หวัดดียามเช้าครับ คุณครู
เน็ตเล่นได้หรือยังครับ
อ่านโลกแตกของคุณครู ก็ยังมีน้องขวัญมาประกอบเข้ากันได้ดีครับ (ตูม ตูม)

ขนาดโลกกำลังจะแตกแล้วนะ แต่ยังหวานได้อีก อิอิ

ปล. วันก่อนโน้นเรียกคุณเปี๊ยก มาเมื่อวานเรียกคุณอาเปี๊ยก อิอิ ได้หลานชายเพิ่มขึ้นอีกคนแล้วเรา

มาโลกแตกแถวนี้บ้างอ่ะ

คุณครูน้ำตาล
มีอารมณ์หวานได้ตลอด
นับถือ นับถือ

ความหวานไม่มีที่สิ้นสุดจิงงง

สวัสดีจ้า อิ่มมมมมากเรย

ถ้าโลกจะแตกขออิ่มก่อน จะได้นอนตายตาหลับ ห้าห้า

555+ แบบนี้เรียกว่า ไม่แคร์โลกอื่น
นอกจากโลกของผมกับคุณ ใช่ป่ะค่ะ

หูย หวานนะค่ะนี่ เพื่อนๆ แอบแซวก็ขำไป
เรื่อยๆ ... เฮ้อ คนเรา มองโลกในแง่ดี
มันก็มีความสุขได้นะค่ะ แม้ว่าจะรุ้ว่าโลกมันจะแตก
หรือว่าดับไป ... คริๆ หวานได้อีกค่ะ

สวัสดียามบ่ายค่ะ

อ่านเวลาเยี่ยงนี้ ตอนฝนพร่ำ ๆ อยู่ข้างนอกห้อง บรรยากาศได้จริง ๆ คุณพระจันทร์ เย็นยะเยือกเลยค่ะ

"ใช่สิ ขวัญมันดื้อ ขวัญมันไม่น่ารัก ไม่ต้องมารักขวัญนะ ไปไกลๆเลยไป"
(ประโยคนี้ใช่คนเดียวกับน้องขวัญ ในความอ่อนไหวใช่ไหมค่ะ ไม่เคยเจอขวัญในเวอร์ชั่นนี้น่ะค่ะ เวอร์ชั่นแอบประชดนิด ๆ)

โลกจ๋า...ไม่ต้องตกใจว่าพี่จะลาก่อน
หากในโลกนี้ยังมี "น้องขวัญ" อยู่
เพราะพี่คงไม่ยอมจากลาไปไหนง่าย ๆ
จนกว่าจะพิชิตหัวใจขวัญสำเร็จ
...
...
เน๊อะคุณพระจันทร์เน๊อะ
^^

ถ้าโลกกำลังจะแตก ทำงัย???

ง่ายจะตาย....

ก๊อปลอบ "โอ๋ โอ๋ ขวัญเอ๊ยยย มาอยู่กะเนื้อกะตัวน้าาาา" ดีแมะ? : ))

มาหยบแลอีกรอบ เพราะชอบ บี จี

หวานได้อีกค้า

สวัสดีค่ะ คุณพระจันทร์
แหม๋...มาบอกให้ทานข้าวให้อร่อยแบบนี้...ถึงว่าซิน้ำหนักขึ้นเอาๆ เชียวล่ะ
ค่ะ
...
มีความสุขมากๆ นะคะ

ผมไม่ยอมให้แตกอย่างเด็ดขาด
ทุกคนไม่ต้องห่วง...เพื่อผมและคุณ
และเพื่อส่วนรวมผมจะรักษาเจ้าไว้จ้าว
...โลก เจ้าจงปลอดภัย

วันนี้เป็นวันของตะพาบ แม่โดดไปอีก 5555

เอารูปหลานสาวมาฝากกันแล้วค่ะ ไปชื่นชมหน่อยน่ะ

สวัสดีนะ พระจันทร์และขวัญดื้อ

+55 อย่างฮาอะ น่ารักกันดี

คนนึง ให้ได้ดื้อ ให้ได้ดุ
อีกคน ให้ได้ตื๊อ ให้ได้หวาน

พระจันทร์ฯ ต้องคงมั่น สม่ำเสมอ

ให้รักมั่น ขวัญยืนนะ อิอิ ;)



ฝากความคิดถึงขวัญด้วยนะ ;)

พี่สาวจ๋าาา

ดูสิ ดูพี่เขยสิจ๊ะ หลายวันมานี้อารมณ์ดี๊ดี

จะไปว่าเขาไม่ได้อะนะ ว่าที่เจ้าบ่าวก็เงี้ย อิอิ

แล้วพี่สาวของหนูล่ะจ้ะ

ว่าที่เจ้าสาวเตรียมตัวไปถึงใหนแล้ว

คิดถึงพี่สาวมากมาย และเสมอ.

ปล. พี่เขยไปดูให้หน่อยสิคะ ว่าทำไมบล๊อกของพี่สาวเม้นท์ไม่ค่อยติดเลย.

ถ้าเหมือนพ่อก็ยิ่งน่ารักไปกันใหญ่เลยซิคะหายากนะคะ เด็กผู้ชายช่างอ้อนเนี่ย
แล้วถ้าหวาน ๆ เหมือนพ่ออีกล่ะก็ คุณแม่ต้องทำใจหน่อยนะ

มีเรื่องให้น่ารักกันทุกวันเลย
คุณขวัญดื้อน่ารักกับคุณพระจันทร์คนเดียว

ความรัก กับ โลกแตก

ช่างเหมาะกันดีเลยครับ

สวัสดี...เจ้า

คำถามมีอยู่ว่า ในดึกคืนหนึ่ง...


มี บริษัทหนึ่งประกาศรับสมัครพนักงานใหม่หนึ่งคน
และมีคนมาสมัครมากมายหลายร้อย
บริษัทนั้นให้ผู้สมัครทุกคนทำตอบคำถามหนึ่งข้อ ซึ่งคำถามมีอยู่ว่า
ในดึกคืนหนึ่งที่ฝนตกฟ้าคะนองขนาดหนักมากและคุณกำลังขับรถกลับบ้าน
ขณะที่ขับผ่านป้ายรถเมล์ป้ายหนึ่ง
คุณพบคนสามคนกำลังรอให้ฝนหยุดเพราะดึกเกินกว่าจะมีรถเมล์วิ่งแล้ว
คนสามคนนั้นคือ
1. หญิงชราที่กำลังป่วยและต้องการการรักษาด่วน
มิฉะนั้นเธออาจจะตายได้
2. หมอซึ่งครั้งหนึ่งเคยช่วยชีวิตคุณไว้
3. ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นแฟนของคุณและคุณรักเขามากขนาดจะแต่งงานกับเขาให้ได้
คำถามมีอยู่ว่า รถคุณเป็นแบบนั่งได้แค่สองคน
ดังนั้นคุณจะรับคนไปด้วยได้อีกแค่คนเดียว
คุณจะรับใครไปด้วย และให้เหตุผลที่ตัดสินใจอย่างนั้น
พวกเราก็ลองคิดดูสิว่าถ้าเราเป็นคนตอบคำถามข้อนี้
เราจะตอบว่ายังไง แล้วเทียบกับเหตุผลข้างล่าง
เอาล่ะ
ลองดูเหตุผลของคำตอบแต่ละแบบแล้วเทียบกับเหตุผลของคุณ

เนื่องจากแต่ละข้อก็มีเหตุผลที่เหมาะสมในตัวของมันเอง
เหตุผลข้างล่างนี้
เป็นเหตุผลของคนเกือบทุกคน
1. ถ้าคุณตอบว่ารับคนแก่ เหตุผลก็เพราะเขากำลังจะตาย ถ้าคุณรับไปก็เท่ากับช่วยชีวิตคนได้
2. ถ้าคุณตอบว่ารับหมอ เหตุผลก็เพราะเขามีบุณคุณกับคุณ และนี่คือเวลาที่จะตอบแทนได้บางส่วน
3. ถ้าคุณตอบว่ารับแฟนคุณ เหตุผลก็เพราะ
เขาเป็นคนที่คุณรัก
คิดว่าตรงแค่ไหนล่ะ แต่ผู้ที่บริษัทนั้นรับเข้าทำงาน
เป็นผู้เดียวที่ตอบอีกแบบนึง...ให้คิดอีกที

เขาตอบว่า 'เขาจะให้กุญแจรถกับหมอ
ให้หมอพาคนแก่ไปโรงพยาบาล
และเขาก็จะอยู่ที่ป้ายรถเมล์นั้น กับคนที่เขารัก'
เป็นไง ประหลาดใจกับคำตอบใช่ไหม
และคิดว่ามันเป็นคำตอบที่ดีมากใช่ไหม
ข้อคิดของเรื่องนี้คือ
คน เรามักจะยึดติดและไม่ยอมปล่อยผลประโยชน์ตรงหน้า
(กุญแจรถ และการกลับบ้าน) ทำให้เรามองอะไร
ด้วยมุมมองที่แคบลง จะเห็นว่าการมอบกุญแจรถให้หมอ
นอกจากจะได้ตอบแทนบุญคุณ
(หมอก็คงไม่ยึดรถไปเป็นของตัวเองหรอก ภายหลังก็เอามาคืน)
เรายังได้ช่วยชีวิตหญิงชรา แถมได้อยู่กับคนที่เรารัก
แบบสองต่อสอง เรียกได้ว่าเสียไปแค่ไม่ได้กลับบ้านในตอนนั้น!
แต่เราบรรลุวัตถุประสงค์ใหญ่อีกหลายอย่างได้ คุณล่ะ
คิดว่าคุณมีมุมมองที่กว้างหรือแคบและยึดติดกับผลประโยชน์ต่าง ๆ แค่ไหน.....

สวัสดี...เจ้า

คำถามมีอยู่ว่า ในดึกคืนหนึ่ง...


มี บริษัทหนึ่งประกาศรับสมัครพนักงานใหม่หนึ่งคน
และมีคนมาสมัครมากมายหลายร้อย
บริษัทนั้นให้ผู้สมัครทุกคนทำตอบคำถามหนึ่งข้อ ซึ่งคำถามมีอยู่ว่า
ในดึกคืนหนึ่งที่ฝนตกฟ้าคะนองขนาดหนักมากและคุณกำลังขับรถกลับบ้าน
ขณะที่ขับผ่านป้ายรถเมล์ป้ายหนึ่ง
คุณพบคนสามคนกำลังรอให้ฝนหยุดเพราะดึกเกินกว่าจะมีรถเมล์วิ่งแล้ว
คนสามคนนั้นคือ
1. หญิงชราที่กำลังป่วยและต้องการการรักษาด่วน
มิฉะนั้นเธออาจจะตายได้
2. หมอซึ่งครั้งหนึ่งเคยช่วยชีวิตคุณไว้
3. ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นแฟนของคุณและคุณรักเขามากขนาดจะแต่งงานกับเขาให้ได้
คำถามมีอยู่ว่า รถคุณเป็นแบบนั่งได้แค่สองคน
ดังนั้นคุณจะรับคนไปด้วยได้อีกแค่คนเดียว
คุณจะรับใครไปด้วย และให้เหตุผลที่ตัดสินใจอย่างนั้น
พวกเราก็ลองคิดดูสิว่าถ้าเราเป็นคนตอบคำถามข้อนี้
เราจะตอบว่ายังไง แล้วเทียบกับเหตุผลข้างล่าง
เอาล่ะ
ลองดูเหตุผลของคำตอบแต่ละแบบแล้วเทียบกับเหตุผลของคุณ

เนื่องจากแต่ละข้อก็มีเหตุผลที่เหมาะสมในตัวของมันเอง
เหตุผลข้างล่างนี้
เป็นเหตุผลของคนเกือบทุกคน
1. ถ้าคุณตอบว่ารับคนแก่ เหตุผลก็เพราะเขากำลังจะตาย ถ้าคุณรับไปก็เท่ากับช่วยชีวิตคนได้
2. ถ้าคุณตอบว่ารับหมอ เหตุผลก็เพราะเขามีบุณคุณกับคุณ และนี่คือเวลาที่จะตอบแทนได้บางส่วน
3. ถ้าคุณตอบว่ารับแฟนคุณ เหตุผลก็เพราะ
เขาเป็นคนที่คุณรัก
คิดว่าตรงแค่ไหนล่ะ แต่ผู้ที่บริษัทนั้นรับเข้าทำงาน
เป็นผู้เดียวที่ตอบอีกแบบนึง...ให้คิดอีกที

เขาตอบว่า 'เขาจะให้กุญแจรถกับหมอ
ให้หมอพาคนแก่ไปโรงพยาบาล
และเขาก็จะอยู่ที่ป้ายรถเมล์นั้น กับคนที่เขารัก'
เป็นไง ประหลาดใจกับคำตอบใช่ไหม
และคิดว่ามันเป็นคำตอบที่ดีมากใช่ไหม
ข้อคิดของเรื่องนี้คือ
คน เรามักจะยึดติดและไม่ยอมปล่อยผลประโยชน์ตรงหน้า
(กุญแจรถ และการกลับบ้าน) ทำให้เรามองอะไร
ด้วยมุมมองที่แคบลง จะเห็นว่าการมอบกุญแจรถให้หมอ
นอกจากจะได้ตอบแทนบุญคุณ
(หมอก็คงไม่ยึดรถไปเป็นของตัวเองหรอก ภายหลังก็เอามาคืน)
เรายังได้ช่วยชีวิตหญิงชรา แถมได้อยู่กับคนที่เรารัก
แบบสองต่อสอง เรียกได้ว่าเสียไปแค่ไม่ได้กลับบ้านในตอนนั้น!
แต่เราบรรลุวัตถุประสงค์ใหญ่อีกหลายอย่างได้ คุณล่ะ
คิดว่าคุณมีมุมมองที่กว้างหรือแคบและยึดติดกับผลประโยชน์ต่าง ๆ แค่ไหน.....

เป็นวันสิ้นโลก ที่หวานที่สุดในถนนสายตะพาบเลยนะครับ

เจ๋งครับเจ๋ง

สงสัยต้องหาชอล์คกันมดมาไว้แล้วล่ะ

ฮิๆ

มาส่งฝันดีค่ะ

มาเยี่ยมขวัญจ้า

เมื่อไหร่จะมาน๊า

อรุณสวัสดิ์ครับคุณครู


ถ้าโลกแตกขึ้นมาจริงๆ
โลกของคุณครูคงแตกไปพร้อมกับความหวานในชีวิตเลยล่ะครับ อิอิอิ

แวะมาอ่านงานตะพาบ สำลักน้ำตาล
แฮ่ม แฮ่ม แฮ่ม...แสบคอ

มิน่าน้ำตาลจึงได้แพง
ขนมาไว้ในบล็อกนี้หมดเยย อิ อิ


แอมอร

หวานมากก

ถ้าคุณขวัญดื้อมาอ่านคงซึ้งกลายเป็นพระจันทร์ไปแน่แท้เลยค่ะ