|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ไคยอดนักสืบ - นักประดิษฐ์ปลายยุคเมจิ
ไคยอดนักสืบ เรื่องโดย เท็ตสึยะ คุโรซาว่า ภาพโดย เคอิ ซาโตมิ
--- SPOILER ALERT ---
อิชิโจจิ ไค เป็นลูกชายตระกูลสูงที่ร่ำรวย พ่อ อิโซโรขุ เป็นผู้บัญชาการตำรวจโตเกียว ย่า คิคุโกะ ก็เป็นท่านผู้หญิงที่มีอิทธิพล ส่วน ซึงะ ผู้แม่ถูกคนร้ายที่จับเป็นตัวประกันฆ่าต่อหน้าตั้งแต่ตอนเด็ก ทำให้ไคโกรธพ่อที่เข้าจับกุมคนร้ายและช่วยไม่สำเร็จ (แต่ จขบ. ดูแล้วก็รู้สึกว่าช่างสมเป็นภรรยาซามูไรนะ) เมื่อไคโตขึ้นก็ไปเรียนเป็นหมอแผนตะวันตกที่นางาซากิ แต่ก็กลับมาเป็นนักประดิษฐ์จนๆ อยู่ในห้องแถวโทรมๆ ที่อาซาคุสะ ราวปีเมจิที่ 40 (1907) ก็เริ่มมีชื่อในการสืบสวนคดี โดยได้ ไดมง ทัตสึโกโร่ แห่งสถานีตำรวจชิตายะเป็นคู่หูตำรวจ
งานที่สืบสวนก็เช่นการหาวิธีทดสอบธนบัตรปลอม ผู้ก่อการร้ายยึดหอคอยจับตัวประกัน จิตรกรที่ถูกหาว่าลอกผลงาน คดีฆ่าคนตายในงานลีลาศ (ที่เซ็งมากว่าแปลบารอมิเตอร์เป็นเทอร์โมมิเตอร์ตลอดเรื่อง) ผู้บริสุทธิ์รับโทษ แก๊งค้าฝิ่น ฟิล์มภาพยนตร์ยุคแรกที่ติดไฟง่าย มือระเบิด ฉ้อราษฎร์บังหลวงในเหมืองรัฐบาล ความรุนแรงในครอบครัว คดีลอบวางเพลิง การตายของประดาน้ำที่โยงไปถึงอุตสาหรกรรมต่อเรือของกองทัพ ฯลฯ ลงท้ายด้วยการไปอเมริกาที่เมื่อพยายามหาแหล่งน้ำบาดาลโดยอาศัยแรงสั่นสะเทือนจากระเบิดก็ได้น้ำมันมาแทน 555
เรื่องนี้ จขบ. ก็รู้สึกโอเคนะคะ ลายเส้นและรูปสวยใช้ได้ (ถึงจะแยกหน้าออกบ้างไม่ออกบ้าง) มีแรกเรื่องสภาพสังคมความเป็นอยู่ในยุคนั้นด้วย พระเอกก็แสดงความสามารถใช้ความรู้ทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีเพื่อพิสูจน์หักฐานในการสืบสวนคดีต่างๆ อย่างถูกต้องโดยมาก แต่ก็โดนหลอกบ้าง ซึ่งส่วนใหญ่มักมีผู้เกี่ยวข้องเป็นสาวสวยที่มาหลงรัก แต่ก็แห้วกินทุกรายหรือไม่ก็ตาย แน่นอนว่ายกเว้นนางเอกในตอนสุดท้าย... ที่น่าสนใจคือตำรวจชอบจับคนมาซ้อมให้รับสารภาพ อ้อ มุกเรื่องเป็นลูกชายผู้บัญชาการตำรวจ ในช่วงแรกก็ยังโอเคอยู่ แต่พอไปเป็นสิบตอนชักจะเฝือค่ะ
เรื่องก็มีไอเดียดี คือมีการประดิษฐ์ของเอามาใช้ ซึ่งในช่วงแรกถึงพระเอกจะเทพทำของออกมาได้หลากหลายก็ยังโอเค คือถ้าไม่คิดว่ากว่าจะสร้างของออกมาได้แต่ละอันต้องใช้ความพยายามและทรัพยากรขนาดไหน แต่ยังไงก็มีความเป็นไปได้ทางเทคโนโลยีอยู่ ทว่าในช่วงหลังมันจะเวอร์อะไรอย่างนั้น คือเทคโนโลยีที่ต้องใช้ไม่พอ ไม่มีทางทำได้ อย่างคอมพิวเตอร์ก็ออกมาขนาดสร้างฐานข้อมูลได้ หรือระบบระบุตำแหน่ง ฯลฯ เหอๆๆ ทำให้รู้สึกว่าความสนุกไถลลงเนินไปเรื่อยๆ ตอนจบก็เอ่อ ... มาแบบไม่ทันตั้งตัวกันเลย สรุปว่าอ่านได้เรื่อยๆ สบายๆ ค่ะ
ที่มา [1] Tetsuya Kurosawa & Kei Satomi. ไคยอดนักสืบ (Haikara Jikencho). บงกชพับลิชชิ่ง, 5 เล่มจบ, ต้นฉบับ 1998.
Create Date : 30 ธันวาคม 2557 |
Last Update : 20 มกราคม 2560 17:51:16 น. |
|
0 comments
|
Counter : 2075 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|