เป็นหนังสือมึนอีกเล่มบนหิ้งหนังสือคุณก๋าจ้า
อ้าวอาจารย์ตื่นเช้ามืดยังไม่แวะมาลงชื่อเลย
หวังว่าแกคงสบายดี คุณธัญยังป่วยอยู่คุณก๋า

อ่านคำโปรยแล้ว แหม ถ้าคนชอบแนวนี้ มันต้องซื้อมาอ่านให้ได้เลยเชียวนะครับ 555

แต่อาจารย์เต๊ะ สายชิว ขี้รำคาญ ไม่ชอบไปเที่ยวเป็นหมู่คระ เหมือนกันครับ เรื่องแยะ ขนาดบ้านเดียวกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน
ยังปวดหัว จะตีกันตาย
เมื่อวาน ขับรถไป รพ คนเดียว ไม่ต้องมีญาติไปด้วย
แสนจะสบายใจ ขาไป ชมนึง โชคดีมีที่จอด ตึกหน้าไม่ต้องเดินไกล
ไปเอาคิว อุลตร้าซาวส เสร็จก้ไปเจาะเลือดต่อ
เจาะเลือดตอนเย็นไม่มีคนเลยครับ จ่ายตังก็เจาะได้เลย
แต่เหมาะกับ คนอึด สายถึกอดทน เพราะ อดข้าวนาน555

ขากลับรถติดมาก ขนาดขึ้นทางด่วน ยัง 2 ชม กว่าจะถึงบ้าน
วันสุกร์ กทม จราจรบ้าคลั่งมากเลยครับ 555

ช่วงนี้ อาจารย์เต๊ะ ก้เสียวโควิดมาก เพราะไป รพ บ่อย ระแวงไปหมดเลยครับ แต่พวก จนท รพ ยังชิวๆ บางคนก้ไม่เห็นใส่หน้ากกากกันนะครับ

สาธุกับคนเขียนหนังสือ
หนังสือและเรื่องราวดีๆของแต่ละคน
เป็นแรงบันดาลใจ ให้แก่คนอื่นตามแง่มุมที่สนใจ
ว่าบุคคลใดๆ สามารถไปให้ได้ ทำให้ถึงได้เช่นกัน
ถ้าได้น้อมนำ มาพิจารณากระทำให้มีขึ้นในตนบ้างค่ะ

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

"หิมาลัยไม่มีจริง" เออ ! เราเชื่อว่า มีผู้พิชิตยอดเขาหิมาลับมา
แล้ว ทำไมหนังสือเล่มนี้ ตั้งชื่อว่า "หิมาลัยไม่มีจริง" อยากรู้ จึง
ต้องอ่าน เนาะ อิอิ และแล้ว ครูก็ไปอ่านที่เธอรีวิว อ้อ! ทำไม
หิมาลัยไม่มีจริง ในความหมายนั้น แฝงแง่คิด สิ่งต่าง ๆ ที่เราเห็น
เราเป็น ล้วนแต่เพียงภาพ มันเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา เนาะ
อ่านแล้ว ก็สรุปได้ว่า การเดินทางไม่ใช่เพียงแต่ให้ถึงปลายทาง
ที่เราตั้งเป้าหมายเท่านั้น แต่ทุกย่างก้าวที่เราเดินนั้น ท่ามกลาง
ธรรมชาติ เราสามารถคิด ค้นหา ความเป็นจริง ที่คุณนิ้วกลม บอก
ว่า ธรรมชาติ ขุนเขา เป็นครูของเขา กระตุ้นให้เขาคิด และเข้าใจ
ตัวตนของตนเอง ซึ่งก็น่าจะจริงนะ คิดว่า คนเดินทาง คนปีนเขา
สูง ก็เพื่อพิชิต จุดหมายปลายทางที่อยากไปพิชิตเหมือนนักเดินทาง
ทั่วไป เนาะ ครูก็เช่นกันนะ เดินทางไปเที่ยวสถานที่ต่าง ๆ ก็เพื่อ
ให้เห็นโลกกว้าง ได้ดื่มด่ำท่ามกลางธรรมชาติ เคยเดินขึ้นเขาลูก
แล้วลูเล่า เพื่อจุดหมายปลายทางคือ ชมพระอาทิตย์ขึ้น ช่างภาพก็
เช่นเดียวกันตั้งขากล้องเตรียมเก็บภาพพระอาทิตย์ขึ้น ครูก็เคยถาม
ตัวเองนะว่า เฮ้ย! นี่เราตื่นตั้งแต่ตีสามตีสี่ เดินขึ้นเขาหวงซาน เพื่อ
ไปชมพระอาทิตย์ขึ้นเหรอ แล้วถ้าไม่ไหว ก็เดินกลับไม่ได้ เพราะว่าจุดนัดพบอยู่ปลายทาง คือ ต้องเดินหน้าอย่างเดียว เหนื่อยใจจะ
ขาด ก็พักและเดินต่อ กว่าจะถึงจุดชมพระอาทิตย์ขึ้น มันก็ขึ้นก่อน
เราไปถึง ห้าห้าห้า แต่ข้อคิดที่ได้ นั่นคือ ความอดทน จ้ะ เมื่อ
ตัดสินใจมาแล้ว หันกลับไปทางเก่าก็ไม่ได้ และคิดว่า ท่ามกลางธรรมชาติที่เดินผ่าน มันก็คุ้มค่านะ เพราะมันสวย ต้นไม้เขียวขจี
ขุนเขาแต่ละเขา มีความสูงต่ำลดหลั่นกันไป มันก็ทำให้หายเหนื่อย
ได้นะ อิอิ ลงมาถึงพื้นล่างจุดนัดพบ เท้าบวมไปหลายวัน แต่ไม่ได้
คิดที่จะค้นพบตัวตนของเราอะไรเหมือน นักเขียน นิ้วกลม จ้ะ

ชอบประโยคนี้ จ้ะ "แท้ที่จริงแล้ว เราไม่ควรตามหา เราควร
มองเห็น " ตามหาคือ กิเลสอย่างหนึ่ง มองเห็น คือเข้าใจ จ้ะ
โหวดหมวด แนะนำหนังสือ

สวัสดีครับคุณก๋า

ช่วงนี้ผมเปิดดูคุณนิ้วกลมทางช่องยูทูปบ่อยๆ
เป็นรายการ Have a nice day
เขาจะมาเล่าหนังสือและนำเสนอมุมมองความคิดเห็นครับ
ปกติเขาไลฟ์แทบทุกเช้า แต่ผมมาดูเทป
ก็ได้ข้อคิดสำหรับปรับปรุงตัวเองได้เรื่อยๆ ครับ

จากบล็อก พูดถึงปราสาท ตอนเด็ก ชอบอ่านคอลัมน์ในคู่สร้างคู่สม
จะเป็นเรื่องเล่าผีใน tower of London ครับ ชอบมากๆ

ติดตามเพจนักเขียนท่านนี้ แรงบันดาลใจเยอะดีคะ

สวัสดีครับคุณก๋า


วันนี้มีนัดทำกายภาพ นักกายภาพบอกว่าตึงไปทั้งร่าง .... นึกตั้งนานว่าไปทำอะไรมา ... เพิ่งนึกออกว่าเมื่อวันหยุดยาว 4 วัน กิจกรรมเยอะไปหน่อยครับ ทั้งงานบ้าน ทำกับข้าว ออกไปเดินตลาดต้นไม้ รื้อสวนทำที่วางกล้วยไม้อีกที่นึง


วันพฤหัสคุณนายแม่ท้องเสียต้องทำความสะอาดห้องน้ำ กับห้องคุณนายแม่กว่าจะเสร็จ ....


นักกายภาพขอนัดอาทิตย์ละ 2 ครั้งครับ สงสัยจะตึงจริงๆครับ ฮ่าๆๆๆ

เล่มนี้ผมไม่เคยอ่านเหมือนกัน แต่ตัวนักเขียนผมรู้จัก

เรื่องจริงเลย เราเดินทางโดยที่เราไม่รู้อะไรเลย เหมือนคนตาบอดที่เดินในที่มืดยังไงอย่างนั้น

เป็นหนังสือที่น่าสนใจครับ
เห็นตัวตนตัวเองชัดเจนเมื่อไร ก็ชนะทุกข์อย่างแล้ว

วันนี้ ฝนน่าจะตกไม่ทั่วฟ้าครับ ใกล้ๆกันห่างไม่กี่กิโลฝนตก