วิมานโจร...โดยพลิ้วอ่อน

          บอกเล่าเรื่องราวจากความอยากรู้และอยากเห็น อันเป็นนิสัยเด่นของ โมญา ที่ดันไปล่วงรู้แผนการลับชั่วร้ายของ ปันต์ โจรภูเขาหนวดเคลารกครื้ม เขาไม่ได้ฆ่าทรมานเธอเพื่อรักษาความลับ แต่กลับลักตัวเธอมากักขัง ณ หุบเขาเร้นลับแสนหนาวเหน็บ 

          ลักพาตัวเธอมา เพื่อให้กลายเป็น...เมียโจร!  

(สนพ.อินเลิฟ   ตีพิมพ์ มิ.ย. 54   จำนวนหน้า 300   ราคาปก 189   เรท 18+)

ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน...

          วิมารโจร เป็นเรื่องราวเริ่มต้นของนิยายชุดมนต์รักเมืองมายา บอกเล่าเรื่องของ โจร หนึ่งในกลุ่มคนที่มีส่วนเชื่อมสมดุล คานอำนาจในการปกครองอาณาจักรมิราม ดินแดนนี้ผาสุขเรื่อยมาด้วยความปรองดองของกลุ่มคนเหล่านี้ ราชา(ราชาร้อยเล่ห์) ขุนนาง(สัมผัสเสน่หา) พ่อค้า(มายาวาณิช) และพระเอกเรื่องนี้ เขาคือ โจร ...

          ทุกสิ่งที่เขาทำ...เป็นไปตามวิถีของโจร นี่เป็นข้ออ้างที่คนอ่านพลอยจะเข้าข้างพระเอกอยู่เรื่อย 555 เข้าข้างกับวิธีการทำให้เขาได้เมีย นั่นคือการลักพาตัวหญิงสาว ด้วยเหตุผลเพียงประโยคเดียวที่เขาบอกกับเธอ “ข้าอยากได้เจ้า” ...นี่คือวิถีโจรโดยแท้ มิเช่นนั้นก็เสียชาติโจรกันพอดีสิ 555

           หลังจากที่ลักพาเธอมาอยู่ในถิ่นของเขา ถิ่นที่คนอ่านจิตนาการไปก่อนว่าคงเป็นถ้ำอับชื้น หนาวเหน็บ เหมาะแก่การกบดานซ่องสุ่มของเหล่าโจร และนางเอกของเราคงถูกล่ามโซ่ฉุดกระชากลากขึ้นเตียงเป็นว่าเล่น แต่สิ่งที่ได้เห็นผ่านสายตาของเธอแท้จริงหาเป็นเช่นนั้นไม่ เธอถูกตีตรวนไว้จริง แต่เป็นเพียงสร้อยข้อเท้าเส้นเล็กประดับไพลินงดงาม อันเป็นสัญลักษณ์แสดงความซื่อตรงอย่างหนึ่งของหมู่โจร! และเธอยังถูกหยิบวางไว้เป็น นายหญิงน้อย ของนายน้อยผู้ซึ่งเป็นนายใหญ่เจ้าของไร่ชา มีชีวิตสุขสบายกว่าบ้านผู้ดีเก่าหลังที่เธอจากมา ราวกับอยู่ในวิมาน แต่เป็นวิมานที่เธอมิอาจยอมรับ หญิงใดเลยจะอยากรับตำแหน่งเมียโจร

            เธอทั้งดื้อดึง ดื้อรั้นสิ่งเหล่านั้นสร้างความกล้าให้เธอต่อกรกับคนโฉดชั่วที่ฉุดตัวเธอมา โจรภูเขาชั่วร้ายเช่นเขา คนที่สุขุมนุ่มลึก เยือกเย็น อ่อนโยน คนอย่างนี้หรือคือโจรป่าชั่วช้า คนอ่านมิอยากจะเชื่ออออ >//<  (ก็แอบมีมือไวบ้างอะไรบ้างอะนะ อิอิ) ในระหว่างที่พระเอกแวบหายไปมาเพื่อทำภารกิจลับสำคัญ เป็นเวลาเดียวกับที่นางเอกใช้นิสัยเสียใคร่รู้ อันเป็นเหตุให้ตนต้องมาตกอยู่ในสถานะที่ไม่ต้องการนี้ แต่มันกลับกลายเป็นข้อดีที่ไม่ปิดกั้นเธอจากการได้เรียนรู้และเปิดรับตัวตนของเขา เพื่อหาคำตอบมาอธิบายเหตุผลประโยคเดียวของเขาที่เธอไม่เคยเชื่อ ยิ่งค้นลึก ยิ่งใคร่รู้ และยิ่งได้คำตอบที่ช่วยเพิ่มน้ำหนักให้เหตุผลแค่ประโยค “ข้าอยากได้เจ้า” ไม่เบาจนเกินไป (คนอ่านยังขอแอบกรี๊ดด้วยเบาๆ ><) และเมื่อได้ค้นพบตัวตนของคนที่เธอ ‘ไม่เคยรู้จัก’ มากขึ้นเรื่อยๆ เธอก็ไม่รู้ซะแล้วว่าจะรับมือกับ ‘ผู้ชายธรรมดา’ คนนี้ได้อย่างไร หาใช่เธอเพียงคนเดียวที่ไม่มีสิทธิ์เลือก ชะตากรรมที่คิดว่าคงต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อที่จะยอมรับ เทียบกับภาระผู้นำตระกูล ชีวิตผู้คนในปกครองอีกหลายร้อย และเหนือสิ่งอื่นใดคือพันธกิจของบ้านเมืองที่กดทับลงบนบ่า ให้ชายคนหนึ่งต้องกลายเป็นคนชั่วช้าในสายตาใครๆ เขาจึงเป็นคนหนึ่งที่เลือกไม่ได้เช่่นเดียวกับเธอ ยังคงมีความลับมากมายที่ปิดบังซ่อนเร้น แต่เธอก็ไม่อยากรับรู้อีกแล้ว ด้วยกลัวว่าความรู้สึกที่เปลี่ยนไปแล้วในวันนี้จะกลับไปเหมือนวันแรกที่เธอก้าวเข้ามา

ความรักทำให้เราเรียนรู้

เรียนรู้ที่จะทำความเข้าใจกัน ไว้วางใจกัน และซื่อตรงต่อกัน

          ความซับซ้อนของเรื่องราวมีไม่มากเช่นเดิม คล้ายเรื่องอื่นที่ได้ลองในชุดเดียวกัน ส่วนใหญ่เป็นการผลักดันเรื่องให้ทั้งนางเอกและเราคนอ่านเชื่อในความรักที่ก่อเกิดได้ แถมด้วยอาการม้วนกลมๆทุกครั้งกับฉากเข้าพระเข้านาง >//< เพลิดเพลินไปกับภาษาเขียนลื่นไหลที่เหมือนไม่ได้สัมผัสจากการอ่านในช่วงนี้มาพักใหญ่ ดำเนินเรื่องฉับไวไม่น่าเบื่อ คงเพราะคุ้นชิน คงเพราะถูกจริต จึงเป็นอีกครั้งที่อ่านจบได้อย่างรวดเร็วผิดวิสัยสปีดหอยทากที่เคยเป็นมา...