แค่ได้เขียนก็เป็นสุขหัวใจ แค่มีใครผ่านเข้ามาก็รู้สึกดี แต่ถ้าใครใจดี..ช่วยเม้นท์ให้ จะรู้สึกขอบคุณจริง ๆ ...จากหัวใจ...
Group Blog
 
 
มีนาคม 2562
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
28 มีนาคม 2562
 
All Blogs
 
บันทึก..ละชั่ว

ที่จริงนะ ..เมื่อวานนี้ 
บอกกับตัวเองว่า "ให้เลิกใช้คีย์บอร์ด"
เหตุผลเพราะเราใช้มันมากเกินพอดีไปแล้ว
เมื่อก่อนเราใช้มันเพื่อฝึกมือ ไม่ให้มือตาย 
ใช้เพื่อให้เข้าใจตัวเอง ให้ฝึกการคิด การแสดงออกความรู้สึก
แรก ๆ เรามีความสุข ทุกครั้งที่จรดปลายนิ้วทั้งสิบ
และตะบี้ตะบันพ่อผรุสวาททุกสิ่งที่ฝังในหัวแบบไร้สติเป็นตัวกำหนดทิศทาง

ยามใดเราเศร้าสร้อยหงอยเหงา..จิตถูกกระทบฉุดกระชากให้ต่ำลงๆๆๆ
เมื่อเราฝังตัวและความคิดไว้กับคีย์บอร์ด 
มันจะมีแต่ต่ำลงๆๆๆ เรื่อยไป
กว่าจะรู้สึกตัว ... 

บางทีนะ ..มันคิดไม่ออกว่า ตัวเรา กับ คีย์บอร์ดนี้ จะแย่กกันได้เยี่ยงไร
วันไหน ไม่ได้แวะเวียนมา วันนั้นนอนไม่หลับ
ถึงหลับก็จะฝันบรรลัย
เป็นเช่นนี้มาตลอดนับสิบปี ..

นี่เอง ..มันถึงจุดที่ต้องตัดสินใจ
หายไปไม่ถึงวัน... มันอยู่ได้นะ
ไม่ได้โหยหาอะไรนัก แต่มันไม่รู้จริง ๆ ว่า
ถ้าไม่ได้อยู่กับคีย์บอร์ดแล้ว พี่จะใช้ชีวิตต่อในสภาพใด

........................................................................

เกี่ยวอะไรกับ ..ละชั่ว..
ประเด็นมันอยู่ตรงนี้แหละ

ต่อไปนี้.. ถ้าจะเข้ามาที่นี่
ก็จงหยิบสติปัญญามาให้มาก ๆ หน่อย
อย่าได้เข้ามาโดยไม่ได้ช่วยอะไรเลย
ผู้อ่านไม่ได้อะไร
ผู้สร้างไม่เกิดประโยชน์อันใด

เมื่อมีความเป็นไป
มันก็ย่อมต้องมีความเปลี่ยนแปลง
และถ้าเกิดความเปลี่ยนแล้ว 
ทุกสิ่งย่อมดีขึ้น.

"เมื่อตั้งใจทำจริง ๆ ผลลัพธ์ย่อมดีเสมอ"

ไม่ต้องมากมายหรอกนะ
ขอแค่ให้ได้ทำทุกวันก็พอ.


Create Date : 28 มีนาคม 2562
Last Update : 28 มีนาคม 2562 7:52:13 น. 128 comments
Counter : 1101 Pageviews.

 
วันนี้..มีความคิดไม่ดีเลย
หยุดคิดก็ไม่ได้
ฝันบ้าบอ
เก็บเวลาได้ไม่ดี
เริ่มต้นชีวิตเช้ามาก..เกินสมดุลไป
มันช็อกกับเวลาหลับ เวลาตื่น

อีกเดือนเดียว..จะเปลี่ยนเวลาสำเร็จรึเปล่า.

น้องที่มาอยู่ด้วยติดไข้..
น่ากลัวว่าพี่จะพลอยติดหวัดไปด้วยรึเปล่า

การที่มีใครเข้ามาในชีวิต เป็นวิบากกรรมอย่างหนึ่ง
ไม่ใช่เรื่องง่าย ถ้าต้องใช้ชีวิตร่วมกับใคร
เข้าใจแล้ว..ว่าทำไม คนอื่นถึงไม่อยากรับคนไม่คุ้นชิน
เข้าใจน้องที่เมื่อก่อนเคยมีประเด็น ดี้หึงหวงกัน

คนเรา..ไม่มีอะไรเป็นเรื่องบังเอิญ
พยายามที่สุด..ที่จะให้เขามีความสุขกายสบายใจ

บอกกับตัวเองเสมอ..ไม่มีใครอยู่กับเราตลอดไป
เขากลับมาในวันที่เราเสียหลายสิ่งอย่าง..
เพราะฉะนั้น..รักษาบรรยากาศให้ชื่นมื่นที่สุด

สร้างภาพทรงจำอันประทับใจให้ได้ในทุกๆ วัน
การต้องใช้เวลาชีวิตร่วมกับผู้อื่น เป็นการฝึกตนฝึกความอดทนอย่างหนึ่ง
อย่าปล่อยให้เขารู้สึกด้อยค่า
อย่าสร้างช่องว่างที่มีมากอยู่แล้วนั้นกว้างขึ้นไปอีก
พยายามทำอะไรด้วยตัวเองให้มาก อย่าเอาแต่ชี้นิ้วสั่งงานอย่างเดียว

มีเวลา..พาเขาไปเที่ยวเล่นเปิดโลกทัศน์บ้าง..

พี่จะพยายามนะ.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 29 มีนาคม 2562 เวลา:0:53:56 น.  

 
เมื่อวานนี้..มีงานการกุศล.
เก็บเวลาได้แย่มากๆๆ

เหนื่อย เพลีย หงุดหงิด
ระงับตัวเองได้ไม่ดีเลย
นิสัยแย่..แต่

พี่ทำในสิ่งที่ไม่คิดว่าจะทำ..
แต่งหน้าให้กับเด็กๆ นึกว่าจะไม่รอด
เพราะไม่เคยแต่งจัดขนาดนี้
ออกมาสวยพริ้ง..น่าสนใจ สนุกสนาน.

นี่ละมั้งที่ทำให้เหนื่อย
เห็นละอยากเล่น ..อยากได้อุปกรณ์ชุดเต็ม
ของมันต้องมี😁😁

ตอนเราจะกลับบ้านนะ
มีขยะกองโต..ที่พวกเราขนมากิน
นึกแล้ว..พอจะกลับก็สะบัดก้นหนี
จะใครล่ะ..คนในบ้าน ยังไม่เคยสร้างสำนึกตรงนี้
ไม่ได้ยากนะ..แค่ใครกิน ใครก็เก็บ
รับผิดชอบในส่วนของตัวเอง
เท่านี้เอง..ไม่ได้ยาก
บรรยากาศก็จะน่าอยู่น่าภิรมณ์
แต่คนเราโดยมากจะมักง่ายเอาสบาย..

ขอบใจนะยาย..ขอบใจที่เอาชนะความอาย
แค่ก้มลงเก็บขยะ
จิตใจของเราก็ได้รับการชำระ

ถ้าไม่ทำ..ถ้าปล่อยไป
ความเกราะกรังคงเกาะแน่นในใจ.

วันนี้ตอนเช้าคงต้อง จัดการกับนายทั้งสองคน
เสียนิสัยมาก.

สู้สู้นะยาย...ใจเย็นๆ อย่าคาดคั้นจนเขารู้สึก
เหมือนถูกยัดเยียด.

วันนี้ใช้เวลาระมัดระวังนิดนึงนะ

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 30 มีนาคม 2562 เวลา:5:22:24 น.  

 
รู้สึกเฟล...
เอานายคนเล็กมาดัดนิสัยกร้าวร้าว เอาแต่ใจ
แต่เวลาที่ใช้ช่วงนี้ มันไม่เหมาะกับการมีใครอยู่ด้วยเลยจริง ๆ
สงสารนาย เมื่อวานแม่โทรมาบอกว่า พี่ไปกับพ่อ
เขาสัญญากับพ่อไว้ว่า พ่อจะมารับไปเที่ยว
พอรู้ว่าพี่ชายได้ไปคนเดียว ทำหน้าแย่ ๆ

และตั้งแต่นายคนเล็กมา..พี่ยังไม่ได้สอนอะไรเลย
นิทานสักเรื่องก็ยังไม่ได้เล่า
แต่เขาสามารถทำอะไรต่อมิอะไรได้เองโดยไม่ต้องสอนอีกแล้ว

จริง ๆ เขาก็ทำได้ตั้งนานแล้ว แต่พี่ไม่เข้าใจว่า
ทำไมอยู่บ้านถึงทำตัวเป็นง่อยทำอะไรเองไม่เป็น
เอาแต่ใจ ปากดี

วันนี้มันตะหงิด ๆ หลายอย่าง
พี่กลับบ้านมาสองรอบ
และทั้งสองรอบ ก่อนจะกลับ พี่สาวบอกว่า
พ่อป่วยนอนติดเตียง แต่พอพี่กลับไป ก็อาการดีขึ้นนี่
ก็ทำอะไรต่อมิอะไรได้นี่ พอหายดี ออกพล่านเข้าไปในที่ที่พี่ไม่พอใจจะให้ไป ..ที่ตรงนั้นมันแรง มันเป็นที่ที่ทำให้พ่อเข้ารพ.สองครั้ง เพราะเรื่องที่ไปยุ่งเรื่องชาวบ้านทั้งนั้น
บอกกี่ครั้งแล้ว ... ไม่เคยจะฟัง
กลับครั้งสองก็เหมือนกัน ก่อนจะไปนอนติดเตียง
ก็ทั้ง ๆ ที่เห็นร่าเริงอยู่แท้ ๆ แต่พอพี่อยู่บ้าน
ก็หายดีเป็นปกตินี่ ..อะไรคือติดเตียง...สำออย????

แบบนี้เรียกโรคสร้นตรีนหมาเน่า จะเอากับกุเหรอ?
เมิงเยอะนะ ..ไม่ต้องทำเป็นเข้า ๆ ออก ๆ เลย
กุนึกออกพอเข้าใจนะ ว่าเกิดอะไรขึ้น
คนเรานะ ..ถ้ามันจะตาย ก็ให้ตายไปเลย
กุพร้อมเสมอ
สำเหนียกเอาไว้นะ กุไม่รับอะไรทั้งนั้น
อย่ามาบีบคั้นจิตใจกันเกินไป
ไม่รับ ก็คือ ไม่รับ
อย่าได้พยายามหาทางอื่นใดมาทดแทน

ถ้ามันมีบ่วงที่ออกจะคุ้นเคยอยู่ตรงหน้า
ในขณะที่ตัวเราเองมีอิสระอยู่เต็มที่
ถ้ากุเดินเข้าไปเพื่อจะติดบ่วง
กุก็โง่เต็มทนแล้ว

อย่ามาล่อเสียให้ยาก
ขอโทษนะ พอดีรู้ทัน ตัวเอง

รู้ถึงขั้นว่า "เมิงมันร้ายกาจนัก"

หนอยแน่ทำมาเนียน ๆ ...
จะให้กุไปใช้ชีวิตอยู่บนความไม่แน่ใจ่ เพื่ออะไรก็ไม่รู้
ตลกร้ายเกินไปนะ.

แล้วถ้าเมิงจะเอาความตายของคนที่รักมาล่อ
จะตายก็ตายไปเลยไป๊ ชิ!!!

................................

กุจะระงับ เHี้ยไรได้ ไม่เคย.
5555555555555555555555555555555555555555

มันน่าโมโหจริง ๆ ่นะ
ไอ่โรคสร้นตรีนหมาเน่าเนี่ย

รักษาเวลาให้ดีหน่อยนะยาย..เอาชนะสิ่งแวดล้อมให้ได้
ใช้เวลาสี่ห้าวันนี้ให้คุ้มค่าที่สุด..

ทบทวนความผิดพลาดที่ต้องแก้ไขเสียให้เรียบร้อย

ถึงยังไม่รู้นะ ..ว่าเราจะต้องทำยังไง
เพื่อจะปิดเคสที่เหลือ
แต่เราก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อม ทำให้เต็มที่
อะไร ๆ มันมีเวลาของมันอยู่แล้ว
เราก็แค่รู้ให้แน่ชัดว่า เมื่อไรคือเวลาของมันกันแน่

ผ่านไปแล้ว..ช่างมัน.

........................................
พรุ่งนี้ไปซื้อของ อย่าลืมกระดาษวาดรูป
ซื้อสมุดวาดรูปให้นายและนายคนเล็กด้วยคนละเล่ม
ต่อไปนี้เด็กในบริวารพี่จะเหลือแค่สองคนแล้ว
เด็กสามคนเพิ่งย้ายบ้านไปเมื่อวันเสาร์

อ่อ ลืมเล่าให้ฟัง อยากจะหัวเราะแต่ก็ต้องเก็บไว้ก่อน
เช้าวันเสาร์พี่กตื่นขึ้นมาออกกำลังกาย
เด็กอ้วนเอาขวดสีซ่อนไว้ข้างหลัง
เด็ก ๆ เขาบอกว่า เขามีอะไรจะเซอร์ไพรส์ป้า

พอเห็นของที่เซอร์ไพรส์ เป็นขวดพลาสติกมีสีสันหลายขวดตั้ง
เรียงราย นี่ไงของที่เซอร์ไพรส์ป้า!!!

ได้มายังไง? ก็เอาดินสอสีไปละลายน้ำ ทั้งแท่งเลย!!!

ดินสอสีทั้งชุดใหญ่นั่นแหละ เลยได้มาหลายขวด

5555555555555555555555555555555555555

โคตรเซอร์ไพรส์ ..ใครคนไหนสอนเมิงฟร่ะ
กุนี่อยากจะเขกกระโหลกคนสอนจริงจริ๊งงงงงง.

หมดกัน..สีไม่มีใช้ ให้ป้าซื้อให้ใหม่ อืมมม์





โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 1 เมษายน 2562 เวลา:4:31:24 น.  

 
ไม่น่าจะละอะไรไรได้นะวันนี้..
เอาตัวรอด เอาใจรอดไปวันต่อวัน ก็เก่งเกินไปแล้ว

อยากเล่า ..แต่คิดดูอีกที ไม่ดีกว่า
การจะกำหนดสิ่งใดลงในใจ มันควรจะเริ่มต้นจากความว่างเปล่า

ไม่ใช่ในใจเต็มไปด้วยขยะปฏิกูลแล้วไปใส่ในรายละเอียด

ยิ่งใส่ยิ่งสุมทุมรุ่มร้อนว้าวุ่น ..

หยุดคิด.

หยุดคิดคือ ไม่คิดเดี๋ยวนี้.

นั่นแหละ เหตุผลของ ความไม่เล่าดีกว่า.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 2 เมษายน 2562 เวลา:8:05:23 น.  

 
เมื่อวานฝันดีมาก..ฝันกลางวัน
ฝันเห็นท่าน ในวันเกิดของท่าน
ท่านมาที่บ้าน พวกเรารอรับเสด็จ
ท่านพูดคุย ก่อนกลับถามถึงพ่อ
ว่ามีอาชีพอะไร ก่อนกลับมอบเงินให้ปึกนึง
รับมาแต่ไม่คิดจะทำอะไร..บอกกับตัวเองในฝันว่า
เงินก้อนนี้เป็นมงคลชีวิต เราจะเอาเก็บไว้ให้ลูกหลานดู.

^_________________________^

เป็นฝันที่ปลิดทุกความรู้สึกขุ่นมัวออกจากใจในบัดนั้นเลย

เชื่อไหม? ชีวิตทุกวันนี้ มันเดินมาถึงจุดที่
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราเปลี่ยนเป็นพลังความปรารถนาดีได้หมดเลย

บางทีก็คิดนะ ..บันทึกละชั่ว จะมีอะไรให้เขียนสักกี่มากน้อยฟร่ะ
พี่ลด ละ เลิก มาหมดแล้ว
นึกช้าไปนะ ถ้าเมิงเขียนหัวข้อนี้เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว
รับรองบรรเทิงจริงจัง555555555

เหล้า ไวน์ ก็ไม่กินแล้ว เลิกสะสมขวด
ศีลทุกวันนี้พี่ถือแปด ไม่ได้ถือห้า จนบางคนมันว่า
พี่เป็นยายชีไปแล้ว

ผัวชาวบ้านและผู้ชายนี่นะ ช่างเป็นอะไรที่น่าเบื่อหน่ายที่สุด

ถ้าจะมีอะไรที่ ไม่ค่อยพอใจนะ
คงจะเป็นบางอย่างที่ต้องพึ่งพาผู้อื่น
บางเรื่องที่ยังค้างคา ยังไม่สะสาง ยังทำไม่เสร็จ

ตอนนี้หนักใจที่สุดคือ ประเด็นการกระทำอนาจารกับเด็กน้อย
ยังไม่หย่าขวดนมของคนที่เด็กน้อยเรียกว่า "ป๊า"

ไม่รู้เลยว่าจะต้องทำยังไง แม่เขาอยู่ไหนอ่ะ
คนสมัยนี้เป็นบ้าอะไรกันไปหมดแล้ว

มูลนิธิคุ้มครองเด็กจะช่วยอะไรได้บ้าง
เด็กคนนี้จะโตมาในสภาพจิตใจแบบไหน
รึเราจะต้องทนทำใจยอมรับว่าโลกมันเปลี่ยนไปแล้ว

คนสมัยนี้มันเห็นทุกสิ่งเป็นที่ระบายอารมณ์ฝ่ายต่ำโดยไม่ต้องคำนึงถึง
ความถูกผิดชอบชั่วดีกันแล้ว.

บางทีนะ..การมีเทคโนโลยีโดยไม่จำกัดการเผยแพร่เข้าถึง
มันโคตรจะสุ่มเสี่ยงยิ่งกว่าจุดไฟเผาบ้านตัวเองอีก

คิดอะไรเยอะวะยาย...คนมีหน้าที่ยังชอบที่จะเลือกใช้บริการเลย

เศร้าใจ...ความเศร้าใจที่มี มันเทียบไม่ได้เลย
กับหายนะที่มองเห็นลางๆ
ถ้าหากคนมีอำนาจฝ่ายหัว
รู้ไม่เท่าทัน คิดไม่ได้ ไม่ใช้โอกาสนี้เพื่อปรับปรุงเปลี่ยนแปลงแก้ไขอะไรบ้าง

"ถ้าหัวไม่ขยับ หางก็ไม่กระดิก"
หัวเป็นเยี่ยงนั้น หางที่ไหนจะไปละซึ่งผลประโยชน์และความสุขส่วนตัว

เดี๋ยวเราก็ตายแล้ว ไม่ได้อยู่ถึงวันที่หายนะมาถึงหรอก
แต่ถ้าไม่ตายนะ...พี่บอกเลย
พี่จะอยู่ให้แซ่บที่สุด เพื่อหัวเราะเยาะให้โลกเน่าๆ ใบนี้

...เชอะ โลกมันร้ายนัก แต่เสียใจนะ กุรอดเว้ยยยย...


พรุ่งนี้จะเก็บสมบัติเก่าจำพวกหนังสือทิ้งให้เรียบ.
หาเรื่องวาดรูปด้วย องค์ลงคราวนี้
อย่าได้หมายใจว่า จะมีอะไรมาหยุดพี่ได้อีก.

เสียเงินเรียนมาหลายคอร์ส ..คราวนี้พี่จะเอาคืนบ้าง
ให้มันรู้กันไปว่า
ฝันครั้งที่บอกว่า พี่เป็นศิลปินโชว์ผลงานแสดงของตัวเองจะเป็นจริงจังไหม


รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 3 เมษายน 2562 เวลา:3:59:43 น.  

 
นับตั้งแต่ไฟล์รูปหาย หน้าปัดกล้องแตก และอะไรต่อมิอะไร
หายไป ..ไม่มีสิ่งใดกระทบใจได้เท่า การหายไปของหินก้อนนี้เลย.

รู้สึกเสียหายรุนแรงมาก.

ก้อนหินของฉัน ที่ยืมมาจากบ้านของพระเจ้า.
ยืมมาหลายปีแล้ว.
ไม่คิดว่าจะมีมันไว้เนิ่นนาน แรกเริ่มเลยเขาบอกว่า
ให้ไปยืมมาใช้ติดตัวไว้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง
พอใจแล้วก็ให้นำไปคืน รักษาเท่าชีวิต
หากตายแล้วก็ต้องนำไปคืน
และหากยังไม่ตายแล้วมันหายไป
ค่าของหินเม็ดนั้นเท่ากับ "ซูเราะห์ยาซีนหนึ่งจบ"

ไม่รู้ว่าเพื่ออะไร นับตั้งแต่วันนั้น ชีวิตพี่เปลี่ยนหลับตีนเป็นหน้ามือ
เลิกเด็ดขาดทุก ๆ อย่างไม่เว้นแม้แต่ช่วงเทศกาล
จากเรื่องที่ไม่เคยทำได้ ก็ทำได้ง่ายดาย จำจนตาย
แรก ๆ เราถือมันไว้กับมือ เพราะไม่รู้จะพกมันติดตัวด้วยวิธีใด
ในวันที่เราถูกคุกคามจนนอนไม่หลับ เราเอามันมากำไว้กับมือ
ภาวนาตลอดเวลาทุกลมหายใจแล้วหลับไปพร้อมกับหินก้อนนั้นในมือ รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก็ควานหา "หินกุอยู่ไหน?"
หลอนแบบนี้เป็นสัปดาห์ เพราะว่าทั้งชีวิตไม่เคยติดสิ่งใดเลย

กว่าจะหาวิธีได้ มีคุณป้าคนสวยฯแนะนำว่าให้เอามาสานกับเชือก
แล้วทำเป็นพวงกุญแจห้อง เพราะต้องใช้ทุกวัน
ห้อยไปห้อยมาไม่เวิร์ค เพราะมักลืมเสมอ

จนมาได้ไอเดียร้อยรวมกับหินเครื่องประดับเอามาห้อยคอ
รวม ๆ ก็หนักเหมือนกัน

ช่วงแรก ๆ ยังไม่เข้าใจ ว่าก้อนหินก้อนเดียวจะมีคุณค่าอะไรกับเรานักหนา มันจะช่วยป้องกันอะไรให้เราได้ยังไง
มันไม่เป็นการตั้งภาคีดอกหรือ? เพราะความลังเลหลายอย่าง

โง่ไง...กว่าจะเข้าใจในกุศโลบาย เล่นเอาเกือบตายหลายต่อหลายครั้ง เราสู้กันมานาน สู้กับใจตัวเอง
เดี้ยงกลับบ้านก็หลายหน เดี้ยงคือแม้แต่จะเดินยังไม่มีปัญญา
จะนั่งก็นั่งไม่ได้ จะนอนก็นอนไม่ได้ สภาพเหมือนผีตายซาก

ก้อนหินไม่ได้ช่วยอะไรเราได้หรอก ..การมีมัน มันก็แค่คอยเตือนเราว่า ..เมิงมันแค่ก้อนหินก้อนหนึ่งเหมือนกัน เป็นก้อนหินที่สักวันก็ต้องกลับคืนสู่พระเจ้า
ไม่ว่าเราจะผ่านกี่วิบากกรรม สุดท้ายชีวิตมันก็จบแค่ความตาย
และเมื่อแม้แต่ความตายเรายังไม่เคยนึกกลัวแล้ว
ยังจะมีสิ่งใดอีกเล่าให้เราต้องเกรงกลัว

มันเป็นเพื่อนที่ดีนะ..ทุกครั้งเมื่อตื่นลืมตาขึ้นมา
แล้วรู้สึกว่างเปล่า ไม่มีใคร ไม่มีอะไร
เรายังมีก้อนหินก้อนนั้น ที่วางอยู่ในตำแหน่งที่สมควร
มันรอให้หยิบไปด้วยทุกครั้งที่จะออกไปเผชิญกับทุกสิ่งบนโลกเน่า

บางครั้ง พี่ต้องเดินทางไปในที่ที่สุ่มเสี่ยง
รู้เลยว่า ถ้ามีมันไปด้วย จะทำให้พี่ตัดสินใจลำบาก
ต้องยอมถอดเขาแล้ววางไว้ในกระเป๋าที่ลึกที่สุด

บางที มันยากต่อการผ่านสถานการณ์อันน่าลำบากใจ
การมีมันห้อยไว้ที่คอ มันช่วยย้ำเตือนเสมอว่า
เราเป็นใคร และถ้าเราเกิดตายขึ้นมาในระหว่างนี้ จะเกิดอะไรขึ้น
มันช่วยสร้างสติได้ตลอดเวลา
มันทำท่าจะหายไปหลายครั้ง แต่ทุกครั้งพี่ก็มักจะรู้ตัวเสมอ
มันมันขาดหลุดคาคอเลย ..
มันเปลี่ยนสภาพหลายครั้งมาก โชคดีที่พี่สาวเป็นคนร้อยเครื่องประดับส่งออก พี่ก็เลยไม่มีปัญหาในการซ่อมแซม

แต่การขาดหายไปครั้งนี้ ..เพิ่งจะมาแน่ใจ
ว่ามันหลุดในวันงานโรงเรียนแน่ ๆ เพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรหล่น
แต่เพราะเราคิดว่า ไม่น่าจะใช่ของเรา เพราะเราไม่มีอะไรติดมาเลย
ก็เลยไม่ได้ก้มลงดูว่าที่ได้ยินเสียงหล่นคืออะไร ในจังหวะที่
นายคนเล็กมานั่งตักแล้วอยู่ไม่นิ่งนั่นแหละ

แทบไม่ต้องสืบ เลยว่า มันจะอยู่ในสภาพใดในเวลานี้
ก้อนหินก่อสร้างที่ถูกถักร้อยด้วยเชื่อกเทียน เกาะติดอยู่กับ
เฮมาไทด์สี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ถึงมันจะดูไม่มีราคาแต่มันก็มีสไตล์ของมัน มันเป็นสิ่งของที่ไม่ได้ใช้เงินซื้อ แต่มันมีค่ามากที่สุดในชีวิตพี่
มันเทียงค่าเท่ากับชีวิตของเราเลยก็ว่าได้

และตอนนี้... มันหายไป ใช่ มันหายไป
เพิ่งจะมาแน่ใจตอนนี้เองว่า "มันไม่มีอีกแล้ว"

ทุกการสูญเสียที่เคยมี ..มันเทียบค่าไม่ได้เลย
กับการเสียหินก้อนเดียวนี้.

ชีวิตเรา..มันก็เคยเป็นแค่หินก้อนหนึ่ง ซึ่งตอนนี้
ไปกองรวมอยู่กับขยะกองไหนก็ไม่รู้
แล้วอาจจะเป็นได้แค่ขยะชิ้นหนึ่งบนโลกเน่าใบนี้เท่านั้น

มากกว่าเสียใจ
มากกว่าเสียศรัทธา

บอกไม่ถูกว่าตัวเองรู้สึกอย่างไร
มันเป็นก้อนความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก
มันจุกในอก มันรู้สึกตำหนิตนเองที่ไม่สามารถรักษามันไว้ได้
มันมีความรู้สึกบกพร่อง

ก็ขอให้มันหลุดที่ตรงนั้นจริง ๆ เถอะ
เพราะที่ตรงนั้นก็เป็นบริเวรที่เรียกว่าบ้านเหมือนกัน.

ดีกว่าไปหายที่ไหนอื่นระหว่างเดินทาง

...........................................

กระทบกับชีวิตไหม? ไม่เลย.
ต่อให้มีมัน หรือ ไม่มีมันอีกแล้ว
เราก็ต้องเดินทางเข้าหาความตายอยู่ดี

ไม่ช้า ก็ เร็ว .. บางทีการไม่มีอยู่อีกแล้วก็ดีเหมือนกัน
ให้ความเป็นอิสระ ให้การทดสอบกำลังใจ
ในวันที่ไม่มีอะไรคอยเตือนใจแล้ว
เราจะยังรำลึกถึงพระเจ้าอยู่ตลอดเวลาทุกลมหายใจหรือไม่
ในวันที่ไม่มีอะไรห้อยอยู่ที่คอแล้ว เราจะยังคิดว่าตัวเอง
มันก็แค่ก้อนดินที่มีชีวิตอยู่หรือไม่

ช่วงนี้..มันเป็นช่วงที่ต้องเสียหายและสูญเสียจริง ๆ
เอาสิ ..เป็นเช่นนี้ทุกปี ชินแล้ว

จะเอาอะไรก็เอาไป
ให้ ให้หมดเลย

แต่ความเสียสละของใจทุกดวงในแผ่นดิน..พี่ต้องได้.

อิสรภาพของจิตวิญญาณผู้เสียสละยิ่ง..ต้องได้กลับมา.

มันก็เป็นเช่นนี้เอง.

รัก.




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 3 เมษายน 2562 เวลา:22:39:43 น.  

 
พอกันที.
หมดเวลาอ่อนแอ หมดเวลาเสียใจ

วันนี้อยู่บ้านตอนเช้า บรรยากาศยังไม่ค่อยน่าภิรมณ์
เป็นอีกวันที่ยังทำได้ไม่ดี.

ป้าถามว่า "ปีนี้จะไปละหมาดไหม"
มันตอบไม่ได้จริง ๆ พยายามจะหาคนทำงานอยู่
แต่ยิ่งพยายาม มันก็ยิ่งไม่ได้

มีเด็กเข้ามาสอบถามสองคน เด็กผู้ชายหนึ่งคน ผู้หญิงหนึ่งคน
ก็ยังให้โอกาสกับทั้งสองคน เอาเข้าจริง ๆ คนที่ตัดสินใ่จเลือก
ไม่ใช่พี่ ..พี่ก็แค่สะพานส่งให้ถึงเป้าหมาย
ส่วนพวกคุณจะทำได้หรือไม่ได้ มันอยู่กับตัวพวกคุณ

เด็กสมัยนี้ ร่ำเรียนวิชาที่จบออกมาแล้วได้ทำงานสบาย
มีชีวิตหรูหรา แต่เอาเข้าจริง ๆ ในชีวิตของคนทำงาน
ตลาดแรงงานต้องการคนที่อดทนสูง บึกบึนทำได้ทุกอย่าง
และที่เป็นความต้องการมากที่สุดเลยคือ ช่างซ่อมบำรุงที่มีใจรักบริการ..แก้ไขสถานการณ์ได้ทุกอย่าง
มันหายากมาก ให้ตายเหอะ จะต้องไปกราบกรานไหว้ติดสินบนที่ไหนถึงจะได้มาอย่างถูกใจเหมาะสมกับหน้างาน

ถ้าพ่อไม่แก่และกำลังยังดี จะใช้ให้พ่อมาทำงาน
ถ้าพี่่ชายยังไม่แต่งงานและมีหน้าที่ต้องรับส่งเมียก็จะใช้ให้พี่มาทำงาน
ถ้ายังคุยอยู่กับคนที่เขาต้องการงานนี ก็จะเรียกให้มาทำงาน

5555555555555555555555555555555555

ช่างแม่ง หายากนัก กุไม่หาแล้ว.

สมน้ำหน้ามัน ปล่อยให้มันตกงานแล้วบ่นเศรษฐกิจไม่ดีอยู่
อย่างนั้นแหละ สะใจโรคจิต

อีกหน่อยตลาดแรงงานช่างคงค่าแรงแพงกว่าวิศวะกรเป็นแน่
ขาดแคลนรุนแรง..บางทีนำเข้าแรงงานจากเพื่อนบ้านก็มี

พอค่ะ ..จบ.

........................................
มีหลายคนอยากได้หลายอย่าง
พ่อสั่งซื้อหูฟังชีพจร ดูเขาตื่นเต้นกับเครื่องไม้เครื่องมือทางการแพทย์นะ ก็ต้องปล่อยไป ความสุขของเขา
พี่ชายอยากได้รางน้ำพีวีซี เขามีความคิดสร้างสรรค์ที่จะทำอะไรเองบ้าง มีการนำเสนอโครงการที่ดี ให้พี่หารสองกับเขา
ที่จริงนะ อยากบอกว่า แค่เมิงคิดจะทำกุก็ดีใจที่สุดแล้ว
ส่วนพี่สาวก็กระตือรือร้นอยากจะปลูกผักปลูกหญ้า อันนี้น่ารัก
ส่วนแม่นี่ ..จ้องแต่จะไปกินบุญ ไม่ชอบเลย ไม่ไหวจะห้าม
พี่ไม่อินหรอก กับการออกไปสังคมแบบนั้น ไม่อิน.
แต่ถ้าเป็นความสุขของเขา ก็ต้องให้ไป
อีกสิ่งที่แม่อยากได้คือ เขาต้องการทำบ้านให้เรียบร้อย
บอกให้รอหลังจากกลับมาจากเดินทางก่อน.

ตอนนี้มีแต่ความต้องการของคนอื่น ที่ต้องคอยสนับสนุนดูแลกันไป
พี่เหรอ? อยากได้กระดาษ ยังไปไม่ถึงร้านเลย ลืมทุกวัน
คอยดูนะ จะวาดให้บรรลือลั่นทั้งสามโลกไปเล้ยยย

55555555555555555555555555555555555555
55555555555555555555555555555555555555
55555555555555555555555555555555555555

อะไรมันจะพังเสียหาย สูญหายไม่เป็นไร
พลังพี่เยอะ ทำเอาใหม่ได้

รัก.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 3 เมษายน 2562 เวลา:23:36:48 น.  

 
เจ็บน่วมไปทั้งตัวเลยวันนี้...

จะว่าทำมากไป ก็ไม่น่าใช่
จะว่าผิดท่า ก็ไม่น่าใช่
อาจจะไม่ได้ผ่อนคลายกล้ามเนื้อหลังจากฝึกเสร็จแล้ว..

ก้มลำบากมาก..คืนนี้ต้องซ้ำ
สะโพกจะได้เปิดเร็ว ๆ
ขายังฉีกได้ไม่ถึงไหนเลย

วันก่อนได้คุยกับคนตัวใหญ่ ที่เขามีอาการบาดเจ็บข้อมือเหมือนกัน พี่เข้าใจผิดมาตลอดว่า ข้อมือเล็กทำให้บาดเจ็บง่าย
จริงๆ แล้วไม่เกี่ยวกับขนาดของข้อมือเลย
การวอล์มร่างกายก่อนฝึกสำคัญที่สุด เพราะคนข้อมือใหญ่
ก็ใช่ว่าจะไม่มีอาการบาดเจ็บเลย
ยิ่งฝึกหนัก การวอล์มยิ่งมีความสำคัญ จะละเลยไม่ได้เด็ดขาด

นอกจากการวอล์มแล้ว การผ่อนคลายหลังการฝึก ก็ขาดไม่ได้เช่นกัน

นั่นแหละ ..สาเหตุของอาการบาดเจ็บทุกสิ่งอย่าง

การพัฒนาด้านร่างกาย และจิตใจ มันทำให้เรารู้สึกสุขในใจ.

ร่างกายดี จิตใจจะถูกกระทบได้ยาก.
ถึงใจจะเป็นนายและกายเป็นบ่าว แต่ถ้ากายไม่ดี
ใจจะพัฒนาได้ช้า เพราะมัวแต่เอาใจมาจดจ่ออยู่กับสภาพร่างกาย

ความหลงใหลในตัวเอง เป็นอีกเรื่องหนึ่ง.

ในวันที่มองออกไป..มีแต่ความคุกรุ่นของบรรยากาศบ้านเมืองนะ
จิตใจดี ร่างกายดี ..มันโคตรจะมีความสุขอ่ะ
เอาสิ ..จะเกิดอะไรขึ้น พี่พร้อมเสมอ.
จะรอดูอย่างตั้งอกตั้งใจ.
จะเตรียมกระเป๋าเดินทางพร้อมเสมอ ถึงแม้ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะได้เดินทาง 55555555555555

เพื่ออะไร? ไม่รู้ว่ะ
เป็นคนจำพวก ไม่ได้เก่ง ไม่ได้แกร่ง ไม่ได้แข็งแรง
แต่พี่พร้อมมาก ถ้าต้องเอาเรื่อง.

พอมันวางใ่จ ปล่อยใ่จออกไปได้
แล้วมองย้อนกลับเข้าไปดูในสถานการณ์
มันมีความสะใจโรคจิตเล็กๆ

สมน้ำหน้า..มนุษย์หน้าโง่
ดิ้นรนกันเข้าไป แสวงหากันเข้าไป
เร่าร้อนกันเข้าไป หลงระเริงกันเข้าไป
แปลกดี..แล้วที่ผ่านมา เราทำไมปล่อยใจตัวเองให้จม
อยู่กับสิ่งพวกนั้นอยู่ได้ยังไงตั้งนาน.

...ก็โง่เหมือนกันนี่เราอ่าาาา...

5555555555555555555555555555555555555

เออเนอะ..นั่นสิ โง่ อิโง่
รู้อย่างนี้แล้ว ยังจะปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับกองขี้โง่ ๆ อีกทำไม

เนี่ย..ใจกุตอนนี้ เป็นโคตรร้ายอ่ะ
ร้ายไปยันในความฝันเลย

นอนวันนี้ ฝันเห็นแต่คนไม่ชอบขี้หน้า ..ตามมาหลอกหลอน
แล้วพี่ก็ฝันว่า พี่หนีสุดชีวิตเลย
หนีด้วยท่ายาก ๆ กระโดดขึ้นไปบนต้นไม้อย่างนั้น
หลบรถที่กำลังวิ่งพุ่งเข้ามาชน พี่หลบพ้น
เพราะไปเกาะเป็นลิงอยู่กับต้นไม้
ท่ามกลางสายตาของคนที่มองมา แล้วอ้าปากค้าง เมิงขึ้นไปได้ยังไง?

นั่นไง ..ตื่นขึ้นมาปวดตัวฉิกไห ในฝันเมิงยังไม่เว้น..

ฝันวันนี้บรรลัยมากจริง ๆ ..

จะไปละอะไรได้..ตอนนี้แค่หยุดอารมณ์ร้าย ๆ ที่เกิดขึ้นได้
ในแต่ละวันก็เก่งที่สุดแล้ว.

ละทิ้งเวลาไปหนึ่งวันเต็ม ๆ ..

เมื่อวานมีน้องของเพื่อนที่มีอาการซึมเศร้าเข้ามาหา
นึกในใจ..พี่จะไปช่วยอะไรเขาได้ ในเมื่อตัวพี่เองยังเอาไม่รอดเลย
มันจะกำเริบเมื่อไร ก็ยังไม่แน่ใจ
ทุกวันนี้ เหมือนเป็นคนสองบุคลิก เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย
มันยังดีที่ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น อยู่ในอาการรู้สึกตัวเสมอ
ยังจัดการกับตัวเองและสิ่งแวดล้อมได้ ไม่มีปัญหา

มันยากเหลือเกิน ..ละเอียดอ่อนที่จะแสดงความคิดเห็น
เราจะช่วยอะไรไม่ได้เลย ถ้าเจ้าตัวเขาไม่เอ่ยปากขอความช่วยเหลือ

........................................

ภาระก็มากมาย
คนทำงานก็ยังหาไม่ได้
แล้วยังจะหาเรื่องใส่ตัวได้ตลอดเวลาอีก.

หยุดซะบ้างเถอะ..นังยาย.

มีชีวิตเดียว
สมองเดียว
กับอีกสองมือสองตีน
จะแบกรับอะไรเกินตัวไปนัก.

สิ่งที่ควรค่าแก่การสะสม
คือความดีและความรู้

ไม่ใช่ทรัพย์สมบัติ
ไม่ใช่สิ่งใดที่เป็นวัตถุ
เป็นภาระให้คนอื่นต้องจัดการหลังจากตัวเองไม่อยู่แล้ว

..........................................

วันนี้ยังทำใจไม่ได้หรอกนะ
กับก้อนหินที่หายใจ
มันยังคาอยู่ในใจ ว่าหายไปแล้วจริง ๆ หรือวะ

วันที่กลับเอาของไปให้พ่อ ..จะรีบจัดการเกี่ยวกับมันให้จบ.
จะปล่อยทิ้งไว้เช่นนี้ไม่ได้

ถ้าตัดมันทิ้งได้สักอย่าง..
ทุกสิ่งอย่างจะไม่มีความหมายใดในใจอีกต่อไป
ถ้าตัวเองยังก้าวข้ามได้ ยังจะมีอะไรอีกไหม? ที่จะก้าวข้ามไม่ได้

ภาพมันยังติดตา..
แม้แต่ลงเล่นน้ำในทะเล ในน้ำตก พี่ยังไม่เคยถอด

ก้อนความรู้สึกที่มันจุกอยู่ในอก ค่อย ๆ บางเบาลง
กลายเป็นแค่อีกวัน ที่ตื่นขึ้นมาแล้ว "ไม่มี"

วันหนึ่ง ถ้าได้เวลาตื่น แล้ว "ไม่ตื่น"
ก็คงจะรู้สึกไม่ได้แตกต่างอะไรไปจากนี้

วันนี้ ..วันที่เรายังคงหายใจเข้าออกได้ปกติ
ยังมีอะไรอีกไหม? ที่อยากทำ แล้ว ยังไม่ได้ทำ?

เวลามันสั้นนัก และเวลาก็สำคัญนัก
หมดเวลาแล้ว.. จะมาร้องขอเวลาคืน
จะโดนย้อนถามเอาได้ว่า .."ที่ผ่านมา ที่ได้ไป นั่นมันไม่ใช่เวลาหรอกเหรอ?"

...........................................

สิ่งที่อยากทำตอนนี้คือ ..ไปรพ.จุฬาฯ เพื่อลงนามถวายพระพร.
พรุ่งนี้นะ. จะบรรจงเขียนลายมือชื่อให้งดงามที่สุด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 4 เมษายน 2562 เวลา:23:55:07 น.  

 
ความสุข..ของวันนี้.

คือ การได้เห็นผลงานของตัวเอง
ในหน้าโปรไฟล์ของผู้อื่น
เขาชื่นชอบผลงานของเรา ถึงกระทั่งเอาขึ้นหน้าโปรไฟล์ตัวเอง

พี่ใจพองกองโตเลยทีเดียว.

วันก่อน ..เอารูปไปให้แม่ดู
แม่บอกว่า สวยล่ะ ถ่ายที่ไหน
ทั้ง ๆ ที่รูปนั้นที่ให้ดูมันคือ รูปวาด
แม่ถามว่า ถ่ายที่ไหน?
พอให้ดูดีดี แล้วถามว่า ดูให้ดีซิ ที่นี่ที่ไหน
แล้วแม่ก็ตอบว่า ที่บ้านเรา มัสยิดบ้านเรา
เหยแกรรรรร ..แม่ดูออก
แค่นี้ก็โคตรใจพองแล้วอ่าาาา

แม่ชมว่า "เป็นคนมีฝีมือ"

แล้วยังจะมีเหตุผลอะไรอีก ที่จะมาทำให้พี่หยุดวาดได้
หยุดถ่ายได้ ไม่มี.

รีบไปซื้อกระดาษ รีบเอากล้องไปซ่อม
การจะนำเสนอผลงาน ..ความละเอียดกล้องต้องสูงนิดนึง

อะไรที่ทำแล้วมีความสุข
ทำเสร็จแล้วตัวพองใจพอง
มันก็ควรค่าคุ้มค่าแก่การทุ่มเททั้งนั้นแหละ

แค่คิดนะ..ว่าจะทำอะไร
มันก็ยิ้มหน้าบานถึงดาวพระจันทร์แล้ว.

ยิ้มสิ รอไร

รัก.

^________________________________^


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 5 เมษายน 2562 เวลา:1:36:19 น.  

 
จริง ๆ วันนี้เป็นวันที่ดีมากนะ..
ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ..จะได้สมดังความปรารถนาหรือไม่?
อันนั้นอีกเรื่องหนึ่ง .. อย่างน้อยเราได้ทำหน้าที่ของเราเต็มที่ที่สุดแล้ว. เดินทางยากลำบากมาก. เวลาก็ไม่มี นอนก็ไม่ได้นอน
สภาพเหมือนซากศพเดินได้ เด็กอ้วนเข้ามาพอดี
ตอนกำลังจะอาบน้ำ

และเป็นเช้าวันเดียวกับที่เจอก้อนหินก้อนนั้น.
มันกลับมาแล้ว ..การหายไปของมันหกวัน
สอนอะไรเรามากมายลึกซึ้งในเรื่องการใช้เวลา

ก่อนหน้าที่มันจะหายไป..ยอมรับว่าพี่คิดไม่ดี
มันอยากปล่อย ไม่อยากทำอะไรแล้วจริง ๆ

เอาจริง ๆ นะ ถ้าวันนี้ไม่เจอมัน
ความขุ่นมัวคงมีมากกว่านี้อีกหลายเท่านัก.

ได้กระดาษมาแล้ว...แต่ใจไม่ดี
ใจมันคิดถึงกาลในอีกเดือนสองเดือนข้างหน้า...

ช่างมัน..
ช่างหัวมันนะยาย

กอดดดดดด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 6 เมษายน 2562 เวลา:0:46:49 น.  

 
มันอดคิด..ไม่ได้หรอกนะ
ถึงกาลในอนาคตอีกสองเดือน
พี่มีเวลาแค่นี้จริง ๆ เหรอ?
มันเป็นช่วงชิงสุกชิงดิบ ถ้าไม่รีบทำ อาจจะไม่ทันการณ์
แต่ข้อมูลพี่ยังไม่แน่นพอเลย..

สมมติ..ถ้าต้องเดินทาง แล้วไม่ได้กลับมาอีกเลย
เป็นเคสที่เลวร้ายที่สุด..พี่จะทำยังไง???

ทำประกันเดินทางสิ ..ทำประกันเดินทางไว้ก่อน
ส่วนการจะลำเลียงพี่กลับมายังไง มันเรื่องของคนข้างหลัง.
ถ้าเรามีบุญมากพอ ศพพี่ก็คงไม่ขี้เหร่นัก
หรือไม่ก็คงจะตายอย่างมีญาติล่ะฟร่ะ
555555555555555555555555555555555555555555

เห็นแล้วนี่..ว่าข้างหน้านั้นงานหนักขนาดไหน
ข้างทางที่โคตรจะน่ารำคาญ รีบเขวี้ยงทิ้งเสียให้สิ้นซาก
น่ารำคาญ ตะละคน คงเหงามั้ง
คิดว่ากุว่างมากมั้ง คิดว่ากุสบายมากมั้ง
ห่านจิก.

ใช้ความเมตตาต่อคนพวกนี้ให้มาก ๆ
เราระงับใจได้ดีกว่า
ก็ต้องประคองสถานการณ์ให้ผ่านไปให้ได้อย่างดีที่สุด.

รีบทำงาน รีบกลับบ้าน
เดือนนี้งดเดินทางบ้างก็ดีนะ
ใช้เวลารักษาตัวเองบ้าง ยังจะต้องไปบาดเจ็บอีกเยอะ

ช่างมัน.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 6 เมษายน 2562 เวลา:2:00:19 น.  

 
วันนี้เป็นวันที่สุดยอดมากเลย... พี่วาดรูปได้ตั้งสองรูป
แล้วยังเอารูปไปใส่กรอบอีกตั้งสองรูปแน่ะ

กำลังคิดว่า ..ถ้าเกิดเราทำมาก ๆ เราจะเก็บรักษามันยังไง???

เมื่อก่อนนะ ..เราวาด และสะสม หลงคิดว่านี่คือของเรา
เป็นลิขสิทธิ์เรา เป็นห่วง หวง ไม่อยากให้ใคร
เราจะทำให้เฉพาะคนสำคัญ รูปบางรูปเรารักมาก
แต่พอเขาเอาไป เราไม่รู้ไง ว่าเขาเอาไปทำอะไร
เขาเห็นคุณค่าของมันอย่างที่เราเห็นรึเปล่า

ตอนที่เราเฟลรอบแรก จนไม่อยากวาดอีกเลย
ตอนนี้รูปถูกขโมยรึเปล่า? โดนจิ๊กเอาไปนั่นแหละ
ส่งโปสการ์ดไปพร้อมกันสองใบ ใบหนึ่งถึง
อีกไปที่รักมากเพราะไม่คิดว่าจะทำสิ่งมีชีวิตได้ ไม่ถึง
มันหายไป ..นานมากแล้วนะ

พอเกิดความสูญหายขึ้นมา มันไม่ใช่แค่ของเท่านั้นที่หายใจ
ความมั่นใจ ความเชื่อมั่นมันหล่นหายไปด้วย

กุจะทำมันเพื่ออะไร ทำเพื่อให้คนอื่นมาจิ๊กเอาไป
เราจะส่งสารออกไปเพื่ออะไร เพื่อให้สารนั้นไปตกอยู่ตรงไหนไม่รู้
แบบนี้เหรอ?

ฟังดูอาจจะเป็นเหตุผลที่งี่เง่าเอามาก ๆ
แต่บอกเลย กุเฟล เฟลจนบัดนี้.

จริง ๆ พี่ซื้อหนังสือมาแล้วด้วยนะ
ทฤษฎีสี กับทักษะการวาดนก พร้อมมากที่จะทำ
แต่ใจไม่พร้อมที่จะลงมือ

อีกครั้งหนึ่งตอนที่พี่วาดรูปลงบนโอ่งใบใหญ่แล้วมีเด็กมือบอน
มาเขียนทับลงไป ทั้งโกรธทั้งเกลียด
ทำใจอยู่นานหลายปี กว่าจะหายโกรธ
ความรู้สึกอยากทำมันหดหายไปหมดเลย.

ไม่คิดเลยนะ...ว่าความอยากที่จะสร้างภาพมันจะกลับมาได้
กลับมาได้ยังไงฟร่ะ???

จำไม่ได้แล้วว่า..คิดอะไรอยู่ตอนนั้น.

บางทีมันอาจจะเป็นเพราะคำถามง่าย ๆ กับคำตอบโง่ๆ
และบังเอิญมีอุปกรณ์อยู่ใกล้มือ
และบังเอิญอารมณ์มันมา ความอยากมันมี
Passion เลยเกิดขึ้นได้ไม่ยาก.

ตลกร้ายเกินไปนะ ... พี่พยายามมาหลายครั้ง หลายปี
ไม่เป็นผลสำเร็จ บางครั้งถึงขนาดตัดกระดาษรอ
อุปกรณ์พร้อมจนไม่รู้จะพร้อมยังไงแล้ว
เปลี่ยนวิถี เปลี่ยนแนว ลงคอร์สเรียนก็ทำมาแล้ว
ก็ยังไม่สำเร็จ. พอถึงเวลามันจะมา

มันโผล่มาเอง..ในคืนที่แสนจะห่วยแตกและงี่เง่า
555555555555555555555555555555555555555

อิเHี้ย ..ฉีกทุกทฤษฎีไปเลยไหมเมิง

บางทีการมาของภาพความสุข..มันก็ไม่ได้มีแพทเทินแน่นอนหรอกนะ ..ว่ามันจะมาในเวลาแบบไหน
ในสถานการณ์ประมาณไหน แล้วใครเป็นคนพามันมา

หลาย ๆ ครั้ง การเข้าถึงความหมายของชีวิต มันเกิดขึ้นจาก
คนที่สร้างความเดือดร้อนให้เราได้เจ็บปวดที่สุด

ถ้าไม่เกิดความผูกพัน ความเจ็บปวดจะไม่มีความหมายในการจากลา

ถ้าเราไม่รู้จักความเสียหายไป การได้กลับคืนมาสภาพเดิมจะไม่มีความหมายในการคงอยู่ในสภาพดีดังเดิม

สิ่งของที่มีอยู่ จะไม่มีความหมายจนกว่ามันจะสูญหายไป



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 6 เมษายน 2562 เวลา:21:28:39 น.  

 
จนเช้าแล้ว ..รูปก็วาดแล้ว ยังนอนไม่หลับ
และจนได้เวลาเคารพธงชาติแล้ว
เสียงตามสายของจตุจักรดังเชิญชวนให้เคารพธงชาติ
เช้าวันจักรีของปีนี้ นังยายจึงได้ยืนตรงร้องเพลงเคารพธงชาติด้วย

เจ๋งไปเลย...รู้สึกเยี่ยมที่สุด.
เพลงที่มันร้องออกมาจากจิตวิญญาณ
เพลงที่มันร้องออกมาจากหัวใจ

เริ่มต้นวันด้วยพลัง ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้นอนมาสามวันแล้วนะ
เลือดนี่เสียจนไม่รู้จะเสียยังไง ช่างมัน ใครสนใจล่ะ
ทำสำออย อยากจะตายก็ตายไปเลยไป๊
แต่เดี๋ยว ๆ ๆ อย่าเพิ่งเกเร เดี๋ยวพาไปซ่อมตัวที่วัดโพธิ์
5555555555

จะมีก็ช่วงหัวค่ำ ..ที่รู้สึกไม่ค่อยโอเคเท่าไร
แต่ไม่เป็นไรพี่ผ่านได้ สบายมาก.

กำลังคิดว่า จะเดินเข้าไปคุยกับมูลนิธิพิทักษ์เด็กดีไหม?

มันเป็นเรื่องร้ายแรงนะ สำหรับพี่ กุรับไม่ได้หรอก
แต่วันนี้ พี่ผ่านมันได้เพราะปฏิเสธไปให้พ้น ๆ ตัว
เราคงไปกะเกณฑ์ไม่ได้หรอกว่า ชีวิตเด็กคนนี้จะสว่างขึ้น
ผู้ชายคนนี้จะรู้จักผิดชอบชั่วดีขึ้น
จริง ๆ มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ถ้าความห่างระหว่างวัย
หรือความใกล้ชิดมันดูมากเกินไปฉันพ่อลูกแบบนี้
นัยตาของเด็กผู้หญิงไม่มีแววไร้เดียงสาเลย
คำพูดคำจา และอะไรต่อมิอะไร
คำถามคือ มันใช่เรื่องของพี่เหรอฟร่ะ?
มันเป็นเรื่องที่พี่จะต้องเข้าไปช่วยเหรอฟร่ะ?????

นี่บ้านเรามันเดินมาถึงจุดที่ มีความผิดเกิดขึ้น
แต่คนเราสับสนกันแล้วว่า สรุปมันผิดหรือ ไม่ผิดกันแน่

ครอบครัวเคยเป็นสถานที่ที่ปลอดภัย แต่เดี๋ยวนี้มันกลายมาเป็น
ความปลอดภัยภายในครอบครัวอยู่ตรงไหน???

อย่าไปหาอะไรดีดีจากในรั้วโรงเรียนนะ ..มันเลวร้ายลุกลามไป
ทุก ๆ ที่ ทุกหัวระแหงจริง ๆ

ถ้าคนเป็นครูเอง ยังไม่รู้จักระงับ ยังรู้ไม่ทันความร้ายกาจของเทคโนโลยีที่มันมาพร้อมกับความเสื่อมทราม ผู้ปกครองจะเอาความไว้วางใจไปไว้ตรงไหนของโรงเรียน?????

ส่วนตัวพี่..แค่เราเซฟตัวเอง เซฟคนรอบข้าง เท่านี้ก็ยากมากแล้ว พี่สั่งห้ามเด็ก ๆ ใช้มือถือ ห้ามแตะจนกว่าจะอายุมากพอจะคิดอะไรเองได้บ้าง วิเคราะห์อะไรได้บ้างแล้ว
ให้เหตุผลเขาไป ว่าทำไมเราถึงห้าม ข้อดีมีอยู่
แต่หนูจะดูคนเดียวโดยลำพังไม่ได้
ในยุคที่เราต้องเอาตัวรอดเช่นนี้ อย่าไปฝากความหวัง
ความไว้วางใจไว้กับอะไร

เด็กผู้หญิงคนนั้น มันก็แค่เหยื่อของเทคโนโลยีคนหนึ่ง
มันเป็นหน้าที่ของเราไหม? ที่จะต้องเข้าไปเผือก.

เป็นเรื่องเดียวของวันที่ทำให้รู้สึกโคตรแย่..แต่ไม่เป็นไร

วันนี้อารมณ์ดี.

เดี๋ยวก่อน รอพี่ว่างก่อน .. จะเดินเข้าไปถามคนมีอำนาจ
คนมีหน้าที่ว่า "เมิงทำเHี้ยไรกันอยู่ฟร่ะ?"

กุข้องใจแค่นี้แหละ.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 6 เมษายน 2562 เวลา:22:14:15 น.  

 
วันนี้...ได้โปรดละความสบายออกไปเผชิญแดดร้อนๆ บ้าง
ตั้งใจทำให้คนรอบตัวตรงหน้าสบายใจสบายหู

หลังๆ นี้บ่นกันเยอะ..ดูไม่ค่อยพอใจ
แต่เพราะไม่มีใครกล้าเอ่ยปาก
ดูอึดอัดกันเกินไปนะ... ทำให้ดี เมื่อถึงวันที่หมดเวลาแล้ว
เราจะได้ไม่รู้สึกต้องการกลับมาแก้ไขอะไรอีก

สิ่งที่ผ่านมาแล้ว..เราย้อนไปให้เหมือนเดิมไม่ได้หรอกนะ
คำพูดที่พูดออกไปแล้ว การกระทำที่ทำไปแล้ว
อย่างดีก็ทำได้แค่เสียใจ สำนึก ขอโทษ
เมื่อวานเป็นวันที่ดีนะ..แต่ก็ยังแอบมีเรื่องไม่ดี คนไม่ปกติเข้ามา
เราทำได้แค่กุมสติตนเองให้อยู่ คุณพศินสอนว่า ให้ทำความดีให้เงียบเชียบที่สุด
อย่าบอกใครถึงสิ่งที่เรากำลังทำอยู่นั้น

บางทีการเข้ามาของสองพ่อลูกนั่น เขาอาจจะไม่ได้มาเพื่อให้เราแก้ไขเยียวยา
เขาอาจจะเข้ามาเพื่อให้เรารู้สถานการณ์จริงของโลกว่ามันไปถึงไหนกันแล้ว
สิ่งที่พี่ต้องการ มันอาจจะไม่มีทางเป็นไปได้เลย ..ถึงแม้รู้ก็เถอะ
แต่เราควรจะมีชีวิตอยู่ด้วยความหวังไม่ใช่รึ?
คนเราถ้าหากหมดสิ้นซึ่งความหวังแล้ว จะมีอะไรหล่อเลี้ยงจิตวิญญาณให้คงอยู่

การพูดเรื่อง การทำความดีทุกวันนี้เป็นเรื่องตลกตอแหล
คนไม่ทำความดีอะไรเลยเขาก็อยู่กันได้สนุกสุขสบาย เสวยสุขกับกรรมเก่า
ไม่รู้หมดสิ้นบุญบารมี แต่ต่อให้ต้องเหลือเป็นคนสุดท้ายที่จะบอกให้โลกรู้ว่า
ความดีเท่านั้นคือความสุขที่แท้จริง เราก็ต้องทำ
เอาชนะใจตัวเองให้ได้ การทำความดีก็แค่ดี ไม่ใช่ความทำแล้วทุกสิ่งอย่างจะดีได้ดังใจ

อุปสรรคในการภาวนามันละเอียดขึ้นจริงๆ ด้วย
ปัญหาเดิมๆ เมื่อไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป ก็จะมีปัญหาใหม่ๆ เข้ามาให้ได้แก้ไข
ถ้าหมดแรง หมดกำลังใจให้คิดถึงครอบครัวณเดชญาญ่าสิ
ทุกวันนี้ไม่เห็นเขาทะเลาะกันอีกต่อไปแล้ว ชีวิตลูกดูดีมีความสุขขึ้นมาเลย
แล้วคิดดู ถ้าวันนั้นเรายอมทำตามที่คนอื่นๆ ก็ทำกัน แล้วใครจะช่วยเด็ก
แล้วความซวยก็กระจายไปยังทุกคน ต้องฟังมลภาวะทางเสียงกันต่อไป
เราจะยอมทนกันไปแบบนี้เหรอ?

เคสนี้ก็เช่นกัน...เรารู้นี่ ต้นตอมันอยู่ที่การไม่ควบคุมการใช้เทคโนโลยี
การปล่อยปละละเลยให้คนทำผิดกันอย่างแพร่หลายชินชา
กุต้องยอมทนรับสภาพสังคมสร้นตรีนหมาเน่าไปแบบนี้เหรอ?

ถ้าปัญหามันอยู่ที่ข้อตกลงทางกฎหมายก็ไปแก้ไขกฎหมายสิวะ
ยุ่งเรื่องไม่เป็นเรื่องอีกแล้วนะยาย..

วาดรูปดีกว่า...
ยายทำดีที่สุดแล้ว
ยายคิดสิ เพจสร้นตรีนหมามันต้องปิดตัวปิดตาไปกี่เพจแล้ว😆😆
ถึงมันจะไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นมาเลย
แต่อย่างน้อย.. เราก็เอาชนะใจตัวเองได้
มันไม่ได้ช่วยทำให้ใครดีขึ้นแต่มันช่วยให้เราไม่ไปเป็นอีกคนที่เพิ่มความอัปปลีย์มวลรวมให้สังคม
โลกเน่าๆ ยังไงมันก็เน่าอยู่ดี
แต่อย่าลืมสิ มันเน่าเพราะฝีมือพวกเมิง
กุรอดตัวเว้ยยยยยยยย..


.....................

สำเหนียกเอาไว้นะยาย

จงรักษาความดี.
จงรักษาคนดี.
และจงหมั่นสร้างคนดี

สิ่งเหล่านี้ควรค่าแก่การทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อให้คงอยู่กับเราตลอดไป

"ความดี" คืออะไร?
คือสิ่งที่รู้นะว่ามันทำลงไปแล้ว หรือถ้าละเลยไม่ทำแล้ว จะเป็นการเบียดเบียน
ทำร้ายตนเองและผู้อื่น เขาจึงเลือก ไม่ทำ.
จะทำก็ได้ จะไม่ทำก็ได้ แต่ก็เลือกได้ ว่าไม่ทำย่อมดีกว่า.

และ "ความเลว"ก็เป็นสิ่งตรงข้ามกัน ก็เลือกได้นะ
แต่เลือกที่จะทำให้ตนเองและผู้อื่นเดือดร้อน.

เบียดเบียนตนเอง เบียดเบียนผู้อื่น
เบียดเบียนสังคม เบียดเบียนโลก
เพื่อความถูกใจ สะใจ สมใจตามอำนาจฝ่ายต่ำในใจ.
สะสมไปนานเข้าก็เกราะเกรอะกรัง ยากต่อการกำจัดละทิ้ง

เพราะฉะนั้น..ต่อให้ไม่เหลือใครจะเฝ้าทำความดีเป็นเพื่อน
ยายก็ต้องพยายามรักษาความดีของตนไว้
ต่อให้ไม่เหลือคนดีให้เราต้องรักษา เราก็ต้องหมั่นควานหาเพื่อให้พบเจอจนได้
และต่อให้ผิดพลาดผิดหวังสักกี่ครั้ง
ยายก็ต้องลุกขึ้นใหม่ให้ได้ทุกครั้ง..

อย่าคิดมาก.

รัก.






โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 7 เมษายน 2562 เวลา:6:07:46 น.  

 
ปวดหัวชะมัด..

ละ อะไรได้บ้าง????

ไม่มี .. ไม่มีเลย

ธรรมชาติของชีวิต มักจะไหลลงต่ำเสมอ
การทำสิ่งดี คือ การฝืนขึ้นไปในที่สูง
เมื่อไรก็ตาม ที่เราปล่อยตัวปล่อยใจ มันก็จะไหลลงที่ต่ำ
ตามธรรมชาติของมัน เป็นเยี่ยงนี้เสมอ.

แม้กระทั่งการทำในสิ่งดีที่สม่ำเสมอแล้ว
ใจมันมักจะประเมิณสถานการณ์และความสำเร็จโดยอัตโนมัติ
เพื่อหาความน่าภูมิใจให้ตนเอง.
และเมื่อมันหาไม่พบ ..ความอยาก ก็จะเข้ามาสิงสู่.

เป็นความจริงที่น่ากลัว.

เมื่อไร ที่เราละซึ่งความอยากอันนี้ได้แล้ว..นั่นแหละ
เป็นการก้าวข้ามตัวเองไปอีกขั้นหนึ่ง ซึ่งไม่รู้ว่าเมื่อไร

วันนี้ทำได้ดีแค่เอาภาพวันเก่า ๆ มาฉุดตัวเองออกจากภวังลบ ๆ

ยังไงซะ ก่อนเปิดเทอมก็ต้องพาเด็กสองคนเดินทางไปไหนสักที่.. ภายในเดือนนี้ เดือนหน้างดเดินทาง.

เลือดเสียมากจนตัวลายพร้อยเป็นตุ๊กแกตุ๊กกุเลยนังยาย..
ถ้าฝึกใจไม่ได้ ก็ฝึกกายไปก่อน ยืดเส้นฉีกขาได้แค่ไหนแล้ว.
ปีนี้พี่ต้องฉีกขาร้อยแปดสิบองศาให้สำเร็จ..

เฮดสแตนด์ดรอปไปก่อน.. สร้างกล้ามเนื้อแขนกล้ามเนื้อข้อมือ
ให้แน่นก่อนนะ ..

อ่อ ..ยายมีนัดพระอาจารย์วันที่สิบห้า อย่าลืมเอาหัวข้อในหนังสือไปเสวนาปรึกษาท่าน..ไปทีเดียวให้ได้เรื่องกลับมา
มีความน่าจะเป็นแค่ไหนค่อยกลับมาคิดต่อว่า จะต้องไปค้นอะไร
ที่ไหนต่อ.

หาทางยังไม่เจอ ยังไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง
ช่างแม่งงงง .. เตรียมตัวให้พร้อม
ห้ามป่วยเด็ดขาด.

มีเวลาไม่กี่วันแล้วนะ.. หายใ่จลึก ๆ
อะไรที่คิด อะไรที่ทำแล้ว รู้สึกไม่มีความสุขเลย.

อย่าได้เฉียดไปเข้าใกล้มัน แม้แต่น้อย.

กรรมใครกรรมมัน
งานใครงานมัน.

คืนนี้..หาหนังสือเล่มนั้นให้เจอ
แล้วท่องจำในเรื่องที่จำเป็นให้ได้ทั้งหมด.

ไปจ้ะ... ละในสิ่งที่ไร้สาระ.
ละในเวลาที่ไม่ได้ประโยชน์

สร้างประโยชน์ให้กับตัวเองให้ได้ทุก ๆ ชั่วโมง.

แค่นี้เอง...ไม่ได้ยาก.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 8 เมษายน 2562 เวลา:1:58:19 น.  

 
เช้านี้ปวดหัวมาก...ปวดต่อเนื่องตั้งแต่เมื่อคืน
ปวดจนนอนไม่หลับ พอสว่างคิดว่าร้านสปาเปิดจะไปนวดผ่อนคลาย
น้องเอายาให้กินสองเม็ด เอนหัวนอน มันเห็นภาพดวงจันทร์ส่องสว่าง
กลางหุบเขา ประหนึ่งสวรรค์สร้าง ที่เมื่อวานไปทัวร์ดูนรกมาค่อนตัวแล้ว

จะหลับได้ยังไงล่ะ..อินเนอร์มาเต็มขนาดนี้
พี่ก็ต้องลุกขึ้นมาวาดสิ..ใข้เวลาไม่ถึงห้านาทีก็เรีบร้อยแล้ว


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 9 เมษายน 2562 เวลา:0:56:29 น.  

 
หกบรรทัด..ตายห่านไปเลย
55555555555555555555555555555555555

วาดรูปเสร็จแล้ว ฝืนนอนต่อ หลับไปได้สักพัก
เสียงโทรศัพท์ดังปลุก เพื่อนโทรมาบอกว่า
ว่างไหม? จะเข้ามานวดให้

ดีใจปานนางฟ้ามาโปรด..ไม่ต้องไปหาหมอนวดที่ไหน
อยู่ ๆ เพื่อนก็ข้ามฟากคนละฝั่งเมืองมาหาถึงที่

นางมีความสับสนอยากรู้บางสิ่งอย่าง
ประเด็นที่จะเล่าคือ ..จริง ๆ สิ่งแวดล้อมนางดีนะ
ภาพลักษณ์ดีเลย แต่ในความดีนั้น มันก็มีปัญหาภายในแฝงอยู่
กำลังจะบอกว่า ..ทุกวันนี้สังคมมันเปลี่ยน พฤติกรรมผู้คนก็เปลี่ยน ความเปลี่ยนแปลงนี้ บางทีมันก็ทำให้คนดีดีท้อใจได้เหมือนกัน.

เฮ้ยยยยยยย อยากถอนหายใจดัง ๆ
พี่จะรักษาคนดีได้ยังไงฟร่ะ
มืดมนไปหมด.

ยังไม่รู้ก็ช่างมัน..พี่เชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่า "คนดีเขาอยู่ที่ไหนก็ยังคงเป็นคนดี"

องค์กรใหญ่ ๆ อย่างนั้น ยังไม่สิ้นคนดีหรอก.
ชีวิตของเขา เขาตัดสินใจเองดีที่สุดอยู่แล้ว

การเปลี่ยนแปลงของนางครั้งนี้ อย่างดีพี่ก็แค่ ขาดเพื่อนร่วมเดินทางที่รู้ใจไปอีกคน.

ความมืดในทางเดินของพี่ก็แค่เพิ่มขึ้นมาอีกเท่าหนึ่ง
55555555555555555555555555555555555

แค่นี้เอ๊งงงงง.
ชีวิตดี๊ดีย์ ..อะไรก็ยากไปหมดเลย
เจ๋งจนบ้าไปเลย อิห่านจิก.
5555555555555555555555555555555555

เดี๋ยว ๆๆๆ นังยาย ที่ผ่านมาเมิงเคยได้ทำอะไรที่มันง่าย ๆ
กะเขาด้วยเหรอ?
มีสักครั้งไหม? ที่จะได้รู้มาก่อนว่า จะต้องทำอะไรยังไง
ก็ไม่มีสักครั้งที่จะต้องได้รู้ล่วงหน้าป่ะวะ
อิเHี้ย .. ยากเHี้ยๆๆ
บางทีกุก็คิดนะ ..ส่งเรื่องง่าย ๆ ให้กุบ้างก็ได้
กุโอเค๊ กุไม่ว่า

.........................................

"อย่าจมอยู่กับปัญหา
ถ้ารู้จักเรียนผูก
ก็ต้องเรียนรู้ที่จักแก้ไขด้วย"

เมื่อตกอยู่ในสถานะผู้แก้ไข
เราจะจ่อมจมกับเรื่องนั้น ๆ ไม่ได้เด็ดขาด
เมื่อไรที่เราไหลตามกระแส .. เราจะตกเป็นเหยื่อ
อย่ายอมที่จะไหลตามน้ำ ปล่อยชีวิตไปตามยถากรรม

รู้นี่..แต่ละเรื่องราวที่ผ่านเข้ามากระทบใจ
มันมีสาเหตุจากอะไร มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?
กรรมใครกรรมมัน ต่อให้เรารู้ถึงทางแก้ไขด้วยก็เถอะ
ถ้าเราไม่มีสิทธิ์ ไม่มีหน้าที่ เราก็ไม่มีอำนาจที่จะไปก่าวก่าย
พื้นที่ส่วนตัวของใคร
ทำได้แค่เฝ้าดูอยู่เฉย ๆ เห็นว่าเจ็บ เออเจ็บเพราะเช่นนี้
ถ้าทำเช่นนั้นมันจะบาดเจ็บน้อยลง น่าฉง่นใจที่เรื่องบางเรื่อง
มันเป็นพื้นฐานการใช้ชีวิตแท้ ๆ เชียว ทำไมบางคนไม่รู้
...น่าแปลกใจ...

คนบางคน เมื่อบอกว่า ไม่รู้ ก็คือ ไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ
พื้นฐานชีวิตคนมีมาไม่เท่ากัน
นั่นเอง ..วิถีของแต่ละคนจึงแตกต่างกันออกไป

กับบางคน..แค่เรื่องง่าย ๆ ก็เป็นปัญหาชีวิตซะแล้ว.
แก้ไขไม่เป็น หาทางออกไม่ได้

เข้าใจรึยังล่ะยาย..ทำไมยายจึงมักพบเจอแต่เรื่องยาก ๆ
แต่บางทีกุก็คิดนะ ..กุแกล้งโง่เป็นเว้ยยย
ส่งเรื่องง่าย ๆ ให้กุบ้างก็ได้
กุสำออยได้ กุแกล้งง่อยแดรกเป็น กุโง่เป็น อิเHี้้ยยยย
5555555555555555555555555555555555555555


พอ ๆๆๆๆๆ เลื้อยเต็มไปหมดแล้วเนี่ย

.......................................
วันนี้หายใจไม่ดีเลย..
อาการคันผดผื่นขึ้นหายไปแล้ว
ที่เหลือก็รักษาแผลเป็นกันไป สนุกสนาน
ชีวิตได้เป็นอะไรกับเขาบ้าง เริด
อีกหน่อยภูมิคุ้มกันก็ถามหา คือดีย์
อดนอนเข้าไป จะได้ตายไวไว ๆ
เริดๆๆๆ จะได้ไม่เปลืองทรัพยากรโลก
รีบเตรียมตัวให้พร้อมเข้าล่ะ
ได้เวลาจะได้รู้สึก เฮ้ยยย ตายซะที
55555555555555555555555555555

ทำไมคิดได้น่าตายอย่างนี้..อ๋อฟังเพลงพี่โจ้ที่ร้องโดยปาล์มี่
ลำพังเพลงพี่โจ้คนเดียวก็แย่แล้ว ยังเอาเสียงฆ่าตัวตาย
อย่างปาล์มี่มาร้องอีก สมควร

จะละอะไรได้บ้างล่ะวันนี้..
พ่อสั่งซื้อหูฟังฯ บอกว่า ไม่เกินเจ็ดวันต้องเอามาให้ได้
นี่ก็น่าจะครบวันที่เจ็ดแล้ว ยังไม่ได้กลับบ้านและยังไม่ได้ไปซื้อ
ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่าไปบอกพ่อล่ะ เดี๋ยวโดนด่า 55555555555

ไม่มีอะไรให้ละ ก็ไม่เป็นไร
ช่วงนี้ชีวิตจะดีมาก ๆ หน่อย เพราะร้ายเยอะไปนิด
เวลาเราไม่ยึดติดกับอะไรเลย
โลกมันโคตรเบาอ่ะ ไม่ว่าจะเจอกับเรื่องอะไร
ก็ดีดออกจากหัวได้หมดเลย.

ปัญหาของพวกเมิงไง..เมิงบอกกุกุก็บอกต่อ
ไม่มีอะไรเป็นของเราจริง ๆ สักอย่างเดียว
แม้แต่ร่างกาย แม้แต่ลมหายใจก็ไม่ใช่ของเรา

ตั้งแต่หินหาย และได้หินกลับมา ชีวิตโคตรดีย์อ่ะ
ปัญหายังเยอะเหมือนเดิม
ที่เพิ่มเติมคือ พี่ไม่แคร์

555555555555555555555555555555555555

เรื่องของเมิง ..เมิงก็แก้ไขกันเองสิ ชิ

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 9 เมษายน 2562 เวลา:15:56:48 น.  

 
วันนี้ไม่ค่อยดีเลย..นั่งทั้งวัน.
เริ่มต้นชีวิตเช้ามาก .. ทำงานอย่างเดียว รูปไม่ได้วาด.

รีบแต่งตัวลงมา เอาแจ๊คเก็ตมาตัวนึง ถือผ้าผืนยาวลงมา
ทำได้แค่ถือ เพราะอากาศร้อนนั่งอยู่แต่ในห้องแอร์
พอจะออกไปข้างนอก กลัวเหงื่อตัวเองจะออก
นี่พี่เป็นคนกลัวเหงื่อตัวเองตั้งแต่เมื่อไรฟร่ะ

อากาศมันร้อนบรรลัยไม่ปราณีปราศรัยสิ่งมีชีวิตจริง ๆ นะ
สมดุลชีวิตเสียหายรุนแรง เลือดเสียมาก ยังจะมาแพ้เหงื่ออีก
จริง ๆ แล้วถ้าอุณภูมิปกติ พี่จะไม่มีเหงื่อออกเลย
มันเลยไม่ค่อยมีปัญหา เพิ่งจะมาเจอฤทธิ์เหงื่อเมื่อช่วงปลายเดือน

มันมาพร้อมกันช่วงที่เกิดหลาย ๆ เรื่องพร้อม ๆ กัน
จนแทบจะไม่ได้นอน..

ก็ได้แต่หวังว่า เมื่อถึงเวลาต้องปรับเวลาจริง ๆ พี่คงจะหาคนงาน
ได้ซะที ..มีชีวิตฝากไว้กับความหวังตั้งแต่เมื่อไรฟร่ะ


ถ้าหาไม่ได้ ..ก็แค่ลำบากเดินทางไปมาๆๆๆๆ ช่างมัน
แค่นี้เอ๊งงงงงงง. กรุงเทพฯ-ขอนแก่น กรุงเทพฯ-เพชรบูรณ์
ไปมาวันเดียวยังทำมาแล้ว แค่นี้ยี่สิบกี่โลจะไปลำบากไรนักหนา

หราาาาา..

เป็นลูกพ่อ..อยู่เหนือกาลเวลาอยู่แล้ว นี่นา
เพื่อการเอาชนะใจตัวเอง แค่จัดการกับเวลา
จัดการกับระยะทาง นิดเดียวเอ๊งงงงง..

หราาาา...

อย่าลืมสิยาย..ยายเคยเดินทางจากนครนายกเพื่อจะกลับบ้าน
ให้ทันเวลา ..ยายยังทำมาแล้วเลย
ลงจากจุดนัดพบ เหลือเวลาครึ่งชั่วโมงในเวลารถติดมาก
ต้องกลับให้ทัน. สั่งแค่นี้.

สุดท้ายเป็นไง ก็ทันป่ะวะ.

เห็นไหม? ยากตรงไหน?
มีชีวิตอยู่ให้รอดถึงวันนั้นก็พอไหม?
คิดอะไรเยอะ.

กรรมใคร กรรมมัน
จะมีใครเข้ามาช่วยงานหรือไม่มี
มันเรื่องของเขา ..
ถ้ามีเขาก็ทำหน้าที่เขา
อย่างมาก ก็แค่ไม่มีใครช่วย ก็ทำเองก็ได้ไง.
ไม่เห็นจะยากเลย.

......................................
เอาคืนนี้ก่อนนะ..คืนนี้จะไปหอบดอกไม้..
พรุ่งนี้รีบจัดห้องให้เสร็จ เสร็จกิจแล้วต้องรีบไปหาซื้อหูฟังให้พ่อ
อย่าปล่อยให้คนแก่รอนาน จะใจฟ่อ.
ความสุขของเขา ของเล่นของเขา
เราจะละเลยไปไม่ได้นะ .. ไม่น่ารักเลย.

อยากเล่นต้องได้เล่น ก็ของมันต้องมี
55555555555555555555555555555555555

เดี๋ยวนะ..นังยาย
อะไรคือ ละชั่ว อะไรคือ ขัดเกลา
กุไม่เห็นเมิงมีความละเว้น ขัดเกลาอะไรได้สักอย่างเลย
ผ่านมาตั้งไกล ไปได้ตั้งหลายวันหลายบรรทัดแล้วเนี่ย

ฉิกไห.

ไหนเมิงบอกว่า จะเลิกหยาบคายไง???????
ที่เลื้อยอยู่ยั้วะเยี้ยเนี่ยตัวอะไรฟร่ะ
ฮี่ๆๆๆๆ มันตัวเฮชชุ H not hor nok hoow Haaaaaaaaa
55555555555555555555555555555555555555555

55555555555555555555555555555555555555555

55555555555555555555555555555555555555555


ขอโทษได้ป่ะล่ะ
ขอโทษหายป่ะ
ขอโทษโน๊ะ.

ต่อไปจะไม่หยาบคายแล้ว จะสบถให้แนบเนียนกว่านี้
ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คริ.

......................................

ช่วงนี้ใกล้เทศกาลขึ้นปีใหม่ไทย
พี่ขอนะ.. ทำบิ๊กคลีนนิ่งเดย์ให้พี่ด้วย.
จัดการของที่ไม่ใช่ซะ
ทั้งของส่วนตัวและของอ๊อฟฟิศ.

สิ่งของบางชิ้น มีคุณค่าทางใจ พี่ก็รู้ว่ารัก หวง
แต่ถ้าเมิงตายไป นอกจากมันจะไม่มีค่าแล้ว
มันจะกลายเป็นภาระให้คนอื่นต้องจัดการเอาไปทิ้งอีกด้วย
เพราะฉะนั้น เอามันไปใช้ประโยชน์ให้สิ้น
อย่าให้เหลือซาก
อย่าสะสมอะไรไว้กับตัว.

หมดรึยัง?
เมิงควรจะไปนอนได้แล้วป่ะ?

นัดน้องคนนั้นด้วย..ปิด ๆ เคสไปซะ
อย่าปล่อยอะไรไว้เนิ่นนาน..อย่าให้ช้าเกิน
เดี๋ยวจะไม่ทันการณ์.

แค่นี้เหอะ ..อย่าเยอะกับชีวิตตัวเองมากได้ป่ะ

เรื่องบางเรื่องก็ควรปล่อยๆ ไปบ้างโดยเแพาะเรื่องที่ไม่ได้มี
ประโยชน์กับใครเลย. สู้สู้นะยาย.

กลับบ้านคราวนี้ ซ่อมตัวให้พี่ด้วย
กุขอร้อง ดูแลกุหน่อย ร่างกูกำลังจะวอดวาย.

รัก.




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 9 เมษายน 2562 เวลา:23:05:16 น.  

 
เดี๋ยว ๆ ลืมไปอย่าง..ยุ่งจนลืมเรื่องนี้ไปเลย.

คือ มันมีมายเซ็ตอันใหม่ขึ้นมา..
ในช่วงที่มันเฟลๆๆๆๆ ติดๆๆๆกัน
หลาย ๆ ครั้งในรอบสองปีมาเนี่ย
มันจะมีคนอยู่สองคนเว้ย ..เป็นคนที่มีชื่อเสียงอยู่ในระดับหนึ่ง
ซึ่งเราตามเขามานานแล้ว.

เราเคยได้ยินอยู่เสมอ ให้เราคิดบวก และพยายามมีชีวิตอยู่กับคนที่คิดบวกอยู่ตลอดเวลาสม่ำเสมอ เพื่อเพิ่มพลังทางบวกให้ตัวเอง

แล้วคนสองคนนี้ ..เราสังเกตเห็นได้ว่า เขามีความใส่ใจแฟนคลับ มันดูเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับสังคม.

คนหนึ่งเป็นผู้นำที่มุ่งเน้นชีวิตเศรษฐกิจสังคม เป็นนักเขียนเป็นนักเดินทาง จริง ๆ อยากยัดเยียดให้เขาเป็นนักการเมืองด้วยนะ
แต่เพราะเขาเป็นคนที่ดีมากคนหนึ่ง ก็ไม่อยากให้เขาเปลืองตัว
บ้านเรามันยังเดินไปไม่ถึงจุด ๆ ที่พร้อมจะทำทุกอย่าง อย่างสร้างสรรค์ ตราบเท่าที่ผู้คนยังละความละโมบไม่ได้

เวลาเราเฟล..อะไรฟร่ะ หาไม่เจอเลยอะไรดีดี เข้าไปติดตามดูปุ๊บ นี่ไง คนดีเขาอยู่ตรงนั้น เออเฮ้ยยยย มันหายว่ะ..
ที่หล่น ๆๆๆ กันมา ถูกกระชากขึ้นไปเลยทีเดียว

อีกคนหนึ่งเขาเป็นคนที่นำทางด้านจิตวิญญาณ คน ๆ นี้เป็นคนเดียวที่สอบผ่านในช่วงที่ทุกคนร้องไห้กันทั้งแผ่นดิน เขาประคับประคองเรามาตั้งแต่วันนั้นจนบัดนี้ ก็ยังตบประคบประคองมันเรื่อยมา ..เป็นคนทางสายเดียวกันกับหนังสือธรรมมะเล่มแรกที่พี่ไปหยิบอ่าน.. อ่านจนบอกตัวเองว่า ในชีวิตกุเนี่ยต้องไปให้ถึงพระรูปนี้ พอมารู้อีกที อ่าว มรณะภาพเสียแล้ว
และเพิ่งจะมีงานสลายสรีระสังขารไปเมื่อปีที่แล้ว
ดีใจมาก ..อย่างน้อยพี่ก็ไปถึง สายนี้เขาเน้นเพื่อแก้ไขโดยแท้
นี่ก็เป็นอีกคนที่จะต้องไปให้ถึง..มีไม่กี่คนหรอกนะ
ที่เรารู้ว่ามีอยู่แล้วอยากไปให้ถึงจริง ๆ

ในวันที่เราคิดว่า ..เรากำลังคิดอะไรอยู่ แต่มันไปต่อไม่ได้
แล้วมันมีอีกสมองหนึ่ง มาเติมคำในช่องว่างตรงนั้นแทน

มันดีมากนะ.. รู้เลยว่าทำไม พี่ถึงคลาดเวลาทุกที
เพราะศีลเราต่ำเกินไป ยังไม่สูงพอจะไปเจอคนที่จิตละเอียด
ระดับนั้น.

รู้สึกขอบพระคุณ

เราผ่านทุกเรื่องได้..ในช่วงสร้นตรีนหมาหลุมที่ร้อยแปดนี้
ก็เพราะคนสองคนนี้

บางที..นะ เราก็ไม่จำเป็นต้องไปผูกติดชีวิตไว้กับอะไรเลย
โอกาสที่จะไขว่คว้าหากำไรชีวิตมันมีอยู่รอบตัว
มันอยู่ในอากาศ มันขึ้นอยู่กับว่า เราจะค้นพบมันเจอรึเปล่า
เราจะหามันเจอไหม?

เคยมีใครคนหนึ่งบอกไว้ลอย ๆ ว่า

"ในสิ่งดีที่เรามีอยู่ ถ้าเราไม่รู้ นั่นคือ มันไม่มี"

เข้าใจไหม?

คนทุกคนมีส่วนดีของตัวเอง
แต่ไม่ใช่ทุกคน ที่จะรู้ว่า ตัวเองมีศักยภาพอะไรอยู่ในตัว
ตัวพี่เองก็ไม่ใช่ว่าจะรู้อะไรหรอก
กุแม่งโคตรจะโง่อ่ะ มีอะไรหลายอย่าง
ที่ก็ทำได้นะ แต่ต้องให้เกิดความอยากทำก่อน
ถึงจะได้ทำจริง ๆ โง่ไหมล่ะ.

โง่บัดซบ. เอ๊ะ บอกว่าอย่าหยาบคาย

ยายอย่าซ้ำเติมตัวเอง..โปรดเคารพตัวเองด้วยจ้ะ

ต้องพยายามเป็นอย่างมาก..ที่จะฝึกภาวนากันต่อไป
วันหนึ่งที่แรงสติปัญญาเรามากพอ
คำถามที่เราสงสัยคงจะได้คำตอบโดยไม่ยากนักหรอกมั้ง

ใครจะคิดอย่างไร..อย่าได้แคร์
ขอแค่เรารู้ว่า เราคิดอะไร เราทำอะไรอยู่ก็พอ.

อย่าปล่อยให้ความคิดลบมันโผล่ปรากฎตัวออกมาได้
อย่าได้ให้กระแสลบมันฝังตัวลงในก้านสมอง
มันมีวิธีจัดการกับความคิดลบ ๆ ตั้งหลายวิธี
อย่าแกล้งลืมซี เอ๊..ต้องให้เตือนตลอดเว


ถ้าจะต้องเขียนจดหมายหาคนของคนนี้
จะเขียนไปบอกว่า ขอบพระคุณนะ
ที่มาเกิดเป็นคนในยุคเดียวกัน.

ก็ไม่ได้หายากเกินไปนี่นา..
ถึงจะยืนอยู่คนละซอกหลืบ คนละสังคม
แต่ละที่ แต่ละจุดยืน ก็มีปะปนกับมนุษย์ขี้เหม็น ๆ เสมอ


รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 9 เมษายน 2562 เวลา:23:50:38 น.  

 
วันนี้ทำได้ไม่ดีเลย..ตาเปิดไม่ขึ้นทั้งวัน.

แต่เมื่อคืนดีมากเลยนะ..จะเรียกว่าโชคดีก็ได้
ทั้งขาไปและขากลับ เจอคนประเภทที่ถูกจริตกันมาก ๆ หน่อย

ใครรู้ไหม?

"คนขับรถแท็กซี่"
ใช่อ่านไม่ผิด คนขับรถแท็กซี่
พี่ใช้บริการบ่อยมาก จริง ๆ ก็ใช้ทุกอย่างที่เป็นบริการสาธารณะนะ

เจอคนหลากหลายประเภท..แต่พี่เชื่ออย่างหนึ่งว่า
ถ้าทัศนะคติเราดี เราคิดบวก ด้วยกฎของแรงดึงดูด
อย่างน้อย มันก็จะไม่พาคนที่ไม่ดีมาหาเราแน่นอน

ก็มีบ้าง ที่ได้เจอประสบการณ์ร้าย ๆ คนร้าย ๆ จิตผิดปกติ
แต่ก็ไม่ได้บ่อยมาก และไม่ได้ร้ายแรงอะไร
เจอคนขี้โกงเห็น ๆ ก็มีบ้าง เจอพวกกวนทินมัยก็มีบ้าง
แต่เราก็เอาตัวรอดได้ทุกครั้ง คือ เมิงหลอกกุไม่ได้หรอก
เพราะกุรู้ทางดี ไม่ใช่ผิดเส้นทางหน่อย ก็ไปไม่เป็น

ถ้าเจอคนไม่ดี เราก็จะรู้ทันแล้วก็เอาตัวรอดได้

มีบ้างแต่ไม่บ่อย

แต่ที่จะเล่าให้ฟังนี้คือ เมื่อคืนได้เจอคนดีมาก
เป็นเช่นนี้มาก็หลายครั้งนะ ..น่าใจชื้นขึ้นมาก ๆ หน่อย
นี่ไม่ใช่ครั้งแรก แต่เป็นอะไรที่เราได้ความรู้สึกมีกำลังใจ
รู้สึกขอบพระคุณ รู้สึกเฮ้ยยยโลกมันก็ไม่ได้แย่เกินไปกว่าจะใช้
คำว่ายากเกินจะเยียวยานี่หว่า
คนดีดี ยังมีอยู่เว้ยยย แต่ก็ต้องใจเย็นนิดนึง ค่อย ๆ ค้นหา
ค่อย ๆ รักษากันไป.. รัตนโกสินทร์เป็นยุคสร้างและบำรุงคนดี
เป็นอะไรที่ไม่ได้ไกลเกินจะเป็นไปได้

เมื่อคืนพี่ไปซื้อดอกไม้ที่ปากคลองตลาดมา
ช่วงนี้บ้านเราจัดระเบียบในเมืองหลวงกันใหม่
ที่ที่เคยเดินเล่นได้ ไม่มีปัญหา ถูกจัดระเบียบเพื่อความปลอดภัย
และเพื่ออะไรบางอย่าง ช่างเขา มันทำให้ที่ที่เคยเดิน
เดินไม่ได้ ถูกปิด รถประจำทางบางสายอาจถูกเปลี่ยนเส้นทาง

พี่ไม่รู้.. ที่จริง มันมีอะไรขัดใจอยู่บ้างนะ แต่ไม่จำดีกว่า

เรารู้ไง ถ้าเดินไปทางนั้น ไม่ดีแน่ ๆ พี่ก็เลยไม่ไป
รอจนถึงเวลาอันควร พอมาโบกรถ..หลายคันไม่จอด

มีเลือกผู้โดยฯ ช่างแม่ง ทำให้ในที่สุด เราได้เจอรถคุณลุง

ก็เหมือนลุงคนขับรถทั่วไป

พอรถแล่นผ่านโลหะปราสาทที่ปิดทองซะเหลืองอร่ามและผ่าน
ภูเขาทอง พี่ถามเด็กข้างๆ ว่า "เคยมาที่นี่ไหม แล้วเคยเข้าวังไหม" เด็กไม่เคยมาเที่ยวที่ไหนในเมืองหลวงเลย

พี่ก็เลยอธิบายให้ฟัง ว่า ในวังและในวัดพระแก้วคืออะไร บลาๆๆ

คุณลุงเขาเป็นคนช่างสังเกต เลยชื่นชมว่า "ดีเนาะ อธิบายให้เขาฟัง"

ด้วยคำแรกที่เขาพยายามจะเปิดบทสนทนา มันฟังดูรับฟัง ให้เกียรติ ตื่นรู้ และด้วยความมีมารยาทนะ เลยยิ่งลามปามกันไปใหญ่โตถึงอาเซียน วัฒนธรรม สังคม ค่านิยม การตัดสิน การศึกษา ประสบการณ์ชีวิต การท่องเที่ยว
อาชีพการงาน ปัญหาในชีวิต คือคุยกันยาวมาก
ไม่มีระยะเว้นให้นึกคิด

คุยไปคุยมา ด้วยความที่เขามีความจริงใจเนอะ..
ถึงได้ทราบมาว่า คุณลุงคือข้าราชการระดับสูงที่เกษียณอายุราชการแล้ว. คุณลุงเป็นคุณครู โอ้วววว เอาสิ.

การดูแลตัวเอง และการไม่หยุดที่จะพัฒนาตัวเอง
จึงทำให้การหารายได้พิเศษไม่มีปัญหาอะไรเลย

พอรู้เขารู้เราแล้ว พี่ก็เริ่มเสวนากันถึงเรื่องปัญหาในวงการขนส่ง
วงการแท็กซี่ที่มีคนไม่ดีเข้ามาฉกฉวยโอกาส

คุณลุงถามว่า "แล้วที่ทำงานนี่มีปัญหาบ้างไหม? คงไม่มีสินะ"

"ปัญหามันก็มีปกติค่ะ แต่เราไม่คิดว่า มันจะทำให้เราไม่มีความสุขที่ตรงไหนได้ มีอะไรเกิดขึ้นเราก็แก้ไขกันไป แก้ได้ทุกเรื่อง
ชีวิตเรานะ ถ้าไม่ยึดประโยชน์ตัวเองเสียอย่างเดียว อะไรมันก็ง่ายไปหมด เวลาที่เรารู้สึกเราไม่มีความสุข เราก็แค่ออกไปมองโลก ออกไปใช้ชีวิตเพื่อสร้างประโยชน์ให้กับผู้อื่น ออกไปให้อะไรกับคนที่เขามีความต้องการมากกว่า ออกไปใช้แรงอย่างที่ปกติไม่เคยได้ทำ พอเรากลับมา เราก็จะเห็นว่าชีวิตเรามันก็ดีแล้วนี่นา
ดีกว่าคนอื่นตั้งเยอะแยะ ปัญหาของเราจะโคตรเล็กน้อยไปเลยทีเดียว"

หนูคิดนะลุง เหตุการณ์ทุกอย่างในชีวิตของเราเนี่ย มันเกิดจากทัศนคติ เรื่อง ๆ เดียวกัน ถ้าเรามองดี มันก็ดี ถ้าเรามองแย่ มันก็แย่ คิดดี สิ่งดีดีก็จะเข้ามาหาเราเอง ต่อให้เราเจอเรื่องแย่ๆ ด้วย แต่ความคิดดีดี มันจะทำให้เราประคองสถานการณ์ได้
และเห็นโอกาสในสถานการณ์นั้น ๆ

คุยไปคุยมา อ้าวว คุณลุงเคยไปใ่ช้ชีวิตแถวบ้านเราด้วย

พอถึงที่จะลงแล้ว คุณลุงยังอวยพรด้วยให้พบเจอแต่สิ่งดีดี บลา ๆๆๆๆ ให้พรซะยืดยาวทีเดียว.

พอจะจ่ายตังค์พี่เลยให้ค่าความถูกจริตโดยบอกไม่ต้องทอน
คุณลุงเลยยิ่งอวยพรเสียใหญ่โต
เป็นการรับพรปีใหม่ไทย ..ที่โคตจะให้กำลังใ่จ

คุณลุงยังสอนอีกว่า ..ชีวิตลุง เริ่มจากติดลบนะ
ตอนนี้ลุงสบายแล้ว. ลุงให้กำลังใจไปอี๊ก.

ในชีวิตแต่ละวันนะ..แค่ได้เจอคนดีดีผ่านเข้ามาเติมกำลังใจให้
มันก็โคตรวิเศษแล้ว.

วันเน่า ๆ เลยผ่านได้สบาย วันนี้นอนมาแล้วทั้งวัน
เพราะฉะนั้นคืนนี้ทำงานไปจ้ะ..อิยาย

55555555555555555555555555555555555555555

พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของป้าแม่บ้าน เขาบอกพี่เช่นนี้
ก็น่าจะต้องทำอะไรบ้างนะ.

การทำอะไรให้คนที่เราชอบ ก็ดี
และการทำอะไรให้คนที่เรา ไม่ค่อยพอใจ ก็ยิ่งจะดีกว่า

ทำไปเถอะ ..ดี
การได้มาเจอกัน ไม่ว่าจะชอบกัน หรือ ไม่ค่อยชอบกัน
มันดีทั้งหมดแหละ ถ้าไม่มีกรรมต่อกัน ไม่มีทางได้มาอยู่ด้วยกันหรอกนะ

คนที่ทำให้เราไม่ค่อยพอใจ ยิ่งต้องรักเขา ยิ่งจะต้องทำดีต่อเขา

สละความถือดี ถือตัวลงบ้าง
ฝึกเป็นคนรับใช้สังคมให้ติดเป็นนิสัย
อย่าเอาแต่ใช้คนอื่นชี้นิ่วกระดิกปากสั่งเขาอย่างเดียว.
เคยตัว.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 10 เมษายน 2562 เวลา:22:16:41 น.  

 
ช่วงนี้เพลียแปลก ๆ .. นอนไม่พอเหรอ?

ได้เวลาไปตรวจสุขภาพประจำปีอีกแล้ว
ยาที่หมอให้มากินทุกวันในรอบสามเดือน ยังไม่หมดเลย คริ
5555555555555555555555555

ไม่เป็นไรนะหมอ หนูยังไม่รีบ หนูยังไม่คิดจะมีลูก
5555555555555555555555555
5555555555555555555555555
5555555555555555555555555

มีแอบคิดว่า ..ปีนี้อาจจะละเว้นไม่ไปเจาะเลือด
หรืออาจจะเลื่อนไปอีกสักสองสามเดือน
น่าจะลองกินยาตามหมอสั่งสักสามเดือน
ปรับเวลานอนให้คงที่สักสามเดือน
แล้วไปเจาะดูผลเลือดว่า ค่าความเข้มข้นจะเพิ่มขึ้นบ้างรึเปล่า?

น่าสนใจนะ แต่..เมิงนอนเร็วได้อ่อ??????????

หลายคน..ไปพบแพทย์เพราะหาความเสี่ยงต่อโรคภัยไข้เจ็บ
คือต้องป่วยก่อนแล้วค่อยไป หรือไปตรวจสุขภาพประจำปีเพื่อหาอาการบ่งบอกโรคภัยเบื้องต้น

ถ้าเป็นแบบนี้ ..เราก็ไม่มีความจำเป็นอะไรเลยที่จะต้องไปรพ.
ใช่ม่ะ???

ตั้งแต่อายุเข้าใกล้วัยที่มีค่าความเสี่ยงสูง ..บอกให้ตรวจ
พี่ก็ไปตรวจ..ผลออกมาก็อย่างที่รู้
ทุกค่าสวยงาม.. ไม่ใช่ไม่เคยป่วยนะ

เคยป่วย แต่น๊าานนาน จะป่วยที
ถ้าเป็นทีก็เป็นเยอะ นาน.

พี่จะเน้นเลี่ยงความเสี่ยงมากกว่า
เช่น ฉีดปลวกทุกเดือน ลองสิ เดือนไหนหนียาฆ่าปลวกไม่ทัน
แป๊บเดียว รู้เรื่อง ยาเคมี ร้ายกาจกับปอดมาก.
เดือนไหนดูแลตัวเองไม่ดี ออกกำลังกายไม่ถึง ลองไปเจอแดด
ดูสิ แป๊บเดียว ไมเกรนจับขมับทันที.

เราจะรู้ว่า เราแพ้ อะไร อยู่กับอะไรได้ หรือ ไม่ได้
เราก็เลี่ยงซะ อย่าไปฝืน กับอะไรที่มันไม่ใช่

ล่าสุด ฝืนกิน ทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่า ห้ามกิน
เป็นไง เอาอยู่ มียาแก้แพ้ ชิ
รักษาแผลเป็นกันไป.
คงเข็ดได้อีกหลายปี
สมน้ำหน้า.

เพราะฉะนั้นนะ...ไม่ใช่แต่ความอยากทางจิตใจเท่านั้น
สิ่งที่ควรละ มากที่สุดเลย ก็คือ ความอยากทางปากเรานี่แหละ

เราจะเป็นในสิ่งที่เรากิน กินอะไรได้อย่างนั้น.
ยิ่งช่วงนี้เป็นฤดูร้อนด้วยแล้ว ..การกินอะไรผิดสำแดง
มันออกฤทธิ์ได้เร็วกว่าฤดูอื่น ๆ อยู่แล้ว

สมน้ำหน้าตัวเองว่ะ..

.....................................

ไปหาซื้อหูฟังให้พ่อ ..ทุกร้านย่านนี้
ไม่มี..ไม่มีเลยจริง ๆ คนแถวนี้คงไม่มีความต้องการใช้
ก็เลยไม่สั่งมาขาย
คงต้องไปแถวที่มีรพ.มาก ๆ หมอเยอะ ๆ
ความต้องการใช้มีมาก ของจะมีขายอยู่เยอะ

ความสุขของพ่อนะ ..พยายามและใส่ใจนิดนึง
เลยเวลาที่เขากำหนดให้เอาไปให้แล้ว
แต่พี่ยังไม่ว่างเลย

เมื่อวานไปหาซื้อหนังสือมาแล้ว
อ่านได้ไม่กี่หน้า.. เป็นความรู้ใหม่
เป็นเป้าหมายใหม่ ๆ เป็นการเตรียมความพร้อม
ถ้าหากวันหนึ่งเราอยู่จนถึงวัยเกษียณอายุ
5555555555555555555555555555555555

ไม่เคยคิดเลยว่า เราจะมาถึงจุด ๆ นี้
จุดที่ต้องวางแผนว่า ถ้าวันหนึ่งเกิดไม่ตายเร็วขึ้นมา
ถ้าวันหนึ่งต้องแก่ขึ้นมา แม่งต้องหาประสบการณ์การแก่
อย่างมั่งคั่ง และมีความสุข
5555555555555555555555555555555555

นี่เป็นความรู้สึกแรกเลย ที่เพิ่งจะคิดถึง
มีหลายคนเคยเตือนแล้วว่า เราต้องมี เราต้องเป็น
แต่พี่ก็คิดเสมอนะ ..ถ้าเราจะอยู่จนถึงวันนั้น
จุด ๆ หนึ่งของชีวิต เราจะคืนชีวิตให้แผ่นดิน
เราจะออกไปใช้ชีวิตก่อนจะหมดแรง
แล้วไม่คิดอะไรต่อว่า ถ้าเกิดเราอิ่มตัวจากการ
ืคืนชีวิตให้แผ่นดินแล้ว เราจะทำอะไรต่อ
จนได้มาเจอหนังสือเล่มนี้

เออ..สมมติถ้า เกิดไม่ตายสักที
ทำยังไงฟร่ะ..แก่ยังไงให้แซ่บและสบายด้วย.

คิดหนักมาก..
ทำการบ้านหนักมาก..
แพทเทินของความคิด มันคือการคิดให้อยู่ในอีกห้าสิบปีข้างหน้า
ไม่ใช่คิดเพื่อจะอยู่แค่ห้าปีหรือสิบปีข้างหน้าอีกต่อไปแล้ว.

.......................................

พยายามที่จะอ่านให้จบ.
และรีบปิดเคสอันใกล้นี้ให้หมดก่อนนะ.

เมื่อวานนี้จัดที่สรงน้ำฯ
มีเด็กถามว่า "พี่ทำได้เหรอ?"

อืมมมม..คริ
5555555555555555555555555555555

คงไม่ต้องตอบนะ
อยากจะย้อนถามว่า "ทำไมถึงทำไม่ได้ล่ะ?"
คนเรานี่ก็แปลก การทำสิ่งดี มีห้ามด้วยเหรอ?
ว่าสิ่งดีอันนี้ คนนี้ทำได้ คนนี้ห้ามทำ
อะไรที่มันเรียกว่า "สิ่งดี" มันก็เป็นสัจธรรมไม่ใช่เหรอ?
อะไรที่มันเป็นสัจธรรม มันก็คือ ความจริง ถูกไหม?

สิ่งที่พี่ทำ พี่ไม่ได้จะบูชา
ไม่ได้จะขอพร
ไม่ได้ช่วยให้ชีวิตเราดีขึ้นหรือแย่ลง
ไม่ได้ทำให้เราดีขึ้นหรือเลวร้ายลง

แต่นะ...ถ้าเราไม่ทำ
ถามหน่อยว่า "จะมีใครทำ"

คำตอบคือ "ไม่มี" ที่ไม่มีคือ เราในฐานะเจ้าบ้าน
เป็นผู้ดูแลที่นี่ และสิ่งนี้เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวของผู้คนส่วนใหญ่ที่นี่
ถ้าเราไม่ทำ ใครทำ??? ไม่มีไง

แล้วในเมื่อเราทำเพื่อให้คนอื่น ๆ เขาได้ระลึกถึงสิ่งที่ตัวเขาเอง
นับถือ มันก็ดี ไม่ใช่เหรอ?

มีเหตุผลอะไรมาห้าม ไม่ให้พี่สนับสนุนผู้อื่นไม่ให้ทำในสิ่งดีล่ะ

น่าแปลกใจ? ผู้คนแยกแยะไม่ออก ว่าอะไรควรทำ ไม่ควรทำ

ถ้าวันหนึ่งเขาเกิดเห็นพี่ ไปซื้อเหล้าซื้อเบียร์ ซื้อถุงยางแจกคนอื่น
อันนี้สิ..คุณควรถามเราว่า เราทำได้เหรอ?

การพาคนอื่นไปทำสิ่งดี
พี่ไม่สนใจหรอก ใครจะว่าเราทำได้ หรือ ทำไม่ได้
พี่รู้แต่ว่า พี่พอใจให้เขาได้ทำในสิ่งที่เขามีความสุข สบายใจ

การได้ทำให้คนอื่นมีความสุข สบายใจ มันก็ดีแล้ว.

ไม่เห็นจะต้องคิดว่า เขาทำดี แล้วเราได้อะไร เนอะนังยายเนอะ

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 12 เมษายน 2562 เวลา:23:12:14 น.  

 
วันนี้เป็นวันที่เหมือนจะดี อยู่รอดพอหายใจได้.
แต่... เก็บเวลาไม่ดีเลย.

มีเรื่องตั้งแต่เมื่อคืน เช้า สาย บ่าย และยันดึก ก็ยังไม่จบ
ขยันกันจริงจังนะ กลัวพี่เหงาอ่อ

ไม่ต้องกลัว กุเกรงใจ กุไม่เหงา กุชอบความสงบค่ะ
แหม่ ตะละคน ตึงตังๆๆ หม้อแปลงระเบิด
น้ำรั่ว ท่อเลื่อน คนนี้คนนั้นสารพัดคน
นังเพื่อนก็ดันทะลึ่งมารดน้ำใส่หัวนังยายอีก.

ไม่คิดเลยว่า ชีวิตจะมาถึงจุดที่ต้องเป็นผู้สูงอายุซะแล้ว
ยุ่งเป็นบ้า..

มีคนเคยแนะนำ "ยานอนหลับ"
บอกว่ากินดี ตื่นแล้วไม่มึน หลับลึก.
ตอนแรกพี่ปฏิเสธ เพราะเกรงว่า ตัวเองจะติดงอมแงม
ถ้าเกินวันไหนไม่ได้กิน ..จะหลับเองได้ไหม?
..มาวันนี้
คิดถึงยานอนหลับขึ้นมาจริงจังแล้ว
หรือพี่ควรไปพบจิตแพทย์แล้วจริง ๆ

เมิงมีปัญหากับชีวิตขนาดนั้นเลยเหรอนังยาย???

จริง ๆ มันก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรที่หนักหนานะ
มันแค่นอนไม่พอ..หลับไม่สนิท

ต้องพึ่งยานอนหลับเลยเหรอ?
ยาก็ไม่ได้ช่วยอะไรป่ะ ถ้าได้เวลานอนแล้ว
แต่มันก็ยังนอนไม่ได้อยู่ดี.

กิจกรรมที่ต้องทำ..มันเยอะเกินไปนะ
เรื่องในหัวนี่เพียบพร้อมเต็มจนแน่น..
จัดการกับข้อมูลตรงนี้ก่อน.
ละมันบ้าง..เรื่องที่ไม่จำเป็น
เรื่องของคนอื่น
เรื่องที่ไม่สร้างประโยชน์
เรื่องที่ไม่ทำให้เกิดความสุข
เรื่องที่ไม่ใ่ช่ปัญหาเฉพาะหน้า
ยูว์ควรจะจัดคิวให้แต่ละเรื่องที่เข้ามากระทบนะ
อะไรต้องรีบ อะไรรอช้าไม่ได้
อะไรต้องทำทันที อะไรยังพอประวิงเวลาได้
ยายจะคิดทุกเรื่อง ..ไม่ได้.

อย่าเอาเรื่องที่ทำงานตามขึ้นไปในห้องนอน.
จบงานแล้วทิ้งมันไว้หน้างาน จบปิ๊ง.

หนังสือให้อ่านตอนตื่นนอน..ลืมตาขึ้นในแต่ละวัน
ให้บอกตัวเองว่า จะตื่นเพื่อขึ้นมาอ่านหนังสือ
อย่าเอาไปอ่านก่อนนอน เพื่อป้องกันการฝันบรรลัย
...จบนะ...

เทคโนโลยี ..ทิ้งเอาไว้ข้างล่างทั้งหมด
ไม่อนุญาตให้เปิดในห้องนอน
อนุญาตเฉพาะเสื่อเท่านั้น..ของเล่นเมิง
เสื่อและคัมภีร์ กุอนุญาตแค่นี้.

ยายควรจะโปรแกรมจิตใต้สำนึกลงไปใหม่
อย่าทำอะไรให้มันยากขึ้นๆๆๆ เรื่อย
ละความยากลงไปๆๆๆ เรื่อย
ใช้ชีวิตให้มันง่ายเข้าๆๆๆๆ
..เข้าใจยากตรงไหนเนี่ย..

บอกให้ละไง...ทำไมยังจ้องจะสะสมอยู่อีก

....................................

๒๑ วัน
เคลียร์สมองให้เกลี้ยง
เคลียร์ใจให้โล่งโปร่งเบาสบาย
เคลียร์ทุกอย่างให้เรียบร้อย..แบบพร้อมตายเลยนะ.

ไม่ได้ยากใช่ไหม?

อย่าคิดเยอะ...
แค่ลงมือทำ.

เวลาจะหลับเป็นตายจะได้หลับอย่างมีความสุข
ฝึกไว้ ซ้อมไว้
เย้ๆๆ แกร่แล้ว เย้ๆๆๆๆใกล้จะตายแล้ว
5555555555555555555555555555

รักเมิง..นังยาย.





โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 13 เมษายน 2562 เวลา:23:04:13 น.  

 
นังยาย..พี่คิดว่านะ ก่อนที่เมิงจะเอาอะไรออกจากสมอง
ออกจากใจ เมิงต้องยอมรับก่อนว่า มันมีอยู่
มันมีตัวตน มันเป็นตัวสร้างปัญหา
ถ้ายายไม่ยอมรับมันตั้งแต่แรก
แล้วเมิงจะไปเอาอะไรออกไปได้ยังไง??????

ยอมรับสิ..ว่าเสียใจ.
ตลอดเวลาที่ผ่านมา พี่เมินเฉยกับทุกเรื่อง
บอกหลอกตัวเองไม่พอ ยังหลอกให้คนอื่นฝึกขันติด้วย
แล้วไง..กุมีความอดทนอยู่จริง ๆ รึเปล่าฟร่ะ?

มีคนพยายามพูดให้พี่ดูน่าสงสารว่า รักกันมาก
คืนก่อนเขาจะหนีไปพี่นอนไม่หลับทั้งคืน
เดินทั้งคืน...ความเป็นจริงคือ คืนนั้นพี่นอนไม่หลับจริง ๆ
แต่พี่ไม่ได้รู้เรื่องด้วยนี่ ว่าจะมีใครเดินออกไปจากชีวิต

เช้ามืดวันนั้น ..อาการมันคือ ช็อคค่ะ
กุช็อคค่ะ กุไม่ได้แค่เสียใจ.

ครบเดือนแล้วสินะ.. ยังไม่หยุด
ยังต่อกันได้อีกนะ.

พี่พอลบอกว่าอะไรรู้ไหม?
เขาบอกว่า "จิตใต้สำนึกเราจะถูกเปลี่ยนได้ก็ต่อเมื่อมีสองวิธี หนนึ่งชีวิตเกิดการช็อกและสองการทำซ้ำๆๆๆ"

อาการช็อกแค่เรื่องเดียว เราก็เปลี่ยนได้มากมายแล้ว
แต่นี่ นังยายเจอเป็นคลังแสงเลย เมิงยิงกุุุจนพรุนไปหมดทั้งจิตวิญญาณ ไอสาสสสสส อุ๊บส์ ตบปาก.

ช็อกกุจนชีวิตกุแทบจะบรรลัย ดีนะ ที่มีอีกคนหนึ่งมาบอกว่า
ถ้าไม่บรรลัย ก็บรรลุ เออ กุเลยพอจะมีทางเลือกอยู่บ้าง
คือเมิงต้องพยายามบรรลุให้ได้ไง
จะปล่อยให้บรรลัยไปซะง่าย ๆ ไม่ได้
..กุไม่ยอมหรอกนะ..

หมดเวลาแล้ว...เมิงควรไปหลับ
หลับให้เหมือนตายไปเลย.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 14 เมษายน 2562 เวลา:0:05:15 น.  

 
เมื่อคืนนอนแบบขี้เกียจมาก..รู้สึกหลับเหมือนตายจริงๆ
ฝันเห็นเด็กชายอายุราวสิบสองขวบ อารมณ์ร้าย ขี้โมโห ขี้น้อยใจ
จิตใต้สำนึกมันบอกว่าเป็นลูกพี่เอง..

พี่พยายามเจ้าไปปลอบ พยายามห้ามไม่ให้ทำร้ายใคร
พยายามขอโทษ และพยายามอุทิศบุญ
ขอให้เขาเป็นคนที่มีกำลังสติปัญญามากพอจะเอาตัวรอดได้

มันถึงเวลาของเขาแล้วเหรอ?
ดูเขาตัวโตขึ้นมากทีเดียว
เด็กชายร่างผอมตัวเล็ก ใกล้ย่างเข้าวัยรุ่น
เข้ามากอด เข้ามาร้องไห้
เห็นเช่นนี้สองครั้งแล้ว ที่เขาสื่อสารว่า
เขาให้อภัยแล้ว
ลูกเอ้ยย..เสื้อผ้าของลูกขอให้น้องได้ไหม
โลกนี้มันดูจะอยู่ยากขึ้นทุกทีๆๆ สินะ
ลูกจงดีใจที่ไม่ได้มีชีวิตอยู่ในยุคนี้
ยุคที่ผู้คนเป็นบ้ากันไปหมดแล้ว
...เราจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้บ้างรึเปล่ายังไม่รู้...

และถ้าฉันทำไม่สำเร็จ ...ฉันคงไม่กล้าเอาใครมามีชีวิตอยู่ในโลกวันข้างหน้าหรอก. มันแสนเหนื่อยยากลำบากทั้งใจกาย

วันแรกที่ปิดทุกอย่างแล้ว..ช่างรู้สึก เบา สบาย
ไม่ต้องคิดว่า สิ่งนี้พูดได้ สิ่งนี้ไม่ควรพูด
แค่เขียนเพื่อความสุขใจ
ก็เท่านั้น

รักเสมอ..ทุกลมหายใจ.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 15 เมษายน 2562 เวลา:3:17:17 น.  

 
พรุ่งนี้จะพาลูกศิษย์พี่ไปทำบุญ..น่ายินดีและน่าเศร้าใจในคราวเดียว

ที่ว่าน่ายินดีคือ เรารอเวลานี้มานานแล้ว
นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เดินทางร่วมกัน
และที่บอกว่าน่าเศร้าใจคือ นี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายด้วยก็ได้นะ

ได้ออกไปใช้เวลาด้วยกัน
ก็ดีที่สุดแล้ว.

................................

วันนี้ตอนเช้า มีอะไรแปลก ๆ อีกแล้ว
อยู่ ๆ ก็แชร์บทความไม่ได้
เพิ่งมาตรวจสอบตอนสาย เลยรู้ว่า ตัวเองถูกบล็อก
ไม่ให้ดำเนินการใด ๆ งงสิคับท่าน
พี่ก็เห็นผู้คนมากมายแชร์บทความอย่างบ้าคลั่งเหมือนพี่นี่นา

ทำไมคนอื่นทำได้ แล้วทำไมของพี่โดนบล็อกล่ะ
เราก็ไม่ได้อะไรกับเขาเลยนะ ไม่เคยหลังบ้านไปคุยอะไรเลย

ที่จริงนะ อยากบอกว่า มีตั้งหลายจุดที่คุณไม่ได้พิสูจน์อักษร
แล้วมันพิมพ์ผิด แต่เกรงว่า จะไปกันใหญ่โต
ไม่ถามก็ได้ ไม่บอกดีกว่า

มาเจอแบบนี้ ...รู้สึก ไม่อยากอ่านแล้ว.

ไม่อ่านก็ได้ ไม่แชร์ก็ได้
ถ้าใครเขาอยากรู้ อยากอ่าน เขาก็หาอ่านกันได้เองนั่นแหละ

วันนี้เหรอ?

หมดแรงแล้ว.


รักเหมือนเดิม.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 16 เมษายน 2562 เวลา:1:27:08 น.  

 
ช่างเป็นวันหยุดที่หฤโหดมาก..
ไม่ได้ไปไหน..มันคิดไม่ตกจะเอายังไงดี
จะงอกวันหยุดเพิ่มก็จะเดือดร้อนเบียดเบียนคนทำงานแน่ๆ

ทำไมชีวิตโหดร้ายกันนักฟร่ะ
วันหยุดมีนะ แต่อยู่กงไหนในปฏิทิน😂😂😂😂

แหม..ส่งแต่ละเรื่องมาให้ น่ารักซะเหลือเกิน
แล้วตัวช่วยกุล่ะ สภาพคล่องกุด้วย
แต่ละที่ แต่ละคนที่ให้ไปหาไปเจอ
เขาไม่ได้อยู่ข้างบ้านกุนะเว้ยยย

ไม่ได้อยากบ่นเล้ยยย..
ช่วงนี้ละอะไร? ดูเหมือนเฟซบุ๊คพี่จะปลิวว่ะ
...เรียกว่าละได้ไหม?? ละเรื่องไม่มีประโยชน์
55555555555555




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 19 เมษายน 2562 เวลา:1:17:28 น.  

 
เริ่มต้นยังไง..ก็ทุกความตึงเครียดที่แบกไว้

เชื่อไหมนังยาย ..แม้แต่เรื่องที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับเรา
มันยังเป็นไปแล้ว อยู่ดีดีก็ถูกจำกัดสิทธิ์
สรุปแล้วคือถูกดำเนินการโดยผู้ดูแลระบบโดยตรง

ถ้าจะให้เดาก็คงเป็นใครสักคนที่ไม่รู้จักรีพอร์ต
ตอนที่ไปแอบปากดีที่ไหนสักที่ ซึ่งอย่าได้ถาม
กุปากดีเหน็บแนมเสียดสีเขาทั่วไปหมด

แหม มันอยากจะขึ้นป้ายประกาศ

สัตว์นรกผู้รับใช้ซาตาน
ณ ดินแดนแห่งนี้
มันมีไว้อวดนมโชว์หอยอ่อยผู้
ดูถ่อย นิยมเถื่อน หาเพื่อนเล่นพนัน
สานฝันนักอโคจร บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ปากร้ายยยยย ไหนบอกเมิงจะไม่ด่าแล้วไง อิยายยยยยย.

เอาจริง ๆ นะ พี่ว่าเมิงควรจะลดระดับเสียงลงด้วย
การถูกจำกัดสิทธิ์ไม่ได้ทำให้พี่สำนึกได้เลยสักนิด
บอกเลย มีแต่เกลียดชัง
กลับไปนอนบ้านมาสองคืน
ตื่นขึ้นมาตอนเช้าต้องพยายามบอกคนในบ้านว่า
อย่าคิดเรื่องที่ไม่มีความสุข

ชอบกันเหลือเกิน ก็เข้าใจนะ ว่ามันเห็น มันเป็นความจริง
แต่บางที ก็ช่วยหลอกตัวเองบ้างก็ได้หรอกไหม?

จริง ๆ หยุดไปนี่อยากไปนอนพักผ่อนเย็น ๆ สบาย ๆ
ไม่อยากทำอะไร แต่พอไปเจอแบบนั้น มันหนีไปนอนไม่ไหวว่ะ

งานไกลบ้านก็มองไม่เห็นทางออก
งานใกล้บ้านก็สาหัสกว่าที่คิดเยอะ

พี่จะเริ่มต้นตรงไหนฟร่ะ??

ทำไมยิ่งทำมันรู้สึกเหมือนยิ่งแย่ลงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

จะมีสิ่งดีอยู่สิ่งเดียวคือ ใจกุเนี่ย
ขอบใจนะ ยาย ที่ยังคงรักษาระดับจิตใจไว้ได้ดีมาก ๆ
โลกมันจะเน่าสักแค่ไหน ช่าง ขอให้ยายอย่าหยุดเติมแสง
ให้ตัวเองก็พอแล้ว.

เรื่องบางเรื่องนะยาย..ถ้ามันยากที่จะต้องเข้าใจ
ก็ปล่อยมันบ้างก็ได้ เราไม่จำเป็นจะต้องไปทำความเข้าใจ
กับทุกสภาวะการณ์ที่มันเกิดขึ้นเสมอไปหรอก
งานใครงานมัน
ชีวิตใครชีวิตมัน

ถ้าจะวิเศษจริง ๆ ..พี่ขอให้ยายรักษาเวลาของตัวเองให้ดี
อย่าให้อะไรก็ตามมาพรากเวลาของยายออกไปจากการแสดงความจงรักภักดีฯ ได้.

เก็บเวลาให้เรียบ..อย่ายอมตกเป็นเหยื่อของความวุ่นวาย
ใครอยากจะเต้นร้อนรนเท่าไรก็ช่าง
ยายควรนิ่ง ยากนักก็ช่างมัน
ตอนนี้ยังไม่รู้หรอก ว่าจะต้องทำยังไง
มันอาจจะไม่ได้เวลา หรือมันอาจจะไม่ใช่หน้าที่ของเรา


อะไรที่ทำให้มีความสุข
มันควรค่าแก่การทุ่มเทเรี่ยวแรงทั้งหมดของชีวิตใส่ไปเพื่อการนั้น

ช่างมันเถอะยาย..อะไรที่เกิดขึ้นแล้ว..ย่อมดี
แม้นการนั้นจะเป็นสิ่งที่เลวร้ายสำหรับเราก็ตามที

โดยเฉพาะลมเย็น ๆ ในอากาศร้อน ๆ
ถ้าไม่ร้อนเราฤาจะรู้ค่าของพิมเสนการบูรเมนทอลยูคาลิปตัส

ไปเอามันชะโลมตัวแล้วอาบน้ำนอนดีกว่า
เราจะรู้สึกประหนึ่งว่า โลกสวรรค์ในดินแดนนรกเยี่ยงนั้น

ยังไงก็รัก.




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 20 เมษายน 2562 เวลา:1:20:04 น.  

 
ช่วงนี้อากาศวิปริตมาก..เลือดเสียมากที่สุดในรอบหลายปี

ต้องยอมทำใจ..นี่แทบจะกินข้าวกับผลไม้แล้ว
อาบน้ำการบูรเมนทอล 55555
ออกกำลังกายน้อยไปเหรอ?
มากกว่านี้ก็เรียกว่าหักโหมแล้วนะ
นั่นแหละ..ยาย ต้องยอมทำใจ
พออากาศผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนค่อยมาเริ่มต้นรักษาแผลเป็น
ได้เป็นอะไรบ้างในชีวิต คุ้มจะตาย

วันนี้ยายทำได้ดีมาก..เก็บเวลาได้สมบูรณ์ ครบถ้วน..
เสียอย่างเดียว ยังไม่ได้นอน5555555555555

ไม่เป็นไร ยังมีเวลาอีกเยอะ
รอพี่ตายก่อนนะ จะนอนให้พรีเมี่ยมเลยทีเดียว..

ละอะไรบ้างล่ะวันนี้????? ไม่มี ไม่มีเลย
อืมมมม ทุกอย่างปกติ
ไม่มีความรู้อะไรเพิ่มเติม
ไม่ได้สร้างงานอะไรขึ้นมา
ไม่ได้ทำอะไรเพื่อจรรโลงใจใคร ๆ
ทำงานอย่างเดียว..

พรุ่งนี้สิ ..นัดพี่สาวจะไปหาซื้อหิน
มีคนอยากได้หลายคนนานนักหนาแล้ว
ยังไปไม่ถึงร้านสักที
พี่เคยสั่งทำหินมาให้พ่อด้วยราคาแสนแพง
สุดท้ายพ่อยกให้คนอื่นไปใช้งาน
แล้วมาบอกว่า ให้พี่ไปหาให้ตัวเองใหม่ ดู๊ดูพ่อทำ
ไม่ถามสักคำ งานสั่งทำนะพ่อนะ ไม่ได้หาซื้อมาจากท้องตลาด

ยกให้เขาเฉย แล้วมาบอก ไปหามาใหม่
ช่างน่ารัก. แต่ก็ดีนะ ให้เขาไปเขาได้ใช้
อยู่กับพ่อ มันก็ไร้ค่า เพราะนาน ๆ พ่อจะได้ใช้งานมันสักทีหนึ่ง

ไม่ได้มีเวลาเลยนะ ..แต่ถ้าต้องทำให้คนอื่นพอมีรอยยิ้มได้บ้าง
ในชีวิตที่พอจะมีสิ่งดีๆ เข้ามา พี่ยอม
ขอให้ได้รู้เถอะ ว่าต้องการอะไรที่ทำให้มีกำลังใจขึ้นมา
ยากแค่ไหนก็จะไปไขว่คว้าหามาให้
ชอบจัง...เวลาพยายามได้ทำอะไรให้คนอื่นยิ้มได้มีความสุข

อากาศร้อนไม่เป็นไร เพื่อพลังใจที่พี่จะได้กลับมา
...นังยายสู้ตายเว้ยย...

คอยดูนะ เดี๋ยวจะมีอิแกร่สองคนบ่นปวดหัวเพราะไมเกรนขึ้น
ทำอะไรไม่เจียมสังขารก็งิ
555555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555555

แค่คิดก็อโลฮ่า อิขี้โรคสองคนจะไปช้อปปิ้งในวันอากาศร้อน ๆ

555555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555555

ยาย..คืนนี้พี่อยากได้ฟ้าสวย ๆ ขอใส ๆ
ขอต้นไม้งาม ๆ ขอแม่ดอกพยายามของพี่
คืนดีวันดีดี..เก็บมันเอาไว้ให้ได้
เวลาดีดีที่จับต้องได้ คือสิ่งที่เราสร้างมันขึ้นมา
ไว้เพื่อดูต่างกาลเวลา

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 20 เมษายน 2562 เวลา:23:36:27 น.  

 
วันนี้เหมือนจะดี..เมื่อวานไปหาซื้อหินมาแล้ว

เพิ่งจะหาสาเหตุของอาการคันได้
ส่วนหนึ่งเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอ
เอ๊ะ หรือต้องเรียกว่า ไม่ได้พักผ่อนเลยฟร่ะ
5555555555555555555555555555555555

ชีวิตดี๊ดี เดี๋ยวก็สบายแล้ว
ไม่ได้รวยนะ
.
.
ตายยยยยยยย.

ถึงวันนั้นจะบอกกับตัวเองว่า
เย้ ได้ตายซะที.
5555555555555555555555555555555

ทุกวันนี้จะทำอยู่อย่างเดียว
..รักษาเวลา..

เหมือนจะดีนะ..ได้ยาแก้แพ้มากอบหนึ่ง
แต่มันกินแล้วง่วง ..พี่ก็เลยเลือกไม่กิน
555555555555555555555555555555

ยาเพียบ ทั้งยากินยาทา
มีการเลือกกินด้วยนะ แหม่ กุต้องเลือกได้ดิวะ
จะให้ยัดไปหมดทุกอย่าง ได้เหรอ?

ช่วงนี้ก็ได้แต่หวังว่า สักวันอันใกล้นี้
ฝนจะตกลงมาบ้าง วันนี้มีฟ้าแลบฟ้าร้องครืน ๆ
แต่ก็ได้แต่แลบได้แต่ร้อง ไม่เห็นจะมีอะไรมากกว่านั้นเลย
หรือไปตกที่อื่น ใจร้ายกับนังยายจริงจังนะ

..................................

ละอะไรได้ในสองวัน??

ละสิ ..ละความสบาย ยอมออกไปข้างนอก
โหวววววว มันเลวร้ายมากมายเลยชีวิตนอกห้องแอร์ในฤดูร้อนเนี่ย

...สุดยอด...
โคตรรักงานก็ช่วงนี้แหละ

555555555555555555555555555555555555

ขนาดเด็กชวนไปตลาดนะ พี่ยังไม่ไปเล้ยยยย

รีบ ๆ เคลียร์งานให้เรียบร้อย
จะได้ไม่เป็นภาระของคนข้างหลัง

ปรับเวลาซะใหม่ ..ไปนอนเอาช่วงใกล้เที่ยง
อย่านอนตอนเช้า ขาดทุนมากมาย

ถ้ากลางคืนมันจะตาสว่าง ก็ปล่อยมัน
พี่พยายามฝืนนอนกลางคืนแระ
ทำได้แค่ไม่กี่ชั่วโมง พอตีสามปุ๊บ แอ็คทีฟใหญ่ซะเถิด
เมิงจะตื่นขึ้นมาทำม้ายยยยย ...

ถ้าไม่รีบปรับตัวนะ ..สังขารมันคงรวนอ่ะ

ทุกวันนี้ก็โคตรจะรวนปั่นป่วนไปหมด.

...........................................

รูปที่เอาไฟล์ไปทำ..สละออกไปนะ
อย่าสะสมจนเป็นภาระ

พยายามฉีกขาให้พี่ด้วย พอหยุดแล้วรู้สึกตัวมันหนัก ๆ ..

เซ็ตการใช้เวลาล่วงหน้า ๔ เดือนให้พี่ด้วยนะ
อะไรที่มันปิดเคสไม่ลง พี่ว่ามันไม่ได้ยากหรอก
แต่มันอาจจะยังไม่ถึงเวลาของมันก็ได้

รู้สึกใจแกว่งเลย เมื่อรู้ว่า บางทีเขาอาจจะไม่อยากมา
หรือบางทีเขาอาจจะไม่อยากให้เอากลับ

ทำไมอ่ะ?????????

ถ้าอย่างนั้นที่รับรู้กันมา ก็เข้าใจผิดตลอดเลยน่ะสิ
ยังมีอะไรอีกที่พี่ยังไม่รู้
ยังมีอะไรอีกให้พี่ต้องไปค้นหา
ยังมีอะไรอีกที่เรายังเข้าไปไม่ถึง

บางทีก็คิดนะ...หรือเราต้องไปก่อนเพื่อสำรวจ..

รักษาใจเอาไว้ให้คงที่นะยาย

อย่าปล่อยใจให้แกว่ง.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 23 เมษายน 2562 เวลา:2:57:07 น.  

 
วันนี้มารผจญมากมาย.. ละบ้างได้สักเรื่องไหม??

แค่รู้ตัวก็ดีที่สุดแล้ว..เอาความรู้สึกแท้ออกมาดู
รักษาลมหายใจเข้าออกให้ดี ดูลมหายใจว่า
ที่จริงแล้ว ข้างในมันเป็นอย่างไร

อย่าหลอกตัวเอง อย่าปิดบังความรู้สึกแท้
ทุกอย่างเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วเดี๋ยวก็ดับไปเอง
ไม่มีอะไรอยู่กับเรานาน

ยายทำได้นะ ..ตบมันให้ขาดไปเลย
อ่อยมันไปก่อน รอให้มันชะล่าใจ
ปล่อยมันให้เข้ามาจนถอนตัวไม่ขึ้น
แล้วฝังมันกลบลงดินไปเลย

กุรอเวลานี้มาตั้งนาน รอให้ถูกกระทำ
เมื่อถูกกระทำเมื่อไร พี่จะได้ดำเนินการได้อย่างสบายใจ
จะได้ไม่เป็นผู้ทำร้ายใคร มีความชอบธรรมที่จะจัดการ
รอมันอีกนิด เดี๋ยวไก่จะตื่น..ชิ

ทำกับบริวาร มันเล่นกันไม่ค่อยถนัด
มานี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มาหากุนี่
ตรงมาหานังยายค่ะที่รัก

หมดเวลาของเมิงแล้ว กลับไปที่ชอบๆเมิงซะ
โลกนี้ ณ ตอนนี้ต้องอยู่เพื่อทำบางสิ่ง
ซึ่งไม่น่าจะมีเมิงร่วมทางไปด้วยกันได้

ไปค่ะไป๊

ยายใจเย็นให้เย็นที่สุด..ทำการใหญ่อย่าใจร้อน.

กอดดดดดด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 24 เมษายน 2562 เวลา:1:39:43 น.  

 
ตั้งใจเอาไว้ให้ถูกที่นะยาย..
อีกไม่กี่วันแล้ว..ก้าวข้ามมันให้ได้.

ใช้เมตตาให้มากเท่ามาก
มีความปรารถนาดีตลอดเวลา
เจ็บรู้ว่าเจ็บ ตึงรู้ว่าตึง
้ร้อนก็รู้ว่าร้อน ติดขัดก็ให้รู้ว่าติดขัด
แล้วยังจะมีอะไรอีกไหม? ที่จะก้าวข้ามมันไม่ได้

ที่จริงเมื่อวานมีข่าวร้าย และ วันนี้ก็มีข่าวดี
แต่ข่าวดีวันนี้ก็นำความไม่น่าสบายใจมากให้

นั่นเป็นเหตุผลว่า ทำไม? ยายต้องรีบเอาชนะตัวเอง
ถ้าแม้นตัวเองยังเอาชนะในจุด ๆ นี้ไม่ได้
ยายเลิกหวังได้เลย ..มันไม่มีทางที่จะไปเห็นภาพเยี่ยงนั้น
จากที่แห่งไหนได้หรอก

เพราะเป้าหมายของเรามันใหญ่เกินกว่าที่จะเอาใจ
ไปประหวัดกับอารมณ์ตัวเอง
ทิ้งความต้องการของตัวเองให้สิ้น
ก้าวข้ามความบาดหมางไปให้ได้
ใครทำสิ่งใด ก็ย่อมได้ ในสิ่งนั้น

นาทีนี้ ตัวใครตัวมัน ชีวิตใครชีวิตมัน
ยายทำหน้าที่ของยายให้ดีที่สุดก็พอ

เป้าหมายเรามี ให้วิ่งชน
อย่าไปมัวเสียเวลากับสิ่งยั่วยุข้างทาง
เมื่อฝังกลบมันลงไปแล้ว อย่าได้รื้อฟื้นเอามันขึ้นมา
พิจารณาอีก และหมาเน่าตัวใหม่ ก็ฆ่ามันทิ้งเสีย
แล้วรีบฝังกลบมันซะ
อะไรที่มันไม่ใช่ มันก็คือไม่ใช่ อย่ามัวแต่คิดมาก
เสียเวลาอยู่เลย

การละเมิดสิทธิ์ผู้อื่น มันไม่มีเหตุผลใดเพียงพอ
จะให้อภัยกันได้หรอกนะ
ในเมื่อเราไม่ชอบที่จะให้ผู้อื่นมาทำกับเรา
แล้วยายจะไปหาเหตุผลซัพพอตตัวเองเพื่อจะละเมิดผู้อื่นทำไม?

ยายอย่าลืม ..เรื่องที่มันรุงรังอยู่ตอนนี้
ก็ไม่ใช่เพราะยายไปแสวงหาในสิ่งที่ไม่ควรแสวงหามิใช่รึ?
โต้ตอบผู้คุกคามด้วยการละเมิดกลับ มันไม่ใช่เรื่องที่ฉลาดสักนิด

ยายจะโง่ซ้ำซาก ไปเพื่ออะไร?

ต้องการหลุดพ้น ก็ต้องระงับยับยั้ง
ละมันเสีย หยุดใส่ใจมันซะ.

หยุดที่ใจ เอาใจเป็นที่ตั้ง
เอาความหวังเป็นน้ำหล่อเลี้ยง
เอาเป้าหมายเป็นแรงขับเคลื่อน
มองตรงไป ..แสงสว่างอยู่ตรงนั้น.

ความเมตตา ปรารถนาดีและไมตรีจิตจะทำให้เรารอดพ้นทุกสถานการณ์ไปได้อย่างตลอดรอดฝั่งอย่างแน่นอน.

สำเหนียกไว้ยาย.

รักษาความดี
รักษาคนดี
หมั่นสร้างคนดี.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 24 เมษายน 2562 เวลา:2:00:40 น.  

 
บางที..มันก็มีนะ
ความรู้สึกเหนื่อย เบื่อ อยากปล่อยวาง
และอยากช่างแม่งกับทุกเรื่อง

มันมีวาบเข้ามาตลอดแหละ ทุกวันก่อนตื่น
กว่าจะแงะตัวออกจากที่นอนได้
ไม่ใช่ง่ายดายเลยนะ



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 25 เมษายน 2562 เวลา:12:59:53 น.  

 
ใจหล่นเป็นบ้า..
วันนี้ครบหนึ่งเดือนที่สูญเสียคนดีคนหนึ่งไป.

เป็นอะไรที่เฟลมากมาย อยากกลับบ้าน แต่ก็ไปไม่ได้
ส่วนวันพรุ่งนี้ ก็ครบรอบสิบเจ็ดปีที่พี่ชายจากไปเหมือนกัน

จำได้ทุกคนเลย ..ที่เขาไม่อยู่แล้ว
มีทั้งคนที่รัก และ คนที่ไม่ค่อยน่ารัก

คนเรานะ ..ไม่ว่าจะรักกัน หรือ เกลียดกัน
สุดท้ายแล้วก็จากกันอยู่ดี
ไม่ว่าจะจากเป็น หรือจากตาย

มันเสียใจ ที่ทำไมคนอยู่ถึงยังต้องเป็นเราฟร่ะ???

อยากหล่น ก็หล่นเสียให้พอ

สิบเจ็ดปีผ่านไป ไม่มีอะไรเหมือนเดิม
ทุกอย่างดำเนินไปตามครรลองของมัน
การขึ้นมาเป็นเสาหลักของบ้านแทนพี่
มันไม่ได้ง่ายดายเลย ชีวิตไม่มีอะไรง่าย
ตั้งแต่พี่ไม่อยู่ ต้องเรียนรู้ที่จะเอาตัวรอด
คนบางคน เหมือนจะหวังดี แต่กลับทำให้เราเจ็บปวดได้มากที่สุด
คนบางคน เหมือนจะร้ายกาจ แต่สามารถทำให้เราเป็นคนที่ดีขึ้นได้ เราต้องเรียนรู้อยู่ตลอดเวลา

มีหลายคนเข้ามา แล้วมีหลายคนจากไป
คนที่จากไป มีมากกว่าจำนวนคนที่เข้ามา

บางทียามใจหล่น มันก็มักคิด
ถ้าพี่ยังอยู่ เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นกับเราแน่ ๆ
ปราการที่จะปกป้องชั้นแรก มันหายไป
ไม่มีใครที่จะดูแลตัวเราได้ดีไปกว่า ..ดูแลตัวเอง

บ้านเราก็โทรมลงทุกวัน ๆ ได้แต่ซ่อมบำรุงไปตามสภาพ
แม้กระทั่งบ้าน ก็ยังไม่มีอะไรเหมือนเดิม

...................................

วันนี้เด็กโทรมาหา ..จะขอเอกสารบางอย่าง
แล้วถามสารทุกข์สุกดิบ .. คุยกันไปตามกระแสความ

เด็กคนงานไม่อยู่ ก็มีคนงานอื่นเข้ามาแทน
หาไม่ได้ยาก

แมวที่บ้านที่ตายหายไปสามตัว ตอนนี้มีแมวตัวใหม่
เข้ามาแทนที่แล้ว ..ส่วนมากจะเป็นแมวจรทั้งนั้น
มารยาทดีเรียบร้อย มีความเป็นคุณชาย

ก้อนหินที่จะหายไป ก็ได้คืนเรียบร้อยแล้ว
แต่คงอยู่ด้วยกันไปอีกสักระยะ ดูไม่ค่อยจะปลอดภัยนัก
ใจพี่ยังไม่นิ่งพอ จะเอาตัวรอดได้ในสภาวะเช่นนี้

คนตาย เขาก็ตายไปเมื่อถึงเวลา
ทำได้แค่เสียใจ
ช่วงนี้สถานการณ์ไม่ค่อยน่าไว้วางใจ
ใคร ๆ ก็ต้องรอดูท่าที เล่นแรงไปก็ไม่เป็นการดี

จะมีก็แต่คนเป็น ๆ ที่เบื่อจะทำความเข้าใจตัวเอง
บางที .. ถ้ามันจะต้องไม่เข้าใจ ก็ปล่อยมันไปเถอะ
ไม่เห็นจะต้องไปทำความเข้าใจสักนิด

ความบาดหมาง ความขัดแย้ง ก็ปล่อยมันไปเถอะ
ไร้สาระฉิกไห นอกจากไม่ได้ประโยชน์อะไรแล้ว
ยังจะไม่จรรโลงใจอะไรได้อีก
วุ่นวายอยู่แต่กับคนพาล ก็พาลจะปวดประสาท
หมกมุ่นอยู่แต่กับคนหลงโลกีย์ ก็มีแต่จะหลงอยู่ในโลกของโลกีย์
ถึงใจเราจะเข้มแข็งปานใด ถ้าสาละวนอยู่แต่กับกระแสลบ
แล้วเราจะต้องมีพลังบวกอีกสักเท่าไร ถึงจะเปลี่ยนกระแสลบเป็นพลังบวกไปได้

ที่มันเหนื่อย..เพราะลื้อมัวแต่แก้ไขเรื่องที่ลื้อไม่ได้มีหน้าที่ไง
กฎข้อแรกของการเสือกก็คือ เมิงต้องได้รับอนุญาตให้เข้าไปเสือกก่อน เข้าใจไหม? อย่าลืมซี บอกกี่ครั้งแล้ว.


เนี่ย ..คือการไม่เข้าข้างตัวเอง
เป็นการตัดใจทำใจได้ดีที่สุด.
คนบ้าอะไรพอบอกว่าให้หยุดคิด ก็ยิ่งครุ่นคิด
เดี๋ยวเมิงเจอเอาหัวโขกผนัง ชอบใช่ไหม?
ทำให้เจ็บตัว ถึงจะได้รู้สึกตัว.

ช่างมัน..จะเป็นจะตายก็เรื่องของมันสิ.

มันจบแล้ว..คนดีเขาตายไปแล้ว
มันสายไปแล้ว ที่จะไปรื้อฝอยหาตะเข็บอะไร

ผิดพลาดบ้าง ก็ไม่เป็นอะไรหรอก.

รีบลุกขึ้น.
ยังมีงานรออยู่อีกเพียบ
คนตายไป ก็จบ แต่คนเป็นๆ ที่ยังต้องดูแล
ยังต้องใส่ใจ มีอีกหลายคน.

......................................

พี่ไม่รู้หรอก..ว่าจะต้องคิดยังไงให้ยายเข้มแข็งขึ้น
และหายดี จากอาการเหล่านี้

แต่พี่เชื่อว่า เมื่อเวลาผ่านไป
ยายจะเยียวยาตัวเองได้
นังยาย แกมันเป็นประเภทนกฟินิกส์เมื่อเผาผลาญตัวเองแล้ว
เมิงก็จะฟื้นคืนชีพ.

รีบ ๆ หล่น แล้วรีบกลับมานะ
รีบทำงาน พรุ่งนี้พี่จะกลับบ้าน

รัก+กอด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 26 เมษายน 2562 เวลา:0:33:43 น.  

 
หมดเวลาไปอีกวัน..หล่นพอได้แล้วไหม???

ยายจะไปโทษสิ่งใดที่มาทำให้ใจยายหล่นไม่ได้แล้วนะ
ต่อจากนี้ไป ..ใจเมิงล้วน ๆ ตัวเมิงล้วน ๆ

เก็บให้เรียบสิ่ง เอาให้อยู่หมัด
คว้าเอามันมาให้ได้
แสงสว่างอยู่ตรงนั้น
ปัจจัยมันมาครบแล้ว
โจทย์พี่มาครบแล้ว

จะเหลือก็แต่วิธีการ ที่จะจัดการมันเท่านั้นแหละ

พี่บอกแล้ว..ถ้าเป็นเวลาของมัน
เดี๋ยวมันก็โผล่ออกมาเอง ว่าจะต้องทำอะไร
ถ้ายังไม่ถึงเวลา ไขว่คว้าหาไปเหอะ
หาเท่าไรก็หาไม่เจอ

แล้วยังไงอ่ะ แล้วกุต้องทำอะไรก่อนหลัง
เสนอหน้าเรียงสลอนเชียวนะ
พอมาก็ขนมากันเป็นพืด ไม่ถงไม่ถามสักคำ

.....................................

รักษาสุขภาพให้ดี
มันมีความรู้สึกว่า
จะต้องเดินทางไกลเร็ว ๆ นี้
แบบปุบปับด้วยนะ

อยากไปไหม ..อยากไป
แต่นึกไม่ออกว่า แล้วจะไปได้ยังไง
ยิ่งร้อน ๆ ด้วยแล้ว
เดี๋ยวนี้ร้อนมาก ก็หายใจไม่ออกด้วยนะ
เหมือนหลอดลมมันบวม

เหลือเวลาอีกกี่วันนะ
กับกองภาระที่มีอยู่ทั้งหมดนี้????????

แค่คิดว่าเหนื่อย มีสิทธิ์ไหม?

ตั้งใ่จทิ้งสายชาร์ตไว้ที่บ้าน
เพื่อจะตัดรำคาญ ไม่ต้องรับโทรศัพท์ใคร
อีกไม่กี่วันก็ได้กลับบ้านแล้ว

ลดช่องทางการติดต่อลงบ้าง
เผื่ออะไรๆ จะง่ายเข้า
555555555555555555555555555555555

เขียนจดหมายมาค่ะ ..สัญญาจะตั้งใจอ่าน
ถ้ามันเป็นลายลักษณ์อักษรมันจะไม่ลืม
..................................

ที่จริง..วันนี้ พี่ตะวันเขาน่ารักทั้งเช้าและเย็นเลยนะ
แต่พี่ไม่ได้เก็บเอาไว้สักดวง ได้แต่มองด้วยตาละห้อย

เสียดาย เช้าเก็บไม่ได้ มันหลบอยู่กับยอดไม้
เย็น สะดวกในมุมมองแต่ติดรับลค.อยู่
จะยืมของลค.ถ่ายก็ใช่เรื่อง.

ได้แต่มอง แล้วส่งยิ้มกลับไป
ขอบใจนะ พี่ตะวันนะ
เมื่อคืนอากาศดีมากมายทีเดียว
พอตอนเช้าก็ยังอบอุ่น
เพิ่งร้อนมากตอนบ่าย แต่ก็เข้าใจว่า มันเป็นฤดูร้อน
พี่ตะวันเขาก็ทำหน้าที่ของเขา
แค่นี้ก็ปราณีที่สุดแล้ว

บางที พี่พักบ้างก็ได้
ไม่จำเป็นต้องส่งแสงแรงตลอดเวลา
ขอนังยายประกายแสงบ้างนะ พี่นะ
พี่แรงแบบนี้ทุกวัน นังยายไม่กล้าเขยื้อนกายออกนอกเคหะสถานเลย กลัวละลาย

เมื่อวานทำซ่า เดินไปข้างนอก กลับมาลมแทบจับ
จุกในออก หายใจไม่ออก

วันนี้กินไอติมกลางวันแแดดจัด
กินเสร็จ ไมเกรนขึ้นเลย

เป็นไง ...อิแกร่ ไม่เจียมสังขาร
555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555

ดีใจด้วยนะยาย..ถ้าขืนเมิงทำตัวอย่างนี้
อีกไม่นาน โรคที่สงสัยได้โผล่มาทักทายเมิงแน่ ๆ
ทีนี้แหละ ..

ใกล้แระๆๆๆ

รีบ ๆ ทำงานเข้า กุอยากนอนยาวววววววว


รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 29 เมษายน 2562 เวลา:1:11:17 น.  

 
คนที่เขามีชีวิตอยู่โดยไร้ศรัทธา ไร้หัวใจ
เขาใช้ชีวิตกันอย่างไรนะ .. ต้องเริ่มทำความเข้าใจ
และต้องเริ่มเรียนรู้สินะ

พี่คงไม่เอาอะไรออก คงไม่เปลี่ยนอะไรมากมายชัดเจนนัก

โลกนี้มันไม่มีอะไรเป็นของจริง
ทุกสิ้งที่เห็นล้วนของปลอม
หมดความมุ่งหวัง หมดความตั้งใจ

ไม่อยากจะเล่าเลยว่า ไม่กี่วันมานี้เราฝันเห็นอะไร
แต่ก็นั่นแหละ ช่างมัน มันก็แค่ความฝัน

มัน แค่ ความ ฝัน

ต่อไปนี้อะไรจะเกิดช่าง

ช่างมัน.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 1 พฤษภาคม 2562 เวลา:23:10:06 น.  

 
เข้าใจชีวิตมากขึ้นไปอีกขั้น..ภายในไม่มีกี่วันนี้

จริงๆ ชีวิตช่วงนี้ดีมีผู้คนห้อมล้อมรอบกาย
งานหนักที่ละไม่ได้ ก็จบไปอีกอย่าง..ที่เหลือมีแต่งานที่ติดค้างในใจทั้งนั้น
ตั้งใจทำเถอะ เพื่อความสบายใจ
เมื่อตั้งใจจริง ผลลัพธ์ย่อมดีเสมอ

อยากบอกว่า ขอบคุณจริงๆ
แค่ภาพที่ได้เห็นนอกจากมันจะทำให้เราใจชื้นขึ้นมาแล้ว
มันยังคงหล่อเลี้ยงจิตวิญญาณของเราไม่ให้เหือดแห้งไปด้วย

อย่างน้อยก็ฉันก็ได้รู้ว่า ท่านมาทันเวลา
ท่านอาการดีขึ้น 😊
แค่นี้ก็ยินดีที่สุดแล้ว

แล้วก็ได้รู้อีกอย่างว่า ผู้หญิงคนที่เคยเห็นว่า
มาพร้อมด้วยกันกับท่านและลูกสาวนั้นเป็นใคร

.................................

ขอบใจนะยาย อดทนอีกนิด
พี่เชื่อว่ายายทำได้
ยายต้องเอาชนะอากาศร้อนๆ
ยายต้องเอาชนะหยดเหงื่อของยายให้ได้
พี่ว่า ที่มันแพ้คันยุบยิบเพราะเหงื่อยายเป็นพิษ
ที่ร่างกายมันขับออกมา
ไปเริ่มต้นจากตรงนั้น ทำร่างให้สะอาดจากภายใน
ทุกลมหายใจ เข้าออก ฝึกสติให้มีสมาธิคงมั่น
รักษาศีลให้เท่ากับงานอันสำคัญเท่าชีวิต

ตั้งใจให้ดีเถอะ..จะได้นอนตายตาหลับสักที.

รัก.




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 6 พฤษภาคม 2562 เวลา:11:15:47 น.  

 
เมื่อไม่ยึดติดกับอะไร ชีวิตมันก็เบาสบาย
การที่เรารับรู้อะไรมามากเกินไป
แล้วถือเอาไว้ทั้งหมดเสียทุกอย่าง
ของดีที่มันมากเกิน มันก็กลายเป็นพิษได้เหมือนกัน

ทุกวันนี้ นอกจากจะละสิ่งของ ละนิสัย ละความต้องการ
ยังค้นพบอีกอย่างหนึ่งว่า การละความรู้อะไรไปบ้าง
มันก็จะเป็นประโยชน์กับตัวเองและผู้อื่นได้ไม่น้อยทีเดียว

รู้อย่างเดียว ไม่ลงมือทำ ก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร
นอกจากจะหนักหัวแล้ว ยังทำให้เป็นคนประเภทน้ำเต็มแก้ว
วิตกกังวลไปเสียหมดทุกสิ่งอย่าง

รู้และลงมือทำ ทดลอง แก้ไข ทีละเรื่อง
ดูจะเป็นอะไรที่ท้าทาย ทำให้ชีวิตดูมีสีสัน

หายไปหลายวัน ได้ทำอะไรใหม่ ๆ หลายอย่าง
ไปในแบบที่ไม่เคยไป
ทำในแบบที่ไม่เคยได้ทำ
น่าหวาดเสีย น่าหวาดกลัว
แต่ก็ทำให้เข้าใจชีวิตผู้อื่นได้มากขึ้น

ไปไต่บาทวิถี ในแบบของชาวบ้าน
เลยทำให้รู้ว่า วินัยของผู้คนที่มันบกพร่องไปก็เพราะ
การต้องถูกเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตเฉียบพลัน
คงแก้ไขอะไรไม่ได้ ถ้าทุก ๆ คนยังรักสบาย
รักในความสุขส่วนตัว

ได้เริ่มต้นชีวิตเร็วมาก นอนเร็วมาก

รื้อสวน รื้อบ้าน ทลายรังสรรพสัตว์
โอ้ยยยย มันส์ เหนื่อยเป็นบ้าไปเลย

ได้วัดอีคิวกับเด็กทั้งวันเลยเชียว
อยู่บ้านมีเด็กผู้ชาย มาทำงานก็มีเด็กผู้หญิง

แล้ววันนี้บ้านเราก็ได้ต้อนรับสมาชิกใหม่เพิ่มมาอีกคน
ดูมีความเป็นผู้ใหญ่ ต่อไปก็จะมีเสียงอ้อแอ้ในบ้าน
สนุกสนานหรรษากันได้อีกหลายปีเลยเชียว

..............................................

ช่วงนี้แวดล้อมโดยรวมดีนะ
รักษาความดีกันไป
เมื่อเช้าไปส่งนายคนเล็ก นั่งเฝ้าจนภาระกิจสำเร็จ
แล้วรอรับกลับ
ที่จริงตั้งใจว่า ๒๑ วันจะพยายามฝึกให้เขาติดเป็นนิสัยให้ได้
ต้องยอมเหนื่อย ถึงจะต้องกลับดึก ตื่นเช้า ก็ต้องทำ

การฝึกตน เพื่อจะสร้างนิสัย หรือแก้ไขสิ่งใดก็แล้วแต่
ตามกฎที่พิสูจน์แล้ว เราฝึกเพียง ๒๑ วันเท่านั้น
เมื่อผ่านระยะหิน ๒๑ วันอันตรายไปได้แล้ว
ที่เหลือ มันจะติดเป็นนิสัย ติดในจิตใต้สำนึกของเราอัตโนมัติ

นายคนโตและนายคนเล็ก กำลังอยู่ในช่วงวัยที่ ฝึกอะไรได้อย่างนั้นไปตลอดชีวิต เพราะฉะนั้น ช่วงนี้ยากลำบากแค่ไหน
ยายก็ต้องยอม ต้องละ ต้องสละ

ชีวิตยายแค่ช่วงเดียว ถ้ายายทำสำเร็จ ยายจะได้คนที่มีวินัย
และเก่งอย่างดีมาสองคน คุ้มจะตาย

ไม่ว่าจะเป็นการสร้างนิสัย หรือ แก้ไขเพื่อปรับเปลี่ยนนิสัย
ก็ใช้หลักการเดียวกัน คือ การหลอกตัวเองด้วยการทำซ้ำ
ภายใน ๒๑ วัน

ด้วยวิธีการทำซ้ำนี้ มันใช้ได้ทั้งทางสว่างและทางมืด
ทั้งฝึกดี และฝึกชั่ว นี่เอง ถึงเป็นเหตุผลว่า
ทำไมคนเราถึงติดอะไรงอมแงมง่ายดาย
ฝึกอะไรก็ได้อย่างนั้น
เพียงแต่ความสบายสนุกสนานรื่นเริงบันเทิงใจมันดึงดูดความต้องการได้มากกว่า.
ผู้คนจึงไม่ค่อยนิยมการฝึกฝนตนเองในทางสว่าง

การทำดี การฝึกคนให้ดี มันยากนัก
แต่ก็จำเป็นต้องทำ
เพราะถ้าเราไม่ทำตัวเองให้มีความดีเป็นลักษณะนิสัยประจำแล้ว
ความไม่ดีจะเข้ามาแทนที่
และถ้าเราไม่ฝึกคนให้ให้ดีแล้ว
คนคนนั้นก็จะกลายเป็นคนไม่ดีไปในที่สุด.

ความหยาบ ความละโมบ ความเกียจคร้าน มันมีกันทุกคน
แต่คนที่ละได้ สละได้ สลัดได้ มันต้องทำจากความตั้งใจดีก่อน
แล้วพยายามทำให้มันเห็นเป็นของจริง ไม่ใช่คิดลอย ๆ
พูดพล่อย ๆ ทำส่ง ๆ ไป

เวลามีค่ามากนะ ...ผ่านไปแล้วก็ซื้อหาเอาที่ไหนก็ไม่ได้
การใช้เวลาอย่างฉลาดที่สุดก็คือ รู้กาลเทศะ
รู้จักค่าของสิ่งที่มีอยู่

เคยได้ยินใครคนหนึ่งบอกไว้ว่า
"สิ่งของที่เรามีอยู่ แต่เราไม่รู้.. นั่นคือ ไม่มี"

เช่น เรามีทองซ่อนอยู่ใต้บ้าน แต่เราไม่่เคยรู้ว่า มีมันอยู่
ก็เท่ากับ มันไม่ได้ถูกนำมาใช้ประโยชน์

คุณค่าในตนเองก็เช่นกัน บางทีเราสามารถทำอะไรได้ตั้งหลายอย่าง แต่เพราะไม่เคยคิดค้นทดลองทำ จนในที่สุด
อยู่จนตายไปก็ไม่ได้ทำอะไรในอย่างที่ตนเองคิดฝันว่าอยากทำเลย
สุดท้ายเกิดมามีชีวิตก็เหมือนชีวิตที่ว่างเปล่าไร้ค่า และตายจากไป
เหมือนใบไม้ที่ทับถมกันในป่าใหญ่ หาได้มีประโยชน์ใด ๆ ขึ้นมา

คนที่รู้ค่าในตนเอง ..ถึงเขาจะทำงานจนเหนื่อยและตายจากไปในที่สุด ..แต่ความพยายามที่บ่มเพาะกันมา จะไม่ไร้ค่าแน่นอน
เป็นเหมือนต้นไม้เช่นกัน แต่เป็นต้นไม้ที่ทิ้งเมล็ดพันธุ์ไว้กับแผ่นดิน เพราะเขารู้ว่า สิ่งใดมีค่าคู่ควรกับแผ่นดินเมื่่อสิ้นชีพไปแล้ว

คนรู้ค่าในตนเองจะเป็นเช่นต้นไมที่ฝากเมล็ดพันธุ์ไว้กับแผ่นดิน
ส่วนคนไร้ค่าในตนเอง จะปลิดชีพดังใบไม้ที่ร่วงหล่นลงพื้นดินเท่านั้น.

เลือกเอาได้นะยาย.
ยายอยากเป็นพรรณไม้ชนิดใด

ทุกชีวิตเกิดมาล้วนเท่ากัน
แต่หนทางที่จะจากไป มันขึ้นอยู่กับการใช้เวลาชีวิตของแต่ละคน.

สุดท้ายของรอบนี้
คงจะบอกว่า
จะละอะไรก็ละไป
จะสละอะไรก็ทำไป
แต่ยาย อย่าได้เบียดเบียนตนเอง
ทำแต่พอดี..ในแบบที่สบายใจก็พอ

รัก.






โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 10 พฤษภาคม 2562 เวลา:21:55:39 น.  

 
อากาศดี๊ดี..ไม่รู้พี่จะมีโควต้าแบบนี้อีกกี่วัน

55555555555555555555555555555555

อยากร้องไห้ดังๆ
ทำได้ไหม?????

นั่งนิ่ง ๆ ทบทวนทางเดินที่ผ่านพ้นกันมาได้
มาตั้งไกล ยังจะมีอะไรอีกเหรอ? ที่ยายต้องกลัว
อย่าเสียสมาธิสิยาย
ยายรู้ว่ายายต้องทำอะไร
ยายรู้ว่ายายต้องการอะไร
ยายรู้ทุกอย่างหมดแล้ว แค่ยายตั้งใจทำมันอย่างต่อเนื่อง
อย่าไปหมดแรงให้ใครเห็น
อย่าได้บ่นเหนื่อยแม้แต่จะคิด
เพราะเมื่อไรที่เราบ่นเหนื่อย ความเหนื่อยมันจะเพิ่มขึ้นเท่าตัว
ความห่อเหี่ยวมันจะเข้ามาสถิดแทนพลัง
แล้วมันจะช่วยกันแพร่กระจาย
จนกลายเป็นกระแสลบ

อย่าได้ชักนำกระแสลบเข้าสู่ร่างกายโดยเด็ดขาด

มารผจญมีตลอดแหละ
เรื่องจะทำให้จิตตกห่อเหี่ยวก็เกิดขึ้นได้ตลอดเวลาเช่นกัน
ปีนี้บางสิ่งอาจไม่น่าภิรมณ์
แต่เมื่อพินิจอย่างถี่ถ้วนแล้ว
มันคือผลพลอยได้จากอดีตที่ผ่านมาชัด ๆ
ลองนึกย้อนไปหกเจ็ดปีที่แล้วสิ

ผ่านพ้นกันไปด้วยน้ำตากี่ครั้ง
ต้องเดินลุยฝนลุยน้ำสกปรกก็ทำมาแล้ว
เราสิ้นหวังกับแวดล้อมมาแค่ไหน จำได้ไหม?
เพราะยังเชื่อมั่นว่า ไม่มีอะไรจะเกิดขึ้นได้ตลอดไป
ไม่มีเรื่องอะไรจะเข้ามาทำให้เราเป็นทุกข์ใจได้นาน

นี่ก็เหมือนกัน .. ยายควรจะดีใจกับทุกสิ่ง
ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว ..สวยงามเสมอ.

ปล่อยใจไปเถอะ อย่ากังวลอะไรมากมายนักเลย
สิ่งมีชีวิตเขาจะต้องรู้จักเอาตัวรอดได้เอง

ยาก ไม่ได้แปลว่า จะทำไม่ได้
มันแค่ยังทำไม่ได้เว้ยยย
ฝากไว้ให้คิดก่อน
รู้คำตอบเมื่อไร จะเจอกัน

5555555555555555555555555555555555555555555
.............................................

ผ่านเมื่อวานมาได้ พรุ่งนี้ก็เฉยๆ แล้ว
ยายโคตรเก่ง.. ทำในสิ่งที่ไม่มีใครคิดว่าจะทำได้
กุก็ยังไม่คิดเลย ตอนทำไปนะ ..ไม่เคยได้คิดอะไรเลย
พี่รู้แต่ว่า พี่อยากได้ เมื่ออยากได้ ก็ลงมือเลย
ไม่เห็นจะต้องคิด ง่ายดายจะตายไป
5555555555555555555555555555555555555555555

คนอื่นไม่คิด ก็เรื่องของเขาสิ
ตัวกุเองกุก็ยังไม่คิดเล้ยยยย

รูปที่วาด ๆ กันมา มีคนขอซื้อสองคนแล้วนะ
ก็เดี๋ยวจะเอาไปใส่กรอบแล้วส่งมอบ

คนหนึ่งเขาคงอยากให้กำลังใจ
กับอีกคนหนึ่งเขาอยากได้เอาไปขึ้นบ้านใหม่
มีความสุขทุกครั้งนะ
ที่ได้เติมพลังในใจให้ผู้คน

ตลกดี ตลกร้าย
เวลาพี่ใจหล่น
กลับต้องมานั่งเพ้อเจ้อเพื่อหลอกให้กำลังใจตัวเอง
555555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555555

ไม่มีอะไรยากเล้ยยย

กอดดดดดดดดดดดดดดด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 13 พฤษภาคม 2562 เวลา:22:35:42 น.  

 
ช่วงนี้ชีวิตดีมาก..ดีจนน่าหวั่นไหวหวาดกลัว
มันดีจนอดคิดไม่ได้ว่า ..ต่อไปจะถูกพรากเอาอะไรจากไปอีกรึเปล่า

หลังจากที่กรำงานหนักกันมานาน

บางสิ่งอย่างที่ถูกทำไว้ยังไม่ได้รับการสะสาง
มีแต่ปัญหาของคนอื่นทั้งนั้น
คนเราเป็นสัตว์สังคมนะ มันหลีกเลี่ยงไปไม่ได้หรอก
ว่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเรา
เอาเข้าจริง ๆ มันก็โยงใยกันทั่วไปหมด

อากาศร้อน ๆ ทุเลาลงบ้าง
ต่อไปก็รักษาแผลเป็น ปีนี้สาหัสนัก
เจอทั้งในและนอกร่มผ้า
อย่าให้ถึงกับต้องไปฉีดเลย เอาแค่ให้สบายตัวก็พอ

สิ่งของใดที่มันเคยมีอยู่ตลอดมา
คนเรามักจะไม่รู้จักคุณค่าหรอก
ต่อเมื่อถึงเวลาต้องสูญเสียมันไปแล้ว
ลองได้ถูกพรากสิ่งของนั้นไปสิ
คุณคาของสิ่งของจะผุดขึ้นมาให้เห็นตอนที่รู้สึกว่า
มีอะไรบางอย่างขาดหายไป

.......................................

เวลาผ่านไปไวมากนะ..
เริ่มต้นได้ไม่กี่วัน ต้องเว้นระยะ
พรุ่งนี้สินะ ถึงจะกลับมาวงจรเดิมได้
ตั้งใจให้ดีนะยาย อย่าปล่อยเวลาให้เสียหายแม้แต่วินาทีเดียว
เอาให้อยู่กับทุกเรื่อง

พุ่งไปที่เป้าหมายเท่านั้น
ระหว่างทางอย่าได้แคร์ ปล่อยว่างไปซะกับทุกสิ่ง
จะทำงานใหญ่ จะเดินทางไกล อย่าได้ใส่ใจกับ
เรื่องไร้สาระข้างทาง

หายใจเข้าลึก
หายใจออกยาว
แค่ยายยังหายใจได้
เท่านี้ .. พี่ก็ยินดีที่สุดแล้ว

อย่าปล่อยให้เวลาที่มีตอนนี้
คอยทิ่มแทงหัวใจเราเมื่อมันผ่านไป
แล้วเรามานั่งเสียใจว่า ..มีเวลาทำเต็มที่
ทำไมไม่ตั้งใจทำ.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 15 พฤษภาคม 2562 เวลา:19:42:57 น.  

 
อะไรจะเกิด..ก็ต้องเกิดสินะ
พลาดกันได้ ล้มกันได้ เจ็บกันได้
จะตายรึก็ได้..แต่ใจพี่คงยังรับไม่ได้ตอนนี้

ถึงงานจะยังไม่เสร็จแต่ก็ขอให้ได้ทำตามสัญญาได้ไหม
อย่าปล่อยให้ความติดค้างในใจทิ่มแทงหัวใจตลอดเวลา
สองปีผ่านไป..มันเพิ่งจะเริ่มต้น
เขาเพิ่งจะน่ารักได้ไม่กี่วันนี้เอง
ไม่อยากจะคิดอะไรเลย...

พี่รู้นะ..ว่าทุกสิ่งอย่างเกิดขึ้นและเป็นไปได้หมด
หวาดเสียวหัวใจ..ทุกอย่างมาเร็ว
เพราะใช้ความเร็วเกินพอดี
ต่อไปคงลดความเร็วลงได้บ้าง

ให้กำลังใจกันไป..เข็นกันต่อไป
เรื่องแค่นี้เอง..หยุดพี่ไม่ได้หรอก
ขอบคุณนะ..ที่ส่งเรื่องน่าตื่นเต้นเพื่อเพิ่มความยากให้ชีวิต

รักษาใจให้มั่นคงนะยาย
อย่าแกว่งใจไปไหนอีกเลย.

พี่ชอบอย่างหนึ่งในเหตุการณ์แบบนี้นะ
ชอบตรงที่เมื่อบ้านเราเกิดวิกฤติใดขึ้นมา
ทุกคนในบ้านจะแสดงความปรารถนาดีออกมาพร้อมกันอย่างสามัคคี
มันเทียบไม่ได้เลยกับเรื่องราวแย่ๆ
ถ้าไม่เกิดเรื่องอะไรเลย มันมองกันยากเพราะเขาไม่แสดงออก

ในยามขับขันพี่แทบจะไม่ต้องใช้ความสามารถอะไรเลย
เพราะทุกคนพร้อมใจกันช่วยเหลืออยู่แล้ว

กำลังใจอยู่ตรงนี้

รักทุกๆ คน.

กอดดดดด



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 18 พฤษภาคม 2562 เวลา:10:23:50 น.  

 
เพลียใจมากมาย..อยู่ ๆ ใจก็หล่นไม่เป็นท่า
มันหล่นไปตอนไหน มันหล่นได้ยังไงฟร่ะ
หรือเป็นเพราะเราเหนื่อยมากเกินไป

คิดถึงพี่ชาย..เป็นหนอนพี่เสื้อต้องแข็งและแกร่ง
ถึงร้องไห้ก็อย่าให้ใครเห็นน้ำตา

แค่เหนื่อยยังไม่ถึงตาย หรือถ้ามันอยากตายก็ให้ตายไปเลย
ช่วงนี้พี่กลับเยี่ยมบ้านได้ทุก ๆ วัน
บ้านทุกวันนี้ไม่เหลืออะไรที่เหมือนเดิมอีกแล้ว
และฉันก็ไม่รู้ว่า ฉันจะรักษามันเอาไว้ได้ดีอีกแค่ไหน

เมื่อวานพี่คนโตเอาข่าวลูกสาวมาบอก
อีกไม่กี่ปีนางก็จะไปจากแผ่นดินไทย
วิถีของนางเป็นเช่นนั้น มันอดคิดไม่ได้นะ
น่าอิจฉา ทำไมช่างตัดใจเดินออกไปได้ง่ายดาย
พ่อแก่ ๆ แม่กลางคน ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา
จะกลับมาทันได้ยังไง

พี่คิดจะเดินออกไปตั้งหลายทีแต่ไม่เคยตัดความเป็นห่วงได้สักครั้งเดียว ..

มันคิดทุกครั้งแหละ..ที่ประหวัดความคิดมาตรงนี้
กุทำเพื่ออะไร? กุจะไปยัดเยียดอะไรให้ใครหนักหนา
เอาจริง ๆ เราก็ทำได้แค่ตักเตือนไหม?
เราไม่ได้มีสิทธิ์ที่จะทำอะไรให้เกิดขึ้น หรือไม่เกิดขึ้นในชีวิตใครได้

บางทีก็คิดนะ...เดินหนีออกไปบ้างชั่วขณะ แล้วมันจะดีขึ้น
แต่คงยังไม่ใช่ตอนนี้ ถ้าไปตอนนี้งอแงกันตายเลย
คนแก่จ้องจะเกเรไม่ไปล้างแผล
ส่วนเด็กน้อยก็จ้องจะเกเรบ่นเหนื่อยตลอดเวลา


.....................................

นายคนโตเริ่มติดวิถีนิด ๆ แล้ว
เขาเริ่มรู้ลูปเวลาว่าต้องทำอะไรเวลาไหนบ้าง
เริ่มมีเตือนย้อนกลับมา เริ่มมีจับผิด ทวงสัญญา
แต่นายคนเล็กนี่ ต้องเข็นแบบห้ามเหน็ดเหนื่อยกันเลย

อยากเดินทางแต่ ก็ต้องวางมันลง
เวลาไม่ได้ยาวนาน..ปีนี้ พี่พักร้อนมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ
อย่าปล่อยเวลาให้เสียหายโดยไร้ประโยชน์

ช่างมัน.
ช่างมัน.
ช่างมันเถอะ.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 20 พฤษภาคม 2562 เวลา:17:17:49 น.  

 
สนุกสนานบันเทิงเริงใจจริงๆชีวิต..มีอะไรให้ทำเยอะแยะ(ยิ้มอ่อน)
คงกลัวพี่เหงาสินะ...น่ารัก

ชีวิตดี๊ดี..มีเรื่องให้วุ่นวายได้ทุกวันเล้ยยยย
5555555555555555555555555555

ตลกร้ายเก่งงงงงงง
ฝึกวิทยายุทธทางใจให้พี่หราาา
ขอบใจนะ .. ห่างๆกันไปบ้างก็ได้นะบางที
หัวใจจะวายตายอยู่แล้ว
.......................

พาพ่อไปทำแผลวันนี้ผู้คนพลุกพล่าน
มีมนุษย์ป้าคนนึง บ่นว่าตอนนี้ใช้สิทธิ์ประกันสังคมอีกเก้าปีก็คงต้องมาทนทุกข์ทรมานกับการรอคอยแบบนี้ล่ะมั้ง
พี่นี่คิดเลย..ทำไม่ไม่คิดดูแลสุขภาพให้ดีที่สุดก่อน???

นังยายมีเวลาอีกมากที่จะใช้สิทธิ์อันนั้น
แต่พี่ก็ยังยึดมั่นนะว่า ถ้าอยู่จนแก่พี่จะแซ่บแน่นอน
พี่ไม่มารอคิวรอหมอแบบนี้ร๊อก ..พี่จะไปรอคิวซื้อตั๋วขึ้นรถไฟ😎😎😎

30+ ฉีกขาร้อยแปดสิบ ขึ้นเฮดสแตนด์
40+ พี่จะไปโพสต์ท่าแฮนสแตนด์กับเส้นทางรถไฟสายทรานส์ไซบีเรีย
50+ พี่จะฝึกซ้อมซุมบ้าเริ่มปูพื้นฐานบัลเลต์
60+ ค่อยโชว์ซิกแพ็ค😂😂😂😂😂😂

พอๆๆๆ ก่อน

ตอนนี้เหรอ..ทนไปก่อน
อดทนให้มากเท่ามากที่สุด
......................................

คนเรานะ..
มันเลือกไม่ได้หรอก..ว่าเราจะได้เจอกับสถาการณ์ใดๆ
เราเลือกไม่ได้หรอกว่าใครจะกระทำต่อเราอย่างไร
ที่เราทำได้คือ ควบคุมร่างกายและหัวใจตัวเอง
ไม่ให้หลงใหลไปกับสถานการณ์ที่มันเข้ามากระทบ
เรื่องราวแย่ๆ บางครั้งมันก็ส่งผลดีกับชีวิต
ถ้าเรารู้จักเรียนรู้ในสิ่งที่เกิดขึ้น

เคยมีคนบอกไว้เสมอ..ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว..งดงามเสมอ
ขึ้นอยู่กับว่า เรามองเห็นในแง่งามอันนั้นหรือไม่

.................................

พี่อยากเดินทาง ในช่วงเทศกาลที่มีวันหยุดติดต่อกันอันนี้
อยากทำอะไรหลายสิ่งอย่างในเวลาเดียวกัน
แต่เพิ่งทราบวันนี้เองว่า
ถ้าเรามีโฟกัสหลายสิ่ง ความสำเร็จมันจะเจือจาง เข้าถึงได้ยาก
เมื่อตั้งใจว่าจะฝึกนายทั้งสอง จะอยู่เป็นกำลังใจให้กับคนที่บ้าน
ก็ต้องอยู่ทำหน้าที่ให้เต็มที่เสียก่อน
แล้วอยากไปไหนก็ค่อยเป็นไปในคิวถัดๆๆไป

ความดีมันทำกันยาก ในหมู่ชนคนไม่เคยทำ
แต่ก็ทำกันได้ ถ้าตั้งใจจริงๆ
เมื่อเริ่มต้นลงมือทำกันแล้ว ก็เห็นสมควรที่จะรักษาความดีให้สืบเนื่องต่อไป
เพื่อป้องกันมิให้ความเลวใดเข้ามาแทนที่

การกระทำทุกอย่างมีเหตุและผลของมันเสมอ
อะไรที่ได้มาโดยง่าย..มักจะไม่อยู่กับเรานาน
มีเข้ามา ก็ต้องมีอออกไป
ความสุขที่เกิดขึ้นโดยง่าย ในชั่วขณะหนึ่ง
มันจะถูกทดแทนด้วยความทุกข์ในอนาคตเมื่อเวลาของมันมาถึง

เหมือนกับการใช้บัตรเครดิต ในช่วงแรกๆ ความสุขสบายครอบงำ
อยากได้ต้องได้ อยากมีต้องมี ฤทธิ์ของความสุขประเภทนี้จะเกิดขึ้นต่อเมื่อ
คุณได้ใช้มันจนหมดวงเงินแล้ว และเมื่อนั้นเองเตรียมตัวชดใช้วิบากกรรมได้เลย
อยากกินก็ต้องอด อยากใช้ก็ต้องอด
ทำงานแทบหมดเรี่ยวแรงทำได้แค่จ่ายดอกเบี้ย
นี่คือการเค้นเอาความสุขในอนาคตมาใช้อย่างหน้ามืดตามัว

ความสุขในร่างกายก็เช่นกัน
ผู้คนส่วนมากมักหลงผิดโดยมิทราบว่าการคัดหลั่งสารความสุข
มันสร้างได้ด้วยตัวของตัวเอง
ด้วยการออกกำลังกาย ด้วยการฝึกสมาธิ ด้วยการสร้างงานศิลปะ
วิธีสร้างความสุขเกิดขึ้นได้เสมอ ถ้ารู้จักใข้ในทางที่เป็นประโยชน์

เหมือนจะเป็นทุกข์นะ..แต่ขอโทษที
พี่มาจากทางไหน พี่ก็เชิญกลับไปทางนั้นเถอะว่ะค่ะ
555555555555555555555555555555555

วันนี้พ่อตั้งชื่อให้พี่ใหม่เว้ย
เมื่อก่อนเรียก "อิเค็มมหาประลัย"

วันนี้พ่อเรียก "ตัวเงินตัวทองของพ่อ"
กุจะภูมิใจดีไหมฟร่ะ
555555555555555555555555

.................................

วาดรูปดีกว่า แก้ร้อน😂😂😂😂


รัก.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 21 พฤษภาคม 2562 เวลา:14:39:39 น.  

 
พลังงานเหลือน้อย..
พี่คงอยู่บ้านนานเกินไป

มันมีความรู้สึกคันไม้คันมือคันปาก..แต่ก็ต้องเก็บกักอดทนไว้
ทำไมวะ?????


บางที...พี่ก็คิดนะ
ที่เราทำอยู่นี่ ที่เราเดินทางนี้
มันใช่แน่แท้จริงแล้วเหรอวะตะ

.....................

ยาย..ถ้าเหนิ่อย ถ้าเพลียมาก
ก็ไปอาบน้ำ.. ไม่มีอารมณ์ใดจะอยู่กับเราตลอดไป

บางทียายก็ต้องปล่อยวางบ้าง
ไม่สนใจบ้าง
ถ้าไม่พอใจ..ก็ทำเหมือนแต่ก่อน
ออกไปดูโลกกลมๆ มืดค่อยกลับบ้าน

ท้อกันได้
เบื่อกันได้
แต่ยายจะหยุดไม่ได้
เรายังเหนื่อยไม่ได้ครึ่ง..ของที่พ่อเหนื่อยเลย

กอด.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 22 พฤษภาคม 2562 เวลา:17:34:09 น.  

 
ถือศีลปีนี้..สบายกายหลายสถาน

ไม่ได้รู้สึกลำบากยากเข็ญใด ๆ
ไม่มีใครมาคอยจ้องทำร้าย นานแล้ว

บรรยากาศในบ้านก็ดี
จะมีก็แต่ใจ..นี่แหละ
ควบคุมไม่ค่อยจะได้เลย

สังขารปีนี้มาแปลก
นอนหัวค่ำหลายวัน
เมื่อวานนอนดึก แค่ตีสามเอง
รู้สึกเจ็บๆ หัวเหมือนน็อตจะหลุด
นอนดึกแล้วรู้สึกเหมือนจะตาย โหวงเหวงบอกไม่ถูก
เยอะนะ ..ถ้าต้องกลับไปนอนดึกอีก จะป่วยไหม?

ร่างกายมันคงรวน พอได้รู้จักการพักผ่อน
ทำเป็นสำออย..

ยากแค่ไหนก็ผ่านมาได้หมด
ทำไมเรื่องง่าย ๆ แค่นี้ ถึงผ่านไม่พ้นสักที
มันหงุดหงิดงุ่นง่าน พอยิ่งตบมันลง
บังคับให้มันออกไปให้พ้น ๆ มันก็ยิ่งหายใจติด ๆ ขัด ๆ
พี่ทำอะไรผิดพลาดไปตรงไหนฟร่ะ????

อย่าคิดมากสิยาย..

ทำความเข้าใจมันไป
ไม่มีอะไรจะอยู่กับเราตลอดไป
มาเองได้ ..ก็ต้องออกไปเองได้เหมือนกัน
ช่างมันเถอะ

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 22 พฤษภาคม 2562 เวลา:23:53:43 น.  

 
ภาระหนักตอนนี้..ควบคุมใจตัวเองล้วนๆ

ความละเอียดในการรับรู้มันมีมากขึ้น
จิตมันไวมาก..ยิ่งเราฝึกมากเท่าไร
ความแยบคายในการไขว้เขวก็ละเอียดและแนบเนียนขึ้น

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า..บางจุดเล็กๆ ที่แว๊บผ่านเข้ามาในความทรงจำ
จะกลายเป็นจุดดำในใจที่ยากต่อการกำจัดละทิ้ง
ความปรารถนาดี ไมตรีจิตคิดเมตตาและให้อภัย
จะทำให้เรารอดพ้นไปได้ทุกสถานการณ์

รักศัตรู เอาชนะคนที่จ้องจะทำร้าย ยังผ่านมาแล้ว
เรื่องแค่นี้ ไม่น่าจะยากเย็นอะไร
เป้าหมายของเรามันใหญ่เกินกว่าจะแบ่งความใส่ใจมาเหลียวแล
ความรู้สึกที่ไร้เหตุผลเช่นนี้

หายใจเข้า...ยิ้มลึก
หายใจออก...ยิ้มกว้าง

ใครจะเป็นอะไร
ใครจะทำอะไร
ใครจะแสวงหาความสุขเช่นไร
ช่างมันเถอะ...ไม่ได้มีความน่าสนใจน่าใส่ใจสักนิด
ก็แค่เรื่องธรรมดา ของมนุษย์ขี้เหม็นๆๆ ที่ต้องพึ่งพาหาความสุขใส่ตัวเอง
มนุษย์จำพวกที่คิดเอาสบาย บ่อนทำลายตัวเอง
มนุษย์ที่ไม่เห็นค่าความสามารถที่มีในตัวเอง
มนุษย์ที่ไม่รู้ค่าความเสียสละเพื่อสิ่งที่ดีกว่าของสังคม

ยายจะเอาอะไรกับมนุษย์ขี้เหม็นๆ
แม้แต่ตัวยายเอง...ฝึกมากี่ปี ยังทำได้แค่นี้
แค่จะรักษาเวลาให้สมบูรณ์ก็งยังทำไม่ได้เลย
แค่ให้เป็นคนที่มีขันติ..ยายขันแตกมาแล้วกี่ครั้ง
แค่บอกให้ลืมๆๆๆๆๆ เคยลืมอะไรได้บ้าง?

ทุกคนก็เช่นกัน.

...............................

วันนี้เป็นวันที่มีความสุข..เอาชนะตัวเองได้หลายอย่าง
อากาศดี ได้กินกาแฟ กับข้าวอร่อย
ใจนิ่งมากขึ้น หายใจได้ดี
แต่...ยังไม่ได้ขี้ว่ะ😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂

ถ้าขี้ดีนะ...จะดีกว่านี้อี๊กกกกกกก

อะไรก็ดี..แค่เรายังยิ้มได้

ยิ้มสิ..แล้วชีวิตจะดีขึ้น
อะไรจะเกิดขึ้นช่างแม่ง
ปัจจุบัน..เรายังยิ้มกันได้ก็พอ


รัก.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 23 พฤษภาคม 2562 เวลา:23:38:23 น.  

 
เริ่มต้นนับถอยหลังละนะ... น่าใจหาย
เวลาเดินไวมาก ร่างกายก็แสนรู้ดีจริง ๆ เลย
มันมีความสำออย ..เมื่อมันรู้จักการพักผ่อนอย่างเต็มที่
วันไหนนอนเลยเวลา นอนเกินเวลา
นอนไม่รู้จักเวลา มันมีประท้วง
แล้วประท้วงแบบ กุจะตายแล้วนะ
มันทำท่าจะแยกออกจากกันระหว่างกายหยาบกับกายละเอียด

สันดานจริงๆ ได้คืบจะเอาศอก

พี่ไม่หวังอะไรจากหนังหน้าเลย
แค่ไม่รู้สึกคันตามเนื้อตัวแล้วก็แสนจะดีใจ
ฤดูฝนมาเยือน ก็ได้แต่ตามเก็บงานรั่วซึมที่มันฟ้องออกมา
สงสารท่านผู้อยู่อาศัย

ช่วงนี้มันเริ่มงวด เด็กก็เริ่มงอแง
ถ้าผ่านไปได้ ก็น่าจะดีขึ้น
ดีนะ..ที่พี่สะสมทางแก้ไขมาเยอะ
ตัวเลือกที่จะรับมือกับเด็กดื้อเลยมากหน่อย

ถือว่าโชคเข้าข้างเด็กที่ได้อยู่บ้าน
ถ้าอยู่ป่า หรืออยู่ค่ายละเมิ๊ง เมิงโดนนังยายทิ้ง

กุทิ้งจริง ๆ .. ประเภทว่าไม่ได้ ดุไม่ได้ แตะต้องไม่ได้
ไม่สนใจก็ไม่ได้ ..ไล่เตะนังยายรึ
พี่เลยพาวิ่ง นายคนเล็กวิ่งตามได้ร้อยเมตรด้วยเท้าเปล่า
ถ้ายังวิ่งตามก็ว่าจะพาวิ่งหนีหมาสักสองกิโล
5555555555555555555555555555555555555

ส่วนนายคนโต ..เขาเริ่มเข้าใจหน้าที่ของตนเอง
เริ่มเข้าใจการแก้ไปปัญหาชีวิตตัวเอง
รู้จักภาวนา รู้จักใช้ประโยชน์จากสิ่งที่มี
รู้จักการเอาตัวรอด.

ไม่ได้คาดหวังอะไรมาก
เวลามันสอนยายว่า

นังยายต้องรีบเรียนรู้ที่จะปล่อยวาง
เพราะเด็กสองคนนี้คงจะเชื่อฟังคำยายอีกไม่นานนักหรอก.

เราไม่ได้อยู่กับเขาตลอดเวลา
เราไม่ได้อยู่กับเขาตลอดไป
ความเชื่อใ่จเป็นสิ่งสำคัญสำหรับคนในครอบครัว
ไม่มีใครอยากมีชีวิตที่ล้มเหลวผิดพลาด
ไม่มีใครอยากมีชีวิตที่ทางไปในทางต่ำตม
แต่ทางชีวิตที่สวยหรูและงดงามมันต้องฝ่าฟัน
และใช้สติให้มากเท่ามาก ในการที่จะรู้ทันสิ่งยั่วยุ
ทั้งหลายทั้งปวง.

ความรู้สึกขี้เกียจ รักสบาย เพลิดเพลินชั่ววูบ
มันเกิดขึ้นได้กับทุกคน
แต่ถ้าเรามีสติมากพอจะชั่งใจได้ว่า
สิ่งนั้นตรงหน้ามันคุ้มกับการยอมเสียพื้นที่ชีวิตที่ดี
เพื่อแลกกับร่องรอยด่างพล้อยหรือไม่??

ในชีวิตไม่มีอะไรได้มาฟรี ๆ การไม่ทำความดีก็เช่นกัน
มันมีผลเสียที่ผูกมัดอยู่กับเวลาที่กลายเป็นอดีต
และฝั่งแน่นอยู่กับความทรงจำที่ติดอยู่ในจิตใต้สำนึก

วันนี้เวลานี้ เราอาจจะหลงลืมไม่ได้ตระหนักใคร่รู้
แต่เชื่อสิ ..ไม่มีร่องรอยใด ๆ จะไม่ปรากฎหลักฐาน
ทุกสิ่งอย่างที่ทำไปมีผลในการกระทำเสมอ


เรื่องบางเรื่อง..เราลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าเคยทำ
แต่ไม่ใช่ว่า มันจะไม่เคยเกิดขึ้น

วันนี้เวลาของการเก็บเกี่ยวมาถึง
ถ้าไม่ตั้ง หรือ ทำได้ไม่ดีพอ
วันที่ต้องใช้จะมานั่งนึกเสียใจ หรือ เสียดาย ก็สายไปเสียแล้ว.

ปีนี้ดีมากหน่อยตรงที่..บ้านพี่มีความอบอุ่นลงตัวที่สุดเท่าที่เคย
มีความทรงจำมา มีเสียงเอ็ดตะโรบ้างพอเป็นสีสัน
มีความเจ็บปวดบ้างพอเป็นรสชาติของชีวิต
มีความน่าสะอิดสะเอียนบ้าง พอเป็นกษัยให้คิดถึงความสวยงาม
มีความน่าหวาดหวั่นบ้าง พอเป็นแรงขับเคลื่อนให้พุ่งไปยังเป้าหมาย

ความน่ารัก และเสียงหัวเราะเกิดขึ้นได้ทุก ๆ วัน.

เร่งรีบเก็บเกี่ยวกักตุนความสุขให้มากเท่ามาก
เผื่อไว้วันที่ต้องถูกถอดถอนมันคืนไป
จะได้เอาไว้อิงแอบเยียวยาหัวใจตัวเองในวันที่หมดเรี่ยวแรง

..........................................

ในความเป็นจริง ทั้งเหนื่อยทั้งเครียด
แต่พี่เชื่อว่า พี่จะผ่านไปได้แน่นอน.

เรื่องอื่น ..ช่างมันเถอะ

ใครอยากจะทำอะไรก็ช่างเขาเถอะ
ขอแค่ให้ยายได้ทำทุกลมหายใจอย่างเต็มที่และมีประโยชน์ก็พอ
เก็บเวลาให้หมดสิ้นทุก ๆ นาที
และกับผลประโยชน์ที่ประเมิณค่าไม่ได้.

เพราะต่อให้ปัญหาที่ต้องผ่านไปมันจะมากมายเท่าภูเขา
มันก็ไม่ยิ่งใหญ่เท่าพระเจ้าที่อยู่ในใจของเราร๊อกกกกก

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 26 พฤษภาคม 2562 เวลา:8:07:36 น.  

 
๒๖ พฤษภาอาลัยรัก
ผูกสมัครตั้งมั่นบำเพ็ญศีล
ข้าฯจักทำความดีเป็นอาจิณ
จักรักษาความดีจนสิ้นใจ

จักรักษาคนดีที่มีค่า
จักนำพาคนดีอยู่รอดได้
ค้ำจุนคนให้รู้รักษ์ดีต่อไป
จักไม่ละทิ้งผู้ใฝ่ในความดี

ข้าฯ จักหมั่นสร้างคนดีให้มีอยู่
สถิตคู่แผ่นดินไม่ถอยหนี
แม้นมิรู้หนทางสร้างคนดี
ข้าฯยังมีความหวังในศรัทธา

ขอลาแล้ว ลาไกลอาลัยยิ่ง
พรทุกสิ่งที่ข้าฯทำตามปรารถนา
ขอพลังจงสถิตในศรัทธา
ขอให้ข้าฯ ได้จากไกลเช่นนี้เทอญ.

ด้วยรักและอาลัย

อาฎีญา


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 27 พฤษภาคม 2562 เวลา:0:18:19 น.  

 
งวดเข้าไปทุกวัน..แรงก็หมดลงไปทุกที
คืนนี้หลอกถามเด็กน้อยว่า
"ถ้าป้าไม่ไป ป้าเหนื่อย ป้าอยากพัก ลูกจะไปเองได้ไหม?"
เด็กตอบโดยไม่ได้ยั้งคิดเลย
"มินก็เหนื่อยเหมือนกัน มินเพลียมากเลย ไหนยังต้องทำการบ้านอีกก"

เมื่อกี้เป็นแค่เรื่องสมมติลูก ต่อให้เหนื่อยเกือบตายเราก็ต้องไป

"ทำไมอ่ะ เราเหนื่อยเราก็น่าจะพักได้สิ"

ไม่ได้ลูก ..ป้าทิ้งรายได้มาคืนละหมื่นสี่เพื่อจะมาละหมาด
ถ้าทำเป็นเหนื่อยเท่ากับคืนนี้เราจะไม่ได้อะไรเลย
ได้แต่ความเหน็ดเหนื่อยพักเท่าไรก็ไม่หายหรอก

ความน่าจะเป็นที่จะได้รับมากมายสำหรับใครบางคน
แต่ถ้าเราเก็บเวลาได้ดี ..สิ่งที่ได้รับมันก็คุ้มค่าควรพอทดแทน
สิ่งที่เสียไป
ชีวิตคือการลงทุน ต้นทุนชีวิตที่ดีที่สุด
คือ การตั้งมั่นตั้งใจสั่งสมความดีเพื่อชำระล้างจิตวิญญาณ

เห็นเด็กแล้วเหนื่อยใจ..แต่พี่ก็ทำดีที่สุดแล้ว
เรามีหน้าที่ทำให้เต็มที่ ส่วนความสำเร็จนั้นเป็นโกงการของพระเจ้า
อย่างน้อยเขาก็รู้ว่า ลูปของกฎในชีวิตช่วงเดือนนี้เป็นยังไง
เมื่อวานหง่อมเต็มทน นายคนโตไม่สบาย เข็ญกันจนถึงที่สุด
ถ้าหยุดแล้วความขี้เกียจจะนำความเคยชินมาให้
พอผ่านเมื่อวานมาได้ วันนี้ก็เบาใจลงมาบ้าง

นายคนเล็ก พักหลังนี่เริ่มมีความขี้โกง เริ่มแอบซ่อนพลางตัว
เพื่อหลบให้พ้นเวลา ช่างคิด ไม่ต้องสืบต่อ
ถ้าพี่ไม่อยู่ จะเกิดอะไรกับเด็กสองคนนี้
เดือนหน้า คงต้องพาเดินทางสักครั้ง
การยากลำบากในการเดินทาง ชำระขัดเกลาจิตใจได้ดี
สมควรแก่เวลา ..

......................................

ช่วงนี้บ้านเราดูท่าจะระส่ำระสาย
แต่ไม่หรอก ไม่ได้เกินความคาดหมาย
พวกเมิงมันเตรียมการมานานแล้ว
กระหายอยากคิดฝันลม ๆ แล้ง ๆ ว่า
เมื่อวันนี้มาถึง อะไรจะหวานปากคอแร้ง

ฝันไปก่อนนะ...ต่อให้เมิงไปลาหมาตาย
แล้วเกิดใหม่อีกสิบชาติ
ฝันค้าง ๆ ของพวกเมิงก็ไม่มีวันเป็นจริง

และต่อให้มันใกล้ความเป็นจริงก็เถอะ
พี่สัญญาว่า กุจะทำทุกอย่างเพื่อทะลายความฝันของพวกเมิง
ให้หายนะกันไปข้างหนึ่ง

มีหลายสิ่งอย่างขัดหูขัดตาและขัดใจ
แต่ก็ต้องอดทนไว้
มีหน้าที่ให้อดทนก็ต้องอดทนต่อไป

เราต้องสำนึกไว้เสมอว่า
ความปรารถนาดีและไมตรีจิตที่ดีต่อกัน
จะทำให้เรารอดพ้นทุกสถานการณ์ไปได้อย่างตลอดรอดฝั่ง

พี่เชื่ออีกอย่างหนึ่งนะว่า ..เมื่อเราเสียจนถึงที่สุดแล้ว
ต่อไปนี้เราจะมีแต่ได้กับได้.

ก็ทำได้แต่รอคอย ..เราสะสมปัญหากันมานานแสนนาน
เรารับแต่ปัญหาที่คนอื่นก่อ
เราไม่เคยคิดที่จะทำอะไรขึ้นมาด้วยตนเอง
เรามีแต่ความเอื้ออารี เรามีแต่ความเกรงใจ

วันนี้พี่โกรธพ่อมาก..โกรธที่สิ้นสติอยู่ตลอดเวลา
ชอบทำร้ายชีวิตผู้อื่น

ทำร้ายเองไม่พอยังใช้ให้ผู้อื่นทำอีกด้วย
ตอนเย็นใช้คนโตแล้ว
ตอนหัวค่ำออกหัวคิดใช้เด็กน้อยสองคน
เอาหนูแช่น้ำให้ตายอย่างทรมาน

พอพี่เอ็ดเด็ก เด็กบอกว่า พ่อสั่งให้ทำ..
เลยเอ็ดทั้งหัวหงอกหัวดำเลย

ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตมันบาปมากนะ
ถ้าตัวเองถูกจับกดน้ำบ้างจะรู้สึกอย่างไร

หนูมันแค่สร้างความรำคาญให้เรา
ถ้ามันไม่มีอาหารกินมันก็ตาย
แต่เราเป็นมนุษย์เราเลือกได้นี่
เรามีทางเลือกตั้งหลายทาง
การฆ่าก็ควรจะเป็นทางเลือกสุดท้ายที่เราควรเลือกทำ

ถ้ามันเป็นสัตว์อันตรายถ้าเราไม่ฆ่ามัน มันก็ฆ่าเรา
อันนี้พอเข้าใจ พอใ้ห้อภัยได้นะ

แต่เคสนี้ พี่รับไม่ได้หรอก

เมื่อวานก็ตัวเHี้ย ..ตอนแรกคิดว่าจะจับตาย
ถ้าไม่ห้ามไว้ นายก็คงตายไปแล้วสินะคุณเHี้ย

ไม่ชอบเห็นใครถูกทำร้าย
ไม่ชอบเห็นใครทำร้ายใคร

ทุกชีวิตมีค่า
ถึงเขาจะเก็ดเป็นอะไร
ค่าของชีวิตก็เท่ากัน

ต้นไม้ก็เช่นกัน
...................................

ต้นไม้ของพี่..น่าสงสารมาก
มันเหี่ยวเฉาเหมือนจะลาโลก.
แต่พอรดน้ำแล้วพูดขอโทษ
ลงไปทำงาน..พอจะกลับขึ้นมาดูอีกที
มันสะแล๋นชูช่อผลิใบดั่งดีใจได้กลับมาหายใจอีกครั้ง
อัศจรรย์สิ่งมีชีวิต..พี่เลยกอดดดดดดใหญ่ ๆ แล้วบอกมันว่า
หาน้ำกินเองนะ อีกสัปดาห์เดียวเอง
555555555555555555555555555555555555555

เป็นต้นไม้ของพี่ต้องอดทน
เกือบตายกี่หนก็ต้องกระเสือกกระสนให้อยู่รอดได้

ปีนี้..มีอะไรดีขึ้น?????

ใจละเอียดขึ้นนะ
ตื่นเช้าขึ้นมาก..
ถึงจะทำอะไรได้ไม่สมบูรณ์
แต่ก็ดีกว่าที่ผ่านมาแน่นอน
รู้สึกเหนื่อยน้อยลงนะ ..แทบจะไม่มีความเหนื่อยใจเลย
มีแต่เหนื่อยการหมดแรง
อาจจะเป็นเพราะออกกำลังมากเกินไป

เวลาดีดีกำลังจะหมดไป
และไม่รู้ว่าปีหน้าจะมีโอกาสได้ทำอะไรเช่นนี้อีกหรือไม่


"ถ้าทุกคนประเมิณค่าของเวลา
เท่ากับตัวเงินในผลประโยชน์ที่จะได้รับแล้ว..
จะไม่มีใครกล้าทิ้งเวลาให้เสียไปโดยไม่ทำความดี
ไม่มีความสุข และไม่ได้ประโยชน์"

หายใจเข้าลึก ๆ
หายใจออกยาว ๆ
แล้วเดี๋ยวความกังวลใจต่าง ๆ
ก็จะหายไป.

ไม่มีอะไร หรือใครจะทำให้เราเป็นทุกข์ในใจได้ตลอดไป
ตราบเท่าที่เรายังคงหายใจ
ทุกสิ่งอย่างล้วนเปลี่ยนแปลงเสมอ.

วันนี้เราอาจจะท้อ
กับทุกสิ่งตรงหน้าที่ไม่ได้ดังใจ
แต่วันพรุ่งนี้ถ้าเรายังมีโอกาส
ก็จงตั้งใจทำในสิ่งที่ต้องการ
ทำให้ดีในทุก ๆ โอกาส
เมือเวลาผ่านไป...ย้อนมองกลับไปดู
เผื่อเราจะได้เห็นวันเวลาที่งดงาม

... เช่นทุกวันนี้ ...

ถึงช่วงนี้..เราจะไว้ทุกข์
แต่ทุกข์อันนี้บอกเลยว่า
ทำให้เรารู้สึกอิ่มใจกับแง่งามชีวิตของป๋าเหลือเกิน
งดงามเสียจนอิจฉา..เมื่อไรหนอจะตายได้เช่นนี้บ้าง
ขอแค่กึ่งหนึ่ง ไม่ต้องถึงครึ่งก็ยังดี.

รัก.



.................................


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 29 พฤษภาคม 2562 เวลา:23:47:45 น.  

 
ถือว่าเป็นความกรุณาอย่างสูง..สำหรับเวลาที่ได้รับ

แค่ไม่กี่วันที่ต้องใช่ความคิดและเรี่ยวแรงตลอดเวลา
ถึงกับหมดแรงกายแรงใจกันทีเดียว
เมื่อวันก่อนกลับมากินยาแก้แพ้ไปถึงกับนอนข้ามวันกันเลย

อารมณ์ขึ้นง่าย ดับง่าย
แต่รุนแรงกว่าเดิม
เวลาโกรธรู้สึกอยากฆ่าให้ตาย
ไม่อยากแม้แต่จะคิด ได้ยิน หรือมองเห็น

จบทุกเรื่องแล้ว..ของเดือนนี้
เดือนหน้าค่อยว่ากันใหม่

ตอนนี้แค่หยุดความโกรธเคืองให้ได้ก็บุญคุณถมที่ไปแล้ว

บางทีก็คิดนะ...
อย่าทำให้พี่เบื่อจนอยากก้าวเท้าออกไป
เพราะถ้าพี่ตัดสินใจแล้ว...อะไรก็ดึงกลับไม่ได้หรอก

..........................
นายคนโตทำได้ดีเมื่อวาน..
เพลียจนอยากปล่อย..เลยบอกเขาว่า
ตามใจ อยากทำก็ทำ ไม่อยากทำก็ไม่เป็นไร
คงเป็นเพราะมันครบ๒๑ วันมาหลายวันแล้ว
ความเคยชินมันเลยทำให้เขาทำได้โดยไม่ต้องเข็นอีก
แถมยังบอกเด็กชายที่กลับมาเยี่ยมบ้านให้ไปกับเขาด้วย

ตอนแรกเด็กชายไม่อยากมา นายคนโตใช้เหตุผลจนเขาต้องยอม
พูดไปๆ เขาว่า ถ้ายังไม่ไปอีก เขาก็งงแล้ว😁😁😁

กำลังใจของป้าหนอ..

รัก.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 2 มิถุนายน 2562 เวลา:7:56:09 น.  

 
คืนนี้เป็นคืนสุดท้าย..อยากทำก็ต้องทำเอาเอง
กลับมาไม่ทันแบบไม่ต้องลุ้น..

ทุกอย่างมันรัดตัวแบบไม่ทันได้หายใจหายคอ
ความเครียดมาก่อตัวรอไว้แล้ว
อะไรๆ ก็ตึงไปหมด
พอดีลงตัวแบบพลาดไม่ได้
วันนี้ขาดทุนไปสองพัน
ไม่รู้เผลอเรอตรงไหน..ต้องกลับไปเช็คอีกหลายๆ รอบ

.............................

การทำดี มันก็คือดี ต่อให้ไม่มีอะไรดีขึ้น เราก็ต้องทำ
ทำเพื่อป้องกันมิให้อำนาจฝ่ายต่ำครอบงำจิตใจ
ต่อให้ต้องเสียอะไรมากมายกว่านี้ ก็ต้องทำ

หากเราต้องการได้ดี ต้องการประสบความสำเร็จ
สิ่งที่ต้องทำคือ การมุ่งมั่นกระทำอย่างมีเป้าหมาย
ทำอย่างมืออาชีพ สุจริต จริงใจ รับผิดชอบ
เหล่านี้เป็นสิ่งที่อยู่ข้างฝ่ายดี แต่มันคนละเรื่องกับการทำดี

เพราะการทำดีบางทีก็ต้องยอมสละบางสิ่งที่เป็นผลประโยชน์ฝ่ายตนบ้าง
เพื่อรักษาประโยชน์โดยรวม เพื่อบรรยากาศ
หรือเพื่อรักษา การแสดงน้ำใจไมตรีอันพึงรักษา

การทำดีในค่านิยมบางสังคม มันก็โคตรจะขัดกับจิตสำนึกภายในเลย
วันหลังๆ นี้ มีบางสิ่งที่อยากตะคอกออกมา
แต่ก็ต้องอดทนไว้
สาบานได้ ถ้าพี่พูดบางสิ่ง บรรดาผู้รู้ต่างๆ ที่ทะเลาะกันคงหน้าหงาย
หรือไม่พี่คงถูกจับเอาไปฆ่าในข้อหานอกคอก
อย่างที่คนบางจำพวกเคยโปรยใบปลิวไว้
😀😀😀😀😀😀😀😀

ถอนหายใจยาว...
จะมีใครรู้ว่าพี่ต้องการอะไร


เอาจริงๆ นะ ถ้าถามความคิดตอนนี้
อยากเดินทางสักพันกิโล .. ข้ามฟ้าไปเพื่อจะไปถามตัวเองว่า
...เหนื่อยไหม?...

ผ่านการถือศีลมาอย่างหนัก ๕ ปี ทุกวัน
รอบแรก ลูกน้องตาย
รอบสอง แมวตาย คนใกล้บ้านตาย
แล้วคราวนี้ จะเอาอะไรไปจากฉันไหม?

เอาไปสิ .. เอาไปเถอะ
ไม่มีอะไรอยากเก็บไว้สักอย่างเดียว
ชีวิตก็แค่นี้แหละ...

แค่เกิดมาทำดีและใช้หนี้แผ่นดิน.

.........................................

หลายหลายปีก่อน..เคยมีความคิด อยากเห็นผู้คนมากกว่าหลักหน่วยในยามค่ำคืน พี่พอใจแล้ว

ต่อไปนี้..พี่อยากเห็นผู้คนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ในทุกๆ ปียามรุ่งอรุณ.

รู้นะ..ว่ามันเป็นไปได้ยาก
แต่พี่เชื่อนะว่า..มันจะเป็นไปได้แน่นอน.

................................

สุดท้ายของเดือนอันประเสริฐปีนี้..
เคยมีน้องถาม ยายได้อะไรบ้าง?
ถ้าทบทวนกันจริงๆ อืมมมม
.
.
.

ได้เยียวยารักษาใจตัวเอง
แกร่งกว่านี้..ก็ใจหินแล้วน้อง😂😂😂😂

ได้รีเซ็ตเวลาหลับนอน พอนอนดึกนิ ทำสำออยทีเดียว😁😁😁😁

ได้ชุดโต๊ะกินกาแฟทำเองแฮนด์เมคเชียวนะ แลกกับมือพังๆ😂😂😂😂

ได้รื้อสวนหน้าบ้านแล้วทำใหม่ หลังเดี้ยงไปสองวัน😉😉😉😉


รูปที่วาด ยังไม่น่าพอใจ
ตั้งแต่พ่อไปได้แผลมา มันหมดอารมณ์ไปเลย

โยคะก็เฉยๆ ไม่ได้พัฒนาขึ้น เล่นท่ายากไม่ได้มาก
สถานที่ไม่เอื้ออำนวย ได้ทำแค่ไม่ให้เส้นตึง

มันใช่หราาา..ใช่เรื่องที่ต้องเก็บเวลาหราาาา😂😂😂😂😂
อืมมมมม


ไม่รู้สิ..พี่คิดว่า
ทุกครั้งที่ได้ทำอะไรแบบนี้
ด้วยความเนิบช้า ค่อยๆเป็น ค่อยๆไป
มันสร้างพลังให้เราได้มากกว่า
อากัปกิริยาท่วงท่าและคำสวดที่แทบจะตามไม่ทัน.

ไม่อินเลย..ขาดความรู้สึกซาบซึ้ง
ในเวลาเช้ามืดซะอีก
ให้ความรู้สึกเก็บเกี่ยวกอบโกยได้มากกว่า.

แล้วทำไมเรายังอยู่จนจบ?

ต้องอยู่สิ..เราต้องอยู่เพื่อให้เกียรติสถานที่
เราต้องอยู่เพื่อให้เกียรติคนข้างหน้า
เราต้องอยู่เพื่อให้คุ้มค่าการใช้เวลา

อะไรที่มันผ่านมาแล้ว..เราจะย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีก

ทุกๆ ปี เราจะมีน้ำตาที่ไม่รู้มาจากไหน
แต่ปีนี้ไม่มีอะไรเลย.. ทั้งๆ ที่เรื่องเศร้าก็มากมาย
แต่หัวใจกลับแข็งแกร่งขึ้นเป็นบ้าไปเลย😀😀😀

ไม่จบก็ต้องจบ.
ส่งท้ายด้วย..ความอบอุ่น
ถึงจะขัดหูขัดตาไปบ้าง
แต่ก็ต้องอดทนไว้
เราไม่ได้กลับบ้านบ่อยๆ
ถ้าพูดให้ดีไม่ได้..ก็ไม่ต้องพูด

ใครจะเป็นยังไง..ช่างเขาเถอะ

รัก.




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 3 มิถุนายน 2562 เวลา:0:31:52 น.  

 
เคยสงสัยนะว่า...เราไม่สงบพอเหรอ?
ปีนี้ถึงไม่ซาบซึ้ง ไม่มีน้ำตาไหลออกมา

เมื่อเช้ามืด..ได้คำตอบชัดเจน
ขอบพระคุณทุกสิ่งอย่าง
เข้าใจในความละเอียดของจิตวิญญาณ ก็ตอนนี้
สภาวะที่เราไม่เสียใจ ไม่ดีใจ
ไม่ยินดี ไม่ยินร้าย
ยอมรับ ปล่อยวาง และยอมจำนน

นังยายช่างโง่เหลือเกิน..
จริงๆ มีเตือนๆ มาตั้งแต่คืนที่ไปกินบุญตามคำเชิญแล้ว
วันนั้นเรางัดกันตั้งนาน ไม่มีใครอยากไป
แต่เพราะเจ้าภาพเขาย้ำด้วยปากหลายครั้ง
เราไม่ปฏิเสธ ทำได้แค่หัวเราะเหอๆๆ
ดูเขาก็รู้นะ..ว่าหัวเราะทำไม
กุก็รู้เมิงไม่มาร๊อก...แต่ก็ยังบอก.

วันนั้นเราตัดสินใจไปกันเพราะไม่อยากปฏิเสธความเมตตาที่มีให้
มันดูจะเย่อหยิ่งเกินไป
กำลังจะได้เวลาอยู่แล้ว ...ทุกคนพร้อมใจกันเดินออกจากบ้าน
ทิ้งสำรับไว้ข้างหลัง ในสำรับมีแต่ของอร่อย
ไปกินละศีลอดด้วยอาหารที่ไม่ชอบเลย แพ้เครื่องเทศอีกตะหาก

คืนนั้น...นั่งอยู่ในมัสยิด ได้กลิ่นดอกแก้วตลบอบอวนมาก
หันไปถามพี่สาว "ได้กลิ่นอะไรไหม?"

ไม่มีคำตอบ พี่สาวงง แถมยังกวนตีนอีก

เมื่อวาน...พ่อทำให้โกรธอีกแล้ว
น่าโมโหและน่ารำคาญ
จนอยากจะออกไปขั้วโลกใต่
แต่ก็ระงับไว้...พยายามคุมใจอย่างที่สุด
งานก็ยุ่ง พบข้อผิดพลาดช่วงที่พี่ไม่อยู่
ทำงานจนเพลินเกือบเลยเวลา..
ตัดใจวางแล้วไปอาบน้ำละหมาดใหม่..

ก่อนจะเริ่มต้น..กลิ่นดอกมะลิตลบอบอวลมา..
กลิ่นแรงจนต้องควานหา บนหิ้งพระไม่มีมาลัยสักพวง
โดยรอบนั้นก็ไม่มีมะลิสักต้น.
ไม่คิดมาก ถือว่าได้ความรู้สึกดี

กลับบ้านวันนี้..ไม่ทันอะไรสักอย่าง
ตื่นขึ้นมากินข้าวตอนตีหนึ่ง
นั่งๆ อยู่ได้กลิ่นซากศพ.
เตะจมูกไปๆ มาๆ เป็นๆ หายๆ
พี่ไม่รู้หรอกว่าคืออะไร คือใครเพราะคนตายมากมายเหลือเกิน
ที่คิดได้ใกล้เคียงที่สุดก็คนในบ้านที่เสียชีวิตล่าสุด.

พอบอกว่าจะเตือนลูกๆ ให้ไปละหมาด กลิ่นนั้นหายไปเลย


นึกว่าจบแล้ว..
เช้ามืดไปละหมาดด้วยความสบายใจ
เอาเด็กอ้วนตัวใหญ่ไปด้วย..นางลางานมาสามวัน
แหมอยากให้ไปออกวันที่5 เด็กอ้วนจะได้ทำได้เยอะขึ้นมาอีกนิด
พอละหมาดเสร็จ เขาทำการขอพร และสรรเสริญมูฮัมมัดผู้ซึ่งเป็นนบี

ตอนนี้เอง...เสียงก้องกังวาน
คล้ายโอเปร่า เป็นเสียงผู้หญิง ดังขึ้นจนพี่ตกใจ
จนต้องหุบปากตัวเอง เงี่ยหูฟังให้มั่นใจ
หันไปมองคนข้างๆ แล้วถามว่าได้ยินไหม?

ไม่มีคำตอบ

ชะโงกหัวเงี่ยฟังเสียงคนข้างหน้าทีละคนๆๆ
ตั้งใจฟังให้ชัดอีกครั้ง..
เสียงอันดังนั้นฟังชัดดังมาจากชั้นสองบนยอดโน้นนนนนน.


พี่ร้องไห้..ได้รึยัง?

..มวลการสรรเสริญเป็นสิทธิ์ของพระเจ้าแต่เพียงผู้เดียว..


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 3 มิถุนายน 2562 เวลา:9:12:32 น.  

 
จบไปแล้ว...

ถึงจะจบแบบไม่ค่อยจะแฮปปี้เท่าใดนัก
แต่ทุกอย่างมันก็จะผ่านไป..ไม่มีเรื่องอะไรจะทำให้เรา
เป็นทุกข์ในใจได้นาน.

ก่อนจะหมดวัน ..อารมณ์โกรธเข้ามาสิงสู่
จากเรื่องเล็ก ๆ ก็กลายเป็นเรื่องราวใหญ่โตกันไปได้

ยิ่งวันสุดท้ายด้วยแล้ว..พี่หลุดมาก
ควบคุมอารมณ์ตัวเองแทบไม่อยู่

ต่างคนต่างขึ้น นายคนเล็กขึ้นมาก่อน
พี่มองว่า มันมากเกินไปที่จะสปอยจนได้ใจ
เพราะเขาเริ่มละเมิดสิทธิ์ผู้อื่น เริ่มมีกระทบกระทั่ง
และที่สำคัญ พี่ไม่เคยรู้มาก่อนว่า เขาเคยได้รับการให้ท้าย
เมื่อทำผิดตลอดมา เพราะเราไม่เคยอยู่บ้านเลย..

พอพี่ดุ พี่จะดัดนิสัย พ่อก็เข้ามาห้าม ให้ท้ายเด็กจนเด็กได้ใจ
ยิ่งทำให้พี่อารมณ์ขึ้นเข้าไปใหญ่โต
ทีนี้กุเลยด่าหมดเลย ทั้งหัวหงอกหัวเกรียน
พอเริ่มมีน้ำเสียง น้ำโมโหก็เริ่มตาม
ต่างคนต่างปะทุ

สุดท้าย กุยอมลงก่อน แต่พ่อกับเด็กก็ยังไม่ยอมรับความผิดของตัวเอง ได้ค่ะ ถ้าจะไม่ยอมรับอะไรกันเลย
ถ้างั้นกุผิดเองก็ได้ แต่ต่อไปนี้ กุปล่อยค่ะ

บอกเลย ..กุปล่อยค่ะ.

ปล่อยและวางจริง ๆ ...รอโอกาสนี้มานาน

.....................................

มันช่างเป็นบททดสอบขันติที่มากมายก่ายกองจริงๆ
แต่ด้วยเรื่องของเรื่อง มันไม่ใช่เรื่องของกุไง

พี่ก็เลยวางและปล่อยได้ง่ายๆ

ชอบนะ..คนที่เห็นคุณค่าของตัวเอง
คนที่ไม่คิดจะดูถุกตัวเอง ถึงแม้จะเคยผิดพลาดมากแค่ไหนก็ตาม

แต่ก็ไม่ใช่ว่า ..จะเห็นแต่คุณค่าของตัวเองจนละเมิดคุณค่าของผู้อื่น เพราะค่าของมนุษย์แต่ละคนนั้นย่อมเท่ากัน.

ถึงประโยชน์ที่สร้างไว้ในแต่ละคนจะมากน้อยลดหลั่น
แต่ถ้าในสังคม ๆ ่หนึ่งมันขาดฟันเฟืองใด ๆ ไปแล้ว
มันจะเดินไปข้างหน้าไม่ได้
คนจะเป็นผู้นำที่ดีได้ มันก็ต้องอาศัยการมีผู้ตามที่ดีด้วย
ไม่ใช่ว่า คนนำนำไปทางหนึ่ง คนตามเดินไปอีกทางหนึ่ง

พี่พยายามแล้ว..ที่จะทำให้ดีกว่านี้
แต่กุก็ทำได้แค่นี้แหละ..เท่านี้ก็มากเกินตัวไปแล้ว

ถ้าพูดอะไรแล้ว มันไม่มีอะไรดีขึ้น ก็แค่ไม่พูด
ถ้าอยู่ที่ไหนแล้วใจไม่สงบ ไม่มีความสุข ก็แค่เดินออกมา
ก็เท่านั้นเอง..

คนอยู่ด้วยกันแต่ไม่เคยที่จะให้เกียรติกัน เอาแต่ใจตัวเองเป็นใหญ่
ก็เชิญอยู่กันไปเถอะ.

ก็ต้องโดนดัดสันดานกันบ้าง ทั้งหัวหงอกหัวเกรียน.
อย่ามาคิดว่า จะคาดคั้นเอาอะไรกับนังยายง่าย ๆ
ถ้าคิดว่าหยิ่ง ถ้าคิดว่าแน่จริง ก็เอาตัวให้รอด

เขาพยายามอธิบายนะ ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพราะนายคนเล็กป่วย เป็นสมาธิสั้น.

มันก็จริงอยู่ ที่ป่วย แต่ไม่ได้ป่วยเพราะสมาธิสั้น
สมาธิสั้นมันก็แค่สภาวะหนึ่ง ที่มันฝึกกันได้
มันไม่ใช่เหตุผลที่จะยกมากล่าวอ้างที่่จะทำอะไรใครก็ได้

ถ้าจะป่วย มันป่วยเพราะใจพิการ งอมืองอเท้า
ไม่ใช่ป่วยเพราะสมาธิสั้น

แต่นายคนเล็กเอาจริง ๆ ไม่ใช่เป็นคนสมาธิสั้นขนาดนั้น
ที่เขาทำผิดนี่มันเป็นเพราะสันดานล้วน ๆ
สันดานที่ถูกตามใจเกินไป ผิดไม่เป็น ขี้โกหก ชอบเหยียดหยาม
คนอื่น ใจน้อยและมายเซ็ตมีปัญหา

พี่พยายามจะอธิบายนะ แต่คนหัวหงอกก็หลงตัวเองจนไม่คิดจะฟังใครเลย..หลงประเด็นไปเยอะ.. มุ่งแต่จะสื่อสารในทางของตัวเอง เอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของจักรวาล

หึ ...จะให้กุทำอะไรได้ดีไปกว่า
...เดินออกมา...

อย่าทำให้พี่เบื่อจนตัดสินใจก้าวเท้าออกไปเลย
เพราะถ้าถึงตอนนั้นแล้ว..อย่าได้หวังว่า
จะมีวันที่พี่จะเดินย้อนกลับไป.

รู้สึกสบายใจ..ที่ไม่ต้องคอยเป็นห่วงว่าใครจะเป็นยังไง
ใครจะรู้สึกอย่างไร

ถ้าจะมีอะไรให้เสียใจบ้าง ก็คงมีอยู่อย่างเดียว
อุตส่าห์ดีมาเกือบตลอดทั้งเดือน
ไม่น่าปิดงานด้วยอารมณ์ขุ่นมัวเช่นนี้เลย

แต่ถ้าจะให้พี่กลับไปเสแสร้งแกล้งเอาใจเหมือนเคย
ก็คงไม่อ่ะ..ผิดก็คือผิด
เมื่อทำผิด ก็ต้องยอมรับ เพื่อจะได้แก้ไข
่ไม่ใช่ผิดแล้วยังแถไถหาเหตุผลมาซัพพอตความคิดผิด ๆ ของตัวเอง มันคนละเรื่องเดียวกัน

ถ้าเขาไปทำอย่างที่ทำกับพี่ กับคนอื่น ๆ
ไม่มีใครเขาฟังเหตุผลหรอกนะ ว่าทำผิดเพราะสมาธิสั้น
มันดูจะตรรกะเพี้ยนไปหน่อย

แล้วอย่ามาหวังนะ ..ว่าเรื่องแค่นี้จะทำอะไรพี่ได้
เมินซะเถอะ..นอกจากจะทำอะไรไม่ได้แล้ว

วันนี้ต้องขอขอบคุณยายมาก ๆ เลย
ยายน่ารักมาก ที่ก้าวข้ามใจตัวเองสำเร็จ
ยายทำในสิ่งที่ตัวเองก็ยังไม่คิดว่าจะทำได้

ยายปลดล็อกทุกความตึงเครียดออกไปหมดเลย
วันนี้พี่เดินไปขออภัยกับคนที่เคยทำอธรรมกับคนในบ้าน

รู้สึกโปร่งโล่งเบาสบาย..ไม่ต้องแบกอะไรไว้อีกแล้ว

..................................

ตอนเช้าวันนี้.. วันที่ตื่นขึ้นมาแล้วไม่ต้องคิดถึงใครว่า
จะมีชีวิตอย่างไร มันโคตรดีอ่ะ
คือตัวใครตัวมันจริง ๆ
สบายไปสิ ไม่ต้องใช้หัวคิดแทนใครไปทุกเรื่อง
สรรหาแต่ของที่จรรโลงใจตัวเอง
สนองความต้องการของตัวเอง
คิดถึงแต่เรื่องของตัวเอง

นาน ๆ จะทำให้ตัวเองมีความสุขแบบไร้เงือ่นไข
นี่มันโคตรดีย์อ่ะ

กุจะไปคิดมากมายในเรื่องของคนอื่นทำไม?
กุจะไปเสียแรงทำอะไรมากมายเพื่อให้เกิดความเป็นระเบียบเรียบร้อยไปเพื่ออะไร?

พี่ชายพยายามสอนหลานให้เข้ามาขอโทษพี่
ที่จริงอยากจะบอกว่า ..พี่ไม่ได้ต้องการคำขอโทษ
แต่พี่ต้องการให้เขารู้ตัวว่า สิ่งใดผิด สิ่งใดถูก
แล้วต้องรู้จักระงับจิตใจและอารมณ์ของตัวเอง

ถ้าขอโทษพี่แล้วเขาต้องกลับไปเป็นเด็กที่ถูกสปอยเหมือนเดิม
พี่ก็ไม่เอาหรอกนะ..แค่คำขอโทษ

บางทีปล่อยให้เขาโกรธเราบ้างก็ได้
โกรธกุเถอะ เกลียดกุก็ได้
ถ้ามันจะทำให้ชีวิตของเขาดีขึ้น

บอกตรง ๆ ว่า รู้สึกไม่โอเคที่บรรยากาศในบ้านมึนตึงเช่นนี้
แต่มันโคตรดีสำหรับพี่อ่ะ...มันดีมากที่ไม่ต้องไปใส่ใจกับใครเลย.

อย่างชอบ...


รัก.


555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555






โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 5 มิถุนายน 2562 เวลา:21:17:14 น.  

 
หกปีแล้วหนา..
ไม่มีอะไรที่พลีทั้งชีวิตไปเพื่อแลกมันมาแล้วไม่ได้.

ต้องการสิ่งใด..สิ่งนั้นก็จะเกิดขึ้นแม้มองไม่เห็นทางไปก็ตาม

ยังไม่เคยมีเรื่องราวใดจะทำให้จิตใจของเราหวาดหวั่นได้

การได้ไปนั่งท่ามกลางความสิ้นหวัง
การได้ไปนอนกลางทางแยกระหว่างความเป็นและความตาย
มันสอนอะไรเราหลายอย่าง

เกิดมาทั้งชีวิตไม่เคยอยากได้สิ่งใดเลย
จนกระทั่งวันนั้นเอง.

เมื่อปิดงานหนึ่งไปแล้ว..งานต่อไปก็เข้ามาแทนที่
แต่ถ้าเราไม่ชัดเจนในเป้าหมายมากพอ
เราจะทำงานใหญ่ให้สำเร็จลงไปได้ยังไง..

วันนี้เอง เพิ่งจะรู้สึกหวั่นกลัวว่า วันหนึ่งที่ต้องการมาถึง
เราจะเหลือใครในบ้านบ้าง????
เพราะสิ่งที่เราต้องการช่างรุนแรงและร้ายกาจนัก
เมื่อแลกด้วยชีวิต..ก็เห็นสมควรอยู่หรอกที่จะต้องถูกพรากชีวิต

เพิ่งจะเข้าใจในคำสั่งเสียก็คราวนี้เอง...

คงยังต้องมีอีกหลายบททดสอบให้เราก้าวข้าม

.......................................

อะไรจะเกิด..มันก็ต้องเกิด
เราคงทำได้แค่ดูแลหัวใจตัวเอง

ช่วงนี้ใจพี่อย่างอแงเลยนะ..ขอร้อง

พี่จะใช้ชีวิตยังไง ถ้าใจยังงอแง

ชีวิตไม่ได้มีอะไรยาก
อยากได้อะไรก็ไปหาเอาแล้วหยิบมาเลย
อยากทำอะไร ก็ลงมือทำได้เลย
อย่าทำให้เรื่องง่าย ๆ ต้องมีเงื่อนไขกลายเป็นเรื่องยาก

พี่ปิดเคสที่คาราคาซังมาเป็นปีจบไปแล้ว
เพราะฉะนั้นสิ่งที่มันพ่วงมาด้วยกับเคสนี้
ก็ควรจะถูกปิดตามกันไป
อะไรที่มันเกิดจากความไม่ได้ตั้งใจ
มันไม่มีอะไรยั่งยืน

อยากกลับไปหาคำตอบแต่ก็กลัวใจตัวเอง
กลัวว่าถ้าวันหนึ่งที่มันต้องสละสิ่งสำคัญออกไป
พี่จะเห็นแก่ตัวจนไม่กล้าทิ้งมันเสีย

กลัวจะควบคุมอะไรไม่ได้จนเสียงานเสียการ

ในเมื่อเราเลือกแล้ว..ว่าเราต้องการอะไร
สิ่งที่ถูกส่งมาระหว่างนี้ก็แค่เรื่องที่ทำให้ใจไขว้เขวทั้งนั้น

รักษาใจกายให้ดี
ถ้าจะต้องมีใครถูกเผาไหม้..พี่จะไม่ยอมเป็นฟืนไฟ
เพื่อเผาไหม้ใครเด็ดขาด.

มันจบไปแล้ว..ยายผ่านมันมาได้แล้ว
และยายก็ทำได้ดีมากด้วย
ยายควรจะมีใจที่อิ่มพองฟูฟ่องไปกับเรื่องราวที่ทำให้ล่องลอยได้

ชีวิตใคร ชีวิตมัน
ปัญหาใคร ปัญหามัน
ในเมื่อเลือกแล้ว..ที่ต้องเดินทางนี้
ก็ต้องเคารพการตัดสินใจของตัวเอง.

ต่อให้เรารักและปรารถนาดีเท่าไรก็ตาม
แต่ถ้าเจ้าของชีวิตเขาไม่เห็นดีด้วย
สิ่งนั้นก็คือไม่เหมาะสมสำหรับเขา

ไม่มีอะไรดี ไม่มีอะไรเลว
มีแต่เหมาะสมหรือไม่เหมาะสม
ในสิ่งที่เขาจะเลือกเข้ามาใช้ในชีวิต

ยายเป็นแค่มนุษย์ก็พึงกระทำในสิ่งที่เป็นหน้าที่ของมนุษย์

รีบเร่งทำงานของยายให้เสร็จเรียบร้อยดี..
เราจะได้นอนตายตาหลับกันสักทีหนึ่งนะ ..นังยายนะ


รัก.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 7 มิถุนายน 2562 เวลา:1:48:28 น.  

 
สามวันมาแล้ว...กับการพักผ่อนเพื่อปรับเวลากินนอนตื่น

นอนได้เละเทะมาก นอนเอาตายกันไปข้างหนึ่ง
ไม่ดีเลย..ตื่นมางง ๆ หิวก็ไม่หิว ขี้ก็ไม่ขี้
กินก็ไม่อยากกิน จะเอาแต่นอนอย่างเดียว

สองวันแรกนั่นไม่หิวอะไรเลย ..อยู่มาได้ยังไง

...................................

มันยังงง ๆ กับสิ่งที่ต้องทำต่อไป
มันไม่รู้จะไปเริ่มต้นที่ตรงไหน?
คือ ก็รู้แหละว่าต้องไปที่ไหน
ต้องไปหาใคร ต้องทำอะไรบ้าง
แต่พี่ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำอะไรแบบนั้นไง

แค่จะเข้าไปให้ถึง ยังไม่รู้เลย ว่าจะเข้าถึงได้ยังไง
ก็ในเมื่อที่นั่นมันไม่ใช่เมืองท่องเที่ยว
และที่สำคัญมันไม่ใช่บ้านเรา

เริ่มต้นตรงไหนเหรอ?
- คงต้องพยายามฝึกปรือภาษาท้องถิ่นเพื่อจะพูดคุยกับคนที่นั่น
ให้ได้บ้าง นิดหน่อยก็ยังดี

- วัฒนธรรมของเมืองนั้น ก็ควรให้ความสำคัญไม่น้อยกว่าภาษาที่ต้องฝึกไปบ้าง

- เพื่อนร่วมเดินทางอย่าไปหวังเลย เราไม่อยากพาใครไปลำบากไม่อยากทำให้ใครต้องเดือดร้อนไปด้วย ลำพังตัวเองจะเอารอดกลับมาได้ยังไงยังไม่รู้เลย.

- ถ้าจำเป็นจะต้องจ้างไกด์ท้องถิ่นก็ควรจะเริ่มต้นผูกมิตรไว้แล้ว
อันนี้แหละที่พอจะมีความน่าจะเป็นเพราะติดตามมานานเป็นปีๆ แระ

- ก่อนจะเดินเข้าไปเจรจากับใคร ยายควรจะเตรียมข้อมูลและศึกษาความน่าจะเป็นให้รอบด้าน

- กฎหมายระหว่างประเทศก็เป็นสิ่งที่ยายมิควรจะละเลย

ความยากมันอยู่ตรงนี้..ตรงที่มันไม่ใช่บ้านเรา.

แค่ยากเว้ยยยย..ไม่ได้หมายความว่า พี่จะทำไม่ได้
กุแค่ยังมองไม่เห็นทาง ว่าจะเริ่มต้นไปตรงไหนก็เท่านั้นเอง

แต่เชื่อดิ ...เดี๋ยวพี่ก็รู้

55555555555555555555555555555555555555555
55555555555555555555555555555555555555555
55555555555555555555555555555555555555555

ไปเจริญสตินะยาย..
ไปฝึกภาวนา
ไปรักษาศีลให้มีถึงพอที่จะไปที่แห่งนั้น..

หมดเงื่อนเวลาที่จะเอามาเป็นข้ออ้างที่จะไม่ทำแล้ว

ภาระมีต้องรีบสะสาง
เรื่องไร้สาระอย่าไปให้ความสำคัญมากมายนัก

นังยายก็แสนจะโง่นัก
เขาให้อยู่นิ่ง ๆ เฉย ๆ ภาวนาให้มาก เจริญสติให้เยอะ
ผ่านมาครึ่งปีแล้ว พี่จะไปไม่ถึงไหนเลย
มัวแต่ปล่อยเรื่องอะไรก็ไม่รู้เข้ามากวนใจได้ตลอดเวลา

เพิ่งจะรู้สึกดี และมีความสุขก็ตอนนี้เอง
ดีแล้วที่มีปากเสียงกับที่บ้าน
มันทำให้เราตัดอะไร ๆ ได้ง่ายเข้า

ตัดไปทีละเรื่อง
ละไปทีละอย่าง
อย่าให้จุดโฟกัสมีเลอะเทอะมากมายเกินจำเป็น

เวลาไม่่เคยรอใคร..และมันก็จวนเข้ามาทุกทีๆๆๆ

อย่าห้ามกันเลยนะ...

รักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีดี
จะทำงานใหญ่ใจต้องนิ่งที่สุด.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 8 มิถุนายน 2562 เวลา:0:49:45 น.  

 
จะคิดอะไรมากมายวะ..นังยาย

อะไรที่มันยาก มันหาคำตอบไม่ได้
มันก็คือไม่ใช่ไง..อย่าเสียเวลากับสิ่งที่มันยังไม่ใช่
เมื่อไม่ใช่ วางมันลง ละมันบ้าง
จะเดินทางไกลอยากแบกภาระเยอะ

เลือกสรรเอาแต่สิ่งที่มันเป็นประโยชน์และใช่ในทางที่จะไป

ถ้ามันใช่ มันจะเป็นเหตุเป็นผลของตัวมันเอง
หน้าที่ยายตอนนี้คือ เจริญสติ ทำสมาธิ ภาวนาให้มากเท่ามาก

มีสติอยู่กับตัวเอง
หาความรู้ในสิ่่งที่เป็นประโยชน์
แวดล้อมรอบ ๆ กายปล่อยมันซะบ้าง
ยายไม่จำเป็นต้องใส่อินเนอร์ไปกับทุกเรื่องหรอก
โดยเฉพาะเรื่องที่ไม่ทำให้เกิดความสามัคคีในหมู่คณะ

เรื่องอะไรที่มันอินมาก ๆ แล้วอยากฆ่าคน ก็ออกห่างมันซะ
เด็กเลี้ยงแกะพวกนั้น มันทำได้แค่เห่าเท่านั้น
ความฝันลม ๆ แล้ง ๆ ของมัน จะไม่มีทางเป็นจริง
ถ้าตราบใดที่คนยังมีศรัทธาความดีอยู่ในหัวใจ

ยายนึกถึงวันที่เราไม่มีแม้แต่ความหวังสิ.
เราไม่มีอะไรเลยที่จะเอาไปสู้..
เราเดินกันมาไกลมาก..
เราเคยคิดเหรอ? ว่าจะมีวันนี้ได้..

วันนี้.. เรามีทุกอย่างในมือ
ก็แค่ก้าวไปให้ถึง ในที่ที่ก็รู้อยู่แล้วว่ามันอยู่ตรงไหนของโลก
มันจะยากอะไร รอคอยมาตั้งเป็นร้อย ๆ ปี
ยังรอได้..กับอิแค่ไม่นานซึ่งไม่รู้เมื่อไร
ทำไมจะเป็นไปไม่ได้

อย่าทิ้งศรัทธาตนเองนะยาย..
ยายต้องเชื่อให้สุดหัวใจว่า ยายไปได้
ยายต้องมองให้เห็นภาพนั้นให้ชัดเจนเสียก่อน
ว่า..ยายทำได้.

เชื่ออย่างที่พวกเขาเชื่อ
ทำอย่างที่พวกเขาบอกว่าทำได้
อย่าได้ลังเล
อย่าได้สงสัย
ทุกเรื่องที่กวนใจกันอยู่

รู้ว่ามันยากจะดับมันลง..
แต่มันก็แค่ขวากหนามที่คอยทิ่มแทงให้รำคาญ
ชีวิตใครชีวิตมันน่าาา ยายยย
วางใจให้ลง ปลงใจให้ได้

.......................................

นี่ไม่ใช่ครั้งแรก..ที่พี่ทะเลาะขุ่นเคืองกับที่บ้าน.
ครั้งแรก ทะเลาะกับพี่ชายและแม่เข้าข้างพี่ชาย
คร้้งที่สอง มีเรื่องกับผช.แม่ก็เข้าข้างผช.
ครั้งล่าสุด ทะเลาะกับนายคนเล็กพ่อให้ท้ายนายคนเล็ก

ทุก ๆ ครั้งที่มีเรื่อง มันทำให้เราเติบโตทางจิตวิญญาณขึ้นอีกระดับหนึ่ง

เราได้เรียนรู้จากเหตุการณ์ในทุก ๆ ครั้ง
แต่ละครั้งก็ทำให้เราเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้น
จากเด็กปากหมาเที่ยงแช่งชักหักกระดูกคนไปทั่ว
พี่ก็ลดเลิกแช่งคนให้ตาย เลิกพูดคำว่าไปตายซะ..
บอกกับตัวเองว่า ต่อให้โกรธเคืองแค่ไหน ก็จะไม่มีปากเสียงกับคนในบ้าน ตอนนั้นแม่ด่าพี่ว่า "เด็กอกตัญญูไม่รู้จักบุญคุณคนหาเงินให้ใช้" จากที่ปกติก็หยิงอยู่แล้ว พี่ออกจากบ้านแล้วมาหาเงินใช้เอง ไม่คิดจะง้อเงินสกปรกสักแดงเดียว แต่ก็ยังรู้สึกผิดอยู่ดี ต่อให้เราจะถูกสักแค่ไหน ก็ไม่ควรพูดจาไม่ดีกับคนในบ้าน

ครั้งที่สองนี่..เป็นจุดเริ่มต้นที่ดึงพี่กลับเข้าวงโคจรแบบไม่สนใจ
หน้าไหนทั้งนั้น.. ถ้าไม่มีปากเสียงกัน ถ้าไม่มีคำสบประหม่าท้าทายของแม่ที่บอกว่า "ถ้าไม่ยอมเอาคนนี้เดี๋ยวก็ไปเอาซียัง" เราก็คงไหลไปตามกระแสเรื่อย ๆ แบบตอนนี้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะไปตกอยู่มุมไหนของโลก ช่วงปีแรก ๆ ที่กลับบ้าน เต็มไปด้วยความยากลำบาก กลับไปก็เหมือนไปทำอยู่คนเดียวในบ้าน เหมือนบ้านทั้งบ้านมีลูกคนเดียว รอบตัวมีแต่ความห่อเหี่ยว มัวเมา
ดูไม่น่าจะมาถึงวันนี้ได้ .. เขาอาจจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าเคยพูดอะไรออกมา .. เราก็ยังจำอยู่อย่างนั้น เหมือนเป็นกรอบให้เดินวนเวียนอยู่แบบนี้ไม่ไปไหนสักที ทั้ง ๆ ที่มันเคยหลุดออกไปแล้ว

ครั้งนี้..พี่ไม่รู้เหมือนกันว่า ชีวิตมันกำลังสอนอะไรเรา
มันเหมือนจะโกรธมาก แต่ก็ไม่ได้อะไรขนาดนั้น
มันไม่ใช่ปัญหาของเรา มันเป็นปัญหาของเขาทั้งสองคน

พี่ยอมรับว่า วันนั้นพี่ทำไม่ถูก ที่เมินหน้าหนี และทำเป็นไม่แยแสต่อคำพูด ต่อท่าทีของเขาทั้งสองคน
แต่มันก็เป็นสิ่งที่เขาควรจะได้รับรู้ว่า ถ้าทำตัวไม่น่ารัก
ก็ไม่ควรจะได้รับความรักจากใครเลย
การแสดงความรักต่อคนในครอบครัวมันเป็นปฏิกิริยาสองฝ่าย
ถ้าคุณปฏิบัติไม่ดี จะหวังการปฏิบัติที่ดีต่อกันได้ยังไง

การเมินเฉยและเดินหนี นี่ก็สุภาพที่สุดแล้ว.

เหมือนพ่อเขาจะรู้ตัวนะ ว่าชีวิตนี้ก็คงจะมีแต่แม่คนเดียวที่ทนเขาได้ ..พี่เลิกทนเขามาตั้งนานแล้ว นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พ่อถูกพี่เมินหน้าและเดินหนี กับนายคนเล็กเป็นครั้งแรกที่พี่ไม่คิดจะยอม
จะเป็นเช่นนี้ไปถึงอีกเมื่อไร??? ตลอดไปตลอดชีวิต.
ผิดคือผิด ถูกคือถูก ไม่มีระหว่างตรงกลาง
ถ้าไปทำกับคนอื่นเช่นนี้..มันก็คือผิดไม่มีใครเขาฟังเหตุผลในตรรกะเพี้ยน ๆ หรอก

้ถ้าพูดให้ดีไม่ได้ ก็ไม่ต้องพูด.

ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่า ..ไม่ขุ่นเคือง.

มันมีอารมณ์ มันมีความรู้สึก
แต่พี่คิดว่า มันดีต่อสถานการณ์ขณะนี้
มันทำให้พี่ตัดคลายกังวลไปได้เยอะ.

รู้สึกคิดถูกมาก ๆ ที่ไม่ได้บอกพ่อว่า
พี่แลกเขากลับมาด้วยอะไร..
อยากให้เขาแข็งแรงและมีความสุขในบั้นปลายสุดท้ายของชีวิต
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า ..จะให้เขากลับมาแสดงความยิ่งใหญ่
เจ๋งเป้ง ระลึกถึงแต่เรื่องเก่า ๆ ที่มันจบไปตั้งนานแล้ว
อยากให้กลับมาช่วยทำงาน ..แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นงานที่สร้างชื่อเสียงให้กับตัวเขาเอง ที่ต้องการคืออยากให้ช่วยงานของแผ่นดิน
อยากให้แข็งแรง แต่ไม่ใช่กระด้างกระเดื่องคิดจะอาฆาตก่นด่าคนไปทั่ว ที่ต้องการคือ อยากให้มีหัวใจที่เต็มไปด้วยความอภัยและให้โอกาส
อยากให้มีกำลังใจ ไม่ใช่จะมาเย้ยหยันคนทั่วไป ที่ต้องการคือหัวใจที่อ่อนโยน

ชอบที่เป็นคนเห็นค่าตัวเอง แต่ก็ไม่ใช่จะดูถูกคุณค่าของผู้อื่น
ที่ต้องการคือ เติมเชื้อความฝันให้กับคนกำลังหมดใจใฝ่ดี

ยากนัก..พ่อกุแม่ง ไม่ฟังใครเลย เอาแต่พูดถึงแต่อดีต
สมองเริ่มเสื่อม ทั้งพ่อและแม่
ชีวิตมีแต่ความเป็นพาส เพอร์เฟค ไม่ยอมคอนทินิวอัส

ถ้าเปลี่ยนแปลงไม่ได้..ก็ต้องปล่อย.

ชีวิตใคร ชีวิตมัน.
ไม่เคลียร์ และไม่แคร์
ในเมื่อว่าไม่ได้ ตีไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้ ก็ดี
จะได้รู้ไว้ ว่าไม่ต้องยุ่งเกี่ยวด้วย.

ไม่ใช่ว่าจะไม่ชอบ .. ดีใจเสียด้วยสิ.

เมื่อวานพี่ชายส่งรูปแม่พยาบาลพ่อมาให้ดู
แล้วบอกว่า เห็นแล้วสบายใจดี
ก็ดีแหละ เขาควรจะรู้ซะบ้างว่า คนข้าง ๆ เขา
อดทนกับเขามาขนาดไหน
เขาควรจะรู้สำนึกซะบ้างว่า ถ้าอารมณ์ร้ายกับลูก
ลูกมันทำต่อเขาอย่างไร
นายคนเล็กก็เช่นกัน เป็นคนที่ไม่ชอบให้ใครเสียงดัง
เป็นคนไม่ชอบให้ใครทำร้าย แต่ไม่หยุดที่จะมักตะคอกคนอืน
ไม่หยุดที่จะทำร้ายคนทีรักตัวเอง

ทั้งสองคนควรจะรู้ซะบ้าง ว่าชีวิตนังยายนี่นะ
อย่าว่าแต่พูดไม่ดีกับพี่เล้ยยย
แค่หางเสียงเปลี่ยนโดยที่ยังไม่ได้พูด
กุก็ไม่เอาแล้วค่ะเว้ยยย สำเหนียกไว้

กุไม่ได้มีหน้าที่ต้องมารองรับอารมณ์ใครต่อใคร
กุไม่ใช่กระโถนท้องพระโรงที่จะนั่งฟังใครสำรอกอะไรให้ฟังก็ได้


รู้สึกเสียใจไหม?
ไม่เลยสักนิด..รู้สึกดีใจในความอดทนของตัวเอง
วันนั้นพี่อาบน้ำละหมาดทั้งน้ำตา
ใคร ๆ ก็รู้ว่าของพี่ขึ้นแรงทะลุปรอทขนาดไหน
แต่พี่ก็เอามันลงมาได้เดี๋ยวนั้นเอง.

ระงับอารมณ์ได้ก่อนใคร..แต่ความขุ่นเคืองยังคงอยู่

ไม่ได้ต้องการคำขอโทษ ที่ต้องการคือความเปลี่ยนแปลง

ถ้ากลับบ้านไปเอาของคราวนี้ แล้วยังเห็นว่า
นายคนเล็กยังคงงอมืองอตรีนทำอะไรไม่เป็นอีก
ทีนี้ พี่จะต่อว่าแม่บ้างแล้ว.. ยังคงรักหลานแบบผิด ๆ
ยังคงคิดว่าหลานยังเล็ก.
ต่อให้ต้องทะเลาะกับคนทั้งบ้าน เพื่อความเปลี่ยนแปลง
กุยอม.

หรือ..ชีวิตมันกำลังจะบอกว่า "ถึงเวลาใช้ยาแรง"
ถ้าไม่ช็อก ชีวิตก็จะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง.


สู้สู้นะยาย.
โฟกิสให้ถูกจุด
อย่าเลอะเทอะกับความต้องการมากมายนัก

รัก+กอดดดดดดด





โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 9 มิถุนายน 2562 เวลา:0:57:43 น.  

 
บางทีก็คิดนะ...
การทำอะไรโดยไม่รู้อะไรเลย..ก็ดีเหมือนกันนะ
มันทำให้เราไม่มีความคาดหวัง
มันทำให้เราไม่ต้องมากังวลกับข้อจำกัดมากมาย
ที่ไม่่รู้จะก้าวพ้นไปได้ยังไง??

มันมืดไปหมดทุกทาง
มืดจนเหนื่อย มืดจนล้า
มืดจนอยากถอดใจหลายครั้งแล้ว

อยากร้องไห้...

ก็พยายามที่จะหาทางวางแล้ว
ทำไม????
ทำไมก็ยังให้ความหวังกันว่า มันมีทางเป็นไปได้

ถ้าจะให้ความหวังกันขนาดนั้น
ทำไมมาบอกมาเลย ..ว่าจะให้ไปทางไหน????

ค้นหาจนอึดอัด เริ่มหายใจไม่ออกแล้วเนี่ย.

..........................................

เอาความรู้สึกออกไปก่อน
เอาความอยากออกไป
เอาเป้าหมายที่อยากให้สำเร็จออกไป
ค่อย ๆ ดูตามข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นนะ.
ดูอย่างใจเย็นที่สุด .. ดูอย่างไม่มีอารมณ์รู้สึกร่วม
พึงรู้ทุกมุมมองให้รอบด้าน

ตอนนี้อาจจะมืดบอด .. แต่ถ้าตั้งใจจริงแล้ว
ผลลัพธ์มันย่อมดีเสมอ.

ทำเพื่อได้ทำ
ทำเพื่อสิ่งที่ดีกว่า
มันต้องมีจุดสมดุลของทางออกสิ.

มันไม่มีเรือ่งอะไรหรอก..ที่จะไร้ทางออก.

อย่ายอมให้ประจุลบเข้ามารบกวนจิตใจนะยาย.

หายใจเข้าลึก
หายใจออกยาววววววว
ถ้าคิดอะไรไม่ออก
ยังหายใจได้ก็ยังดี

รัก+กอดแน่น ๆ เลย.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 9 มิถุนายน 2562 เวลา:23:57:07 น.  

 
ได้หนังสือมาแล้ว..สองเล่ม

ในนั้นบอกเกี่ยวกับการเดินทางไปทั้งหมด
อย่างน้อยเมื่ออ่านจบก็จะอุ่นใจว่า
อย่างไรเสียก็ไปถึงแน่ ๆ

ส่วนจะบรรลุวัตถุประสงค์ตามต้องการหรือไม่
ก็สุดแล้วแต่บุญแต่กรรมที่สร้างที่ทำกันมา

อย่างน้อย ฉันก็ต้องตั้งใจพูด ฟัง สื่อสารให้เข้าใจให้ได้
ถ้าเป็นไปได้ อ่านให้ได้บ้างสักนิดก็ยังดี

ไม่เคยตั้งใจเรียนภาษาอะไรเท่ากับภาษานี้เลย
ไม่คิดอยากเรียนด้วยซ้ำ เมื่อก่อนเกลียดมาก
ไม่เคยคิดอยากจะไปเหยียบแผ่นดินนั้น

วางใจเป็นกลาง...เอาน้ำออกจากแก้วให้หมด.
ทำในสิ่งที่สมควรกระทำ.
อย่าละทิ้งพระเจ้าอีกเป็นอันขาด.

อย่าเพิ่งไปกังวลกับอะไรมากมาย

วันนี้หัวใจงอแง..จะเอาแต่ใจตัวเอง
กุต้องยอมเมิงเหรอ? ไม่นะ
ไม่มีเหตุผลพอจะให้ทำตามใจ
ตามใจเมิงทีไร ชีวิตกุวุ่นวายเวิ่นเว้อทุกที
คิดได้ก็ต้องหยุดคิดได้
ไม่มีอะไรจะทำให้เราวุ่นวายใจได้ตลอดไป
อย่าไปคาดหวังเอากับความไม่ได้ตั้งใจ
ความฉาบฉวยไม่เคยส่งผลดีกับใคร

เชื่อพี่สิ..มันจะอยู่รบกวนเช่นนี้อีกไม่นานหรอก.
จะทำงานใหญ่ใจต้องนิ่ง
อะไรที่มันรบกวนจิตใจมันก็สิ่งยั่วยุทั้งนั้นแหละ
ตัดมันออก ..จะเดินทางไกลอย่าแบกรับภาระเยอะ

รักษาเวลาให้ดี
คุมสติตัวเองให้ได้.

อย่าใช้เวลามากมายจนเลอะเทอะไป
เดี๋ยวมันจะกลายเป็นเรื่องเหลาะแหละแล้วจะพาลไม่สำเร็จเอา

เต็มที่นะยาย...เตรียมข้อมูลให้พร้อม
จะได้ไปดูเรื่องความน่าจะเป็นในขั้นเจรจา.

สู้สุดกำลัง

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 10 มิถุนายน 2562 เวลา:22:58:28 น.  

 
ยายยังจำความรู้สึกกังวล..เมื่อตอนจะกลับไปส่งเขาที่ลาวได้ไหม?

กังวลเป็นบ้าไปเลยนะ..แต่มันก็ผ่านมาได้ป่ะ
ผ่านมาแบบงงๆ เล่นเอาลุ้นหืดขึ้นคอกันเลย

ตอนนั้น..เรายังไม่คิดด้วยซ้ำว่า จะกลับไปช่วยเขาได้ยังไง
แต่พอกลับไป อ่าวววว ทำเสร็จเรียบร้อยหมดแล้วนี่
และวันนี้ก็เหมือนกัน ทุกอย่างมันเข้าที่เข้าทางหมดแล้ว
เราเหนื่อยมามากแล้ว..
เราเดินมาไกลมาก..
กับอิแค่เอาชนะใจตัวเองในเฮือกสุดท้ายเท่านั้นเอง..
อย่าเกเรนักเลย..


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 11 มิถุนายน 2562 เวลา:7:13:20 น.  

 
หลานสาวและพี่สาว ฝากเด็กอ้วนให้เขามาอยู่ในความดูแล..

จะว่าไป ก็เหมือนเข้ามาช่วยงาน มันช่างเหมาะเจาะพอดิบพอดี
กับวันเวลาต่าง ๆ ที่ต้องดำเนินไป

อะไร ๆ เข้าที่เข้าทางของมัน
เมื่อวานนี้เริ่มต้นอ่านหนังสือที่ได้มาใหม่ไปหนึ่งเล่ม
จำอะไรไม่ได้เลย ไม่เข้าหัวเลย
ท้อได้ไหม???

พี่ต้องวางใจไว้ตรงไหนถึงจะปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็น
.
.
.

จริง ๆ แล้ว ไม่ได้อยากกะเกณฑ์อะไรให้ตัวเองมีความเครียด
เข้ามาก่อกวน ..หรือ เราต้องไปสำรวจแบบไม่ต้องคิดอะไรมาก
อย่างน้อยหนึ่งครั้ง เพื่อให้เห็นภาพรวมจริงจัง
เพื่อให้มองเห็นเค้าโครงลาง ๆ

ตอนนี้เหมือนเราวาดทุกภาพขึ้นกลางอากาศ นึกไปตามแผนที่
แผนผังที่ได้มา เรายังไม่เคยไปเหยียบแผ่นดินนั้นด้วยซ้ำ
จะงมไปทั้ง ๆ ที่ไม่รู้อะไรเลย
และจะทำให้สำเร็จในคราวเดียว
เมิงจะบ้าเหรอวะ???

เขาพยายามกันมากี่ยุคสมัยไปแล้ว..

เอาใหม่ ..เราเริ่มต้นใหมได้เสมอ
เราก็แค่มนุษย์ขี้เหม็นธรรมดาๆคนหนึ่งเท่านั้น
อย่าคิดอะไรมากมายเกินไปนัก.

ถ้าการณ์ข้างหน้ามันยากนัก.
เราเอาการณ์ปัจจุบันตรงหน้านี่ก่อนก็พอ.

ไปสำรวจมาก่อนว่า ในหนังสือที่เขียนขึ้นมานั้น
มีคุณค่าพอจะนำมาต่อยอดหรือไม่?
มีเค้าโครงความจริง ความน่าจะเป็นแค่ไหน??

อย่าไปหวังอะไรไกลขนาดนั้น...

...................................

วันนี้พี่ละกิเลสได้...ดีใจมาก

ไปเจอชุดสีโปสเตอร์ เป็นแม่สีห้าสี
ไม่แพงมาก แค่หลักร้อย มีทั้งหมดห้าอัน
ถึงไม่แพงมาก แต่ก็แพงอยู่ดี สำหรับคนที่มีอยู่หลายอันแล้ว
55555555555555555555555555555555555

ถ้าไปคนเดียว ..มีรึจะละได้
เอาไว้ก่อนนะ
ถ้าได้เดินทางจะไปสอย..
ละวันนี้ .. เพื่อจะเก็บไว้ฟินในวันหน้า
55555555555555555555555555555555555
55555555555555555555555555555555555
55555555555555555555555555555555555

หัวเราะให้เป็นบ้าไปเลย


รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 11 มิถุนายน 2562 เวลา:23:08:59 น.  

 
วันนี้ได้พบกับล่ามและคนรับจ้างพาเดินทางแล้ว..โดยบังเอิญ
เธออยู่ในกลุ่มที่สนใจเรื่องราวเก่า ๆ
น่าจะเป็นลูกครึ่ง คือมีเชื้อสายของสองประเทศ

คลายความกังวลไปได้เยอะ..
อย่างน้อยก็อุ่นใจได้ว่า ยังไงก็ไปถึงและไม่เสียเวลาแน่ ๆ
คลายความกังวลเรื่องเจรจาไปเยอะเลยทีเดียว.

บรรลุธรรมที่บอกว่า "ไม่มีเรื่องอะไรจะทำให้เราทุกข์ใจได้ตลอดไป"

เมื่อถึงเวลาของมัน..มันจะปรากฎเส้นทางออกมาเอง.

แทบอยากจะจัดกระเป๋าเดินทางรอแล้ว..
วางแพลนคร่าว ๆ ไว้ประมาณปลาย ๆ ปี

คุณคนที่เพิ่งไปค้นพบมานี่ ดูเหมือนจะรับจ้างพาเที่ยวในแบบที่เราต้องการด้วย ถ้าเป็นไปได้ อาจจะไปสำรวจก่อนสักครั้ง
ในเมืองที่อาจจะไม่ใช่ที่นั่นโดยตรง ถ้าจริตเข้ากันได้ไม่มีปัญหา
ก็จะให้พาไปในที่ที่เราต้องการ
ถ้าอยู่ ๆ โผล่ไปแล้วบอกสิ่งที่เราต้องการเลย
เขาอาจช็อกและพาลไม่ไว้ใจกันเอาได้ง่าย ๆ ..

ช่วยข้าฯ ด้วย..เวลาข้าฯ มีจำกัด อย่าให้ต้องเสียเวลาลองผิดลองถูก เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์
อะไรที่ไม่่ใช่ของจริง ได้โปรดเอามันออกไปจากชีวิตข้าฯ .

.......................................
เมื่อตัดคลายกังวลเรื่องภาษา การเดินทาง
ทีนี้ก็มาดูรายละเอียดเรื่องข้อเท็จจริงที่ต้องพิสูจน์ให้รู้ชัดแจ้ง
สิ่งนี้ยากนัก และสิ่งนี้ก็สำคัญนัก.
ปี พศ.๒๓๓๙ เกิดอะไรขึ้น??? กับสองแผ่นดิน

เราต้องเดินไปหาใครกันบ้าง????

หายใจเข้าลึก ยาย... หายใจเข้าไป

หายใจออกยาวววว

อ่านทุกสิ่งที่มีให้ละเอียดสักอีกสิบรอบคงจะกระจ่างขึ้น.

ยายต้องเชื่อให้สนิทใจก่อนเว้ยยย
ว่าเราทำได้ เราไปได้.
เราทำได้ทุกอย่าง..ตราบเท่าที่เราเชื่อว่า
...เราทำมันได้...
เราไปได้ทุกทาง..ตราบเท่าที่เราเชื่อว่า
...มันมีทางไปได้

ดูแลตัวเองดีดีในวันที่โรคผู้หญิงคุกคาม
555555555555555555555555555

รัก.




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 13 มิถุนายน 2562 เวลา:0:02:40 น.  

 
นอนไม่หลับ..จนสว่างคาตา
เป็นอะไรมากไหม??

ทรมาน หายใจไม่ออก หงุดหงิด
สะดุ้งตื่นตลอดเวลา..

ถ้าเป็นแบบนี้อีก..พี่คงต้องพึ่งยานอนหลับ

ติดยานอนหลับ ก็ยังดีกว่าไม่ได้นอนเลย

ถ้าคุมใจ คุมตัวเองไม่ได้แบบนี้
พี่จะทำงานได้ยังไง
ไม่ได้นะยาย..

สว่างแล้ว..ถ้าไม่อยากนอน อ่านหนังสือซะให้จำทั้งเล่ม

......................................

รู้นะ ว่าทำแบบนี้ มันไม่ได้ช่วยอะไร
เพราะยังไงถ้าพี่อยากรู้ ก็หาทางเข้าไปรู้จนได้
รู้มากแล้วไง... มีอะไรดี????????

เมื่อวาน ไปเจออันนี้มา
จริง ๆ แล้วมันดีมากเลยนะ
ดีกับคนอื่น..

..เขามีส่วน เลวบ้าง ช่างหัวเขา
จงเลือกเอา ส่วนที่ดี เขามีอยูู่
เป็นประโยชน์ โลกบ้าง ยังน่าดู
ส่วนที่ชั่ว อย่าไปรู้ ของเขาเลย
..จะหาคน มีดี โดยส่วนเดียว
อย่ามัวเที่ยว ค้นหา สหายเอ๋ย
เหมือนเที่ยวหา หนวดเต่า ตายเปล่าเลย
ฝึกให้เคย มองแต่ดี มีคุณจริง ฯ
(พุทธทาสภิกขุ)

ความเป็นจริงในทุก ๆ ด้านคืออะไร ก็รู้..แต่ก็จำเป็นต้องละไว้บ้าง เพื่อจะพยุงใจไม่ให้ตกต่ำลงไป

หลอกตัวเองบ้าง แกล้งโง่บ้าง
ตาบอดบ้าง หูหนวกบ้าง เป็นใบ้บ้าง
เผื่อชีวิตจะดีขึ้น

เมิงมันไม่เป็นอะไรหรอก ..นังยาย
พี่จะบอกไรให้
เมิงก็แค่เป็นเมนส์ค่ะ

5555555555555555555555555555555555555

มาๆๆๆๆๆ


กอดดดดดดดดด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 13 มิถุนายน 2562 เวลา:7:28:29 น.  

 
วันนี้จิตตกไปติดลบแปดพันล้าน...ตกแบบจะกู่กลับรึเปล่า?

ข้อเท็จจริงที่ไปพบวันนี้..ช่างโหดร้ายนัก.
ไม่เหลือทางให้เลือกเดินกันเลย
ไม่สนใจก็ไม่ได้
ไม่ทำอะไรเลยก็ไม่ได้
ทำได้แต่ฝึกปฎิบัติและรอคอยเวลาของมัน.

ช่างทรมานและปวดปร่าในดวงใจเหลือเกิน..
พี่จะต้องร้องไห้ไปเช่นนี้อีกนานเท่าไร.. อีกกี่โกฏิปี

ไม่มีความสูญเสียใดจะทำให้เราเสียใจได้เท่ากับ
การเสียศรัทธาอีกแล้ว.

ความจริงช่างโหดร้ายเกินไป.. นี่เหรอ?
เป็นเรื่องที่ต้องมาเจอ จนนอนไม่หลับทั้งคืน

..........................................

ทุกสิ่งที่มันเกิดขึ้น ..มันมีอยู่จริงทั้งนั้นแหละ
แต่มันก็ไม่มีอะไรเป็นของจริงสักอย่างเดียว

ความทุกข์ที่สุด
ความเศร้าที่สุด
จะทำให้เราก้าวข้ามตัวเองได้เร็วขึ้น

วันนี้เข้าใจเลยว่า ..ทำไมอะไร ๆ จึงดำเนินมาถึงจุดนี้ได้
ความกระจ่างมันค่อย ๆ ทยอยปรากฎขึ้น
บางทีพี่ก็คิดนะ ..
ถ้าเราเดินทางไปตรงนั้นแล้ว
เราอาจจะไม่มีความคิดที่จะย้อนกลับมาที่นี่อีกแล้วก็ได้

อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ..
อยากเป็นอะไรก็เป็นไปเถอะ..
ถ้ายังปลดล็อกพันธนาการตรงนี้ไม่ได้

พี่ก็จะไม่ไปทำอะไรที่ไหนอีกแล้ว..

เมื่อถึงวันนั้น..เรื่องที่กวนใจอยู่ตอนนี้
ก็อาจจะเป็นเรื่องขี้มด เล็กจนมองไม่เห็น

จำความรู้สึกอันปวดปร่านี้ไว้ให้ดีดี
จดจำความร้าวรานใจที่ ขณะจิตที่มันเกิดขึ้นไว้ให้มั่น
จดจำความปรารถนานี้ไว้
เผื่อสักวันที่ต้องใช้มัน ..มันอาจจะไม่มีคุณค่าอันใดแล้วก็ได้.

โลกนี้ไม่มีสิ่งอันใดจีรัง
ลาภก็เท่านั้น
ยศก็เท่านั้น
สรรเสริญก็เท่านั้น.

แท้จริงแล้วไซร้..
มวลการสรรเสริญเป็นสิทธิ์ของพระเจ้าแต่เพียงผู้เดียว
ขอบคุณที่ให้เราได้มาเกิดเป็นมุสลิมบนแผ่นดินไทย
ผู้ไม่มีอะไรให้ยึดติดเสียเลย.


รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 13 มิถุนายน 2562 เวลา:22:41:15 น.  

 
วันนี้ไม่อยากรู้อะไรเลย..เอาตัวรอดให้ได้วันต่อวันก็ดีแล้ว
เริ่มคุ้นเคยและเฉยเมยมากกับภาษาที่สาม
ความจริงแล้ว ที่พี่ต้องการคือ เรียนรู้เพื่อจะไปเจรจา
หรือเรียนรู้เพื่อจะไปค้นหาบางอย่าง
พี่ไม่ได้อยากจะรู้เพื่อเอาตัวรอดตอนไปท่องเที่ยว
แค่เที่ยวเพลินๆ จะไปยากอะไร

เด็กพยายามบอกให้พี่ไปสักการะอะไรบางอย่างที่มีชื่อเสียง
พี่อยากจะบอกว่า ใจพี่ไม่ได้อยู่ตรงนั้น
ถ้าไม่มีเรื่องที่อยากทำ อย่าว่าแต่ไปที่นั่นเลย
แค่รับรู้พี่ก็ไม่ได้อยากได้ยิน


กินยาแล้วก็ง่วง

นอนค่ะยาย หยุด.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 15 มิถุนายน 2562 เวลา:1:16:42 น.  

 
วันนี้เป็นวันแรก..ของการเปลี่ยนแปลงแวดล้อมบริเวณนี้
อีกไม่เกินสองปี ..รอบนี้คงแทบจะไม่เหลือเค้าเดิม

เป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่กว่าที่ผ่านมา
ค่าครองชีพคงเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่านัก

ไม่อยากจะเฉียดไปกล่าวถึงเศรษฐกิจเลย
แต่อยากจะบอกว่า ใครบอกว่ามันแย่ อนุมานได้เลย
คนนั้นถ้าไม่ขี้เกียจก็เป็นพวกไม่รู้จักปรับตัว

โลกมันเหวี่ยงแรงมากนะ ..ตามโลกให้ทัน.

มีสิ่งหนึ่งที่อยากจะบอกให้เข้าใจ
ต้นทุนชีวิตแต่ละคนมีมาไม่เท่ากัน
ถ้าหากแม้นเรายากไร้ทรัพย์สินเงินทอง
ก็จงประกอบกิจด้วยสุจริต สร้างทำแต่กรรมดี
การรักษาความดี มากด้วยน้ำใจและวาจาสัตย์
ความซื่อสัตย์และจริงใจเป็นต้นทุนที่ดีของชีวิตชนิดหนึ่ง

หากแม้นใครรวยทรัพย์มากล้นด้วยปัญญา
แต่กอบกิจด้วยความเอารัดเอาเปรียบ ตลบตะแลงเอาตัวรอด
ไปวันวัน คนเช่นนั้น สะสมไปเท่าไร สุดท้ายก็จะรักษาอะไรไว้ไม่ได้

น่าเห็นใจ..คนที่ได้รับผลกระทบ
แต่มันเป็นผลดีต่อพี่นะ

มีแต่ได้..แต่ก็ต้องปรับตัว.

........................................

นอนไม่หลับติดต่อกันมาสองวัน
กินยาแล้วนอน..ก็ยังสะดุ้งเหมือนวิญญาณมันจะถูกปลิดออกจากร่าง

สภาวะจิตตอนนี้ มันตื้อมันตันไปหมดแล้ว..
รู้แล้วยังไงต่อ??????

รู้อะไร ก็ต้องรู้ให้จริง รู้ให้รอบด้าน
บางที พี่อาจจะหมกมุ่นเกินไป
จริง ๆ ถ้าเราหมกมุ่นมากมายขนาดนี้
ถ้าพี่หลับ ภาพที่มันเห็นในฝัน ก็ควรจะเป็นภาพที่ไกลโพ้นสิ
ทำไมมันเห็นเป็นภาพใกล้ ๆ ตัวไปได้วะ

สับสนนะ ..
บางทีก็เบื่อตัวเองนะ..เรื่องบางเรื่อง
ไม่ได้อยากรู้เลย ..แต่ทำไม รู้วะ
กับอีกหลาย ๆ เรื่อง หาไปเหอะ ..ค้นหาจนตาแหก
ไม่เจอ ไม่มี ไม่รู้่..หึ่ยยยย.

มันก็แค่มาร ..มารผจญ
วิ่งชนมัน เอาชนะมันให้ได้

การที่ใจจะไหลลงที่ต่ำ มันเรื่องปกติ
เรามีหน้าที่ฝึกใจให้ใฝ่ในทางสว่าง
อย่าปล่อยใจให้หลงใหลตามอำนาจฝ่ายต่ำ
นั่นคือคนที่ได้รับการฝึกฝนตนเองอย่างดีแล้ว

เลือกเอาได้นะยาย...
เดินมาตั้งไกลแล้ว
จะยอมแพ้ตัวเองง่าย ๆ ก็แล้วแต่ยาย


รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 15 มิถุนายน 2562 เวลา:22:23:43 น.  

 
ยาแรงหรือเปล่าไม่รู้..รู้แต่นอนทั้งวันแบบนี้สามครั้งแล้ว

หลับเอาตาย.. ดีใจที่ได้ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง
เพื่อนมาหา ก็รู้นะ แต่แค่จะตั้งหัวให้ตรงยังทำไม่ได้เลย
นางคงเคือง.. ช่างปะไร

เดี๋ยวว่างตรงกันค่อยมาหาใหม่
ถึงนางมาแล้วได้เจอกัน พี่ก็ออกไปเถลไถลหาไรกินไม่ได้อยู่ดี

.......................................

ติดอะไรก็ติดได้ ..แต่ติดยานอนหลับ นี่ไม่น่าจะโอเคกับชีวิตนะ
ขอเวลาสักพัก ..ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่อยากกิน
แค่พยายามนอนให้หลับสนิท ไม่ได้ยาก

ยาทุกอย่างมีผลข้างเคียงทั้งนั้น
ถ้าจะใช้ ก็พึงใช้ด้วยความระมัดระวัง

เมื่อวานฝันบ้าพอ ฝันว่าอาบน้ำ
มีคนรอจะอาบน้ำหลายคนมาก
แต่พี่ชิงเข้าไปอาบก่อน มีการบอกเขาด้วยนะว่า
ฉันจะอาบก่อนเพราะเดี๋ยวตื่นแล้วไม่ได้อาบ ไปนั่น
อาบไปอาบมาอ่างน้ำกลายเป็นช็อคโกแลตผสมอัลมอนต์ด้วยนะเออ เอากะมันสิ อาบไปอาบมาหยิบเอามากิน เออยิ่งอาบยิ่งอร่อย
5555555555555555555555555555555

เดิน ๆ ไป อยู่ ๆ ก็เจอกุ้งตัวใหญ่เบ้อเร้อเลยนะ
ทั้งกุ้งทั้งปู เก็บแทบไม่ทัน แล้วไงต่อไปรู้

คือเที่ยวหลายที่มาก ..ตื่นมางง. อะไรวะ..

คือนอนนานเกินไปใช่ไหม?

55555555555555555555555555555555555555555

ขำว่ะ ..วันนี้เอาไง ..มีธุระตอนเช้า
ดูแลตัวเองดีดีนะยาย..อย่าปล่อยให้ป่วยไปอีก
พี่ขี้เกียจจะรักษาแผลอีกแล้ว

อ่านหนังสือมาตั้งหลายวัน จำได้คำเดียว
"กา" แปลว่า รถ

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 17 มิถุนายน 2562 เวลา:1:29:37 น.  

 
วันที่สองแล้ว..ที่กินยานอนหลับอันใหม่.

นอนดี ไม่ค่อยสะดุ้งทั้งคืนแล้ว
แต่กว่าจะหลับมันทรมาน..

มีอาการแบบหายใจลำบาก
ช่วงที่ค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจให้ช้าลง

คิดน้อยลง จนเหมือนซึม ๆ ไปนิด
ไม่อยากคิดอะไร ไม่อยากอ่านอะไร
พอตอนเช้า รู้สึกตัวตลอด ถ้ามีใครเรียก
แต่มันไม่อยากลุกขึ้นทำอะไรเลย

มีความรู้สึกเซื่อง ๆ ซึม ๆ ไม่แอ็คทีฟเท่าที่ควร
แต่สบายตัวดี.. ไม่ปวดหัว ไม่มึนหัว
แต่มันซึมเป็นบ้าเลยว่ะ
ดูเป็นคนเรียบร้อยผิดปกติ
สรุปแล้วมันดีไหมฟร่ะ???
55555555555555555555555555555555555

ยานอนหลับที่ดีที่สุด..ยังไงก็เป็นการออกกำลังกายอยู่แล้ว
ช่วงนี้มีเด็กอ้วนอีกคนมาอยู่ด้วย ทุกสัปดาห์
แต่พี่คงไม่ได้พากันไปไหนหรอก
เพราะข้างนอกเขาก่อสร้างกัน มันติดขัดไปหมด
ไม่สมควรอย่างยิ่งสำหรับการเดินทาง

นางชอบทำกับข้าว..
เมื่อวานไปถอยหม้อหุงข้าวใหม่มาแล้ว
กำลังตัดสินใจเลือกซื้ออุปกรณ์เพิ่ม
อยากได้ที่ไม่เคยมี
และอยากได้ชุดใหญ่
ฮะ ฮ่าๆๆๆๆ เล็ก ๆ ไม่แระ
มันมีครบแระ ..
การนั่งคิดเมนู แล้วมีคนทำให้กิน
มันช่างรังสรรความอร่อยได้ดีจริงจัง

หืมมม น่าจะทำน้ำหนักสักห้ากิโล..กุฝัน

ละอะไรของเมิงเนี่ย นังย๊ายยยยย

...............................

นั่นสิ ..ช่วงนี้มันมีความกลัวแทรกเข้ามานะ
กลัวที่จะออกจากคอมฟอร์ทโซน
ถ้าถึงเวลาที่พี่ต้องทิ้งจริง ๆ
พี่จะกล้าทิ้งไปรึเปล่า

เริ่มกลัวว่า ถ้าต้องไปทำอะไรเสี่ยง ๆ
พี่ยังจะไปไหม????
แล้วถ้าต้องเลือกจริง ๆ จะกล้าเลือกไหม?

มันแปลก ๆ ไปนะ...
แปลกแบบบอกไม่ถูกเลย...
ถ้ารู้ว่ากลับมาแล้วจะออกไปยากอย่างนี้.

จะไม่กลับมาเลยจริง ๆ .

อย่าปรุงสิยาย.
อ่านหนังสือไป
เตรียมความพร้อมให้มากที่สุด
มันคงไม่ได้โหดร้ายเกินกว่าจะจัดการได้มั้ง


รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 20 มิถุนายน 2562 เวลา:23:54:56 น.  

 
วันนี้มีคนแปลกหน้าโทรมาคุยสองสาย..
สายแรก พอรับแล้วรู้ปลายทาง พี่ปฏิเสธอย่างสุภาพ
"ขอโทษนะคะ ไม่สะดวกฟัง"
ใช้บ่อยมาก ฟังดูเหมือนใจร้าย แต่กุจะนอนไง..

สายที่สองโทรมาหลังจากตื่นแล้ว ..พองัวเงียได้ที่
โทรจากนี่ๆๆๆๆ นะ ขอให้ข้อมูลหน่อย
ฟัง ๆ ๆ ไป แล้วนัดไปพบ บลา ๆๆๆๆๆ
ฟังเสร็จวางสาย แล้วถามตัวเองว่า
สรุปว่าไงฟร่ะ จำไรไม่ได้เลย

555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555

งงเป็นบ้าเลย...นี่กุยังมีสติดีอยู่รึเปล่าฟร่ะ???

ไม่เอาซี นังยาย อย่าไขว้เขวออกจากจุดโฟกัส
งานมี ต้องเร่งทำให้จบ ๆ กันไป
วันก่อน เหมือนฝันว่า มีเอกสารปึกหนึ่งต้องรีบอ่าน
ตื่นขึ้นมางง...เอกสารอะไรฟร่ะ กุมีมันอยู่ในมือรึยัง??
พยายามนึก แต่ก็นึกไม่ออก ว่าหัวเรื่องที่เห็นนั่นคืออะไร
จำได้ประโยคเดียวบนหน้ากระดาษแผ่นนั้น
มันเขียนว่า ...เราต้องได้อะไรมากกว่าเดิมที่เป็นอยู่แน่นอน.

แล้วจบเลย.... จะพลิกดูอีกหน้า เสียงเคาะประตูดัง
แล้ววันนั้น ก็เป็นอีกวันที่เครียดมาก.
จนบัดนี้ ยังไม่รู้เลยว่า เอกสารชุดนั้น คืออะไร???

พยายามคิด ก็เริ่มเจ็บขมับ
เผลอไม่ได้ ความตึงมันเกาะกบาล.

บางทีก็คิด...จะส่งอะไรมาให้จัดการนักหนา
ตั้งแต่ต้นเดือนรับเรื่องคอมเพลนยังไม่หยุดหย่อน
แล้วก็ตามจิกๆๆๆๆๆๆ จนกุจิตไปหมดแล้ว.

ใจพี่
กายพี่
จิตวิญญาณพี่
เมิงช่วยรวมร่างกันและสามัคคีทำงานไปในทางเดียวกันก่อนได้ไหม?
เมิงจะกระเจิดกระเจิงอย่างกับว่า จะสลายวิญญาณแบบนี้ไม่ได้
ไม่เอาซี ..บอกกี่ครั้งแล้ว

ขอยาดเกลียด....เกลียดตัวเอง

.................................

รักษาเวลาให้ดี..รักษาความดีให้ได้
อย่าไปคิดว่ามันยาก.
ไกลสักแค่ไหน
ลำบากสักแค่ไหน
พี่ก็จะไป ..ไม่มีอะไรต้องกลัวนี่

ดูแลตัวเองให้ดีนะยาย.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 24 มิถุนายน 2562 เวลา:23:18:01 น.  

 
บางที...ก็คิดนะ
การไม่รู้อะไรเลย มันทำให้สบายใจ
ไม่ฟุ้งกระจาย ไม่ต้องมานั่งวิตกจริต
บางทีพี่อาจจะลุยตะกุยตะกายไปแบบไม่ต้องไปหาอะไรเพิ่มเติมแล้ว

ยิ่งรู้มากยิ่งห่อเหี่ยว..มากไปด้วยข้อจำกัดต่างๆ นานา

บางที เราก็ต้องรักษาศรัทธาที่แทบจะสิ้นหวังไว้ด้วยน้ำตา
น้ำตาเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว.

การมีชีวิตอยู่กับปัจจุบันมันก็ดี
แต่การทำความดีสักกี่ร้อยพันครั้ง
มันก็ทดแทนค่ากับการไม่ทำให้ดีแค่ครั้งเดียวไม่ได้.
ถ้าคิดให้ดีไม่ได้..ก็อย่าไปคิดเลยยาย
อย่าเอาประจุลบเข้าหัว

ก็รู้นะ..ว่ามันไม่มีทางไปต่อ
แต่พี่จะรอจนกว่าเส้นทางมันจะปรากฎ

กอดดดดดด.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 25 มิถุนายน 2562 เวลา:2:03:45 น.  

 
เมื่อวานแทบไม่ได้นอนเลย..ลืมพกยากลับบ้านด้วย.

คิดว่าจะกลับแค่แป๊บเดียว ทำธุระเสร็จแล้วจะรีบกลับมาทำงาน
พี่ใภ้ชวนไปกินข้าวเที่ยงที่ร้านหลานสาว ความเห็นแก่กินมันมีมากกว่าเห็นแก่งานนะ 55555555

ก็ต้องรอจ้ะ ..ตื่นแต่เช้า ตื่นมาทำไมฟร่ะ
ช่วงที่กำลังกินบรรยากาศธรรมชาติอย่างรู้ตัวตน
แง่ะมองไปเห็นแม่หญิงอ่อมน้อยที่เอามาจากสวนผักบ้านคุณตา
ดอกของนางสมบูรณ์มาก ดูก็รู้ว่า ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี

ข้างๆ มีพ่อยืนอยู่ เหลียวมองเช่นกัน
ตั้งแต่วันนั้น พี่ก็ไม่ได้พูดคุยหยอกล้อกับพ่ออย่างแต่ก่อน
เข้าใจนะ ว่าเขาต้องการการยอมรับ ต้องการการเข้าใจ

ไม่รู้จะบอกพ่อยังไงว่า โลกปัจจุบัน ข้างนอกบ้านมันโหดร้าย
ขนาดไหน เราจะทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้เด็ดขาด
มันมีพวกที่จ้องจะเขมือบเราทุกเมื่อเชื่อวันที่เราพลาด.

นายคนเล็กก็เริ่มออกห่างไป แบบดูออกเลยว่า
เขาโตขึ้น ..ก็ดี อันที่จริงก็ต้องการเช่นนั้น
ก็แค่ให้เขาดูแลตัวเองให้อยู่รอดได้
เมิงจะอยู่รอดยังไงก็เรื่องของเมิง

อยากเห็นเขาโต เราก็ต้องปล่อย
จะเลี้ยงดูให้เป็นคุณชายตลอดไปไม่ได้

สิ่งที่เป็นความน่าชื่นใจ ก็เห็นจะเป็นนายคนโต
นายดูเป็นคนที่มีวินัย มีทัศนคติที่ส่อไปในทางบวก
มีกระบวนการคิดที่เป็นเหตุเป็นผลอยู่กับความเป็นจริงที่พิสูจน์ได้
เช้านี้ นายถามถึง รู้ไหม? ว่าออกซิเจนสำคัญกับเราอย่างไร?

นี่แหละ นายนักวิทย์ของนังยาย.

ไม่เสียแรง ที่สละเวลาทั้งเดือนเพื่อจะมาสร้างวินัยให้นาย
เป็นคนที่ติดนิสัยไม่ย่อท้อต่อความยากลำบาก
และเป็นคนที่เอาชนะใจตัวเองท่ามกลางความขี้เกียจอ่อนแอ.

บอกแล้วคุ้ม..คุ้มจะตาย.

.....................................

แม่โทรหาตอนเย็น..บอกจะชวนไปเยี่ยมป้า
ถามเวลา ถามนี่นั่น สรุป แม่มีแค่ความอยาก
และแม่ก็รู้ว่า แค่บอกลูกเท่านั้น
ที่เหลือรอเวลาว่าง ..เฮ้ออออ เมื่อไรฟร่ะ????

เคสนี้ช้าไม่ได้ ป้าแก่มากแล้ว ป้าล้มจนกระดูกท่อนแขนหัก
แม่ดูร้อนใจ.

งานก็เยอะ ภาระก็แยะ เรื่องคอมเพลนก็ยังแก้ไขให้ไม่หมด
แล้วยังจะไปหาเรื่องเพิ่มเติมได้อีกหรือ???

พรุ่งนี้ จะทำยังไง? ตกลงจะไป หรือไม่ไป
ตกลงจะช่วยเพื่อน หรือ ไม่ช่วย??

เคยปฏิเสธได้สักเรื่องไหม? ไม่เคย

ถามว่าอยากไปไหม? พี่ไม่ได้อยากไปเลยนะ
แต่ด้วยความที่อยากรู้อยากเห็น..
อยากรู้่ว่านอกคอมฟอทโซนนี้ มันมีอะไรบ้าง??
สรุปคือ กุต้องไปสินะ.

ก็ไปทำมันทุกอย่างที่ขวางหน้านั่นแหละ
ดีกว่าฟุ้ง ๆ อยู่กับกองหนังสือ
อ่านจนจะเป็นบ้าไปอยู่แล้ว.

.........................

รู้ไหม? วันนี้โลกมันบอกอะไรกับเรา
ตอนที่เดินมาหลังจากเฝ้าพระเจ้าเสร็จ
แหงนไปมองท้องฟ้า ฟ้าที่ดำทะมึน มันมีแสงสีขาว
และสีรุ้งที่ขอบบนก้อนเมฆ. มันสวยอย่างทรงพลัง
จนน่าคลั่งไคล้ พี่ถ่ายรูปเสร็จก็เรียกทุก ๆ คนให้มาดูด้วยกัน
มันเหมือนแสงเหนือที่ได้เห็นโดยไม่ต้องเดินทาง

มันอยู่ให้เราได้ชื่นชมเพียงไม่นาน ลมฝนก็กระชากเอาไป
แล้วไม่นาน ที่ปลายฟ้าไกล ก็มีแสงสีทองเรืองรองเล็ก ๆ
ทอประกายออกมาอย่างน่าหลงใหลได้ปลื้ม.

พี่ไม่รู้หรอก ..ว่าจะต้องอดทนกับความอึมครึมที่ไม่รู้
กระทั่งว่า วันพรุ่งนี้เราจะต้องทำอะไรบ้าง
เพื่อจะเดินทางไปยังประจิมทิศ

ตอนนี้เรารู้แต่ว่า "กา" แปลว่า รถ "ที" แปลว่า น้ำ
"อะเหม่" คือ แม่ 555555555555555555555

เรียนรู้และใช้ชีวิตกับความเงียบนะยาย.
เงียบเพื่อเข้าใจจิตตัวเอง
เราจะยกระดับมันขึ้นไปอีกขั้น.

มาไกลเกินกว่าจะบอกว่า หยุดเถอะ กุเหนื่อย..

รุ่นนี้แล้ว....ตายกันไปข้างหนึ่ง.

มันคุ้มจะตาย ..กับเป้าหมายที่เราต้องการ
จำฟ้าวันนี้ไว้ให้นี้..ที่ปลายฟ้าไกลโพ้นโน้นนนนน

อีกไม่นาน....พี่จะไปตรงนั้น.


รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 26 มิถุนายน 2562 เวลา:23:43:47 น.  

 
ได้นอน..มันก็ดี แต่ผลคือ ซึมไปนะ
มันเหมาะสำหรับกินวันพักผ่อน

มีนัดแต่เช้า ..ตีห้า กับ แปดโมง

ดีนะ ที่วันนี้ตัดสินใจไม่ออกไปไหน
มิงั้นมีเละ แน่ๆ

ตื่นมา มีแต่สายมิสคอล
อืมมมมมมมม

ดูแลตัวเองเยอะๆ นะยาย

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 27 มิถุนายน 2562 เวลา:23:51:55 น.  

 
สองวันแล้ว..กับความฝันแปลก ๆ ที่กวนใจมาเนิ่นนาน.

เมื่อไรจักจบจักสิ้นกันไป.

พี่ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น..แต่พี่เชื่อว่า
ด้วยสติของยาย ..ยายจะเอาตัวรอดไปได้

ตั้งโฟกัสให้ถูกที่ถูกทาง.
พี่จะไม่ยอมเป็นคนหลงทางอีกแล้ว
เวลาพี่ไม่ได้มีมากมายนักหรอก

ไม่รู้เหมือนกันว่า ทำไมต้องเจอแต่เรื่องยาก ๆ นักหนา
แล้วไม่รู้ว่า เมื่อไร จะได้เจอกับอะไรง่ายดายบ้าง

พยายามอย่างมาก ที่จะสะสม วันเวลาไว้ให้มากเท่ามาก
เพื่อเวลาต้องการใช้มัน จะได้มีเวลาเพียงพอ
โดยไม่กระทบผู้ใด

ช่วงนี้ ร่างมันเป็นอะไรของมันก็ไม่รู้สินะ
บอบบางเหลือเกิน สำออยเกินไปแล้ว
จะแพ้อะไรนักหนา ถ้ากินยาโดสนี้แล้วไม่ดีขึ้นอีก
พี่คงต้องไปพบแพทย์จริงจัง

มันไม่ได้ร้ายแรง แต่มันน่ารำคาญสำหรับคนที่ไม่เคยเป็นอะไรเลย
เหมือนต้องพาตัวเอง ไปหาทะเล
ร่างกายต้องการทะเลลลลลลลลล.

ร่างกายต้องการสารสีเขียววววววววว

ใช่เหรอ?

555555555555555555555555555555555555555


........................................

มีน้องถาม ..พี่คับ ปีนี้พี่วางแผนไปเที่ยวประเทศไหน??
"พม่า" ตอบทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้เลยว่า เมื่อไรฟร่ะ
5555555555555555555555555555555555555


เอาน่าาาา...เรียนรู้ไปถึงไหนแล้ว.. กา ที จี อะแหม่ ฮ่ะฮ่าา

เมิงไม่ต้องรู้อะไรเยอะหรอกยาย..
ออกกำลังกายไปเยอะ ๆ ก็พอ
ถึงเวลาหนีหมา จะได้วิ่งทัน

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 2 กรกฎาคม 2562 เวลา:0:01:27 น.  

 
สัปดาห์นี้ ..ฝันประหลาดทุกวันเลย.. มันหลอนนะ.

เมื่อวาน เหมือนไปเดินอยู่ในอดีต ท่ามกลางใครต่อใครมากมาย
แต่งตัวโบราณ มาจับมือ ทำท่าจะสื่อสาร
พี่เข้าใจว่า เขาทวงอะไรบางอย่าง ..โคตรจะไม่สบายใจ

ไม่ได้ลืม ไม่เคยลืม แต่มันไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง
มันไม่รู้ว่า จะต้องไปยังไง
มันเป็นอะไรที่โคตรจะสับสนเอามาก ๆ
เมื่อก่อน เคยคิดว่า ถ้ามีข้อมูล ถ้ามีการค้นพบ อะไรจะง่าย ๆ
แต่พอวันนี้ มันค้นพบแล้ว มันก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด

พบแล้วไงต่อ ..ถ้าเขาไม่ยอมรับว่า ที่พบนั้น ใช่ของจริง

แล้วพี่จะทำอะไรได้ว่ะคะ??????????

อ่านไปเถอะ ..ข้อมูลมากมาย ยิ่งอ่านยิ่งเศร้าใจ
เรื่องบางเรื่อง มันเหมือนเป็นการตัดสินใจของท่านเองด้วยซ้ำ

แล้วพี่ทำอะไรได้เหรอ????? นอกจากหาทางไปเยี่ยม.


วันนี้ ..มันมาเป็นอนาคตเลย มีให้ทำแบบสอบถาม
มีถามคำถามที่สุดตะลึง ใครจะไปตอบได้ฟร่ะ
มีถามว่า คุณจะเข้าเมืองด้วยวิธีไหน?? บ้ามากอ่ะ
55555555555555555555555555555555

นี่กุหมกมุ่นเกินไปรึเปล่านะ...

........................................

เอาใหม่นะ..ตั้งสติให้ดี
เอาใจให้รอด
พยายามทำตัวให้แข็งแรง
ก่อนอืน ..ยายต้องดูแลอาการแพ้ให้ทุเลาลงก่อน
ช่วงนี้พยายามตื่นกินข้าวเช้าให้เคยชิน..

สละเวลานอนงัดตัวเองออกจากที่นอนให้ได้..
ออกไปใช้เวลากับโลกกลม ๆ บ้าง
ติดอยู่แต่ข้างใน ..มันจะบอบบางเกินไป
อ่านแล้ววาง ..อย่าไปเก็บมาคิดต่อ
ผ่านอีกสองเดือนให้รอด..อาจจะยากหน่อย.

ถ้าจำเป็น..ก็ต้องยอมอ้อมไปสำรวจ..แล้วค่อยไปตรงนั้น.

ตอนนี้..ขออย่าฝันจนหลอนทุกวันก็พอแล้ว.

ดูแลตัวเองดีดีนะยาย.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 3 กรกฎาคม 2562 เวลา:23:26:21 น.  

 
หายไปหนึ่งสัปดาห์พอดี..
ช่างเป็นสัปดาห์ที่เปิดกระโหลก เปิดประสบการณ์จริง ๆ

การได้ทำอะไรโดยไม่ต้องวางแผน มันก็มันส์ในอารมณ์ไปอีกแบบ
โคตรจะสะใจในรสชาติของชีวิต.

ไม่ต้องคิดอะไร
ไม่ต้องกังวลกับอะไร
ไม่ต้องเป็นห่วงใคร
คือดีย์ว่ะ
5555555555555555555555

คืนวันที่3 กินยานอนหลับแล้วนอน
คืนวันที่4 กินยานอนหลับแล้วนอน เริ่มคิดแระ นี่กุติดยานอนหลับ?
คืนวันที่5 เข้าห้องไม่ได้ เลยไม่ได้กิน นัดเพื่อนไว้ว่าพรุ่งนี้เข้าป่ากัน ร่างกายกุต้องการสารสีเขียวเพื่อความผ่อนคลาย

อีกอย่างไปทำแบบสอบถามเรื่องคุณแค่เครียดหรือซึมเศร้า
นักจิตฯให้คำแนะนำว่า คุณต้องหาเวลาไปพักผ่อนหรือทำกิจกรรม
วันนี้แม่ง รับแต่อะไรก็ไม่รู้ทั้งวัน

พอตกลงกันได้ แบ่งงานกันทำ
นังแพททีเซียดูตารางเดินรถไฟ
พี่ดูเรื่องจองห้องพักอุทยาน
พอนัดเวลาเจอกันได้ ก็ตั๊บๆๆๆๆ ต่างคนต่างทำ
สรุปคืนนี้กลับไปนอนบ้าน แล้วรีบมาเคลียร์อะไรต่อมิอะไร
ในตอนเช้า จัดกระเป๋า อาบน้ำ แล้วออกมาเลย...

ก่อนจะถึง นังเพื่อนมันโทรบอกว่า แกร ตั๋วรอบเย็นไม่มีว่ะ
มีรอบสี่ทุ่ม อิสลัด แล้วเวลาที่เหลือ เราทำไรฟร่ะ???
55555555555555555555555555555555555555

เมิงคะ นางให้กุออกจากที่ทำงานตั้งแต่บ่ายสอง
นั่งมอร์ไซด์มาหารถไฟฟ้า รถดันยางรั่วอีก
พอใกล้ถึงนางบอกว่า ต้องรอเวลาจนถึงสี่ทุ่ม
ความฆ่าเวลาก็ต้องงอกออกมา...

เราก็เลยต้องแบกสัมภารก เดินงก ๆ
มุดสถานีมาอีกฟาก แล้วเดิน ๆ ไปกินก๋วยเตี๋ยวตรงสะพานเหลือง
เสร็จแล้วหาเรื่องไปกินขนมหวาน ร้านที่กองทัพผึ้งมันตอมหวงของมันอยู่ อย่างโหดไม่กินก็ได้วะ ไม่อยากแย่งผึ้ง5555

น่าสงสารชีวิต ปวดขี้ก็ปวด ...เดิน ๆๆ ไปเจอวัด
พานังเพื่อนเข้าไปไหว้พระก่อน ในวัดมีชื่อว่าไตรมิตรแต่พี่มากันสองคนนะ ไปถ่ายรูปให้ฝรั่งสองสามรูป
มุดออกมา เดินไปผ่านรพ.สมิติเวชไชน่าทาวน์ ได้เรื่อง
ไปเมิง ได้ที่ขี้แระ 55555555555
นางเพื่อนแวะเข้าห้องน้ำ นังพี่ก็เลยต้องแวะกินกาแฟ
แล้วเราก็ได้ที่สถิตระหว่างรอเวลา

"น้องคะ..ที่นี่ปิดกี่โมงคะ"
"สองทุ่มครับ"

โอเค ..อย่างน้อยก็ฆ่าเวลาได้ที่นี่อีกหลายชั่วโมง
พอมันใกล้จะปิด พี่ก็ขยับย้ายร่างกับสัมภารก
ไปหาหนมปังในตำนานกินแถวเยาวราช
พอได้หนมปังที่รอคิวอย่างนาน
มันก็ใกล้เวลารถไฟจะออกพอดีเป๊ะ
คือดีย์กงนี้...

ตู้ที่นั่งไปมีแต่ต่างชาติ
มันก็จะดีดีหน่อย
ไปถึงอุโมงค์ ก็สิบเอ็ดโมงพอดี
เดินขึ้นไป กินข้าว ก็ใกล้เที่ยง
ที่จริงแผนของเราคือ วันนี้เราเดินนิดหน่อย ค่อยตื่นขึ้นมาเดินต่อ
พรุ่งนี้ ..แต่พอคุยกับจนท.

เขาบอกว่า ..ในเส้นทางที่เราสอบถาม "เขาไม่แนะนำ"

ฉันละเกลียดคำนี้ ขึ้นใจ
มันเป็นอะไรที่ ..ถ้าเป็นไปได้ อย่าพูดให้ได้ยินได้ป่ะ
ถ้าไม่บอกว่า ไม่แนะนำ หรือ อย่าไปเลย..นะ
เราจะคิดเองเป็นเว้ยยย เฮ้ยยย มันไม่โอนะ ไม่ไปจะดีกว่า
แต่พอมีคำว่า ไม่แนะนำ อย่าไปเลยขึ้นมานะ หืมมมมม

ป่ะ ..ไปค่ะ ไปดูกันว่า ทำไมต้องไม่แนะนำ

555555555555555555555555555555555555555

อิเHี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย..หนักมาก.

เมิงคะ ไปกันสองคนค่ะ แบตมือถือหมดตั้งแต่ก่อนเที่ยง
กล้องถ่ายรูปก็ตายระหว่างทาง
ทางที่แม่ง เสือกไม่มีใครรีวิว
ทางที่จนท.ยังไม่แนะนำ
แต่กุไปมาว่ะค่ะ แล้วทางมันคือดีย์เวอร์มากมายอ่ะ

มันมีดอกไม้ป่านานาชนิดที่เบ่งบานอยู่
เป็นดอกไม้ที่ไม่ทราบชื่อ
มันมีความหอมของกลิ่นป่าไม้ที่อุดมสมบูรณ์
มันมีสายลมที่ปลอบประโลมนักเดินทาง
ถึงปลายทางมันจะมีน้ำตกที่มีน้ำอันน้อยนิดยิ่งกว่าเยี่ยวหมาก็เถอะ

อิสัส..แบตมือถือก็น้อยนิด ถ่ายรูปออกมาได้เHี้ยมาก
55555555555555555555555555555

เพราะความที่ไม่น่าเดิน
เพราะความที่ไม่มีใครไปไง
ความอุดมสมบูรณ์ของพื้นที่มันก็เลยมีมากหน่อย

บอกแล้ว อย่าห้าม ห้ามทีไร ได้เหนื่อยทุ๊กทีสินะ

คุณป้า คุณเจ้าหน้าที่เขาจะรู้ไหมว่า
บางทีนะ เราก็แค่ต้องการขอนไม้ผุพัง กับ เวเฟอร์รสช็อกโกแลตเท่านั้นและชีวิต ..เราไม่ได้ต้องการน้ำตกอลังการสูงเป็นสิบ ๆ เมตร

แค่มีน้ำให้เราได้สัมผัสความเย็นอันชื่นฉ่ำใจ กุก็ดีใจแล้ว.

สรุปนะ...เราเดินไปถึงที่จุด ๆ ที่ไม่มีใครไป
แล้วเราจะเปิดเส้นทางใหม่ อันที่เจ้าหน้าที่บอกว่า ไม่แนะนำด้วย
โผล่มาออกย.2 แล้วตัดผ่านย.1 (Yaw) พอเจอทางลงที่รถวิ่งได้ มันโคตรท้อใ่จกับความคดเคี้ยว ตรงนี้แหละ
เรามองเห็นทางลัด ที่ไม่มีใครเขาให้เดิน
เมิง กุว่า มันลงได้ ลงไหม? เอาตูดแถดๆๆๆๆ ลงไป
555555555555555555555555555555

เมิงนึกภาพออกป่ะ ถนนมันคดเคี้ยวเลี้ยวเลาะ แต่กุพากันตัดตรง
กุไม่ยอมเดินตามเส้นทางอ่ะ แบบพี่ต้องแนวดิ่งค่ะ
ลงไปโลด เราสามารถไปได้ตราบเท่าที่เราเชื่อว่า "เราไปได้"
....เข้าใจใช่ป่ะ....

ช่างเป็นสองกิโลที่ กุจะไม่มีทางยอมเดินเด็ดขาด

สรุปนะ ...วันนั้นเราเดินไม่ต่ำกว่าเจ็ดกิโล
และเช้าวัดถัดมา...จากที่คิดว่าจะตื่นเช้าเพื่อไปเดิน
แต่ บอกแล้วไง ..พรุ่งนี้ตื่นค่อยว่ากัน
ถ้าตื่น!!!!! ก็จะไป
สรุป กุตื่นสิบเอ็ดโมง โอเคป่ะ55555555555

แค่อาบน้ำเช็คเอ้าท์ก็หมดเวลาแล้วป่ะ ..

ฝากไว้ก่อนนะ ...
มีเวลาอีกเมื่อไร ก็เมื่อนั้น จะกลับไปเก็บที่เหลือให้เอง.

กลับมานี่..อะไร ๆ ก็ช่างมันเถอะ.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 11 กรกฎาคม 2562 เวลา:23:05:47 น.  

 
ที่จริง..วันนี้แค่จะเข้ามาบอกว่า
พี่ได้วันเวลาที่แน่นอนแล้วนะ..

อีกประมาณสามเดือน..

ไม่ได้คิดจะวางแผนอะไรต่อมิอะไร
พี่ก็แค่เตรียมความพร้อมให้ตัวเองก็เท่านั้นเองนะ
555555555555555555555555555555555

เต็มที่กับทุกสิ่งตรงหน้านะยาย.
รักษาสุขภาพให้มากที่สุด
ห้ามป่วย..แล้วก็ช่วยงดกินของที่มันทำให้แพ้ด้วย
พี่ไม่อยากรักษาแผลใด ๆ อีกแล้ว.

... เบื่อค่ะ ...

ทำเท่าที่ทำได้..วันก่อน
จำไม่ได้ว่า ไปได้ยินที่ไหน
แต่ใจความมันพูดถึงเรื่องภาระและหน้าที่
เขาพูดได้ดีมาก ๆ

เขาบอกว่า "อย่าไปคิดว่างานใด ๆ เป็นภาระ
เพราะถ้าเราคิดว่า งานใดเป็นภาระแล้ว
จะทำให้จิตใจห่อเหี่ยวเศร้าหมองที่จะทำหน้าที่
ให้คิดว่า ตนเองกระทำหน้าที่ให้ดีที่สุดด้วยความเบิกบานใจ
ไม่มีหน้าที่ใดจะต้องเป็นภาระ"

เออ...ไม่เคยมีใครสอนสิ่งนี้เลย ... พอคิดว่ามันคือภาระ
ที่ต้องแบกไว้ แม่งโคตรหนักเลยว่ะ

สัมภาระก็เช่นกัน หนัก
แต่ถ้าเป็นสัม พาไปรก เออคือดีย์
5555555555555555555555555555555555555

เวลาที่อะไร ๆ มันคืบหน้า
อะไร ๆ ที่มันพอจะมองเห็นแสงสว่างปลายอุโมงค์
มันก็จะทำให้จิตใจเราฟูขึ้นมาหน่อยนะ

รอบตัวจะอึมครึมเท่าไร ก็ช่างมันเถอะ
ไม่ได้สนใจอะไร

ภูเขาลูกนั้น
ดอกไม้ชนิดนั้น
สายลมที่เหมือนพายุลูกนั้น
แม่งทำให้ทัศนคติ พี่เปลี่ยนไปจริง ๆ .

โลกนี้มันไม่มีอะไรแน่นอน
และชีวิตนี้ก็ไม่ได้มีอะไรเป็นของเราจริง ๆ สักที.

อยากจะทำอะไรก็ทำไปเถอะ..
อยากจะสิงอะไรก็เรื่องของเมิงเถอะ..

ตอนนี้..แม่งโคตรจะไม่คิดอะไรนอกจาก
ขาที่จะฉีกให้ได้ร้อยแปดสิบองศาจริง ๆ
เพราะมันเป็นเรื่องที่ทำได้เองโดยไม่ต้องพึ่งพาใด ๆ


รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 11 กรกฎาคม 2562 เวลา:23:31:30 น.  

 
ต้องเริ่มต้นทำอะไรสักอย่าง...เพื่อความยากของชีวิต

เวลาใดที่เราใช้ชีวิตง่าย ๆ ในทุก ๆ วัน
มันให้ความรุ้สึกเฉื่อยเกินไป..เฉื่อยจนไม่อยากทำอะไรเลย

เวลาที่ผ่านมาห้าหกปี ก็ทรหดเหลือเกิน
พอหยุดที่จะฝึกตัวเอง ..โห แม่งโคตรมีความสุขกับการกินอ่ะ
แต่ก็เหมือนมีบุญแต่กรรมมาบัง กินได้ไม่มาก มันแพ้บรรลัยไปเลย

กลับไปกินแกงคั่ว มีแอบใส่ปลาทะเล แพ้อี๊ก
กลับมาเห็นไส้กรอกน่ากินมาก เป็นไส้กรอกเนื้อ สนองนี๊สซะ
ขึ้นมาอีกพืดหนึง เต็มผืนหลังเลย
55555555555555555555555555555

ยาเก่าก็โดสแรงแล้วนะ..ถ้าเองไม่ลงนี่กรูต้องไปหาหมอแล้วน้าาา

.........................................

บังคับตัวเองให้ตื่นขึ้นมากินข้าวเช้า
บังคับตัวเองให้ออกไปดูโลกกลม ๆ ในตอนเช้าอย่างน้อยสามกิโล ตามแพทเทินคุณพศินเปี๊ยบบบบ

มันก็ดี ...มันทำให้เราใจเย็นขึ้นมาอีกนิด.
อยากวาดรูปแล้ว...กุขอล่ะ

ไปซื้อสีน้ำชุดนั้นให้กุเถ๊อะ นังย๊ายยยย
เมิงจะงกอะไรกันนักกันหนา..
วาด ๆ ไปเหอะ เดี๋ยวก็มาเอง.

...................................

อารมณ์รู้สึกช่วงนี้เหรอ? ชีวิตดี๊ดี กินยาแล้วนอน
คิดก็รู้ว่าคิด ..แต่มันจะมีสำนึกเตือนขึ้นมาเสมอ

งานใหญ่รออยู่เบื้องหน้า อย่าได้เอาสิ่งใดมาทำให้จิตใจเราไขว้เขวออกไปได้
พี่ไม่รู้ ว่าทางข้างหน้า มันจะลำบากสักแค่ไหน
พี่ไม่กล้าจะเอาใครไปเสี่ยงด้วย
มันต้องตัดความกังวลออกให้หมดจริง ๆ อ่ะ

หายใจเข้าลึก ๆ ยาย จดจ่ออยู่กับสิ่งที่ต้องโฟกัส
ที่จริงยายควรจะพัฒนาบารมีของยายให้ถึงพอที่จะไปที่ตรงนั้นนะ
มันยาก พี่ก็รู้ ..แต่พี่ก็ยังเชื่อว่า พี่ทำได้
มันไม่มีเวลาไหนอีกแล้ว ที่จะเหมาะสมเท่ากับเวลาที่กำลังจะถึงนี้
ทุกอย่างมันกองอยู่ในมือ เท่านี้ยายก็จงใช้สติปัญญาให้ดีที่สุด
เท่าที่มี วิลักษณ์ให้เข้าใจ วิจักษ์ให้ชัดเจน
เพื่อจะวิจารณ์ได้ตรงประเด็นตรงไปตรงมา.

ตั้งแต่เกิดมานะ ..ไม่เคยตั้งใจทำอะไรเท่ากับสิ่งนี้เลย.

หยุดเพ้อเจ้อ...ของจริงมาถึงแล้ว.

กอดดดดดดดดดดดดดด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 15 กรกฎาคม 2562 เวลา:0:36:41 น.  

 
วันนี้มันโคตรจะตึงเครียดเลย...พยายามทำทุก ๆ อย่างเพื่อผ่อนคลาย หาทางทำให้เบาใจลงมาบ้าง

ได้วันแน่นอนมาแล้ว
จองทริปไว้แล้ว
บอกกับผู้นำทางแล้วว่า จบทริปแล้วอาจจะยังไม่กลับเลย

แต่ไม่ได้บอกว่า ..เราจะอยู่เพื่อทำอะไรต่อ
หลังจากแยกทางแล้วไง

-อยากไปให้ถึงวันที่ท่านจำพรรษาตอนยังมีชีวิตอยู่
-อยากไปให้ถึงสรีระสังขารส่วนที่นำมาทำสารีริกธาตุ
-ถ้าได้นอนวัดก็คงจะดี
-ถ้าได้รื้อกุฏิก็คงจะดีมาก

มันมีอะไรอีกหลายอย่างที่อยากรู้ แต่ไม่มีใครเขียนไว้
แต่ก็รู้แหละ มันไม่มีทางไปให้รู้ได้หรอก
มันอยู่ตรงไหน ก็ยังไม่รู้เล้ยยยย
แม่งไม่มีทางรู้ได้เลยจริง ๆ

บางทีก็ท้อใจนะ
มันท้อทุกครั้งที่คิดแหละ
มันมักจะมีคำถามเสมอ

..กุทำอะไรของกุฟร่ะ..

กุแม่ง ไม่รู้เHี้ยไรเลย เอาจริง ๆ

................................

พอแล้วยาย...อะไรที่คิด ที่ปรุงแล้วทำให้จิตใจไม่ผ่องใส
อย่าไปคิดถึงมัน อย่าไปปรุงมัน
ยายแค่เต็มที่กับทุกสิ่งตรงหน้า
ขอแค่นี้จริง ๆ .

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 17 กรกฎาคม 2562 เวลา:1:52:09 น.  

 
ต้องรีบตัดสินใจจองตั๋วขาไปและขากลับ
แต่ยังไม่แน่ใจเลยว่า...เราต้องใช้เวลาอยู่ที่นั่นสักกี่วันดี
หรือจะบวกค่าจ้างให้ไกด์นำทาง
แต่ก็ไม่ได้อยากไปกับไกด์ป่ะ อยากไปเองมากกว่า
อยากไปเห็นก่อนแล้วค่อยตัดสินใจมากกว่านะ...

ความตึงเครียดแต่ละช่วงไม่ได้ลดหย่อนให้กันเลย..
อยากจะบอกว่า..ขอร้องล่ะ
ช่วยอย่าส่งอะไรมากวนใจได้ไหม?

กลัวไหม? บอกเลยไม่เคยกลัว
แค่รู้ว่า มันคือมารผจญเท่านั้นแหละ
อะไรก็ไม่เหลือรอด.

ตื่นเช้ามาหลายวัน..ไม่ใช่สิ
หลับเช้ามาหลายวัน..เดินออกไปดูโลกกลมๆ แล้วค่อยกลับมานอน
ชีวิตผู้คนช่วงเช้ายังคงวุ่นวายเร่งรีบเหมือนเดิมเนอะ
ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย..
ตลาดเช้าฝั่งโน้นนมีอะไรๆ น่าสนใจเยอะ

วันนี้ทำได้ไม่ดีเท่าไร...ช่วงนี้เป็นกังวลหลายอย่าง
แต่พี่ไม่สนใจหรอก...ใจมันไปไกลถึงไหนต่อไหนแล้ว

ฝันแปลกทุกวัน...เรียงลำดับความสำคัญของชีวิตไม่ค่อยได้

....................................

พี่คิดว่า ..ถ้าเราฝึกฟังพูดได้เร็วขึ้น
อะไรๆ ก็จะได้ง่ายเข้า

อารมณ์รู้สึกวันนี้ไม่ค่อยดีเลย..
ทำงานไปนะยาย..ตั้งใจทำงานให้ดี ทำให้มีความสุข

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 21 กรกฎาคม 2562 เวลา:2:22:14 น.  

 
ไม่เคยเหนื่อยใจและสิ้นหวังอะไรได้เท่านี้มาก่อนเลย..

ทุก ๆ วัน ขับเคลื่อนชีวิตด้วยความเป็นไปไม่ได้
พอเริ่มจะวางใจปลง ..ก็ได้ข้อมูลอันใหม่มา
และล้วนแล้วแต่ฉุดดึงความหวังทั้งสิ้น..

คือ ถ้ามันทำได้ เขาก็ทำกันไปแล้วไง
คือ เขาไม่สนใจจะใส่ใจกันไง
คือ เHี้ยไรฟร่ะ????

เคยไม่เข้าใจนะ ..แต่ตอนนี้มันพอจะมองออกว่า ทำไม??
ยิ่งได้คำตอบ ก็ยิ่งเศร้าใจ มันเป็นความเศร้าใจลึกลึก

ได้ข้อมูลมาเกือบทุกอย่างแระ จนจะไปถึงอยู่แระ
ก็ยังติดรั้วที่กั้นไว้ ..เอาเข้าจริง พอไปถึงจะเข้าไปได้หรือเปล่าเถอะ.

เหมือนจะยาก แต่ก็ไม่ได้ยาก
เหมือนจะง่าย แต่ก็ไม่ได้ง่ายเสียทุกอย่าง.

วันนี้ เริ่มแน่ใจในสิ่งที่เห็นในฝัน
ภาพที่ลงไปอยู่ใต้ดิน
ภาพที่วิ่งตามใครก็ไม่รู้ไป
แล้วก็ภาพอะไรต่อมิอะไรก็ไม่รู้เยอะแยะจนหลอนไปหมดแล้ว..

ทุกวันนี้ ..พี่ติดยานอนหลับแล้วนะ บอกเลย
วันไหนไม่ได้กิน มันก็ไม่ได้นอนเหมือนกัน.


เฮ้ออออออออ...ดูแลตัวเองดีดีก่อนนะยาย.

ถ้ามันจะทำไม่ได้ ...ก็ไม่เป็นไรหรอก. ไม่เป็นไร

กอดดดดดดดด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 23 กรกฎาคม 2562 เวลา:16:15:42 น.  

 
วันนี้ไม่โอเคเลย..ไม่ดีในทุก ๆ เรื่อง
หงุดหงิดอย่าตัดพ้อไปซะทุกคนทุกสิ่งอย่าง

ทำไมต้องเอาภาระที่มองไม่เห็นทางแก้มาให้เรา..ทำไม???
ไม่มีตัวช่วยใด ๆ ไม่มีสิทธิ์จะทำอะไรทั้งนั้น

รู้มากแล้วไง??? รู้ไปแล้วทำอะไรได้เหรอ???
เกลียดทุกคน เกลียดทุกอย่าง เกลียดตัวเอง..

พอเถอะยาย...
ไม่ต้องไปอยากรู้อะไรเพิ่มเติมแล้ว...
ฝึกตัวเอง ให้มีสมาธิแน่วแน่
ให้ตั้งมั่นอยู่บนทางที่ควรจะเป็น
พี่ขอแค่นี้เอง...

อะไรจะเกิด อะไรจะเป็นไปก็ช่างมันเถอะ..
คิดซะว่า..เราพยายามในแบบของเรา
ออกไปจากคอมฟอร์ทโซน ออกไปใช้เวลา..

ถ้ามันจะทำไม่ได้
ถ้ามันจะไม่มีทางทำได้
ถ้ามันไปถึงแล้ว ก็ยังไม่ได้เจอเพราะถูกเคลื่อนย้าย
ก็ช่างมัน.

... ช่างมัน ...

กอดดดดดดดดดดดดดดด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 25 กรกฎาคม 2562 เวลา:0:03:43 น.  

 
สัปดาห์นี้...จะได้ไปเจอคนที่อยากเจอแล้ว
แต่จะเข้าถึงตัวรึเปล่า?
จะได้ถามคำถามที่อยากรู้ รึเปล่า
...ยังไม่รู้เลย...

เหมือนจะง่าย..แต่มันก็ไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น
เหมือนจะยากจนมองไม่เห็นทาง
แต่พอได้เวลา ..มันก็มีทางปรากฎขึ้นมาทุกที.

แม่ง..ชีวิตทุกวันนี้ ใช้ไปเหมือนคนตาบอดเลย
งมทางที่จะเดินในทุกขณะจิตจริง ๆ

บอกไม่ถูกว่า ตัวเองรู้สึกยังไง
เหมือนจะดี..แต่ก็ไม่ได้ดีขนาดใจพอง
เหมือนจะเลวร้าย..แต่มันก็ไม่ได้โหดร้ายขนาดนั้น

................................
ต้องเอาตัวเอง กลับมาอยู่ในฐานะของผู้ถือศีลอีกครั้ง
เคยทำแล้วเลิกทำ
มันเหมือนคนไร้ร่องรอย ไม่มีที่ยึดเหนื่ยว
อย่างน้อย เราก็ทำเพื่อให้รู้ระลึกตนเองเสมอว่า
เรากำลังทำสิ่งใดอยู่..

เอาจริง ๆ ...ข้อมูลตอนนี้มันมีหมดแล้ว..
พี่แค่ยังมองไม่เห็นว่า เราจะเชื่อมทุกสิ่งอย่าง
ให้หลอมรวมเป็นเรื่องเดียวกัน
เป็นกรรมเดียววาระเดียวกันได้อย่างไร
ทุกอย่างมันกระจัดกระจาย
อยู่เป็นกันคนละที่ คนละภพด้วยซ้ำไป..


ทำไมถึงเจอแต่เรื่องยากขึ้นทุกทีๆๆๆๆๆๆ

เพลียจิตเหลือเกิน.


กอดดดดดด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 30 กรกฎาคม 2562 เวลา:0:04:13 น.  

 
พี่จะติดยานอนหลับไหม?
ไม่ได้อยากกินเลยจริง ๆ อ่ะ
จากเม็ดนึง ขยับขึ้นเป็นสองเม็ด..

ตอ้งนอนแล้ว จะได้รีบตื่นขึ้นมากินข้าว
แต่การนอนหลับในเวลากลางคืนเป็นเรื่องยากมาก..
ยากจริงจัง ..ยากที่สุด.

เพื่อนมาระบายความอึดอัดใจให้ฟัง
เป็นอะไรที่ไม่อยากได้ยินเลย ..ไม่ใช่ไม่อยากได้ยินเรื่องราว
ของเขานะ ..ที่ไม่อยากได้ยินนี่หมายถึง
องค์กรเขาเป็นที่น่าเชื่อถือที่สุดในบ้านนี้แล้ว
ไม่อยากได้ยิน ไม่อยากเชื่อว่า ในองค์กรที่น่าเชื่อถือ
และน่าอิจฉา จะมีเรื่องราวของคนประเภทกาฝากสังคม
เป็นเหลือบริ้นไรแฝงอยู่. คำที่ใช้อาจจะแรงไปนะ
แต่มันน้อยไปด้วยซ้ำ สำหรับคนที่มีหน้าที่เกี่ยวข้องกับชีวิตผู้คน

ถ้าจิตสำนึกไม่ดีเพียงพอ จะเลือกมาประกอบอาชีพเช่นนี้ทำไม?
ถ้าอยากได้เงินเยอะ งานสบาย ทำไมไม่ไปทำการเงิน
การบัญชี หรืออะไรก็ได้ ที่มันเกี่ยวข้องกับเงินตลอดเวลา

คุณเอาความหวังในชีวิตผู้อื่น มาเป็นเรื่องล้อเล่น
ทุกการไม่พัฒนาตนเอง ทุกการประวิงเวลา
มันคือความหวังสุดท้ายของชีวิตของคนอีกหลาย ๆ คน.

ใจคอคนเฝ้าไข้เป็นทุกข์ตลอดเวลา
กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ไม่มีความสุขเลย

พวกคุณจะเสพสุขบนเวลาแห่งความทุกข์ของผู้อื่นเช่นนี้เหรอ?

โชคดีของพวกเขานะ ..ที่เจอคนอย่างเพื่อน
ถ้าเมิงเจอคนอย่างอินังยาย.. กุขุดยันจิตวิญญาณน่ะ.

เศร้าใจ...ไม่อยากได้ยินว่า มีเรื่องแบบนี้อยู่ในบ้านของเรา

ทำอะไรได้บ้าง ...พี่ก็เต็มที่แล้วนะ
ในเมื่อมันเป็นสิ่งที่ต้องกระทำ
เราก็ควรจะโฟกัสในเรื่องที่ต้องทำป่ะ

ไม่จำเป็นหรอก ว่าใครจะเป็นคนลงมือทำ.

ถ้าไม่ทำ ก็เสียหายกันหมด.
ใครทำคนนั้นได้ ใครละเลย ไม่ทำในขณะที่มีหน้าที่
ก็สุดแล้วแต่กรรมใครกรรมมัน.

เราไม่สามารถเปลี่ยนคนทุกคนได้ แต่เราเปลี่ยนมุมมองในชีวิต
ของตัวเราเองได้ อย่าปล่อยให้วันหนึ่ง ผ่านไปแล้ว
มานั่งนึกเสียดาย ..ที่ทำไม มีโอกาสทำได้ จึงไม่ทำ

.......................................

ก็ดีนะ ..ได้คุยกับเพื่อน หันมองตัวเอง
นี่ไง...เหตุผลว่า ทำไมเราต้องทำ
ไม่เห็นจะต้องไปแสวงหาหน้าที่
ไม่เห็นจะต้องไปแสวงหาเหตุผลอื่นใดเลย

เราก็แค่ทำให้ดีที่สุด...ในทุกสิ่งตรงหน้า ก็เท่านั้นเอง

ไปนอนค่ะ...ตาเมิงดูไม่ได้เลย
ถ้าจะต้องติดยานอนหลับ ก็ต้องติดไปก่อน
เสร็จงานแล้วค่อยมาเลิกทีหลัง 5555555


รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 31 กรกฎาคม 2562 เวลา:2:11:10 น.  

 
บางทีนะ...เราไม่มีทางรู้ได้เลยว่า ทางข้างหน้ามันจะเป็นยังไง
วิวทิวทัศน์ข้างทาง มันจะสวยงาม หรือ ฟอนเฟะ ไปด้วยกิเลสโลกีย์

เราไม่มีทางรู้หรอก ..ว่าศรัทธาที่ยังคงเชื่อมั่นอยู่นั้น
จะยังคงเป็นกำลังใจให้เราได้จนถึงวันสุดท้ายของชีวิตไหม..

เราแม่งไม่รู้อะไรเลย..ว่าเป้าหมายที่ต้องไปเจอ..มันจะเป็นภาพที่ยิ่งใหญ่สะท้านฟ้าท้าทายดินจนใจสะพรึง..
หรือเล็กกระจิ๊ดริดต้องจับจ้องจนลูกตาแทบถลนออกมา

ต้องเป็นกังวลใ่จไหม?? ไม่จำเป็นเลย...

ตราบเท่าที่เรายังเชื่อมันในการกระทำที่ผ่านมา และยังคงมั่นในศรัทธาที่เชื่อได้
ในวันที่เราท้อแท้ จนแทบหากำลังใจไม่เจอ
อย่ายอมที่จะเสียศรัทธาจนละเว้นความพยายาม ความตั้งใจจริง

จงเชื่อมั่นในการกระทำดี
จงเชื่อมั่นในตนเอง
จงเชื่อมั่นในศรัทธา
จงเชื่อมั่นในพระเจ้า
และจงอย่าหมดหวังในความเมตตาของพระองค์
เชื่อสิ ทุกสิ่งเกิดขึ้นได้เสมอ ตราบเท่าที่เรายังคงหายใ่จ
ขอพลังจงสถิตในใจข้าฯ..

ไม่เคยเชื่อมั่นอะไรได้เท่านี้มาก่อนเลย..
งมมานาน
งงมานาน
ตาบอดมานาน
ว่ายน้ำกลางมหานทีสีทันดรมาแสนนาน
แสวงหาแสงทางปลายอุโมงค์มาก็หลายปี

จนวันนี้เอง..ตอนที่รับโทรศัพท์คอนเฟิร์มการเข้ารับฟังการเสวนา.

คนที่พี่แทบจะพลิกแผ่นดินตามหา...
ในที่สุด ก็ไปถึงจนได้.

ดีใจจนน้ำตาซึม..

มวลการสรรเสริญเป็นสิทธิ์ของพระเจ้าแต่เพียงผู้เดียว.


รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 31 กรกฎาคม 2562 เวลา:15:06:59 น.  

 
บางทีนะ ...การหมกมุ่นอยู่กับเรื่องยากที่เป็นไปไม่ได้
มันมีข้อดีอยู่มากเหมือนกัน

มันทำให้ความน่ารำคาญใจ
มันทำให้ความยากในงานประจำ
กลายเป็นขี้ปะติ๋วไปเลย

กระจอกมาก สำหรับเรื่องตรงหน้าที่แต่ละคนยัดเยียดมาให้

เมิงจะอะไรกันนักกันหนาล่ะ
อย่างอแงสิ

จะมาทำให้พี่ไขว้เขวออกจากจุดโฟกัส เมินซะเถอะ
ใจพี่ตอนนี้ มันล่วงไปสามเดือนในอนาคตแล้ว
ทั้งยามหลับ ยามตื่น
ตื่นมาหาข้อมูล พอหลับก็ไปท่องเที่ยวในภวังค์
เป็นแบบนี้ทุกวัน จนกุชักจะเริ่มชินกันสถานที่แห่งนั้นแล้ว

ภาพที่เห็นมาตลอด ไม่ต่ำกว่าสิบปี
ค้นหาตรงซอกนั้นซอกนี้
ทั้งปีนป่ายขุดคุ้ย อะไรต่อมิอะไร
ถ้าไปเจอจริง ๆ กุจะคุมสติตัวเองอยู่ไหม?

บางทีก็คิดนะ ..คิดตลอดแหละ
กุควรไปพบจิตเวชได้แล้วรึยัง?????

..................................

แม่งไม่มีอะไรจะสับสนได้เท่านี้อีกแล้ว..

วันก่อนที่ไปฟังเสวนา ..หัวใจเต้นรุนแรงมาก
ยังกะจะออกมาแร๊พโย่ววว ...ตึก ตัก ตึก ตัก หนักแน่นที่สุด
ถามไปก็ใช่ว่าจะช่วยให้อะไรดีขึ้น
กลับมาหาต่อค่ะ.

รู้มาเพิ่มนิดนึง ว่าอำนาจขณะนี้เป็นของใคร
และควรจะเดินทางไหน???
เขาไม่ได้บอกทั้งหมด
และไม่กล้าจะถามต่อ เพราะดูมันจะเสียมารยาท
มันเป็นเรื่องที่ไม่ได้เกี่ยวกัน

ยังไม่เป็นไร ..พี่ยังมีตัวเลือกอีกหลายตัวเลือก
ให้ได้ซักไซร้ไล่เรียง

....................................

บอกไม่ถูกว่าตัวเองรู้สึกยังไง???

ได้แต่บอกตัวเองว่า ..ดูแลตัวเองดีดี
อย่าได้ป่วยเป็นอันขาด.

ที่ทำได้ตอนนี้ ก็คือ รักษาศีลให้บริสุทธิ์
อย่างน้อย พี่ก็เชื่อว่า ถ้าศีลเสมอก็จะเจอทางของมันเอง.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 6 สิงหาคม 2562 เวลา:0:40:19 น.  

 
่เราควรเขียนอะไรสักหน่อยไหม?
กับทุกแรงกระแทกที่แบกรับมาตอนนี้

ไม่รู้จะบอกว่า ตัวเองรู้สึกยังไง
เอาจริง ๆ มันแค่เฉย ๆ ไม่ยินดี และไม่ยินร้าย
รู้สึกดีนะ รู้สึกดีในทุก ๆ ครั้ง ที่ยังคงหายใจ
แล้วไง..กุก็ยังไม่ตายป่ะวะ
มันหนักนะ มันเครียดนะ มันเป็นกังวลนะ
แต่กุรอดเว้ยยยย กุรอดไง หัวก็ไม่ปวด
กบาลกุเมิงก็ไม่มีใครได้แดรก
ใ่จกุก็ยังอยู่ดี ยิ่งร่างกายด้วยแล้ว
หุยยยยยย...สุดยอด
เฮดสแตนด์ด้วยท่ากระต่ายหมอบตอนเข้าท่า สบ๊ายยยย

อะไรจะเริดได้ปานนี้.

แกร่งขนาดนี้ ..จะให้กุรู้สึกอะไร???

....................................

วันนี้ ดีใจนะ รู้สึกมีความสุข
ที่ได้รู้ว่า เด็กคนหนึ่งที่กำลังจะทำสิ่งมิควรทำ
ด้วยอิโก้ตัวเอง ด้วยความถือดี ด้วยกิเลส
เขาติดต่อให้พี่ช่วยโดยแลกกับค่าตอบแทน
ใจจริงก็ไม่คิดจะรับ เราทำอะไรตรงไปตรงมาเสมอ
แต่ไม่รู้จะปฏิเสธยังไงให้ไม่เป็นการช้ำใจกันไป

รู้สึกดีมากมายที่..เขาระงับตัวตนของเขาได้เอง.
มันเป็นความรู้สึกดี ที่ได้รู้ว่า มีใครละชั่วได้.

คือดีย์ ชีวิตดี
ไม่ต้องทำความดี แค่ไม่ชั่ว
ก็โคตรจะดีใจแล้ว

อีกสองสามเคส ไม่รู้ว่าจะไปจบตรงไหน
แต่พี่ก็เชื่อเสมอ ว่าเดี๋ยวมันก็จบ
ปล่อยให้มันดิ้นๆๆๆๆ พล่านกันไปก่อน
ดูคนดิ้นรน แล้วมันมีความสะใจเล็ก ๆ
อยากดิ้น ก็ดิ้นกันไป

อีกเคสที่ดูจะมีอิทธิพลกับใจพี่มากที่สุด
บางทีก็คิดนะ ...เมื่อไรจะออกไปจากวงโคจรชีวิตซะที
ใจร้ายมากเลยนะ ที่ส่งเคสนี้มาให้แก้ไข
มันใช่งานของพี่จริง ๆ เหรอวะ?
ช่างมันสิ ป่ะวะ
ทำไมพี่ต้องแคร์
ทำไมพี่ต้องไปรู้
ทำไมกุขี้เสือก
ทำไมรู้ดีไปหมด

เมิง สกิลกุสูงไง อิเHี้ย..เรื่องยากชิบหาย
ยังทำได้ แล้วเรื่องแค่นี้ ทำไมพี่จะเข้าถึงไม่ได้

คำถามคือ ..มันใช่เรื่องของกุเหรอวะ??

เกิดมาไม่เคยทำอะไรที่มันโคตรจะไร้สาระและไม่ได้อะไรเลย
ขนาดนี้เลย

เกลียดชิบหาย เอามาทำไม?????

กระทบใจมาก สะเทือนใจแรง
รู้สึกยังไง?? เฉย ๆ
รู้ว่ามันมีแรงกระแทก แต่ก็รู้ว่า ไม่นานหรอกนะ
มันจะผ่านไป ชอบ เอาสิ ทำร้ายกุเข้า
ชอบแบบนี้ เวลาที่เหมือนจะถูกกระทำ
แล้วสะสมมันเข้าไว้
รอเวลาให้พี่ฟาดดาบลง ..ชอบบบบบอ่ะ

เวลาที่เรากระทำบ้างโดยมีเหตุผลซัพพอตการกระทำ
ไม่ได้รู้สึกเหมือนไปรังแกเขา เหยดดดดด อิเHี้ยยยยยยยย

เลวมาก เมิงอ่ะ นังยาย
นี่ไง ใจที่มันพาตกต่ำ
ใจที่ขาดซึ่งเมตตา

แต่กุก็ต้องมีเมตตาให้ตนเองก่อนป่ะวะ

นังยาย อย่ามาอ้าง ระดับเซียนอย่างเมิง
ระงับตนเองได้ดีอยู่แล้ว
เมิงมีทางออกตั้งมากมายที่จะจัดการตัวเอง

อย่าได้ทำร้ายใคร แม้แต่จะคิด
ทุกวิถีทาง.


หยุดเสียเวลากับสองข้างทาง...
มองตรงไปข้างหน้า
เวลาของยายมีน้อยเต็มที่แล้ว

ใช้เวลาให้ดี
พรุ่งนี้พี่จะถือศีลอย่างพรีเมี่ยมทีเดียว
วันแม่ปีนี้ จะส่งกะปิผูกโบว์ทองเป็นของขวัญให้แม่
ตั้งใจไว้นานแล้ว
ยังไม่ได้ทำให้ซะที

ช่วงนี้ อย่าปล่อยให้พลังลบเข้ามากระทบจิตใจได้เด็ดขาด.


รักที่สุด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 10 สิงหาคม 2562 เวลา:1:34:19 น.  

 
วันนี้วันแม่เหรอ?
อุตส่าห์ใช้วันหยุด ที่อยากเก็บไว้ใช้ปลายปี
เพื่อรังสรรเมนูแปลกอร่อย..กลับบ้านตั้งแต่เมื่อคืน

นอนยังไม่ทันตื่น แม่ปลุก แล้วบอกว่า
"นอนเฝ้าบ้านไปนะลูก แม่จะไปเที่ยว" หง่ะ!!!
ตื่นมา ไม่เหลือใคร กลับมาทำไม 5555555555555555555

พอไม่รู้จะตื่นทำไร พี่ก็นอนต่อ..
แต่ไม่ได้น่าสงสารขนาดนั้น ช่วงเที่ยงผู้คนเริ่มทยอยกันกลับมา

พอได้ลับฝีปากกันบ้าง
ฝนไม่ตก ขี้หมูไม่มี คนผีๆ มารวมตัวกัน สึด.

.........................................

มีคนอยากรู้มากมายหลายคน ว่าวันเมื่อวาน สำคัญยังไง
พี่ก็ให้คำตอบเท่าที่พี่รู้ เอาเข้าจริงๆ ความซาบซึ้งมันไม่มากเท่า
อีกวัน ที่ผ่านมาแล้ว..

จริงๆ แล้ว พี่เข้าใจว่า มันคือการเสียสละไหม?
ยอมสละแม้ชีวิต
ยอมสละแม้ความสุขของตัวเอง
ยอมสละแม้คนที่รักที่สุด.

เข้าใจว่าแบบนั้นนะ...แต่ดูในสิ่งที่พวกเขาทำกันสิ
...อะไรวะคะ ที่เรียกว่าความเสียสละ...

อะไรเหรอ? ทำไมพี่มองเห็นแต่ความเห็นแก่ตัว
ความเห็นในประโยชน์ที่ตนควรมีควรได้
ไม่อินเลย...ไม่เข้าใจ.

โดยหลักคำสอน คือดี แต่สิ่งที่ผู้คนปฏิบัติ คืออะไร???

เรามาถึงยุค..ใครบำเพ็ญศีลทานะ การเสียสละ การให้
คนนั้นจะถูกมองว่า "โง่"

ตัวอย่าง เห็นได้ชัดเจน กับคนใกล้ตัวพี่เลย จุก.
ขี้เกียจจะสาธยาย...

บางที ก็คิดนะ... มันคงเป็นความจำเป็นของเขา ที่เราไม่เข้าใจ
มันคงเป็นความสุข ของเขาที่เราเข้าไม่ถึง

ทำไม เราต้อง อยากได้ อยากมี อยากเป็น ในสิ่งที่มันอาจทำให้คนอื่น
เป็นเดือดเป็นร้อนขุ่นเคืองใจด้วย

จะอีกกี่คำสอน ก็ไร้ความหมาย ถ้าผู้คน ยังคงขาดสามัญสำนึก.

.............................................
วันนี้ และ ระยะหลังมานี้ มีคนเตือนเรื่องเดินทางยามวิกาลบ่อยมาก
ได้แต่รับฟัง เพราะรู้ว่าเขาเตือนเพราะปรารถนาดี เพราะเป็นห่วง
ไม่คิดจะตอบโต้อะไร ก็รู้แหละว่าคนเรามันพลาดกันได้เสมอ
เราไม่รู้ว่า เราจะถึงคราวซวยเมื่อไร

จริงๆ นะ ..ก็อยากจะบอกเหมือนกัน เดนตายอย่างนังยาย
มีอะไรให้กุกลัวอีกเหรอ?

ไม่อยากจะเล่าให้ฟังว่ากุผ่านอะไรมาบ้าง
ถ้ารู้แล้ว..ชีวิตกุจะง่ายดายขึ้นไหม?
ถ้ากุบอกแล้ว..ชีวิตกุจะไม่ต้องเจออะไรแย่ๆ เลยรึเปล่า?

กุไม่รู้หรอก ว่าทางข้างหน้า จะต้องผจญกับอะไรบ้าง
วันพรุ่งนี้กุต้องเคลียร์เคสอะไร..แต่พี่รู้อย่างหนึ่งว่า
ถ้าตราบเท่าที่กุยังคงมีลมหายใจ ในสิ่งที่คิด มันเป็นไปได้เสมอ
เชื่อมั่นแบบนั้น..

ไม่มีอะไรต้องกลัว
ไม่มีอะไรยากเกินความสามารถของคน
แค่คิดให้ดี คิดให้ตรง ลงมือทำให้ได้

คนขับแท็กซี่นะ..มันก็คืออาชีพปกติทั่วไป
ที่มีทั้งคนดี และคนไม่ดี
แต่พี่ก็โชคดีมาก ที่ได้เจอคนดีมากกว่าคนไม่ดี
คนไม่ดีก็มีและก็เคยเจอ..แต่กุรอดว่ะค่ะ
...กุรอดมาได้ไง...จะด้วยความมีสติ หรือโชคที่เข้าข้าง
หรือชะตากรรมที่ไม่ทำร้ายกันจนเกินไปนัก
แต่กุก็รอดป่ะวะ

คนที่น่ากลัวสำหรับพี่นะ..กุว่าคนใกล้ตัวที่เราไม่ทันได้คิดว่าเขาจะทำร้าย
เรานี่แหละ.
เจ็บปางตาย...คนใกล้ตัว น่ากลัวกว่าที่คิด..จริง.


รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 13 สิงหาคม 2562 เวลา:1:05:40 น.  

 
ช่วงนี้..ใจไม่โอเคเลย.

มันรู้สึกแปลกๆ ชอบกล
ได้กลิ่นแปลกๆ ฝันแปลกๆ
กลัวไหม? ก็ไม่นะ แต่ไม่โอเคที่จะเป็นแบบนี้
เมื่อตอนเย็นไปเดินตลาด ผ่านมาเห็นเด็ก นศ.กลุ่มหนึ่ง
มายืนแหกปากตะโกนร้องขอรับบริจาคระดมทุนเพื่อสร้างโรงอาหารให้เด็กบนดอย...พี่เดินผ่านมาแล้ว และไม่สะดวกที่จะควักเงินตรงนั้น
เลยเดินมาซื้อชาไข่มุก แล้วค่อยเตรียมเงินที่จะเอาไปสมทบทุน

เมื่อพร้อมก็เลยย้อนกลับไปหย่อน น้องๆ ขอบคุณกันใหญ่โต
ฮึกเหิม เริ่มมีกำลังใจแหกปากตะโกนเรียกร้องจุดสนใจกันใหญ่..
เข้าใจอารมณ์เพราะเคยทำ ...แต่ใจวันนี้ไม่ดีเลย
เรื่องแค่นี้ เชื่อไหม? พี่ยินดีจนรู้สึกสะอื้นในใจแทบจะเก็บกลั้นน้ำตาไม่อยู่
ทำไมใจถึงได้อ่อนไหวเช่นนี้ ถูกกระทบได้โดยง่ายนิดเดียว..

บางทีก็อยากบอกนะ..ขอให้ช่วยอยู่ในความสงบกันแบบน่ารักๆ หน่อย
จะได้ไหม? สิ่งที่ทำอยู่มันหนักหนาและมากเกินไปจะเอาอะไร้ข้ามาปะปน

เดือนที่เดินทางเป็นช่วงตุลาอาดูร...
วันนี้ไปได้ตั๋วไปกลับมาเรียบร้อยแล้ว..เท่ากับว่า
พี่ทราบกำหนดการตัวเองแน่นอน...เรามีเวลาไม่ถึงสามวัน
นับจากวันที่แยกย้ายจากทัวร์..ถ้าไม่รู้จะทำยังไงจรืงๆ
ก็ต้องจ้างไกด์ท้องถิ่น..ตอนนี้ไม่คิดอะไรแล้ว

ทำอย่างเดียว..ถือศีลภาวนากันไป
อย่างน้อยที่สุดนะ..พี่ก็ยังคงเชื่อว่า
ถ้าศีลเสมอเราจะไปเจอเองโดยไม่ยากนัก.

ไปให้ถึงก็พอ...

เพราะคิดมากไปกระมัง...เลยเก็บเอาไปฝัน
ว่าพี่ได้ยื่นเอกสารให้ท่านพิจารณาแล้ว

ตลกร้ายจริงๆ..ชีวิตกุเนี่ย


รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 16 สิงหาคม 2562 เวลา:1:05:32 น.  

 
มาเรียม..ตายแล้ว.

พะยูนกำพร้าจากเกาะลิบง
สิ่งมีชีวิตร่วมแผ่นดินที่ติดตามกันมาหลายเดือน

ติดตามจนเก็บเอาไปฝัน ว่าได้เจอและได้คุยกับมาเรียม
วันที่เขาถูกทำร้ายจนป่วยหนัก
ไม่กล้าบอกใครที่ไหน ว่าเราฝันเห็นมาเรียม และในฝันนั้นมาเรียมไม่รอด

จนเขาอาการดีขึ้น พี่ก็ใจชื้นขึ้นมาหน่อย
วันนี้สุดช็อกมาก..ความรู้สึกมันจุกอยู่ตรงคอหอย
อึดอัด หายใจไม่สะดวก
เป็นเอามากนะ.. เสียใจอ่ะ เสียใจรุนแรง
มาเรียมตายแล้ว.

นี่เราเป็นญาติกับพะยูนตั้งแต่เมื่อไร

คิดถึงความฝันนะ
พี่ไปหามาเรียม ลูบมันแล้วบอกมันว่า
โลกมันไม่ได้น่าอยู่สำหรับเราหรอกนะ..ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเรา

เศร้าใจจัง.

กอดดดดดด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 17 สิงหาคม 2562 เวลา:2:17:23 น.  

 
เป้าหมายต่อไป ..
- ทำความเข้าใจแผนที่ พิกัด สถานที่แต่ละแห่ง
- ฝึกพูดในประโยคที่ต้องเอาตัวรอด
- ฝึกอ่าน เขียน
- เตรียมข้อมูลขออนุญาตเข้าสถานที่

อย่างน้อยที่สุด ภายในเดือนหน้า พี่ต้องรู้ที่ซุกหัวนอนในสองวันที่เหลือแล้ว

....................................

ที่จริง วันนี้ดีนะ ..รู้สึกดีตั้งแต่เช้า
ไม่ดีอย่างเดียว ไม่ได้นอน.
นอนยากนอนเย็น แล้วถ้าคืนนี้ไม่ยอมหลับอีก
จะออกไปเดินเล่น

เวลาที่เราทำอะไรได้เพิ่มขึ้นมาอีกสิ่งหนึ่ง มีรู้สึกดีมากเนอะ
มันเหมือนจิตวิญญาณกระเถิบขึ้นไปอีกครึ่งก้าว (ก็ยังดี)

การได้ทำในสิ่งที่ไม่คาดหวังว่าจะทำได้ มันก็จะเจ๋ง ๆ ในความรู้สึกหน่อย
มันยากวุ้ยย แต่ทำได้ว่ะ 55555555555555555555555

เมื่อสองวันก่อนนี้วุ่นวายใจเป็นบ้า
กว่าจะวางใจลงได้
เรื่องชาวบ้านที่มันแผ่พลังลบ ไม่เคยให้อะไรดีดีกับชีวิตเลยจริง ๆ

บางที..ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจาก ทนดู ทนทำความเข้าใจ
เฝ้ามองอากัปกิริยา เฝ้าดูอารมณ์ ดูความโกรธที่มันพุ่งพล่าน
แล้วค่อย ๆ ระงับ และปล่อยมันออกไป
ไม่มีเรื่องอะไรจะสร้างความยุ่งยากใจให้กับเราได้ตลอดไป

มองเห็นนี่ ว่ามันคือ กองขี้ ก็แค่ไม่เอามือไปจิ้มเท่านั้น
แค่นี้ก็ดีถมไปแล้ว


เตรียมใจ เตรียมกายให้พร้อมนะยาย
แผลทุกแผลหายแล้ว..อย่าไปสร้างเพิ่ม
ถือศีลกินมังฯ ไปก่อน..เอาชนะใจตัวเองให้ได้

ไม่มีใคร..จะได้ดังใจไปทุกอย่างหรอก

ถึงจะยังไม่รู้ว่าจะต้องไปเจอกับอะไร แต่กุก็เดินทางมาไกลแล้วป่ะ
ไกลเกินจะยอมแพ้...

เมื่อวาน ที่นอนไม่หลับ พยายามนั่งนึกว่า
เราดำเนินชีวิตมาถึงจุดนี้ได้ยังไง?

จุด ๆ ที่ เรารู้สึกเหมือนอยู่บนหอคอย
เฝ้ามองฝูงหมาห้ำหั่นแข่งขันกันถ่มน้ำลายรดพระจันทร์

อะโลฮ่าเกินไปนะ..

เรื่องบางเรื่อง..เราก็แก้ไขอะไรไม่ได้ ถ้าเขาไม่ให้สิทธิ์เรา
เข้าไปยุ่งเกี่ยว.

จริง ๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องของเราโดยตรง
มันต่างกันที่ ..ที่ผ่านมาคนในบ้านเราถูกรังแก เหยียดหยาม
พี่เลยมีสิทธิ์ที่จะเสือกในทุกกรณี แต่สุดท้าย ชีวิตมันก็สอนว่า

แค่เรื่องเล็ก ๆ ในสังคมเล็ก ๆ เรายังจัดการห่าเหวอะไรไม่ได้เลย
เรื่องง่าย ๆ ที่จะให้อภัยกันได้ง่าย ๆ พวกเมิงยังไม่ยอมกันเลย
แล้วเอ็งยังมีหน้ามาเรียกร้องหาสันติสุขสร้นตรีนหมาอะไรกัน.

มันโคตรเป็นสัจธรรมอ่ะ

บางที ..เรื่องบางเรื่อง มันก็ง่าย แค่เรานั่งร้องไห้และยอมรับมัน
ว่า เดี๋ยวมันก็่ผ่านไป

คนบางคน..มักคิดว่า ตัวเองถูกต้องเสมอ
ทั้ง ๆ ที่โลกนี้ ไม่มีใคร ทำอะไรโดยไม่ผิดพลาดเลย

ไม่รู้ใช้ตรรกะอะไรในการดำรงชีวิต เพี้ยนจัง

ต่างคนต่างมีจุดศูนย์ถ่วงในตนเองทั้งสิ้น
แล้วจะมีใครยอมรับ ว่าตัวเองก็มีส่วนผิดในทุกเรื่อง

มีคนพยายามยัดเยียดเรื่องนี้เข้าหัว ให้ช่วยกันขบคิด
ให้ช่วยกันแก้ไข จะได้ไม่ต้องอยู่กันอย่างหวาดระแวง

อยากจะบอกว่า .."ช่างแม่ง" ถูกต้องที่สุด.

ปล่อยหมามันถิ่มน้ำลายใส่ดวงจันทร์
สักวันมันก็คงจะสำลักน้ำลายตัวเอง

โลก มันจะเหวี่ยงคนชนิดเดียวกันเข้าหากัน
ถ้าเราไม่ได้เป็นเช่นนั้น ก็ออกห่างมันเสีย
เพราะต่อให้เราไม่ออกห่างไป สุดท้ายก็เดินต่อไปกันไม่ได้อยู่ดี

.........................................

วันนี้ ..ชีวิตมันสอนว่า
เราอยากเห็นโลกเป็นยังไง
ก็จงทำตัวเช่นนั้น.
อย่าได้หวัง..ว่าจะมีเทวดาหรือนายกฯ คนใดมาแก้ไขอะไรให้ได้

ง่วง ก็นอน
หิว ก็กิน
อยากรวย ก็ใช้ให้น้อยกว่าหามาได้
อยากสงบ ก็แค่หุบปาก.

ง่ายดายจะตาย..ไม่ใช่
ง่วง ก็เที่ยวบ่น
หิว ก็เที่ยวบ่น
อยากรวย ก็เที่ยวหาเลขเล่นหวย
อยากสงบ ก็แหกปากหาพรรคพวก.

ตรรกะง่าย ๆ ไม่เห็นต้องทำให้มันเพี้ยน.

.........................................

บางทีก็คิดนะ ...การทำอะไรที่มันมองไม่เห็นทาง
อย่าว่าแต่ยากเล้ยยยย..มันก็ดีอย่าง
คือ มันทำให้ชีวิตที่วุ่นวาย ๆ ในแต่ละวัน
ง่ายขึ้นเยอะ.

ชีวิตง่าย ๆ อย่าเพ้อเจ้อเลอะเทอะ.

ฉีกขา ปักหัว เป็นสรณะ ..ทำซะแล้วชีวิตจะเจ๋งสุดยอด.


รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 18 สิงหาคม 2562 เวลา:22:42:07 น.  

 
วันนี้..เหมือนจะดี เหมือนจะตั้งต้นใหม่ได้.

แต่พอปล่อยตามใจไป ..หมดพลังทุกทีเลย
ทำไมวะ???

ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น .. แต่พี่เชื่อ ว่าเราจะรอด.
เมิงทำอะไรกุไม่ได้นานนักหรอกหนา..
อย่ามาคาดหวัง ว่าจะหยุดยั้งนังยายได้.

ไม่เป็นไรนะยาย.. ที่จริง มันก็ไม่ค่อยถูกหรอก
แต่มันก็ไม่ได้ผิดอะไร ชีวิตมันก็เป็นแบบนี้แหละ

ที่จริงต้องรู้สึกขอบคุณชีวิตสิ
วันนี้เป็นวันที่ดีนะ ดีตั้งแต่เมื่อวาน
ลูกค้าเข้ามาเต็มจนล้นทีเดียว
ขอบคุณพระเจ้า กับชีวิตรื่นรมณ์นี้
จะใช้ช่วงเวลานี้ให้ยากที่สุดทีเดียว
เผื่อว่า .. วันหนึ่ง เจอเรื่องยาก ๆ กว่านี้
จะได้ชินไปเอง

55555555555555555555555555555

โอยขำ.. ขำจนเพี้ยน

ร่างกายดีขึ้นทุกวัน ..ทั้ง ๆ ที่ก็นอนน้อยมาก.
มีมึน ๆ ตอนลุกนั่งบ้าง หัวทิ่มได้ดี
แต่ช่องท้องยังไม่แข็งแรงพอ ซิกแพ็คยังไม่แน่น
ตัวเบาขึ้น สบายตัวขึ้น
อาการปวดเมื่อย ปวดท้อง ปวดขา ปวดหัว อื่น ๆ บลา ๆ
หายเกลี้ยง ไม่มีเหลือ ไม่ว่าจะวันไหน ๆ
โคตรถึกทุกสถานการณ์จริง ๆ

ถึงขนาดนี ..อยากไปเดินสักสามสิบกิโล

ปีหน้าก่อนนะ ..ปีนี้คิวแน่นไปหมดแระ.

เอาความสบายออกจากชีวิตบ้างนะยาย
...เดี๋ยวเคยตัว...


รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 19 สิงหาคม 2562 เวลา:19:11:06 น.  

 
เวลาที่เราตั้งใจทำอะไรมาก ๆ แล้วได้เจอคนประเภท
ไม่ได้ตั้งใจ หรือ ตั้งใจไม่พอ นี่มันหงุดหงิดใจนะ

ไหนบอกว่า ด้วยกฎของแรงดึงดูด โลกจะเหวี่ยงคนประเภทเดียวกันมาเจอกันไง????

ชักจะไม่แน่ใจว่า กฎนี้มันใช้ได้จริง ๆ หรือเปล่า
ทำไมถึงได้เจอแต่คนต่างประเภททั้งนั้น
แบบว่า อะไรไม่เข้าพวก.

จะว่าเลวร้าย ก็ไม่ได้ร้ายขนาดนั้น อะไร ๆ ก็ดูเหมือนจะดีไปหมด

ไปซื้อของที่ห้างฯแถวนี้ ..เจอเด็กแคชเชียร์ฝึกหัด
ที่ไม่รู้จักลำดับความสำคัญของงาน ละเลยลูกค้า
น่าเห็นใจนาง อาจจะทำงานเหนื่อย หรือ ไม่รู้จริง ๆ
ความซวยเกือบบังเกิดกับหล่อนนะ

แต่ไม่อยากรังแกเด็ก เพราะเห็นใส่ชุดฝึกงาน เดี๋ยวจะเดือดร้อน
ทั้งองค์กร คือดีงามอ่ะ ..ระงับใจตัวเองได้ ระงับใจเพื่อนได้
เป็นสถานการณ์ที่ละเว้นการเอาเรื่องได้ยาก แต่เราละได้ เว้นได้
ขอบคุณตัวเอง...ที่ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร
เราละเว้น เราแค่เสียอารมณ์นิดหน่อย แต่เราจัดการได้
ถ้าเราไม่เว้น คนนับร้อยในองค์กรนั้น เดือดร้อน กุเชื่อ
เพราะตอนที่เคยฝึกงานเป็นแคชเชียร์ กุเคยโดนคอมเพลน
เคยเจอเรื่องแบบนี้ แต่ตอนนั้นกุไม่ได้โชคดีแบบเด็กคนนี้
ลูกค้าคนนั้น ไม่ระงับอะไรเลย แค่กุไม่เก่ง กุก็โดนเล่นงานแล้ว

นี่ยังไม่ถึงกับทำงานไม่เป็นนะ.

โลกมันไม่ได้มีความปราณีให้กับคนทุกคนหรอก
....................................

เด็กโทรมาหา ทำเสียงสั่น ยืมตังค์กินข้าว
บอกพ่อไม่โอนตังค์ให้แล้ว
ถอนหายใจเบา ๆ
ที่จริงถ้าจะช่วยให้รอดตลอดรอดฝั่งก็ทำได้
แต่พี่คิดว่า มันไม่ใช่หน้าที่ของพี่ไง
เขามีพ่อ มีแม่ พ่อแม่ก็ควรจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีก่อนไหม?

เนี่ย..เป็นอะไรที่ไม่เข้าใจตรงนี้แหละ

ไม่เข้าใจ่ ไม่อิน ไม่เก็ต..

ถ้าไม่เข้าใจ ก็อย่าไปทำความเข้าใจเลย นังยาย.
โลกมันก็เบี้ยว ๆ ของมันแบบนี้แหละ

..........................................

ช่วงนี้พยายามมากมาย
พยายามที่จะเปลี่ยนตัวเองให้เป็นคนที่พร้อมจะเผชิญกับความตาย
อยู่ให้เหมือนว่า จะไม่มีชีวิตต่อให้วันพรุ่งนี้อีกแล้ว
เดดไลน์ให้ตัวเองเพียง ๗ วันเท่านั้น.
ตั้งใจมาก ๆ เลยครั้งนี้
ตั้งใจรีบตื่น เพราะคิดว่าเวลาในชีวิตมันน้อยนัก
จะทำแต่ในเรื่องที่อยากทำ
จะไม่ยอมเสียเวลากับอะไรที่ไม่สบอารมณ์นานนัก

อะไรที่มันไม่ใช่ของจริง
อะไรที่มันไม่ใช่ทางที่ควรจะไป
ก็ตัด ๆ มันออกไปจากชีวิตบ้างก็ได้เหอะ

เสียเวลา...

เรายังมีเรื่องที่ต้องรีบทำให้แล้วเสร็จอีกเยอะ.

นอนด้วยใจสงบ
ตื่นด้วยจิตที่เบิกบาน
เจอทุกข์ก็ยินดี
เจอคนดีก็ดีใจ
เจอคนร้าย ๆ ก็จัดการได้
จะต้องอยู่กับสภาวะไหน ๆ ก็โอเค

โคตรเจ๋งอ่ะ ...

รักจัง.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 21 สิงหาคม 2562 เวลา:1:20:19 น.  

 
วันนี้เข้าวันที่สามแล้ว...ทำอะไรเสร็จบ้างรึยัง?

เช้ามืด พระอาจารย์ทักมาแต่เช้า
กรณีละครดังเพศที่สาม ที่เปลี่ยนแปลงบท
ท่านให้เล่าวิจารณ์ให้ฟัง เพราะไม่ได้ดู

โดยรวมแล้ว ทำได้น่าสนใจตรึงใจผู้ชมมาก
ประเด็นคือ ในหนังสือนั้น มีลักษณะเป็นวรรณกรรมสะท้อนสังคม
แต่ด้วยสังคมโซเชียลเน็ตเวิร์ดที่มีอิทธิพลต่อผู้บริโภคมาก

ความน่าสนใจในพฤติกรรมผู้บริโภคเห็นได้ชัดเจนจากละครเรื่องนี้

ผู้จัด ช่อง และเจ้าของบทประพันธ์ ถึงกับต้องยอมเปลี่ยนตอนจบ
ให้เป็นไปตามที่กระแสสังคมควรจะเป็นและต้องการ
มันเสมือนการที่สังคมยุคนี้สะท้อนถึงวรรณกรรมว่าต้องการเช่นไร

อันนี้เป็นนิมิตรหมายที่ดีของวงการสื่อ.

พี่พอใจและรอคอยมานานมากนะ.

.........................................

ช่วงนี้..ถือว่าดี พยายามจัดระเบียบชีวิตให้เรียบง่าย
พยายามมากที่จะลดความเสี่ยงให้เหลือน้อยที่สุด...

มีเรื่องต้องทำเยอะ...ต้องพยายามตัดออกไปทีละอย่าง
อะไรที่มันยังไม่ถึงเวลา
อะไรที่มันไม่เกี่ยว
อะไรที่มันเป็นมลพิษทางใจ
อะไรที่มันไม่มีประโยชน์
อะไรที่มันพาให้เราต้องหลงทาง...

การเอาชนะใจตัวเองตลอดเวลา...มันโคตรยาก
ยังทำไม่ได้..ต้องพยายามเริ่มต้นใหม่ในทุกๆ ครั้งที่รู้สึกตัว

ลำพังแค่ต้องเอาชนะใจตัวเองก็ล้าแล้วไหม?
ปิดหู ปิดตา ปิดใจ
ลดแสวงหาการรับรู้ออกไปบ้าง
เพื่ออะไรๆๆๆ มันจะง่ายเข้า
บางที่ก็คิดนะ...แค่มีชีวิตรอดกลับมาได้อย่างปลอดภับก็พอแล้วไหม?
ยังจะดันทุรังไปทำอะไรเยอะแยะ...ยังไงซะ มันก็ไม่เรียบร้อยในการเดินทางครั้งเดียวนี้หรอก มันยังต้องกลับมาสรุปภาพรวม
ยังต้องมีอะไรๆ ให้ตามอีกเยอะ

.................................

จะให้เศร้าไปถึงไหน?
มาเรียมจากไปไม่กี่วัน...วันนี้ยามีลจากไปอีกแล้ว.

โลกมันก็แบบนี้..ดูแลตัวเองดีดีนะยาย.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 22 สิงหาคม 2562 เวลา:22:48:32 น.  

 
วันนี้รู้สึกพลังงานต่ำ..แต่มีความอิ่มเอมใจหลายอย่าง
อย่างแรกเลย ..ได้กินไก่ย่างในตำนาน ที่อยากไปกินนานแล้ว
คิวเขายาวมาก จองยากด้วยนะ คือ ตอนแรกใจตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ
จะเหลือถึงเราไหมน้าาา ซุ้มเขาอยู่ตรงไหนน้าาาา เพราะเขามาช้าไง
แต่พอเขาตั้งซุ้มเสร็จ ..อ้าว อยู่ข้าง ๆ กันนี่เอง อย่างไรเสีย
ก็ต้องกินให้ได้เลยวันนี้ ..ต่อแถวเข้าคิวรอรับจานไก่ย่างส้มตำ
กันคนละจานสองจาน พอได้ชิมเท่านั้นแหละ หืมมมมมม..สมคำร่ำลือจริง ๆ เชียว ติดใจอ่าาาา ..นี่แหละรสชาติที่รอคอยมานาน

วันนี้มีของที่อยากกินหลายอย่าง และหลายอย่างมันไม่ได้รับ
การอนุมัติให้กินได้ พี่ก็ละได้ ไม่กินก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร
มันอร่อยที่ใจก็ตรงนี้
ของในซุ้มขายดีจนทำไม่ทัน หมดในคราวเดียว
คุณป้าเจ้าของร้านไก่ย่างมาขอข้าวเหนียวมะม่วง
เลยรับปากเขาว่าเดี๋ยวเก็บไว้ให้สองกล่อง
พอไปเอาไอติม กลับมามองไปที่กล่องมะม่วง
อ้าวหมดแล้วนี่ แล้วคุณป้าได้รึยัง??? สรุปคุณป้ายังไม่มีใครเอาไปให้ พี่ก็เลย จัดหา จนเอาไปให้คุณป้าได้ สองกล่อง
บอกสุดท้ายจริง ๆ ค่ะ หมดแล้ว.

แล้วเราก็กินต่อ จนยัดไม่ลง ระหว่างนั่งพักตอนที่ทุกคนแตกกระจายหายไปจากวง พี่คนที่ย่างไก่ เอาไก่ใส่ถุงมัดอย่างดี
มายัดให้กับมือ บอก "อันนี้ของหนู" หูยยยยยยยยยย

เด็กอ้วนบอก ความรู้สึกเหมือน คิดว่าสอบได้ที่สามแล้วจริง ๆ ได้ที่หนึ่ง 55555555555555555555555555

พี่เลยบอกว่า มันเหมือน คิดว่าได้เข้ารอบห้าคนสุดท้าย
ที่ว่าดีใจแล้ว แต่บังเอิญกลายเป็นมิสยูนิเวิร์สว่ะ ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆ
555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555

แม่ง ไม่มีอะไรจะดีไปกว่า..
การที่เรารอคอยสิ่งใด และเจ้าของสิ่งนั้นนำมันมายัดให้กับมืออีกแล้ว.

.......................................
ไม่น่าเชื่อว่า ..เราจะเข้าใจความหมายในสิ่งต่าง ๆ
ที่เกิดขึ้นในชีวิต ในขณะที่อยู่ท่ามกลางความจอแจวุ่นวาย.

ความมีไมตรีจริง และความปรารถนาดีต่อกัน
ยังนำพาเรารอดได้ทุกสถานการณ์ จริง ๆ
ท่ามกลางผู้คนที่มีความหลากหลายแตกต่าง..การเกื้อกูลจุนเจือ
ห่วงใยอาทรเท่านั้นแหละ ที่จะนำพาบรรยากาศให้ดำเนินไปโดยปกติสุขได้ หาใช่ความสมบูรณ์แบบที่คอยจ้องจับผิดให้กลายเป็นถูกต้องได้ตลอดเวลา.
ยื่นดอกไม้ คุณก็จะได้รับดอกไม้
ยื่นรอยยิ้ม คุณก็จะได้รับรอยยิ้ม
ให้ใจ คุณก็จะได้รับใจกลับมา
และในสิ่งที่ตรงกันข้ามก็เช่นกัน.

เพราะฉะนั้นแล้ว ..การจัดการกับความไม่ถูกต้อง
บางครั้ง ถ้ามันไม่ได้กระทบสิทธิ์ของเราจริง ๆ
การเว้นระยะห่าง และถอยออกมา ดูจะเป็นทางออกที่เยี่ยมยอดที่สุด.

ช่วงเวลานี้ เมื่อปีที่แล้ว ทำไมคิดไม่ได้เช่นนี้..
ทำไม? เราถึงปล่อยให้ความโกรธเคืองครอบครองจิตใจเราได้
ทำไม เราถึงไม่ใช้เมตตาเอาชนะความขุ่นเคืองใจ
ในเมื่อเราระงับได้ เรารู้ตัวได้ดีมากกว่า เรายับยั้งใจได้มากกว่า
ทำไมเราถึงไม่ทำอะไร ๆ ให้มันดีกว่า เช่นในวันนี้.

ถ้าวันนั้น .. รู้ซึ้งเช่นวันนี้ จิตวิญญาณเราคงพัฒนาไปอีกขั้นแล้ว
คงไม่ต้องมาจ่อมจมอยู่กับอะไรก็ยังไม่รู้
เกิดอะไรขึ้นก็ยังไม่เคยจะเข้าใจ.

บางทีก็คิดนะ ..นี่กุปล่อยเวลาให้ล่วงเลยมาตั้งห้าปีกว่า
ยังไม่ขยับไปไหนเลย ยังเหลาะแหละไม่เอาไหนเหมือนเดิม
ยังคงบ่นจับใจความไม่ได้เช่นเดิม
ยังคัดลอกอะไรไม่ได้สักบทเหมือนเดิม
ยังคงเฝ้าติดตามเรื่องราวไร้สาระเหมือนเดิม
ทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่า ติดตามไปก็ไม่ได้มีอะไรเพิ่มเติมขึ้นมา.

ถ้าคนที่ติดตามเป็นจำพวกไร้สาระแก่นสาร ..แล้วเรามันจำพวก
ไหนกันวะคะ..ก็ไม่ได้แตกต่างจากคนจำพวกนั้นไหม?
ก็รู้ทั้งรู้นะ ..เสพสิ่งใด จิตใต้สำนึกจะจดจำสิ่งนั้น
ก็ยัง ยังคงเสพติดอยู่ รู้ก็รู้ว่า เดี๋ยวมันก็เป็นเช่นนี้แหละ
แต่ก็ยังคงทนดู ทนตาม ตามจนบางทีเจ้าของมันรำคาญ
ตะเพิดไม่ให้เล่น ไม่ให้ใช้ ก็รู้ทั้งรู้ ว่าเปลี่ยนแปลงปกป้องอะไร
ไม่ได้แล้ว ..แต่ก็ยังจะดันทุรังทำ.

ตลกดีอ่ะ...ตอนนั้น คิดแต่ว่า พวกเมิงทำเลวเข้าสิ
เมิงรังแกคนของกุเข้าสิ ..กุจะกวาดช้างให้เรียบโขลงเลย
สุดท้ายเป็นยังไง ..เมิงแลกกี่ชีวิตกับชีวิตบริสุทธิ์ที่เขาไม่ได้
รู้เรื่องเลย ..เสียใจ ทุกวันนี้ก็ยังคงคิดถึงทุกครั้งที่กลับบ้าน
มารู้ตัวอีกที อิห่านี่ ก็แค่สิ่งยั่วยุให้กุหันเหออกจากทางที่ควรเดิน
ก็เท่านั้นเอง
พวกเมิงแม่ง ไม่มีค่าใด ๆ พอจะให้สนใจด้วยซ้ำ
แต่กุก็ยังลงไปเล่นไง ยังเอาเวลาที่ต้องไปแสวงหาสิ่งต่าง ๆ
มาเฝ้าเพ้อเจ้อ เฝ้ารีพอร์ตเรื่องเHี้ย ๆ เพื่อปกป้องพวกเมิง
เพื่ออะไรวะคะ????

ยาย..ตั้งสติให้ดีดี
เดินทีละก้าว
กินข้าวทีละคำ.

เราจะทำทุกเรื่องให้เป็นอย่างใ่จ
...มันเป็นไปไม่ได้... เมิงมันก็แค่มนุษย์ขี้เหม็น ๆ เว้ยยยย

จริง ๆ แล้วนะ..เรื่องราวพวกนี้มันไม่ได้มีคุณค่าพอจะให้จดจำเลย แต่ถ้ามันไม่เกิดขึ้น เราจะไม่มีทางรู้ศักยภาพตัวเองเลยว่า
ข้างในใจเรา มันต่ำแค่ไหน..ใจเราไม่ได้สูงไปกว่าใคร
เราก็เหมือนคนทั่วไป ที่โกรธเป็น ที่รักพวกพ้อง
ที่เห็นแก่ตัว ที่อยากแก้แค้นปกป้องเอาคืน
เรามันก็คนทั่ว ๆ ไป เรายังคงคิดถึง เรายังอยากให้เวรกรรม
ตามทันในวันที่เรายังมีขีวิต เรายังอยากเห็นเพื่อนมนุษย์เจ็บปวด
ความถูกพรากชีวิต ถูกพรากจากสิ่งที่รัก เรายังอยากจะเห็นความชิบหายอย่างที่เขาได้ยัดเยียดให้ผู้อื่น
เราแม่ง ไม่ได้แตกต่างอะไรจากเขาเลย ต่ำตม..

แถมมีความชั่วกว่า ที่สกิลดีกว่า ศักยภาพมากกว่า
ใช้ความรู้เพื่อเสียดแทงจิตใจเอาชนะคะคาน เลวร้ายมาก
เขาให้เมิงมาจรรโลงสังคม
เขาให้เมิงมาช่วยเยียวยาให้สังคมดีขึ้น
เขาให้เมิงเป็นข้าฯ รับใช้ บริการ

เมิงทำอะไรของเมิง ... ไหนวะคะ ผลงาน เHี้ยยยยยย

ที่สุดแล้ว..เรามันก็เลือกที่รักมักที่ชัง...เหมือน ๆ กัน.

มันยากนักนะ ..ที่จะแสดงความรัก เมตตา และปรารถนาดีให้แก่กัน ในผู้คนที่อาฆาตพยาบาทกันและกัน.

ไม่มีใครหรอก ที่จะอยากรู้ว่า คนข้างตัวเองไม่ดีอย่างไร
ไม่มีใครหรอก ที่จะยอมรับได้ว่า คนข้างตัวไร้ความภาคภูมิใจ
ไม่มีใครหรอก ที่จะยอมรับได้ว่า คนข้างตัวเป็นเสนียตและจังไรขนาดไหน ไม่มีใครเขายอมรับกันได้.
...เราเองก็เช่นกัน...

เราไม่ได้แตกต่าง...แต่ทำไม ตอนนั้นคิดไม่ได้.
ทำไมตอนนั้นยัดเยียดความเป็นผู้ร้ายให้เขา
ทำไมยัดเยียดข้อตัดสินกำหนดกฎเกณฑ์
ทำไม ..ไม่รู้จักที่จะปล่อยวาง

ปีหนึ่งผ่านไป ..จิตใจพี่เข้มแข็งขึ้นมาก
แต่บริบทแวดล้อมสิ ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย.

ช่างมัน.. เมิงเรียกร้องความสนใจจากกุไม่สำเร็จหรอก

ผู้คนไม่ได้จิตใจดีขึ้น
เรื่องยุ่งไม่ได้ลดน้อยลง
เราไม่ได้มีความสุขมากขึ้น
แต่เราต่างหาก ..ที่ยอมรับ เข้าใจ และอยู่กับความทุกข์ได้อย่างสบายใจมากขึ้น.

ขอบคุณนะยาย...ขอบคุณยายจริง ๆ ที่เมิงไม่ยอมตายซะที
5555555555555555555555555555555555555555

ชีวิตช่วงนี้..มันก็จะดีดีแบบนี้แหละ
ปัญหาไม่ได้ลดลงเลยสักนิด ความยากก็ยังคงมีเรื่อย ๆ
แต่เมื่อเทียบกับสิ่งที่กำลังตามหา มันหลายเป็นฝุ่นผงไปเลย
ต่อให้มันยากแค่ไหน มันก็มีทางไปของมัน ทางที่เห็นได้ชัดเจน

เรื่องบางเรื่อง ที่ยังไม่เข้าใจ ก็ไม่ต้องไปเข้าใจมันหรอก
เมื่อถึงเวลา มันก็หลุดพ้นกันไปเอง

ทุก ๆ ครั้งที่ใกล้จะถึงวันเกิดตัวเอง
พี่จะทบทวนอะไรต่อมิอะไรที่ผ่านมา
เราทำได้ดีแค่ไหน อะไรที่พลาดไปต้องแก้ไขก็ให้รีบแก้เสีย
ชดเชยเวลาที่ละเลย และทุก ๆ ครั้งก็จะสำนึกเสมอ
ว่าเราโชคดี ที่ได้มาเกิดเป็นเรา.
ถึงจะยังไม่รุ้ว่า เกิดมาเพื่อจะมาเป็นอะไร มาทำอะไร
แต่พี่ก็รุ้ว่า พี่ต้องการอะไรในชีวิตมากที่สุด.
เรารู้ว่า เราจะใช้ชีวิตอยู่เพื่อจะทำอะไรให้มันดีขึ้นในทุก ๆ วัน.
ถึงสิ่งที่กำลังทำอยู่ มันไม่มีทางเป็นไปได้.

ดีใจตรงนี้ ที่ได้รู้จักอนันตปัญญา..เรารู้วิธีที่จะเดินทางโดยปราศจากความรู้รอบและมั่นใจ
แค่มีศรัทธาในเส้นทางนั้น ก็ไปได้แล้ว.

เมื่อวาน ..เห็นอันหนึ่ง ซึ่งซัพพอตความคิดได้เป๊ะมาก
มันบอกว่า คนดี ไม่ใช่คนที่ทำแต่ความดีเท่านั้น
แต่คนดี ก็คือคนที่มีความชั่วอยู่ตรงหน้า แต่เขาเลือกที่จะไม่ทำ.

สิ่งเหล่านี้ เรียกว่า การละชั่ว มันไม่ได้มีค่าน้อยไปกว่าการทำความดีเลย มันต้องควบคู่กันไป

ยังสำนึกได้ดี
ว่าเรายังต้องพยายาม รักษาความดี, รักษาคนดี, และหมั่นสร้างคนดี.

มันไม่ได้มาง่าย ๆ นะ..แต่พี่ก็เชื่อเสมอว่า พี่ทำได้แน่นอน
เราจะมีทางเดินไปได้ ตราบเท่าที่เราเชื่อว่า มันไปได้.

ตอนนี้ยังมืดมิด ไม่เป็นไร ..เราจะยังคงเชื่อว่า แสงสว่างจุดเล็ก ๆ จะปรากฎขึ้นในสักวัน

รัก.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 25 สิงหาคม 2562 เวลา:22:57:52 น.  

 
วันนี้เหมือนจะว่างเปล่า..แต่มันก็ไม่ได้ว่างขนาดนั้น.

เรื่องเดิม ๆ ยังกลับมากวนใจ
คิดว่าจะตัดได้แล้ว หมดกรรมต่อกันแล้วซะอีก
ยังคงมีความพยายามจะติดต่อกลับมาให้เห็น
อย่าให้ถึงกับต้องบอกเด็กให้โกหกว่าออกจากงานไปแล้วเลย
อย่าให้ถึงกับต้องเชิญออกจากชีวิตกันเลย
ฉันไม่อยากทำร้ายใครอีกแล้ว.

อย่าทำให้ฉันรู้สึกเกลียดตัวเองมากไปกว่านี้เลย
มันหมดเวลาแล้วจริง ๆ หมดเวลามาตั้งนานแล้ว
จะขอต่อเวลาอะไรอีก..

ขอบคุณที่เข้ามาเพื่อให้เรารู้ว่า..ของไม่จริง กับ ของปลอม
มันแตกต่างกันยังไง?
ไม่ว่าจะเป็นของไม่จริง หรือ ของปลอม
มันก็คือ ไม่ใช่ ทั้งคู่

ขอบคุณที่ทำให้เรารู้ว่า อิสรภาพ มันมีค่ามากขนาดไหน
มันอาจจะเป็นความเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับชีวิต
แต่มันก็มีคุณค่ามากมาย ..ที่บ่มเพาะให้เรากลายเป็นคน
แข็งแกร่งได้อย่างไม่เคยคิดว่าจะแกร่งอะไรได้ขนาดนี้
แกร่งจนถึกและทน.

อยากเก็บแต่ความรู้สึกดีดี ไม่ได้อยากจำ ว่างี่เง่าขนาดไหน
ไม่ได้อยากรู้ว่า ไม่เอาไหน ทำตัวเป็นไอ้ขี้แพ้ ขี้เมา เอาตัวรอด
เคยคิดเป็นห่วง อยากให้หลุดพ้นจากอารมณ์ซึมเศร้า
ห่วงสารพัดเรื่อง เคยคิดว่าจะมีคนสมบูรณ์แบบอย่างที่อยากเจอ
แต่เธอมันปลอม ปลอมได้คล้ายมาก แต่ไม่ใช่ไง..

ของไม่จริง มันน่ารำคาญก็จริง แต่มันก็ไม่เคยมีพิษมีภัยได้มาก
เท่าของปลอม อย่างน้อย มันก็ไม่เคยทำเหมือนว่า เสมือนจริง

ของปลอมนี่ร้ายกาจ เลียนแบบให้เหมือนจริงทุกอย่าง
แต่ไม่ใช่. กว่าจะรู้ว่าไม่ใช่ ต้องผ่านการปะทะระยะประชั้นชิด.

มันอาจจะยาวนานเกินไป .. ความอ่อนล้ามันผันไปตามเวลาที่ผ่านไป.

ไม่ได้แปลกเลย..

อย่าไปคิดมากเลยยาย..
ค่อย ๆ ปลดออกไปทีละสิ่งอย่าง.
วันนี้มันยังรก ๆ อยู่ ก็ไม่เป็นไรหรอก
แน่นไปหมดขนาดนี้ ..จะมีพื้นที่ให้ทำอะไรใหม่ ๆ ได้ยังไง

รักษาตัวรักษาใจให้ดีนะ
..................................
เมื่อวันก่อนเห็นเด็กผู้หญิงโตแล้ว
เมื่อคืนเห็นเด็กผู้ชาย
ทำไมเดี๋ยวนี้เห็นแต่เด็กน้อย.

จะไปไหนกันนัก... จะเอาอะไรกันนัก
ยังไม่ได้ลืม ..แต่รอคอยกันเป็นไหม?
รอก่อน ..เข้ามาตามคิวสิ เอ๊..

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 26 สิงหาคม 2562 เวลา:22:38:25 น.  

 
ผ่านพ้นมาอีกปี..กับช่วงทบทวนชีวิต.

ตั้งแต่พ้นเลขสามมา ก็ไม่เคยนับอีกเลยว่าเพิ่มขึ้นอีกเท่าไร
เราจะไม่พูดถึงเรื่องนั้น เราจะพยายามรักษาความเข้มข้นของคอลลาเจนให้คงประสิทธิภาพมากที่สุด

เราจะเพิ่มความหนาแน่นของมวลกระดูกด้วยประโยชน์ทุกสิ่งที่บริโภคเข้าไป

เราจะดำเนินกิจกรรมทุกสิ่งอย่างด้วยสำนึกถนอมร่างกาย

เราจะไม่ใช้ร่างอย่างหักโหมโดยไม่มีเหตุผลมากเพียงพอ

เมื่อวาน..คิดอยู่นาน ต้องทำอะไรบ้าง
สุดท้ายเดินออกไปดูโลกกลม ๆ ตอนที่ใกล้จะได้เวลาพอดี
เข้าไปหาซื้อเครื่องประทินผิว หาของกิน ทำทานกับเด็กน้อย

เครื่องประทินผิวซื้อมาอย่างละสองชุด เอาไปเผื่อคุณสาว ๆ ที่บ้าน สาวๆ ดีใจกันใหญ่ ชอบความรู้สึกแบบนี้
หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่แอบเหล่ ..กลับมาเดินทางไกล
ต้องมีของเล่นฝากหนุ่ม ๆ ดูไม่ค่อยสดชื่นกันเท่าที่ควรเลย

ไม่มีอะไรให้ตัวเองสักอย่างเดียว...ขำ
จริง ๆ ก็ได้หมดทุกอย่างที่อยากได้แล้วป่ะ
แล้วยังจะต้องการอะไรอีก.

ที่จริงอยากไปถอยพู่กันอันละแพง
อยากไปถอยไดอารี่เล่มแสนงามและแสนแพงอันนั้น
อยากได้เซ็ตสีที่สวยถูกใจ.

ขอให้ถึงจังหวะชีวิตที่มันรื่นรมย์มากกว่านี้เสียก่อนเถอะนะ

ตอนนี้ อะไร ๆ ก็อัดแน่นไปหมด
แน่นไปจนถึงกลางปีหน้า.

.........................................

ทำใจให้ดีนะยาย ..พี่ขอจริง ๆ เฮือกสุดท้ายแล้ว.
เชื่อสิ ว่ายายทำได้ เชื่อมั่นในตัวเองสิ
ปล่อยมันออกไปก่อน ปล่อยไม่ได้ก็ ตั้งสติและวางเฉย.
แล้วมันจะดี.

เราอาจจะทำดีไม่ได้ทุกเวลา แต่เราเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ.
เรามันก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่งป่ะ.

เวลาหมดลงทุกวันๆๆๆๆ มันงวดขึ้นมาทุกทีสินะ.

หายใจเข้าลึก หายใจออกยาว.
ในทุก ๆ องศาที่ฉีกขาเพิ่มขึ้นมาได้
เท่านี้ก็ดีที่สุดแล้วป่ะ.

ทุกสิ่งตรงหน้าคือหน้าที่ที่ต้องทำอย่างสุขหัวใ่จ

ดูแลตัวเองให้เรียบร้อยที่สุดนะยาย.

สำเหนียกไว้...มาไกลเกินกว่าจะยอมแพ้แล้วจริง ๆ .
ทุกวันนี้..เวลาที่มันมีอะไรมากระทบใจ
ให้ได้มีความรู้สึกเหมือนเจอกระแทกกระทั้น
มันยินดี มันรู้สึกดี ..ขอบใจนะ ที่เข้ามาทำให้จิตวิญญาณได้พัฒนาขึ้นไปอีกขั้น .. ยินดีที่จะได้ใช้ความเมตตาเพื่อพิจารณาสิ่งต่าง ๆ ของธรรมชาติ

ฟังดูยากนัก..มองไม่ออก ว่าเราจะเดินต่อไปยังไง
แต่กุก็ไปได้ป่ะวะ ..ไปได้ในแบบที่เราชอบไป
แม่งไม่รู้เHี้ยไรหรอก แต่กุก็ไม่จำเป็นต้องรู้ก็ได้ป่ะวะ
ช่างสับสนสิ้นดี.

.......................................

การได้กำจัดท็อกซิกชีวิตอย่างทีละสิ่งอย่าง
มันก็เบา ๆ ดีเนอะ.
ชีวิตดีงาม อยู่อย่างมีคุณค่า เปี่ยมด้วยคุณภาพเป็นเช่นนี้เอง.
ปล่อยให้อะไร ๆ มันรกรุงรังอยู่ได้ตั้งนานแสนนานทำไม?

ไม่มีอะไรใหม่ ๆ ..มีแต่เรื่องเก่า ๆ
ที่ยังต้องทำให้เรียบร้อย.

เบื่อ เหนื่อย ยาก เซ็ง คำต้องห้ามจำพวกนี้
พี่ตัดออกจากสารบบความคิดนานแล้ว.

คริ

รัก.





โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 28 สิงหาคม 2562 เวลา:22:10:49 น.  

 
ลืมเล่าเรื่อง..โปสการ์ดที่หลงทางให้ฟัง..
นางหลงทางไปสัปดาห์หนึ่งเห็นจะได้
มาโผล่อีกที วันเกิดของพี่พอดี
แม่รีบโทรมาบอก ก็คิดว่ามีเรื่องอะไร
ตอนคุยกันกับแม่ ยังไม่รู้ว่านางหลงทางมา..

มารู้ตอนที่บอกให้พี่สาวถ่ายรูปให้ดูหน่อย ทั้งหน้าและหลัง
ถึงเพิ่งทราบต้นทางและสาเหตุการหลงทาง

นับว่าเป็นบุญคุณอันใหญ่หลวงและช่างเป็นลาภอันประเสริฐโดยแท้
อยากขอบคุณคนนำส่งนับครั้งไม่ถ้วนทีเดียว.

มันพลาดตรงที่ เขียนรหัสผิดหนึ่ง
และอีกหนึ่งคือ เขาว่ามิได้ระบุนามสกุล
ข้อหลังนี่ไม่ค่อยสำคัญเท่าใด ถือว่าเป็นบุญแล้วที่ไม่ได้จ่าหน้าด้วย
นามแฝง ปกติเราจะเขียนนามแฝงกันเสียมากกว่า

มันหลงไปบ้านคนอื่น โชคดีที่เจ้าของบ้านเขาจำเลขที่บ้านของพ่อได้
เขาเลยเป็นธุระ นำมาส่งให้ถึงบ้าน...
นี่นะ...ถ้าเจ้านางๆๆๆ ทั้งหลายไม่เคยสูญหาย
ก็จะไม่รู้ซึ้งถึงพระคุณครั้งนี้เลย

โดยปกติ คนทั่วไปอาจจะเห็นมันแค่เศษกระดาษชิ้นหนึ่งเท่านั้นเอง
แต่สำหรับพี่ กระดาษแผ่นนี้มันประเมิณค่ามิได้ มันทรงคุณค่าด้วยตัวของมันเอง กระดาษชิ้นนี้มาจากแดนไกล เขาข้ามทวีปมาจากหมู่เกาะแฟโร ดินแดนที่น่าหลงใหล ตั้งอยู่ตอนเหนือของมหาสมุทรแอตแลนติก มีอาณาเขตติดต่อหลายประเทศ

ความทรงคุณค่าของบรรดานางๆ เหล่านี้คือ แถบทวีปอเมริกาพี่ได้พรรคพวกของนางเกือบทุกแห่งหนมลรัฐแล้ว😆😆😆😆

ความทรงคุณค่าอีกอย่างหนึ่งก็คือลายมือไก่เขี่ยที่ยสกจะหาคนอ่านออก
แต่พี่อ่านได้ว่ะค่ะ555555555555555555

เฮ้ยยยยยแกรรรรร...มันคือดีที่สุด.

โคตรรักคนส่งเลยจะบอกให้

ไม่เคยตื่นเต้นกับสิ่งใดเลย
นอกจากการรอคอยจดหมายจากแดนไกล
สิ่งเหล่านี้มันมีคุณค่าทางใจ ..ที่ไม่ค่อยมีใครหรอกที่จะเข้าถึง
ถ้าไม่ใช่คนประเภทเดียวกัน.

สิ่งของพวกนี้ มีแค่เงิน ได้เดินทาง ก็ใช่ว่าจะส่งหากันได้ง่ายๆ
ถ้าไม่ได้ตั้งใจทำให้กันจริงจัง
เพราะยุคสมัยมันเปลี่ยน บางสถานที่มันไม่ซัพพอตที่จะทำนักหรอกนะ

แต่อยากจะบอกว่า...ยิ่งเมืองที่เจริญมากเท่าไร
เขาจะให้ความสำคัญกับสิ่งเล็กน้อยที่มีคุณค่าทางใจนี้เท่านั้น.

บางที่งดงามราวกับว่าได้ไปสัมผัสเองด้วยตาจริงๆ

มันคือความสุขที่ภาคภูมิใจ.
ดีจัง..พรุ่งนี้จะตื่นแต่เช้า ไปถอยสีและกระดาษ
พี่จะกลับไปฝึกวาดโปสการ์ดอีกครั้ง
เดินทางคราวนี้จะหอบมันไปด้วย.

รักจริงจัง.
แค่ได้คิดว่าจะทำก็มีความสุขแล้ว.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 30 สิงหาคม 2562 เวลา:2:00:56 น.  

 
วันนี้ไม่ดีเลย..ไร้แรงกดดันใด ๆ
ชีวิตสบายเกินไปแล้วววววววว...เกลียด.

ฝนตกหนักที่ไกล ๆ จะเห็นภาพน้ำท่วมหลายพื้นที่
ช่างเปราะบางเหลือเกินแล้ว

ทุกคนรู้นะ ว่าต้นไม้มีคุณประโยชน์มากมายมหาศาลอเนกอนันต์
แต่ทำไมนะ ชอบนักที่จะทำลายมัน เพื่อให้ได้พื้นที่เพาะปลูก
ให้ได้ผลผลิตหยิบมือของนายทุนแค่กลุ่มก้อนเดียว

นิยมบริโภคเกินความจำเป็นเอาง่ายรักสบาย..
จะบริโภคยัดห่านกันไปถึงไหนคะ??????

เรามีองค์ความรู้มากมายเว้ยยยค่ะ ที่บอกว่า
ป่าสามอย่างนะ มันได้ประโยชน์ถึงสี่อย่าง
มันทำได้ มันเห็นผลจริง ทำไมยังทำกันเป็นเล่น ๆ ฟร่ะ

ก็ทั้ง ๆ ที่ทุกคนก็รู้นะ ว่ามันคือทางรอดของโลกใบนี้
และเกือบจะเป็นทางรอดเดียวด้วยซ้ำ
แค่มันจะต้องเริ่มต้นจากความเสียสละ
วิธีทำและหนทางที่จะเดินไปนั้น อาจจะไม่สบายเท่าใดนัก

แต่คนกลุ่มก้อนที่ถือครองอำนาจในมือ ก็เลือกที่จะตามใจ
นายทุนเว้ยยยค่ะ กุแม่ง ของขึ้นทุกครั้งที่เห็นธรรมชาติลงโทษ
สมน้ำหน้าก็อยาก สงสารก็มี แต่ก็ลงมือออกแรงออกทุนช่วยผู้ยากไร้เสมอ

แต่คือ เราทำได้มากกว่าเยียวยาตามอาการป่ะวะคะ อิเHี้ยยยย

จะแดรกยัดห่านกันไปถึงไหน??? ตะกละ เมิงจะกินเผื่อไปอยู่ในนรกกันรึยังไง???? อยากรู้ ไม่ต้องตอบก็ได้

แต่อยากให้เริ่มขยับ...

ชาวบ้านเขาไปไหน ๆ กันแระ มีบ้านนี้แหละ
ยังจมอยู่กับความรักสบาย ควันมันยังไม่มาถึงตูดไง
น้ำมันยังไม่มาท่วมปาก

บ่นไป ไม่ใช่อะไร ที่เขาทำดีกันก็มี
เริ่มตื่นตัวกันมากขึ้นแล้ว ..แต่มันช้าไปป่ะวะ
ถ้าไม่รีบเร่งจัดระเบียบจริงจังดีดี
มันจะทันไหม?????

จะรอน้ำท่วมอีกกี่ครั้ง
จะรอให้แล้งกันกี่หน
ทั้ง ๆ ที่เรามีพร้อมทุกอย่าง.
และเราเอง ที่ลงมือทำลายมัน

ทุกคนมีส่วนที่เป็นผุ้ทำลาย นับตั้งแต่เกิดมาบนโลก
กว่าจะเติบโต กว่าจะตายจากไป เราใช้ทรัพยากรไปเท่าไร
เราสร้างขยะกี่ชิ้น เราสร้างมลภาวะทิ้งไว้แค่ไหน
ดีใจเหลือเกิน ที่ตั้งใจลดขยะมานานหลายปี
ความรู้สึกผิดเลยมีน้อยนัก
เสียใจอย่างที่เราเพิ่มพื้นที่สีเขียวได้ไม่มากพอ...

อย่าให้เราต้องไปถึงวันที่ จำเป็นต้องสร้างออกซิเจนไว้หายใจ
กันเองเลย ...และมีเริ่มมีทีท่าว่าจะถึงวันนั้นในเวลาอันไม่่นานนี้ด้วย ถ้าเรายังไม่ตระหนักถึงพิษภัยของมลภาวะที่เราสร้างขึ้น
กันทุกวันๆๆๆๆ

น้ำท่วม ภัยแล้ง อากาศร้อน น้ำแข็งขั้วโลกละลาย
มันเป็นเรื่องเดียวกัน ถ้าเราไม่พยายามประคองสมดุลของโลก
ให้คงอยู่ ..อีกหน่อยก็ตัวใครตัวมันเถอะค่ะ

เงินที่คุณเมิงกอบโกยไป ..ก็ช่วยอะไรคุณเมิงไม่ได้ดอกนะคะ

สำเหนียกไว้

รัก.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 31 สิงหาคม 2562 เวลา:21:05:04 น.  

 
รู้สึก..ไม่โอเคมาหลายวัน
เอาจริงๆ ก็ตั้งแต่ที่พยายามกำจัดท็อกซิกชีวิต

รู้นะ ว่ามันเป็นการกระทำที่ร้ายกาจ
แต่ถ้ามันมีประโยชน์และถูกต้อง มันก็ต้องทำใช่ไหม?

ใจแข็งต่ออีกสักวัน..ไม่เป็นไรมั้ง
ไม่ได้อยากทำร้ายใคร แต่พี่ก็ไม่มีสิทธิ์จะไปก้าวก่ายชีวิตใครด้วยป่ะวะ
...............................

มีเรื่องให้คิดเยอะไปหมด ..ล้วนแล้วแต่ไม่อยากคิดทั้งนั้น
การคิดเรื่องที่ไม่ได้อยากคิด มันไม่ใช่เรื่องสนุกเลยนะ
ปวดกระหม่อม เจ็บกบาล ไปหมดแล้ว

ยิ่งวันนี้ยิ่งรู้สึกแย่ อารมณ์ขึ้นราเหมือนอากาศ
เสาร์อาทิตย์นี้ เหมือนจะมีภารกิจที่ต้องรีบทำ.
มีแต่เรื่องเร่งรีบ หัวใจจะวายก็ตอนนี้แหละ

ฉันขอโทษนะ..ที่ไม่พยายามให้สุดกำลัง
ขอโทษที่เอาความสบายนำชีวิต
ขอโทษที่ละเลยเวลา
ขอโทษที่คิดถึงแต่ความรู้สึกตัวเอง

มีเคสใหม่แทรกเข้ามาได้ตลอด
แต่ก็ยังสำนึกเสมอว่า..
ทุกสิ่งตรงหน้าสำคัญที่สุด.

ถ้ายังคิดอะไรไม่ออก..ก็ปล่อยมันไปก่อนเถอะ
รู้ไหมว่าซื้อของเล่นมาฝึกสมาธินะ
แต่วางกองอยู่กับที่ไม่ไปไหนเลย

เวลาไม่เคยรอใครนะยาย..ตื่นเถอะ

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 5 กันยายน 2562 เวลา:1:11:41 น.  

 
วันนี้เหมือนเป็นวันที่แย่นะ..แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายนัก.

รักยาย..
เข้มแข็งจนแกร่งเกินไปแล้ว
ยายหายแล้วจริง ๆ ..หายจากทุกอาการเลย
ไม่มีความซึมเศร้าเข้ามาแทรกซ้อน
ไม่มีทุกข์ร้อน ไม่เป็นกังวล
แม้แต่เรื่องยาก ก็ยังชิลล์ได้อีกเรื่อย ๆ

บ้านก็ตึงเครียด ก็เอาสิ อยากเป็นอะไรก็เป็นไปเหอะ
มันอาจจะไม่ใช่ความรับผิดชอบของเราก็ได้
มันเป็นปัญหาที่เราไม่ได้ก่อ
มันเป็นเรื่องที่เราหาแผนสำรองไว้แล้ว
เพราะเรามีทางให้เลือก
มันก็เลยยังสบายใจต่อได้.

จะสงสารก็แต่คนก่อเรื่อง
ที่หน้าตาดูไม่ได้มีความสุข

บางที เป็นแบบนี้ก็ดี
มันทำให้เราเห็นใจคนได้ทะลุทะลวงสิ้นสงสัย
ชอบนัก ถนัดด้วย
บอกแล้ว ..ร้ายนิด ๆ ชีวิตเราจะดีขึ้นเยอะ

เห็นม่ะ ถ้ามัวแต่ถือเมตตาบารมี
ป้านนี้จะหลุดพ้นเหรอ?
เมิงไม่ใช่โพธิสัตว์กวนอิม จะได้เมตตาต่อทุกสรรพสัตว์
สรรพชีวิตได้ ..อะไรที่เป็นท็อกซิก
อะไรที่ถึงเวลาต้องปลดปล่อย ก็ต้องปล่อยไป

เราจะกะเกณฑ์ให้ทุกชีวิตเป็นอย่างที่เราคิดไม่ได้หรอก

ตัวเราเอง ก็ยังเป็นในแบบที่ตัวเองต้องการได้ไม่ตลอดเวลาเลย

อยากตื่นเช้า อยากออกวิ่ง
ถามหน่อย ปี ๆหนึ่ง ตื่นเช้าได้กี่วัน???

ถ้ายังเปลี่ยนตัวเองไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็น
ก็อย่าได้คาดหวังเอาอะไรกับใครเลย

แต่ละคนผ่านมา เพื่อจะออกไป
ไม่มีใคร จะเข้ามาเพื่อจะอยู่กับเราได้ตลอดไป

สำเหนียกไว้.

อย่าเพ้อเจ้อ

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 6 กันยายน 2562 เวลา:0:15:48 น.  

 
วันนี้เหมือนจะเริ่มต้นใหม่ได้..แต่ก็ยังทำไม่ได้ดีอย่างสมบูรณ์แบบ.
เพราะเดิมพันมันสูงเกินไปรึเปล่า...มารผจญเยอะสิ่งเชียว
ขับเขี้ยวกันได้ทุกลมหายใจ
สลับสับไม้กันปุ๊บปั๊บ...แหม่ ทีมเวิร์คดีเชียวน้าาาา.

เสียใจด้วยนะ...กุบอกแล้วไง ว่าอย่ามาทำให้พี่รู้สึกลำบากใจ
เวลาที่รู้สึกสบายๆๆๆ ช่วงนั้นจะเผลอเรอมากสุด

วันนี้อยากกินแกงเขียวหวานเอ็นไก่ใส่ฟัก
พี่ก็หาซื้อวัตถุดิบมาอย่างดี
หมักไก่แระ เอาเข้าเตาแระ หมุนไปสี่นาที สักพักนึง
ไมโครเวฟดับไป ไม่ทราบสาเหตุ ฉิกไหแระ!!!!

บอกเด็กให้เอากระทะไฟฟ้ามาให้ยืมหน่อย
พอเอามาเสียบ..รออยู่หลายนาที
ไฟไม่เข้า เราจะได้กินไหม เปิดถุงกะทิแล้วด้วยย

สรุป ต้องทำกับหม้อหุงข้าว กว่าจะเรียบร้อยใช้เวลาสองเท่าของปกติ
ฮากันไป..ขำรอเลย กับการพังทุกสิ่ง

แต่อร่อยนะ รสจืดๆๆ หน่อย ลูกค้าญี่ปุ่นชอบใจมากเพราะเพิ่งได้กินครั้งแรกด้วย.

มันข้องใจ..กลับไปลองเสียบไมโครเวฟดูอีกที

อ้าว..ไฟก็ขึ้นปกตินี่ เฮ้ยยยยย คือเมิงเป็นเทคโนโลยีป่ะวะ
จะติดๆ ดับๆ มาๆ ไปๆ อย่างนี้ไม่ได้

วันนี้มันวันอารายยยย..หลุดหลายเรื่องนะ
แต่ถือว่าโชคเข้าข้าง...กุรอดทุกเรื่องว่ะค่ะ

..........................................

พรุ่งนี้ มะรืนนี้ อย่าหยอกแรงนะ
เอาง่ายๆ หาง่ายๆ
รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 7 กันยายน 2562 เวลา:1:43:14 น.  

 
วันนี้ เพิ่งจะฟื้นตัว..หลังจากเดินทางไปหมู่บ้านคำหยาด
ลัดเลาะไปตามทางเกวียน ผ่านบ้านวิเศษชัยชาญ ไปวนๆๆๆ
หาทางเข้าวัดม่วง ออกจากวัดม่วงได้ คิดถึงกับข้าวที่บ้าน
กลับบ้านกันเถอะพวกเมิง ธุระเสร็จแล้ว ก็ไม่ได้อยากเที่ยวต่อที่ไหนแล้ว ครั้นจะเข้าไปเยี่ยมคนแถวท่าทราย หรือแถวสำเภาล่ม
มันจะมืดค่ำเสียก่อน รถจะติดเอาได้

ว่ากันจริงๆ แล้ว ก็ไม่ได้ลำบากลำบนอะไรเลย
รถก็ไม่ต้องขับ ทางก็ไม่ต้องบอก
แค่นั่งเฉย ๆ สบายจะตาย สบายกว่าทุก ๆ ครั้ง
หาทางก็ไม่ได้ยากเกินไปนัก เสร็จเร็วกว่าที่คิดไว้ตั้งเยอะ

แต่กลับมา..ยังไม่ถึงห้องด้วยซ้ำ แรงมือแทบไม่เหลือ
เหนื่อยจนแทบจะสิ้นชีพวายปราณ.. เหนื่อยจนกระทั่งบัดนี้.

ต้องคอยบอกตัวเอง
หายใจเข้า...
หายใจออก...
หายใจเข้าลึก...
หายใจออกยาวๆๆๆ...

ตัดทุกสิ่งอย่างออกไปก่อนนะยาย..
สภาพอย่างนี้ เมิงแบกรับอะไรไว้ไม่ได้หรอก.

มีสติอยู่กับลมหายใจ
รักษาเวลาให้ดี
รักษาความดีให้ได้.

วางใจให้ลง ปลงใจให้ได้

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 10 กันยายน 2562 เวลา:19:46:32 น.  

 
การเดินทางครั้งนี้..บอกอะไรเรา???

มันแทบจะไม่ได้อะไรเพิ่มเติมขึ้นมา
ถ้าจะว่ากันจริง ๆ เคยมาหลายครั้งแล้ว
ในความฝัน มีผู้คนมากมาย มีปรัมพิธิี
มีการเรียกให้เข้าไปพบ แล้วก็งง ๆ เราเข้าไปทำอะไร
มันก็แค่ไม่รู้ ว่ามันคือที่ไหน แล้วจะไปทำไม..

มันถูกเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี
แทบจะไม่ได้ถูกแตะต้องใด ๆ เลย
ยังคงความสงบร่มรื่น
ยังมีความอิ่มให้วัฒนธรรม
เป็นเมืองทางผ่านของพระธุดง เพื่อจะไปพระพุทธบาท

เป็นอู่ข้าวอู่น้ำของโบราณโดยแท้

........................................

กลับมาประเมิณตัวเอง
นี่แค่ใกล้ ๆ ถ้าเตรียมตัวไม่ดี
จะเอาตัวรอดกลับมาได้ยังไง
คราวนี้ผู้ช่วยขนาบข้างซ้ายขวา
ไม่เห็นมีอะไรยาก
ไม่เห็นต้องได้ออกแรง
แต่ทำไมกลับมาเหมือนจะตายเสียให้ได้ซะอย่างนั้น.

หายใจไม่ค่อยดี
หูอื้อ
ตาลาย
ปั่นป่วนในลำไส้
คอแห้งเป็นผง

ไม่เป็นไรนะ ...อีกหน่อยก็คงชิน
เดี๋ยวก็ปรับตัวได้
เริ่มต้นนับหนึ่งใหม่
ใจต้องดีกว่านี้ สติต้องดีกว่านี้
ถ้าจะไปด้วยกัน อย่าสร้างปัญหาให้พี่
ไหน ๆ ก็ไหน ๆ เรียกลูกค้าให้ด้วย
ทำหน้าที่ไปพลาง ๆ ระหว่างรอเดินทางครั้งใหม่
...เข้าใจนะ...

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 10 กันยายน 2562 เวลา:21:48:29 น.  

 
ไม่มีอะไรจะเป็นไปไม่ได้..ถ้าเราตั้งใจจริง
สลัดทุกความกังวลใจออกไป
สลัดข้อจำกัดของตัวเองออกไป..

มันมีทางไปได้เสมอแหละ..ตราบเท่าที่เราเชื่อว่ามันไปได้

อย่างน้อยที่สุด..ในเส้นทางที่ผ่านๆ มาก็ยืนยันจนสิ้นสงสัย
แล้วว่า..เราไปได้ เราเป็นได้ แค่เหนื่อยหน่อยเท่านั้นเอง

ทุกวันนี้แค่หายใจ แค่ง่ายๆ ก็ยังลำบาก
ฉันจะพยายามบำเพ็ญภาวนาในแบบของฉันก็แล้วกัน
อย่าเร่งรัดกันมาก..กำหนดเวลามีแน่นอนแล้ว

อีกอึดใจเดียวเท่านั้นเอง..
พยายามเข้าใจ
แข็งใจให้ถึงที่สุด

ยายไม่มีความจำเป็นจะต้องอธิบายใดๆ มากมายให้ใครมาเข้าใจเลย
ถ้าจะไม่มีใครเข้าใจก็ไม่เป็นไร
ขอให้ยายเข้าใจตัวเอง
มีสติรู้ในทุกลมหายใจ
มีสติรู้ในทุกๆ เส้นทาง
เพื่อที่ยายจะได้ไม่หลงทางหรือตัดสินใจผิดพลาดก็พอ

ดูแลกายใจตัวเองให้ดี

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 11 กันยายน 2562 เวลา:1:33:42 น.  

 
ถอนหายใจลูกใหญ่เท่าเขาพระสุเมรุ..

นี่เราจะต้องสะกดจิตสะกดใจตัวเองอีกกี่ครั้ง
ว่าเราทำได้ เราไปได้ มันเป็นไปได้..
ทั้ง ๆ ที่รู้ป่ะ ว่ามันหมดทางไปแล้ว
เขาสู้กันจนสุดทางตันแล้ว????????

ถ้าไม่เคยผ่านการฝึกความเพียรมาเลย
พี่ก็คงจะปล่อยไปตั้งนานแสนนานแระ.

แต่ทุก ๆ เรื่องที่เราผ่านพ้นกันมา
เมื่อเราพยายามจนถึงที่สุด
ในสุดท้าย เราก็ไม่ตายไป
สุดท้ายมันก็เป็นไปได้อยู่ดี..เมื่อถึงจุด ๆ ที่
เราบรรลุจนซาบซึ้งดีแล้ว.

ย้อนกลับไปภาระกิจเมื่อปีที่แล้ว.
เราสุดภารกิจกันด้วยความตายของคนงาน
เป็นคนที่พี่ยังคงจำแววตาได้จนบัดนี้
ถึงตลอดชีวิตจะเกเรมาอย่างไร
บั้นปลายสุดท้ายของชีวิตเขาก็รักษาหน้าที่ได้ดีเยี่ยมที่สุดคนหนึ่ง
เป็นคนที่รักหน้าที่มากกว่าตัวเอง.

จบภารกิจที่กลางเดือนกันยายน..แต่พี่เดินทางธันวาคม
เราคิดเหรอ? ว่าอะไร ๆ มันจะง่ายดายไปเสียทุกสิ่งอย่าง
ตอนนั้น ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะกลับไปบูรณะปฎิสังขรณ์ที่แห่งนั้นได้
ด้วยวิธีใด แต่ไม่รู้เพราะอะไร เมื่อไปถึงแล้ว ทุกอย่างถูกจัดการให้เรียบแล้วสิ้นแล้วเกือบทั้งหมด..โดยที่เราแทบจะไม่ได้ลงแรงอันใดเลย ..แค่กุมสติให้อยู่ในระหว่างเส้นทางที่ต้องข้ามเขตแดน
ช่วงเวลานั้นหน่วงจิตที่สุดแล้ว.

ไม่ได้คาดหวังหรอกนะ ..ว่าการเดินทางครั้งนี้
จะมีอะไรมาช่วยให้มันง่ายดายไปเสียทุกสิ่ง
จริง ๆ พี่ก็ซื้อทุกอย่างเตรียมไว้หมดแล้ว
มันพร้อมแล้ว ที่กังวลคือ เราจะไปถึงตรงนั้นได้ยังไง
มันเป็นที่นอกเส้นทาง มันเป็นวันที่งอกออกมา
เมื่อไปถึงแล้ว เขาจะให้เข้าไปทุกซอกมุมไหม?
เราจะคุยกับเขารู้เรื่องหรือไม่?

...............................
เอาเถอะน่า...ยากกว่านี้ก็ทำมาแล้ว
แค่นี้เอง.. แค่เดินทางเส้นทางที่มีคนนำทางไว้แล้ว
ก็แค่ไปให้ได้รู้ว่า มันติดอะไร? มันขาดอะไร?
ทำไมถึงเชื่อมโยงกันไม่ได้? และข้อมูลที่ขาดอยู่ตรงไหน?

แค่ไปเท่านั้น ไม่ได้ยาก..ที่ยากกว่าคือกลับมาแล้ว
จะทำงานต่อยังไง??? งานยากอยู่ตรงนี้
อย่าคิดเยอะ
ไปออกกำลังกาย
ทำตัวให้แข็งแกร่ง ห้ามป่วย ห้ามตายด้วย

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 12 กันยายน 2562 เวลา:1:20:21 น.  

 
เก่งจัง...วันนี้ทำได้เยี่ยมยอดทีเดียว.

ตั้งแต่เช้าเลยนะ
- ตอนเช้า งัดตัวเองออกจากที่นอนได้ แสนง่วงแสนเพลีย วิดน้ำที่รั่วเข้าล๊อบบี้เมื่อวาน ที่ฝนตกแรงมากจนน้ำท่วมสูงในเวลาไม่นาน
- ตอนเที่ยงๆ เจองัด สกัดดาวรุ่ง พี่ละความโลภอยากได้ตังค์ชาวบ้านโดยไม่สนใจว่าใครจะคิดยังไง..มีคนมาสนใจอยากเข้ามาอยู่ด้วย
แต่ด้วยเรามีรายหนึ่งอยู่แล้ว การจะมาซ้ำซ้อนมันไม่มีทางดีไปได้หรอก
บางคนบอกว่า ก็เขาไม่ค่อยมา แต่ถึงเขาไม่มา เขาก็มีสิทธิ์ของเขาที่เราต้องรักษาผลประโยชน์ให้ป่ะ รับเงินครั้งเดียวแต่ปวดกบาลทุกเดือน
ไหวเหรอ?
- ตอนเย็น เจอตามงาน ทั้งๆที่ยังไม่ได้เวลาเลย จะรีบไปไหนคะพี่ขา
- ตอนค่ำกำลังจะทำกับข้าวเพื่อจะไปกินข้าวเพื่อนรอกินข้าวพร้อมกันอยู่เจอให้ตามคนย้ายรถที่จอดขวาง เรื่องนี้จี๊ดดดสุด จะตามยังไงคนเมานอนอยู่ห้อง กุญแจอยู่กับคนที่ไปทำงาน พอเอารถออกไม่ได้ เขาก็เลยขอค่าแท็กซี่ ให้ตามจากรถคันที่จอดขวาง อืมมมจ้ะ ปัญหากุไหม? หน้าที่กุไหม? ความรับผิดชอบกุไหม?
รู้ไหม กุทำไง? ...ได้ค่ะพี่ อยากได้อะไร ก็ให้อันนั้นแหละ บางทีนะ พี่ก็เรียนรู้มาว่า เราต้องยอมเสียอะำรไปบ้างเพื่อให้หลุดพ้นและได้ในสิ่งที่ยอดเยี่ยมกว่า บางทีการที่เราจะเอาท็อกซิกออกจากชีวิต เราก็ต้องยอมเสียบางสิ่งเติมเข้าไปเพื่อแทนที่น้ำเน่าๆ ที่ทำให้เกิดท็อกซิกในแก้วนั้น
วันนี้ทำงานแทบไม่เหลือค่าแรงเลย เอาเงินจ่ายค่าแท็กซี่ให้คนที่เขาเรียกร้องเพื่อยุติความตึงเครียด พอเด็กจะกลับบ้าน ถามจะไปยังไง เด็กบอกไปแท็กซี่ ..งั้นเอาค่ารถไปด้วย จ้ะเอาไปเถอะ ฝากตังค์ไปให้แม่ช่วยงานด้วย พี่ต้องทำงานประมาณสองวันอ่ะ ถึงจะคุ้มทุนที่จ่ายไปวันนี้
แต่เพื่อสนองนี๊ดดดด โอ๊ยยยย ชีวิตคือดีย์55555555555

จ่ายให้แม่เพื่อซื้อภาพจำดีดีของคนในบ้าน
จ่ายให้คนเรียกร้องเพื่อยุติความตึงเครียด
จ่ายให้เด็กเพื่อความอบอุ่นใจ
นี่ยังไม่รวมเงินบริจาค ทำบุญ บลาๆๆ นะ
ชีวิตดี๊ดีว่ะ ไม่ได้หวังอะไรเล้ยยย
ขอให้ภาระที่ถืออยู่สำเร็จสะเด็ดน้ำทางโปร่งสุขสนุกสบาย
งานง่าย ปลอดภัย และเจริญรุ่งเรืองอย่างตั้งใจทำก็พอ.

สละอย่างเดียว..ได้ทุกอย่าง
เก็บทุกอย่าง..ได้อย่างเดียว.

สละอย่างเดียวหมายถึง การถือศีลทาน การเสียสละเพียงศีลเดียว จะก่อให้เกิดประโยชน์สุขนานับประการ..แต่ถ้าไม่มีความเสียสละอยู่ในจิตใจ มุ่งแต่จะเป็นนักสะสม ประโยชน์สุข ก็จะบังเกิดเฉพาะสิ่งที่ยึดติดนั้นๆ
เช่นที่โบราณกล่าวไว้ ..ยิ่งให้ยิ่งได้ การให้ไม่สิ้นสุดนั่นเอง

.....................................

คิดแล้วยาว..เรื่องบางเรื่องนะ รู้อย่างเยอะ
เพราะตามมานาน..แต่ไม่มีใครหรอก
ที่จะชอบให้ใครพูดถึงเรื่องไม่ดีของตัวเอง
ชอบนัก ที่จะเห็นคนมีอารมณ์ใส่กัน
ธาตุแท้ของคนเรา เขาก็ดูกันตอนระงับอารมณ์กันไมอยู่นี่แหละ
แต่ไม่เห็นมีอะไรใหม่เล้ย มีแต่เรื่องเดิมๆ แต่เปลี่ยนตัวละคร
ก็เท่านั้น น้องพยายามจะยัดเยียดเรื่องราวให้ทราบ
แหม ช่างน่ารัก อีกหน่อยพี่คงจะต้องบล็อกเบอร์ทุกคนที่บ้าน
จนกว่าจะกลับจากเดินทางไกลรอบนี้ แล้วค่อยว่ากัน

ลืมเล่าให้ฟัง..จริงๆ อยากเล่าตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
พี่ชายส่งรูปดอกไม้มาให้แต่เช้า เหมือนจะน่ารัก ส่งกำลังใจ
ให้คนไกลบ้าน แต่ขอโทษนะ มันจะโคตรดี ถ้าดอกไม้นั้นไม่ใช่ดอกคุณนายตื่นสาย😂😂😂😂😂

แหม่ ห่านจิก ตื่นเช้ากว่ากรูหน่อย ส่งดอกไม้มาด่ากรู


รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 15 กันยายน 2562 เวลา:1:57:06 น.  

 
วันนี้ครบรอบ ๑ปี ที่เก็บวันครบพอดี

#วันที่๓๖๕ สุดท้ายแล้ว..ไม่ว่าจะส่งอะไรมา
...ทุกอย่างจะผ่านไป...
ไม่มีเหตุผลใด..ควรค่าพอที่จะละซึ่งความเพียรนี้.

จะเป็นความบังเอิญหรืออะไรมิทราบ
มันจบด้วยการจากไปเหมือนเดิม.

ต่างกันที่ ..ปีที่แล้ว เราทุกข์ใจจะเป็นจะตาย
กว่าจะผ่านแต่ละนาทีมาได้ ปวดปร่าหัวใจเหลือเกิน..

บอกตัวเองมาตลอด ..อยู่นิ่ง ๆ จนกว่าจะเดินทางนะ
เราแบกทุกสิ่งอย่างที่พบเจอไม่ไหวหรอก.

ดีใจที่ต่างคนต่างแสดงความเป็นตัวตนของตัวเองออกมา
มันอาจจะดูน่าอึดอัดนะ
แต่ขอโทษทีว่ะ กุโคตรชอบเลย

จำกุได้ไหม?

นังเด็กเลวร้ายของพวกเมิงไง

จำฉันได้ไหม?
จำฉันได้รึเปล่า???

เอาซี้ ... รอกุทำงานกุเสร็จแป๊บบบบบบ.

บอกไม่ถูกว่า ตัวเองจะต้องมีความรู้สึกยังไง

แว๊บแรก ที่มันกระแทกเข้ามาเลย
มันเป็นความรู้สึกอาย ละอายแก่ใจตัวเอง
โหยยย .. เหมือนจะมีอะไร ๆ
ที่ไหนได้ คนกันเองทั้งนั้น

บางที มันมีคำพูดหนึ่งอยากบอกมาก ๆ
แต่ขี้เกียจจะเจียดสมาธิมาให้
ไม่ชอบทำอะไรหลายๆ อย่างพร้อมกัน
ไม่ชอบทำอะไรค้าง ๆ คา ๆ ไม่เคลียร์

แม่พี่สอนเสมอ..เป็นพี่น้องอย่าทะเลาะกัน
ถ้าพี่น้องไม่รักกัน ใครจะมารักเรา
บางทีก็อยากถาม ..สอนเรามาตลอดแบบนี้
ทำไมถึงระงับตัวเองไม่ได้
เวลามีเรื่อง กระทบกระแทก
ทำไมไม่มองย้อนดูตัวเอง
จ้องแต่จะมองออกไปข้างนอกกายใจ
คนอื่น จะเป็นยังไง เราแก้ไขอะไรไม่ได้
แต่ตัวเราเองเป็นยังไง รู้แล้วจัดการภายในใจตัวเองกันได้หมด

เท่าที่เห็น สอบตกกันเรียบ ไม่มีใครรอดสักคน.

มีคนพยายามเสิร์ฟเคสมาให้ดู..
เคสที่มีแต่เรื่องเก่า ๆ ที่กุเทรถอ้อยล่อช้างมาตั้งนานแระ
จะว่าไปก็สงสารนาง .. แอบเข้าไปดูนิดนึง
แค่จะเขียนให้ถูก ยังไม่มีปัญญา
แล้วท็อกซิกคุณภาพต่ำขนาดนี้
จำเป็นจะต้องแบ่งเสี่ยวเวลามาใส่ใจด้วยเหรอ???

เคยเห็นไหม?
หมาถ่มน้ำลายรดพระจันทร์
อย่างใด ก็อย่างนั้น.

เสียเวลาไปก็ไม่ได้จรรโลงสังคมขึ้นมา
เสียใ่จไปก็ไม่ได้ยกระดับจิตวิญญาณให้สูงขึ้น
ใส่ใจแก้ไขก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีได้หรอก

ก็แค่นั้นเอง... ไม่ใช่ใครไม่ดีหรอกนะ

กุนี่แหละ ..ไม่ดี
แค่ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาด
กุยังทำไม่ได้เล้ยยย
เมื่อตัวเอง ก็ยังเอาดีไม่ได้
ก็อย่าได้คิดจะเปลี่ยนแปลงสิ่งใดบนแผ่นดินนี้

เมิงมันมนุษย์ขี้เหม็น ๆ ไง
เรามีหน้าที่ต้องทำ
หน้าที่ใคร หน้าที่มัน
ก็แค่รักษาความดี
ก็แค่รักษาคนดี
ก็แค่หมั่นสร้างคนดี
ชีวิตง่ายดายจะตายไป.


.......................
บางทีนะ ชีวิตมันก็สอนว่า
ถ้าเอาไม่ไหว.. ก็แค่ถอยออกมา
เรื่่องบางเรื่อง เวลาจะเยียวยาตัวมันเอง

พี่บอกแล้ว ..สักวันหนึ่ง
จะมีคนได้เห็นอย่างที่พี่เห็น
แค่ไม่คิดว่า มันจะเร็วปานนี้.

มีหน้าที่ให้อดทน
ก็ทนต่อไป.

ถ้าเหนื่อยก็แค่พัก
ถ้าหนัก ก็แค่วาง.


กอดดดดดด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 16 กันยายน 2562 เวลา:23:39:53 น.  

 
ยาย...ตั้งสติดีดี ..เริ่มต้นเอาใหม่
ทิ้งทุกอย่างไว้ให้เรียบ
อย่าเอาอะไรติดค้างไปด้วย

ถ้าเราตกอยู่ในหนึ่งของปัญหา
เราจะหาทางออกไม่ได้

กระโดดออกไป ..มองไปจุดโฟกัส
เป้าหมายของเรามันใหญ่กว่าสิ่งข้างทางมากมายก่ายกอง
ถ้ายายปล่อยให้อะไรต่อมิอะไรกวนใจได้ไง
มันจะเสียงานเสียการไปได้..

สำเหนียกไว้สิ..เวลามีค่า
ทุกสิ่งตรงหน้าล้วนสำคัญ.

ทิ้งเลย ..ทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลัง
จะเป็นจะตาย..ปล่อยเลยค่ะ.

ตั้งมั่นอยู่ในศีล ทาน สมาธิ
เราจะได้สร้างปัญญาขึ้นมาได้บ้าง
ยายต้องเข้าให้ถึงให้ได้นะ
เวลาของเราไม่ได้มีเยอะนะ
มันจวนตัวเข้ามาทุกทีนะ.

อะไร...ยังเพ้อเจ้ออยู่อีก.

ยายควรจะตบความกังวลลงให้เร็วกว่านี้นะ
ทีหลังรู้้แล้วว่าท็อกซิก เดินออกเลยค่ะ
กำจัดทิ้งอย่างรวดเร็วเลยค่ะ

เอาใจตัวเองให้รอด.
เราจะออกไปอย่างปลอดโปร่งสดใสที่สุด.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 16 กันยายน 2562 เวลา:23:52:51 น.  

 
ช่วงนี้..ต้องเก็บปากเก็บใจถนอมตัวให้มากๆ หน่อย
ใครหรือสิ่งใดที่ไม่สร้างประโยชน์ ทำให้เสียสติเสียสมาธิได้ง่ายๆ
ต้องรีบกำจัด หรือถอยห่างเสีย
บางที ดูเหมือนจะไม่มีอะไร
แต่พี่เชื่ออย่างหนึ่งว่า
ในความไม่มีอะไร มันมักจะทำให้เราประสาทเสียในนาทีสุดท้าย

แต่เคยยับยั้งหรือขัดขวางกุได้ไหม?

ไม่มีสักที ที่พี่จะยอมแพ้ง่ายๆ
เรามันลูกของพ่อ พ่อเราอยู่เหนือกาลเวลา
ชีวิตที่มีแต่ให้..ไม่มีแล้วอะไรที่เราจะทำไม่ได้
ทุกสิ่งมันตั้งอยู่ด้วยความเพียร

วันก่อน..มีคนถามคำถามหนึ่ง ซึ่งไม่ได้ถามกับพี่
ฟังดูก็พอจะรู้แหละ ว่ากิน อยู่ในสภาพสังคมเช่นไหน
เสพข่าวและวิเคราะห์ข่าวเช่นไหน

พี่จะไม่บอกให้รู้หรอกนะว่า เขาถามว่าอะไร
แต่มันปวดปร่าในหัวใจเหลือเกินที่ได้ยินคำตอบเช่นนั้น

นี่เป็นคนที่มีการศึกษาระดับหนึ่งเลยนะ
อีกคนเป็นคนที่เคยทำงานชนิดต้องใช้ความเสียสละอยู่เป็นพื้นฐาน

คำตอบที่ได้ยินทำให้ช้ำใจ
แต่พี่ก็ไม่ได้คิดจะแก้อะไรให้ เพราะเขาไม่ได้ถามพี่
ทั้งคำถาม ทั้งการกระทำ ทำเอาพลังพี่หล่นหายไปแปดตัน
แทบจะติดลบ...บอกตัวเอง
กรรมใคร กรรมมัน ช่างมันเถอะ
เราเปลี่ยนทุกคนไม่ได้
เรายัดเยียดความคิดใครไม่ได้
เราใส่แพทเทินความคิดชนิดเดียวกันให้กับใครไม่ได้

ทำอย่างไร ก็ได้อย่างนั้น
คิดอย่างไร ก็ได้อย่างนั้น

สิ่งที่กำลังดำเนินไปขณะนี้..เป็นภาพที่ต้องการจะเห็น
อยากให้เป็น แต่พอมันเกิดขึ้นจริงๆ แล้ว
เราก็รู้สึกเฉยๆ แค่นี้เองเหรอ?

..........................

ถ้าเขาถามพี่นะ... พี่จะตอบว่า
เรามีสิทธิ์ ด่าคนอื่นได้เหรอ?
ต่อให้พอใจ หรือ ไม่พอใจ
เราสามารถด่าใครก็ได้อย่างนั้นเหรอ?

ถ้าตัวเอง เป็นคนที่ถูกต่อว่า ด่าทอ โดยที่เราก็ไม่ได้ทำอะไรผิด
หรือไม่ได้รู้จักกัน ..รับได้เหรอ? พอใจเหรอ?

เอาเรื่องศักดินาออกไปก่อนเลย

ไม่ว่าคนถูกด่าจะเป็นใคร
ในความเป็นมนุษย์นั้น คนทุกคนเท่ากัน
แต่ความเท่ากันนั้น มันไม่ได้หมายความว่า
เราจะด่าใครก็ได้ ตามใจเรา
มันเป็นวจีกรรม ที่แค่เพียงคิด ก็ผิดแล้ว

รักตัวเองที่สุด สองสามวันมานี้
ยายทำได้ดีมากทีเดียว
ยายอดทนด้วยใจพิสุทธิเลย

เชื่อไหม เจอกระแทกใจจนเพลียจิต
แต่พี่ก็เอาใจรอดได้สบายๆ

รักยายว่ะ.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 20 กันยายน 2562 เวลา:4:42:19 น.  

 
เหมือนจะดีเลยนะวันนี้..

งีบไปได้นิดนึง สะดุ้งตื่นเสียงนาฬิกาปลุก..
พอตื่นก็ตาค้างเลย ฟ้าสว่างลงมาหาอะไรกินกับเด็กน้อย

การจะเติบโตเป็นคนได้ นี่มันมีหลายปัจจัยหล่อหลอมเอาไว้นะ
ไม่ใช่แค่เลือดน้อย สปีชี่ หรือฮอร์โมน สิ่งแวดล้อม
การเลี้ยงดู อาหารการกิน การปลูกฝัง หลายอย่าง

ต่อให้เป็นการบ่มเพาะสั่งสอนก็เถอะ
มันต้องเกิดขึ้นต่อเนื่องเป็นขั้นเป็นตอน
กว่าจะเบ้าหลอมคน ๆ หนึ่ง ให้มีจิตสำนึกที่ดี
มีความตั้งใจจริงจัง มันไม่ใช่ง่าย ๆ

วันนี้หงุดหงิดกับเด็กน้อย..เพราะไม่ได้ออกไปไหนด้วยกันนาน
แล้วพี่ก็เหนื่อยมาก ร่างมันเพลียสะสม
มันประท้วงว่าต้องการพักผ่อน

จากที่อยากไปเดินเรื่อย ๆ ก็เลยรีบนั่งรถกลับมา

แล้วก็ขึ้นนอน..

ตืนมาเช็คเครื่องมือสื่อสาร พี่สาวโทรหา
เพิ่งไปเห็นประกาศในบ้าน

พี่บอก พ่อเหนื่อย ต้องไปพ่นยา
ใจไม่ค่อยดี
แต่ไม่มีอะไรมาก อากาศเป็นแบบนี้ มันเรื่องปกติ

อย่าเพิ่งมางอแงตอนนี้ได้ม่ะ
ลำพังจะเอาตัวให้รอดในต่างบ้าน มันก็ยากแล้วป่ะ

มีคนพยายามติดต่อกลับมา
จะติดต่อมาเพื่ออะไร?
มันถึงที่สุดแล้วป่ะ จะเล้าลื่อกันไปถึงไหน
มันนานเกินไปแล้วป่ะ?

พี่ผิดเหรอ? ไม่นะ
แค่ไม่อยากมีท็อกซิกในชีวิตนานเกินไปป่ะ

ถ้าเขาคิดจะเปลี่ยนแปลงแก้ไขตัวเองจริง ๆ
มันเปลี่ยนมาได้ตั้งนานแล้ว
ต่อให้มีเรา หรือ ไม่มีเรา
ถ้าเขาจะเปลี่ยน เขาก็เปลี่ยนของเขาเอง

กุก็แค่มนุษย์ขี้เหม็น ๆ
พี่ไปชี้นำชีวิตใครไม่ได้หรอก.

อย่าเอาคนรอบตัวมาบีบคั้นใจกันหน่อยเลย
ไม่ได้ผลหรอก.. เราเดินมาไกลเกินจะหันกลับไปพะวงแล้ว

บางทีมันก็แอบคิด..ถ้าต้องเลือกจริง ๆ จะทำยังไง

อย่าเลย.. แค่เท่าที่ถืออยู่ มันเกินกำลังไปแล้ว

...................................

เอาสมาธิกลับมานะยาย..อย่าวอกแวก
หยุดใช้ใจ สักพักเถอะ

เวลามีค่ามากมายนัก.
อย่าปล่อยเวลาเสียหายไร้ประโยชน์
สักเพียงเสี้ยวนาที ก็ขาดทุนนักหนาแล้ว

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 21 กันยายน 2562 เวลา:22:17:43 น.  

 
วันนี้เกือบดีแระ...อดทนอีกนิดนะ.

จะว่าไปนะ ..โลกมันหมุนของมันไปทุก ๆ วัน
คนทุกคน จะพบกับแรงเหวี่ยงของโลกเท่า ๆ กัน
ใครมีความพร้อม ทั้งสภาพร่างกายและจิตใจ
คนนั้นก็จะอยู่รอดอย่างมีความสุข
แต่ถ้าใครขาดตกบกพร่องเรื่องอะไร
ก็จะได้รับความทุกข์ไปตาม ความไม่พร้อมนั้น

คนบางคน เจอความไม่พร้อมทั้งด้านร่างกายและจิตใจพร้อม ๆ กัน ไม่มีใครช่วยใครได้หรอก
อย่างดีก็แค่เติมใจให้กัน ส่งเสริมกันให้ดูแลสุขภาพตนเอง
แต่ใครจะคิดได้ ใครจะดูแลตัวเองดีได้แค่ไหน
มันขึ้นอยู่กับ ตัวของเขาเอง.

เราเป็นแค่มนุษย์ขี้เหม็น ๆ เราทำอะไรที่มากไปกว่าหน้าที่ตัวเอง
ไม่ได้หรอก. อย่าพยายามจุ้นจ้านในชีวิตใครเลย

.......................................

ระหว่างที่เข้าไปเสือกตรงนั้น ตรงนี้ตามประสา
มันเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งจมอยู่กับกองทุกข์ไม่ไหว

คนเป็นลูก ทุกข์เหมือนตายทั้งเป็น เขาบอกกับพี่อย่างนี้
แต่คนเป็นแม่ จะรู้บ้างไหม?
ที่ครอบครัวลูกต้องเป็นอย่างนี้ ส่วนหนึ่งก็มาจากแม่นั่นแหละ
จนบัดนี้ คนเป็นแม่ยังถือดีไม่หยุดหย่อน

สงสารเด็กน้อย ใครจะเป็นอย่างไรช่าง แต่เด็กน้อยต้องได้รับ
การอุปถัมภ์ให้มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีตามสภาพที่ควรจะเป็น

พี่ไม่ได้ทำอะไรมากไปเลยนะ..
เติมใจให้กันไป..มันจุกในอก
อยู่ ๆ ก็คิดขึ้นมา วันที่เขาเดินเข้ามา คนในครอบครัวต้องจากไป
วันนี้เขาคงหมดบุญต้องเดินออกไป ก็ได้เด็กน้อยเข้ามาแทน

ขอให้หนูเติบโตขึ้นเป็นบุคคลที่มีคุณภาพและเป็นคนดีเป็นกำลังสำคัญของสังคม.

จุก มันจุกในอกจนออกทางตา

ทุกท่วงท่าของนาวาชีวิต ..ไม่มีอะไรง่ายดายเลย
ก็ขอให้เขามีสติพอ ที่จะรักษาตัว รักษาใจให้พ้นภัยไปได้โดยเร็ว

โลกมันก็แบบนี้เอง. ไม่มีอะไรทำให้เราเป็นทุกข์ในใจได้นาน.
แล้วมันจะผ่านไป

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 23 กันยายน 2562 เวลา:2:00:10 น.  

 
หายใจเข้าออกลึก ๆ เลย..

อากาศแบบนี้ บอกกับตัวเอง ห้ามป่วยเด็ดขาด
ผื่นมาก่อนเพื่อน เลือดก็ไม่ค่อยโอเคเท่าไรนะ เดือนนี้

เมื่อเช้า ดูคลิปหนึ่ง เขาทดลองดื่มน้ำวันละ ๓ ลิตร
เป็นจำนวนมากเลยสำหรับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ
แต่เพราะเขาออกกำลังกายประจำ เสียเหงื่อเยอะ
ใช้พลังงานมาก ก็ปกติของเขา

หันมาดูตัวเอง พี่เป็นคนดื่มน้ำน้อยมากจริง ๆ
ไม่ค่อยกระหายเท่าไร
วินัยการขับถ่ายไม่ค่อยดีเลย
ต้องรีบแก้ไข พยายามแก้มาหลายครั้ง
แต่เพราะมันตื่นนอนไม่เป็นเวลา
มันรวนบ่อย ๆ ครั้ง
บางวันไม่ได้นอน บางวันก็นอนมาก
นี่แหละ สาเหตุหลัก ๆ ที่ร่างกายมันงอแง

พยายามจะปรับอยู่ตลอดเวลา..
จนป่านนี้แล้ว ..ยังไม่รู้สึกง่วงอะไร
พรุ่งนี้ก็มีธุระแต่เช้า
ที่จะไปตั้งสองวันแล้ว แต่ฝนตกทุกวัน
มันออกไปไม่ได้เดี๋ยวข้าวของโดนฝนจะเสียหาย

แต่เหมือนพยากรณ์อากาศจะบอกว่า
มันจะเป็นอย่างนี้ไปอีกสองสามวัน ซึ่งก็รอไม่ได้แล้วไง
พรุ่งนี้ต้องปิดเคสแล้วไง..

สรุป คืนนี้ ไม่ได้นอนตามเคยเลย ปกติจะตายไป55555

เดือนนี้..กันยายนนะ ..แล้วเดือนหน้าก็ตุลาอาดูร
ยังไม่พร้อมหรอก ต้องเดือนทาง
จะมาสิ้นสติร้องไห้ฟูมฟายเพ้อเจ้อไม่ได้

ฝากเอาไว้ก่อน ไม่มีเวลาจะมานั่งย้อนดูอะไรทั้งนั้น
แค่คิด น้ำตาก็มาแล้ว..เมื่อไรนะ

เมื่อไรเราจะแข็งแรงได้จริง ๆ .

สามปีแล้ว... ไม่รู้จะเป็นอย่างนี้ไปอีกกี่ปี
ไม่รู้ว่า เราจะทำอะไรได้มากน้อยแค่ไหน
มันไม่ใช่เรื่องง่ายดายเลย
บางที เราอาจจะคาดหวังในใจลึก ๆ มากเกินไป
ว่า จะต้องเป็นแบบนั้น ว่าจะต้องเป็นแบบนี้
เราคงได้รับการซัพพอตมาอย่างดีตลอดมา
จนหลงลืมไปว่า คนปกติเว้ยยย
เขาก็ทำกันแบบนี้แหละ

ที่ผ่านมา ..มันหมดโปรโมรชั่นปาฎิหาริย์แล้ว.

ใจจะขาดเสียให้ได้..ทุกครั้งที่จดจ่อกับความจริงที่มันผ่านไปแล้ว
เออ ..กุอยู่กับการหลอกตัวเองต่อไปก็ได้

ไม่เอาซี อย่าเพ้อเจ้อ ..บอกกี่ครั้งแล้ว.

.........................................

หรือ มันอาจจะเป็นพิธีเดียวที่จะไม่อยากเห็น ไม่อยากรับรู้..
ใคร ๆ ก็ตาย ช่างน่าอิจฉา

หยุด ยาย หยุด.

ใครจะเป็นยังไง ช่างเขาเถอะ.

อดทนต่อไป..
อดทนคือ
อด ต่อสิ่งที่ชอบ
ทน ต่อสิ่งที่ชัง.

โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน..
เชื่อสิ ว่าทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงได้เสมอ
ตราบเท่าที่เราคิดว่า มันมีทางเป็นไปได้..

กอดดดดดดดด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 24 กันยายน 2562 เวลา:2:48:38 น.  

 
วันนี้ มีแดดออก ตอนเช้าเกือบจะดีแล้ว
ได้นอนด้วย ปิดเครื่องนอน
ลบแอพพลิเคชั่นไร้สาระออกจนเกลี้ยงเลย

เช้ามาเปิดเครื่องรับเรื่องดูซิ ใครงอแงร้องเรียนอะไรบ้าง..

ไม่มีเลย ชีวิตดี๊ดี
แต่มีสหายเก่าทักมา ดูท่าร้อนใจ
"แก พี่ยาเสียแล้ว เมื่อคืน ที่สระบุรี"

แล้วไม่มีอะไร ปล่อยกุงง
ปล่อยกุเอ๋ออยู่บนที่นอนคนเดียว
เป็นไปได้ไงวะ เมื่อคืนยังเห็นออนอยู่เลย
ในบ้านก็เงียบ
จนต้องตามเข้าไปดูในบ้านสามีเขาก็เงียบอีก
สุดท้ายเข้าไปดู ลูกชายเขา
เพิ่งจะได้รู้ความจริง...
ทีนี้คนที่ต้องเงียบ เป็นกุเอง.

โลกจ๋า..โหดร้ายไปป่ะวะ
เมิงทำกับกุงิเหรอ
นิแค่กันยายนเองนะ ..
กุจะไม่ไหวแล้วนะ ปีนี้เอาใจรอดได้ไงฟร่ะ
ยังไม่รู้เลย
อย่าห้ามไม่ให้กุเพ้อเจ้อนะ ใจจะขาดอยู่แล้ว

พี่ยาใจ สมาชิกหนึ่งในแก๊งบัวงามกับสามแมว
เป็นคนแปลกหน้าที่คุ้นเคย
จนนับถือเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน

เราเคยสัญญาว่าจะไปเที่ยวสระบุรีแล้วจะได้มีโอกาสเจอกันสักครั้งหนึ่ง
อยากสอนให้พี่เขาเล่นโยคะ จะได้หย่าขาดจากไมเกรน

ระยะหลังมานี้ เราห่างกันไป
ไม่ได้รวมหัวกันหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
และตั้งแต่นั้นมา มันจำไม่ได้อีกเลยนะ
ว่าหัวเราะเต็มเสียงครั้งสุดท้ายเมื่อไร

ตอนนี้เขาไปแล้ว..ไปนอนรอล่วงหน้า
ช่างน่าอิจฉา ..ชีวิตช่างง่ายดายนัก.

ชีวิตมันสั้นเนอะ
และชีวิตก็สำคัญเนอะ

อย่าเสียเวลานำอะไรที่ไม่สร้างประโยชน์ให้ตนเอง
ไม่สร้างประโยชน์ให้ผู้อื่น
ไม่ทำให้มีความสุข
ไม่เพิ่มบัญชีความดี
เข้าสู่ชีวิตเราเลย

มันเป็นเช่นนั้นเอง ..สักวันเราจะตามไป.

มีสิ่งอยากบอกพี่ยาใจ
ยาหยีทำสำเร็จแล้วนะพี่
หนูตัดขาดหมดแล้ว
หนูเอาชนะใจตัวเองได้แล้ว.

อยากบอกตั้งหลายวันแล้ว
แต่อยากพูดซึ่งหน้า
ไม่คิดว่า โอกาสที่จะสื่อสาร
มันไม่มีอีกแล้ว.


รักเหมือนเดิม.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 24 กันยายน 2562 เวลา:23:59:02 น.  

 
อีก ๒๖ วัน ไม่ถึงเดือนแล้วนะ
เฮือกสุดท้ายจริง ๆ

ต้องเขียนอะไรหน่อยไหม?????

ไม่มี ไม่มีอะไรอยากเล่าเลย
จริง ๆ ก็ไม่ได้อยากรับรู้ด้วยซ้ำ

ไม่มีใครหรอก ที่เขาจะชอบ ถ้ารู้ว่าคนของตัวเองไม่มีสิทธิ์อันชอบธรรม
ไม่มีใครจะพอใจ ถ้ารู้้ว่าคนข้างตัวเป็นคนอธรรม
ไม่มีใครเขาพอใจ ถ้าจะถูกตำหนิ ต่อให้เขาทำตัวไม่ดีก็ตาม

การพูดหรือสื่อสารให้คนอื่นไม่พอใจ ไม่มีอะไรดี
ต่อให้มันจะเป็นความจริงก็ตาม
ความจริงบางอย่างมันตั้งอยู่บนความอยู่รอด
ความจริงบางอย่างมันตั้งอยู่บนเลือดเนื้อศักดิ์ศรี
ความจริงบางอย่างเจ้าตัวเองก็ไม่ได้อยากยอมรับ

และถ้าความจริง มันไม่ได้อยู่บนความรับผิดชอบของเรา
พี่มองไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องเอามาขึ้นหิ้งความทรงจำสักนิด

มันใกล้จบแล้ว.. เราเดินทางกันมาไกลเหลือเกิน
อ่อนแรงเต็มที

ถ้าจะมีอะไรอยากบอกให้ตัวเองจำ
พี่ก็คงจะคิดถึงจุดโฟกัส ที่ต้องระลึกถึงตลอดเวลา
เป้าหมายของเรามันใหญ่เกินกว่าจะหยิบเอา
เรื่องเลอะเทอะเหล่านี้มาใส่ใจ

สำเหนียกไว้มาก ๆ ..
มหาบพิตรฯ คือจุดหมายปลายทางที่เราจะไปเยี่ยมเยีอน
ความจริงเมื่อสองร้อยกว่าปีคือสิ่งที่เราต้องการค้นหา
ความเสียสละของคนทั้งแผ่นดินคือสิ่งที่เราอยากให้เกิดขึ้น
มหาบพิตรฯจะต้องได้กลับคืนสู่มาตุภูมิอย่างสมพระเกียรติ

อดทนต่อไปนะยาย..
อดในสิ่งที่ชอบ
ทนในสิ่งที่ชัง

เรื่องบางเรื่อง ..ก็ไม่มีใครช่วยใครได้หรอก
ถ้าเจ้าตัวเขาไม่คิดจะแก้ไขอะไรด้วยตัวของเขาเอง

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 29 กันยายน 2562 เวลา:23:15:19 น.  

 
เคยมีความคิดไหม? ว่าจะหยุดเขียน??

มีนะ ..มันมาเป็นพัก ๆ ช่วงที่ไม่มีแรงกระตุ้น

ช่วงนี้ไม่ค่อยมีอะไรให้ละเว้น
เสียสละ ก็สละออกจนแทบจะไม่มีอะไรติดตัวแล้ว
55555555555555555555555555555555555

จนทุกวันนี้นะ เขาจะสอนเด็กว่า ให้วิ่งตามนังยาย
ตามไปเลย อยากได้อะไรบอกยาย เดี๋ยวยายจัดการให้เอง

จ้ะ เอาที่สบายใจเลยลูกเอ๊ยยยยย

...............................

ยี่สิบกว่าวันก่อนจะเดินทางรอบนี้ พยายามตื่นเช้าให้ได้ทุกวัน
นอนพักตอนบ่าย ๆ ใช้เวลานอนให้น้อยที่สุด.
เก็บเวลาให้ดี อย่าปล่่อยเวลาว่างเปล่าไร้ประโยชน์

พร้อมรึยัง? โดยส่วนตัว ไม่ค่อยพร้อมเท่าไร
แต่ทำไม ไม่มีความกังวลก็ไม่รู้สินะ

คือคิดว่า ถ้ามันเป็นเวลาของมัน อะไร ๆ จะง่าย
เพราะเราค้นคว้าคนหากันมานานแสนนาน
เราพยายามกันอย่างเต็มที่แล้ว
เราทุ่มสุดตัว เราให้ไปหมดแล้วทุกอย่าง
ไม่เหลือแล้ว ภาระที่ต้องทำ
ไม่รู้ว่า มันคืออะไร รู้แต่ว่า ..นี่แหละ เวลาของมัน.

หน้าที่ของเราก็แค่ รักษาความดีในเวลาที่กำหนด..ก็พอ.

............................................

ที่จริงอ่ะ..มีเรื่องกระทบเยอะนะ
อยากบ่นเหมือนกันนะ แต่หาเหตุผลให้ตัวเองไม่ได้ว่า
บ่นไปแล้วได้อะไร???
555555555555555555555555555555555555

คนเขารับรู้ในสิ่งที่เราสะท้อนออกมาแล้วสังคมเราได้อะไร??

ตอนนี้ ถ้าถามว่าต้องการอะไร
พี่อยากให้บ้านของเรา กลับมาเป็นบ้านเหมือนเดิม
อยากให้คนมีหน้าที่เขารับรู้ศักยภาพของตัวเองให้ชัดเจนกว่านี้

จะเพราะอะไรไม่ทราบ อาจจะเป็นภาพลักษณ์เมื่อก่อน
หรือปมในใจ หรืออะไรก็แล้วแต่
มันสัมผัสได้ว่า เขาไม่มีความมั่นใจในสถานะตรงปัจจุบัน
จนทำให้ไร้ความเชื่อมั่นและศรัทธา

อยากจะบอกว่า เพียงเราเสียสละและตั้งใจบำเพ็ญเพียร
ยึดมั่นในคุณธรรมสิบประการ
คุณสามารถเป็นได้ทุกสิ่งอย่างที่คุณอยากจะเป็น

เราไม่ได้คาดหวังอะไรเลย เพราะเรากลัวความผิดหวัง
ศรัทธาของเรามีคุณค่ามากเกินกว่าจะเอาไปฝากไว้กับความหวังกับบุคคลใด ๆ แต่ก็อยากจะให้รับรู้ว่า ..เรายังมีใจที่เปิดอยู่เสมอ.

ถึงบ้านเรามันจะเน่าเฟะยังไง เราก็รักบ้านของเรา
ถึงเราจะทะเลาะกันกี่ครั้ง จะทำบ้านพังกี่หน
แต่บ้านของเราก็ยังดีอยู่ เรายังไม่แตกพ่ายเพี้ยงพล้ำให้กับใคร

เพราะเราเชื่อว่า คนทุกคนมีข้อผิดพลาดเป็นของตัวเองเสมอ
คนทุกคนถ้ายังมีลมหายใจ มันเปลี่ยนแปลงกันได้เสมอ.

ขอให้ตั้งใจดี ตั้งมั่นที่จะเป็นผู้นำในศรัทธาให้ได้ก็พอ

อย่างน้อยที่สุด ..ก่อนพี่จะเดินทางไกล
ก็ขอให้ได้ไปด้วยใจเปี่ยมสุขเต็มเกียรติภูมิ

มิเช่นนั้น..เราคงไม่มีหน้าไปเล่าอะไรให้ใครฟังแน่แท้เชียว.

เรื่องในบ้าน..ยังหาความสงบได้ไม่
แล้วจะย้อนเวลาหาพระแสงอะไร..


ไม่ได้คาดหวังเลยนะ..แต่พี่ก็เชื่อเสมอ
ว่าธรรมะจะเอาชนะกิเลสตัณหาในใจคนได้เสมอ.


รัก.





โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 3 ตุลาคม 2562 เวลา:1:51:41 น.  

 
นี่เมิง ปิดหู ปิดตา ปิดปากแล้วอ่อ
ทำไมยังได้ข่าวกระทบใจได้รุนแรงขึ้นทุกวันๆๆๆ

เพลีย ละเหี่ยใจ
บางทีก็คิดนะ
เราเองยังอยากจะหนีไปให้ไกลแสนไกล
แล้วเราจะอยากให้ไปเชิญท่านกลับมาทำไม
มหาบพิตรอยู่ที่นั่นก็ดีที่สุดแล้วป่ะ

วันนี้ได้ข้อมูลเดินทางมาครบแล้ว
ได้รูมเมทแล้ว ได้กำหนดการคร่าว ๆ
ในทริปที่ซื้อไว้ ไม่รวมวันงอกที่จะต้องไปเอง
เขามีเบอร์โทรของที่นั่น ให้ทุกคน แต่พี่คงไม่ขอใช้ของเขา
มีรายละเอียดยารักษาโรคเพราะรพ.อยู่ไกลมาก
รพ.ที่ดีที่สุดอยู่ในเมืองย่างกุ้ง
ก็แล้วทำไม เขาไม่ทำรพ.เพิ่มเติมนะ
คนที่ไหนก็ต้องการใช้บริการสาธารณสุขที่ดีมีคุณภาพเหมือน ๆ
กันป่ะ งี้ถ้ามีเคสฉุกเฉิน ก็ตายอย่างเดียวแบบนี้เหรอ?

พี่คงแพ็คกระเป๋ารออ่ะ
จะได้รู้ว่าอะไรต้องเอาออก อะไรควรแบกไป
คิดอะไรไม่ออกหรอก
ไม่เคยซื้อทัวร์สักที
เต็มที่ก็แค่ไปงานค่ายอาสา

เขามีถามมาว่า จะนอนคนเดียว หรือนอนคู่
แลดูใส่ใจ
แต่ไปต่างเมือง เอาจริง ๆ กลัวผีมากกว่ากลัวคนนะ
5555555555555555555555555555555555555

ถ้าจะเจออะไรก็ขอให้เเจอด้วยกันดีกว่านะ

ขำอ่ะ ..จากที่กังวลว่า ทางข้างหน้าจะเป็นยังไง
ตอนนี้นะ ข้างหลังเนี่ย
มีแต่เรื่องวุ่นวายทุกวันๆๆๆ ไม่หยุดหย่อนเลย

พักบ้างก็ได้เห๊อะ

กอดดดดดดดดด.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 5 ตุลาคม 2562 เวลา:0:37:51 น.  

 
วันนี้ไม่โอเคเลย...ข่าวดังเมื่อวาน
เริ่มมีกลิ่นแปลกๆ ออกมาวันนี้
โชคดีมาก ที่ระงับตัวเองได้
ไม่พลาดเพิ่มข้อมูลอะไรลงไป
โลกนี้มันช่างสลับซับซ้อน

คิดถึงพระกาฬที่บอกว่า อย่าคิดมากเกินตัววันที่กล้องตกหน้าปัดแตก

นอกจากใจไม่ดีแล้ว..คอยังปวดสุดๆ เหมือนไปแบก
หรือทำงานหนักๆ มาแบบนั้นเลย.

ใจหนึ่งบอกให้กลับบ้าน
อีกใจหนึ่งมันค้านว่า สิ่งตรงหน้าสำคัญที่สุด
เราต้องโฟกัสไปที่เป้าหมาย อย่าวอกแวก
สิ่งมีชีวิตทุกชีวิตจะรู้จักเอาตัวรอด
เราจะช่วยใครไม่ได้ ถ้าเจ้าตัวเขาไม่คิดที่จะแก้ไขที่ตัวเองซะก่อน
อย่าละเมิดเดชานุภาพของพระเจ้า
เมิงแค่มนุษย์ขี้เหม็นๆ สำเหนียกไว้

นิ่งให้มากเท่ามาก..อย่าไปตื่นเต้นกับสิ่งเร้าที่เข้ามากระทบ
งานหลักตอนนี้คือเตรียมความพร้อมร่างกายให้แข็งแรง ถึกทน ที่สุด

พี่อยากได้รองเท้าคู่ใหม่ด้วยนะ เอาลุยได้ทุกสถานการณ์

พรุ่งนี้ขอพู่กันเจ๋งๆ เริ่มต้นฝึกมือได้แล้ว
กลับมาต้องมีของชิ้นโบแดงติดมือกลับมาด้วย

เดินทางคราวนี้ เน้นของเล่น งานอดิเรก
กล้องถ่ายรูป ไม่ต้องเอาไป ใช้โทรศัพท์ก็พอ
อ่อ..อย่าลิม ยูว์ควรไปติดต่อสถานฑูตไว้บ้าง
ไม่รู้ไปทำไม แต่เตรียมข้อมูลไว้ดีสุด.

ตัดสินใจแล้วว่า..เราจะไม่จองที่พักวันที่เหลือล่วงหน้า
แล้วก็ไม่กลัวด้วยว่าจะหาที่ซุกหัวนอนที่ปลอดภัยไม่ได้

พูดก็ยังไม่ได้นะ..แต่ทำไมมั่นหน้านักหนาก็ไม่รู้

อีกเรื่องหนึ่งก็อาหาร คงต้องพกไป คงแหลกอารายม่ายล่ายยยย
ก็ขนาดไกด์นำทางยังบอก ใครติดกาแฟให้พกไปเองสะดวกกว่า
อย่างอื่นจะเหลือเร้อออ
55555555555555555555555555

ถ้าจุดประสงค์เดินทางแค่ท่องเที่ยว..เราคงปลอดโปร่งกว่านี้
นี่รู้สึกขอบคุณประสบการณ์ การถูกเอาไปทิ้งไว้รีสอร์ทร้างกลางป่าคนเดียวเลย...ถ้าไม่เคยถูกกระทำมาเลย คงตื่นกลัวกว่านี้

ตอนนี้เหรอ...ชิวมากค่ะ สบ๊ายยยย.


รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 6 ตุลาคม 2562 เวลา:3:03:27 น.  

 
วันนี้เพิ่งรู้ว่า .. ตัวเองไม่ปกติ.

เรื่องที่เคยสะเทือนอารมณ์รุนแรง อยางตุลาอาดูร
กลับทำสะเทือนอะไรได้อีก
รู้สึกเฉย ๆ ไปซะอย่างนั้น

แต่กลับจะมาสะเทือนอะไรกับบ้านป่าโมก
สะเทือนอะไรกับบ้านบางระจัน บ้าบอ
รู้สึกไม่พอใจที่จะต้องพึ่งพาลูกน้องคนพม่าเชื้อสายกะเหรี่ยง
เหรอวะ??????

ถ้าจะอยู่ด้วยกัน อย่าทำให้พี่ลำบากเหนื่อยยากกายสังขาร
เพิ่งจะเข้าใจอาการปวดคออย่างหนักเมื่อวาน
นวดเท่าไรก็ไม่หาย โยคะท่าไหนก็ช่วยไม่ได้
แต่มันทุเลาลงด้วยการเข้าเฝ้าพระเจ้าและอ่านคัมภีร์

ตลกร้ายเกินไปนะ.

เดี๋ยว ๆ แล้วกุจะต้องทำยังไงต่อไปดี
กุจะปล่อย ๆ ไป
เหรอ???

กลัวไหม? เฉย ๆ นะ
แต่คืองงใจ
จะอยู่กับกุแบบนี้ แล้วพอเกิดอยากสะเทือนอารมณ์ก็ร้องไห้เป็นบ้าออกมาเฉย ๆ แบบนี้

เมิง เขาจะหาว่ากุประสาทแดรกป่ะวะคะ

หรือ กุทำสมาธิมากเกินไป จนคุมสติตัวเองไม่อยู่
ก็ไม่นะ

กุทำอะไรพลาดไปตรงไหนเหรอ?????

สับสนรุนแรง.


อย่าไปเติม อย่าไปปรุงมันยาย
ทำหน้าที่ตรงหน้าให้ดี
จดจ่อกับสิ่งตรงหน้า
แล้วมันจะดี
พี่เชื่อว่ายายผ่านได้..สบายมาก

กอดดดดดดดดดดดดด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 7 ตุลาคม 2562 เวลา:1:58:36 น.  

 
เหนื่อย เบื่อ และเซ็งกับการต้องแก้ไขปัญหาให้คนอื่นตลอดเวลา.

บางทีก็คิดนะ.. ทำไมวะ?
จะให้กุรู้ทุกเรื่องของทุกคนรอบตัวกุเลยอ่อ

อืมมมม.
บางทีกุก็อยากคิดแต่เฉพาะเรื่องที่สนใจอยากคิดป่ะวะ

จะให้กุนุ่งขาวห่มขาวตลอดเวลาเลยไง๊
แค่ถือศีลแปดนี่ก็เยอะแล้วไม่
ศีลกุหลุดทุกวันอ่ะ
ตั้งแล้วล้ม ตั้งแล้วก็ล้ม
ล้มลุกเป็นตุ๊กตาเสียกบาลอยู่เนี่ย

มากกว่านี้ คือต้องตั้งเวลาปิดเปิดเครื่องมือสื่อสารแระ
ให้ติดต่อยากๆ เข้าไว้ ถึงจะระงับเรื่องยุ่งๆ ได้บ้าง

วันนี้พ่อป่วย หายใจไม่ได้อีกแล้ว
พี่สาวพาไปพ่นยา ว่าจะไม่กลับมาดู มันกลัวละเลยจนเสียใจทีหลัง

บอกแล้วไง..ให้ดูแลตัวเองดีดี
อีกไม่นาน จบเคสนี้ก็คิวต่อไปแล้วไหม
ห่างบ้านนานไม่ได้เลย
เป็นเรื่องตลอด..อยู่ๆ น้องก็ทิ้งลูกไปหางานทำที่ตจว.

นายคนโตที่ติดแม่มาก เลยดูหงอยๆ ไป
ดูเหมือนเขาจะเข้าใจ แต่เขาก็ต้องการมีครอบครัวที่อบอุ่นภายในใจลึกๆ

ลค.นี่กระจองอแงกับเรื่องแอร์ไม่จบสิ้น
เมิงให้กุกลับจากเดินทางรอบนี้ก่อน
คอร์สแรกที่จะไปเรียน คือ ช่างแอร์
คอร์สต่อมา คือ ช่างไฟ
เอาดิ..มีปัญหากะกุตลอดๆๆๆๆๆๆๆ

นี่เพิ่งสั่งเด็กซักผ้าเองเพื่อลดค่าใช้จ่าย
เจอบ่นว่าไม่บอกก่อน พี่ก็ให้เหตุผลปัญหาเรื่องต้นทุน
แต่ไม่ได้บอกหรอกนะว่า มันมีเรื่องคุณภาพด้วยที่ไม่ผ่าน
ถ้าคิดว่า เราเป็นรายได้หลักก็ควรต้องรักษาคุณภาพบริการ
ให้ดีป่ะ...คิดตลอดเลยนะ เวลาที่มีคนบอกให้ทำอะไร
แต่บางทีแม่งก็เยอะเกิ๊น กว่ากุจะตามช่างได้
แสนยากเย็น พอช่างมา บอกไม่สะดวกให้เข้าห้อง
บ้าน่ะ ต่อไปถ้าบ่นร้อน เรื่องของเมิง
ไม่พอใจกุเหรอ? นัดมาจะไปวันไหน กุพร้อมมาก
แบบนี้ก็เสียลค.แย่สิ ..ออกเลยดีไหม?

ค่ะ...มาเลยค่ะ
ถ้าพวกเมิงจะกวนสมาธิกุขนาดนี้
กุชอบมากกกกกกกกก

ถ้ารักกันเป็นห่วงกันบ้าง
ก็ช่วยปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้นในทุกๆ วัน
ยังไม่ต้องถึงกับเป็นคนดีมากก็ได้
แค่ละชั่ว ละความเห็นแก่ตัวเอง บ้างก็พอ
ก็รู้อ่ะ ทำอะไรแล้วดี
กินอะไรแล้วดี
ใช้ชีวิตยังไงร่างกายจะพัง
รู้กันหมด..แต่ไม่ได้ ให้หมอด่าคนใกล้ตัวอยู่ได้
เป็นคนยังไงนะ

แบกโลกทั้งใบ ยังง่ายกว่าคิดแทนชาวบ้านอีกปะวะ
เต็มที่ก็แค่เนี่ย... พี่ก็เต็มที่แค่ตาย
ไม่เห็นจะยากเลย

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 9 ตุลาคม 2562 เวลา:4:29:31 น.  

 
ตอนนี้เหรอ? คัน.

ภายใต้ความคัน เหมือนมีลักษณะคล้ายปุ่มไขมัน
ยิ่งแกะยิ่งมัน มาเลยค่าาาาา
เชิญมาเดินเล่นบนกายสังขารที่กุยืมใช้เต็มที่เล้ยยยยย

เกิดมาทั้งที่ เจอแต่ภาระหนักๆ ทั้งนั้น
นอกจากจะให้กุมาเป็นผู้หญิงแล้วเสือกบอบบางอีก
เชี่ยยยยยยยยยย. เชี่ยหนักมาก.
แพ้บรรลัยมันทุกอย่างบนโลก แพ้แม้กระทั่งเหงิ่อตัวเอง
โลกแม่งโคตรสมดุลเลย.

............................

หลุดจริงจังอ่ะ วันนี้ เจอแต่ละอย่าง
โลกมันก็ช่างเหวี่ยง
คนที่ไม่ได้อยากเจออ่ะ มาจังเลย
บางทีก็คิด เมิงจะอะไรกับกุนักหนาวะ

หนีตลอด ก็เจอตลอด
สงสัยอ่อ อยากรู้อ่อ
พยายามบอกให้กุรู้ว่ามีสายสัมพันธ์ดีกันขนาดไหน?

เพื่ออะไรคะ?

ถึงเมิงไม่บอกกุก็รู้ตื้นลึกหนาบางของพวกเมิงทั้งโขลงกันอยู่แระ

กุต้องไปโพนทะนาให้ชาวโลกเขารู้ป่ะว่าพวกเมิงปาหี่กันแค่ไหน
จำเป็นอ่อ?

..ท็อกซิก..

ในชีวิตกุนะ สาบานได้
ไม่เคยเสือกเริ่องอะไรได้ไร้สาระเท่าเรื่องของพวกเมิงเลย.

กุทำไปทำไมฟร่ะ?
กุปกป้องพวกเมิงทำไมวะ?
กุไปคิดแทน จัดการแทนทำไมวะ?
กุต้องมีเมตตาให้พวกเมิงมากๆๆๆๆๆ เท่ามากทำไมอ่ะ?
กุต้องอดทนเอาชนะใจตัวเองทำไม?

มีหน้าที่ให้อดทน ก็จงอดทนต่อไป
บางทีนะ เมิงก็ไม่จำเป็นต้องมีคำตอบให้กับทุกเรื่องป่ะวะ
รู้มากแล้วไงอ่ะ
รู้มากก็ต้องทำมาก แล้วขีวิตก็สับสนรุนแรงแบบนี้ไง

วันนี้เขาถาม..รู้รึยังว่าจะต้องทำเพื่อแก้ไขยังไง?

เอาจริงๆ พี่ก็รู้นะ..มันรู้ตั้งแต่เอางานมาแล้ว
ใครจะเคยคิด ว่าตัวเองจะต้องมาร่ำเรียนในแบบที่ไม่มีใครเขาเรียนกัน
จบคนเดียวของรุ่นที่หลักสูตรโคตรจะแปลก
จะเรียนต่อมันมีนะแต่เขาไม่สอนกันแล้ว
ใครจะไปคิดว่า อาชีพที่มันไม่มีในประเทศไทย
เป็นสิ่งจำเป็นที่ขาดไม่ได้แต่ไม่มีใครทำ ถ้าไม่ใช่จนท.ในโครงการฯ
จะต้องมานั่งคร่ำเคร่งเค้นหาข้อเท็จจริงที่เป็นจริงและตกผลึก.
ตอนศึกษาแต่ละรายวิชา เคยคิดนะ กุจะรู้ไปทำไมวะคะ มากมายๆๆๆ
ใครจะไปรู้ว่า จุดๆ หนึ่งชีวิตมันเดินทางมาถึง
จุดที่ต้องใช้ทักษะของชีวิตเพื่อเอาตัวรอดเว้ย

เมิงดูทางที่ต้องเดินไปเจอดิ..นังยาย
แล้วเมิงมองย้อนกลับไปดูซากสร้นตรีนหมาเน่าที่เมิงฝังกลบมาสิ

ขอบคุณทุกสิ่งที่หลอมรวมกันไว้
ช่างสมดุลชีวิตให้กุซะจริงจังกลมกล่อมเชียว

..................................

อย่าไปกลัว..
กุเก่ง
กุเจ๋ง
กุสุดยอด.


รัก.









โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 10 ตุลาคม 2562 เวลา:0:56:31 น.  

 
วันนี้..ครบรอบ ๒ ปี วันที่ถูกกระทำปางตายมา.
และวันนี้ของปีนี้ เธอก็กลับมาขอแอดเป็นเพื่อน.

งงใจนะ งงเหมือนกันว่า เธอจะกลับมาเพื่อเหตุผลอะไร

ความบริสุทธิ์ใจ มันไม่เกิดขึ้นในใจของพี่หรอก.

คนเราอ่ะ ถ้ามันขาดตกบกพร่อง เรื่อง ความจริงใจและความรับผิดชอบแล้ว ต่อให้คุณจะมีอีกกี่คุณธรรมความดี มันก็ทดแทนคุณธรรมสองสิ่งนั้นไม่ได้

นึกย้อนกลับไป เกิดอะไรขึ้นกับพี่วันนั้น.

นั่งอยู่ดีดี ไม่มีสาเหตุอะไรเลย ที่จะบ่งบอกว่าเราป่วย
เต็มที่ พี่ก็แค่เป็นผื่นคัน หนักหนาที่สุดแระ
ถ้าป่วย ก็หลอดลมอักเสบ ถ้าดูแลตัวเองดี นาน ๆ จะเป็นสักที

แต่ช่วงนั้น ไม่ได้เป็นอะไรเลยไง
ไม่มีทีท่าจะเป็นไมเกรน ไม่มีหน้ามืดเป็นลม
ไม่ได้ไปแบกของหนัก ไม่ได้เดินทาง
ก็ทำงานปกติ

แล้วนั่งอยู่ดีดี ก็เกิดอาการมึนหัวกะทันหัน
มึนหัวปวดขมับคลื่นไส้อยากอาเจียนทนไม่ไหว
จนต้องรีบขึ้นนอนแล้วทิ้งโทรศัพท์ไว้กับโซฟา

พอขึ้นไปก็เอาโทรศัพท์อีกเครื่องหนึ่งมาเพื่อพยายาม
จะสื่อสารให้คนอื่นรับรู้ พี่ไม่อยากนอนตายลำพัง
พี่สะใภ้ติดต่อมา ถามว่า "จะทำบุญบ้านวันไหน"
ตอนนั้นจำได้ ต้องการแค่จะบอกใครสักคนว่าเราเป็นอะไร

เลยพิมพ์ตอบว่า "จะอ้วก"

พี่สะใภ้ก็งง เลยถามมาว่า ไม่สบายรึเปล่า
เลยบอกไปว่า บอกแม่ให้พาไปหาญาติที่ช่วยเรามาตลอดหน่อย
วันไหนก็ได้ แต่พรุ่งนี้ไม่ว่าง แล้วก็หมดสติไป

พอเช้าขึ้นมา คิดว่าจะหาย ขยับตัวจะไปเข้าห้องน้ำด้วยความทรมาน เมื่อคืนก็โหนราวบันไดไต่ขึ้นมากว่าจะถึง
ตอนเช้า ก็คลานไปเข้าห้องน้ำ
พอเข้าห้องน้ำเสร็จ โทรลงมาบอกข้างล่างว่า
"วันนี้หยุดนะ ลุกไม่ไหว" บอกเสร็จก็ฟ้องโลกให้รู้ว่า
"ทรมาน" นั่นแหละ จุดเริ่มต้นที่คนที่บ้านรู้ว่าพี่ไม่ปกติ

พวกเขาก็เลยพยายามติดต่อ แต่พี่ทิ้งโทรศัพท์ไว้ข้างล่าง
จะมีก็แต่เครื่องเก่าที่ใช้ไวไฟ เอาเท่านั้น

นอนทรมาน นั่งไม่ได้นอนไม่ได้เจ็บปวดอยู่หลายชั่วโมง
จนพี่สาวกับพี่สะใภ้ทนไม่ไหว ต้องมาลากเอาตัวกลับบ้านถึงที่ห้อง

มันยังจำทุกอย่างได้ไม่เคยลืม ทั้งเหตุการณ์ก่อนนั้น
และเหตุการณ์ บรรยากาศหลังจากนั้น.

สิ่งที่พี่ทำคือ หยุดนิ่ง และนิ่งที่สุด.
ปิดกั้นทุกอย่าง นั่งลบรูปที่มีเยอะมาก
เป็นหมื่น ๆ รูป ลบจนเพลีย และเบื่อ
สุดท้าย กุปล่อย ใครมันอยากจะฆ่ากุ ก็เอาปืนมายิงกุทิ้งไปเลย
เหอะ อยากได้อะไรเมิงมาเอาไป
ไม่คิดจะสู้ใคร ไม่คิดจะทำอะไร
และสุดท้าย ทุก ๆ คนก็ทยอยออกจากชีวิตพี่ไป
จนไม่เหลือใครให้สงสัยแล้ว
แต่ละคนก็มีอันเป็นไปตามกรรมตามวาระ.

สัตว์โลกมันเป็นไปตามกรรม.

ถามว่า พี่โกรธไหม?
ไม่เคยโกรธใครนะ
เคยอยากถามนะว่า
"เอามิตรภาพและความรู้สึกดีดีที่เรามีให้ไปแลกกับเงินเท่าไร"

เคยอยากรู้ว่า ..ค่าของความจริงใจที่เราให้ เขาตีราคาไว้เท่าไร???

แต่มันก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรที่จะไปรู้ป่ะ

รู้เอง เจ็บเอง เยียวยาตัวเอง

วันนี้ เธอเดินมาเพื่อจะขอผูกมิตรด้วย.

คิดว่า พี่ควรจะทำยังไง พี่ควรจะรู้สึกยังไงเหรอ?

และถ้าตัดเหตุบาดหมางออกไป มาดูข้อเท็จจริงเรื่องอื่น ๆ
การกลับมาของเธอ พี่ก็มองไม่เห็นความน่าสนใจใด ๆ
จริตของเธอ เคมีของเธอ ไม่มีตรงกับพี่สักนิด
คนรอบตัวเะอก็ห้อมล้อมแลดูมีชีวิตดี๊ดี
สวยงาม ลั้ลลา หวือหวา

เคยมีครั้งหนึ่งเราคุยกัน เธอบอกว่า
อยากมีชีวิตแบบพี่ ..
ชีวิตแบบเราไม่ได้มีอะไรมากเลย
ก็แค่อยากทำ ทำ อยากไป ไป อยากกิน กิน
เราทำได้ทุกอย่างที่เราอยากทำ
เราเป็นได้ทุกอย่างที่เราอยากเป็น

อยากมีก็มีไปสิ ใครจะไปห้ามเธอ

เคยนะ เคยให้โอกาส เคยชวนไปไหนมาไหนด้วยกัน
พี่ลองแล้ว และพี่ก็คิดว่า มันไม่น่าจะไปด้วยกันได้
เธอมันรักสบาย เธอมันคุณนาย
เธอรักสวยรักงาม

อย่่างเรามันแมน ๆ เด็กผู้ชาย
ไม่มีใครให้คอยซัพพอตความสะดวกสะบายให้หรอก
และเราก็ไม่ได้แคร์ป่ะ

สรุป ไม่ว่าจะทางไหน พี่ก็มองไม่เห็นทาง
ที่จะจูนให้เรากลับมาญาติดีด้วยกันได้.

ไม่มี.

เล่าให้เพื่อนที่รู้เรื่องฟัง เพื่อนบอก
เป็นเราเราบล็อก.

ได้ค่ะ งั้นกุบล็อก
55555555555555555555555555555555

เวลาจะรับใครเข้ามาแต่ละคน
ไม่ได้คิดอะไรเยอะเลยนะ
ขอแค่จริงใจและรับผิดชอบ
จะดีจะเลวแค่ไหน มันเรื่องส่วนตัวหมดเลย
ตราบเท่าที่ไม่บกพร่องในคุณธรรมสองสิ่ง
เราไปกันได้.

แต่ถ้าความจริงใจ ยังหากันไม่ได้.
อย่าเลยเหอะ.

พี่เป็นคนปากหมา แต่จริงใจมาก
ความรับผิดชอบสูงลิ่ว
เวลาเจออะไรที่มันไม่ใช่มันจะต่อต้านรุนแรง

เห็นใจนะ..ให้อภัยทุกเรื่อง
ไม่คิดจะโกรธเคือง
ไม่คิดจะตามหาคำตอบ
ห่าง ๆ กัน ดีแล้ว.

...............................
เอาจริง ๆ ก็ไม่ได้อยากมาเล่าอะไรให้ฟังเลยนะ
มันออกจะท็อกซิกชีวิตด้วยซ้ำ

มันแค่ย้อนกลับมาที่เดิม
และคนเดิม ๆ ก็เดินเข้ามา
แต่จะให้พี่กลับไปมีชีวิตเดิม ๆ
ทำอะไรเดิม ๆ ในวงโคจรเดิม ๆ
เจ็บซ้ำซากเหมือนเดิม
เอาตัวรอดแบบเดิมๆ
พี่ไม่เอา.

กุเป็นพวกเจ็บแล้ว กุจำ
คนอื่นลืม เรื่องของเมิง
กุจดและจำและบันทึกทุก ๆ วัน
กุรู้ตัวตลอดว่า แต่ละวัน สภาวะจิตมันเป็นเช่นไร

จากเคยหัวร้อนโกรธง่าย
เดี๋ยวนี้ ไม่มีแล้ว ความหัวร้อน
บางทีโดนกระแนะกระแหน กุยังไม่รู้ตัวก็มี

ยังไง ก็ขอโทษ ขออภัยในทุกสิ่งอย่าง

ขอโทษที่ความเป็นตัวกุมันช่างน่าหมั่นไส้ อวดดี หยิ่ง
จริง ๆ กุก็ไม่ได้หยิ่งนะ แต่กุหยิ่งยโสสุดตรีนว่ะค่ะ

อย่ามาใช้คำว่าหยิ่งเฉย ๆ กับพี่นะ มันดูไม่มีค่าคู่ควรอันกวนตรีนของกุ
55555555555555555555555555555555555

อิเHี้ย อยากฆ่ากุให้ตายเหรอ???

มาสิคะ.

เอาดีดีซิ กุสำนึกไหม?

กุก็สำนึกนะ
ต่อไปกุจะระวังตัว ระวังปาก ระวังใจให้ดีกว่านี้
แต่ถ้ากุระงับไม่ได้ ระวังไม่ได้
กุจะจัดเต็ม บอกเลย
กุจะไม่พูดพล่อย ๆ แล้วเมิงกลับมาแว้งกัดกุแบบนี้แน่นอน.

ไหน ๆ เมิงก็จะไม่พอใ่จกุแล้ว
อย่ามาหามารยาท.

เอ๊ะ สรุปเมิงสำนึกไหม???

ก็สำนึกไง กุรู้ว่ากุผิด ปากไม่ดี

แต่แล้วไงอ่ะ ถ้าจะให้กุเป็นใครที่ไม่ใ่ช่กุ
เมิงมาฆ่ากุเถอะ.

ไม่พอใจ ก็แค่ อยู่ห่าาง ๆ กันไปคนละโลก

จบนะ.

รัก.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 10 ตุลาคม 2562 เวลา:23:22:51 น.  

 
เก่งมากนะยาย.

ยายก้าวข้ามตัวเองได้อีกขั้นแล้ว
..การเกลียดตัวเองมันดีอย่างนี้นี่เอง..

วันนี้ นั่งพิมพ์ซะยืดยาว
พอสบายใจ ก็ลบทิ้ง
หนึ่ง เราได้ระบายออก
สอง ไม่ไปผูกวจีกรรมกับใคร
สาม เห็นอัตตาตัวเอง
สี่ วางและปลงลงได้

สุดยอด.

แกร... การเอาชนะใจตัวเองมันมีความสุขนี่หว่า

คิดอะไรอยู่?

กำลังคิดว่า ควรจะปลีกวิเวกอีกสักครั้ง
ปิดกั้นไปเลย การถือศีลแปด ในแวดล้อม
ที่ไม่เอื้ออำนวย มันยากพอๆ กับ
การถือศีลอด นอกฤดูจริงๆ

ใครจะทำอะไร ช่างมัน
ยึดบารมีสิบประการเป็นสรณะ
พี่ต้องไปให้เข้าถึงจุดๆ นั้นให้ได้
เวลามีค่านะ
ชีวิตนั้นสั้นนัก
และชีวิตก็สำคัญจริงๆ

พี่คงเอาชนะใจตัวเองไม่ได้ทุกเริ่องหรอก
อะไรที่ทำแล้วต้องฝืนเกินไป
ก็ปล่อยๆ มันไปก่อนเถอะ

อาทิตย์นี้ ต้องไปอยุธยา พาเขาไปกินอาหารสักมื้อ
ก่อนเดินทางไกลกัน
ก่อนเดินทาง ควรต้องไปหาพระอาจารย์ขอพรเอาฤกษ์เอาชัย
วันก่อนเดินทางจริงๆ ค่อยไปขอขมากรรมบุพการี

ไม่จำเป็นต้องสนใจเลย ว่าใครจะคิดยังไง
เรารู้แต่ว่า เราเป็นใคร และกำลังทำอะไรก็พอ.

ยาย..เพราะเดิมพันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย
วันนี้เมื่อสามปีที่แล้ว..โคตรเหนื่อย.

เราเดินทางมาไกล .. อีกนิดเดียว
มันต้องได้สิ.

ผื่นคันที่มันเห่อขึ้นทั้งตัวก็ช่างมันเหอะ
ตัวกุนี้..หาใช่ของกูไม่
คันได้ ก็หายคันได้
เป็นแผลได้ ก็หายไปได้เหมือนกัน

เมตตาต่อตนเองให้มากๆ
เรามีเมตตาต่อคนอื่นได้ ..แต่อย่าเบียดเบียนตนเองก็พอ
ไม่ว่าจะรักกัน หรือเกลียดกัน
สุดท้ายเราก็ต้องจากกันไปอยู่ดี
ไม่ว่าจะจากเป็น หรือจากตาย

สรรพสิ่งล้วนเปลี่ยนแปลง
ไม่มีใคร หรืออะไร อยู่ยงคงกะพันค้ำฟ้าไปได้สักคน
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
เราจะใช้ชีวิตอย่างผู้มีธรรมและมีปัญญา

พูดให้ดีไม่ได้..อย่าพูด
คิดให้ดีไม่ได้..อย่าคิด
ทำให้ดีไม่ได้..อย่าทำ

ไม่มีเหตุผลใดเพียงพอจะมีค่าคู่ควร
การไม่ฝักใฝ่แสวงหาในความดีเลย

การทำเลวไม่ละชั่ว ไม่ต้องไปพูดถึง.

..............................

ไปให้สุด ..แล้วหยุดแค่พอ

บางทีก็คิดนะ..ใช้ชีวิตโหดและเปลืองมาก
ลองในศาสตร์ทุกแขนง
ยกเว้นอย่างเดียว..ยังไม่เคยลองเป็นตัวเองแบบธรรมดาสักที.

ลองดูดิ.

รัก.







โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 12 ตุลาคม 2562 เวลา:2:18:22 น.  

 
นับถอยหลัง...๗ วันสุดท้ายแล้วไหม?

เวลาต่อจากนี้ จะมีค่าทุกนาที ทุกลมหายใจ
ยายต้องมีสติให้มากกับทุกสิ่งตรงหน้า

วันที่๒๒ พ่อมีนัดกับหมอตอนเช้า
พี่ก็มีนัดกับหมอตอนค่ำ

เท่ากับว่า เรามีเวลาสองวันที่จะฆ่าสัตว์ประหลาดปรสิต
ที่เป็นปัญหาชีวิต และท็อกซิกชีวิตทุกอย่างให้พ้นทางเดิน

อย่ารุงรัง ถ้าคิดจะเดินทางไกล
เราจะแบกเอาทุกสิ่งบนโลกขึ้นบนบ่าไม่ได้
ภาระที่แบกรับไว้มันจะโหลดเกินไป.

ทริปพร้อม ตั๋วเครื่องบินไปกลับพร้อม
เหลือ ตัดสินใจเลือกไกด์ หรือไม่เลือก
และ เหลือตัดสินใจจะนอนใกล้สุสาน หรือจะนอนใกล้สนามบิน.

ถ้านอนใกล้สุสาน เราอาจมีเวลาขุดคุ้ยในสิ่งที่ต้องการมาก
(เขาให้เมิงคุ้ยเหรอ?)

ถ้านอนใกล้สนามบิน ดูจะปลอดภัยมากกว่า.

ระยะทางเท่าที่สำรวจ คือ ๑๒ กิโล ก็ไม่ได้ไกลกันมาก.

แต่ตัดสินใจไม่ได้ อยากไปเห็นก่อน แล้วค่อยเลือกดีกว่า.

ของเล่น...ขอถอนหายใจยาว ๆ

บางทีนะ อะไรที่มันปลอม ถึงมันจะทำให้เราดูมีความสุข
ชั่ววูบ แต่มันก็ไม่ได้มีค่าควรพอจะเอาเวลาชีวิตไปเสี่ยงป่ะวะ

เกลียดความปลอม และช่างเป็นพวกสัมผัสแรงมากในทันที
รู้ได้ทันควัน.

เอาจริง ๆ นะ กุก็ไม่ได้เก่งกาจอะไรนักหนาหรอกนะ
แต่มีสิ่งหนึ่งที่พี่มั่นหน้ามากว่า ไม่เคยพลาด
คือการสัมผัสรู้สึกนึกคิดของคนได้ทันทีที่เห็น.

ถ้าเห็นนะ ..ถ้าตั้งใจดู
แต่ส่วนใหญ่มักไม่ค่อยตั้งใจดู

เพราะฉะนั้น..ทุกอย่างที่ยังตัดสินใจไม่ได้
คือต้องไปให้เห็นด้วยตาก่อน
สรุป ก็ไม่ได้มีอะไรคืบหน้า ทุกอย่างยังเหมือนเดิม.

ตอนนี้แค่ระงับอาการคันลงให้ได้ก่อน..
เดี๋ยวจะกลายเป็นประเด็นพาหะนำโรคเข้าออกไปอีก.

เคลียร์ให้คนข้างหลังไม่ยุ่งยากลำบากอะไร.

ทบทวนข้อมูล ข้อเท็จจริงต่าง ๆ นานา

- ข้อมูลฉุกเฉินต้องเป๊ะ
- อัตราแลกเปลี่ยนต้องแม่น
- อาหารสำหรับเอาชีวิตรอดต้องไม่ขาด
- กาแฟต้องอย่าลืม(เดี๋ยวไม่ถ่าย)

จริง ๆ ไม่ได้ห่วงอะไรเล้ยยย..ห่วงตัวเองไปป่วยไปแพ้
เป็นลม หมดสติ ควบคุมตัวเองไม่ได้ ฟุมฟาย
555555555555555555555555555555555

อิเHี้ย ..ยิ่งเข้าใกล้วันเดินทางยิ่งรู้สึกหนาวสะท้านอีกแล้วอ่อ..

ขอขมาแม่ ..แม่บอกขอให้ปลอดภัยกลับมาคนเดียวเท่าเดิม
5555555555555555555555555555555

เพื่อนทัก..ไปคราวนี้ไม่ต้องพาแฟนกลับมานะ
ถึงว่าอยู่คนเดียว อีกคนอยู่ไกลนี่เอง จ้ะ ๆ ๆ
ตะละคน บลัฟเก่งงงงง ทั้งนั้น.

คิดอะไรอยู่???

นอกจากสัญญาจะทำต้องทำ
สัญญาจะไปต้องไป ก็ไม่มีอะไรอย่างอื่นเลยนะ

ชีวิตไม่เคยต้องการหรืออยากได้อะไรเลย
มีสิ่งนี้เท่านั้น ที่ต้องการให้เรียบร้อย
ทั้ง ๆ ที่ก็รู้นะ ว่ามองไม่เห็นทางแก้ไขเลย

มีเพียงความเชื่อลึก ๆ ว่าต้องทำให้สุดความสามารถเท่าที่จะทำได้...และต้องลงมือจริงจัง.

เชื่อเท่านี้จริง ๆ ...นอกนั้น.เหรอ แทบจะยกภูเขาพระสุเมร
ออกจากออก.

อยากร้องไห้วันละแปดเวลา.

กลัวไหม? ไม่มีเลย..ไม่เคยมีความกลัวอะไรอยู่ในหัวนานแล้ว
ไม่รู้ทำไม? แต่มันเป็นแบบนั้นจริง ๆ

ทุกการเดินทางก็แบบนี้ไหม?
เพราะเราไม่วางแผนอะไรเลย.. ขอให้มันบรรลุวัตถุประสงค์
และปลอดภัยก็พอ. เมื่อไปเจอ จะรู้เอง.

ก็เต็มที่อ่ะ..อยากให้ตัวเองพร้อม และมีค่าควรพอ
ที่จะไปให้ถึงท่าน.

เริ่มถือศีลเลย ไม่ต้องรอสามวันสุดท้าย.
เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ..อีกชั่วโมงข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น.

.........................................

วันนี้มีเรื่องกระทบใจนิดหน่อย..แต่ก็ไม่ได้อยู่เหนือ
ความคาดหมาย..ปกติจะตายไป

อย่างเดียวเลย..ที่คิดได้ตอนนี้
ถ้าไม่ใช่ช่วงอ่อนไหวกับทุกสิ่งนะ..
กระเด็นไปนานแล้ว.

ถ้าไม่ได้ตั้งปณิธานว่าต้องอดทนนะ.
มีรึ พี่จะไม่ตอบโต้.
ช่างมันเถอะยาย... ช่างมัน ช่างหัวมัน.

นอกจากต้องพยายามบอกพ่อแม่ให้คิดแต่เรื่องปัจจุบัน
ที่ไปในทางบวกตลอดเวลา..แล้วยังต้องพยายามคอยบอก
ให้คนแวดล้อมแม่คิดถึงแต่ปัจจุบันที่ไปในทางบวกด้วย

อะไร ๆ ก็จะบวกตลอดยกเว้นคิดบวด

เอาลบไปบวกลบ มันก็เป็นแบบนี้แหละ.
จบเคสนี้..ต้องพยายามเอาทั้งสองคนออกไปดูโลกกลม ๆ บ้าง.

งดนะ.
งดเสพ
งดสื่อ
งดสาร

เขียนไดอารี่ในสมุดเอา.

เต็มที่กับชีวิต
อย่าประมาทเวลา
อย่าประมาทความดี.

รักและกอดดดดดดดดดดดดดดดดดดด.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 19 ตุลาคม 2562 เวลา:22:02:08 น.  

 
พรุ่งนี้แล้วนะ... พร้อมไหม?

ตั๋วไปกลับพร้อม
ห้องพัก จองครบหมดทุกวันแล้ว..
ไกด์สามวันจ่ายแล้ว
ไกด์อีกสองวัน รอตัดสินใจว่า จะใช้หรือไม่ใช้
ถ้าใช้จะเลือกใช้บริการใคร ??
ข้อมูลแน่นมาก แต่ภาษาไทยนะ
พยายามออกเสียงภาษาพม่าหลายครั้ง หลายวัน
แต่อิแค่จะสั่งชากิน ยังไม่ได้แดรกเล้ยยย
555555555555555555555555555555555555555

ขำน้ำตาเล็ดน้ำตาไหล
มันคงจะยาก พอ ๆ กับ การที่เราสอนเด็กพม่าให้พูดไทยชัด ๆ
นั่นแหละ..กว่าจะได้กิน มันยาก มันไม่คุ้นลิ้น

กลัวไหม? เฉย ๆ
คิดว่าจะได้เจอไหม?
เอาจริง ๆ นะ ..ความมั่นหน้าว่ายังไงก็ได้เจอแน่ ๆ
มันมาจากไหนของมันก็ไม่รู้ ..

พร้อมไหม? สำหรับการเตรียมตัวมาห้าปีแล้ว...

อืมมมมม....

พยายามที่จะอยู่ในแนวทางที่ควรจะเดิน
แต่มันก็ยากมาก สำหรับพี่ว่ะ ไม่รู้ทำไมถึงยาก
พอจะทำตัวให้มิดชิด ก็ดันเกิดอาการแพ้บรรลัยขึ้นมาซะงั้น
แพ้ถึงขนาด เหงื่อออกยังแพ้ เหงื่อออกยังเห่อขึ้นมา
ไอ้เรื่องจะมาห่อตัวมิดชิด นี่แทบจะเลิกคิดไปเลย
บางทีก็คิดนะ ..แม่สอนให้คิดว่า
"มันช่างเป็นความโปรดปราน เพราะเรากินดะ กินได้ทุกสิ่ง
ก็เลยถูกจัดให้อยู่ในคนจำพวก กินอะไรไม่ได้เลย
แพ้บรรลัยมันทุกสิ่ง จะได้บริโภคแต่ของสะอาด"

55555555555555555555555555555555555555555555

ตลกร้าย ...หน้าก็สด ผดก็ขึ้น
เรื่องที่คิดว่า จะยาก กลายเป็นง่าย
แต่อิกับเรื่องง่าย ๆ ..มันดันยากซะอย่างนั้น

..........................................

คาดหวังอะไรไหม???

ไม่มีเลย ... อะไรจะเกิดก็ช่างมันแล้ว
จบงานก็จะได้นอนตายตาหลับ.
พร้อมชนกับทุกสิ่งเสมอ.

เด็กอ้วนบอก เมิงควรหาอะไรป้องกันบ้างนะ
จะปล่อยให้อะไรเข้าง่ายออกง่ายแบบนี้
ต่อไปอายุเมิงจะสั้น.

แคร์ไหม? ไม่ได้แคร์
แต่ก็ไม่ได้ชอบหรอกนะ.

ชีวิตใครก็ชีวิตมันป่ะ
ต่างคนต่างไป ต่างคนต่างเดินเถอะ.

แต่ถ้าจะให้พี่ ไปช่วยทุกสิ่งที่เจอ มันก็ไม่ไหวนะ
ร่างกุก็แค่นี้เอง จะยัดอะไรให้แบกหนักหนา

...................................
วันที่พาพ่อไปหาหมอ... ตีมึนตื๊อพยาบาลอยู่นาน
กว่าจะเลลียร์กันรู้เรื่อง
ต้องกระซิบพ่อเบา ๆ เงียบ ๆ ไว้นะ อย่าคุยมาก
อย่าไปอวดรู้มัน เดี๋ยวโคม่าแล้วมันจะใส่ท่อ
พ่อกลัวการใส่ท่ออ๊อกซิเจนมาก..

เสร็จแล้วก็ขายฝัน ..นี่ ๆ เห็นโปรแกรมไหม?
ไม่แพ๊ง แต่ถ้าแข็งแรง เราไปสองคนได้สบาย
จบเคสนี้ก็จองได้แล้ว แต่ถ้าดื้อนะ สองคนพาไปไม่ไหวร๊อก
ต้องหาผู้ช่วย.. พอขายฝันแล้ว
แกรก็ดูดี มีกำลังใจ.

ค่อย ๆ ไปนะยาย..
ค่อย ๆ กิน
ค่อย ๆ เดิน

..เราจะเดินทีละก้าว กินข้าวทีละคำ..
..เราจะมีชีวิตอย่าง อื่มเดียว ตื่นเดียว..

เงินทองของมายา ตั๊กวาสิของจริง.

เชื่อมั่นในพระเจ้า เชื่อมั่นในตนเอง
มั่นหน้า มันนอ

รัก.




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 25 ตุลาคม 2562 เวลา:23:11:28 น.  

 
เป็นยังไงบ้าง?

จุกค่ะ...ไปเห็นสภาพจริงของโลกกลมๆ แล้วมันจุก.
อันที่จริงนะ...ที่ควรจะเข้าใจสรรพสิ่งได้ตั้งแต่วันที่ร้องไห้วันนั้นแล้ว
น้ำตาของความสำนึกผิด มันไม่ได้ออกมากันได้ง่ายดายซะเมื่อไร

โลกใบกว้าง กับ การเดินทางคนเดียว
ไม่ได้ว้าเหว่นัก ผู้คนคอยซัพพอตตลอดการเดินทาง
แค่ยูว์มีเงินและทำตามกฎระเบียบของบ้านเมืองเขา

ตลอดเส้นทางพบเจอแต่น้ำใจและผู้คนจิตใจดี
ในสภาพร่างกายที่ไม่ร้อยเปอร์เซ็น
อุ่นใจกับแวดล้อม
ทุกที่ของแผ่นดืนมีการสรรเสริญพระเจ้าในแบบที่คุ้นหู

แม้แต่ร้านอาหารในซอกหลืบของเมืองก็ยังเอาอกเอาใจ
ด้วยการเปิดเพลงไทยของวงลาบานูนคลอให้ฟังเบาๆ
เดินทางโรงแรมห้าดาวก็มีหัวหน้าใหญ่ของไกด์ที่ดีที่สุดในเมืองออกมาต้อนรับและรับรองเช่นแขกของเมืองและพาไปส่งถึงที่พัก
เขาอาจเกรงว่าจะเกิดอันตรายกับนังยายจนเสียชื่อเสียงบ้านเขาก็ได้
พี่ตะวันก็สุดพรีเมี่ยมในกรอบหน้าต่างชั้นบนสุดประดับม่านและขอบวงกบลายอย่างพระราชวัง...ดีงามหมดทุกสิ่งจริงจัง

จะมีก็แต่...พี่ไปไม่ถึงสรีระสังขารนั้นเพราะไม่ได้อนุญาตให้เข้าถึง.

เสียใจไหม? ไม่เลยนะ.
ท่านคงโปรดที่จะอยู่อย่างสงบเช่นนี้
แต่เราควรจะมีกตัญญูคุณธรรมที่แสดงออกถึงการเป็นคนดี
เราละเลยกันได้ฤา...

มันจุก.

กลับมา...แล้ว มันอ่านออกหมดจนสุดทางเลยว่าจะต้องทำอะไรบ้าง.

ทุกสิ่งอย่างมันมีเหตุและผลของมันเสมอ.

รัก.

ปล.บรรจง ประณีต และตั้งใจสุดความสามารถนะ.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 2 พฤศจิกายน 2562 เวลา:1:19:17 น.  

 
ช่วงนี้..มีแต่คนได้รับผลกระทบกับชีวิต มีอันให้ต้องทบทวนชีวิต
กันทั้งนั้น.

ก็ดี .. ทบทวนกันบ่อย ๆ จะได้ไม่หลงทาง ไม่หลงใหลในสิ่งผิด
ขอให้มีสติและตั้งตัวกันได้อย่างรวดเร็วกันทุกคน.

แม่โทรมาหา ..คิดอยู่แล้ว ว่าต้องมีเรื่อง
คำทักทายของแม่ ไม่ได้แฝงถึงความคิดถึง
"เมื่อไรจะกลับบ้าน"
ได้ยินแล้วสะดุ้ง .. ถือว่าโชคดี ที่พ่อกับแม่ไม่ได้เป็นอะไร
ถามไปมา แกโทรมาเพื่อจะแค่ส่งข่าวให้รับรู้
แล้วสุดท้ายก็ขอให้รับเด็กสามคนไว้อุปการะ.

ยินดีต้อนรับ ห้าทหารเสือของนังยาย.
อย่างน้อยที่สุด เราก็ได้กำลังคนกลับมาเหมือนเดิม
การเลี้ยงเด็กให้เติบโตจนช่วยเหลือตนเองได้และเป็นคนดี
ไม่ได้ยากเกินไปนัก

มันง่ายกว่าห้าปีที่แล้วตั้งเยอะ.. เราไม่ได้กลับไปจุดที่ต้อง
ไปแย่งลูกแย่งเด็ก ไม่ได้กลับไปจุดที่หกระเหเร่ร่อนพากันหนี
หาที่ซุกหัวนอนวันต่อวัน
คิดแล้วตลกร้าย ..อย่างน้อยพี่ก็หวังว่า
คนเป็นแม่ จะตั้งสติได้แล้วไม่กลับไปเอาตัวไปอยู่ในจุดเสี่ยงอีก.

วันนี้เด็กห้าคนดูแลตัวเองกันได้ทุก ๆ คนแล้ว.

รีบจบเคสให้สมบูรณ์ จะได้ปั้นปฏิมากรรมเอกทั้งห้าชิ้นให้น่าสนใจ
ไม่รู้หรอก ว่าจะทำได้ดีแค่ไหน
ในช่วงชีวิตที่หาเวลาไม่ค่อยได้
ตัวเองก็ยังไม่หายแพ้
ร่างกายยังอ่อนแอเกินไปกับสิ่งเร้าแวดล้อม

กลัวไหม? เฉย ๆ ว่ะ.

ทำไมมันถึงเฉยได้กับทุกสิ่ง..

..........................................

รีบพาพวกเขาไปส่ง
กลับจากเดินทางรอบนี้
พี่จะสู้กับกายสังขารตัวเองอีกสักตั้ง
ใจเป็นนาย ..กายขี้แพ้ก็แค่บ่าว
...สำเหนียกไว้นะ...
จะสำออยอะไรกันนักหนา

หายได้แล้ว ..กุรำคาญ

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 6 พฤศจิกายน 2562 เวลา:22:16:32 น.  

 
รีบปิดเคสได้แล้วนะ.
พี่ไม่โอเคกับการมีชีวิตแบบนี้

เจ้าจะมาทำให้ข้าฯเหนื่อยไม่ได้
ถ้าเหนื่อยจนหมดแรงเดิน แล้วข้าฯจะไปต่อได้ยังไง

สามวันก่อนเดินทาง ..พอไหม?
อย่าได้เรียกร้องสิ่งใดเกินไปนัก
ต้องรับรูุ้ด้วยสิ
ปัจจุบัน ข้าฯทำอะไรได้ ทำอะไรไม่ได้
ไม่ใช่ว่า จะทำได้ทุกสิ่ง
ตั้งใจไว้แค่ไหน ข้าฯก็จะทำแค่นั้น

ข้อจำกัดมันมีหลายสิ่ง
ต่างกรรม ต่างวาระ ต่างกาลเวลา
บางทีก็คิดนะ ..ทำไมไม่ทำกันซะให้เรียบร้อย
จะได้ไม่ตกเป็นภาระของชนรุ่นหลัง

ก็เพราะคิดแบบนี้ .. ทุกวันนี้มันเลยเหนื่อยจนแทบปลิดวิญญาณ
พี่คงไม่ปล่อยให้เด็กปากเปราะที่ไหน มาว่าเราได้
ว่าเราไม่พยายามทำให้เต็มที่.

...........................................

นับถอยหลัง ..พี่มีเวลาเหลืออีกกี่วันกันนะ.
เวลาก็เดินไวเหลือเกิน วัน ๆ หนึ่ง แทบจะไม่ได้อะไรเพิ่มขึ้นมาเลย

อ่อนแรงจริง ๆ กินเท่าไรก็ไม่รู้จักอิ่ม ท้องจะแตกอยู่แล้ว
วันนี้ขาเดี้ยง พรุ่งนี้ไม่รู้จะเกิดอาการอะไรแทรกซ้อนขึ้นมา
สารร่างกุเนี่ย.
สำออยชิบหาย....

ตั้งสติดีดีนะยาย..รักษาเวลาให้ดี
รักษาความดีให้ได้.

เต็มที่กับตัวเอง
เต็มที่กับทุกสิ่งตรงหน้า.

บางทีก็คิดนะ...ก่อนจะไปถึงอ่างทอง
พี่อาจจะแวะอยุธยาเสียก่อน.

เอาตรงนี้ก่อนนะยาย...ใช้เวลาสี่วันให้เต็มที่ก่อน

เดี๋ยวก็รู้เอง..ค่อย ๆ คลานไปก็ยังไหว


รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 7 พฤศจิกายน 2562 เวลา:22:33:09 น.  

 
เวลามันเดินไวเนอะ..
ความเปลี่ยนแปลงเป็นของธรรมดา
ทุกสิ่งอย่างล้วนเปลี่ยนผันไปตามกาลเวลา

เวลายิ่งหมุนเร็วเท่าไร โลกมันก็เปลี่ยนเร็วเท่านั้น
ใจคนก็เช่นกัน ..ไม่มีหรอก อะไร ๆ ที่จะยังคงความเดิม

น่าแปลกใจ .. ทำไม ใจกุเนี่ย
คิดจะเปลี่ยนกับเขาบ้างป่ะ????

วันนี้ ได้หนังสือเล่มที่อยากได้มานานแล้ว
มันเป็นหนังสือที่เคยได้อ่านเมื่อตอนที่หัดอ่านหนังสือใหม่ ๆ
มันอยู่ในห้องสมุดโรงเรียนในตู้ที่ล็อกกุญแจเก็บไว้อย่างดี

เคยอ่านแล้วอยากอ่านอีก .. ไม่รู้จะไปหาอ่านได้จากที่ไหน
จนกระทั่งมาเห็นผ่านตาในห้องขายหนังสือมือสอง
อันที่จริง มีคนเขาแนะนำมาให้เข้าไปขายหนังสือนิยาย
ที่พี่คิดว่าจะเอาไปชั่งกิโลขาย ตอนเก็บของในห้องให้เหลือน้อย
ที่สุด. พวกเรานิยมการเตรียมตัวตายกันมาสักระยะหนึ่งแล้ว.

พร้อมมาก..ยิ่งเกิดอาการภูมิแพ้กำเริบ ก็ยิ่งต้องเป็นพวก
นุ่งน้อย ใช้สอยน้อย แต่กินไม่เคยน้อยนะ 5555

เข้าไปหมายจะขายหนังสือ แล้วไง๊ได้หนังสือมาใหม่เฉยเลย
ตั้งราคาไม่เป็นอ่ะ
หนังสือบางเล่มสภาพดีมาก และซื้อมาแพง
ให้ไปขายครึ่งราคา ก็ยังเสียดาย
สุดท้าย ก็อาจจะไม่ได้ขายเช่นเดิม

หนังสือของฉัน เล่มใหม่ ไม่ใช่หนังสือดีเด่นอะไร

หนังสือเล่มโปรด
บางทีอาจจะไม่ใช่หนังสือเล่มที่ดีที่สุดในชั้นวาง..
แต่เป็นหนังสือที่จะต้องหยิบขึ้นมาอ่านทุกครั้งที่มีโอกาส.
คำเดิมๆ ความหมายเดิมๆ
ที่สะกดสายตาลงทีไร..ก็เหมือนกับได้อาหาร
หล่อเลี้ยงจิตวิญญาณ ให้เบิกบานชุ่มชื่น
ขัดเกลาจิตใจที่หยาบกระด้างให้เบาและสบาย

มันคือนิทาน.. มันคือช่วงชีวิตที่ดีที่สุด
มันคือภาพที่อยากให้กลับมาอีก
มันคือ ความใส ความบริสุทธิ์
มันคือ ความฝันที่ยังมีตัวตนเสมอ.

........................................

ก่่อนที่พี่จะเอาตัวเอง ออกมาเผชิญกับโลกภายนอก
ก่อนที่จะกลายเป็นคนยิ้มยาก หัวเราะยาก
เมื่อก่อน เราเคยนอนหลับได้ง่ายดาย
หลับได้ทุกที่ที่วางหัว
เราเคยมีความฝันที่สนุกสนานได้ในทุก ๆ คืน

ยินดีที่ได้พบกัน..ฉันจะตั้งใจอ่านแกร
ให้สมกับที่ขวนขวายเพื่อให้ได้มา.

ฉันจะพยายามต่อเติมทุกความฝันที่หล่นหายไป
ให้กลายเป็นภาพเติมเต็ม.

แค่คิด..ว่าจะพยายามทำ ก็มีความสุขแล้ว


รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 9 พฤศจิกายน 2562 เวลา:0:13:58 น.  

 
ปวดหัว...รู้มากเกินไปนะ.

คุณจะบีบคั้นเราเช่นนี้..ไม่ได้.
เห็นใจใช่..แต่ไม่ใช่จะต้องเป็นเครื่องมือ หรือ ทาสอาศัย.

ชีวิตเป็นของฉัน..ฉันเลือกได้
ว่าจะทำอะไร หรือ ไม่ทำอะไร..

สัญญานั่นก็รู้ แต่มันก็ต้องอยู่ในขอบเขตที่ทำได้ป่ะวะ

กุศลกรรมดี มันควรทำด้วยความสบายตัวและสบายใจ
ไม่ใช่ปวดหัวปวดกบาลเจ็บเนื้อเจ็บตัวหายใจไม่ออก
บ้าบอ.

ไม่เคยคาดเดาอะไรกับอนาคตอันใกล้ได้เลย..
อย่าทำฉันปวดหัวหนาออเจ้า..กุเหนื่อย.


...................................

รักษาเวลาให้ดีนะยาย.
มีสติทุกเวลา
ยังไงยายก็เอาตัวรอดได้
พี่เชื่อ.
อย่าเอาใครไปลำบาก..ยิ่งคนรู้มาก ยิ่งจะไม่ดีกับยาย.


รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 11 พฤศจิกายน 2562 เวลา:23:37:35 น.  

 
มันจบแล้ว..ใกล้จะสมบูรณ์แล้ว.
พี่ต้องเขียนอะไรสักหน่อยไหม??????

รู้สึกปลอดโปร่งมากมายอ่ะ
คืนนั้น ทรมานสุด ๆ
จะเที่ยงคืนแล้ว ยังตัดสินใจอะไรไม่ได้เลย
แต่มันเริ่มมีความรู้สึกมึน ๆ ๆ หัว ขึ้นมา
แล้วก็ปวดหัวรุนแรง จนอ้วกพุ่ง ครั้งแล้วครั้งเล่า
ใกล้จะรุ่งสาง พี่ก็ยังไม่หยุดอ้วก

เพิ่งจะเริ่มรู้สึกตัว ..สติจะไม่เหลือ
คือมันมีเวลาน้อยมากที่จะตัดสินใจ

ถ้าร่างกายมันร้อยเปอร์เซ็นการไปทำอะไรคนเดียว
ไม่ใช่ปัญหาเลย แต่พอมันไม่โอเคกับตัวเอง
จะเดินตัวตรง ๆ กุยังทำไม่ได้เล้ยยย
แล้วแต่ละที่ที่ต้องไป ไม่ใช่จะใกล้กัน
บางทีเป็นทางเกวียน ผ่านทุ่งนาไป

ต้องเลือกเวลาให้ดีดี
ไม่สามารถที่จะไปมืดค่ำตรงนั้นได้
มันเลยกินเวลาหลายวัน
สองวันไม่จบ..งอกเป็นสามวัน

วันที่หนึ่ง สอง สาม
และแต่ละที่ แต่ละวัน ความรู้สึกแตกต่างกันสิ้นเชิง
พาหนะที่เลือกในแต่ละวันก็ไม่เหมือนกันสักวัน

มันช่างเป็นความบังเอิญนะ
ที่วันปิดเคสพอดี เหมือนต้องปลดภาระ
เพื่อนร่วมเดินทางก็ประหนึ่งว่าได้ปลดแอกตัวเอง
หมดเวรหมดกรรมเช่นกัน

ความพะอืดพะอมมันหายไปทันทีที่เข้าไปรายงานท่าน
ที่จันทบุรี ออกมาก็ปลอดโปร่ง
นอนหลับสบาย
รุ่งขึ้นของอีกวันพบเจอแต่ผู้คนใจดีตลอดทาง
วันสุดท้าย ..นี่ดูอันตรายที่สุด
แต่ก็ได้รับการเคลียร์ทางปลอดโปร่ง
เสร็จจบงาน กลับบ้านปลอดภัย
ไม่ได้เหนื่อยอะไรมาก.

แต่หลังจากนั้น..น่าจะติดหวัดเด็ก
กับตากแดดมาทั้งวัน

ตอนนี้เหรอ? อืมมมม.
มีความคิดถึงอยู่ แต่ละเรื่องที่ทำ
แต่ละเส้นทางที่ผ่านมา
รากเลือด ถ้าจะใช้คำนี้ก็ไม่ได้มากไป
หกปีกว่า มันนานมาก.

ความบังเอิญอีกอย่างหนึ่งก็คือ
เราไปเริ่มต้นที่อโยธารา
วันสุดท้าย เราก็ยังได้ไปนอนที่นั่นอีก.
ไม่ได้คิดล่วงหน้า แค่คิดถึง และคิดว่า
ที่นี่แหละ คือที่ที่ปลอดภัย และถูกจริตมากที่สุด.

เสียใจอย่างหนึ่ง ที่มาตราฐานเขาไม่เหมือนเก่า
แต่ได้รับรู้สิ่งหนึ่งที่ทำให้อิ่มใจ.

แต่ละที่ที่ไป มีความเปลี่ยนแปลง
บางที่ เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น
บางที่ เปลี่ยนไปในแบบที่ไม่ได้ต้องการ
แต่ความเปลี่ยนแปลงก็ย่อมเป็นสรณะ
ทุกสิ่งอย่างล้วนต้องเปลี่ยนไป.

ประทับใจที่ไหนมากที่สุด???
ไม่มีนะ แต่ละที่ มันมีมนต์เสน่ห์เป็นของตัวเอง

เราได้อะไรจากสิ่งนี้???????

ที่ชัดเจนสุด คงจะเป็นการขัดเกลาตนเอง
ความเปลี่ยนแปลงในชีวิต จิตใจ และแวดล้อม

ชีวิตเราง่ายขึ้น คิดง่ายขึ้น
มีความสุขง่ายขึ้น ถึงแม้ว่าจะหัวเราะแบบสุดเสียงน้อยลง

เราเห็นความสุขของคนรอบข้างง่ายขึ้น
ปล่อยวางกับทุกเรื่องได้ง่ายขึ้น
อะไร ๆ ก็เรียบง่ายไปหมดเลย..

บางที ก็คิดนะ
เราเดินทางมาถึงจุดนี้ได้ยังไง
จุด ๆ ที่ มองเห็นความโกรธ และวางมันลงได้
บางวัน ความกดดันและแรงกระแทกที่มันผ่านเข้ามาทางคนรอบตัว ..มันคับแค้นใจถึงกับหลั่งน้ำตาออกมา
แต่ก็เพราะถือความเพียรเอาไว้กับมือ
พ่อเราทนได้ เราปวารณาตนเป็นลูกท่าน เราก็ต้องทนให้ได้.

เออ แล้วมันก็ผ่านไป

มีหลายชีวิตจากไป ทั้งจากเป็นและจากตาย
ทำได้แค่นั่งมองดูรูปถ่ายที่เปื้อนรอยยิ้ม

มีหลายชีวิตเดินเข้ามา ทั้งตั้งใจ หรือ ไม่ตั้งใจ
ทั้งยังคงอยู่ และเดินออกไปจากวงจรชีวิตแล้ว

มีผู้คนมากมาย ที่เข้าใจ และให้กำลังใจ
และมีคนจำนวนอีกไม่น้อย ที่มีหน้าที่เป็นมารคอยขัดขวาง
ทางสร้างความเพียร

หลายสถานการณ์ บีบคั้นหัวใจ คอยให้ลุ้นตลอดเวลา
แต่ก็เพราะเดิมพันด้วยชีวิตและหายนะ
มันเลยไม่มีทางให้เลือกป่ะ

มันต้องจบ และต้องทำ.

สุดค่ะ...สุดกำลังแล้ว
จบงานนี้.
จะเลิกจุ้นจ้าน เลิกเสือกตลอดชีวิต.

จริง.

รัก.

...................สวัสดี...................








โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 17 พฤศจิกายน 2562 เวลา:22:47:59 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

กระติก น้ำชา ลีลาวดี
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




มวลการสรรเสริญเป็นสิทธิ์ของพระเจ้าแต่เพียงผู้เดียว
เรียบง่ายอย่างมีแบบแผน..ตามแนวทางของผู้สร้างทั้งชั้นฟ้าและแผ่นดิน
Friends' blogs
[Add กระติก น้ำชา ลีลาวดี's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.