มกราคม 2568
 
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
12 มกราคม 2568

: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - วิถีแห่งปัญญา :


: วิถีแห่งปัญญา :
เขียน : บุรัญชัย จงกลนี







“อะไรสำคัญที่สุด ?”
“ชีวิต”
“อะไรสำคัญที่สุดของชีวิต ?”

“ลมหายใจ”


“ที่คนเราเป็นทุกข์ เพราะส่งจิตออกนอกกาย
ทุกครั้งที่จิตอยู่นอกกาย ใจเป็นทุกข์
ลมหายใจ คือ ‘กายลม’
สิ้นลมหายใจ ก็สิ้นชีวิต”


“กำหนดรู้ให้อยู่ที่ลมหายใจ
จิตจะได้ไม่ฟุ้งซ่านไปกับสิ่งที่มากระทบ
เมื่อจิตรู้ จิตจึงละสิ่งที่รู้”


วิถีแห่งปัญญา คือ วิถีแห่งชีวิตที่สุขสงบ
ชีวิตที่สุขสงบเป็นชีวิตที่ทุกคนปรารถนา
แต่ภาวะอันสุขสงบกลับถอยห่างวิถีชีวิตประจำวันของเราไปเรื่อย ๆ
เมื่อเราเดินหลงทิศผิดทาง
คว้าเอาสิ่งลวงตาลวงใจเข้ามาใส่ไว้ในชีวิต
แล้วยึดถือว่านั่นคือ ‘ความสุข’
โดยไม่ทันรู้ตัวว่าที่กอดสุขเอาไว้มาก ๆ
นั่นก็เป็น ‘ความทุกข์’ อย่างหนึ่งเช่นกัน

กลับไปที่คำถามแรก คำถามเดิม

“อะไรสำคัญที่สุด ?”
“ชีวิต”
“อะไรสำคัญที่สุดของชีวิต ?”

“ลมหายใจ”


ลมหายใจละลายทุกข์
คือลมหายใจซึ่งกลับมาอยู่กับความรู้เนื้อรู้ตน
รู้ว่าหนทางสิ้นทุกข์ล้วนอยู่ในตัวเราอยู่ตลอดเวลา
ขอเพียงพาจิตพาใจกลับมาบ้าน
บ้านแห่งสติปัญญา
บ้านแห่งชีวิตซึ่งทุกชีวิต
ล้วนเป็นเจ้าของชีวิตนี้เพียง ‘ชั่วคราว’ เท่านั้นเอง




























Create Date : 12 มกราคม 2568
Last Update : 12 มกราคม 2568 6:49:27 น. 9 comments
Counter : 461 Pageviews.  
(โหวต blog นี้) 

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณmultiple, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณชีริว, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณกะริโตะคุง, คุณRananrin, คุณหอมกร, คุณอุ้มสี, คุณnewyorknurse, คุณปรศุราม, คุณhaiku, คุณสองแผ่นดิน, คุณนายแว่นขยันเที่ยว


 
ไม่ควรพูด ทุกคำที่คิด
แต่ให้คิด ทุกคำที่จะพูด

เดี๋ยวนี้ อาจารย์เต๊ะ พูดน้อยลงแยะครับ ยกเว้น ตอนสอน นศ พูดมาก พูดหลาย ชม พูดอยู่คนเดียวเลยเชียวครับ ฮ่าๆๆๆ

เมื่อวาน ไก้ยินเสียง เครื่องบินขับไล่ กริพเพน บินโชว์ วันเด็ก
พยายามมองหา มองไม่ทันเลยครับ
บ้าน อาจารย์เต๊ะ อยู่ใกล้สนามบิน บน 6 ของ ทอ
สมัยเด็กๆนี่ วันเด็ก ชอบไปดูเครื่องบินมากเลยครับ
เสีบดาย พ่อก๋า ไม่พาลูกหมิงไปเที่ยววันเด็กด้วยกันเลยนะครับ

หมิงๆกำลังเห่อถ่ายรูปเหรอครับ วงการนี้เข้าไปแล้ว กระเป๋า พ่อก๋าแบนแน่นอนครับ ฮ่าๆๆๆ



โดย: multiple วันที่: 12 มกราคม 2568 เวลา:8:29:07 น.  

 
สวัสดีครับคุณก๋า

ลมหายใจ สำคัญต่อชีวิตที่สุดจริงๆ ครับ
ยิ่งถ้าอยู่ในภาวะที่มีการเจ็บป่วยด้วย

คุณก๋าชอบของทอด
แต่ผมสุดท้ายก็จะถูกมาดามแคนเซิลใช่ไหมครับ


โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา วันที่: 12 มกราคม 2568 เวลา:10:28:15 น.  

 
สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

"วิถีแห่งปัญญา" เน้น เรื่อง ลมหายใจ ซึ่งไม่มีลมหายใจ คือ
"ตาย" ดังนั้น ลมหายใจ จึงเป็นสิ่งสำคัญของชีวิต จ้ะ

“กำหนดรู้ให้อยู่ที่ลมหายใจ
จิตจะได้ไม่ฟุ้งซ่านไปกับสิ่งที่มากระทบ
เมื่อจิตรู้ จิตจึงละสิ่งที่รู้”

ข้อความนี้ เธอสรุปความสำคัญของ ลมหายใจ ได้ตรงหัวข้อ
เรื่องนะ เพราะ เมื่อจิตไม่ฟุ้งซ่าน ปัญญาก็เกิดตามมาจ้ะ จึงตรง
กับหัวข้อเรื่อง

โหวดหมวด แนะนำหนังสือ



















โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 12 มกราคม 2568 เวลา:12:50:27 น.  

 
การทบทวนสิ่งสำคัญของแต่ละคนก็ช่วยให้ทบทวนการใช้ชีวิตได้นะครับ
เราเป็นเจ้าของชีวิตแค่ชั่วคราว ถ้าต้องตอบคำถามนี้ตอน afterlife จะตอบว่าไงดี?
อะไรที่สำคัญที่สุด? -- คงเป็นความสงบสุข


โดย: ชีริว วันที่: 12 มกราคม 2568 เวลา:13:41:41 น.  

 
สวัสดีครับ
ข้อคิดธรรมะวันนี้เล่นคำหนักหน่วงจริงๆครับ

สรุปว่าถ้ายังไม่รู้นี่ต้องคิดก่อนถึงจะรู้ใช่มั้ยครับนี่ (อ่านวนไป 30 รอบมึนแล้ว )


โดย: กะริโตะคุง วันที่: 12 มกราคม 2568 เวลา:14:53:19 น.  

 
เป็นไปได้อย่างไรวันนี้คุณธัญ
ไม่แวะมาลงนามบล็อกคุณก๋า



โดย: หอมกร วันที่: 12 มกราคม 2568 เวลา:17:09:43 น.  

 
อ่านแล้วได้คิดเลยจ้า


โดย: อุ้มสี วันที่: 12 มกราคม 2568 เวลา:18:42:32 น.  

 
หายใจอย่างมีสติ เข้าก็รู้ ออกก็รู้

วันนี้ ค่าฝุ่นไม่เกิน แต่ไม่ได้วิ่ง พาสว.ป่วยไปรพ.



โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 12 มกราคม 2568 เวลา:23:17:40 น.  

 
จิตใจเรามักจะฟุ้งซ่านครับ บางครั้งก็มีเรื่องอะไรก็ไม่รู้แทรกเข้ามาระหว่างที่เรากำลังคิดเรื่องๆ หนึ่งอยู่

ทันทีที่รู้ให้ละ ใช้ได้แทบทุกสถานการณ์เลย ไม่ว่าจะเป็นรู้ว่าเราเก่ง ก็ให้ละความคิด หรือแม้แต่รู้ว่าเราทำผิดพลาดก็ให้ละการกระทำที่จะทำให้ผิดพลาด


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 12 มกราคม 2568 เวลา:23:30:10 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 395 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]