ธรรมะที่แม่บันทึก (2)
...รวมความว่าธรรมะหรือพระศาสนาต้องการให้ชีวิตเยือกเย็น แล้วก็เป็นประโยชน์ที่สุดที่จะเป็นได้ เยือกเย็นคือไม่มีความทุกข์ มีชีวิตเยือกเย็นไม่ร้อนด้วยความทุกข์ใดๆ เป็นที่พอใจ แล้วก็ไม่อยู่เปล่า ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ตัวเอง ประโยชน์ผู้อื่น ประโยชน์ทั้งหมด สนุกไปเลย
เยือกเย็นและเป็นประโยชน์ เป็นจุดสูงสุดของความเป็นพุทธบริษัท ชีวิตเยือกเย็นและเป็นประโยชน์ พระอรหันต์นั้นไม่มีตัวกูตัวตนที่ต้องการอะไร ได้อะไร หรือเสียอะไร มันไม่มี มันอยู่ตรงกลาง ไม่อยากและไม่หิว เรียกว่าไม่ฟูไม่แฟบ ไม่ดีใจไม่เสียใจ ไม่ขึ้นไม่ลง ไม่บวกไม่ลบ
บางทีมันก็สูงไปสำหรับคนบางพวกบางถิ่นก็ยังไม่ต้องการ แต่ว่าในครั้งพุทธกาลเขาต้องการกัน มาจนถึงนี่ก็ได้กันมาตามลำดับๆ ก่อนหน้านั้นก็ได้ความดับทุกข์ในขั้นต้นๆ มาเรื่อยๆ จนถึงขั้นสูงสุด มาที่นี่ นิพพาน นี่เรื่องของชีวิตเยือกเย็นและเป็นประโยชน์
ชีวิตที่เยือกเย็น ถึงแม้ไม่ได้ทำอะไรให้แก่ใคร ก็เป็นประโยชน์
เป็นตัวอย่างที่ดีว่าทำได้ แสดงให้ประชาชนชาวโลกเห็นว่า มีชีวิตที่ทำได้ และอยู่ได้ และมีได้ เยือกเย็น เยือกเย็น อันนี้ก็เรียกว่าเป็นประโยชน์
ฉะนั้น พระอรหันต์ถึงจะไม่ได้มาสอนใครโดยตรง แต่ว่าอยู่อย่างไม่มีความทุกข์ให้ดูก็เรียกว่าทำประโยชน์สูงสุดแหละ
ท่านอาจารย์พุทธทาสภิกขุตอบคำถามของแพทย์ที่จะมาทำการรักษาอาการเจ็บป่วยของท่านเกี่ยวกับเรื่องของ การตาย และ การมีชีวิตอยู่
ปรากฏในหนังสือที่อ้างถึงแล้ว หน้า 85 - 86
ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [
