มิถุนายน 2568
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
3 มิถุนายน 2568

: สบตาความตาย เรียนรู้ความหมายของชีวิต :


: สบตาความตาย เรียนรู้ความหมายของชีวิต :

ที่มา : Shortcut ปรัชญา EP.15




จะมีสักกี่คนที่อยากพูดถึงความตายของตน
หลายคนมองมันเป็นเรื่องอัปมงคลซึ่งไม่ควรหยิบยกมาเป็นหัวข้อสนทนาด้วยซ้ำ
แต่นั่นไม่อาจทำให้เราหลบหนีความจริงที่ว่า



“เราทุกคนล้วนต้องตาย”


ไม่มีใครหนีพ้นความตายไปได้เลยแม้เพียงสักคน
ไม่มีไม่ตาย ไม่ตายไม่มี
มีแต่ความตายที่เต็มไปด้วยความรักตัวกลัวตาย
กับมีความตายซึ่งคล้ายอิสระในการปลดปล่อยชีวิตจากกรงขังที่มีชื่อเรียกว่า
“ความตาย”


ทำไมบางคนกลัวตาย บางคนไม่กลัว ?

ทำไมเรากลัวความตาย ทั้งที่มันเป็นความจริงซึ่งไม่อาจหลีกหนีพ้นได้
หรือเป็นเพราะเราไม่เข้าใจมันอย่างแท้จริง
พอไม่เข้าใจความตาย ก็เลยไม่อาจยอมรับความสูญเสียพลัดพรากที่ต้องเกิดขึ้น

เมื่อมองความตายน่ากลัว ความกลัวจึงฝังลงลึกในจิตใจ
เมื่อไม่เข้าใจความหมายของความตาย ย่อมไม่อาจเข้าใจความหมายที่แท้จริงของชีวิต

แท้จริงแล้ว....ในการพลัดพรากจากลา
อาจมี “ความงาม” ซ่อนอยู่ในคราบรอยน้ำตา
อาจมี “ความจริง” ซ่อนอยู่ในเสียงสะอื้น
อาจมี “ความทรงจำ” ซ่อนไว้ให้เราได้ระลึกถึง

เพราะคน ๆ นั้นยังอยู่ในความทรงจำ
เขาจึงไม่เคยตายจากไปไหน

เมื่อไม่เคยตายไปจากความทรงจำ
หากเรายังไม่ถึงวันสิ้นลม คนที่เรารักย่อมอยู่ในอ้อมกอดของกาลเวลา
คนที่เรารักย่อมอยู่ในโอบกอดของความทรงจำอันลึกซึ้งตรึงใจซึ่งเรามีให้อยู่เสมอ


หากเราสบตาความตายในภาวะแห่งความจริงนี้ได้
ยังจะมีอะไรน่ากลัวอยู่อีกหรือ ?
มันไม่ควรมีสิ่งใดหลงเหลือไว้อีกแล้ว
แม้กระทั่งความรัก ความโศกเศร้า ความอาลัย หรือความทรงจำ
เมื่อลมหายใจสุดท้ายของเราดับสิ้นลง



------------------------------------------------



รับชมคลิปนี้ทางลิ้งค์นี้ได้เลยครับ































Create Date : 03 มิถุนายน 2568
Last Update : 3 มิถุนายน 2568 5:34:46 น. 10 comments
Counter : 766 Pageviews.  
(โหวต blog นี้) 

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณkae+aoe, คุณ**mp5**, คุณหอมกร, คุณmultiple, คุณDevastar, คุณปรศุราม, คุณmcayenne94, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณชีริว, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณtoor36, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณAnanya Amy_1994, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณสองแผ่นดิน


 
แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ


โดย: **mp5** วันที่: 3 มิถุนายน 2568 เวลา:6:46:49 น.  

 
การไปงานศพคนรู้จักฟังพระสวด
ก็เพื่อให้เจริญมรณานุสติว่า
สักวันเราก็ต้องตายเหมือนกัน
น่าเสียดายส่วนใหญ่ไปคุยกัน
แข่งกับพระสวดในงานเสียนี่คุณก๋า
อ๊ะ วันนี้ขาประจำหายไปไหนหมดนะ



โดย: หอมกร วันที่: 3 มิถุนายน 2568 เวลา:8:24:44 น.  

 
เราไม่กลัวตายแต่ไม่อยากให้คนที่เรารักตาย มันอาจดูย้อนแย้ง แต่มันคือเรื่องจริงที่คนส่วนใหญ่อยากอยู่กับคนที่เรารักไปนานๆ

ทักทายคะคุณก๋า


โดย: Devastar วันที่: 3 มิถุนายน 2568 เวลา:9:36:45 น.  

 
รุ่นอาจารย์เต๊ะ ไปแต่งานศพ มากกว่างานอื่นเลยครับ
จัดเองก็บ่อย ไปงานพ่อแม่เพื่อนมั่ง เพื่อนมั่ง
เสร็จจากงานศพ เพื่อนชวนไปกินข้าวกันต่อ ก้ไม่ไป
งานรื่นเริงเลิกไปแล้วครับ 555

วิธีการที่ ฝรั่งชอบเรียกกันว่า OLD SCHOOL นี่
ยังใช้ได้ดีเสมอ เวลาไปออกไซท์งาน ไปคุยกับช่าง
ขอให้มี ดินสอดำๆ กับถุงปูน นี่ เคลียร์แบบได้ รู้เรื่องทันทีเลยนะครับ555



โดย: multiple วันที่: 3 มิถุนายน 2568 เวลา:10:19:14 น.  

 
เนาะเป็นสัจธรรม


โดย: อุ้มสี วันที่: 3 มิถุนายน 2568 เวลา:11:30:26 น.  

 
ตอนเด็กเคยเล่นเกมส์คอม
เก็บอาวุธไว้มากมาย ถ้าอาวุธมากๆเราก็ไม่อยากตาย
เพราะตายแล้วต้องเริ่มใหม่มันเสียเวลากว่าจะเก็บได้มาก
ชีวิตก็เหมือนอย่างนั้นค่ะ ถ้าเก็บไว้เยอะก็เสียดาย
แต่ด้วยความสามารถที่เคยทำได้ เล่นเกมส์ใหม่ก็ทำได้เหมือนเดิม
ถ้าเรามีเวลาที่จะเล่น หรือเรารักที่จะเล่น
แต่ถ้าเราเบื่อแล้ว เราก็เลิกเล่น
ส่วนคนที่เล่นไม่เก่ง ไม่มีทักษะ
ไม่มีอาวุธอะไร เล่นไปก็แกนๆไม่มันส์ ก็ตามนั้นค่ะ


โดย: mcayenne94 วันที่: 3 มิถุนายน 2568 เวลา:12:36:54 น.  

 
สมัยเด็กก็กลัวความตาย พอแก่ไปๆ กลัวความตายของคนที่เรารักมากกว่า
เพราะจะเป็นการจากไปแบบไม่กลับมา
ชอบเรื่อง COCO นะครับ คนจะไม่ตายครั้งที่สอง จนกว่าคนที่ยังอยู่จะลืมเรื่องของเราจนหมด ตอนนั้นดูแล้วรักวันเชงเม้งขึ้นมาเลย
ถ้า AI เรียนรู้มนุษย์คนหนึ่งได้สมบูรณ์แบบแล้วคุยกับเราได้เหมือนคนนั้นยังอยู่มันจะเศร้าน้อยลงไหมนะ


โดย: ชีริว วันที่: 3 มิถุนายน 2568 เวลา:16:49:31 น.  

 
จริงๆ แล้วความน่ากลัวมันน่าจะอยุ่ที่เราไม่รู้ว่ามันจะมาเมื่อไหร่มากกว่า แต่เพราะเราไม่รู้นี่แหละเลยทำให้เราต้องพยายามใช้ชีวิตให้ดีที่สุดและไม่ต้องมานั่งเสียใจทีหลัง

เอาเข้าจริงคนที่เรารักจากไป มันเศร้า และเจ็บปวดมากนะครับ


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 3 มิถุนายน 2568 เวลา:20:42:34 น.  

 
สวัสดี ยามดึก จ้ะ น้องก๋า

"สบตาความตาย เรียนรู้ความหมายของชีวิต" บล็อกนี้ คุยกัน
ถึงเรื่องความตาย ซึ่งเป็นเรื่องที่ทุกคนหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะทุกคน
เกิดมาแล้วต้องตาย มันเป็นสัจธรรม ถ้าคนที่เข้าใจหลักสัจธรรมข้อนี้
ได้ ก็จะไม่กลัวตาย ความกลัวน่าจะอยู่ที่กลัวคนที่เรารัก สิ่งที่เรารัก
ต้องตายมากกว่า เนาะ
โหวดหมวด งานเขียนฯ


โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 3 มิถุนายน 2568 เวลา:22:07:34 น.  

 
บางคนไม่คิดว่าตัวเองจะตาย บางคนกินข้าวตาย อาบน้ำตาย ฯ
ชีวิตแสนสั้นครับ เร่งทำความเพียรธรรมเสียแต่บัดนี้
วันนี้ ไม่มีฝน กลับมาร้อนอีก
ออกกำลังกายก็ต้องเลือกชนิดที่พอดีกับสุขภาพ



โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 3 มิถุนายน 2568 เวลา:23:03:35 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 395 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]