space
space
space
 
มกราคม 2560
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
space
space
30 มกราคม 2560
space
space
space

จงใช้เวลาอยู่กับ...ความจริงได้แล้ว








I miss me.

ชีวิตคนเราก็เหมือนกระทะโคเรียคิง (ป่ะว่ะเห็นกำลังดัง)...ในชีวิตหนึ่งเราใช้มันทำอาหารกันมากหลากหลายเลยอย่างเชียว ทั้งทำอาหารคาว หวาน ขม มัน เค็ม เปรี้ยว เผ็ด เค็ม ร้อน   ดูๆ ไปแล้วก็เหมือนชีวิตที่ทั้งเจอ ปัญหา อุปสรรค ความสุข ความทุกข์ ความเศร้า ทั้งปวง ทั้งหลาย ทั้งมันทำให้ยิ้มได้ หัวเราะได้ ร้องไห้ได้ เจ็บปวดได้เหมือนกัน

ก่อนหน้านี้ไม่กี่เดือน กี่วันที่ผ่านมา ดญ.รู้สึกว่าชีวิต ดญ.เจอสิ่งที่ทำให้ชีวิตตัวเองดูมีชีวิต ชีวาขึ้น มีเสียงหัวเราะที่ดังลั่นกว่าทุกๆวันที่ผ่านมา  มีคนที่เข้ามา เรียกเขาว่า ดช.แล้วกันทำให้ ดญ.อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป มีวันที่สวยงามขึ้นกว่าเดิม วันนึง ดช. คนที่ผ่านเข้ามาเปิดให้ ดญ.ฟังเพลงทฤษฎีสีชมพู (บอกเพลงนี้ของ ดญ.)...ในท่อนที่ว่า "เมื่อสีของเราไหลรวมกัน โลกของฉันก็ค่อยๆ เปลี่ยนไปทั้งใบ....(ลองเปิดฟังดิ ดญ.ชอบมาก)เพาะมากขอบอก (ยิ้มกว้าง)

แต่ในความเป็นจริงวันนี้...นั่นมันคือสิ่งที่ผ่านมาสักพัก และผ่านไปตลอดกาญฯ แต่ ดญ. คนนี้อยากบอก ดช.คนนั้นว่า ดีแล้วหล่ะกับความสัมพันธ์ที่ยาวนานกว่า ควรมีการให้อภัยมากมายซ่อนอยู่ในนั้น  และ ดญ. ก็อยากจะบอก ดช. คนนั้นว่า ในความเป็นจริงความสัมพันธ์ระยะสั้นก็ล้วนมีการให้อภัยมากมายซ่อนอยู่ในนั้นเช่นกัน

ดญ. คนนี้รู้สึกเสียดายโอกาสที่บางโอกาสควรจะได้คุยกันจริงจัง ทุกครั้งก็เต็มไปด้่วยปัญหา ความทุกข์ และเรื่องไม่สบายใจ การพูดคุยคงได้คายความในใจออกมา หากมีคนตั้งใจฟังความในใจสีเทา  ทุกครั้งที่ ดญ.คนนี้อยู่กับความเงียบ ความว่างเปล่า อารมณ์ครุ่นคิดยังคงค้างคา  น้ำตายังคงคลอเบ้า  ยังไม่เชื่อว่ามันจะจบลงจริงๆ ดวงตา และมือคู่นั้นที่เคยมองเรา จับหัวเราอย่างลึกสุดในหัวใจนั้น... วันนี้ดวงตาคู่นั้น และมือคู่นั้น จะจากเราไปอย่างชั่วนิรันดร์แล้ว
ในวันนี้เรายังอาจจะยังรับรู้อยู่ แต่วันนึงเราก็อาจจะลืม เหมือนแผลที่ค่อยๆ จางหาย บางทีมันอาจหลงเหลือแค่รอยแผลเป็นนิดหน่อย  วันนี้เราผิดหวังมาก เราฟูมฟาย แต่เราไม่ตาย เพราะความดราม่า เรารู้ว่า กาลเวลาจะช่วยรักษาเยียวยาในตัวมันเอง  

ในยามเรารัก เราเป็นอีกคนหนึ่ง เรามีพลังในแบบที่เราไม่เชื่อ..ว่าเราจะมีพลังแบบนั้น เราเลินเล่อประมาททั้งที่เราเป็นคนรอบครอบ ..ซ้ำแล้วซ้ำเล่า


สุดท้าย เราไม่ได้โง่ใช่ไหม  เราไม่ได้ผิดใช่ไหม เราแค่รัก ...
ความรักไม่ได้หลอกเราใช่ไหม มีแต่ตัวเราเองที่หลอกตัวเองว่าความรักนั้นไม่เคยจางหายไปจากเรา 

สุดท้าย กล้ารักแล้วก็ต้องยอมรับอาการบาดเจ็บที่เกิดขึ้นซิเนอะ ......เราดีใจด้วยกับคนที่ห่างกันไป เวลาผ่าน วันผ่าน ทั้งสองก็กลับมาลงเอยกัน....


             เด็กหญิงจอมเพี้ยน
        มันคือนิยายเรื่องของเรา P-P



Create Date : 30 มกราคม 2560
Last Update : 30 มกราคม 2560 23:58:06 น. 0 comments
Counter : 1202 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
space

นักเดินทางด้วยกายหยาบ
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






space
space
[Add นักเดินทางด้วยกายหยาบ's blog to your web]
space
space
space
space
space