นักเรียนไทยในปูเน่

May 12, 2019 at Pune, India  #RoamingPune 

“Vacillation : มีความเป็นผู้หญิงหลายใจ

คิดถึงวันแรก.... วันที่มาถึง Pune, 27 June 2018 อีกไม่กี่วันก็จะจบคอร์สแล้ว ... บอกก่อนว่าป้ามาเรียนภาษาอังกฤษที่อินเดีย 1ปี ค่ะ สิ้นเดือน กค. ก็จะจบแล้ว... :(   

สิบกว่าปีที่แล้ว ป้าฝันว่า....อยากมาเรียน "อินเดีย"เพราะเคยอ่านบล็อกหนึ่งในพันทิปเขาบอกว่าเรียนภาษาที่อินเดียถูก ก็ฝันลมๆ แล้งๆ ตามอารมณ์เด็ก  ฝันเพิ่งจะเป็นจริงเมื่อปีที่แล้วเอง 55+++  ......ซึ่งตอนนั้นไม่รู้เลยว่าอินเดียเป็นไง และยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกลียดรึชอบอินเดีย...

ป้ามารู้ใจตัวเองว่าไม่ชอบอินเดีย เมื่อตอนมาทำงานที่บริษัทอินเดียนิแหละ.... กลิ่นตัว ~บางทีอยากจะซื้อสารส้มให้เป็นกิน เอ้ยยย...ซื้อเป็นของขวัญวันเกิดให้อย่างมากกก~  ความชิลล์เกินร้อย ความมึน ความอึน ความเป็นมืออาชีพแบบเจ้าเลห์ในการทำธุรกิจ การนัดที่ตรงต่อเวลาแต่มาตามใจฉัน เช่น นัดสัมภาษณ์ป้า 9 โมงเช้า เจ้านายป้ามาตอน 10 โมง .... อิป้าก็นั่งรอสัมภาษณ์ไปสิ  นึกย้อนกลับไปกรูก็ทนรอเนอะ 5555+++ ความให้สัญญา แต่สัญญาเป็นแค่ลมปาก มันหนักกว่าพี่ไทยอีก อิอิ แต่ทำไมนักธุรกิจอินเดียหลายคน เขามีธุรกิจร่ำรวย เป็นพันล้าน..??? คงเป็นเพราะว่าเขาเป็นกันแบบนี้นี่แหละ :)  มุมแย่ก็เยอะมาก แต่มุมดีก็มีมาก :) 

เหมือนใครๆ หลายคนบอกว่า...อินเดิยภายใต้ความอึนๆ มึนๆ ของคนและวัฒนธรรมที่แตกต่าง มันมีอะไรให้ค้นหาและติดตาม พร้อมกับคำถามในใจว่า "ทำไมวะ??" ติดอยู่บนหนังหน้าพร้อมกับทำหน้างอเป็นปลาทูมหาชัย และคิ้วผูกโบว์ 8 ชั้น ทำไมคนอินเดียต้องร้องรำทำเพลงรอบภูเขา ผลุบๆ โผล่ๆ ลูกโน้นที ลูกนั้นที.... เฮ้ย! มันฮา!!!,... แล้วทำไมคนอินเดียต้องใช้มือกินข้าวกับน้ำแกง ช้อนแกงก็มี ทำไมไม่ใช้ช้อนซดแกง!! ...บ้านป้าก็ใช้มือจกข้าวกิน แต่เราไม่จกน้ำแกงกินกันแน่นวล มันจะไหลตามแรงโน้มถ่วง ตรรกกะง่ายๆ ว่าไหม? ก่อนหน้านั้นก็มีคำถามในใจและนอกใจเยอะเหมือนทุกคนน่ะแหละ แต่ตอนนี้คำถามเหล่านั้นไม่มีแล้ว.... 90% มันชอบ 5% มันเกลียด อีก 5% ทดไว้ในใจเผื่อสถานการณ์งงงวย ตอนที่ไม่รู้ว่าจะเกลียดรึจะชอบ ดี 5555+++  .... บางทีเกลียด 90% ก็มีนะ  5555+++ ต้องพยายามเตือนสติตัวเองว่า เฮ้ยยยยย! เธอชอบอินเดียนี่นาาา ฮ่าๆๆๆ 

//ทำไมป้ามาเรียนอินเดียล่ะ????
ไม่ชอบอินเดีย แต่มาเรียนอินเดีย งงเนอะ แต่เพราะคอร์สมันถูก บอกตัวเอง อดทนละกันแค่ 1 ปี ป้าติดสินใจค้นหาข้อมูลเรียนต่อที่อินเดียก็มาเจอสถาบันหนึ่งที่ปูเน่ ไม่คิดเลยว่าจะดีงามและถูกใจขนาดนี้ ป้าไม่เคยเสียเงินเรียนภาษาอังกฤษที่บ้านเรา แต่ต้องขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้ได้ใช้ภาษาอังกฤษแบบงูๆปลาๆ และครูพักลักจำ ก็รู้แบบพื้นๆ เอาตัวรอดได้ประมาณหนึ่ง ป้าสมัครเรียน ทำทุกอย่างพร้อมเรียบร้อย ตั๋วเต๋อเสร็จสรรพ ก็เดินไปบอกเจ้านาย
"ยู ไอจะลาอออกนะ จะไปเรียนอินเดีย" 
เจ้านายยิงคำถามมา "จะไปจริงเหรอ? คนอินเดียไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษ กันทุกคนนะ" 
ป้าก็งงสิ ก็เคยเป็นประเทศในอาณานิคมของอังกฤษ ทำไมจะพูดกันไม่ได้ทุกคนล่ะ??? ... ตอนนั้นคิดแค่ว่า ช่างเถอะ .... อยากไปมากกว่าอยากอยู่ทำงาน 
"แต่รายชื่อคนที่ได้เลื่อนขึ้นปีนี้ เป็นยูนะ ไอส่งชื่อไปเรีบยร้อยร้อย" อ้าววว! เฮ้ยยยยย!!  ทำไมไม่บอกกันก่อนล่ะนายจ๋าาาาา T_T   นายบอกช้าไป ส่วนป้าก็ทำตามฝันไปเรียบร้อยแล้ว  2 สิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิตพร้อมกัน ฟังไว้นะทุกคน ป้าจะบอกว่า พอถึงจังหวะนึงของชวิต เส้นทางชีวิตคนเรามันจะเปลี่ยน ไม่ว่าจะร้ายรึดี เชื่อในการตัดสินใจตัวเอง ลงมือทำและสติต้องอยู่กับตัวเสมอ :) และทุกอย่างจะดีเอง



..... ตอนนี้จะครบปีแล้ว  ไม่อยากกลับบ้านเราเลย ก็เพราะ In love in India ทำให้ตัองตัดสินใจแล้วว่า จะอยู่ต่อใช้ชีวิตแบบนักเรียนรึจะกลับไปใช้ชีวิตแบบคนทำงานดี.....

ฝากติดตามนะคะ มีเรื่องเล่าเพียบ เดี๋ยวกลับมาเล่าต่อ
เพราะที่นี่มีทั้งเรื่องดีและก็เรื่องแย่ที่จะบอกและแชร์เกี่ยวกับอินเดีย...... .
Have a good day!

Pune #Maharashtra #IndiaInLove #408stories#Hostellifeinpune   #RoamingPune #SlowlifeinPune  #นักเรียนไทยในปูเน่ 

Create Date : 12 พฤษภาคม 2562 Last Update : 12 พฤษภาคม 2562 10:49:30 น. Counter : 724 Pageviews.		1 comments
Share Tweet