเดรบ่นแต่ออสการ์ก็ไม่ได้สนใจคำพูดของอังเดรเลย
ออสการ์ : “จากรายการพวกนี้ คืนนี้เราจะไปงานเลี้ยงเต้นรำของดยุคดันแกน”
อังเดร : “เฮ้อ ออสการ์...” อังเดรถอนหายใจ
ออสการ์ : “ฮึ?”
อังเดร : “มันไม่จำเป็นที่จะต้องจับเขาไม่ใช่หรอ? เขาก็ไม่ได้ทำร้ายใครแล้วเขาก็พูดกันว่า เขาแจกจ่ายของที่ขโมยมาให้กับคนยากจน” ออสการ์ได้ยินคำพูดนั้นก็ยิ่งทำให้นึกสงสัยในตัวอังเดรมากขึ้นอีก
ออสการ์ : “ขโมยก็คือขโมย ฉันไม่สามารถปล่อยเขาไปได้”
อังเดร : “ใช่ นั่นก็ถูก”
ในหัวค่ำวันนั้นได้เวลาที่ออสการ์และอังเดรจะต้องไปงานเลี้ยงเต้นรำแล้ว แต่อังเดรหายตัวไปออสการ์จึงเดินตามหาจนทั่วบ้าน
ออสการ์ : “อังเดร! อังเดร!” แนนนี่ได้ยินเสียงออสการ์จึงเดินมาหาเธอ
แนนนี่ : “คุณหนูคะ...”
ออสการ์ : “แนนนี่ เห็นอังเดรมั้ย? ได้เวลาไปงานเลี้ยงเต้นรำแล้ว”
แนนนี่ : “เออ...ค่ะ เขาบอกฉันว่าเขาจะกลับมาภายใน 1 หรือ 2 ชั่วโมง”
ออสการ์ : “อะไรนะ?!”
แนนนี่ : “เขาบอกว่าให้คุณหนูรอจนกว่าเขาจะกลับมา”
ออสการ์ : “อ๋อ...หรอ... โอเค งั้นคืนนี้ฉันจะไปงานเลี้ยงคนเดียว” แล้วออสการ์ก็เดินออกจากห้องไปทันที
แนนนี่ : “คุณหนูคะ มันอันตรายที่จะออกไปข้างนอกคนเดียวตอนกลางคืนนะคะ!” แนนนี่โกรธอังเดรที่หายตัวไป จึงบ่นหลานชายด้วยความโมโห
แนนนี่ : “อังเดรไปไหนของแกนะ ทิ้งคุณหนูของเราได้ยังไงกัน! เจ้าหลานโง่!”
ในงานเต้นรำในคืนนั้นเอง เริ่มมีสิ่งของมีค่าของคนที่มาร่วมงานหายไป
ผู้หญิง : “โอ้ มาดาม อุ๊ย! แหวนของฉันหายไปไหนเนี่ย?” “โอ้ มาดาม เกิดอะไรขึ้นกับเข็มกลัดที่ท่านใส่มาคะ?”
ผู้ชาย:“โอ้ กระเป๋าเงินของฉันหายไปแล้ว!”
ในที่สุดอัศวินดำก็ปรากฏตัว เขาแอบอยู่บนกำแพงด้านบน ในมือถือถุงที่ใส่ของมีค่าที่เขาขโมยมา จากนั้นเขาก็กระโดดมายืนอยู่บนโคมไฟระย้าขนาดใหญ่ที่ตกแต่งอยู่กลางห้องโถง โคมไฟแกว่งไปมาตามแรงเหวี่ยง เมื่อผู้คนเห็นอัศวินดำก็พากันตกใจร้องลั่น
“อัศวินดำ! นั่นมันอัศวินดำนี่!”
อัศวินดำ : “ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า” อัศวินดำหัวเราะร่า ทันใดนั้นเขาก็กระโดดทะลุกระจกบานใหญ่ออกไปด้านนอก แล้วขี่ม้าหนีไป
ออสการ์ : “แย่แล้ว!” ออสการ์เห็นดังนั้นจึงรีบขี่ม้าตามออกไปทันที
ออสการ์ : “มันพยายามหนีเข้าไปในปารีสนี่!” อัศวินดำขี่ม้ามุ่งหน้าไปในตัวเมืองปารีส โดยมีออสการ์ขี่ม้าตามไปติดๆ เมื่อมาถึงในตัวเมืองปารีสซึ่งมีซอกเล็กซอกน้อยมากมาย อัศวินดำจึงชักปืนขึ้นมาแล้วหันกลับมายิงใส่ออสการ์จนม้าของเธอเสียหลักล้มลง ออสการ์ตกจากหลังม้าลงมากระแทกพื้น แต่เธอก็ชักปืนออกมายิงสวนไปที่ม้าของอัศวินดำจนม้าของเขาล้มลงเช่นกัน แต่อัศวินดำก็ยังวิ่งหนีไปได้ ออสการ์พยายามวิ่งตามเขาเข้าไปในซอยแต่ก็ตามไม่ทัน เมื่อออสการ์โผล่ออกมาจากซอย เธอก็ต้องแปลกใจเพราะสถานที่ที่เธอยืนอยู่นั้นใกล้กับวังปาแลรัวยาลของดยุคโอเลียนมาก
ออสการ์ : “นั่นมัน...วังปาแลรัวยาล! ปราสาทของดยุคโอเลียนนี่!”
ดยุคโอเลียน คือพระญาติของพระราชาผู้ซึ่งแอบพยายามแย่งชิงบัลลังค์ มีคำล่ำลือกันว่า เขาได้แอบรวบรวมกลุ่มคนที่ต่อต้านระบบราชาธิปไตยเอาไว้ภายในวังของเขา
ออสการ์ : “หรือว่า...อัศวินดำจะอยู่ที่นั่น?” ออสการ์รู้สึกสงสัยขึ้นมา แต่ทันใดนั้นเองอัศวินดำและพวกของเขาอีก 2-3 คนได้แอบย่องมาด้านหลังของออสการ์และใช้ด้ามปืนตีที่ศีรษะของออสการ์อย่างแรง ออสการ์ใช้มือซ้ายกุมศีรษะที่มีเลือดไหลออกมาแล้วทรุดลงกับพื้น หนึ่งในลูกน้องของอัศวินดำกำลังจะชักมีดออกมา แต่ถูกอัศวินดำห้ามไว้ซะก่อน
อัศวินดำ : “อย่าฆ่าเขา เขาคือผู้บัญชาการกองทหารรักษาพระองค์ เดี๋ยวจะกลายเป็นเรื่องใหญ่เอาตัวเธอไปแบบเป็นๆนี่แหละ!” ระหว่างที่พวกมันเผลอออสการ์ก็วิ่งกระแทกร่างของเธอใส่ลูกน้องของอัศวินดำแล้วหนีออกไป
ลูกน้องอัศวินดำ : “มันหนีไปแล้ว! จับมันไว้!” ออสการ์วิ่งหนีเข้าไปหลบในซอยเล็กๆซอยหนึ่งโชคดีที่ลูกน้องของอัศวินดำนั้นหาเธอไม่เจอ
ลูกน้องอัศวินดำ : “แย่ละ! มันไปไหนแล้ว?” “มาทางนี้!” “ได้!” เมื่อพวกลูกน้องของอัศวินดำไปแล้ว ออสการ์พยายามพยุงร่างของเธอเข้าไปในซอยโดยที่มือซ้ายยังคงกุมศีรษะที่มีเลือดไหลออกมาไม่หยุด ออสการ์ล้มเข้าไปในประตูบานหนึ่งซึ่งไม่ได้ล็อค เธอล้มตัวลงบนพื้นหน้าประตูแล้วสลบไปทันที