โลกแบบเก่าที่เธอเคยรู้จัก
ไม่มีอยู่ต่อไปอีกแล้ว
ไม่ว่าเธอจะลากมันกลับไปสู่วังวนเดิมๆ อีกกี่ครั้ง
ไม่ว่าเธอจะพยายามรักษาอดีตที่โหยหาไว้อีกกี่หน
โลกแบบเดิมที่เธอเคยรู้จัก
ไม่อาจดำรงตนอยู่ได้ในท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง
ความเปลี่ยนแปลงซึ่งรวดเร็วราวคลื่นที่ถาโถม
เธอจะกลายเป็นเพียงเศษซากประวัติศาสตร์
ชื่อของเธอจะถูกจดจำและจารึก
ไว้ในฐานะของผู้ทำลายระบบการปกครองอันชอบธรรม
เธอจะกลายเป็นตำนานของผู้ที่ทำลายสิทธิ์และเสียงของประชาชน
การกดขี่ของเธอและพวกพ้องจะต้องสิ้นสุดลงในสักวัน
และไม่ว่าเธอจะคิดหวนกลับคืนสู่อำนาจนั้นอีกกี่ครั้ง
เชื่อสิ ---อำนาจที่แท้จริงไม่มีมีอยู่จริง
และไม่เคยได้มาด้วยการใช้อำนาจกดขี่ข่มเหง
เธอจะรั้งอนาคตไว้ในอดีตได้อย่างไร?
เธอจะเหนี่ยวรั้งวันเวลาไปเพื่ออะไร?
ทุกสิ่งล้วนเกิดขึ้น ดำรงอยู่ และเปลี่ยนแปลง
ตัวเธอและพวกพ้องเองก็เช่นกัน
อำนาจ นำไปสู่ความโลภ
ความโลภนำไปสู่ความโกรธ
ความโกรธนำไปสู่ความหลง
ความหลงผิดคือความฉ้อฉล
ที่ทำให้เธอใช้อำนาจโดยไม่ชอบธรรม
โปรดจงเชื่อในเวรและกรรม
โปรดจงเชื่อเถิดว่าความเปลี่ยนแปลงจะเกิดขึ้นเสมอ
โปรดจงเชื่อเถิดว่าประชาชนจะรู้เท่าเธอและพวกพ้อง
จงเชื่อมั่นในเสียงของประชาชน
เพราะเขาเหล่านั้นคือผู้ทุกข์ทน
จากระบอบการปกครองอันไม่ชอบธรรม!
ซอบขนาดเจ้า