เสียงเพรียกจากหัวใจ...โดยรวิสิตางศุ์

                บอกเล่าเรื่องราวของสาวใบ้ ปาฏลี และนายแบบหนุ่ม อัยย์ พี่น้องต่างสายเลือดที่เติบโตมาด้วยกัน จนเกิดความผูกพันมากเกินกว่าคำว่าพี่น้อง แต่ทั้งคู่ก็รักษาระยะห่างนี้ไว้ กลัวว่าหากเปิดเผยความในใจออกไปแล้วอีกฝ่ายไม่เคยคิดเหมือนตนจะทำให้ช่วงเวลาดีๆที่มีอยู่ด้วยกันวันนี้แปรเปลี่ยนไป...

(สนพ.กรีนมายด์ จำนวนหน้า 206 ราคาปก 99)

ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน...

                เรื่องราวในเรื่องนี้ไม่มีอะไรมาก มันสั้นๆเหมือนเรื่องย่อด้านบนเลยค่ะ ตัวหนังสือเองก็เล่มเล็กบางมากจริงๆ เล่มนี้ได้มาจากงานหนังสือครอบครัวที่ผ่านมา สะดุดตรงปก สวยดี และเห็นมีปกแนวนี้เรียงอยู่ด้วยกันอีก 7-8 เล่ม ดูเหมือนทำออกมาเป็นเซ็ทเดียวกัน และที่สำคัญราคาเพียงเล่มละ 29 บาทเท่านั้นนนเอง*o* พลิกอ่านด้านหลังดู เรื่องนี้น่าจะแนวสุด เลยเลือกหยิบเล่มนี้มา

                อย่างที่บอกไว้ว่าเนื้อเรื่องไม่มีอะไรมากค่ะ พี่น้องต่างสายเลือดแอบรักกัน แต่ไม่กล้าเผยใจ กลัวบอกไปแล้วอีกฝ่ายไม่ได้รู้สึกเหมือนกัน แล้วจะมองหน้ากันไม่ติด แต่ในใจก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะทนได้ไหมถ้าอีกฝ่ายไปรักไปชอบคนอื่น อารมณ์ประมาณแอบรัก มีแอบหึงหวงกันบ้างก็น่ารักดีค่ะ ช่วงแรกมีติดๆอยู่บ้างที่คนอ่านยังไม่คุ้นชื่อพระ-นาง (อัยย์กับลี) เพราะคล้ายชื่อผู้หญิงทั้งสองชื่อ งงบ้างว่าใครเป็นใคร

ในเรื่องมีอุปสรรคบ้างเล็กน้อยที่ย่าของพระเอกอยากจับคู่พระเอกให้กับ ภีรดา ซึ่งเป็นเด็กกำพร้าที่ย่ารับอุปการะส่งเสียจนโต ตอนแรกๆคนอ่านรำคาญตัวละครภีรดานี้มากๆ เพราะด้วยความที่เธอรักย่าพระเอกมาก จึงตามใจคนแก่ อยากได้อะไรทำให้หมด ย่าขอร้องให้ไปตามพระเอกมาเยี่ยมย่าบ้าง ภีรดาก็ไปตามตื้อพระเอกที่กองถ่ายแบบของพระเอก ตามเช้า ตามเย็น จนทำให้เกิดตัวละครอีกตัวคือ พฤกษ์ หลานชายอีกคนของย่าพระเอก มาช่วยเตือนสติภีรดาให้ตามใจคนแก่แต่พอดี ให้รู้จักปฎิเสธคน และให้เห็นกับความรู้สึกทางฝั่งพระเอกบ้าง จุดเริ่มต้นการพบกันของคู่ภีรดา-พฤกษ์น่ารักดีค่ะ แรกๆตาพฤกษ์จะไม่ค่อยถูกชะตาภีรดาเท่าไหร่เพราะตัดสินเอาเองว่าภีรดามีมารยาชอบเข้าหาผู้ชายแบบผู้หญิงทั่วไป จึงพูดจาไม่ดีใส่ ประกอบกับภีรดาก็เป็นคนดื้อเงียบ จึงมีง้องแง้งกันบ้าง น่ารักดี คนอ่านเลยรู้สึกว่าคู่นี้ไม่ได้เป็นแค่ตัวประกอบ กลับลุ้นคู่นี้มากกว่าคู่หลักเสียอีก

ส่วนสำนวนการเขียนดีค่ะ ตรรกะความคิดตัวละครก็โอเค จัดว่าอ่านได้เพลินๆและทำให้รู้สึกว่าอยากอ่านต่อเรื่อยๆไม่น่าเบื่อ ติดที่พล็อตเรื่องธรรมดาและสั้นไปหน่อยเท่านั้นเอง...