คืนนี้ ไม่ค่อยมีใครทำอาหาร ครัวจึงปลอดโปร่ง คนที่เข้าครัวเป็นนักเที่ยว สว. ที่ไม่ได้มากับรถเรา 4-5 คน พวกเราและสาวอินเดียจากอังกฤษ สมาชิกใหม่ของรถที่เพิ่งมาเข้ากลุ่มเมื่อเช้า เธอเปรยๆ กับเราว่า”พวกคุณดูจะเป็นกลุ่มพิเศษนะ ” ย้อนถามเธอว่า คืออย่างรัย เธอบอกว่าเหมือน David จะดูแลพวกเราดี ต้องชี้แจงจะได้เข้าใจเรา ว่า เราก็ไม่ได้รับสิทธิพิเศษอะไรนะ บางเรื่องบางกลุ่มทำได้ เช่นจองที่นั่งบนรถ แต่เขาไม่ให้เราทำ ส่วนบางครั้งดูเขาใส่ใจเราหน่อยเพราะเราเป็นลูกค้าที่อ่อนแอเรื่องภาษาและก็ชราด้วยวัย ( แต่ใจยังเยาว์นะจ๊ะ)
ดึกๆ เราก็ยังนั่งกันอยู่ เลยเห็น Tim เปลี่ยนอาชีพจากเจ้าของคณะละคร มาเป็น ช่างตัดผม ให้เพื่อนอังกฤษด้วยกัน จนดึกก็ยังตัดไม่เสร็จ คงต้องดูผลงานตอนเช้า

พอเช้า ตื่นขึ้นมา เราก็นั่งกินอากาศหน้าครัว ดูพวกที่จะไปล่องแก่งกิจกรรมราคาแพง เกือบทั้งหมดที่ไปเป็นเด็กทีมอังกฤษ เขาต้องใส่ชุดยาง หมวกกั้นน๊อค ไปพร้อมกับแพยางที่พ่วงอยู่กับรถที่เขานั่งไปหาที่ล่องแก่งกัน กลุ่มที่ไปขี่ม้า เราไม่เห็น จริงๆแล้ว ล่องแก่งน่าสนใจ แต่ไม่มีใครในกลุ่มนี้อยากจะเสี่ยงด้วยเลย

ระหว่างเด็กๆ ไปซนกัน เราก็ มีกิจกรรมสำรวจรอบๆที่พัก ถ่ายรูปๆๆๆ ดอกไม้แปลกและสวยนานาชนิด และก็ได้เจอะร่องน้ำลึกในหุบเขาไหลเลียบรีสอร์ทกับภูเขาฝั่งตรงข้าม เราจะข้ามไปดูน้ำตกเล็กๆที่ภูเขาได้โดยนั่งบนกระดานชักด้วยรอกที่ร้อยไว้กับเชือกที่โยงระหว่าง 2 ฝั่ง ดูเด็กฝรั่งข้ามไปมาก่อน น่าสนุก

ของฟรีมีหรือจะพลาด เราก็ต้องลอง เพื่อนๆ 4 คน ช่วยกันออกแรงผลักส่ง 1 คนบนกระดานเลยออกไปไกลเลย คนนั่งแค่ดึงรอกอีกนิดเดียวก็ถึงกลางร่องน้ำแล้ว ไม่มีใครกล้าพอที่จะไปถึงอีกฝั่ง เพราะมองลงไปแล้วสยิ่วน่าดู น้ำไหลเชี่ยวมาก กลับดีกว่า เด๋วกลับไม่ได้ ตอนกลับเพื่อนๆจะช่วยกันดึงเรากลับมา เขาเขียนกฎการใช้ไว้ตัวโต ให้นั่งได้แค่ 2 คน แต่เด็กฝาหรั่งตัวโตๆ ก็อุตรินั่ง 3 คน การไม่เชื่อฟังกฏระเบียบฝรั่งก็เป็นเยอะ บางครั้งนักท่องเที่ยวพวกนี้จึงถึงตายหรือเจ็บ

สายมาก เกือบ 11 โมง พวกที่ไปสนุกก็กลับมาอาบน้ำ แต่งตัว เราก็เตรียมเดินทางต่อ เอากระเป๋าไปรอหน้า pub มีคนช่วยยกขึ้นรถกะบะ ถ้าไม่ช่วย ก็คงไม่ได้ไป เพราะเรายกขึ้นไม่ได้แน่ แล้วเราก็เดินตัวปลิวปีนเนินเขาไปขึ้นรถ ถึงแดดจะจัด แต่อากาศเย็นสบาย

วันนี้เราต้องเดินทางอย่างไกล