เจอมๆๆๆ
บทกวีไพเราะเสนาะโสตมากไปค่ะ
โดยเเฉพาะ...บทสุดท้าย

พาลให้นึกถึงเพลงของ แอม เสาวลักษณ์
ทางเดินแห่งรักเลยค่ะ

*เจิมๆ

*บทกวีไพเราะเสนาะโสตมากๆ

กว่าจะเห็นก็หมดตัวเสียแล้ว
พรุ่งนี้มาใหม่นะคะ

เสียงสายลมเดินทาง เสียงสายลมร้องเพลง
สายลมนำรักมาให้

ยามเช้ามาอ่านบทกลอนเช่นนี้
มีความสุขประทับใจไปทั้งวันแน่เลยค่ะ
ขอบคุณนะคะ

สวัสดียามเช้าครับ

เป็นบทกวีที่ไพเราะมากๆ
วางกับรูปภาพนี้ สวยและเข้ากันมากๆเลยครับ

ทั้งบทกวีที่ไพเราะ
ทั้งภาพประกอบสวยงดงาม
ยอดเยี่ยมไปเลยค่ะ

ฟังสิ...ฟังเสียงสายลม
ราวพร่างพรมบทเพลงที่เคยคุ้น
หากแต่บางครั้งได้ฟังยังละมุน
บางครั้งฟังว้าวุ่นยังแปลกใจ

สายลมคงบรรเลงเพลงบทเก่า
มีเพียงเราตีความแล้วขานไข
ทำนองเพลงสุขเศร้าเหงาหรือไร
ใช่เพราะใครเพราะหัวใจของเราเอง

ไพเราะมากเลยค่ะคุณผีเสื้อ


เราก็ชอบงานบางงานคุณกนกพงศ์ค่ะ แต่ไม่ได้ชอบทั้งหมด

อีโรติคนี่ปกติก็ไม่ค่อยได้อ่านค่ะ 5555 นานๆ เจอที ถ้าเขาว่าดีถึงจะอ่านค่ะ

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog
The Kop Civil Movie Blog ดู Blog
ผีเสื้อยิปซี Literature Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

บทกลอนอบอุ่นไพเราะมากค่ะคุณผีเสื้อ

ขอบคุณคุณผีเสื้อสำหรับกำลังใจนะคะ
ฝันดีคืนนี้ค่ะ

ตามมาจากบ้านเพื่อนบล็อกค่ะ
เปิดบ้านมา เห็นดีไซส์บล็อกแล้ว
ชอบมว๊ากกก น่ารักที่สุด

ส่วนกลอนเขียนได้อ่อนหวาน อ่อนโยน
และไพเราะมาก ๆ ค่ะ

มาส่งข่าวดีของนุ้งอีกค่ะ

จ๊ะเอ๋ คุงผีเสื้อ ... วิ้วๆ วิ้วๆ
บล็อคนี้ชิงตัดหน้าเพื่อนสำเร็จ อิอิ


สายลมเจ้าเอย ...
เจ้าเอ่ยอยู่แห่งหนไหน
รักนั้นอยู่ไกลแสนไกล
รู้หรือไม่? เมื่อใดรักจะกลับมา


ดอกไม้เจ้าเอย ...
เจ้าเคยก้าวเข้ามาหา
กาลนานเนิ่นนับเวลา
ฉันปรารถนา ... เพียงว่า ... เราจะพบกัน

“สีเมจิก”