ยิ่งมีชีวิตอยู่นานก็ยิ่งมีอะไรต้องแบกเยอะ
แต่พี่ไม่รู้สึกต้องแลกอะไรเยอะ
บางอย่างเหมือนเป็นหน้าที่
เมื่อมันเป็นหน้าที่ก็ต้องแบกๆไป
แต่โดยทั่วไปแล้วไม่คิดว่าต้องแลกมาก
คงเป็นเพราะสิ่งแวดล้อมในชีวิตสงบสุข

ขอบคุณข้อเขียนดีๆนะคะ
ทำให้ได้มองดูตัวเอง และค้นพบว่า
ชีวิตน่าจะดีกว่าใครๆอีกหลายคน
ข้อสรุปนี้ทำให้มีกำลังแบกต่อไป 55

อ่านแล้วนึกถึง 2 เพลง
เพลงไทย.
หนักเกินไปแล้ว(ใหม่ เจริญปุระ)
และเพลงที่ตรงข้ามกัน
He ain't heavy..he's my brother.

เขาบอกทรัพยากรบนโลกใบนี้
ถ้าไม่มีใครหวงไว้เป็นของตนเอง
จะสามารถแบ่งปันมนุษย์ได้หมดทุกคน
จะไม่มีใครอดอยาก ไม่พอเลยหละคุณก๋า

สวัสดียามเช้าค่ะคุณก๋า
ชีวิตปัจจุบัน คือ โลกแห่งความจริง ค่ะ
สิ่งที่ฝัน คือ จินตนาการที่เราอยากให้เป็น
มีทั้งเป็นเรื่องดี และไม่ดี
ตามแต่จิตแห่งความคิด หรือ ใจสั่งมานะคะ
เสมือนโรงละครแห่งความฝัน...สโลแกนของ แมนยู 5 5

สำหรับเราชอบทั้งสองอย่าง สุดแต่ใจจะไขว่คว้า
เป็นพลังให้เราดำเนินชีวิตได้ดังใจที่เราต้องการนะคะ
ขอบคุณพลังความคิดในบทความดีๆ
ให้เราอ่านได้คิดไตร่ตรองมองตัวเองค่ะ

เรื่องเก็บของเมื่อก่อนก็ใช่ย่อยครับ กลับมาจากเรียนต่อเก็บมาเป็นที่ระลึกทุกอย่าง บัตรขึ้นขนส่งสาธารณะ รถเมล์ รถไฟ เก็บมาหมด เมื่อก่อนยังเป็นกล้องฟิล์มก็เก็บรูปมาหมด เกือบร้อยอัลบั้ม มีงานอดิเรกคือการเก็บการ์ดแต่งงาน เก็บเสื้อผ้าที่ใส่ไม่ได้แล้ว (แล้วหวังว่าซักวันจะกลับไปใส่ให้ได้ ฮ่าๆๆๆ) เก็บทุกอย่างเลยครับ

แต่พอจะย้ายบ้าน ยืนดูของในห้องตัวเองแค่คิดว่าจะขนไปบ้านใหม่ยังไงก็หน้ามืดครับ เลยเอาหลักการเก็บของของญี่ปุ่นมาใช้ "ของอะไรที่ไม่ได้หยิบมาเกิน 1 ปี .... ทิ้งเลย" ทิ้งทุกอย่างเลยครับ ทุกอย่างให้มันเป็นความทรงจำติดตัวไปเท่านั้น


ลามไปถึงของในบ้าน ทะเลาะกับแม่แทบตาย เอาของในตู้โชว์ที่ไม่มีค่าพวกของชำร่วยจากงานแต่ง งานศพ ในห้องรับแขกทิ้ง แม่ก็ไปรื้อเก็บกลับมา ที่หนักที่สุดคือ "ตั่ง" 3 ตัว จะไม่เอามาบ้านใหม่เลยเพราะซื้อเฟอร์นิเจอร์ใหม่ทั้งหมด แม่โวยวาย แล้วก็ไปบังคับน้าๆ ลุงๆ ป้าๆ ให้มารับกันไปคนละตัว บอกแม่ไปว่า "แม่เอาความทุกข์ของเราไปให้คนอื่นนะ"

สวัสดีครับคุณก๋า

การแบกสิ่งต่างๆ ไว้นานๆ จนเคยชิน
หากว่าอยู่ดีๆ ไม่มีให้แบก สิ่งนั้นหายไป หรือโยนทิ้งทันที
บางที อาจทรงตัวไม่อยู่
บางที อาจเซล้มลงไป
บางที อาจล้มลงไปนอนกองกับพื้น ถึงขึ้นบาดเจ็บหนักเลยนะครับ

แล้วทำไงล่ะครับ คนเรามันก็ต้องแบกกันทั้งนั้น
ก็แบกต่อไปสิ ... อิอิ ไม่ใช่

แบกไป เตรียมการไปทุกวัน ทรงตัวเองให้ดีๆ
balance สิ่งต่างๆ ที่แบกให้ดี
ถึงเวลาที่ต้องทิ้งทุกอย่าง ก็พอจะง่ายขึ้นนะครับ

“โลกเรามันไม่มีอะไรจริง”
ก็ในเมื่อมันไม่จริง
แล้วเราจะจริงกับมันทำไมครับ

“ชีวิตมันเป็นเพียงละครแห่งความฝัน”
เราก็ฝันกับมันสิครับ

แต่ที่แน่ๆ อะไรๆ ที่มันเป็นอยู่ขณะนี้
เราต่างนิยามมันว่า “จริง”

มนุษย์เราเป็นสิ่งพิเศษกว่าสิ่งใดๆ ในจักรวาล
นิยามที่ว่า “จริง” นั้น
ทั้งจริงและฝันมันอยู่รวมกันเลยครับ

ฝันบ้างตื่นบ้าง อย่านอนตลอดเวลาก็พอ . . แฮร่


สวัสดีค่ะพี่ก๋า จะมาเม้ามอยว่าล่าสุดไป รพ
ตรวจเลือดผลไม่โอเคเท่าไรเลย
ต้องมากินอาหารลดน้ำตาลกับความดันแว้ววว . . .
รัวๆ ค่ะพี่ โหมดบังคับ . .

ผมนึกถึงหนังเรื่อง ฮาวทูทิ้งเลยครับ ผมเก็บของไว้เยอะเหมือนกัน พอจะทิ้งทีนึงกลายเป็นความทุกข์เลยครับ หลัง ๆ นี่เอาไปบริจาคสบายใจกว่า แต่กว่าจะเลือกได้คิดแล้วคิดอีก 555

ถึงเวลาจริงมันเลือกไม่ได้ครับ มันทิ้งเองอัตโนมัติเลย

ต้องหักดิบอย่างเดียวจ้า

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

ตอนนี้ ใกล้เที่ยง ฟ้าครื้มมาเชียว ฝนโปรยลงมาแล้ว ยังไม่
ได้ไปล้างแผลเลย นัดน้องไว้ตอนบ่าย อย่าตกเลยหนา

บล็อกวันนี้ ให้ข้อคิดดี จ้ะ ชอบตอนสรุปท้าย
"สุขกับความฝันลวง ๆ หรือทุกข์กับความปรารถนา อะไร
จริง อะไรไม่จริง คนรู้คือ ตัวเราเอง" เป็นเรื่องจริง จ้ะ ถ้าตัวเรา
เองยังไม่รู้เลย ก็จะทุกข์อย่างเดียวแน่ เมื่อไม่รู้ รับมาหมด
ความทุกข์ก็ตามมาแน่นอน จ้ะ

โหวดหมวด งานเขียนฯ

ปกติน้องจะตรวจปีละครั้ง นี่คือเว้นปีครึ่งโดนพยาบาลด่าเรยยย
แหะๆ ..

ต่อไปจะไม่ผลัดอีกแล้วพี่... น่ากลัวมาก
ของพี่ดีมีมาดามคอยคุม น้องนี่ระเบียบกับตัวเองแย่มาก
ดีที่ช่วงนี้แม่มาอยู่ด้วยเลยมีเพื่อนกินผักๆ ต้มๆ ด้วยกัน

ของผมเริ่มมาเยอะอีกละครับ โดยเฉพาะเสื้อกีฬา
ลืมไปวันนี้แชมเปี้ยนลีกเจอมาดริด คู่ดึกเลยครับ

อะไรจริง ไม่จริง มีแต่เราเท่านั้นที่ตอบคำถามได้ ถ้าเราเป็นคนสร้างเรื่องราวเหล่านั้นขึ้นมาน่ะนะคะ

แต่ถ้าเราไม่ได้สร้าง เป็นเรื่องของคนอื่น และไม่ได้พิสูจน์ ความจริงก็ไม่อาจรู้ได้ คงมีเพียงเจ้าตัวเท่านั้นที่รู้

บางคนอยู่กับความลวงแล้วมีความสุข บางคนอยู่กับความจริงแล้วมีความสุข แล้วแต่ชีวิตใคร ชีวิตมัน ต่างคนต่างมีเหตุผล

สุดท้ายแล้วไม่ว่าจะลวง จะจริง เราก็ต้องทิ้งทุกสิ่งเมื่อเราตาย ความสุข ความสนุกจอมปลอมสุดท้ายก็ต้องหายไป

อ่านแล้วมีเพลงกับกลอนดังในหัวเลยครับพี่ก๋า

พฤษภกาสร อีกกุญชรอันปลดปลง

โททนต์เสน่งคง สำคัญหมายในกายมี
นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์
สถิตทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา

กับเพลง Leave out all the rest
When my time come forget the wrong that I've done
Help me leave behide some reason to be missed
เมื่อเวลาของฉันมาถึง ช่วยลบลืมความผิดพลาดต่างๆ ของฉันไปหน่อย
ช่วยให้ฉันได้เหลืออะไรซักอย่างให้เป็นที่คิดถึงที

สวัสดียามบ่ายค่ะ พี่ก๋า

ยิ่งถือตัวถือตนมาก อัตตาสูง ก็ยิ่งวางอะไรได้ยากค่ะ
พระอาจารย์เคยสอนว่า คนเรานี่มันเหมือนคนโง่ คนบ้า
ที่แบกเอาสังขารนี้ตามไปโน่น ไปนี่ แล้วถือตัวถือตน
ว่านี่คือร่างกายของฉัน ถ้าจิตที่มีสติจะพิจารณาเห็นชัดเจน
ว่าร่างกายนี้ไม่ใช่ของๆ เรา เราแค่ไปรับไปรู้มันก็แค่นั้นเอง
ถ้าจิตรู้เค้าก็จะมองตามความเป็นจริงของเค้าเอง
แต่เรื่องแบบนี้ก็ไม่ใช่ทุกคนจะทำได้เลยค่ะ 555555
ละความรู้สึกที่มากระทบใจสำหรับคนยุคปัจจุบันเป็นไปได้ยาก
ละสังขารที่ยึดถือว่าเป็นตัวเป็นตนของตัวเองยิ่งยากไปใหญ่ค่ะ

ประเทศที่เจริญแล้วเค้าออกแบบการเลือกตั้งมาให้สอดคล้อง
กับลักษณะของประชากรของตัวเองค่ะ ส่วนบ้านเรา
ก๊อบมาจากทั้งฝั่งยุโรปและอเมริกา บางอย่างดีแต่ไม่เหมาะ
เพราะประชาชนเราไม่เหมือนเขา ลักษณะการปกครองก็ไม่เหมือนกัน
ความเจริญไม่ใช่เรื่องของการศึกษา แต่เป็นคุณภาพ
ที่ประชากรมีวินัย รู้จักกฏหมายและหน้าที่ เคารพสิทธิของ
ตนเองและผู้อื่น ไม่ก้าวล่วงหน้าที่ของผู้อื่นค่ะ
ประเทศเราคนขี้เสือกกันเยอะค่ะ อะไรไม่ใช่หน้าที่ของตัวเอง
ก็ชอบเข้าไปยุ่ง เข้าไปวุ่นวายเสมอ อิรุงตุงนังไม่จบสิ้น 555
ทั้งขี้เสือก ทั้งขี้โกง หาช่องเพื่อทุจริตโดยสุจริตได้เสมอ
ไม่ว่าจะออกแบบการเลือกตั้งให้ดียังไง สุดท้ายก็มีคนโกงอยู่ดี
เพราะพื้นฐานนิสัยคนไทยเป็นแบบนั้น ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล
คนไหนให้ผลประโยชน์กับตัวเอง คนนั้นเป็นคนดี ใส่ใจเรา
คนไหนขัดผลประโยชน์ของตัวเอง คนนั้นเป็นคนเลวทันที
การเลือกตั้งแต่ละครั้งเลยเป็นการเลือกโดยใช้ผลประโยชน์
ต่างตอบแทน เป็นตัวกำหนดว่า จะเลือกใครก็ได้ ที่เอื้อ
ประโยชน์กับตัวเองมากที่สุด ไม่ใช่เพื่อส่วนรวมมากที่สุด
เป็นตัวเลือกเลยค่ะ ด้วยเหตุผลพวกนี้ ไม่ว่าจะชนชาติไหน
ก็ต่างใช้เหตุผล ผลประโยชน์ของตัวเองเป็นที่ตั้ง ในการเลือก
เสมอ ค่ะ คนที่เจริญแล้วจะใช้เหตุผลเพื่อประโยชน์ของส่วนรวม
เป็นที่ตั้ง ซึ่งคนกลุ่มนี้ มักจะไม่ใช่คนส่วนใหญ่ของทุกประเทศค่ะ
เท่าที่ติดตามข่าวเลือกตั้งจากประเทศที่คนไทยยกย่องว่าเจริญแล้ว
มาดูว่าสุดท้ายคนเลือกเพราะอะไร สุดท้ายก็เลือกเพื่อตัวเองเสมอ
เพราะฉะนั้นแล้วต่อให้จะเลือกตั้งยังไง 1 สิทธิ = 1 เสียง
ใครให้ผลประโยชน์กับคนที่มีจำนวนเสียงมาก ย่อมได้เปรียบเสมอ
ในระบอบการปกครองแบบประชาธิปไตยนี้ค่ะ

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ

เรื่องแบบนี้ ถ้าใช้สมองคิด ก็คงจะทิ้งได้ไม่ยาก
แต่ถ้าใช้จิตใจ ตัดสิน มันแสนจะยากเลยนะครับ

การละทางโลก ไม่ใช่จะทำได้ง่ายๆ เพราะ เราทุกคนล้วน
เกิดมาในครอบครัว ต้องมีความรับผิดชอบ เลี้ยงดูพ่อแม่ บุตร ภรรยา ไหนจะกิ๊ก โลก2ใบ 3ใบ โอ๊ย แยะเลยนะครับ555

ถ้าใครทำได้ก็ถือเป็นเรื่องที่ดี สำหรับ อ.เต๊ะ ก็เอาเท่าที่ไหว พยายามทำตามหน้าที่ให้ดีเท่าที่จะทำได้ก็ น่าจะพอแล้วละครับ

ตอนนี้ พยายามไม่สร้างอะไรเพิ่มแล้วค่ะ
ตายไปจะได้ไม่ต้องห่วง
แค่มีบ้านสักหลัง มีที่ดินสักแปลง ไว้ให้ลูก
ไม่ต้องไปลำบากหาเหมือนตอนสมัยเราก็พอแล้ว
เพราะนับวัน ค่าครองชีพมันก็สูงขึ้นๆ
แต่รายได้กลับไม่ค่อยขยับขึ้นตาม
เงินเดือนของลูก แค่มีไว้ค่าน้ำมันรถ ค่าครองชัพ
เลี้ยงครอบครัวตัวเอง ก็น่าจะไม่พอแล้ว

จากที่บล็อก -


เด็กสวนกุหลาบจะมีวลีติดปากว่า "จงเป็นดอกกุหลาบที่สวยงาม แต่มีหนามแหลมคม" ครับ อิอิ


ขอบพระคุณสำหรับกำลังใจสำหรับบล็อก - สวนกุหลาบกลางพนา เขาใหญ่ ด้วยนะครับ

สวัสดีครับคุณก๋า

ขอบคุณที่ไปพุดคุยและส่งกำลังใจให้ที่บล็อกนะครับ

อ่านบล็อกคุณก๋าวันนี้แล้วสะท้อนใจมากๆ ครับ
การเลือกจะทิ้ง ดูเหมือนง่าย
แต่ยิ่งสะสมทับถมกันมานาน ยิ่งยึดติดครับ
มองข้าวของตัวเองรอบๆ
จริงๆ หลายอย่างก็ควรทิ้ง แต่ก็ยังอาวรณ์ ยังเสียดาย
อยู่นั่นแหละ

มาเปล่าไปเปล่า ไม่อยากสะสมอะไร แค่มีเงินเหลือเก็บ
ตื่นขึ้นมายามเช้าได้ ก็โชคดีแล้วครับ
ดีใจก็คือสุข เศร้าใจก็คือทุกข์

มีคำว่า "ของฉัน" เมื่อไหร่ ทุกข์เกิดเมื่อนั้นจริงค่ะคุณก๋า

การละ การทิ้ง พอเข้าใจทางทฤษฎีแต่ในทางปฏิบัติยังยากอยู่ค่ะ

ฝันดีนะคะ

สวัสดีค่ะน้องก๋า