[Books] เก็บกระเป๋าไปดาวอังคาร (Packing For Mars) - Mary Roach "ใช่ เราอาจใช้เงินบนโลกดีกว่า แต่มันดีกว่าจริงไหม เงินที่ประหยัดจากขั้นตอนราชการ ถูกนำไปใช้เพื่อการศึกษาและการวิจัยเรื่องมะเร็งเมื่อไหร่กัน มันถูกใช้อย่างสิ้นเปลืองเสมอมา ไปเปลืองเงินบางส่วนบนดาวอังคารกันเถอะ ออกไปเล่นข้างนอกกัน" เก็บกระเป๋าไปดาวอังคาร (Packing For Mars) - Mary Roach สนุกมาก อ่านเพลินไม่น่าเบื่อ คนเขียนอารมณ์ขันเหลือเฟือเหมือนเคย และฝีมือแปลก็ฉกาจไม่แพ้กัน ถึงหนังสือจะมีชื่อดาวอังคารปะหรา แต่เนื้อหาของจริงมันคือ "สารพัดเรื่องราวเฮฮาและโหยไห้ในประวัติศาสตร์การสำรวจอวกาศของมนุษย์" ดาวอังคารเป็นแค่กิมมิคล่อนักอ่านให้ซื้อหนังสือเท่านั้น แต่ไม่ต้องเป็นห่วง แค่นี้ก็สนุกมากแล้ว ผู้เขียนเล่าถึงโครงการอวกาศต่างๆ ตั้งแต่ การคัดเลือกนักบินอวกาศ - ติงต๊องกว่าที่คิดมาก แต่ก็มีเหตุผลรองรับแหละ มีให้พับนกกระเรียนพันตัวด้วย การฝึกฝนและเตรียมความพร้อม - พวกนักวิทยาศาสตร์คิดกันละเอียดมาก เช่น คลื่นเสียงจะทำให้มนุษย์อวกาศกลายเป็นแยมไหม อยู่ในอวกาศนานๆสุขภาพจิตจะเป็นยังไง เมื่อไม่มีแรงโน้มถ่วงมีดบาดแล้วจะเลือดจะหยุดไหลได้หรือเปล่า ลูกตาจะเปลี่ยนรูปไหม ฯลฯ สัตว์ต่างๆในโครงการอวกาศ - ชื่อบทน่ารักมาก ก้าวขนดกเล็กๆของมวลมนุษยชาติ อ่านๆไปรู้สึกน่าสงสาร แต่ก็ขำขันหลายเรื่อง เช่น นักวิทยาศาสตร์ต้องหาวิธีป้องกันชิมแปนซีไม่ให้ช่วยตัวเองในวันแถลงข่าว การคิดหางานฝังศพ "อย่างสมเกียรติ" ชีวิตของนักบินอวกาศ - ที่สวยหรูสัก 10% ที่เหลือเป็นความไร้ศักดิ์ศรีและไม่สง่างามในเรื่องบ้าบอนานาประการ เพราะร่างกายมนุษย์เราถูกสร้างมาให้อยู่บนโลกที่มีแรงโน้มถ่วงและทรัพยากรธรรมชาติ พอขึ้นไปบนอวกาศ มนุษย์เรากลายเป็นสัตว์เคี้ยวเอื้องบ้าง เมาการเคลื่อนที่บ้าง กลิ่นกับเชื้อราที่เกิดจากการไม่ได้อาบน้ำ อุปกรณ์ที่ถูกคิดค้นเพื่อต่อสู้กับความงี่เง่าของกลไกมนุษย์ก็ไม่ค่อยจะสมบูรณ์แบบ เช่น ถุงยางที่ใช้สวมสำหรับฉี่หลุดจนเปียกเลอะเทอะ ความล้มเหลวของการผลิตโค้กให้นักบินอวกาศ แต่ที่เราว่าอ่านแล้วขำที่สุดคือเรื่องอาหาร และอึ +การตด ^^ บทสนทนาระหว่างนักบินอวกาศกับศูนย์ควบคุมเป็นอะไรที่ฮามาก การทดลองต่างๆสำหรับการใช้ชีวิตในอวกาศในระยะยาว - เพราะกว่าจะเดินทางถึงดาวอังคารต้องใช้เวลามาก ทั้งเรื่องการนอนไม่ลุก การมีเซ็กซ์ในอวกาศ การรีไซเคิลแบบสุดขั้ว (กรองฉี่มาดื่ม, กินเสื้อผ้า, เอาอึมาทำฉนวนกันความร้อน) อย่าพลาดอ่านเชิงอรรถของผู้เขียน ส่วนใหญ่เป็นเกร็ดตลกๆ หรือคุณคนเขียนนั่นแหละที่ทำให้มันตลก ส่วนนี้แอบรู้สึกว่าคุณคนเขียนคล้ายคุณมนันยาหน่อยๆ (ไม่รู้จักทั้งคู่ แค่ความรู้สึกน่ะ) คืออารมณ์ขันที่จิกนิดๆ ถล่มตัวหน่อยๆ แฝงด้วยลูกบ้าน้อยๆ ในมุมมองที่คิดตามแล้วต้องยิ้ม ชอบตอนจบที่งผู้เขียนพูดถึง "ความคุ้มค่า" ของการไปดาวอังคาร แล้วอ้างถึงทัศนะของเบนจามิน แฟรงคลิน ตอนที่มีการทดลองบินโดยมนุษย์ครั้งแรก โดยใช้บอลลูน มีคนไปถามแฟรงคลินว่าเห็นประโยชน์อะไรักับเรื่องคะนองแบบนี้ แฟรงคลินตอบว่า "อะไรคือประโยชน์ของทารกแรกเกิดล่ะ" 4 ดาว Create Date : 10 เมษายน 2562 Last Update : 15 พฤษภาคม 2562 15:59:26 น. 0 comments Counter : 3255 Pageviews.   Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณjackfruit_k