ข้าพเจ้าดีใจมากที่ข้าพเจ้าได้ลาออกจากราชการไปบวช เพื่อฝึกฝนตนเอง ทางด้านจิตใจ บุคลิกภาพ นิสัยต่างๆ ถึงแม้ว่าข้าพเจ้าจะไม่ได้เป็นชีลับอย่างที่ตั้งใจ แต่การอยู่ในอารามทำให้ข้าพเจ้ามีจิตใจที่ดีมากขึ้น โดยที่ข้าพเจ้าไม่รู้ตัว
เมื่อข้าพเจ้ากลับมาทำงานใหม่อีกครั้ง ในธุรกิจเอกชน ข้าพเจ้ายังไม่สามารถปรับตัวได้ ทำงานได้เพียง 1 เดือนก็ต้องลาออก
ต่อมาข้าพเจ้าได้รับโอกาสมาเป็นลูกจ้างราชการ ทำให้รู้ว่า ตัวเองดีขึ้นมาก ข้าพเจ้าทราบจากบุคคลที่เคยรู้จักข้าพเจ้าก่อนลาออกไปบวช เมื่อมาพบข้าพเจ้าในครั้งนี้ บอกว่าข้าพเจ้าดีขึ้นมากๆ มีจิตใจที่ดี ยินดีให้บริการมากยิ่งขึ้น เห็นอกเห็นใจผู้ติดต่อราชการมากขึ้น
ข้อเสียคือ ข้าพเจ้าทำงานช้า ไม่เป็นที่พอใจของผู้มาติดต่อ ข้าพเจ้ากำลังพยายามปรับปรุงตัวเองอยู่
ข้าพเจ้าเห็นข้อดีของการไปบวชก็คือ ถ้าข้าพเจ้าไม่ไปบวช ข้าพเจ้าคงไม่สามารถทำงานต่อไปได้ เพราะไม่สามารถสู้กับคนรุ่นใหม่ที่มีความรู้ความสามารถมากกว่าข้าพเจ้าได้
ข้าพเจ้าคงเป็นเหมือนพี่ๆ หลายๆ ท่าน ที่ต้องอยู่ทำงานอย่างเงียบๆ เจียมเนื้อเจียมตัว รอวันเกษียณอายุราชการ เพราะผู้ใหญ่ที่มีอำนาจในองค์กร จะสนใจ และให้ความสำคัญกับคนที่สามารถทำงานให้กับเขาได้อย่างดีที่สุด โดยไม่คำนึงถึงสุขภาพกายและจิตใจของบุคคล รวมไปถึงครอบครัวของบุคคลนั้นด้วย ขอเพียงเขาทำงานให้ได้ เป็นไม้ตีหมาให้ได้ คนที่อายุมากรอการเกษียณก็จะถูกเด็กรุ่นใหม่ว่ากล่าว ไม่ให้ความเคารพนับถือ ทั้งๆ ที่อายุเป็นพ่อหรือแม่ของเขาได้แล้ว เขาจะคิดบ้างหรือไม่ว่า ถ้าพ่อหรือแม่ของเขามาเจอกับเด็กรุ่นใหม่ในที่ทำงานปฏิบัติตัวเช่นเดียวกับที่เขาทำ เขาจะรู้สึกอย่างไร ไม่มีแล้วคำว่า "นับถือผู้สูงอายุ"
แตกต่างจากสมัยแรกๆ ที่ข้าพเจ้ามาทำงานรับราชการ ผู้ใหญ่ให้ความสำคัญด้านจิตใจของผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาเป็นอย่างมาก พี่ น้อง เพื่อนร่วมงานทุกคน ช่วยเหลือกัน เพียงให้งานของหน่วยงานสำเร็จได้เป็นอย่างดี
ยกตัวอย่างเช่นตัวข้าพเจ้าเอง มีได้เข้ารับราชการที่ท่าเตียนได้ 1 ปี ข้าพเจ้าได้ขอย้ายมาดูแลพ่อที่ป่วยอยู่ชลบุรี ผู้ใหญ่ให้ความช่วยเหลืออย่างรวดเร็ว จนกระทั่งข้าพเจ้าได้ย้ายมาทำงานที่ชลบุรี
เมื่อข้าพเจ้ามาทำงานที่ชลบุรี หัวหน้าให้ความสำคัญกับจิตใจของข้าพเจ้า ยินดีให้ข้าพเจ้ามาลงลายมือชื่อเข้างาน แล้วสามารถไปดูแลพ่อที่โรงพยา่บาลได้โดยไม่ต้องทำงาน จนกระทั่งข้าพเจ้าเสียคุณพ่อไป จึงกลับมาทำงานอย่างเต็มตัว เต็มความสามารถที่มี แล้วข้าพเจ้าได้เลื่อนระดับขึ้นมาเรื่อยๆ หัวหน้า พี่ๆ ที่ทำงานช่วยเหลือข้าพเจ้าทุกอย่าง
ในปัจจุบันผู้ใหญ่ไม่สนใจเรื่องแบบนี้แล้ว มีแต่ระแวงว่า คุณมาทำงานจริงหรือเปล่า คุณทำงานอย่างไร คุณทำงานให้ได้หรือไม่ เป็นไม้ตีหมาให้ได้หรือไม่
ไม่ใช่ว่าอาชีพราชการไม่ดีนะคะ เพียงแค่เปลี่ยนไปในมุมมองที่ข้าพเจ้าเห็น และดีที่ข้าพเจ้าได้ภูมิคุ้มกันจากอารามมาพอสมควร จึงทำให้ข้าพเจ้าอยู่ทำงานได้ แต่ไม่รู้ว่าจะได้อีกนานแค่ไหน เพราะข้าพเจ้าทำงานไม่เข้าตาหัวหน้าเลย
จี๋ กวางน้อย
| Create Date : 20 สิงหาคม 2561 |
| Last Update : 20 สิงหาคม 2561 20:04:26 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1042 Pageviews. |
 |
|
