สวัสดีค่ะวันนี้จะมาแนวเครียดๆสักเล็กน้อยนะคะแนวจริงจังบ้างไรบ้างหลายๆคนอาจจะทราบแล้วว่าก่อนที่โลกของเราจะมีทวีปและบ้านเมืองอย่างทุกวันนี้ทุกที่ล้วนมีประวัติและความเป็นมาอยู่มากมายแต่เรื่องราวต่างๆเหล่านั้นเป็นแค่สิ่งที่ผ่านมาแล้วเพื่อให้เราได้ศึกษานะคะ งั้นเราไปดูกันเลยค่ะว่ากว่าจะเป็นเกาะมาดากัสการ์ที่สวยงามอย่างทุกวันนี้ก่อนหน้านี้จะเป็นอย่างไร

แต่ก่อนเกาะมาดากัสการ์เป็นเกาะที่ห่างไกลมากและมีชาวโปรตุเกสเป็นฝรั่งผู้ค้นพบเกาะนี้เป็นชาติแรกและเกาะใหญ่แห่งนี้ได้กลายเป็นเกาะสวรรค์ที่พักของกองเรือโจรสลัดนานาชาติ ไม่ว่าจะเป็นโจรสลัดจากอังกฤษฝรั่งเศส และได้กลายเป็นแหล่งซื้อขายทาสรายใหญ่ ต่อมาในคริสต์ศตวรรษที่ ๑๖ชาวมาลากาซี (ชนพื้นเมืองที่อาศัยในเกาะมาดากัสการ์) ที่มีหลายเผ่าพันธุ์ได้ก่อตั้งอาณาจักรของพวกเขาเองหลายแคว้นทั่วเกาะแต่ละแคว้นมีกษัตริย์ปกครองกันเองไม่ขึ้นกับใคร และมีประเพณีวัฒนธรรมของเผ่าตนเองจนกระทั่งพวกเผ่าเมอรินาที่อยู่ภาคกลางของเกาะได้เข้าโจมตีแคว้นอื่น และสามารถครอบครองพื้นที่ส่วนใหญ่บนเกาะได้อาณาจักรเมอรินาจึงเข้มแข็งที่สุดในสมัยนั้น แต่ก็อยู่ได้ไม่ถึง ๑๐๐ ปีเมื่อจักรวรรดิฝรั่งเศสได้แผ่ขยายอำนาจเข้ามาตั้งแต่ปี ค.ศ.๑๘๔๑โดยยึดทางเหนือของเกาะเป็นฐานที่มั่น และใช้เวลาไม่กี่สิบปีค่อยๆ รุกคืบไปเรื่อยๆสุดท้ายในปี ค.ศ. ๑๘๙๖ ทหารฝรั่งเศสก็สามารถยึดได้ทั้งเกาะ ทำให้ราชวงศ์เมอรินาถึงกาลล่มสลายตกเป็นเมืองขึ้นของฝรั่งเศสโดยสิ้นเชิงตั้งแต่นั้นมาวัฒนธรรมของฝรั่งเศสได้แทรกซึมเข้ามาสู่เกาะแห่งนี้ตั้งแต่อาหารการกิน อาคารบ้านเรือน และภาษาจนถึงทุกวันนี้

มาดากัสการ์เริ่มเป็นที่รู้จักของคนทั่วโลกในสมัยสงครามโลกครั้งที่๒ ภายหลังจากที่ฝรั่งเศสแพ้เยอรมนีมาดากัสการ์ก็ตกอยู่ใต้การปกครองของรัฐบาลหุ่นฝรั่งเศสที่มีเยอรมนีชักใยอยู่เบื้องหลังและในช่วงนั้นฮิตเลอร์มีแผนการที่จะอพยพพวกยิวในยุโรปทั้งหมดมาไว้บนเกาะแห่งนี้เรียกว่า แผนมาดากัสการ์ แต่แผนนี้ยังไม่ทันได้นำออกมาใช้ เยอรมนีก็แพ้สงครามก่อน

จึงไม่มีใครรู้ว่าฮิตเลอร์วางแผนจะมาสร้างห้องรมแก๊สเพื่อฆ่าหมู่ชาวยิวที่นี่หรือเพียงปรานีแค่เอาชาวยิวมาปล่อยเกาะอย่างเดียว หลังสงครามโลกครั้งที่ ๒ฝรั่งเศสก็ไม่ต่างจากชาติมหาอำนาจอื่นที่ยังไม่ยอมปล่อยให้อาณานิคมเป็นอิสระแม้ว่าชาวมาลากาซีจะถูกเกณฑ์เป็นทหารไปรบในต่างแดนตามคำสั่งของเจ้าอาณานิคมเสียชีวิตนอกบ้านเกิดก็มาก แต่พอสงครามสงบเจ้าอาณานิคมก็ยังไม่ยอมให้เอกราชแก่คนพื้นเมือง (เจ้าของประเทศตัวจริง)หวังจะครอบครองเพื่อดูดเอาทรัพยากรไปให้มากที่สุด

ในปี ค.ศ. ๑๙๔๗ชาวมาลากาซีทุกคนจำได้แม่นยำเพราะพวกเราลุกฮือขึ้นเดินขบวนประท้วงและจับอาวุธขึ้นต่อสู้เพื่อเอกราช แต่ถูกทหารฝรั่งเศสกล่าวหาว่าเป็นกบฏปราบปรามอย่างโหดร้าย และสังหารพวกเราตายไปถึง ๘ หมื่นคนหลังจากสู้รบกับคนพื้นเมืองมาหลายปีสุดท้ายรัฐบาลฝรั่งเศสก็มิอาจต้านแรงกดดันจากภายนอกและภายในประเทศได้ ในปี ค.ศ.๑๙๖๐ ประธานาธิบดีชาร์ลส์ เดอ โกลล์ ประกาศให้เอกราชแก่ประเทศมาดากัสการ์มีการจัดตั้งรัฐบาลและมีประธานาธิบดีเป็นประมุขของประเทศจนถึงปัจจุบัน

จะเห็นว่ากว่าจะได้บ้านเมืองเป็นของตนเองต้องมีการสูญเสียอย่างมหาศาลไม่ว่าจะเป็นชีวิตหรือแม้กระทั่งทรัพยากรธรรมชาติ เพราะฉะนั้นเราควรภูมิใจในถิ่นกำเนิดของเราควรจะสมัคคีกัน ช่วยเหลือกัน ไม่แตกแยกกัน เพื่อเป็นแบบอย่างแก่คนรุ่นหลังเพื่อความเป็นอยู่ที่ดีแก่เราทุกคน

อ้างอิงจาก :https://www.sarakadee.com/2008/06/14/madagascar/