: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - วิถีแห่งซูฟี :
: วิถีแห่งซูฟี :เขียน - Idries Shahแปล - ปรีชา ช่อปทุมมา

ถ้าในซีกโลกตะวันออก มีศาสนาพุทธ นิกายเซน ในโลกตะวันออกกลาง ก็มีศาสนาอิสลาม นิกายซูฟี ที่มีแนวคำสอนคล้ายกันอย่างน่าประหลาดใจ การสอนแบบไม่สอน การสอนโดยให้โศลกธรรม คำกลอน คำคม เพื่อให้ลูกศิษย์นำไปขบให้แตก แลกกับการบรรลุธรรมแบบฉับพลันทันใด
ซูฟีและเซนมีบางเรื่องเล่าที่เหมือนกันราวกับเป็นเรื่องเดียวกัน เปลี่ยนไปก็เพียงแค่ชื่อตัวละครเท่านั้น จนอดคิดไม่ได้ว่าทุกหนแห่งบนโลกนี้ ล้วนมีผู้มีปัญญา ซึ่งได้ส่งต่อ “ภูมิปัญญาหรือสากลธรรมะ”เพื่อใช้เป็นเครื่องมือในการสอนศิษย์ เพื่อให้ศิษย์เกิดการหยั่งรู้ในความจริงนั้นด้วยตนเอง
ดังเช่นหนึ่งในเรื่องเล่าในหนังสือเล่มนี้ ที่ตอกย้ำเรื่องของการค้นพบความจริงสูงสุด ภายในตนเอง ด้วยตนเองอันเป็นที่รักชายคนหนึ่งไปหยุดที่หน้าบ้านของผู้ซึ่งได้นามว่า “อันเป็นที่รัก” แล้วเคาะประตูเรียก มีเสียงร้องถามออกมา “นั่นใคร ?” ชายคนนั้นตอบ “กระผมเอง” เสียงบอก “ไม่มีที่ว่างพอสำหรับข้ากับเจ้า” แล้วประตูก็ปิดสนิท
ภายหลังจากหนึ่งปีแห่งความขัดสนและเปลี่ยวเหงา ชายคนนั้นกลับมายังบ้านของผู้ซึ่งได้นามว่า “อันเป็นที่รัก” อีกครั้ง เขาเคาะประตู เสียงถามจากข้างใน “นั่นใคร” ชายคนนั้นตอบ “ก็ตัวท่านอย่างไรเล่า” ประตูถูกเปิดต้อนรับ
…………………………….
และแม้ซูฟีจะให้บทบาทอันสำคัญยิ่งกับ “ครูบาอาจารย์” ผู้สอนธรรม แต่การเรียนรู้เกิดขึ้นได้ในทุกหนแห่ง เกิดขึ้นได้กับทุกคน ไม่ว่าคนๆนั้นจะเป็นใคร มีสถานะใดทางสังคม ร่ำรวยหรือยากจน ยิ่งใหญ่หรือต่ำต้อย เช่นตัวอย่างในเรื่อง ยุ่งไม่เข้าเรื่อง
ผู้ได้รับความช่วยเหลือให้พ้นอันตรายจากสิงโตดุร้าย ไม่ถือเป็นเรื่องสำคัญว่า ความช่วยเหลือนั้นกระทำโดยคนที่ไม่เคยรู้จัก หรือว่าเป็นบุรุษเรืองนาม ก็แล้วเหตุใดเล่า ผู้แสวงความรู้จะจ้องเจาะจงศึกษาจากอาจารย์ซึ่งมีชื่อเสียงโด่งดังเท่านั้น
ท้ายที่สุด --- เซนและซูฟี กลายเป็นวิธีศึกษาเพื่อพ้นไปจากการยึดติดในตัวตน พ้นไปจากรูปแบบคำสอนเดิม ๆ ที่เคยชิน แทบจะไม่ให้ความสำคัญกับพิธีกรรมอันรกเรื้อรุงรัง “อาจารย์ที่แท้จริง” อาจเกิดขึ้นในรูปแบบที่แตกต่างหลากหลาย ไม่จำเป็นต้องเป็นคุรุ ศาสดา หรือผู้นำทางจิวิญญาณ เช่นตัวอย่างสุดโต่งในเรื่อง เราก็ศิษย์มีอาจารย์
อาจารย์ชิบลีถูกถาม “ใครเป็นผู้อบรมหลักปฏิบัติธรรมให้แก่ท่าน” เขาตอบ “หมาตัวหนึ่ง...เรื่องมีอยู่ว่าวันหนึ่งฉันเห็นมันยืนอยู่ริมตลิ่ง และจวนจะตายด้วยความกระหาย ทุกครั้งที่มองเห็นเงาตัวเองในน้ำ มันจะตกใจกลัวและถอยหนี เพราะคิดว่านั่นเป็นหมาอีกตัวหนึ่ง ในที่สุด ด้วยความทรมานเหลือที่จะระงับ มันสลัดความกลัวและกระโดดลงน้ำ ปรากฏว่าหมาตัวอื่นหายลับไป หมาตัวนั้นจึงรู้ว่า สิ่งขัดขวางที่แท้คือตัวมันเอง เครื่องกั้นระหว่างมันกับสิ่งที่แสวงหาจึงถูกทำลายหมดสิ้น ด้วยวิธีเดียวกันนี้ อุปสรรคของฉันก็ถูกขจัดเรียบ ฉันรู้ว่ามันคือสิ่งที่เรายึดถือว่าเป็นตัวเป็นตน หลักปฏิบัติของฉันถูกเปิดเผยเป็นครั้งแรกโดยพฤติกรรมของหมาตัวหนึ่ง”
ทั้งหมดทั้งมวล 112 เรื่องเล่ากับ 100 คำคมภายในเล่ม ก็ไม่ได้ทำให้ใครบรรลุธรรม หรือ เข้าใกล้ธรรมะอย่างที่ใครคาดหวัง ผมอ่านเรื่องราวภายในเล่มด้วยความเข้าใจและไม่เข้าใจ เพราะบางบทก็อ่านจบลงไปด้วยความงุนงง แต่ในความงุนงงนั้นเอง ที่ผมคิดว่ามันก็เป็นที่ซุกซ่อนตัวของ “ความเข้าใจ” โดยก่อนที่จะ “เข้าใจ” ผมอาจจะต้องอ่านตัวอักษรเหล่านั้นให้ “รู้สึก” เสียก่อน เพราะบางที.. “ความรู้สึก” ก็ต้องมาก่อน “ความเข้าใจ” “ความเข้าใจ” อาจต้องมาก่อน “เหตุผล” เพื่อค้นพบคำตอบที่มีเหตุผลภายใต้ความรู้สึกและความเข้าใจ





Create Date : 03 มีนาคม 2566 |
Last Update : 3 มีนาคม 2566 4:03:39 น. |
|
18 comments
|
Counter : 464 Pageviews. |
|
 |
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณtanjira, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณkae+aoe, คุณเริงฤดีนะ, คุณตะลีกีปัส, คุณปัญญา Dh, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณtuk-tuk@korat, คุณThe Kop Civil, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณnonnoiGiwGiw, คุณอุ้มสี, คุณหอมกร, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณทนายอ้วน, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณtoor36, คุณสองแผ่นดิน, คุณhaiku, คุณSweet_pills, คุณnewyorknurse |
โดย: tanjira วันที่: 3 มีนาคม 2566 เวลา:7:02:16 น. |
|
|
|
โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 3 มีนาคม 2566 เวลา:10:39:00 น. |
|
|
|
โดย: ปัญญา Dh วันที่: 3 มีนาคม 2566 เวลา:10:43:26 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี วันที่: 3 มีนาคม 2566 เวลา:16:48:08 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 3 มีนาคม 2566 เวลา:17:39:27 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 3 มีนาคม 2566 เวลา:20:54:27 น. |
|
|
|
โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 3 มีนาคม 2566 เวลา:23:45:11 น. |
|
|
|
| |
หนังสือบางเล่มเราก็อ่านรู้เรื่องบ้างไม่รู้บ้างจริงๆค่ะ
แต่ที่ก๋าหยิบยกมานำเสนอคือพยายามอ่านและทำความเข้าใจ
ทำให้ได้เรียนรู้และเข้าใจได้ง่ายขึ้นนะคะ
ประเด็นหลัก นั่นคือความจริงค่ะ
จะเดินขึ้นหรือลง ไม่สำคัญเท่ากับสิ่งที่เราต้องแบกรับอยู่
คล้ายๆกับ จุดหมายไม่สำคัญเท่ากับระหว่างทางที่เราเดินนะคะ
วันนี้พี่มาก่อนคุณหอมกร
อากาศบ้านพี่ยังเย็นๆอยู่ค่ะช่วงเช้า
แต่พอสายแดดแรงมากค่ะ แต่ฝุ่นยังน้อยกว่าเชียงใหม่ลำปางนะคะ
ก๋า มาดาม หมิงหมิง มีความสุขมากๆ รักษาสุขภาพนะคะ