ที่บ้านเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อปัญญามาตั้งแต่เล็กแต่น้อย ผู้ชายทุกคนบวชที่วัดชลประทานฯหมดทุกคน เรื่องความตายสำหรับบ้านนี้ธรรมดาครับ สำคัญคือ "การเตรียมตัวตาย" ทำความพร้อมทุกอย่างก่อนจะจากไปเพื่อคนข้างหลังจะได้ไม่เป็นทุกข์


งานสีดำของที่บ้านก็จัดที่วัดชลประทานฯครับ ไม่มีใครร้องไห้คร่ำครวญ พระยังชมว่าบ้านนี้สมกับที่เป็นศิษย์วัดชลประทานฯ เพราะเห็นความตายเป็นเรื่องธรรมดาๆ แต่ก็แอบร้องบ้างครับ ไม่ถึงกับน่าเกลียด อิอิ

ควาใตายไม่น่ากลัว
อต่กว่าจะตาย
และวิธีการตาย
มันน่ากลัวค่ะ

เรื่องความตาย เห็นอยู่ประจำ

..
เมื่อตอนบ่าย ผมฟังเสียง สั่งการเตรียม pcr ไม่นาน
ก็มีรถเข็นเข้ามา เสียงพีซีอาร์ที่ติดมาจาก รถฉุกเฉินดังฟึ๊บฟับ
ดังมาก ๆ เสียงพูดคุย... ดังกว่าครึ่งชม. หันไปมองคนอ้วน
นอนตาค้าง มีท่อสอดเต็มปาก หมอหญิงพยายามสอดมท่อลงไป
เลยลับตา ไม่อยากมอง..
แต่เสียงดังว่า มาแล้ว (การเต้นหัวใจมาแล้ว) เขายังพีซีอาร์ต่อ
คนมุงข้างที่ผมอยู่ 7 คน ทุกคนทำหน้าที่

ผมคงอยู่ ฟังจนปลง
และวิงวอนในใจคอให้ คนข้างๆ ช่วยรอดปลอดภัย ผมวิงวอน
ในใจ 3 ครั้งน่าจะ เกิน ชม..

และแล้วเขาก็ใช้ เครื่อง pcr อัตโนมัติมาสอดตัว ปั้มต่อเสียง
ไม่ดัง ทำต่อ.. ผมว่าทีมแพทย์เขาทำงานตามปกติที่จะช่วย
คน คนที่ pcr ด้วยมือนาน พูดว่าเหนื่อยจะเป็นลม ขอหยุด
ให้เครื่องทำต่อ น่าชื่นชม
ส่วนผมอยู่ที่นั่นหลาย ชม. กลับบ้านตามปกติ

แม้จะปลงแต่ก็ยังอยากอยู่ต่อ 555 ให้หมอรักษา

ความตายเป็นสิ่งที่ยุติธรรมดีนะครับ
ยากดีมีจน สุดท้ายความตายมาหาอย่างเท่าเทียมกันหมด
memento mori

สวัสดียามเช้าค่ะคุณก๋า
แน่นอน...ไม่มีมนุษย์คนไหนหนีจาก"ความตาย"ได้เลย
น้อยคนที่โชคดีโกงความตายได้...มีให้เห็นค่ะ
สุขสันต์วันหยุดนะคะ

สวัสดียามสายคร่า

เป็นคนแปลก ไม่ค่อยอยากมีชีวิตยืนยาวเท่าไร
เพราะรู้สึกว่า ตอนแก่ตัว อาจจะทำอะไรๆ เองไม่ค่อยสะดวก
ต้องพึ่งพาให้คนอื่นช่วยทำนั่นทำนี่ให้ ไม่อยากพึ่งพาใครคร่า

ซึ่งตอนนี้เวลาก็เดินหน้าไปเรื่อยๆ เข้าใกล้ไปทุกทีๆ แล้วเน๊าะ

สวัสดีค่ะคุณก๋า...

ความตายอยู่แค่เอื้อม..

ดูข่าวตึกถล่มเมื่อวาน..

ก็รู้ได้ว่า ชีวิตคนเราสั้นนัก..

ไม่รู้ว่าจะตายไปเมื่อไหร่..

เราต้องเตรียมพร้อมไว้บ้าง..

สวัสดีครับคุณก๋า

เมื่อวานคุณก๋าพูดถึงเรื่องจวงจื่อฝันว่าตัวเองเป็นผีเสื้อที่บล็อกผม

วันนี้คุณก๋าออนแอร์เรื่อง “The Last Party”
“งานรื่นเริงสุดท้าย ก่อนความตายจะมาถึง”

คำว่า “ความตาย” ทุกคนคงรู้สึกว่าเป็นคำอัปมงคล
เพราะคนปกติโดยทั่วไปแล้ว ไม่มีใครต้องการมันเลยนะครับ
ยิ่งคนยึดติดกับสิ่งทางโลกมากเท่าใด ยิ่งกลัวมากขึ้นเท่านั้น

เกี่ยวกับชีวิตและความตาย มีอีกเรื่องนึงในหนังสือจวงจื่อ

“ ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่า ชีวิตอันน่าพิสมัยนั้นไม่ใช่มายาภาพ?
ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่า การหลีกหนีความตายอันน่าชิงชังนั้น
ไม่ผิดอะไรกับชายผู้ซึ่งเดินทางออกจากบ้านไปเมื่อวัยเยาว์
และได้หลงลืมเส้นทางกลับสู่บ้านเกิด? “

แม้คำสอนในพุทธศาสนา
ก็ปรากฏเกี่ยวกับเรื่อง “มรณสติ” อยู่มากมาย

แต่ทั้งหมด ที่กล่าวไว้เกี่ยวกับความตายนั้น
คงไม่ใช่ให้เรามานั่งปลง นั่งซึมเซา ปล่อยชีวิตไปตามยถากรรม
แต่ให้เราใช้ชีวิตให้มีคุณค่า
ให้ทุกคนรู้ว่า เวลาในชีวิตมนุษย์มีจำกัด

ถ้างั้น เราไปใช้ชีวิตให้สุดเหวี่ยงกันเลย
โนแคร์โนสนอะไรทั้งนั้น ไหนๆ ก็พูดมาแล้วว่าทุกคนต้องตาย
คนเราเกิดครั้งเดียว ตายครั้งเดียว ... น้านนนนนนนน นนนน น

อันนี้ก็เยอะไป
อาจเรียกว่าประมาทในความตายได้นะครับ

ชีวิตธรรมดา แต่การใช้ชีวิตแต่ละวันไม่ได้ธรรมดาเอาซะเลยค่ะ

ถ้าเรามัวแต่นั่งรอความตาย ชีวิตก็จะหยุดนิ่งไม่มีอะไรดีขึ้นนะครับ
เพราะฉะนั้น ระหว่างรอความตาย นี่ เราก็หาอะไรทำไปเพลินๆดีกว่านะครับ แต่อย่าช้านะครับ เพราะเราไม่รู้จะตายวันไหน
อยากทำอะไรก็ต้องรีบทำ

แต่บางคนพอรู้ตัวว่าจะต้องตาย อย่างเป็นโรคร้ายนี่
จะทำตัวดีทันทีเลยนะครับ อะไรที่ตอนไม่เจ็บป่วย ไม่เคยคิดจะทำ
ก็ได้ทำตอนช่วงเวลาที่มีจำกัดนี่แหละนะครับ

ปล.อ.เต๊ะ ต้องรีบไปเม้นท์บ้านอื่นต่อก่อนนะครับ
ยังเหลืออีกบานเลย
ชีวิตเอาแน่ไม่ได้จริงๆครับ ต้องรีบทำเวลาหน่อย เย้ย 555

เคยกลัวตาย แต่อยู่มาแปดสิบกว่าปีแล้ว
เริ่มรู้สึกว่าความตายน่าจะมาถึงเสียที
กลัวว่าจะอยู่จนทำอะไรให้ตัวเองไม่ได้
อะไรๆที่อยากทำก็ได้ทำไปหมดแล้ว
เวลานั่งรถผ่านวัดมักมองไปที่เมรุเผาศพ
อยากได้ทิ้งสังขารบนเมรุสวยๆค่ะ

ยังไงทุกคนก็ต้องตาย แต่จะเมื่อไหร่ไม่รู้นะคะ

บางทีลูกอาจตายก่อนพ่อแม่ก็เป็นได้

คนอยู่ก็ต้องสู้ชีวิตกันต่อไป

ถ้าเป็นคนรักกัน ก็รักกันให้ที่สุด เมื่อถึงเวลาที่ต้องจากลากันชั่วนิรันดร์ จะได้ไม่รู้สึกว่าเสียดายที่ไม่ได้ทำอะไรดี ๆ ต่อกันในช่วงเวลาที่มีโอกาส

ตายยกแก๊งค์เลยตุณก๋า
พวกเค้าจะรู้มั๊ยนะว่าไม่ช้านี้
ความตายก็จะมาเพรียกหา
บรรดาเหล่าคนผยองเหล่านี้หมด

ผมดูแล้วนึกถึงมีมอันนึงที่เขียไว้ว่า ตอนเด็ก อยากจะโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ที่มีความสุข เป็นคนดี ทำให้ทุกคนภูมิ // พอตอนนี้ ทุกนาทีในชีวตคือความอยากตาย ความตายเท่านั้นกระมั้งที่จะมอบความสุขที่แท้จริงให้ได้

อืมมม ชีวิตมันสิ้นหวังได้เบอร์นี้เลย

สวัสดี จ้ะ น้องกา

ไปทอดผ้าป่ามา ตั้งแต่ 2-4 ที่ จ.เลย กลับมาวันนี้ ฝนตก
หนักมากเลย ไม่ได้เที่ยว กินและช้อปในฟาร์มนมข้าวโพด ง่วงมาก

บล็อกวันนี้ เป็นเรื่อง เกี่ยวกับความตายที่ทุกคนหนีไม่พ้น นั่นเอง
เป็นสัจธรรมที่ไม่มีใครเถึยงได้เนาะ

โหวดหมวด งานเขียน ฯ

ธรรมดาแห่งชีวิต สุดท้ายก็เหมือนกันทุกคนใช่มั๊ยครับ
ได้ลุ้นท็อปโฟร์กันต่อนะครับ ห่างเชลซี 2 แต้ม กับ 8 นัดสุดท้ายครับ

อมตะ คือ สิ่งที่ต้องการ แต่ก็ไม่มีอยู่จริง ความตายมีอยู่จริงแน่นอน

วันนี้ พายุฝนฤดูร้อนเข้า ฝนตกตั้งแต่หลังเที่ยงคืน ตกๆหยุดๆ จนถึงยามเย็นครับ
(กรมอุตุฯพยากรณ์อากาศ พายุฝนมา 4 เม.ย. ก็มาจริง)
เชียงใหม่ฝนตกไหมครับ

สวัสดีครับคุณก๋า

ไม่มีใครหนีความตายไปได้ ถือว่าเท่าเทียมกันหมดนะครับ
เพียงแต่ไม่รู้จะเมื่อไหร่ รูปแบบไหน
พระท่านกล่าวไว้ว่า
ความเพียรเป็นกิจของวันนี้ ใครจะรู้ความตายแม้พรุ่งนี้

ภาพประกอบวันนี้เข้ากับเรื่องได้เหมาะ
แต่ก็แอบน่ากลัวครับ ^^

เมื่อคืนได้ดูเค้าย้ายมัมมี่ฟาโรห์ไปอีกพิพธภัณฑ์หนึ่ง (ในอียิปต์)
ดูไปได้พักนึง เพิ่งเริ่มพิธีการ
สุดท้าย กลายเป็นผมมาดูจากคลิปข่าวแทน เพราะอดนอนไม่ไหวครับ ^^

ความตายไม่เคยใจอ่อน
เป็นสัจธรรมจริงๆนะคะคุณก๋า

พูดถึงปรารถนามีชีวิตยืนยาว
ชีวิตยืนยาวอาจพ่วงด้วยความเจ็บป่วยตามมา
ไม่ว่าอยู่วัยไหน การมีสุขภาพดีน่าจะเป็นที่ปรารถนาที่สุดนะคะ

ฝันดีค่ะคุณก๋า

สวัสดียามดึกดื่นค่ะ พี่ก๋า

แวะมา blog พี่ก๋า รูปหายหมดเลย อดอ่านเลยค่ะ
555555555555555555555555555555555555

วันนี้ยุ่งกับการทดลองทั้งวัน ลองแปรรูปผลไม้
ให้ไปเป็นแบบที่อยากให้เป็นค่ะ ต้องรอติดตามผลเช้านี้
ลุ้นมากว่าจะยังไง แต่รสชาติตอนนี้ผ่านทะลุเพดานค่ะ
แฟนชอบมากๆ

สวัสดีค่ะน้องก๋า

มาอ่านข้อคิดดีๆ ค่ะ

Last party

ความหมายดีมากเลยค่ะ

ใช้ชีวิตแบบไหน ก็ต้องพึงระวังนะคะ