จิ๊กมาลงบล็อก ชอบมากๆสีแดงตัดด้วยสีเขียวของป่าไม้ไผ่ คือชอบแนวดิดเขา จริงดูก็ธรรมดานะ แต่ภาพเขาสวยมากๆสำหรับเรานะ เป็นภาพของชาวญี่ปุ่น.... สวยนะแต่เราเล่นเอามาไว้ด้วยกัน ทำให้ดูแปลกๆ วันนี้เลิกงานห้าทุ่ม... วันสองวันนี้ ตอกบัตรออกตามเวลาแต่มักจะมีน้องคนหนึ่ง ไม่ยอมกลับบ้านชอบมานั่งคุยกับเราหลังเลิกงาน น้องคนนี้สวยมากๆอายุเพิ่ง 17 ปี จบไฮสกูลยังไม่รู้... เมื่อก่อนไม่ได้ทำงานด้วยกันหมายถึงทำอยู่คนล่ะโซน เราดูว่านางออกจะหยิ่งๆ เราเห็นเด็กคนนี้แต่วันแรกที่ฝ่ายบุคคล ก็แอบดูหรือมองๆนะเพราะว่าน้องสวยมากๆ จะบอกว่าส่งประกวดมิสอเมริกาต้องได้สักรางวัลหนึ่งแน่ๆ ปกติเราและน้องเลิกงานราวๆ 10.45 ทุ่ม(ใช่เปล่าหรือเรียกผิด) ทุกคนจะรีบกลับบ้าน แต่เด็กคนนี้กลับมานั่งรอเรา ทำงาน คือส่งรายงานว่าวันนี้เราทำอะไรให้คนปุ่วยคนไหนไปมั่งประมาณนั้น ที่จริงหากไม่มีคนมานั่งชวนคุยประมาณ 15 นาที เสร็จแต่น้องเค้ามาคุยด้วยเลยทำให้เราช้า คือคุยกันเรื่องที่เรากำลังมีปัญหา คืองี้นะ เราโดนผู้ชาย ที่เป็นคนมารักษาตัวอยู่ที่ Home Health Care !ที่เราทำงานอยู่เอามือมาลูบตะโพก คือก่อนหน้านั้นราว2อาทิตย์เห็นจะได้ก็ครั้งหนึ่ง...เราคิดว่าผู้ชายคนนี้อาจะเริ่มมีอาการหลงลืมหรือสมองเสื่อม.. เพราะตามที่เรียนมาในตำราบอกว่า คนแก่ที่มีอาการเสื่อมทางสมองจะสับสนเรื่องการแสดงออกทางเพศ บางคนก็ทำอนาจาร ในที่สาธารณะ คนพวกนี้ป่วยไง... ฉนั้นพวกเราต้องรู้ ครั้งแรกเราปล่อย... เลยมาอีกประมาณ10 กว่าวันเราคิดว่าเค้าคงจำเราไม่ได้แน่ๆ วันที่เกิดเรื่องประมาณสี่ทุ่มเราก็เตรียมเข้าไปเปลียนเสื้อผ้าและให้เขาเข้านอน... เออเป็นอีกเหมือนเดิมคือพยายามจับต้องเรา... เราก็เลยไล่ถามเด็กๆดูว่าเค้าทำกับคนอื่นแบบเดียวที่เราโดนหรือเปล่า ทุกคนบอกเสียงเดียวกันว่าไม่เคย และเขาออกจะเป็นคนสุภาพ...คือวันที่เราโดนครั้งที่สองตรงกับเวลาที่ฝ่ายบุคคลกลับบ้านหมดงัยเพราะเราทำงานช่วยบ่ายไปถึงเย็นกว่าจะเลิกก็ห้าทุ่ม วันนี้เราไปทำงานก็เลยไปแจ้งให้ผู้ใหญ่ที่แผนกที่รับผิดชอบฟัง... จริงๆว่าจะไม่พูดเรื่องงานหรือเรื่องที่เกียวกับทำงานในบล็อก...มาต่อๆจะเล่า จากนั้นเราก็โดนเรียกไปถามอีกครั้ง เพราะเขาจะต้องนำเรื่องนี้ลงเป็นประวัติของคนป่วยคนนั้น สรุปว่าหากเราต้องเข้าไปที่ห้องนั้นอีกต้องเข้าไปสองคน คือให้มีเพื่อนไปด้วย...จบค่ะ เออนะเราก็ไม่เข้าใจว่ามาพิศมัยอะไรกับเรา ทั้งๆที่ผู้ช่วยพยาบาลเด็กๆทั้งนั้นหน้าตาสวยอายุน้อยๆหากเปรียบกับเราอายุเยอะแล้วคืออยู่ทายแถวของเด็กๆเลย ก็นั่งคุยเรื่องนี้กับน้องที่ว่า วันนี้เลยกลายเป็นว่าเราระวังตัวเราไปหมด คือช่วงบ่ายไม่บ่ายแล้วละ เย็นเลย เราเข้าไปที่ห้อง(ชื่อสมมุติ ว่าแดง เพราะแกชอบใส่สีแดง) ชายคนนี้จริงๆน่าสงสารมากๆ ตัวสั่นมือสั่นทานอาหารเองไม่ได้ ต้องมีคนช่วย เราเลยพาคุณแดง ออกมานั่ง ที่ห้องรับประทานอาหาร เราบอกว่าคุณแดงว่า ถึงเวลาเราจะมาช่วยเขาหรือป้อนอาหารให้เขา...พูดจบคุณแดงก็อ้าแขนขอกอดว่างั้นเถอะ เราเลยรีบบอกกลับไปว่า No more hug !พอเราพูดประโยคนี้จบ น้องคนที่นัั่งคุยเธอขำมากๆ เราบอกว่าตอนนี้ระวังตัวไปหมด เพราะว่าเราไม่รู้ว่าคนเหล่านี้จะคิดเอ็นดูกับเรา หรือคิดแบบอื่นไป เลย No more hug ! ขอปิดคอมเม้นท์อีกครั้งนะคะ เพราะมีภาระกิจมากมาย ทำงานทุกวัน เสร็จเสาร์อาทิตย์จะไปCanada เยี่ยมครอบครัวสามี ไว้ปกติแล้วจะมาเปิดคอมเม้นท์ต่อว่างั้น... ขอบคุณนะคะที่มาเยี่ยมและให้กำลังใจ ไปนอนก่อนนะคะ... สุขสันต์ๆมีความสุขทุกๆวันนะคะเพื่อนๆรักๆๆๆๆคิดถึงทุกคนค่ะ เข้ามาเพิ่มอีกภาพ.. คือสวยทุกภาพสวยไปหมด จริงๆเราแอบตามช่างภาพหลายๆคนในทวิต พวกเค้าเก็บภาพสวยๆแล้วก็เล่าข้อความสั้นในทวิตเกียวกับที่เขาพบหรือเจอ... เราไม่กล้านำภาพของพวกเขามาลงในบล็อก(แต่ก็แอบๆเนียนๆจิ๊กมาลง) เพราะว่าญี่ปุ่นเป็นอีกชาติที่ถือเรื่องผลงานของเองสำคัญมากกกกกกกก เลยไม่แปลกใจ ว่าทำงานออกมาดี ด้วยความตั้งใจนี้เอง เลยดูสวยไปหมด.... ของแต่งบล็อก กุ๊กไก่ เครดิตบีจี ญามี่ เครดิตกรอบ goffymew เครดิต สีแต่งบล็อก Zairill Mini Icon goragot Pop Hits 2021 Create Date : 04 สิงหาคม 2564 Last Update : 4 สิงหาคม 2564 22:58:49 น. 0 comments Counter : 1914 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณtoor36, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณtuk-tuk@korat, คุณที่เห็นและเป็นมา, คุณสองแผ่นดิน, คุณhaiku, คุณกะว่าก๋า, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณหอมกร, คุณmariabamboo, คุณnewyorknurse, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณทุเรียนกวน ป่วนรัก, คุณkatoy, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณ**mp5**