|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | |
|
 |
|
|
บังทร ไฟเย่อร์ ไฟบันดาลแห่งการแกล้ง
"ไว้ฮาจะเอาสมุดจดสูตรเกมส์มาให้ยืม"
ภาพความทรงจำบางส่วนเท่านั้นที่ชัดเจน
เอาจริง... มีแรงจูงใจแกล้งเราขนาดนี้
เราก็มีเคืองบ้างแหละ มันจะแกล้งอะไรได้ทุกวี่วัน
บังทรคู่หูของ ธอมัส เหลี่ยมโรมิโอ
นี่ไปโรงเรียนว่าไม่อยากไปแล้ว
เจอคนพูดแกล้งนี่ไม่ไหว
สุดท้ายแล้วที่ไม่ไหว มันก็คือตัวเราเอง
โป๊กๆ เสียงโขกหมากรุกหน้าห้องวิชาการเอย
แป๊กๆ เสียงตีปิงปองเอย
ก็หมอนี่ทั้งนั้น
ผมผู้เล่นหมากรุกไม่เป็น ไปนั่งดูจนรู้กติกาคร่าวๆ เกือบหมด
ตอนนั้นแค่นั่งดูเพื่อนเล่นหมากรุกก็ให้รู้สึกทรมานริยำ
เป็นปี 65 ที่เขียนเรื่องราวที่เกิดตอนปี 44 ได้ละเลงเลอะพอควร
นอกจากจะใส่อารมณ์เข้าไปแล้ว ยังจะเสริมแต่งจนแบบที่ว่า...
ถ้าเจ้าตัวมาเห็นเข้าคงจำไม่ได้แล้วว่า คนที่ผมกำลังจะกล่าวถึงนี่เป็นใคร
ผู้แกล้งผม และ พลันไปแกล้งกรกฎ กุนเชียง ให้หมั่นไส้เล่น
ด้วยวาจา ซ้าย ขวา หน้า หลัง
แต่ก็ยังเป็นเพื่อนที่เดินไปกินข้าวด้วยกันร่วมปี
โดยความรู้สึกแล้ว
เป็นปีหนึ่งที่นานกว่าหนึ่งปี
และได้เรียนเห็นหน้าค่าตากันประมาณสามปี
"ฮาเห็นคิงวันปฐมนิเทศเด็กเข้ารอบสอง"
แปลเป็นไทยคือ "ข้าเห็นห็นเอ็งวันปฐมนิเทศเด็กเข้ารอบสอง"
ฮา คือ อิชั้นเองงง บังทร
คิง คือ เอ็ง หรือแทนตัวผมเอง ณ วันนั้น
และเด็กเข้ารอบสองก็คือพวกเด็กที่ไม่ลงเรียนรอบแรก
ไปสมัครเรียนรอบตกหล่นและผิดหวังจากการสอบเข้า ร.ร.ประจำจังหวัด
ก็ผมกับบังทรและเพื่อนอีกกลุ่มนั่นแหละ...
เลยมาต๊ะเอ๋กันที่ ร.ร. ประจำอำเภอ
เราไปเรียนคอมด้วยกัน
พกดิสต์เก็ตต์แผ่นดำความจุไม่กี่เมกะไบต์ไป Save File งาน
ไปกินข้าวกลางวัน หัวเราะไปพร้อมๆ กับธอมัส
ครั้นย้ายห้องยามขึ้น ม.2 ก็ให้ใจหาย
แต่ก็ยังพบกันที่ห้องพิพิธภัณฑ์เสมอ
สลับสับเปลี่ยนกับใบหน้าแมวข่วนของโรเบิร์ต
แล้วก็ให้นึกถึงเรื่องฮาๆ เรื่องนั้นขึ้นมา
"ใบหน้าของไอ้โรเบิร์ต มันคือรอยแมวข่วน" (บังทรกล่าวกลั้วหัวเราะ)
มันไม่ใช่การบูลลี่หรือการเหยียดอะไรกันเลย
มันแสนที่จะตลก และตลกได้เฉพาะกลุ่มเท่านั้น
นึกในใจ
แมวมันข่วนหน้าโรเบิร์ตจนหน้าโรเบิร์ตไปเหมือนแมวได้ ซะงั้น?
บังทรเคยไปแวะซื้อของร้านที่ผมเคยอาศัยอยู่ตอนเด็ก
ตอนนั้นหมอนี่เห็นผมนั่งเล่นเกมส์เครื่องแฟมิคอม แฟมิลี่ 202
ผมไม่ทักเพื่อนด้วย บังทรได้แต่ยิ้มๆ
พอเจอที่โรงเรียน
บังทรคุยเรื่องเกมส์กับผม
ถามให้ผมยืมสมุดจดสูตรเกมส์ด้วย
สูตร Contra 30 ชีวิต
ผมก็รู้ครั้งแรกที่หมอนี่ให้มานั่นแหละ
ไหนจะรหัสเข้าด่านบอมเบอร์แมนอีก
ทำเอาผมเปิดโลกทัศน์ได้อีกหลายเกมส์
บางทีมันอาจเหมือนเรื่องราวที่ผ่านเลย
ไม่ได้มีอะไรสลักสำคัญ
แต่ผมกลับรู้สึกเป็นของล้ำค่า ณ วันเวลาเหล่านั้น
มันใส่ใจความรู้สึกเรามากกว่ากิริยาที่เราเฉยเมยต่อมันซะอีก
คิดแล้วก็ให้คิดถึงขึ้นมา
วัยเยาว์มันเป็นเวลาที่ถูกจำกัด มันจึงงดงามเสมอ
ให้หวนคิดถึงเพียงเล็กๆ น้อยๆ
แล้วหาข้ออ้างวกกลับมาเขียนถึงอีกเล็กๆ น้อยๆ
เรื่องราวของบังทร
ก็เพื่อความคำนึงที่นึกถึงบังทร
และมอบบทความนี้...ที่ไม่ค่อยเป็นเกียรตินักแด่เขา...
บังทร ในยามที่เขาอายุเพียง 13 ขวบ...
| Create Date : 15 มกราคม 2566 |
| Last Update : 15 มกราคม 2566 9:22:21 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 499 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
