Bloggang.com : จอมเยอะเล่า : อินเดีย สนุกมาก มันส์เกินคาด

อินเดีย สนุกมาก มันส์เกินคาด

อิ่นเดีย (भारत) ... เหมือนคุ้นเคย แต่จริง ๆ แล้วไม่รู้จัก

สารภาพตามตรงนะ ความรู้สึกผมขึ้นลงตามอารมณ์ของแต่ละวัน
แล้วไม่มีทริปไหนของผมที่ผ่านมา ที่อารมณ์ความรู้สึกขึ้นลง ใน magnitude ขนาดนี้ ความถี่สูงขนาดนี้ ในทริปเดียว (จากแย่มาก ไป ดีสุดยอด กลับไปแย่ กลับมาดี วนเวียนไป)
วันหนึ่งชื่นชมซะมากมาย อีกวันบ่นซะแทบไม่เหลือดี วนเวียนอย่างนี้
จริง ๆ ไปเห็นเอง ไปรับรู้เอง ไปสัมผัสเองน่ะ ดีที่สุด
... ถ้าใครไปแล้วจะชอบหรือไม่ ผมก็ไม่รู้หรอก ตัวผมเองมันยังขึ้นลงเป็นรายวันเลย แต่ที่แน่ ๆ คือ มันเป็นประสบการณ์ที่ดีนะ

ถ้ามีโอกาส ถ้าไปได้ ถ้าชอบเที่ยว ผมแนะนำว่า อย่ารีบตัดอินเดียทิ้ง ... ผมเองก่อนมาก็ไม่คิดว่ามันจะสนุกได้ขนาดนี้เลยครับ ... ผมแค่สงสัยอยากรู้ ผมไม่ได้คิดมาก่อนว่า ผมจะชอบนะ แต่ไปแล้ว ผมชอบมาก ... เปลี่ยนความคิดเลย

ปี๊บแตรกันหนวกหู ... อันนี้โครตจริง เต็มหู ... แต่มันมีส่วนอื่น ๆ ที่ดีมากพอ จะให้เราทนรับเรื่องเล็ก ๆ พวกนี้ได้

ไปแล้ว ผมชอบมาก ๆ เลย ผมถือว่าดีที่สุด ดีกว่าที่จะวางแผนได้ เพราะใครจะวางแผนให้ตัวเองไม่มีที่นอน จนให้คนมาช่วย ใครจะวางแผนให้ลิงมาแย่งแว่น จนได้คนมาช่วยอีก ... มันทำให้เห็นน้ำใจคนนะ

คนอินเดียใจดีน่ะ
* ที่ Chandigarh ผมจองโรงแรมผิด จองแล้วไปพักไม่ได้ เขามี fine print: "only indian nationals are allowed." (ที่ผมไม่ได้อ่านก่อน) แต่ก็มีคนมาช่วยพาไปหาโรงแรมให้ ไม่งั้นได้นอนสถานีรถทัวร์น่ะ
* ที่ Shimla ผมโดนลิงฉกแว่นไปเรียกค่าไถ่ ผมมองไม่เห็นนะ จะแก้ปัญหาอะไรเองก็ยาก แถมสติก็หลุดแล้วด้วย ... ก็ได้คนอินเดียที่มาแถวนั้นหละ ช่วยไปหาขนมมาจ่ายค่าไถ่ให้ จนได้แว่นกลับมา ไม่งั้นนึกไม่ออกเลยว่าจะไปต่อยังไง คราวหน้าเดินทางต้องเตรียมแว่นสำรองไปด้วย
ถ้าไม่เจอเรื่องร้ายเลย เราก็จะไม่รู้นะว่า คนเขาใจดีมีน้ำใจแค่ไหน
* ที่ Gurudwara (วัดซิกซ์) ผมแวะเคารพและถ่ายรูป เขาก็ไปหาข้าวมาให้กินเลย กินอยู่คนเดียวเลย คนอื่นเขาคงกินกันเสร็จแล้วมั่ง ผมไปถึงก็บ่ายแล้ว

อินเดียหลากหลายทั้งผู้คน ความเชื่อ สถานที่
ผมไปสามเมือง
* Chandigarh, Punjab ร้อน
* Shimla, Himachal Pradesh หนาว (หนาวแบบ 11c นะ ถ้าไม่เอาเสื้อหนาวมา ป่วยนะ แถมมีฝนปนลูกเห็บตกด้วย)
* Bodh Gaya (พุทธคยา รัฐพิหาร) โครตร้อนมาก ๆ

ไปอินเดีย หลากหลายทั้งประสบการณ์ที่ได้รับ ทั้งความรู้สึกที่เกิดขึ้น ทั้งภาพที่เห็น สิ่งที่สัมผัส ผู้คนที่พบเจอ อาหารที่กิน
... อาหารอินเดียเหนือ ... แนะนำ shahi paneer อร่อย แบบไม่ต้องมีเนื้อสัตว์ใด ๆ เหมือนผัดอะไรเละ ๆ มีหอม พริกแดง มีชีส (paneer คือชีส) และอร่อยมาก (เดี๋ยวผมจะไป search หา recipe มาทำกินอีก)
... อาหารอินเดียใต้ ... แนะนำ masala dosa เหมือนแพนเค้กผสมขนมเบื้องใส่ไส้มันฝรั่ง จิ้มซอส masala อร่อยมาก ๆ
... อาหาร Himachali ... siddu มีคนแนะนำให้ผมกิน ... ผมว่า เหมือนซาลาเปาไส้ถั่ว จิ้มซอสอินเดีย ... ผมกินได้อยู่แล้ว แต่ถ้าให้เลือก ขอ masala dosa ดีกว่า
... อาหารปันจาบ ... butter chicken ก็ได้ยินว่า ต้องลอง ... พอลองแล้ว
ผมว่า ผมชอบ shahi paneer หรือ masala dosa มากกว่าเยอะ ๆ เลย
... Biryani ผมชอบอยู่แล้ว
แล้วก็มีอะไรอีกที่ไม่รู้ชื่อนะ ดูมันเละ ๆ แต่อร่อยนะ
แถมมี momo (คล้าย ๆ เกี๊ยวซ่า แต่ไม่ทอด แล้วจิ้มซอสแบบอินเดีย) อร่อยและราคาถูก กับ thukpa (ก๋วยเตี๋ยวแบบธิเบต) กินร้อน ๆ แก้ปวดหัวดี

ผมชอบนะ แม้แต่ที่พุทธคยาเอง ที่ผมบ่นซะมากมาย
จริง ๆ แล้วก็ปลอดภัยนะ (มีทหารสะพาย rifle ช่วยดูแลอยู่ตามถนนหลัก. หน้าวัดไทย มีรถหุ้มเกาะ ยางแบน จอดอยู่ คงใช้งานจริงไม่ได้ แต่ก็จอดไว้เพิ่มบรรยากาศ)

ส่วนในวัดมหาโพธิ์ ที่มีคนมากวน มาขอเงิน จนทำให้หงุดหงิดอย่างมากในวันแรก แต่วันที่สอง ที่สาม ผมเจอเทคนิคแล้ว
(1) ไปตอนเช้า ๆ เลย ตี 5 ตั้งแต่เปิด
(2) ระหว่างยืนหรือนั่ง ให้สวดมนต์ หรือทำพิธีกรรมอะไรสักอย่าง แล้วอย่าหยุด เวลาที่เขามาถามหรือชวนคุย เพราะพระดีไม่กวนคนสวดมนต์
(3) เวลาโดนทัก โดนถาม ผมไม่ตอบด้วยคำพูด ผมยิ้ม ยกมือไหว้ ก้มโค้งสวย ๆ เลย แล้วก็เดินผ่านไป ... สุภาพแต่ไม่ข้องเกี่ยว ทำเหมือนกำลังถือศีลใบ้น่ะ
... ได้ผล ... แล้วความสงบ ความสุข ความซาบซึ้งก็กลับมา 555

มันมีวิธีที่ถูก ... ก็ต้องเรียนรู้กันบ้าง

แถมมีโชคช่วยนิด คือ วันที่สาม ผมใส่เสื้อสีเทา แล้วก็บังเอิญมีคณะมาจากเวียดนามใส่เสื้อสีเทาเหมือนกัน ตัวกวนก็คิดว่า ผมมากับคณะเวียดนามด้วย แต่ก็ยังไม่วายมาถามนะ "Vietnam? Vietnam? Vietnam? ... "

ถามไปเหอะ ผมไม่ตอบ ... ความเงียบ ไม่มีอะไรให้เกาะ ไม่มีอะไรให้ไปต่อ ...
คนที่พูดกับคนที่เงียบ คนที่เงียบใช้พลังงานน้อยกว่า ... ผมก็รออยู่ว่าจะถามได้นานเท่าไร เพราะผมอยู่เงียบ ๆ ได้นานพอสมควร ... แล้วสุดท้ายเขาก็ไป ... Ahhh, peace at last!

ยังไงก็ตามนะ พอมันผ่านไปหมด มันก็คล้าย ๆ นิทานเซ็นเลยนะ
มันเกิดขึ้น ทีแรกก็ว่า แย่ พอเปลี่ยนแปลงไป ก็ว่า ดี เปลี่ยนอีก ก็แย่ เปลี่ยนอีกที ก็ดี ... วนเวียนไป

บางอย่างมันก็ดีที่แย่นะ
* เมืองที่ดู rough แต่มันก็ให้บรรยากาศแบบ outpost แบบ frontier town ที่ได้จากความรู้สึก ไม่ใช่แค่จัดฉากสำหรับถ่ายภาพ (ผมไม่คิดว่า ท่านผู้ว่าอยากได้ภาพแบบนี้นะ คงไม่มีผู้ว่าเจ้าเมืองคนไหนภูมิใจ ที่จะมีคนมาพูดว่า เมืองของท่านดูเถื่อนมากเลยนะครับ)

บางอย่างมันก็แย่ที่ดี
* เมืองที่วางผังอย่างดี แต่ก็เดินโครตเหนื่อย
แต่ก็ดีที่แย่ เพราะ ทำให้ขี่จักรยานเพลิน และหาตำแหน่งอะไรก็ง่าย เพราะเป็นบล๊อก ๆ
ผมชอบนะ ผมชอบมาก

ไปอินเดีย บางทีมันอาจจะคล้าย ๆ กับว่า ได้กลับไปทำความเข้าใจกับญาติที่เข้าใจผิดกันมานาน ...
แม้อินเดียจะไม่ได้ perfect นะ แต่เชื่อผมเถอะว่า มันไม่จำเป็นเลย

ไปรับรู้ด้วยตัวเองเลยครับ มันส์มาก