ภาพถ่ายของคุณก๋า สวยอยู่แล้ว พอใส่ลูกเล่นในแอป เข้าไปยิ่งสวยหนัก เข้าไปใหญ่เลยนะครับนี่ ปกติคนธรรมดาทำไม่ได้แบบนี้นะครับ อ.เต๊ะ ชมแค่นี้พอมั้ยละครับ อิอิ

คุณก๋า บอก หนอยๆ เอ็งทำงานให้คุ้มค่าจ้างหน่อย ข้าอุตส่าห์จ้างเอ็งให้มาทุกวัน วันละ30 บาท นี่ก็แยะแล้วนะ เย้ย 555

จริงๆนี่ บล็อกน่าสนใจ ถ้าเป็น อ.เต๊ะ ยังไงก็มานะครับ

คุณก๋าถามต่อ แล้ว 30 บาท นี่เอ็งจะเอาอยู่อีกมั้ย ตอบมาอย่าชักช้า

อ.เต๊ะ บอก เอาซี้คร้าบ อำกันเล่น ขำๆนะครับ แต่เดี๋ยวส่งเลขบัญชีให้หลังไมค์นะครับ เย้ย 555

อย่างบล็อก คุณก๋า นี่ อ.เต๊ะ ชอบมาเพราะ คุณก๋าเป็นคนเข้าใจชีวิต หนักแน่น มีเหตุผล อำบ้าง แหย่บ้าง คุณก๋าก็ไม่ถือโทษโกรธกัน

คือ ถ้าคุณก๋า สังเกต อ.เต๊ะ ถ้าไม่รักไม่ชอบกันจริงๆ เวลาไปเม้นท์ จะไม่มีการอำ การแหย่ เด็ดขาด ถ้าชอบมาก จะอำมากเป็นพิเศษทีเดียว 555

คุณก๋าบอก เอ็งไม่ต้องมาชอบ มารักข้า ข้ามีลูกมีเมียอยู่แล้ว
ข้ากลัวนะเนี่ย เย้ย 555

อย่างบล็อกวันนี้ คุณก๋าก็เขียนเรียบๆ สุภาพ ออกแนว สายธรรมะ

ถ้าเป็น อ.เต๊ะ เขียนละก็ต้องนี่เลย

เขียนบล็อกยังไง ให้คนเกลียด
unfriend ทิ้งภายใน 10 วินาที

หรือ 10 ข้อ ที่ทำแล้ว เพื่อนจะไม่มาเหยียบบล็อก อีกต่อไป เย้ย 555

คุณก๋า บอก เอ็งไม่ต้องเขียนหรอก ข้าว่าไปดูบล็อกเอ็ง เป็นตัวอย่างก็รู้แระ เย้ย 555

เอาจริงๆนี่คือ การจะเขียนบล็อกแล้ว มีคนติดตาม ตัวเราก็ ต้องมีความตั้งใจ ทั้งการเขียนบล็อกตัวเอง

แล้วก็ตั้งใจตอบคนที่มาเม้นท์ ด้วยนะครับ เนื้อเรื่องเอาแค่อ่าน 3บรรทัดแล้วไม่หลับนี่ ก็ใช้ได้แล้วมั้งครับ555

อย่างบล็อกคุณก๋าวันนี้ อ.เต๊ะ อ่าน3รอบ หาเรื่องจับผิดอะไรไม่ได้ จะเม้นท์ก็ไม่รู้จะเม้นท์อะไรดี งั้นใส่ร้ายเลยก็แล้วกัน555

แต่คุณก๋าเป็นคนดี
คงจะไม่โกรธ อ.เต๊ะ ได้แต่อาฆาต รอวันล้างแค้น แค่นั้นเอง ใช่มั้ยครับ 555

คำแนะนำเป็นประโยชน์มาก เห็นด้วยตามนี้ค่ะคุณก๋า
ขอบคุณนะคะ

เข้ามาเก็บเคล็ดลับค่ะ

เห็นด้วยกับคุณก๋าคะ

สวัสดีค่ะ พี่ก๋า
เห็นด้วยกับพี่ก๋าทุกข้อเลยค่ะ
ภาพประกอบพี่ก๋า
สวยเก๋ แปลกตาดีจังเลยค่ะ

แวะเข้าบล็อกมาอัพตะพาบก่อนค่ะ
เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีเวลาอัพค่ะ

เข้ามาอ่าน... ข้างบนแล้ว ผมเห็นด้วยเลยครับ...

เขียนไปก่อน เขียนเพราะอยากเขียน ไปทักทายบล๊อกเกอร์
คนอื่นบ้าง เขาดีใจ และยินดีตอบรับ คงเป็นด้วย เคมีตรงกัน
มั้ง..

ยกเว้นบล๊อกเกอร์บางคน เราก็ไม่ได้สังเกตว่า เขาเคยไปเยี่ยม
เราหรือเปล่า เราไปเยี่ยม ไปเม้นท์หลายครั้ง จนจำได้ว่าไป
มา 5 ครั้ง...

เงียบ... เลยชักเกรงใจเขา... กลัวไปรบกวน ไม่กล้าไป
เม้นท์ครับ 555


กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

สวัสดีค่ะคุณกะว่าก๋า
เห็นด้วยค่ะว่า
เขียนด้วยใจรัก
ไม่คำนึงถึงจำนวนผู้อ่าน
แม่ตะลีเขียนไว้เพื่อบันทึกเพื่อจำ
เรื่องของตนเอง
และสิ่งใกล้ตัว

เพื่อนน้อยไม่เป็นไรค่ะ
กัลยาณมิตรมีน้อย แต่ไม่ด้อยค่ะนะคะ

ถ้ามีวันว่างชอบอ่านหมดทุกบล็อกเลยค่ะ
ยกเว้นบล็อกความงาม
บางบล็อกก็เข้าไปอ่านเงียบ ๆ
บางบล็อกอยากทักก็ปิดให้เฉพาะ วีไอพี ให้ติดต่อเจ้าของบล็อก พอดีเป็นแค่คนธรรมดาสามัญก็เลย ขาดเพื่อนไป
บางบล็อกก็ไปตามมาใหเอ่านที่เขียน
บางบล็อกก็เข้าไปคุยเล่น ไปชวน ไปเอิ้นหา แบบบล็อกนี้เจ้า

เครื่องสำอางกับผู้หญิงเป็นของคู่กันค่ะคุณก๋า ขนาดไม่ค่อยใช้ยังมีเพียบเลย

ทักกันไปมา เดี๋ยวก็คุ้นเคยกันจริงๆค่ะ

สวัสดียามบ่ายค่ะคุณก๋า
ที่อ่านของคนอื่น ก็จะเรื่องที่สนใจค่ะ
หรือมีความรู้เพิ่มเติม หรือมีจุดขายอะไรสักอย่าง
หรืออาจติดตามเพราะเป็นเพื่อนเป็นพี่เป็นน้องกัน
ส่วนการติดตามก็มีแบบเงียบ กับเปิดเผยค่ะ
อ่านแล้วเงียบ ก็ง่ายสะดวกสบายค่ะ

เพราะไม่ค่อยมีมุขจะตอบ
ตอบให้ถูกใจคนก็ยากอีก
ตอบไปตอบมาไม่รู้จักกัน อาจมีเคืองกันอีก
ตอบแล้วต้องคิดหลายตลบ
ถ้าไม่จำเป็น ไม่ตอบชีวิตง่าย

แต่บางคนก็อยากตอบให้กำลังใจ
แต่ถ้าเขากำลังใจดีแล้ว ส่วนมากก็ไม่ตอบค่ะ
ที่ตอบก็หลายเหตุผลค่ะ

สไตล์บลอกของตัวเอง ก็อย่างที่เห็นค่ะ
ยังไงก็ยังงั้น สุขสบายใจ พอแระ

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

วันนี้ การแนะนำบล็อก ว่าด้วย สมาชิก ที่เข้ามาอ่าน เข้ามาเม้นท์ เข้ามาโหวด อิอิ

ข้อแนะนำของเธอ ก็ถูกต้องนะ ถ้าต้องการให้ได้เพื่อนเยอะ ๆ เราก็ต้องหมั่นไปเยี่ยม ไปอ่าน ไปโหวดไปเม้นท์ เขาก็คงต้องมาอ่านหรือเม้นท์ เราบ้าง ถึงแม้บางครั้ง แค่เม้นท์ 1 คำ 1 ประโยค ก็ตาม เนาะ
สำหรับครู เป้าหมายของการเขียน ก็เพื่อถ่ายทอดเรื่องราวที่คิดว่าจะเป็นประโยชน์ และที่สำคัญที่สุด คือ เพื่อมีอะไรทำ อะไรคิด ไม่ให้สมองฝ่าตามวัย จ้ะ ห้าห้า ใครจะเข้ามาอ่าน มาเม้นท์ มาโหวดหรือไม่ เป็นเรื่องรอง ๆ ไปมาก ๆ อย่างที่ว่า มีเพื่อนน้อย แต่เป็นเพื่อนที่รู้ใจ เข้าใจ คุยแล้วสบายใจ โต้ตอบแล้วสบายใจ ห่วงใยซึ่งกันและกัน ก็สุขใจแล้ว จ้ะ
โหวดหมวด ความรู้

เรื่องที่ ลูกของผู้ใหญ่ที่เธอรู้จัก เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ
ด้วยวัยเพียง 20 ปี เอ้อ! คนทุกข์ ใจแทบสลาย ก็คือ คนเป็น
พ่อเป็นแม่น่ะนะ แต่ ก็ต้องปลงให้ได้ว่า เขาทำบุญมาแค่นี้เอง
ถึงเวลา เขาก็ต้องไปตามบุญกรรมของเขา เฮ้อ!

มี้เองจริงๆ ไม่มีเวลาทักทายเพื่อนบล็อกเลยค่ะ เพราะต้องทำงานประจำ บางทีไปส่งกำลังใจเฉยๆ ก็แอบเกรงใจ เพราะบางบล็อกก็ยาวมากๆ แต่ก็พยายามอ่านและทักทายเท่าที่ทำได้ค่ะ

พี่นิสัยไม่ค่อยดี ไม่ค่อยเข้าไปทักทายใครก่อน ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่างค่ะ

สวัสดีเจ้าคุณก๋า
ยอมฮับว่ากลับมาทำบล็อกคราวนี้
บะค่อยจะเปิดใจกับเพื่อนใหม่เต้าใดแล้วเจ้า
อยู่ที่จังหวะแต่ความรู้สึกเลือกทักมากกว่าละ

แต่เพื่่อนบล็อกเก่านี่ ยังฮู้สึกคิดถึง
เหมือนได้มาเจอเพื่อนเก่า ทักทายกันปกติบะมีติดขัด
รู้สึกคุ้นเคยกั๋นมาเมิน แม้จะบะได้เจอที่บล็อก
กะยังไปเจอที่เฟช บางคนทั้งเฟชและไลน์

แต่ที่ไปหาทุกวันส่วนใหญ่จะเป็นเพื่อนบล็อกรุ่นเก่าซะมากกว่าเจ้า
เริ่มเปิดบล็อกครั้งแรก วันที่ 9 / 09 /2009 รวม 8 ปี
หน้อยกว่าคุณก๋าหลายปีอยู่เนอะ
ตอนนั้น มีคุณโชค แห๋มคนบะยอมอัพบล็อกละ

ที่หาย ๆ ไปมีหลายคนนะเจ้า
คุณโชค อ้ายติณ ตอนนี้เอื้อกะเริ่มหายแห๋มคนละ
คุณพู่มีมารีวิวหนังสือผ่อง แต่ส่วนใหญ่อยู่ที่เฟชมากกว่า

เสียดายบล็อกถ่ายรูปงาม ๆ หายไปหลายคนเลยเจ้า
ที่พี่ติดต๋ามสมัยก่อน อย่างโจนแฟนปี้หนุ่ยกะถ่ายมาโครเทพขนาด
แล้วก่อบล็อกธรรมมะดี ๆ อย่างป้ากุ๊ก กับคุณปอป้า
กะบะอัพบล็อกแล้ว ตั้งแต่อ้ายสินเสีย แม่ป้ากุ๊กเสีย
ป้ากุ๊กกะทัวร์ธรรมะละ บะค่อยได้มาอัพบล็อกแล้ว

ละกะมีแห๋มหลายคน ฮู้สึกไค่เติงหาเจ้า
เออ ว่าแต่เฮาหายไป 3 ปีนิ มีคนไค่เติงหาเฮาผ่องก่อนิ 5555

วันนี้มีเรื่องดีใจมาเล่าหื้อฟังเจ้า
ได้เจอ รศ.ดร.สุจิตรา อ่อนค้อม (นามปากกา รศ.ดร.สุทัสสา อ่อนค้อม
ที่เปิ้นเขียนธรรมนิยายชีวประวัติของหลวงพ่อจรัล วัดอัมพวัน จ.สิงห์บุรี
เปิ้นมาปฏิบัติธรรมที่เจียงใหม่ 7 วัน

บังเอิญที่ได้ติดต่อเปิ้นได้ ทั้งที่เปิ้นปิดมือถือตลอด
มีเหตุการณ์บังเอิญหลายอย่างเจ้า บะฮุ้จะเล่าจะใด^^
ตั้งใจอยากไปไหว้ขอบคุณเปิ้น เอาของฝากไปหื้อ
อยากเจอเปิ้นสักครั้ง ที่ทำหื้อปี้เจอพระแท้ ฮุ้จักหลวงพ่อจรัญ

ในที่สุดก่อได้เจอเจ้า นัดกันที่สนามบิน
กะเกือบบะได้เจอเพราะอาจารย์บะเปิดมือถือในช่วงเวลาที่นัดกั๋น
กะจะปิ๊กละ จะเอาของฝากส่งไปรษณีย์เอา
แต่กะได้เจออาจาย์อยู่ตรงหน้าพอดี

เปิ้นเล่าเรื่องหื้อฟังเยอะแยะไปหมด ประสบการที่ทำงานหื้อศาสนา
ทั้งเรื่องราวที่เอามาลงในหนังสือ แม้กระทั่งช่วงหนึ่ง
ของประวัติศาสตร์ไทย เรื่องที่คนไทยเข้าใจผิดราชวงศ์จักรี
ที่มีต่อพระเจ้าตากสินแห่งกรุงธนบุรี

แต่ด้วยความที่เห่อนักเขียน
กะยังอดหยิบผลงานไปขอลายเซ็นต์เปิ้นเล่มหนึ่งบะได้ 5555
เกรงใจกะเกรงใจ อยากจะยกไปทั้งหมดที่มี
คิดไปคิดมา หยิบติดมือไปแค่ 2 เล่ม
แต่ตัดสินใจเอาลงรถติดกระเป๋าไปหื้อเปิ้นเซ็น 1 เล่ม แหะ

ไว้มาเม้าธ์ใหม่เจ้า

สำหรับมี้ พี่ก๋า เป็น Best of the blog กะว่าก๋า

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ฟ้าใสวันใหม่ Food Blog ดู Blog
Sai Eeuu Food Blog ดู Blog
บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน Beauty Blog ดู Blog
kae+aoe Parenting Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น




สวัสดียามค่ำคืนค่ะพี่ก๋า

พ้นวันนี้แล้วงานแม่โมจะโล่งแล้ว อิ อิ
นี่ก็เพิ่งเข้าบ้านมาค่ะ
ใช่ค่ะ บล๊อกแก้งค์เกิดจากการทักทาย พูดคุย จึงจะเกิดมิตรภาพเนาะพี่ ต้องไปทักทายคนอื่นด้วย เห็นด้วยค่ะพ

มาอ่านครับ

----------------------

สอบมาก โหวตเลย

----------------------



















ขอตอมเม้นต์จริงจังละ

2 คอมเม้นต์ ด้านบน ที่เขียนไว้เป็นตัวอย่างที่ไม่สมควรทำครับ จริงอยู่ว่าคนที่เราไปคอมเม้นต์น่าจะดีใจที่เราเห็นด้วย แต่ในความเป็นจริง การพูดถึงเนื้อหา และพูดคุยกับบล็อกที่เราไปหา น่าจะดีกว่ามาก



หลายคนมักมองว่าการอ่านบล็อกที่เราไม่ได้มีความสนใจมากนัก จะทำให้รู้สึกยากที่จะคอมเม้นต์ แต่ผมมองในมุมกลับกันว่า เพราะมันเป็นเรื่องที่เราไม่มีความรู้เลย ดังนั้นมันเป็นการบริหารสมองที่ดีมากๆ ว่าเราจะสามารถเรียนรู้อะไรจากเรื่องราวที่เราไม่เคยรู้มาก่อนได้

ทักทายดึกๆครับ คุณก๋า
มิตรภาพจากการบล็อกแก๊งสัมผัสได้รู้สึกได้คิดถึงได้ แม้ไม่ได้พบเจอหน้าตากันครับ

ราตรีสวัสดิ์ครับ

จุดประสงค์ของการเขียนบล็อกของแต่ละคนไม่เหมือนกันเนาะ
เลยไม่รู้จะคอมเม้นท์ว่าไง

สวัสดีจ้ะ

อยากมีเพื่อน
ไม่ยากหรอกครับ
หัดไปทักทายคนอื่นก่อนบ้าง

เอานี้ใช่เลย เพราะตอนแรกๆพี่ก็ไปทักคนอื่นก่อน

ภาพสวยแปลกดี

กะว่าก๋า Literature Blog

ชอบ "ความสุขของการเขียนบล็อก" นี่ก็ปีที่ 12 แระ