คุณก๋าเก่ง ครับเขียนบทกวีไปได้เรื่อย ๆ พร้อมกับถ่่ายทอด
เรื่องราวในปัจจุบัน...

พวกเราเลยถือโอกาสตอดนิดตอดหน่อย คันปากเพราะมีคน
เขาทำตัวไม่น่ารัก เป็นที่เกลียดชังจากคนทั่วไป 555

เคยมีประสบการณ์คนใกล้ชิดโคม่ากะทันหัน
แล้วก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลยหละคุณก๋า
แต่เขาก็ไม่ได้หายไปจากควาทรงจำเรานะ

วันนี้โหมดเศร้า ๆ หน่อยนะครับ บางคนก็โทษทุกสิ่ง ทุกอย่างจริง ๆ ครับ
เมื่อคืนเชลซีล้างแค้นสำเร็จนะครับ พร้อมกับแซงเลสเตอร์ขึ้นไปอันดับสาม คืนนี้ลิเวอร์พูลจะแซงเลสเตอร์หรือเปล่า ต้องตามเชียร์กันครับ

ไม่รู้เป็นเหมือนกันหรือเปล่า แต่วันนี้บล็อกก็ยังเอ๋อน้อยๆอยู่นะครับ อิอิอิ

บางอย่าง บางคน เราจะเห็นคุณค่า เมื่อต้องเสียมันไป
เช่น โอกาส เวลา หรือชีวิต
บางอย่างก็เหมือนออกซิเจนอ่ะครับ ตอนมีอยู่ก็ไม่รู้สึกอะไร ไม่เห็นคุณค่า ไม่สนใจ
แต่ถ้าขาดเมื่อไหร่ จะเกินคำว่าเห็นคุณค่าซะอีก 5555

ความรักมีมากมาย อย่างน้อย ๆ ก็คนในครอบครัว

ใจหายเลยนะคะ
จากกันไม่ทันร่ำลา

สวัสดี ยามบ่าย ๆ จ้ะ น้องก๋า

ไม่เขียนเรื่องการเมืองเหมือนอย่างที่คิดไว้น่ะ ดีแล้ว อิอิ
บล็อกวันนี้ ก็เป็นเรื่องเศร้า ๆ เนาะ เรื่องการพลัดพลาด
จากกันโดยไม่ได้มีการอำลา ย่อมช็อคเป็นธรรมดา เฮ้อ！
เรื่องของความทุกข์ ที่ตัวเองไม่รู้จัก ไม่รู้ตัว มัวแต่โทษคนอื่น
ไม่ยอมรับความจริง ถือเป็นทุกข์อย่างยิ่งจ้ะ ข้อเสนอแนะของเธอ
ที่ให้มองคนรอบข้างที่รัก ใส่ใจ ที่เราลืมมอง นั่นแหละ ให้ค้นหา
ความทุกข์ใจของเราให้เจอและยอมรับความจริง เป็นทางที่ถูกต้องจ้ะ

โฆวดหมวด งานเขียน ฯ

ทุกข์แค่ไหนก็ต้องผ่านมันไปให้ได้ด้วยตัวเอง ปัญหาของใครของมัีนล่ะครับ

สวัสดีครับคุณก๋า
มาตามอ่านบทกวีต่อครับ

สวัสดีครับคุณก๋า

ผมหายต๋อมไปพึ่งได้เข้ามาคุย ^^


รู้สึกว่าวันๆ นึงผ่านไปเร็ว บางทีทำอะไรยังไม่ทันเสร็จ
แต่บางทีก็ดันไปทำอย่างอื่นที่ไม่น่าทำ

คุณก๋าจัดสรรเวลาได้ดีทีเดียวนะครับ
ดูจากความสม่ำเสมอการลงบล็อก
ไม่ใช่แค่เขียน ยังมีการหารูป จัด แต่งรูปอีกด้วย

ขอให้เรื่องกิจการงานมีทางออกที่ดีนะครับ

อย่าให้สายเกินไปที่จะเห็นคุณค่าไม่ว่าใครก็ตามที่รักและหวังดีกับเรานะคะ

คุณก๋าเขียนบทกวีโดยไม่ได้ร่างได้อย่างลื่นไหลได้ข้อคิด
เยี่ยมมากๆค่ะ

ฝันดีค่ะคุณก๋า

ทำสิ่งที่ชอบ ชีวิตก็มีความสุข
หาเพื่อนพูด คุย เที่ยว กิน ฯ อย่าอยู่คนเดียว

ฝนตกช่วงค่ำ แต่ฟ้าร้องมากกว่าฝน

สวัสดีค่ะน้องก๋า
มาอ่านข้อคิดดีๆ

>>>
ที่อเมริกา ทุกคนมีประกัน ถ้าช่วยต้วเองได้ เจ็บป่วยไม่นานกลับบ้านได้
แต่เมื่อไรที่ช่วยตัวเองไม่ได้ ใช้ประกันหมด ก็ต้องยกสมบัติให้เขาหมด
เขาก็ดูแลจนตาย คนทีมีเงินเขากลับบ้านจ้างคนมาดูแล ก็คิดเป็นชม
ราคาแพงพอสมควร
คิดแล้วกลับมาเมืองไทย ไปอยู่เนิสซิ่งโฮมเมืองไทย ราคายังพอจ่ายได้