พฤศจิกายน 2567
 
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
3 พฤศจิกายน 2567

: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - วัชรเซน :

 
: วัชรเซน :
เขียน : สุวินัย ภรณวลัย








ผมไม่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้ทุกตัวอักษร
แต่เลือกอ่านเฉพาะส่วนที่ผมสนใจ
นั่นคือ ประวัติของพระสงฆ์ชาวญี่ปุ่นที่ชื่อ โดเง็น

ท่านโดเง็นเป็นปรมาจารย์เซนผู้ก่อตั้ง ‘นิกายโซโต’ ในญี่ปุ่น
เกิดในตระกูลขุนนางราวปี ค.ศ. 1200 เมื่อบิดาเสียชีวิตตั้งแต่ตัวท่านยังเยาว์วัย
ท่านโดเง็นจึงตัดสินใจบวชในวัย 13 ปี และออกเดินทางศึกษาธรรมตามวัดต่าง ๆ
เพื่อแสวงหาความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันระหว่าง ‘การปฏิบัติธรรม’ กับ ‘การรู้แจ้ง’

เมื่ออายุ 23 ปี ท่านตัดสินใจเดินทางไปประเทศจีนเพื่อศึกษา ‘เซน’
แต่กลับพบว่า ‘เซน’ ในจีนยุคซ้องใต้ ก็มีปัญหานานาประการ
ทั้งในแนวความคิดหรือแม้แต่การปฏิบัติธรรมซึ่งแตกต่างผิดเพี้ยนกันออกไปในแต่ละสำนัก
จนสร้างความท้อแท้และทำให้ท่านคิดอยากเดินทางกลับญี่ปุ่นในทันที
โชคดีที่ในเมืองจีนยุคนั้น ยังหลงเหลือ “ครูบาอาจารย์ทางธรรม” ที่ดีอยู่ไม่น้อย
ในที่สุดท่านจึงเริ่มลงหลักปักฐาน และศึกษาเล่าเรียนเซนอย่างเข้มข้น
จนพบกับสภาวะ ‘ซาโตริ’ หรือ ‘ตระหนักรู้ในความจริงแห่งตน’ ได้ภายในเวลา 2 ปี
ประสบการณ์การค้นพบตัวตนที่แท้จริง คือ การก้าวข้ามผ่านพ้นตัวตนเดิม

หลังจากนั้น ท่านโดเง็นได้เดินทางกลับมายังประเทศบ้านเกิดเมืองนอน
และใช้เวลาอีกพักใหญ่ในการวางรากฐานนิกายเซนในประเทศญี่ปุ่น
ซึ่งในช่วงต้นท่านได้ถูกต่อต้านจากลัทธิและนิกายเดิมซึ่งมีอยู่
จนต้องหนีไปในพื้นที่ปลอดภัยเพื่อหลบเลี่ยงการถูกทำร้ายด้วยกำลัง

แต่เมื่อเวลาผ่านไป การศึกษาพุทธธรรม เพื่อให้ ‘ธรรมเปลี่ยนตัวตน’
ก็เริ่มสร้างศรัทธาและเข้ามาแทนที่ธรรมะแบบเก่าซึ่งเน้นใช้ ‘ตัวตนเปลี่ยนธรรมะ’
เครื่องมือสำคัญที่ท่านโดเง็นใช้ในการฝึกฝนตนเองและเหล่าศิษย์ทั้งหลาย
คือ ‘ซะเซน’ หรือการ ‘นั่งสมาธิ’ นั่นเอง



‘ซะเซน’ คือ การพิจารณาอย่างมีสติตื่นรู้ในสมาธิ
เป็นภาวะของการไร้ความคิดอย่างสิ้นเชิง
‘นั่งเพื่อนั่ง’ ไม่ใช่นั่งเพื่อหาคำตอบ หรือ คลายความสงสัย
เป็นการนั่งเพื่อค้นพบ ‘ความแจ่มแจ้งในตนเอง’ และ ‘กระจ่างแจ้งอย่างไร้ตนเอง’

การนั่งสมาธิในนิกายโซโตเซน
จึงเป็นสิ่งที่ช่วยประคับประคองจิตใจให้กลับมาสู่ความสงบ
และด้วยความเพียรอย่างค่อยเป็นค่อยไป
ในที่สุด...เราก็จะ “ค้นพบ” ตัวตนบนความสันโดษนี้นั่นเอง

ในฐานะผู้เรียนรู้ ผมไม่เคยแบ่งแยกหรือเปรียบเทียบ
ว่าแนวทางของโซโตเซน หรือ รินไซเซนนั้น
แบบไหนดีกว่า ช้าหรือเร็ว ฉับพลันหรือค่อยเป็นค่อยไป
ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน
“รู้” ก็คือ “รู้”
“ไม่รู้” ก็คือ “ไม่รู้”
“ไม่รู้” ก็ทำให้ตัวเอง “รู้” ได้
จะด้วยวิธีไหน แบบไหน อย่างไร เมื่อใด
หาใช่สิ่งสำคัญไม่...


“รู้แจ้ง รู้จริง” หรือไม่ในตน
นั่นต่างหากที่สำคัญ




















Create Date : 03 พฤศจิกายน 2567
Last Update : 3 พฤศจิกายน 2567 20:58:10 น. 9 comments
Counter : 566 Pageviews.  
(โหวต blog นี้) 

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณmultiple, คุณtanjira, คุณnonnoiGiwGiw, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณหอมกร, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณอุ้มสี, คุณปรศุราม, คุณสองแผ่นดิน, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณSweet_pills


 
อาจารย์เต๊ะ ไม่รู้ว่า รู้แจ้ง คืออะไร
รู้แต่ว่า เวลาจะทำอะไรให้ดีนี่ ก็ต้องฝึกฝน ทำซ้ำทำบ่อยๆ
ถึงจะแตกฉาน เชี่ยวชาญนะครับ

ส่วนเรื่องเพจต้นไม้ นี่ ยังไม่กล้าเข้าวงการครับ
เพราะเค้าว่า ใครเข้าแล้วจะออกยากมากเลยนะครับ แฮร่ 555

วันนี้ อาจารย์เต๊ะ นอนไม่ค่อยหลับ เลยตื่นเร็วมาก
ตื่นตั้งแต่ ตี3 สงสัยว่ามี พลังงานบางอย่างมาปลุก
เปิดประตูมาดู แมวเพื่อนบ้าน นั่งยิ้มแฉ่ง ขอกินอยู่หน้าประตูนี่เอง 555



โดย: multiple วันที่: 3 พฤศจิกายน 2567 เวลา:4:57:39 น.  

 
สวัสดียามเช้าค่ะก๋า

พี่กลับมาจากสระบุรีแล้วค่ะ
กลับมาพร้อมหวัดเลยค่ะ แต่น่าจะหวัดธรรมดา
ติดมาจากพี่สาวค่ะ

คุณหอมกรคงแปลกใจล่ะค่ะเช้าวันนี้


โดย: tanjira วันที่: 3 พฤศจิกายน 2567 เวลา:6:21:03 น.  

 
โอ้ แปลกใจมากเม้นท์คุณธัญมาแล้ว
หนังสือของอาารย์คนนี้ไม่เอาหละคุณก๋า



โดย: หอมกร วันที่: 3 พฤศจิกายน 2567 เวลา:11:01:28 น.  

 
สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

"วัชรเซน" การรู้แจ้ง เป็นเรื่องสำคัญในการปฏิบัติ เพื่อนำไปสู่
ธรรมะที่แท้จริง การเรียนรู้สิ่งใดก็ตาม ต้องเรียนรู้และปฏิบัติด้วย จึงจะ
นำไปสู่การรู้แจ้ง รู้จริง จ้ะ

โหวดหมวด แนะนำหนังสือ


โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 3 พฤศจิกายน 2567 เวลา:12:54:21 น.  

 
พี่อุ้มชอบตั้งแต่ปกหนังสือเลย


โดย: อุ้มสี วันที่: 3 พฤศจิกายน 2567 เวลา:18:52:21 น.  

 
สวัสดีครับ
โลกเราไม่มีอะไรยั่งยืน มีความเปลี่ยนแปลงตลอด เราไม่ได้เป็นเจ้าของสิ่งใดๆบนโลก แต่ผมคิดว่า ชีวิตเรายังเป็นความจริงอยู่นะครับ ไม่ใช่ความฝัน

เพราะเราจะฝันซ้อนฝันได้ยังไงอ่ะครับ ถ้าไม่ใช่ว่าเรากำลังฝันอยู่...
//พูดเอง...แต่ก็เริ่มงงตัวเองแล้ว


โดย: กะริโตะคุง วันที่: 3 พฤศจิกายน 2567 เวลา:18:56:51 น.  

 
อันนี้เหมือนเป็นการมองย้อนไปที่จุดเริ่มต้นเของเรื่องราวเลยครับ บางคำตอบก็ทำให้เรารู้สึกประหลาดใจนะ


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 3 พฤศจิกายน 2567 เวลา:20:49:22 น.  

 
สมาธิ สงบ ค้นพบ รู้แจ้งในตัวตนของตัวเอง

น่าจะไม่มีฝนแล้ว ช่วงเช้าอากาศก็ยังไม่เย็น กลางวันก็ร้อนมาก



โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 3 พฤศจิกายน 2567 เวลา:22:24:32 น.  

 
การประคับประคองจิตใจสู่ความสงบ
ด้วยความเพียรอย่างค่อยเป็นค่อยไป
การรู้แจ้งเกิดเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นนะคะ

วัชรเซนเป็นคำที่ได้ยินครั้งแรก
ขอบคุณคุณก๋าแนะนำหนังสือดีๆอีกเล่มนะคะ


โดย: Sweet_pills วันที่: 4 พฤศจิกายน 2567 เวลา:0:23:22 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

BlogGang Popular Award#20


 
กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 395 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]