ผมนั่งมองหน้าจอ
notepad สีขาวสว่างเปิดไว้นานนับชั่วโมง
ในสมองมันเต็มไปด้วยเรื่องมากมายไปหมด
นึกอยากบอกเล่า ถึงความตื่นเต้นดีใจ
แต่ผม ก็เพียงแต่ จดจ้อง มองมัน
ผมเป็นคนคิดมากอย่างนั้นแหละฮะ
อย่างที่คุณรู้
..
การแบกรับ อะไรต่ออะไรไว้
มันก็กดหลังไหล่ให้ลู่ลง
รู้สึกถึงแผ่นหลังที่แน่นตึง คิ้วขมวดแน่น
notebook ที่แบกกลับมาทุกวัน ไม่เคยรู้สึกอะไร
วันนี้เหมือนตัวเอียง ยกไม่ขึ้น
..
บางที
ก็เหมือนอยากให้ใจโบยบินเหมือนครั้งเก่าก่อน
อยากมีโลกใบเดิมของตัวเอง
ที่เราเป็นเจ้าของมัน
เลือกที่จะเป็นใคร
เลือกที่จะมีใคร
เลือกที่จะเป็นอะไรอย่างใจฝัน
..
นับนิ้วถอยหลัง
เหลือเวลาอยู่อีกไม่กี่วัน
หลังจากนั้น
ผมจะผ่านมันไปได้ไหมนะ
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [