สวัสดีค่ะ พี่ก๋า
พี่ก๋าเคยเป็นอาจารย์ฝึกสอนด้วยหรอคะ
แอนก็ชอบแต่งตัวง่ายๆ
แต่ก็ต้องให้ถูกกาละเทศะค่ะ
เดี๋ยวนี้คนแต่งตัวแข่งกันจริงๆค่ะ
บางคนก็ชอบมองคนจากการแต่งตัวจริงๆค่ะ
แต่ก็แล้วแต่ความชอบของบุคคลค่ะ
ขึ้นอยู่กับว่าใครจะมองผ่านเสื้อผ้า
เครื่องแต่งกายเข้าไปถึงตัวตน
ถึงจิตใจได้มั้ยค่ะ

กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
คิดเหมือนกันเลยคุณก๋า เราก็แปลกใจพวก
ชอบใส่เครื่องประดับกาย เป็นแนวคิดแบบทุนนิยม
แต่เราก็ไม่ได้แนวคิดแบบสังคมนิยมนะ แค่เราไม่ชอบเท่านั้น

สวัสดียามเช้าครับ คุณก๋า
มาอ่านตะพาบ ชุดนักเรียนครับ
ตอนแรกตั้งใจ จะเขียนเล่าเรื่องของตัวเองเหมือนกัน ครับ
ผมกับพี่ชายเข้าเรียนป.1 พร้อมกัน พอเลื่อนชั้น
แม่ให้ผมซ้ำชั้น พี่ชายขึ้น ป.2 แม่ให้เหตุผล จะได้ ใช้หนังสือของพี่ชายได้ ชุดนักเรียน ก็ ชุดของพี่ชายครับ 55
ผมเลยไม่เคยได้ชุดใหม่ครับ แม้แต่เรียนมัธยมแล้ว ผมยังใช้เสื้อผ้าชุดนักเรียนของพี่ชาย
กางเกงหลวม ก็เย็บขอบเอวให้คับ
แต่จำได้อีกอย่าง ผมใช้รองเท้าหนังสีน้ำตาลใส่ไปโรงเรียนเรียน

การแต่งกาย ต้องแต่งให้ถูกกาลเทศะสำคัญจริงครับ

อรุณสวัสดิ์ครับคุณก๋า เห็นด้วยหลายอย่างเลย
ชอบจัง ที่ว่าใส่เพื่อให้รู้หน้าที่
ทุกวันนี้บางคนใส่ชุดแล้วยังไม่รู้น่าที่ของตัวเองเลย
ถ้าหากคนเราเห็นถึงคุณค่าที่นอกเหนือจากความโก้หรู มันก็คงจะดีมากๆเลยครับ

สำหรับผมการทำแบบนี้ไม่เจ๋ง ไม่ได้เป็นขบถ
ไม่ใช่คนไม่แคร์ใคร
แต่เป็นคนไม่รู้กาลเทศะ ขาดสามัญสำนึก
ไม่ให้เกียรติสถานที่ และไม่ให้เกียรติตัวเอง

เห็นด้วยสุดๆ วันนี้เห็นด้วยทุกคำพูดเลยค่ะ

เรากับคุณก๋านี่ยังกะฝาแฝดกัน 555 เราก็เป็นคนไม่แต่งตัวเลยยยย มาแต่งก็ตอนทำงาน แล้วก็แต่งเฉพาะเวลาต้องไปหาลูกค้าหรือมีงานพิเศษต้องไป อย่างไปงานแต่ง งานปาร์ตี้น่ะค่ะ ปกติก็ไม่ค่อยแต่งตัว

แต่ตอนเรียนปอตรี เราสอบติดสองที่แต่เลือกเรียนธรรมศาสตร์เพราะไม่ต้องแต่งชุดนศ.เลยแหละค่ะ แต่พอตอนสอบที่ให้แต่ง เราก็แต่งถูกระเบียบเช่นกัน แต่นี่ก็ยังเสียดายนะคะ เพราะชุดนศ.มีโอกาสใส่แค่สี่ปีเอง ตอนนั้นน่าจะใส่บ่อยกว่านั้น แต่ตอนนั้นมันเหมือนใส่มา 12 ปีแล้ว เลยอยากไม่ใส่บ้างน่ะค่ะ 555

อยากโหวตข้อคิดนะ แต่โหวตหมวดนี้เสียงไม่น่าจะแตกกว่า

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Sai Eeuu Food Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog

คุณก๋าเรียบร้อยขนาด
ถ้าสมัยวัยรุ่นนา ข้าเจ้าบ่แหล่เลยอ๊ะ บ่จ๊าบ

สวัสดีวันครูคะคุณก๋า
"ความสำคัญของมันไม่ได้อยู่ที่รูปแบบหรือราคา
แต่อยู่ที่คุณค่าของการรู้หน้าที่ในตัวเอง"

ชอบบทความตรงนี้จริงๆ เป็นทัศนคติที่ดีอันหนึ่งที่เราเองก็ชอบแบบนี้คะ
คุณก๋าถ่ายทอดประสบการณ์ทางความคิดไว้ดีมากๆเลย
ขอบคุณคะ

อ๋อ ลืมบอกไปว่า ชอบภาพที่คุณก๋าทำวันนี้มากๆ
เป็นการตกแต่งใช้แอปไหนคร้า...ใช้รูปคุณก๋าแทรกไว้ดูดีมากเลยคร้า
อยากไปทำเลียนแบบ ใช้เป็นโปรไฟล์ของตัวเองบ้าง น่าจะดี
ขอบคุณคะ

สวัสดีครับคุณก๋า
เห็นด้วยทุกประเด็น ผมก็ไม่เคยใส่ยีนส์เลยครับ เป็นมาตั้งแต่สมัยวัยรุ่นแล้ว แม้ว่ายุคนั้นนักศึกษาจะต้องแต่งตัวแบบ 5 ย. (เสื้อยืด กางเกงยีนส์ ผมยาว รองเท้ายาง และสะพายย่าม) ผมคิดอยู่เสมอว่ายียส์มันหนักและซักยาก

เห็นด้วยกับคุณก๋าทุกประการค่ะ
ประเทศเรายังยุดตอดกับรูปแบบเดิมๆ น่าเบื่อค่ะ

ขออภัยขอมาสั้นๆค่ะ
ตอนนี้อยูตจว.ค่ะ

เห็นตวยกับที่คุณก๋าอู้มาทั้งหมดทุกประการเจ้า
การแต่งกายบะได้บ่งบอกว่าคน ๆ นั่นเป่นคนดีหรือบะดี
แต่งแบรนด์รวยแต้ก่อ อันนี้ กะยังวัดบะได้เลย 55555

ยิ่งเจอคนหลาย ยิ่งเห็นคนหลายประเภทเน้อเจ้า
ยิ่งฮู้จักคนที่รวยแท้ ๆ คนปี้กลับรู้สึกว่าเปิ้นติดดินขนาดเจ้า

ปิ๊กมาอู้ถึงเรื่องชุด เด่วผิดประเด็น 555
ชุดนักเรียน นักศึกษา ปี้กะบะเกยผิดระเบียบเจ้า
จะมีก่อแต่อยากจะสวยจะงาม มัดผมพูกโบว์มีสีสัน
แล้วถูกครูดึ๊ดดึงไป เกี๊ยดขนาด เด็กหอสมัยนั้น
โบว์อันหนึ่ง กะถือว่าแพง สำหรับคนที่ได้ตังค์ใช้อาทิตย์ละ 150 บาท 5555

คัดรูปไว้ก่อน ยังบะได้ใส่เนื้อหาเจ้า
ตะพาบปี้ปีนี้ กะคงยังต้วมเตี้ยมเหมือนเดิม

อืนไปตางหนึ่ง ไปตางหนึ่ง
ตะวาไปซื้อยาของละอ่อน จะเอาร่วมทำบุญกับคุณก๋าตวย
เอาไว้ประจำห้องพยาบาล เป็นยาเบสิคของละอ่อนเจ้า
หื้อเภสัชเปิ้นจัดหื้อ

บะวันนี้บ่าย ๆ กะวันพูกเน้อ
จะเอาไปฝากไว้เหมือนเดิมเจ้า

วันนี้ วันครู ลิงสองตั๋วมาอยู่ตวยติฮ้าน
ท่าจะไปตางใดยากอยู่ แหะ แหะ

เสื้อผ้าราคาแพง ไม่ได้บอกจิตใจของผู้สวมใส่ อันนี้โดนจริง ๆ ครับ
ผมโชคดีจริง ๆ ครับ ที่ทำงานอยู่ใกล้บ้าน ปั่นจักรยานไปทำงานได้ ที่ทำงานเป็นห้อง Lab ทำให้สามารถใส่เสื้อยืดไปทำงานได้ ไม่ต้องเป็นพิธีมาก

ขอบคุณบทความดีๆเรื่องชุดนักเรียนค่ะคุณก๋า

ซีเป็นเจ้ระเบียบค่ะ ต้องตามที่ระเบียบบอกไว้.............

ข้อเขียนนี้โดนใจมาก

ความจริงเคยตั้งใจว่าจะเข้ามาแค่อ่าน..แค่โหวต..แล้วเดินออกไปเงียบๆแบบไม่แสดงตัว

และทำแบบนั้นมาหลายครั้งแล้ว

แต่รอบนี้ขอลงชื่อหน่อยเถอะ


และขอแสดงแสดงความยินดีกับสายสะพายทุกเส้นของก๋าด้วยค่ะ

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ฟ้าใสวันใหม่ Food Blog ดู Blog
Tui Laksi Sports Blog ดู Blog
สายหมอกและก้อนเมฆ Photo Blog ดู Blog
JinnyTent Parenting Blog ดู Blog
กาปอมซ่า Music Blog ดู Blog
เมษาโชดดี Sports Blog ดู Blog
newyorknurse Health Blog ดู Blog
คนบ้านป่า Hobby Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น



พี่ก๋า เราช่างต่างกันยิ่งนัก 55555 แม่โมนี่อยู่ไหนก็ผิดระเบียบเขาไปหมดแร่ะค่ะ บางทีถามตัวเองว่ามาสายครูทำไม งง ตัวเอง

เห็นภาพแรก.. เอาเข้าแล้ว... ศิษย์ท่านเหมา หรือเรดการ์ด
555

ผมแต่งตัวไปเรียนค่อนข้าง เรียบร้อย... แต่จิต ความคิดไม่ถูกกด
คิดอะไรก็คิด ใครห้ามไม่ได้.. แต่การพูด รอจังหวะ ความเหมาะสมที่จะพูด เพื่อให้ได้ผล..

ตอนเด็ก มัธยมต้น จำได้ว่าได้มีรองเท้าหนังยี่ห้อ เดวิดใส่สีน้ำตาล
ขัดกีวีสีน้ำตาล..ด้วย.. มีไม่กี่คนครับที่่ได้ใส่รองเท้าหนังยี่ห้อนี้

ผมรับจ้างกวาดใบลำใย ที่บ้านผู้พิพากษา กับเลี้ยงหมูเลี้ยงไก่
ไว้ขาย.. เพราะรู้ว่า รองเท้าหนังดูแลง่าย ทนกว่ารองเท้าผ้าใบ
สีน้ำตาล แหะ ๆ เพื่อน ๆ ใส่แล้วไม่ค่อยซัก ถอดมาเหม็นหึ่ง
เมื่อก่อน ในรองเท้าเขาไม่มีสาร กันเชื้อราแบบสมัยนี้..

รองเท้าดอกเตอร์มาติน... ผมเพิ่งรู้คราวที่ เข้าทำงานใน กท.
แล้ว แต่ไม่มีปัญญาซื้อไว้ใช้ แพง.. 555

ผมโหวตให้ครับ

พี่ไม่ค่อยชอบคำว่า ผมสั้น หรือ ผมยาว แต่งชุดนักเรียน หรือไม่แต่ง เกี่ยวอะไรกับการเรียนเก่ง ไม่เก่ง ...

ตอนพี่ทำงาน เคยมีเพื่อนร่วมงานตั้งคำถามว่า ทำไมต้องตอกบัตรเข้าออก ทั้งที่เวลางานเค้าทำเต็มที่ เวลาเลิกงาน 17.30 น. เค้าก็ยังไม่ได้กลับ นั่งทำงานต่อจนเสร็จโดยไม่ได้เบิกโอที กับบางคนมาทันเข้างาน กลับบ้านตรงเวลา แต่ในเวลางานนั่งเมาท์มอย...

เวลาเข้างานคือ 8.30 น. แต่คุณมาสาย นั่นคือสาย ต้องโดนหักเงิน หลายครั้งเข้าก็ต้องโดนใบเตือน กฎ กติกา ของบริษัท ของโรงเรียน เป็นสิ่งที่เราต้องปฏิบัติเมื่อมาอยู่ในสังคมตรงนี้ไม่ใช่รึ เมื่อคุณยอมรับไม่ได้ก็ลาออกไป หาที่ ๆ คุณพอใจให้อิสระในการแต่งตัว อิสระในการเข้างานไม่ดีกว่ารึ

สมัยคุณก๋า นักเรียนใส่แบรนด์แข่งกันแล้วเหรอ ถ้าคุณก๋าเชย พี่เชยกว่าคุณก๋าเยอะเลย

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Sweet_pills Food Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

สวัสดีค่ะน้องก๋า ตะพาบออกเดินก่อนใครเลยจ้า พี่กิ่งมาอ่านดูแล้วเห็นด้วยกับน้องก๋าเลยค่ะ การแต่งกายดูดีสวยงามแต่จิตใจไม่ปรับปรุงก็ฃ่วยอะไรไม่ได้จริงๆ
และการแต่งกายอย่างรู้ถึงกาละเทศะสำคัญที่สุดเลยค่ะน้องก๋า โหวตค่ะ

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

อ่าน ตะพาบ เรื่อง ชุด นักเรียน วันนี้ นอกจากเรื่องชุด
นักเรียนแล้ว ยังให้แนวคิดในเรื่องต่าง ๆ อีกหลายเรื่องพ่วงมาด้วยนะเนี่ย เช่น เรื่องการแต่งกาย ทีถูกกาลเทศะ เรื่องเครื่องประดับ แบรนด์เนมต่าง ๆ

ครูเห็นด้วยกับความคิดของก๋านะ เครื่องแบบที่ถูกระเบียบตามกฎบังคับของสถาบันการศึกษา เพราะเป็นการให้เกียรติสถาบันของตนเอง เมื่อเป็นสถาบันของตนเอง ยังไม่ให้
เกียรติ (ผิดระเบียบ) แล้วจะให้บุคคลภายนอกให้เกียรติสถาบัน
เราได้อย่างไร
เรื่องการแต่งกาย ถูกกาลเทศะ ก็เป็นเรื่องสำคัญมาก
เช่นกัน ถ้าไม่ถูกต้อง ก็จะถูกมองไปถึงชาติตระกูล การอบรม
สั่งสอน ของพ่อแม่ด้วยเชียวนะ อิอิ

เรื่องเครื่องใช้ เครื่องประดับ มันก็ต้องแยกเป็นสอง
ประเด็นนะ อิอิ อย่างเรา ไม่ใช่คนดัง คนของสังคม อาจจะไม่
ต้องคิดมาก แต่สำหรับ คนเด่น คนดังในสังคม เขาต้องจำเป็น
นะ ไม่งั้น เขาก็อาจจะดูด้อยกว่าคนอื่น แต่สำหรับเรา คนธรรมดา
อาจจะไม่รู้สึกถึงเรื่องเหล่านี้ ครูพูดในฐานะมองในมุมกว้าง เห็น
ใจคนดัง คนของสังคม ครูว่า ทุกคนรู้นะว่า เครื่องแบรนด์เนมเหล่านั้น ไม่ได้แสดงถึงเนื้อใน (จิตใจ)คน แต่พวกเขาเหล่านั้น ต้องมีความจำเป็น เราก็เห็นใจเขานะ
ครูเอง ก็ไม่เคยมีของ แบรนด์เนม สักอย่าง ถ้าจะมี
บ้าง ก็คือ ลูกศิษย์ลูกหาหอบหิ้วมาฝากจากเมืองนอก ห้าห้า
ถ้าให้ซื้อเอง ก็ไม่เอาเหมือนกัน ห้าห้า เพราะไม่อยู่ในฐานะนั้น
และไม่จำเป็นต้องมี แต่เวลาไปงานแต่งของลูกศิษย์ ก็ต้องดู
ให้สมกับงานของเขาเหมือนกันนะ อิอิ

โหวดหมวด งานเขียน ฯ

สวัสดีค่ะคุณกะว่าก๋า

"......แต่ในบางคราวการสวมใส่ชุดเหล่านี้
หมายถึงการยอมรับที่จะเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนที่เราสังกัดอยู่
ยอมรับเงื่อนไขที่คนส่วนใหญ่ยอมรับว่านั่นคือสิ่งที่ทุกคนเห็นด้วย.."

เห็นด้วยเลยค่ะ
ตอนอยู่ชั้นประถมเลือกเองไม่ได้
พ่อแม่จัดการให้...แต่โอเค
ให้แต่งอะไรก็แต่ง

แต่พอขึ้นมัธยม เลือกรร.เอง
เพราะเรายอมรับที่จะเป็นส่วนหนึ่งขององค์กร
ไม่ผิดระเบียบแต่แอบ เพิ่มโน่นเติมนี่นิดหน่อย
ประสาสาวเฮี๊ยว แต่ไม่เปรี้ยวเลยค่ะ

สวัสดีจ้า..
ก้นกะลาก็ไม่เคยผิดระเบียบ..เหมือนกันเลย..

55 สวัสดีค่ะพี่ก๋า
น้องนุ้ย ไข้ขึ้นเป็นบางวันค่ะพี่
เรียกว่าคุ้มดีคุ้มร้ายย อิอิ
...
โดยรวมดีขึ้นค่ะพี่ก๋า
ขอบคุณนะคะ ที่ถามไถ่กัน
มีความสุขมากมากค่ะ ฝันดีค่ะ

ไม่ได้เขียนตะพาบหลายรอบแล้วค่ะ

ตามไม่ทันเลย อิอิ

โหวดค่ะ

ขอบคุณครับ....
นอกเหนือความคาดหมายครับ

ถ้าดูภาพอย่างเดียวนี่ต้องนึกว่า...
เป็นพลเมืองดีเด่นของท่านประธานเหมาเลยนะ 55

โห~ ตอนเรียนปริญญาตรี
คุณก๋าใส่รองเท้าคู่เดียวจนเรียนจบเลยเหรอครับ แสดงว่าคู่นั้นต้องอึดจริง ๆ
ตอนผมเรียนนี่ไม่มีรองเท้าหนังใส่ซักกะคู่ (คือไม่มีของดี ๆ ใช้เลยซักกะอย่าง -_-)
แต่รองเท้าผ้าใบนี่เปลี่ยนหลายคู่อยู่ (เพราะพังบ่อย) สงสัยเล่นกีฬาหนักไปหน่อย ^^"

แม่โมก็เรียนคนสายกับครูทั้งสองใบค่ะ แต่ก็อยากเป็นครูมาแต่เด็กล่ะค่ะ

ปล.กะจะแซวตั้งแต่ตอนเช้าละว่าขุดที่พี่ก๋าใส่ในบล๊อกนี้แต่ละชุดดูภูมิฐานมากนะ

กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog

เห็นด้วยค่ะว่า เสื้อผ้าความสำคัญไม่ใช่รูปแบบหรือราคา
อยู่ที่ความรู้สึกนึกคิดว่าเราอยู่ใน uniform ไหน ควรปฏิบัติตัวเช่นไรค่ะ

ผมผมไว้รองทรงครับ ช่วงมัธยมต้องตัดทรงนักเรียนรู้สึกไม่ชอบใจมากๆ

เรื่องที่พี่ก๋าบอกเด็ก เป็นตัวอย่างที่ดี ยิ่งบังคับมากๆ เด็กมันยิ่งเตลิด แต่ฝ่ายปกครองก็มักจะใช้แต่อำนาจจนเกินขอบเขตเสมอ ผมเคยคุยกับเพื่อนที่เป็นครู แม้แต่ครูด้วยกันเองก็ยังเกลีดพวกปกครองเลย (เพื่อนมันด่าว่าขี้เก๊ก ชอบอวดเบ่ง)

ผมก็แทบไม่แต่งกายผิดระเบียบนะ แต่พี่ก๋ารู้มั้ยครับว่า ไอ้คนแบบนี้มันมักจะซวย มักจะเจอครูเล่นงาน ตอนม.6 ผมเลยไม่เคร่งครัดมากทั้งที่โดยเนื้อแท้เป็นคนที่รักษากฏ เขาห้ามก็จะไม่ทำ ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดว่าทำดีมักตายไว น่าจะเป็นพวกเด็กนักเรียนที่ตีกันที่มักฆ่าผิดตัว

มันเหมือนดวงตาเห็นธรรม เมื่อทำดีแล้วได้รับผลไม่ดีก็จะไม่ทำ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าจะไปทำตัวเลวหรือผิดกฏผิดระเบียบอะไร

ครูทำไม่ถูกลุกขึ้นประท้วงเจอข้อหาก้าวร้าวนะครับ ก้าวร้าวเชิญผู้ปกครอง ไม่พอใจก็ไสหัวออกจากโรงเรียนนี้ไปซะ (คนที่เรียกตัวเองว่าครูท่านหนึ่งเคยกล่าวไว้) ที่สำคัญถ้าเป็นคดีความขึ้นมามันน่าแปลกนะครับ แทนที่จะเป็นครูที่อยู่ไม่ได้ กลับเป็นนักเรียนต่างหากที่อยู่ไม่ได้ พี่ก๋าสังเกตจากข่าวในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาก็ได้ครับ^^

ในการทำงานเอาเข้าจริงๆ ใส่สูทผูกไทไม่เหมาะกับเมืองไทยหรอก ร้อนตาย อึดอัดด้วย

คุณค่าของการรู้หน้าที่ในตัวเอง <--ตำนี้น่าสนใจครับ ไม่ลงลึกนะครับมันกระทบเยอะ


รูปภาษาจีนแต่ละอันนี่ฮาๆ ทั้งนั้น
อันที่สามนี่ฮามาก อย่าก้มหน้า GDP มันจะถดถอย รูปนี้ใช้ APP ทำใช่มั้ยครับหน้าเหมือนพี่ก๋าเลย

จะปิดเนตแล้ว เห็นเม้นท์คุณก๋าว่าโหวตไว้
มาเปิดดูอีก อ้าวไม่มีเม้นท์

นึกอีกที จำได้ว่า พอจะเขียนเห็นภาพคุณก๋า
หลายลีลา อึ้งกิมกี่
ก็เลยยังเขียนไม่ออก คือแต่งภาพสวยดีค่ะ
แต่งซะออกแนวจีน เหมือนกลัวคนดูหน้าไม่ออกนะคะ

การแต่งกายให้เหมาะสมกับกาละเทศะเป็นเรื่องที่ควรทำมากๆค่ะ แต่หลายๆคนก็ไม่ได้ตระหนักถึงข้อนี้เลย

โหวตงานเขียนค่ะ
นึกมาทั้งวันว่าจะเขียนอะไรดี ยุ่งมากจน
บางเรื่องคิดไม่ออกจริงๆ เห็นคุณก๋าเขียน
ถึงตัวเองโดยไม่ต้องมีภาพชุดเครื่องแบบ
นักเรียน ดวงตาก็เห็นเหยื่อเลย 55
เออเนอะ ก็เขียนได้นี่ พี่เอาอย่างมั่งนะก๊ะ

สวัสดีจ้ะน้อง

แชป แดปเปอร์ กางเกงยีนส์ลีวายริมแดง ต้องเป็นยีนส์กระดุม
นึกตามแล้วยิ้มตามเลย ตอนนั้นกางเกงยีนส์นี่สุดๆเลย

แต่ตัวไม่เคยเปลี่ยน เก็บกดมาก
ช่วงเป็นอาจารย์ฝึกสอนเลยให้นักเรียนปล่อนตัวตามสบาย
แต่พอบอก "แล้วก็หลบครูฝ่ายปกครองเอาเองนะ" ขำก๊าก
ยังงี้นักเรียนรักมากแน่ๆ

พี่ก็ชอบแต่งตัวง่ายๆ สบายๆ นะ
แค่แต่งกายให้ถูกกาลเทศะ เคารพในสถานที่ที่เราจะไป เป็นเรื่องสำคัญมาก

แต่ละชุดหลุดมากจากเมืองจีน เข้ากับคนใส่มาก
พี่ชักอยากเห็นแล้วสิ 555

กะว่าก๋า Literature Blog

สวัสดีค่ะน้องก๋า
มาอ่านตะพาบเรื่องชุดนักเรียนของน้องก๋า
สมัยพี่มีชุดนักเรียน แต่งเหมือนกันหมด ก็ดีเหมือนกัน
ปีที่แล้วพี่กลับเมืองไทยไปเยี่ยมโรงเรียนเก่า เพื่อนสนิทก็ไปด้วย
เห็นเด็กนักเรียนมีกิจกรรมการแสดงต่างๆ กีฬาสี เพื่อนก็บอก
ค่าเล่าเรียนก็ไม่ใช่จะถูกนะ แถมโรงเรียนจัดกิจกรรมต่างๆ เช่น
กีฬาสี ก็เปลียนสีเสื้อผ้าทุกปี พ่อแม่ก็พยายามอยากให้ลูกมาเรียน
เสียค่าเล่าเรียนแล้ว ระหว่างปีก็ต้องมาเสียค่าเสื้อผ้ากิจกรรมต่างๆ
แข่งกันอีก คนมีเงินก็โอเค แต่คนที่พยายามออมเงินด้วยความยากลำบากเพื่อค่าเล่าเรียน ยังต้องมาจ่ายค่าชุดต่างๆอีก น่าเห็นใจ
พ่อแม่จัง

น้องก่า ทำรูปได้เก่งมากเลยค่ะ

กะว่าก๋า Literature Blog

หน้าที่ ความรับผิดชอบ กาลเทศะ มารยาททางสังคม
สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ต่างหากที่ทำให้เสื้อผ้าที่เราสวมใส่มีคุณค่า
ความหมายอย่างที่เราเป็น

คุณก๋าสรุปได้ลงตัว เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ

สวัสดียามเช้านะคะ
ขอบคุณคุณก๋ามากค่ะสำหรับกำลังใจ

สวัสดียามเช้าค่ะคุณก๋า