ความลับ...โดย ฮิงาชิโนะ เคโงะ

บุญชู ตันติรัตนสุนทร แปล          

          บอกเล่าเรื่องราวของ เฮซึเกะ เขาเป็นคนธรรมดาที่ไม่เคยคาดคิดว่าจะมีเรื่องไม่ธรรมดาเกิดขึ้นกับตน และครอบครัวแสนธรรมดาของตน เมื่อรถบัสที่ภรรยาและลูกสาวของเขาโดยสารประสบอุบัติเหตุตกเขา ระหว่างที่ทั้งคู่เดินทางกลับไปบ้านญาติ ทำให้ นาโอโกะ ภรรยาเสียชีวิต ส่วนคนที่มีชีวิตรอดมาได้คือลูกสาว โมนามิ หากแต่เมื่อเธอลืมตาตื่นขึ้นมา กลับบอกว่าเธอคือ นาโอโกะต่างหาก!

นั่นคือจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์...ที่บอกใครไม่ได้

คือความลับ ที่ต้องรักษาตลอดไป ชั่วนิจนิรันดร์...

(สนพ.Bliss    ตีพิมพ์ มี.ค.49    จำนวนหน้า 303    ราคาปก 200)

ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน...

          คือ...ร้องไห้ค่ะ

          อ่านจบแล้วอยากร้องไห้หนักๆ เรื่องราวดำเนินไปไม่หวือหวา แต่ทำให้น้ำตาเราไหลพรากเป็นสาย เมื่อเรื่องเดินทางมายังหน้าสุดท้าย มัน..เจ็บปวดมาก

          เรื่องราวเล่าผ่านมุมมองของพระเอกเป็นหลัก ในมุมมองของหัวหน้าครอบครัวที่ต้องสูญเสีย สูญเสียร่างกายของภรรยา สูญเสียจิตวิญญาณของลูกสาว เมื่อผู้ที่รอดมาจากอุบัติเหตุครั้งนั้นคือ วิญญาณของภรรยาในร่างกายของลูกสาววัยประถม ก่อเกิดความสัมพันธ์อันประดักประเดิกใจ พ่อจะอยู่กับลูกสาวที่ภายในคือภรรยาได้อย่างไร เมื่อชีวิตยังต้องเดินต่อ ทั้งคู่ตัดสินใจอยู่ด้วยกันกับความลับนั้น ท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงของร่างกายที่โตขึ้นทุกวันของเธอและการปรับจิตใจเข้าหากันของคนทั้งคู่ เรื่องไม่ได้เล่าในมุมของตัวภรรยาที่เป็นคนรับการเปลี่ยนแปลงโดยตรงมากนัก หากแต่เธอก็คงทุกข์ทรมานใจไม่แพ้กัน เธอตัดสินใจตั้งต้นชีวิตเป็นวัยรุ่นอีกครั้ง ตั้งใจเรียน ทำอนาคตขึ้นใหม่เพื่อไม่ให้เสียใจได้ในภายหลัง ทว่ากว่าจะถึงตอนนั้น ช่องว่างของเขาและเธอก็แผ่กว้างออกไป เขากลายเป็นสามีที่ไม่ใช่สามี กลายเป็นพ่อที่ไม่ใช่พ่อ เขาอาจไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้วอุบัติเหตุครั้งนั้นตนได้เสียสิ่งใดไป เสียลูกสาว...เสียภรรยา...หรือเสียทุกๆอย่างกันแน่...

          เป็นอีกครั้งที่เคโงะ ผู้เขียนนำแง่มุมชีวิตง่ายๆมาตีแผ่ เอามาเล่นกับความรู้สึกคนอ่าน นี่เป็นเรื่องราวในมุมชีวิตที่ไม่มีสิ่งใดเที่ยงแท้ ไม่มีอะไรอยู่ได้ตลอดไป ชีวิตที่เคยเงียบสงบราวผืนน้ำย่อมมีรอยกระเพื่อมไหวเมื่อมีสิ่งใดตกกระทบ ดังคล้ายกับชีวิตของเฮซึเกะและครอบครัว ที่อุบัติเหตุครั้งนั้นมาทำให้ชีวิตของพวกเขาเปลี่ยนไป อุบัติเหตุที่ทำให้ผู้รับเคราะห์รายอื่นๆส่วนใหญ่เลือกมองกระทั่งว่าเป็น การฆาตกรรมโดยประมาท เพื่อรองรับอารมณ์ รองรับความแค้น ในวันที่จิตใจไหวเอนไม่อาจยืนอยู่ได้ มากกว่าจะมองว่ามันก็เป็นแค่สิ่งที่ไม่มีใครตั้งใจให้เกิด เรามักหลีกหนีความจริงเมื่อมีการเปลี่ยนแปลง...

          หากสิ่งที่เป็นไปแล้ว ก็เป็นไปแล้ว ชีวิตเราอยู่กับการเปลี่ยแปลงทุกเมื่อเชื่อวัน เราต้องเป็นพี่เมื่อมีน้อง เราต้องเป็นภรรยามีเมื่อสามี เราต้องเป็นพ่อเมื่อมีลูก เราต้องเป็นปู่เมื่อมีหลาน หากมัวแต่คิดค้นว่าทำไม สู้อยู่อย่างไรเพื่อคนที่เรารักไม่ดีกว่าหรือ?...  

   เป็นเพลงที่เข้ากับเนื้อหามากๆ เข้าแม้กระทั่งเรื่องราวในเอ็มวี ในเรื่องให้อารมณ์แบบนี้เลย...