:: ก๋าราณีตอบคำถามน้องแมวย้อมเสือ ::
:: ก๋าราณีตอบคำถามน้องแมวย้อมเสือ ::คนที่เห็นเส้นทางไปสู่การพ้นทุกข์ กับคนที่ไม่เห็น มีความเห็นต่างกันแน่นอน และมักจะทำให้อีกฝ่ายเป็นทุกข์ ต้องทำอย่างไรคะ
คำถามโดย : แมวย้อมเสือ

หลายปีก่อนพี่ก๋าเคยเป็นครูฝึกสอนที่สถาบันแห่งหนึ่ง ก่อนจะสอบปลายภาคประมาณหนึ่งอาทิตย์ หัวหน้าแผนกเรียกพี่เข้าไปในห้อง
“พอดีมีคุณแม่ของนักศึกษาคนหนึ่งอยากขอพบ เขาอยากขอให้คุณช่วยเรื่องเกรดลูกชาย อาจารย์ให้คุณมีสิทธิ์ตัดสินใจได้เต็มที่เลย”
แม่ของนักศึกษาคนนี้เป็นคนรวยและนามสกุลดัง พูดคุยกับพี่ไปเธอก็ร้องไห้ไป ขอร้องให้ช่วยตัดคะแนนให้ลูกเธอสอบผ่าน ไม่เช่นนั้นลูกเธอคงถูกรีไทร์เพราะเกรดเฉลี่ยไม่ผ่านเกณฑ์ที่จะเรียนต่อ
“ลูกคุณแม่ไม่เคยเข้าเรียนในวิชาของผมเลยครับ ที่สำคัญเขาไม่เคยส่งงานการบ้านผมเลยแม้แต่ชิ้นเดียว ผมคงให้ผ่านไม่ได้จริง ๆ ครับ ยกเว้นแต่น้องจะกลับมาเรียน และส่งงานให้ครบทุกชิ้น”
คุณแม่พยายามเล่าปัญหาในครอบครัวของเธอให้พี่ก๋าฟัง รวมถึงปัญหาที่ลูกชายติดยาเสพติดด้วย พี่รับฟังอย่างเข้าใจ แต่ย้ำให้คุณแม่รู้ว่าที่สุดแล้วลูกชายก็ต้องส่งงานให้ครบ นั่นเป็นกฎกติกาที่ทุกคนต้องยอมรับ
นักศึกษาคนนี้ไม่ได้กลับมาเรียน และไม่ส่งงานตามตกลง สุดท้ายพี่ก๋าก็ตัดเกรด F ให้เขา
............................................
พี่คุยกับน้องสาวเรื่องเวลาคนทุกข์ใจ เราควรต้องทำยังไงให้เขาคลายทุกข์ และไม่ทุกข์อีกต่อไป
“ทุกข์เป็นเรื่องของใครของคนนั้น ใครก็ช่วยไม่ได้หรอก” พี่ตอบ “ใจร้าย” น้องสาวบอก
หลายครั้งในชีวิต เคยรู้สึกไหมครับว่าความทุกข์มันเหมือนการหิวข้าวเลย เวลาเราหิว ใครกินข้าวแทน เราอิ่มไหม หายหิวไหม ? ไม่เลย --- ใครหิว ก็ต้องไปหาข้าวกินเอง กระหายน้ำ ก็ไปหาน้ำดื่มซะ ! ทุกข์ก็เช่นกัน
ทุกข์อย่างเดียวกัน การตอบสนองความทุกข์ของแต่ละยังไม่เหมือนกันเลย
พ่อแม่ตาย ลูกแต่ละคนเศร้าไม่เท่ากัน ผัวเมียเลิกกัน เศร้าไม่เท่ากัน คนไหนทำใจได้เร็ว ก็เริ่มต้นใหม่ได้ก่อน เพื่อนมีปัญหา ทุกคนรับรู้ แต่การให้ความช่วยเหลือ ไม่มีทางที่จะช่วยเหลือได้เท่ากัน ฯลฯ
มีหลายคนนะครับ ที่ชีวิตเป็นทุกข์เพราะเลือกที่จะเป็นทุกข์ เมื่อตัวเองเป็นทุกข์ ไม่ออกจากทุกข์ไม่ว่า ยังอิจฉาคนอื่นที่มีความสุข ความอิจฉาเช่นนี้ยิ่งทำร้ายใจตนให้เป็นทุกข์ ทั้ง ๆ ที่สามารถออกจากความทุกข์ที่ตนเองเผชิญอยู่ได้ แต่ไม่ทำ หรือทำไม่ได้ เพราะอะไร ? สิ่งนี้พี่ก๋าเรียกว่า “วิบากกรรม” เป็นกรรมที่ความคิด คือ จิตคิดไม่ดีกับตัวเอง คิดแต่ว่าตัวเองโชคร้าย คนอื่นโชคดี คนแต่ว่าโลกไม่ยุติธรรม ฉันจึงต้องเจ็บปวด ต้องเศร้า ต้องทรมาน ต้องถูกทอดทิ้ง ไม่มีใครใส่ใจ ไม่มีใครข้างเคียง ไม่มีใครคอยช่วยเหลือ
เหมือนคนที่สูญเสียบางสิ่งของตัวเองไป แต่ไม่มองเลยว่าตัวเองยังเหลืออะไรอีกมากมาย คอยโฟกัสแต่สิ่งที่ตัวเองเจ็บปวด จนไม่มองเลยว่าสิ่งที่แวดล้อมตัวเองอยู่นั้น มีคนทั้งคนที่คอยรัก คอยห่วง มีกำลังใจดีดีมากมาย แต่มองไม่เห็น เพราะไม่เคยเปิดใจมอง ไม่รับรู้ความหวังดีจากใครเลย เพราะมัวแต่ไปก่อกำแพงกั้นชีวิตตัวเองแทนที่จะสร้างสะพาน
..........................................
เวลาเห็นคนเป็นทุกข์พี่ก๋าทำอย่างไร ? รับฟัง ปลอบใจ ให้กำลังใจ ให้คำแนะนำ (ถ้าเขาต้องการ) แต่สุดท้ายแล้วหน้าที่ของการเดินออกจากทุกข์ ไม่ใช่หน้าที่ของพี่หรือใครเลย ต้องเป็นเจ้าของความทุกข์เท่านั้น ที่จะตัดสินใจเดินออกจากทุกข์ หรือเลือกที่จะเศร้าเจ็บปวดต่อไป นั่นเป็นสิทธิ์ของเขาจริง ๆ และใครก็ไม่มีทางช่วยได้เลย
หลังจากจบหน้าที่ของการเป็นครูฝึกสอน พี่กลับมาทำงานที่เชียงใหม่ ไม่เคยทราบข่าวคุณแม่และนักศึกษาคนนั้นอีกเลย ความรักของแม่นั้นยิ่งใหญ่ แต่หากรักนั้นผิดทิศผิดทาง สนับสนุนลูกในทางที่ผิด นั่นไม่ใช่ทางที่จะทำให้ลูกพ้นทุกข์ แต่ยิ่งกดลูกลงไปในหลุมบ่อแห่งความทุกข์ ตอนที่เขากำลังจมลงไปในก้นหลุม พี่ไม่คิดว่าเขาจะเห็นความรักของแม่หรอกครับ เขาคงมองเห็นแต่ความเจ็บปวดในชีวิตตัวเอง โทษทุกสิ่ง ที่ทำให้ชีวิตเขาเป็นแบบนี้ โทษทุกอย่าง ยกเว้นตัวเอง
คนเราทุกคนเกิดมาล้วนเป็นทุกข์ ไม่มีใครหนีพ้นทุกข์ได้เลย แต่ถ้าเราไม่หนี เลือกที่จะเรียนรู้และอยู่กับความทุกข์ที่มีให้ได้ ยอมรับและเข้าใจว่าทุกข์ทุกอย่างนั้นเกิดขึ้นกับตัวเราและทุกคนได้
“ทางพ้นทุกข์” อยู่ในหนทางเดียวกันกับ “หนทางแห่งทุกข์” อยู่ที่ใครจะเรียนรู้ ผ่านทุกข์ เพื่อเดินไปสู่หนทางแห่งธรรม
ใครก็ทำแทนใครไม่ได้ ใครก็บอกสอน จูงไปส่งจนถึงทางแห่งธรรมไม่ได้ นอกจากต้องเดินเอง เดินไปจนกว่าจะได้เห็นหนทางแห่งธรรม --- ด้วยตัวเอง







Create Date : 29 ตุลาคม 2562 |
Last Update : 29 ตุลาคม 2562 6:05:17 น. |
|
27 comments
|
Counter : 1020 Pageviews. |
|
 |
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณmultiple, คุณRananrin, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณสองแผ่นดิน, คุณหอมกร, คุณhaiku, คุณkae+aoe, คุณThe Kop Civil, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณสาวไกด์ใจซื่อ, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณร่มไม้เย็น, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณTui Laksi, คุณJinnyTent, คุณตะลีกีปัส, คุณชีริว, คุณschnuggy |
โดย: Rananrin วันที่: 29 ตุลาคม 2562 เวลา:6:27:56 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี วันที่: 29 ตุลาคม 2562 เวลา:8:06:46 น. |
|
|
|
โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 29 ตุลาคม 2562 เวลา:8:29:23 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 29 ตุลาคม 2562 เวลา:8:47:25 น. |
|
|
|
โดย: multiple วันที่: 29 ตุลาคม 2562 เวลา:8:58:40 น. |
|
|
|
โดย: multiple วันที่: 29 ตุลาคม 2562 เวลา:9:03:03 น. |
|
|
|
โดย: In the past วันที่: 29 ตุลาคม 2562 เวลา:13:08:45 น. |
|
|
|
โดย: Tui Laksi วันที่: 29 ตุลาคม 2562 เวลา:17:34:32 น. |
|
|
|
โดย: JinnyTent วันที่: 29 ตุลาคม 2562 เวลา:18:42:01 น. |
|
|
|
โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 29 ตุลาคม 2562 เวลา:19:34:05 น. |
|
|
|
โดย: ชีริว วันที่: 29 ตุลาคม 2562 เวลา:22:54:59 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 30 ตุลาคม 2562 เวลา:0:28:25 น. |
|
|
|
โดย: poongie วันที่: 30 ตุลาคม 2562 เวลา:7:24:04 น. |
|
|
|
โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 30 ตุลาคม 2562 เวลา:8:16:10 น. |
|
|
|
โดย: In the past วันที่: 30 ตุลาคม 2562 เวลา:8:17:18 น. |
|
|
|
| |
เอ๊ะ อันนี้คนละคนกะเสือย้อมแมวใช่มั้ยคะ
ชื่อคล้ายกัน ^^
รินเห็นด้วยค่ะ ใครก็ช่วยเราให้พ้นทุกข์ไม่ได้
เราต้องทำเอง คิดได้เอง