อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณก๋า
บทกวีบรรยาย"ความตาย"
ไว้สวยงามพร้อมภาพประกอบ
คิดถึง ...ความตาย เราก็กลัวๆอยู่นะ
หากคิดให้ได้แบบคุณก๋าบรรยายนี้
... ถึงเวลาก็เจอะเจอกันทุกคน
เกิด แก่ เจ็บ ตาย !!!

ท้ายสุดของชีวิต ยิ่งใหญ่แค่ไหนเท่ากันพบกันที่เชิงตะกอนทั้งนั้น


......................

วันศุกร์อีกรอบแล้วคุณก๋า วันเวลาไวติดจรวจจริงๆนะคะ

สุขสวัสดีครับ คุณก๋า
สถานีสุดท้าย ไม่ต้องนำของมีค่าทรัพย์สินเงินทอง ยศ ลูก ภรรยา กิ๊ก ไปด้วย
มีแต่บุญกุศลที่นำไปได้
ชีวิตนี้สั้น ตื่นขึ้นมา ถ้ายังมีลมหายใจอยู่ ก็สู้ชีวิตกันต่อไป
ได้คุณก๋า มาชี้แนะ ธรรมะวันละเล็กวันละน้อย
ช่วยให้ชีวิตคนเรา ได้คิด ไม่ตกอยู่ในความประมาท

เมื่อวานฟ้าครึ้มทั้งวัน แต่ไม่มีฝนครับ
เช้านี้ ก็ฟ้าครึ้ม

คิดแบบนี้ก็ดีเลย

กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
วันเดินทางไปสู่ปรโลกต้องไปคนเดียวจริงๆ นะคุณก๋า
ญาติพี่น้องรุมล้อมอยู่ข้างกายก็ช่วยอะไรไม่ได้จ้า

ภาพแมงปอเข็ม คุณก๋าซูมมาจากไกลๆใช่ไหมคะ

พี่ว่า การที่หนังสือแพง ระบบหนังสือสาธารณะมีปัญหา
ก็เพราะเราไม่ปลูกฝังการอ่านหนังสือกันมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์
เด็กๆก็อ่านกันแต่การ์ตูน พี่ไม่ได้ว่าการ์ตูนไม่ดี
แต่การ์ตูนแอบคำสอนไว้ในมุขตลก เด็กๆก็ยากจะเห็นคำสอน
ที่คนเขียนตั้งใจนำเสนอ สมัยก่อนพี่ได้อ่านนิทานสอนเด็ก
ที่มีสรุปคำสอนไว้ตอนท้าย อ่านบ่อยๆก็ซึมซับไปเรื่อย
สมัยนั้นไม่ค่อยมีหนังสือให้อ่าน แต่พี่ก็เก็บค่าขนมไปซื้อ
หนังสือพวกนี้ทุกอาทิตย์ คุณพ่อก็ส่งเสริมการอ่านมาก

พูดก็พูดเถอะ ว่าแล้วมันก็โยงเข้าไปในระบบ
การศึกษาภาษาไทยอีกนะคะ พอแค่นี้ดีกว่าเนอะ
เปลืองน้ำลาย ฮาาาา

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
wicsir Photo Blog ดู Blog
newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog
Tui Laksi Review Food Blog ดู Blog
เรียวรุ้ง Literature Blog ดู Blog
ravio Diarist ดู Blog
กะว่าก๋า Photo Blog ดู Blog

ภาพสวยจังเลยน้องก๋า

ไร้คู่แฝด..คู่เคียงเกิดเพียงลำพัง
ความแก่ใช่สิ่งหวัง...นั่งคอยท่า
เจ็บป่วยไข้อย่างไวรีบกินยา
ถ่วงเวลา...เพราะยังไม่อยากตาย...อิอิ

จะช้าหรือเร็วเท่านั้น สักวัน..วันนั้นก็มาถึง..

ฝนตกแต่เช้าเลยค่ะวันนี้ ^^

สิ้นสุดชีวิตวางวาย
จากไปแบบโดดเดี่ยวเดียวดายเพียงลำพัง

อ่านเรื่องนี้ แล้วนึกถึงที่ ศิริราช ประกาศ ตามหาญาติ ศพซีอุย เลยนะครับ ยังหาไม่เจอเลย ซักคน ชีวิตก็แค่นี้เองนะครับ

มาและไปเพียงลำพัง
อยากมีเพื่อนร่วมทางด้วยนะคะ

ชีวิตคนเฮากะมีเต้าอี้แต้ ๆ เนอะ
มั่งมีแค่ไหน กะเอาหยังไปบะได้สักอย่าง
บะมีไผ๋หนีความต๋ายป้น

เอาไปได้แค่ความดีความชั่วตะอั้น

ตอนนี้อ่านตำนานพระพุทธเจ้า
ฉบับที่อ่านง่าย เหมือนนิทานแต่ครบทุกรายละเอียด
ม่วนขนาด อยากทำรีวิว แต่งานใหญ่มาก
รายละเอียดที่บะอยากหลุดมีนัก

ไปงานหนังสือแห๋มรอบ
จะหาหนังสือเล่มนี้ ไว้สัก 2-3 เล่ม
น่าบริจาคห้องสมุดแต้ ๆ เลย

สวัสดียามเที่ยงค่ะ น้องก๋า ..

เมื่อวานเพิ่งวางแผนการตายอยู่เลยค่ะ ..

เห็นข้อความคุณก๋าแล้วเป็นห่วงเลย
เมื่อวานเพื่อนสนิทอีกคนก็อาการนี้ค่ะ
ชวนไปไหนทำอะไรก็ปฏิเสธ เธอว่าทำไปแล้วก็จบ
ไปเที่ยว ไปวิ่ง ไปไหนๆ กลับมาก็จบ
คิดว่า หรือจะไปทางธรรม ไปฟังเทศน์
ไปวัด ไปด้วยกันกับพรรคพวก
เธอว่ากลับมาก็อยู่คนเดียว
เอ๊ะชักยังไง คนได้ธรรมกับซึมเศร้า
มันแยกกันได้นิดเดียว
เข้าใจ รู้อยู่กับโลกอย่างเป็นประโยชน์ตนประโยชน์ท่าน
มีชีวิตอย่าง อิสระ ร่าเริง ไม่ถดถอยหงอยเหงานะคะ

ล่นมาตอบก่อน
บะน่าจะใช่หนาเจ้า

เครื่องสำริด วงษ์ทองอยู่ เรียบเรียง
ภาพประกอบ โอม รัชเวทย์
เป็นปกแข็ง สำนักพิมพ์อมรินทร์ ธรรมะ

ไปเจอที่สุริวงค์เหลือเล่มสุดท้ายเยินหน้อย
แต่อยากได้มาเก็บไว้ ซื้อมาเมินหลายเดือน
กะหาเอามาอ่านนิเจ้า 5555

หันว่าหลัง ๆ มาบะทำเล่มเล็ก
ทำแต่เล่มใหญ่ออกมา บะสะดวกในการเก็บ

คัมภีร์อัลกุรอ่าน โค้ววว อ่านหยังแปลกแห๋มละ
แหวกแนวปี้ไปจ๊าดไกลเน้อ บะต้า บะใจ๊แนวเลย 555
จ้างค้นคว้าหาความรู้รอบตั๋วมาอ่านแต้ ๆ

เอะ บะได้ฮ้องว่า คำภีร์กุลอ่าน กะ
หันพิมพ์มาว่า อัลกุลอ่าน ปี้ชินกับคำตางบน
แต้ ๆ แล้วฮ้องว่า อัลกุลอ่าน แล่
รอรีวิวเน้อเจ้า

ท้ายสุดเราก็ไปคนเดียว ขอบคุณพี่ก๋าค่ะ

ฮ้ามาและไปแล้วเพียงลำพัง... ไม่ไปทั้งหมดเหรอครับ 555

""""

เห็นหัวข้อแว๊ป ๆ พออ่านไป อ้าวไม่ใ่ช่ แก๊งค์นั้นเหรอหลงดีใจ
กลายเป็น ธรรมมะกลาย ๆ

อ่านแล้วเหงาเลยเจ้า

ไยดี - เหมือนต้องสะกดแบบนี้ป่าวคะ หรือเขาเปลี่ยนแล้วน้อ

ที่จริงอยากโหวตภาพถ่ายมากกว่านะคะนี่ 55

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

Order ให้แล้วนะคะ ไม่เกิน 21.23 ตกแน่ ๆ..

สวัสดียามเย็นค่า พี่ก๋า

ตอนมาก็มาแต่ตัว ตอนไปก็ไปแต่ตัว
พกอะไรไปด้วยไม่ได้ นอกจากบุญกรรมที่ทำไว้จริงๆ ค่ะ

สิ้นสุดชีวิตวางวาย
จากไปแบบโดดเดี่ยวเดียวดายเพียงลำพัง

... เดี๋ยวพี่ไปหาเพื่อนเอาข้างหน้าละกัน

พี่โหวตโฟโต้นะคะ

สวัสดี ยามดึก จ้ะ น้องก๋า

หมู่นี้ 3-4 บล็อก นี้ เนื้อหาเกี่ยวข้องกับ เรื่องจะกลับสู่
ธรรมชาติ ทั้งนั้นเลย บล็อกนี้ ก็เรื่อง ไปอย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย
อิอิ ก็ใช่แน่นอน ใครอยากไปกับเราด้วยล่ะ ต่อให้รักกันปานจะ
กลืนกิน เขาก็ไม่ยอมตายไปกับเราด้วยหรอกจ้ะ ห้าห้า

"สุดท้ายร่ายระบำในความมืด
ครืดคราดเสียงลมหายใจสุดท้าย
ปิดฉากชีวิตวางวาย
ไม่เหลือสิ่งใดให้ยึดครอง"

ชอบคำบรรยายถึงวาระสุดท้ายของลมหายใจก่อนจาก
โลกนี้ไป จัง ได้ยินเสียงแบบเห็นภาพที่ลมหายใจเฮีอกสุดท้าย
จะหมดไป จริง ๆ ครูเคยเห็นลูกศิษย์ที่ป่วยเป็นมะเร็ง ก่อนเขา
จะจากไป เสียงลมหายใจเขาเป็นเสียง ครืดคราด เหมือนที่เธอ
บรรยาย นี่แหละ แล้วลมหายใจก็จะค่อย ๆ อ่อนลง ๆ ระดับ
ความดันในเครื่อง ก็จะค่อย ๆ กลายเป็นเส้นตรง นั่นคือ เขา
จากไปแล้ว ไม่ต้องเจ็บปวดด้วยโรคร้ายนี้อีกต่อไปแล้ว ตอนนั้น
ครูไม่ได้รู้สึกกลัว อยู่ร่วมกับน้อง ๆ ของเขา เช็ดตัว ใส่เสื้อผ้า
พร้อมน้ำตาแต่ไม่มีเสียงคร่ำครวญ น้ำตาไหลเท่านั้น เฮ้อ!
ชีวิตของคนเรา ก็เป็นเช่นนี้ มาคนเดียวและไปคนเดียว จริง ๆ
ดั่งที่เธอเขียนในวันนี้ จ้ะ

โหวดหมวด งานเขียน ฯ

อ่านงานเขียนวันนี้ เหมือนไปฟังพระเทศน์เลยค่ะ

สุดท้ายยังไงก็ต้องตาย เพียงแต่จะตายให้คนจดจำในความดี หรือสาบส่งในความไม่ดี เราเลือกได้

จริงแท้แน่นอนค่ะ
เป็นกระบี่เดียวดาย
มาคนเดียว ไปคนเดียว
ในปลายสุดท้ายแห่งชีวิต

สวัสดียามเช้าครับ คุณกะว่าก๋า
ชีวิตปรกติทุกวันนี้ อยู่กับสองสิ่งจริงๆ
คอมตัวโปรด
ธรรมชาติที่สร้างไว้ในบริเวณบ้าน
สวนสาธารณะที่หน้าบ้าน ที่ยังไม่ได้ปรับปรุง แต่ชอบมากเพราะยังมีอดีตให้ได้ชื่นชมอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน.

เตรียมวางแผน ท่องเที่ยวอีกครั้ง ในแต่ละท้องถิ่นไทยแห่งนี้ ตั้งใจนำจักรยาน(ที่ลูกได้มาแล้วบอกพ่อเอาไปขี่เล่นเลย)
มันได้เกิดแรงบันดาลขึ้นอีก เตรียมการวางแผนการณ์ระยะยาว.

จริงแล้วของชีวิตของเรา/หรือของท่านนั้น ก็ประดุจดัง"แมลงปอ"ตัวนั้น"ในภาพ"แล ถ้าได้ย้อนกลับสู่ธรรมชาติ แต่เพียงลำพัง มันอาจจะดูว่าเห็นแก่ตัว ไม่สนใจใยดีในเรื่องใดๆ "ในสังคมแห่งนี้"(แบกโลกมากไปก็เนื่อย).

เมื่อทบทวนชีวิตที่ผ่านไป ก็ประดุจดั่งเช่นนั้น แมลงปอตัวนั่น(ในภาพ)จึงอยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้คุ้มค่า ท่องไปแบบทัศนศึกษา เพื่อเพียงแต่ชม ชีวิตของเพื่อนร่วมโลกให้มากที่สุด เท่าที่มากได้ แต่จะไม่เข้าไปแบกโลกฯลฯไว้.

ชายแก่ตนนี้ ทำไม?หนอ จึงเห็นแก่ตัวเช่นนั้น....
มันคงยากจะอธิบาย ถึงเป้าหมาย"มีฝัน"ของชีวิตแต่ละนามแล,

สวัสดีค่ะน้องก๋า

มาอ่านข้อคิดดีๆ
ภาพสวยมากค่ะ