หมื่นรู้มิสู้ปล่อยวาง
บางทีเรามัวแต่ไป ศึกษาหาวิธี แก้ปัญหา สารพัด มากมาย
แต่เอาเข้าจริงๆ การแก้ปัญหา ง่ายที่สุด ก็คือ การปล่อยวาง มันไปซะนะครับ

ช่วงนี้ อาจารยืเต๊ะ ก็ตื่นเช้านะครับ
ถ้านอน สองทุ่ม นี่ ตื่นตีสาม ประจำเลยเชียวครับ
แต่อาจารย์เต๊ะ ไม่อัพบล็อกนะครับ ตอบแค่เม้นท์อย่างเดียว ฮ่าๆ

สวัสดียามเช้าค่ะก๋า

คนเรามัวแต่ไปยึดมั่นถือมั่น กับทุกอย่างแม้แต่คำพูดนะคะ
จึงมีแต่ความรู้สึก ไม่ดี ไม่ชอบ ไม่ใช่ เลยมีแต่ทุกข์ในใจ

ละไม่ได้ ปล่อยไม่เป็น วางไม่ลง ปลงไม่ได้ ตลอดเวลา
เราก็จะทุกข์เปล่าๆไปตลอดเวลานะคะ

พี่กลับมาถึงบ้านเมื่อวานตอนบ่ายๆค่ะก๋า
ตั้งแต่วันไป ไม่ได้จับโทรศัพท์ตัวเองเลยค่ะ
มัวแต่ถ่ายรูปให้ สวทั้งหลาย จนกระทั่งกลับถึงบ้านค่ะ

เช้านี้พี่น่าจะมาก่อนคุณหอมกรนะคะ

คุณธัญมาลงชื่อก่อนร่วมชั่วโมงเลยคุณก๋า
เป็นหนังสืออีกเล่มที่คงไม่ได้อ่านจ้า555

วันนี้ ไม่ได้ทำอาหารตอนเช้าน้องไปว่ายน้ำกับแม่มาด้วย
แต่ก่อนไป แม่บอกว่า... ไปตอนสว่างเถอะ เหมือนตรงนั้นเจ้าที่แรง
มีคนเห็นอะไรแปลกๆ ตอนตีสามตีสี่

เดี๋ยววววว แม่ มาพูดอะไรตอนนี้ แล้วคือออกบ้านหกโมง
มันยังมืดๆ นิดๆ อยู่เลย 5555555555+

หลอนมากพี่ หลอนไปเองอ่ะแหละ

สวัสดียามสายค่ะ พี่ก๋า

เช้านี้แปดริ้วเย็นๆนะคะ แต่แดดแรงจนกลบความเย็นค่ะ 5555
อดดูหงส์เลย ซิตี้ ปืน เสมอ แหมมม ไก่น่าจะยิงอีกลูกนะคะ
เชลซีจะได้เสมออีกทีม

พี่ก๋ายังเดินอยู่ไหมคะ ตอนนี้น่าจะได้ครึ่งชม.แล้ว

สวัสดีครับ

...ทำไมทุกคนมากันเช้าจัง รู้สึกว่าผมมาสายอยู่คนเดียว

อ่านๆไปนึกถึง manga เรื่อง Vagabond อีกแล้ว(เป็นการ์ตูนเกี่ยวกับซามุไรน่ะครับ มิยามาโต มูซาชิ แฝงปรัชญาเซนเยอะเลย) ตอนที่มูซาชิหนีตายเข้าป่าแล้วก็ได้เรียนรู้จากการมีชีวิตในป่านั้น สรรพสิ่งทั้งปวงในโลกเกิดขึ้นเพื่อพึ่งพาอาศัย เพื่อการมีชีวิตรอดแล้วทุกอย่างก็กลับสู่พื้นพิภพ

อารมณ์ประมาณนี้...

สวัสดีครับ


กลับมาประจำการเหมือนเดิมแล้วคราบ

น้องออกมาว่ายหกโมงค่ะพี่ แต่มันยัฃดูมืดอยู่
ส่วนคนเล่าเนี้ยะ ข่าวน่าจะมาจากป้าของบ้าน
แก้งค์ป้าๆเค้าชอบเดินไปจ่ายตลาดกันตอนเช้าๆค่ะ
น้องนี่ก็แอบหลอน 55555

ผมว่าถ้าไม่ยึดมั่น ถือมั่น ปล่อยวางไปได้ มีความสุขขึ้นอีกเยอะเลยครับ

สวัสดีค่ะน้องก๋า

สวัสดีครับ

นึกถึงคำสอนในพระที่บอก ดูกร อานนท์..... จริงๆ แล้วมันเป็นแทบจะเป็นการพูดคุยกันธรรรมดาเลยด้วยซ้ำ

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

" คมปัญญาฝ่าอวิชชา" หัวข้อที่ตั้งมานี้ ตรงตามเนื้อหา ดีนะ
คม ให้ความรู้สึกว่า ความคมนี้ สามารถตัดอะไร ๆ ให้ขาดได้ เหมือนปัญญา ถ้าเรามีปัญญาดี (คม) ก็สามารถใช้ปัญญาของเราฝ่าออกจากอวิชชา (ความไม่รู้) ศาสนาพุทธ พระพุทธเจ้า จึงตรัสว่า ศาสนาของพระองค์นั้น คนมีปัญญาเท่านั้นที่จะเข้าใจและศึกษาธรรมะของพระองค์ได้ ตรงตาม หัวข้อเรื่องของเธอ จ้ะ
บล็อกนี้ ก็ยังคงเน้นเรื่อง ความว่างเปล่า หรือการปล่อยวาง
ทุกสิ่งอย่าง จึงจะสามารถผ่านพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดไปได้
นั่นเอง จ้ะ
โหวดหมวด แนะนำหนังสือ

สวัสดีครับพี่ก๋า

อ่านบทกวีของพี่ก๋าแล้ว ทำให้รู้สึกถึงมิติต่างๆ ของความว่างเปล่าได้ดีมากขึ้นเลยครับ

แต่คนวัยผมปล่อยวางยากมากครับ รูป รส กลิ่น เสียง นี่ไม่ได้เลย
ปล่อยวางตัวตน ก็ไม่ได้อีก ยังยึดยังติดตัวกุของกุ ศักดิ์ศรี ความมีเกียรติ์ การยอมรับ
ที่ว่ามานี่ผมเป็นหมด ถึงบางจังหวะจะรู้สึก ช่างแม่นบ้าง แต่ก็มาแว้บเดียวครับ ซักพักเอาอีกแล้ว 555555

จากบล๊อก
บางทีหมาแก่ก็จะชอบตื๊อหน่อยครับ 55555 พูดไม่ค่อยฟัง
สายตาหาว่าเราใจร้าย ทั้งๆ ที่เรานะหวังดีนะเนี้ย

เหมือนกันครับพี่ก๋า เมื่อก่อนผมก็นอนได้ 10-11ชั่วโมง
แต่ตอนนี้ ก็ 8-9 ชั่วโมง ถ้าป่วยนี่ก็ยัง 10 ได้อยู่ รู้สึกอยากเอาเวลาไปใช้ชีวิต
แต่ช่วงนี้ผมburnout ก็จะนอนเฉยๆ ไม่ลุกไปทำงานซะส่วนใหญ่ 5555 ยิ่งวันจันทร์นะ .....

เด็กประถมพอปรับตัวปรับได้ครับ แต่ก็ได้ Mindset ดีๆ ไปเยอะแล้ว
รร หลานผมเรียนก็หนัก กิจกรรมก้เยอะ
เด็กๆ กล้าคิด กล้าตอบ กล้าแสดงออกมาก
สังคมก็ดีมากๆ ยังกลัวว่า ประถมย้ายที่เค้าจะ Culture shock ไหม

สวัสดีค่ะคุณก๋า

ความว่าง ว่างจากความรู้สึกยึดมั่นถือมั่น
เปี่ยมไปด้วยสติและปัญญา ไม่มีกิเลสใดๆ
เป็นหนทางที่จะพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดได้
ขอบคุณคุณก๋าสำหรับบทกวีที่ให้ข้อคิดธรรมะดีๆนี้ค่ะ

การตั้งเป้าหมายในการเดินให้ได้ระยะมากขึ้น
เป็นตัวอย่างและแรงบันดาลใจที่ดีค่ะ
จะขยับให้เดินได้มากกว่าเดิมซัก 1 กม. ก่อนค่ะ

จากบล๊อก
ผมดีใจมากที่ไม่ต้องลงสระ ไม่ว่าจะใส่ชุดปกติหรือชุดว่ายน้ำครับพี่ 555555555
ดีเลยครับ งานราบรื่นดีเลยครับ อาหารก็อร่อย
คุณ VP ก็ลงทุนกับพวกผมไปเยอะ ถ้าไม่เอามาอวดท่านประธานซักหน่อย เดี๋ยวต่อไปท่านไม่อนุมัติงบอบรมครับ5555

แสดงว่า30ของผมนี่เป็นเรื่องปกติใช่ไหมครับ 555 แต่ผมใจเย็นขึ้นเยอะ ปลงง่ายขึ้นเยอะ
เริ่มกินอะไรแปลกๆ ได้ แต่มะระ กะเจี๊ยบนี่ยังไม่ถึงวัย
มีคนบอกว่าถึงวัยจะกินได้เอง

ผมว่าเด็กเล็กสิ่งที่เค้าต้องการไม่ใช่วิชาการ
แต่คือทักษะชีวิต เหมือนที่ต้นกล้าให้กับน้องหมิงละครับ ^^

เอาเข้าจริงพุทธจะทางไหนผมว่ามันไม่ได้สำคัญเลยครับ เหมือนนั่งรถ เรือ เครื่องบิน หรือแม้แต่การเดิน เราไปถึงจุดหมายได้เพียงแต่วิธีการมันต่างกัน

พ้นทุกข์ไปจากโลกนี้ ไปสู่โลกนิพพาน

นั่งทำงานในห้อง มีน้องป่วยไข้หวัด 2 คน ไอกันทั้งวัน แต่ไม่ใส่หน้ากาก เราไม่ปวยแต่ต้องใส่หน้ากาก

ค่าฝุ่นไม่เกิน วิ่งตามปกติ