วันนี้ว่าง ไม่มีอะไรเขียนในปฏิทิน ก็เลยอยู่บ้านจัดบ้าน (อีกแล้ว)

ก็เคลียร์โต๊ะกลางบ้าน นิตยาสารเก่า (ส่วนใหญ่เป็นนิตยสารแอมเวย์ของน้อง แล้วก็นิตยาสารเภตราที่จะส่งมาครึ่งปีหนึ่งครั้ง ตั้งแต่ปีหนึ่งยันปีสี่ แล้วก็มี Times ซึ่งฉันหลวมตัวไปรับตอนอยู่ปี ๑ แล้วไม่ได้อ่านเลย ก็เลยยกเลิกไป แต่กว่าจะยกเลิกก็โดนท่วมเหมือนกัน ส่งมาเยอะมากกกก) 

แต่เอาจริง ๆ ก็ไม่ค่อยได้งานเท่าไหร่ เพราะมัวแต่ซักผ้ากับจัดตู้เสื้อผ้า ตอนนี้อยากได้ตะกร้ากับลังกระดาษเพิ่มมาก เพราะมันไม่พอ ก็เลยจัดห้องต่อไม่ได้ เดี๋ยววันไหนว่างอีกจะไปเดินโฮมโปร

แล้วตอนเย็นฉันก็ไปกินซูชิเอ็กเพรสคนเดียว เค้าเปิดสาขาสองที่ Terminal 21 ซึ่งดีงามมาก ไปง่ายกว่าฟิวเจอร์รังสิตร้อยพันเท่า แต่ฉันว่าที่สาขาไทยสู้สาขาที่ไต้หวันไม่ได้ แล้วสาขาที่ไต้หวันก็สู้คุราซูชิกับฮามะซูชิที่ญี่ปุ่นไม่ได้

ไปถึงร้าน คนเป็นล้าน ฉันก็ไปกดบัตรคิว ต้องรอ ๗ คิว ฉันก็เลยนั่งอ่านชายไร้สีฯของมุราคามิรอ ประมาณครึ่งชม.ก็ได้กิน ฉันกินไปสิบเอ็ดจาน (ไม่ได้กินข้าวทั้งวันน่ะ...) แต่ก็สู้โต๊ะข้าง ๆ ไม่ได้ที่กินไปยี่สิบกว่าจาน (คนเดียวนะ.. นางเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ น่ารักด้วย กินจุชิบ)

กินเสร็จก็นัดเจอเพื่อนที่ฮะจิบังราเม็ง คนนี้เป็นเบสรุ่น ๔๓ ชื่อพี่พล (เค้าเรียนป.โทน่ะ ก็เลยอายุมากกว่าฉัน จริง ๆ อาจจะเท่ากันเพราะฉันจบช้า) พี่พลเป็นคนที่ทุกคนบอกว่าแปลก ๆ แต่ข้างในน่าจะดีนะ ฉันยังไม่รู้จักดีขนาดนั้น วันนี้เจอกันเป็นครั้งที่สองเอง

พี่พลเฟรนด์ลี่ แต่ฉันว่าพี่พลแกยิ้มมากไป คืออารมณ์ล็อกฮาร์ดอาจารย์ขี้เก็กในแฮร์รี่เล่มสองอ่ะ มันก็ไม่ผิดหรอกแต่ฉันก็รู้สึกว่าบางครั้งรอยยิ้มพี่แกมันดูเฟค ๆ (แน่นอนว่าฉันไม่ได้บอก) อยากให้ยิ้มตอนที่อยากจะยิ้มดีกว่า อันนี้มันดูเหมือนพี่แกพยายามจะทำให้ตัวเองดูเฟรนด์ลี่มากกว่าที่แกเป็นจริง ๆ ซึ่งมันก็เป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่ปรารถนาจะพัฒนาตัวเอง เรามักจะมีแนวโน้มทำอะไรให้เหมือนสิ่งที่เราต้องการอยู่แล้ว อย่างฉันอยากเป็นนักอ่าน นักเขียน ฉันก็จะพยายามหาหนังสือมาอ่านเยอะ ๆ ๆ ๆ ๆ ไปร้านหนังสือก็เลือกหนังสือกลับมาเป็นร้อยเล่ม แต่เอาเข้าจริงอ่านไม่ถึงสิบเล่ม (ที่เหลือเข้าไหบูชายัญ)

อืม พอกินเสร็จพี่พลก็กลับบ้านไป แล้วฉันก็เดินเล่น Terminal21 ต่อจนห้างปิด ถึงกลับบ้าน 

กลับถึงบ้านสี่ทุ่ม ฉันก็นอนเล่นเกมชิโรเนโกะ กับอ่านทวิตเตอร์เล่นเฟสบุ๊คดูยูทูปไปเรื่อย ๆ พอดูนาฬิกาก็ตีหนึ่งครึ่งแล้ว (อะไรฟะ) แต่ฉันไม่ง่วงเลยสักนิด ก็เลยกินยานอนหลับไปหนึ่งส่วนสี่เม็ด ถึงได้หลับ

ก่อนนอนฉันก็สั่งซื้อ fitbit alta แล้วหลังจากที่นั่งดูรีวิวในยูทูปมาหลายรีวิว คิดว่ามันโอเคมาก เพราะฉันไม่ชอบ smart watch ที่มันทำอะไรมากกว่านาฬิกา เพราะเรามีทั้งมือถือสองเครื่อง ทั้งไอแพด ยังจะคินเดิลกับไอพอดอีก ฉันไม่อยากให้ชีวิตฉันวุ่นวายกับการเช็คโนติไปมากกว่านี้และ บางวันฉันยังเปลี่ยนซิมใส่โนเกียที่รักแล้วไปนั่งร้านกาแฟชิว ๆ เดินห้างชิว ๆ ใช้ชีวิตแบบไม่มีอินเตอร์เน็ตเลย (พกหนังสือไปอ่านเอาน่ะ)