การเป็นลมพิษ ไม่สนุกเลยสักนิด
ถ้าจะถามว่าการเจ็บป่วยครั้งไหนทรมานที่สุด ก็ต้องบอกเลยว่าครั้งนี้แหละทรมานที่สุด การเป็นลมพิษทำให้ฉันรู้สึกคันไปทั้งตัว คันไปทั้งวัน และมันกินระยะเวลาที่ยาวนานมาก นี่ 3 อาทิตย์แล้ว ฉันยังไม่หายขาดเลย แต่ตอนนี้ดีขึ้นกว่าตอนแรกมาก ตอนนี้คันยุบยิบแค่นิดหน่อย พอให้มานั่งพิมพ์อะไรยาวๆ ได้
การเป็นลมพิษทำให้ฉันปรับเรื่องอาหารการกินเยอะ หลายอย่างฉันก็ทานไม่ได้ ตอนนี้ฉันทานข้าวแค่ 2 มื้อ คือ มื้อเช้ารวบเที่ยง กับมื้อเย็น น้ำหนักก็ลดลงไป นี่ถือเป็นข้อดีของการเป็นลมพิษ แต่ถ้าเป็นไปได้ ฉันก็ไม่อยากเป็นหรอก เพราะมันทรมานมาก
ตอนที่คันช่วงกลางคืนต้องบอกเลยว่าทรมานสุดๆ นอนไม่หลับเลย หมอก็ไม่มียาให้ทาด้วย ก็ได้แต่เอาแป้งน้ำชโลมไป
ตอนกลางวันเวลาคัน ฉันก็ไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น แต่ฉันมีงานบ้านที่ต้องทำ ฉันก็ทำงานบ้านไป แต่งานนอกเหนือจากงานบ้าน ฉันจะไม่ทำเลย อย่างการเขียนนิยาย หรือเขียนบล็อก เพราะมันไม่ได้เป็นสิ่งที่ต้องเร่งทำขนาดนั้น อีกอย่างถ้าจะให้เขียนนิยายตอนนี้ หัวฉันก็ไม่ค่อยแล่นสักเท่าไหร่ ตอนนี้เรียกว่าพักผ่อนยาวๆ ไป
แต่ฉันก็ยังคงแวะมาดูที่บล็อกแก๊งนะ แต่ส่วนใหญ่ฉันจะเข้าไปอ่านในห้องกลอนพันทิปมากกว่า ฉันอยากเขียนกลอน ฉันอยากลงกลอน แต่สภาพร่างกายและหัวสมองมันไม่ค่อยไหว
อยากบอกให้รู้ว่าฉันก็ยังไม่ลืมโจทย์งานตะพาบหรอกนะ ฉันยังอยากเขียนโจทย์ ‘สวัสดี’ แต่อย่างที่บอกตอนนี้หลายๆ อย่างมันไม่อำนวย ฉันเลยต้องพักผ่อนยาวๆ ไปก่อน
เอาไว้ถ้าฉันหายดีแล้ว และมีอารมณ์อยากเขียน ฉันจะมาเขียนนะ
ช่วงนี้ทุกๆ คนก็ดูแลสุขภาพตัวเองกันด้วยนะ ในสถานการณ์อย่างนี้ฉันก็เป็นห่วงทุกคนล่ะ ถ้าออกไปข้างนอกก็อย่าลืมใส่หน้ากากนะ
บล็อกนี้ก็ไม่รู้ว่าจะมาอัปอีกทีเมื่อไหร่ ไม่แน่ก็อาจจะเร็วๆ นี้ เพราะฉันก็อยากเขียนกลอนอะนะ เห็นกลอนในห้องกลอนพันทิปแล้วฉันก็อยากจะเข้าไปแจม
วันนี้ก็ขอเขียนแค่นี้ก่อนแล้วกัน ขอตัวไปพักก่อนนะ คิดถึงทุกคนเสมอจ้ะ
ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [
