พฤษภาคม 2568
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
9 พฤษภาคม 2568

: สิ่งสำคัญ :


: สิ่งสำคัญ :







ขอเวลาอีกสักนิดได้ไหม
เพื่อจะจัดการสิ่งต่าง ๆ
อะไรที่คั่งค้าง
จะได้สะสางปัญหาให้หมดไป

ขอบอกรักคนใกล้
ให้อภัยคนไกล
สิ่งใดที่ติดค้างคาใจ
อยากลบล้างลืมไปให้หมดสิ้น

แต่บางครั้ง...ชีวิตก็ไม่ให้โอกาส
ให้ได้แก้ไขข้อผิดพลาด
ให้เพียงมองปรารถนาที่มุ่งมาด
โดยเธอไม่อาจกระทำสิ่งใดได้เลย

เมื่อความตายเข้ามาใกล้
ยังจะทำสิ่งใดได้
ยากยังยากจะหายใจ
ลืมตาไม่ได้ ไม่อาจรับรู้

อยู่เพียงลมหายใจ
ที่แผ่วไผ แผ่วลง
ที่สุดก็ปลดปลง
ตรงชีวิต ตรงความตาย

ถามตัวเองบ้าง
ทุกสิ่งทุกอย่าง ที่ทำ ที่หา
สุดท้ายเอาไปไม่ได้แม้แต่กายา
อะไรคือสิ่งที่มีคุณค่าความหมายสำหรับเธอ ?

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอครอบครองอาลัยหา
สุดท้าย...อะไรคือสิ่งที่มีคุณค่าความหมายที่สุด
สำหรับเธอ ?


































Create Date : 09 พฤษภาคม 2568
Last Update : 9 พฤษภาคม 2568 4:49:39 น. 10 comments
Counter : 597 Pageviews.  
(โหวต blog นี้) 

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณtanjira, คุณปัญญา Dh, คุณmcayenne94, คุณหอมกร, คุณmultiple, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณThe Kop Civil, คุณnonnoiGiwGiw, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณทนายอ้วน, คุณปรศุราม, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณสองแผ่นดิน


 
สวัสดียามเช้าค่ะก๋า

คำว่า อภัยและขอโทษ เป็นที่ที่ดีมากๆค่ะ
ทำให้เราหลุดพ้นจากทุกข์ทางใจได้มากเลย

แต่กับบางคน ก็เป็นเพียง คำขอโทษชั่วคราวค่ะ
ไม่นานพวกเขาก็ลืมแล้วก็ทะเลาะกันอีก ต่อเนื่องเป็นนิจสินค่ะ


เมื่อวานพี่ไปสระบุรีค่ะเลยไม่ได้เข้าบล็อก
คุณหอมกรน่าจะมาทักทายตามปกตินะคะ
เช้านี้พี่มาก่อนแน่ๆค่ะ

ปล.พี่ชอบภาพขาวดำชุดนี้ค่ะ


โดย: tanjira วันที่: 9 พฤษภาคม 2568 เวลา:6:16:18 น.  

 
มรณานุสติ
และเทคนิคปล่อยผ่านตลอด
ไม่ตรวจค้น หรือตรวจจับใดๆ
บางสำนัก เรียก ไม่เอ๊ะ อ๊ะ กับสิ่งใด
จะทำความปลอดโปร่งในใจ
เสริมด้วย ช่างหัวมัน อะไรยังไม่ได้ทำ
ก็ช่างหัวมัน ลดการแบก
ทุกขณะจะเบาสบาย หมดกังวลค่ะ


โดย: mcayenne94 วันที่: 9 พฤษภาคม 2568 เวลา:7:09:53 น.  

 
อาจารย์น่าจะยังระบมแผลไม่หาย
ส่วนคุณธัญน่าจะจัดการบ้านเสร็จ
เลยมีธุระไปทำอย่างอื่นเมื่อวานนี้
เพราะความตายไม่มีมนิมิตหมาย
เราถึงต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุดคุณก๋า



โดย: หอมกร วันที่: 9 พฤษภาคม 2568 เวลา:7:50:49 น.  

 
อาจารย์เต๊ะ ว่าจะ ว่าจะ เขียนพินัยกรรม สั่งเสียหลายทีแล้วละครับ
จนแล้วจนรอด มาผ่าตัดที่รพ นี่ก็ยังไม่ได้เขียน
เพราะตอนมานอน รพ นี่ อะไรก้เกิดขึ้นได้เสมอ
ยิ่งโดนเสียบท่อหายใจ พูดไม่ได้นี่เสร็จเลยเชียวครับ

ที่กลัวคือ เกิดเป็นอะไรไปแล้ว ญาติจะตัดสินใจยาก
เช่นจะให้ปั๊มหัวใจมั้ย จะยื้อไว้หรือเปล่า หรืออาจจะบอกว่า
ให้ อาจารย์เต๊ะ เค้าไปสบายๆดีกว่าหมอ เย้ย 555
เพราะถึงเวลานั้นมันตัดสินใจยากจริงๆนะครับ
แต่โชคดี คราวนี้อาจารยืเต๊ะ ยังรอดกลับมาเขียนบล้อกได้อยู่
อ้อ EP2 มาแล้วนะครับ 555






โดย: multiple วันที่: 9 พฤษภาคม 2568 เวลา:8:43:11 น.  

 
สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

"สิ่งสำคัญ" บล็อกนี้ จุดมุ่งหมายของเธอ คงต้องการสื่อ
ถึง ความสำคัญ ที่ต้องคิดถึง คือ ทุกอย่างไม่เที่ยงแท้ ที่มีอยู่ก็นำ
ติดตัวไปไม่ได้ ดังนั้น อะไร ที่อภัยได้ ก็อภัย อย่านำติดตัว ติดใจ
เวลาจะกลับไปที่เดิมที่เรามา จะได้ไปอย่างไม่มีอะไรติดค้างในใจ จ้ะ
โหวดหมวด งานเขียนฯ


โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 9 พฤษภาคม 2568 เวลา:11:42:45 น.  

 
สุดท้ายก็เอาอะไรไปไม่ได้สักอย่างนะครับ
คู่ชิง แมนยู - สเปอร์มันส์ละครับ


โดย: The Kop Civil วันที่: 9 พฤษภาคม 2568 เวลา:11:56:12 น.  

 
สวัสดีครับคุณก๋า


รูปกิ่งไม้แห้ง 2 - 3 รูปแรก เหมือนถ่ายมากจากเมืองนอกตอนหน้าหนาวเลยครับ ให้ความรู้สึกเหงามากๆ


ไม่รู้ว่าบอลเคยเล่าให้ฟังหรือยังว่าบอลเกลียดบรรยากาศตอนโพล้เพล้ในหน้าหนาวที่เมืองนอกมากครับ ถ้าอยู่คนเดียวจะจิตตก ร้องไห้ประจำ ต้องออกไปเดินเจอะเจอผู้คนครับ


โดย: ทนายอ้วน วันที่: 9 พฤษภาคม 2568 เวลา:19:58:35 น.  

 
สวัสดีครับคุณก๋า

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมบล็อกครับ
ว่าไปทุกวงการทำงานก็มีทั้งคนดีคนไม่ดี ยิ่งคนเยอะก็ไม่พ้นมีการแบ่งพรรคแบ่งพวกนะครับ

มาบล็อกคุณก๋าวันนี้ดีกว่า
ชีวิตเราไม่มีใครรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า
มีคนกล่าวไว้ว่า โกรธใครให้รีบเคลียร์
รักใครให้รีบบอก
อยากทำอะไรอย่ารอว่าต้องพร้อม 100%
ก็จริงนะครับ
แต่บางอย่างก็ยังไม่สามารถทำได้แบบนั้นทั้งหมดครับ...


โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา วันที่: 9 พฤษภาคม 2568 เวลา:21:31:42 น.  

 
สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไร

ฝนตกหนักสี่โมงเย็นประมาณครึ่งช.ม. แลัวก็ตกพรำๆถึงสองทุ่มได้ครับ



โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 9 พฤษภาคม 2568 เวลา:23:40:12 น.  

 
มันอาจไม่มีคำตอบสำเร้จรูป และแต่ละคนนั้นต้องหาคำตอบนั้นด้วยตัวเอง


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 9 พฤษภาคม 2568 เวลา:23:54:54 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 395 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]