สูตรลับตำรับรัก (ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.ที่ 164 "สูตรลับ")

"คุณมีภาวะมีเมียยาก" หมอสุภาพบอกผมอย่างนั้น ขณะที่ผมกำลังหย่อนก้นลงนั่งที่เก้าอี้
"หมอรู้ได้ยังไงครับ" ผมถามด้วยความแปลกใจ เพราะก้นผมยังไม่ทันสัมผัสเก้าอี้หมอก็วินิจฉัยเสร็จแล้ว
"ดูหน้าก็รู้แล้วคุณ" หมอสุภาพยิ้มเหมือนเยาะ "หน้าคุณน่ะโคตรจะไม่มีเมียเลย"
"สาเหตุเกิดจากอะไรครับหมอ" ผมยังคงถามต่อด้วยความสงสัย
"โดยทั่วไปก็เกิดจากฐานะแล้วก็หน้าตา และอาจเกิดจากสาเหตุอื่น ๆ ได้อีก ถ้าคุณอยากรู้จริง ๆ คุณต้องมาเรียนหมอ" หมอสุภาพตอบก่อนที่จะกลับมาเป็นฝ่ายถามผมบ้าง "แล้วฐานะคุณเป็นยังไงล่ะ"
มันเป็นคำถามที่ผมไม่ค่อยอยากตอบสักเท่าไหร่ จึงออมแอ้มตอบหมอด้วยคำถาม ผมเคยได้ยินมาว่าในการสนทนาใด ๆ ก็ตาม คนที่ตั้งคำถามจะเป็นฝ่ายที่ควบคุมสถานการณ์
"หมอได้ยินเรื่องที่รัฐบาลจะประกาศยกเลิกการใช้เงินสดในอีก 2 ปีข้างหน้ามั้ยครับ"
"ได้ยินมาเหมือนกัน ต่อไปเขาจะใช้กระเป๋าเงินดิจิตอลกันหมดแล้ว" หมอสุภาพตอบ
"ตอนนี้ผมเลิกใช้เงินสดแล้ว" ผมพยายามยืดอกบอกหมอ
"คุณเป็นคนทันสมัยมาก" สีหน้าของหมอมีแววชื่นชม
"ผมใช้เงินเชื่อ"
"ฮ่วย!" หมอสุภาพเผลอสบถด้วยสำเนียงชาวอิตาลีที่เกิดและเติบโตแถวขอนแก่น

"ภาวะมีเมียยากนี่ เป็นผลมาจากเรื่องนิสัยไหมครับหมอ" ผมซักหมอต่อ
"ที่จริงก็ไม่ค่อยเกี่ยว" หมอบอก ก่อนที่จะหันมาตั้งคำถามใส่ผมบ้าง "แล้วคุณนิสัยดีหรือเลวล่ะ"
"นิสัยดีสิครับ" ผมตอบด้วยความมั่นใจ "ผมเป็นคนดีเรื่องนี้มีคนยืนยันให้ผมได้"
"ใครยืนยืนให้คุณได้" หมอสุภาพถาม
"ผมเองแหละ" ผมตอบ "ใครจะรู้จักตัวผมดีเท่าตัวผมเองล่ะ"
"ฮ่วย ๆ !" หมอสุภาพเผลอสบถด้วยสำเนียงชาวฝรั่งเศสที่เกิดและเติบโตแถวสกลนคร
หมอสุภาพมองหน้าผมชั่วอึดใจหนึ่ง ก่อนที่จะบอกว่า
"นิสัยดีหรือไม่ดีไม่เกี่ยวกับการมีเมียยากหรือง่ายสักเท่าไหร่หรอก ดูอย่างไอ้แม้วคนข้างบ้านผมสิ นิสัยโคตรเลว ยังมีเมียตั้ง 10 คน"
"โอ้โห!" อุทานด้วยความรู้สึกทึ่ง คนอะไรฟระมีเมียเป็นสิบ
ทว่าฉับพลันก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ "เอ่อ...หมอครับ คุณแม้วนี่แกไม่มีชื่ออื่นเหรอครับ ผมไม่อยากให้ใครมาอ่านเจอแล้วโยงไปเรื่องการเมือง"
"มีสิ ชื่อจริงมันชื่อประยุทธ" หมอสุภาพบอก
"เอ่อ...ผมคิดว่า...เราสมมุติว่าชื่อ ด. ก็แล้วกัน จะได้ไม่มีใครโยงไปเรื่องการเมือง" ผมเสนอ
"ก็แล้วแต่นะ แต่ว่าทำไมต้องชื่อ ด. ล่ะ ทำไมไม่ชื่อ ม. ที่มาจากแม้ว หรือ ป. ที่มาจากประยุทธ" หมอสงสัย
"เวลาสมมุติชื่อก็ต้องสมุติให้คนเค้าเดาที่มาของชื่อไม่ได้สิครับ อย่างชื่อผมเนี่ย ถ้าใช้ชื่อสมมุติเป็น ณ. คนก็เดาได้ว่าเป็น ณเดชน์" ผมบอก หมอสุภาพพยักหน้าหงึก ๆ
"ว่าแต่ ด. มีเคล็ดลับอะไรถึงได้มีเมียตั้ง 10 คนครับ" ผมวกกลับมาเรื่องเดิมที่ความสงสัยยังค้างคาอยู่ในใจ
"เป็นคำถามที่ดี" หมอสุภาพพูดขณะที่ก้มลงอ่านนิตยสารคู่สร้างคู่สมในมือ "แต่หมออยากให้คุณถามใหม่อีกครั้ง"
"ก็ได้ครับ ด. มีเคล็ดลับอะไรถึงได้มีเมียตั้ง 10 คนครับ" ผมถามซ้ำอีกครั้งเพื่อตามใจหมอ
"ปั๊ดโธ่! แล้วคุณจะถามเหมือนเดิมทำไมเนี่ย" หมอสุภาพโยนนิตยสารคู้สร้างคู่สมลงบนโต๊ะดังโครม
"อ้าว!...ก็หมอบอกว่าเป็นคำถามที่ดี ให้ถามใหม่  ผมก็ถามใหม่แล้วไงครับ" บอกตามตรงว่าตอนนี้ผมไม่เข้าใจหมอคนนี้เอาซะเลย
"ถามใหม่แต่ไม่เอาคำพูดเหมือนเดิมสิ ถามใหม่ ๆ" หมอสุภาพบอก
"จะให้ผมถามว่ายังไงล่ะครับ" ผมยังคงงง ๆ อยู่ "มีตัวอย่างให้ลอกมั้ยครับ ปกติผมไม่ค่อยถามอะไรใครนะครับ ตอนสมัยเรียนเวลาครูบอกว่าใครมีอะไรสงสัยให้ถามได้ ผมยังไม่เคยถามเลย แม้จะสงสัยก็ไม่ถาม"
"คุณต้องฝึกตั้งคำถามให้เก่ง ๆ ในการสนทนาใด ๆ ก็ตาม คนที่ตั้งคำถามจะเป็นฝ่ายที่ควบคุมสถานการณ์" หมอสุภาพกล่าวด้วยท่าทีจริงจัง
"ฮ่า ๆ อันนี้ผมรู้แล้วครับ ผมบอกไว้ตั้งแต่ต้นเรื่องแล้วไง"
"คุณบอกหมอเหรอ หมอไม่เห็นได้ยินเลย"
"เปล่าครับ ผมบอกคนอ่าน หมอได้อ่านหรือเปล่า"
"เปล่า" หมอสุภาพปฏิเสธเบา ๆ
"ปกติผมเป็นคนไม่ค่อยมีปัญหากับใคร ก็เลยไม่ค่อยได้ถาม" ผมบอก แล้วเล่าให้หมอฟังว่า "ครั้งนึง ผมไปเดินห้าง ตอนเดินผ่านตู้ขายโทรศัพท์มือถือ ได้ยินคนขายที่เป็นสาวสวยพูดว่า 'หาอะไรอยู่คะ ถามได้นะคะ' ผมก็เลยบอกไปว่า 'หาเนื้อคู่อยู่ครับ น้องชื่ออะไรครับ มีแฟนหรือยัง' เท่านั้นแหละ เป็นเรื่องเลย เพราะแฟนเขาดันเดินมาพอดี เกือบต้องมาหาหมอตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว ตั้งแต่นั้นมาผมก็ไม่ค่อยอยากถามอะไรใครเลย"
หมอสุภาพมองหน้าผมแล้วส่ายหน้า (หมอส่ายหน้าตัวเองนะ ไม่ใช่ส่ายหน้าผม)
"คุณนี่โคตรจะไม่มีเมียเลย" หมอกล่าว "เอาคู่สร้างคู่สมไปอ่านมั้ย ชื่อนิตสารเป็นมงคลดีนะ"
"ผมขอยืมอ่านแค่คอลัมน์ดูดวงก็พอ หมอชอบอ่านคู่สร้างคู่สมเหรอครับ"
"เปล่า หมออยากอ่านคู่ซั่มคู่ซ้อม แต่มันไม่มีให้อ่าน"

"นอกเรื่องไปนานแล้วนะครับ เมื่อกี้หมอจะให้ผมถามว่าอะไรล่ะครับ หมอบอกผมมาเลย ผมจะได้ถามให้ถูกใจหมอ" ผมวกกลับเข้าเรื่องเดิมอีกครั้ง
"หมออยากให้คุณถามว่า  ด. มีสูตรลับอะไรถึงได้มีเมียตั้ง 10 คน" หมอบอก
"ทำไมผมต้องถามแปลก ๆ อย่างนั้นด้วยล่ะครับ" ผมสงสัย และคิดว่าหมอคงจะเพี้ยน
"คืองี้..." หมออธิบาย "... โจทย์ประจำหลักกิโลเมตรที่ 164 ถนนสายนี้มีตะพาบ เขากำหนดหัวข้อว่า 'สูตรลับ' น่ะสิ ถ้าเปลี่ยนคำว่าเคล็ดลับเป็นสูตรลับก็จะเข้ากับหัวข้อพอดี"
"เอางี้เลยเหรอหมอ ผมรู้สึกว่ามันจะหน้าด้านไปหน่อยนะ" ผมรู้สึกลังเล
"เอางี้แหละ มันเป็นสไตล์ของบล็อกนี้" หมอสรุป แล้วกล่าวเสริมว่า "เวลาถามอะไรควรถามให้เกิดประโยชน์สูงสุด"
"โอเคครับ ด. มีสูตรลับอะไรถึงได้มีเมียตั้ง 10 คน" ผมถามคำถามตามใจหมอ "ผมเดาว่าเขาคงจีบผู้หญิงเก่งหรือไม่ก็เป็นเพราะรวยมาก หรืออาจจะหล่อมาก"
"มันไม่ได้จีบผู้หญิงเก่งหรือร่ำรวยหรือหล่ออะไรหรอก" หมอสุภาพปฏิเสธทุกการคาดเดาของผม
"แล้วทำยังไงเขาถึงมีเมียตั้ง 10 คน" ผมอยากรู้เต็มแก่
หมอสุภาพโน้มตัวยื่นหน้ามากระซิบข้างหู "มันชอบใคร มันก็ปล้ำเอาหมดทุกคนน่ะแหละ"
"ไม่ติดคุกเหรอครับ"
"ไม่ติดหรอก"
"โห...เขามีเคล็ดลับอะไรถึงไม่ติดคุกล่ะครับ"
"ลองถามใหม่สิ"
"เขามีสูตรลับอะไรถึงไม่ติดคุกล่ะครับ"
"มันหนีไปต่างประเทศ"
"ฮ่วย!" ผมเผลอสบถด้วยสำเนียงชาวอังกฤษที่เกิดและเติบโตแถวอุดรธานี...และยังโสด


<-•´¯`•.¸¸.•´¯`•._.•`•.¸¸.•´¯`•._.•`•.¸¸.•´¯`•._.•´¯`•.¸><((((º>

หมายเหตุ

ผมห่างหายจากบล็อกแก๊งไปนานหลายเดือน แม้จะไม่โผล่มาให้เห็นหน้าแต่ทว่าไม่เคยลืมนะครับ เจ้าหนี้ของผมก็เช่นกัน แม้จะหลบหน้าแต่ว่าไม่เคยลืม เพราะถ้าลืมผมคงไม่หลบ (ฮา)

วันนี้นึกครึ้มอกครึ้มใจอยากจะเขียนอะไรบ้าง แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเขียนอะไรดี ก็เลยเริ่มจากงานตะพาบก่อนก็แล้วกัน เนื่องจากไม่รู้จะเขียนอะไรก็เลยเขียนไปเรื่อยเปื่อย เวลาอ่านก็อ่านไปเรื่อยเปื่อยก็ได้ครับ

แม้ตะพาบตัวนี้จะออกเดินช้ากว่าชาวบ้านชาวช่องเขา 8-9 วัน แต่ก็ยังรับประกันความไร้สาระเหมือนเดิมนะจ๊ะ

Create Date : 09 ตุลาคม 2559 Last Update : 13 ตุลาคม 2559 18:46:52 น. Counter : 1923 Pageviews.		17 comments
Share Tweet